Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ҭ ӓһӓ
020-001 Тоҳо.
طَ اهَا
Мӓ 'Ан залнӓ `Алай ка А л-Қ ур'ӓ на Литашқ á
020-002 Сенга Қуръонни бадбахт бўлишинг учун нозил қилганимиз йўқ.
مَا أَنْ زَلْنَا عَلَيْ كَ ا لْقُ رْآنَ لِتَشْقَ ى
'Иллӓ Таҙкира тан Лиман Йаҳ шá
020-003 Магар қўрққан кимсаларга эслатма бўлиши учун.
إِلاَّ تَذْكِرَ ة ً لِمَن ْ يَخْ شَى
Тан зӥлӓан Мимм ан Ҳ алақ а А л-'Арđа Ұа А с-Самӓұӓ ти А л-`Улӓ
020-004 У ерни ва юксак осмонларни яратган зотдан нозил бўлгандир.
تَن زِيلا ً مِمَّ ن ْ خَ لَقَ ا لأَرْضَ وَا ل سَّمَاوَا تِ ا لْعُلاَ
Ар-Ра хмӓ ну `Алá А л-`Арши А стаұá
020-005 У–Роҳман Аршни эгаллади. (Роҳман сифатининг соҳиби Аллоҳ Аршни эгаллади. Аршни эгаллашининг эса, ўхшаши йўқ, мисли йўқ, шакли ҳам йўқ. Унинг эгаллаши ўзига хос.)
ا ل رَّ حْمَنُ عَلَى ا لْعَرْشِ ا سْتَوَى
Лаһу Мӓ Фӥ А с-Самӓұӓ ти Ұа Мӓ Фӥ А л-'Арđи Ұа Мӓ Байнаһумӓ Ұа Мӓ Тахта А ć-Ćарá
020-006 Осмонлардаги нарсалару ердаги нарсалар, уларнинг орасидаги нарсалару ер остидаги нарсалар Уникидир.
لَهُ مَا فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَمَا فِي ا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ ا ل ثَّرَ ى
Ұа 'Ин Таҗ һар Бил-Қ аұ ли Фа'инн аһу Йа`ламу А с-Сир ра Ұа 'Аҳ фá
020-007 Сен агар сўзда овозингни юксалтирсанг ҳам. Бас, албатта, у сирни ҳам, махфийни ҳам билгувчидир.
وَإِن ْ تَجْ هَرْ بِا لْقَ وْ لِ فَإِنَّ هُ يَعْلَمُ ا ل سِّر َّ وَأَخْ فَى
Ал-Лаһу Лӓ 'Илӓ һа 'Иллӓ Һуұа ۖ Лаһу А л-'Асмӓ 'у А л-Хуснá
020-008 Аллоҳ–ундан бошқа ибодатга сазовор илоҳ йўқ зотдир. Гўзал исмлар Уникидир.
ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ۖ لَهُ ا لأَسْمَا ءُ ا لْحُسْنَى
Ұа Һал 'Атӓ ка Хадӥćу Мӱсá
020-009 Сенга Мусонинг хабари келдими?
وَهَلْ أَتَا كَ حَدِي ثُ مُوسَى
'Иҙ Ра 'ӓ Нӓрӓ ан Фақ ӓ ла Ли'һлиһи А м куćӱ 'Инн ӥ 'Ӓнасту Нӓрӓ ан Ла`аллӥ 'Ӓтӥкум Минһӓ Биқ абасин 'Аұ 'Аҗиду `Алá А н -Нӓ р и Һуд ан
020-010 У оловни кўрган чоғида ўз аҳлига: »Туриб туринглар, мен оловни кўрдим, шояд сизга ундан чўғ келтирсам ёки олов бошида йўл кўрсатувчини топсам«, деди. (Ояти каримада Мусо алайҳиссалом Мадяндан Мисрга келаётганларида рўй берган ҳодиса баён этилмоқда.)
إِذْ رَ ءَ ا نَارا ً فَقَ ا لَ لِأهْلِهِ ا مْكُثُو ا إِنِّ ي آنَسْتُ نَارا ً لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْ هَا بِقَ بَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى ا ل نّ َا ر ِ هُد ىً
Фаламм ӓ 'Атӓһӓ Нӱдӥ Йӓ Мӱсá
020-011 Бас, у(олов)га келганида, нидо қилинди: «Эй Мусо.
فَلَمَّ ا أَتَاهَا نُودِي يَامُوسَى
'Инн ӥ 'Анӓ Ра ббука Фӓҳ ла` На`лай ка ۖ 'Инн ака Бил-Ұӓ ди А л-Муқ аддаси Ҭ уұан
020-012 Албатта, Мен Ўзим сенинг Роббингдирман. Кавушларингни еч. Чунки сен муқаддас Туво водийсидасан».
إِنِّ ي أَنَا رَ بُّكَ فَاخْ لَعْ نَعْلَيْ كَ ۖ إِنَّ كَ بِا لْوَا دِ ا لْمُقَ دَّسِ طُ وىً
Ұа 'Анӓ А ҳ тартука Фӓстами` Лимӓ Йӱхá
020-013 Мен сени ихтиёр қилиб олдим. Ваҳий қилинадиган нарсага қулоқ ос.
وَأَنَا ا خْ تَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى
'Инн анӥ 'Анӓ А л-Лаһу Лӓ 'Илӓ һа 'Иллӓ 'Анӓ Фӓ`буд нӥ Ұа 'Ақ ими А ҫ -Ҫ алӓата Лиҙикр ӥ
020-014 Албатта, Мен, Ўзим, Аллоҳдирман. Мендан ўзга илоҳ йўқ. Бас, Менга ибодат қил ва мени зикр этиш учун намозни тўкис адо эт.
إِنَّ نِي أَنَا ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُد ْنِي وَأَقِ مِ ا ل صَّ لاَةَ لِذِكْر ِي
'Инн а А с-Сӓ`ата 'Ӓтийатун 'Акӓ ду 'Уҳ фӥһӓ Литуҗ зá Куллу Нафсин Бимӓ Тас`á
020-015 Албатта, (қиёмат) соати келгувчидир. Ҳар бир жон саъйи-ҳаракатига яраша жазо олиши учун уни махфий тутурман.
إِنّ َ ا ل سَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَا دُ أُخْ فِيهَا لِتُجْ زَى كُلُّ نَفْس ٍ بِمَا تَسْعَى
Фалӓ Йаҫ удданн ака `Анһӓ Ман Лӓ Йу'умину Биһӓ Ұа А ттаба`а Һаұӓ һу Фатардá
020-016 Ҳаргиз сени унга иймон келтирмайдиганлар ва ҳавойи нафсига эргашганлар ундан тўсмасинлар. У ҳолда ҳалок бўласан».
فَلاَ يَصُ دَّنَّ كَ عَنْ هَا مَن ْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَا تَّبَعَ هَوَا هُ فَتَرْدَى
Ұа Мӓ Тилка Бийамӥника Йӓ Мӱсá
020-017 «Эй Мусо, қўлингдаги нима?»
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَامُوسَى
Қ ӓ ла Һийа `Аҫ ӓ йа 'Атаұакка'у `Алайһӓ Ұа 'Аһушшу Биһӓ `Алá Ғ анамӥ Ұа Лийа Фӥһӓ Ма'ӓ р ибу 'Уҳ рá
020-018 У: «Бу асоимдир, унга суянаман, у билан қўйларимга (барг) қоқиб бераман ва унда менинг бошқа ишларим бор», деди.
قَ ا لَ هِيَ عَصَ ا يَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَ نَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآر ِبُ أُخْ رَ ى
Қ ӓ ла 'Алқ иһӓ Йӓ Мӱсá
020-019 У зот: «Эй Мусо, уни ташла», деди.
قَ ا لَ أَلْقِ هَا يَامُوسَى
Фа'алқ ӓһӓ Фа'иҙӓ Һийа Хаййатун Тас`á
020-020 Бас, уни ташлади. Бирдан у(асо) илон бўлиб юра бошлади.
فَأَلْقَ اهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
Қ ӓ ла Ҳ уҙ/һӓ Ұа Лӓ Таҳ аф ۖ Сану`ӥдуһӓ Сӥра таһӓ А л-'Ӱлá
020-021 У зот: «Уни ол, қўрқма. Биз уни аввалги ҳолига келтирамиз.
قَ ا لَ خُ ذْهَا وَلاَ تَخَ فْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَ تَهَا ا لأُ ولَى
Ұа А đмум Йадака 'Илá Җанӓхика Таҳ ру җ Байđӓ 'а Мин Ғ ай р и Сӱ 'ин 'Ӓйатан 'Уҳ рá
020-022 Қўлингни қўлтиғингга тиқ, ёмонликсиз оппоқ бўлиб чиқади. Бу бошқа бир мўъжизадир. (Қўл оппоқ бўлди, аммо бу оқликда ёмонлик йўқдир. Яхшилик бор. Жуда чиройли бўлиб кўринади. Бундай бўлиши сенинг Пайғамбар эканлигингни тасдиқловчи асодан кейинги яна бир мўъжизадир.)
وَاضْ مُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْ رُج ْ بَيْضَ ا ءَ مِن ْ غَ يْ ر ِ سُو ءٍ آيَةً أُخْ رَ ى
Линур ийака Мин 'Ӓйӓтинӓ А л-Куб рá
020-023 Биз сенга буюк мўъжизаларимизни кўрсатиш учун(шундай қилдик).
لِنُر ِيَكَ مِن ْ آيَاتِنَا ا لْكُبْ رَ ى
А ҙ/һаб 'Илá Фир `аұ на 'Инн аһу Ҭ ағ á
020-024 Сен Фиръавнга бор, албатта у туғёнга кетди», деди.
ا ذْهَب ْ إِلَى فِر ْعَوْ نَ إِنَّ هُ طَ غَ ى
Қ ӓ ла Ра бби А шра х Лӥ Ҫ ад р ӥ
020-025 У: «Эй Роббим, менинг қалбимни кенг қил.
قَ ا لَ رَ بِّ ا شْرَ حْ لِي صَ د ْر ِي
Ұа Йассир Лӥ 'Ам р ӥ
020-026 Менинг ишимни осон қил.
وَيَسِّر ْ لِي أَمْر ِي
Ұа А хлул `Уқ датан Мин Лисӓнӥ
020-027 Тилимдаги тугунни ечгин.
وَاحْلُلْ عُقْ دَة ً مِن ْ لِسَانِي
Йафқ аһӱ Қ аұлӥ
020-028 Сўзимни англасинлар.
يَفْقَ هُوا قَ وْلِي
Ұа А җ `ал Лӥ Ұазӥр ӓан Мин 'Аһлӥ
020-029 Менга ўз аҳлимдан бир вазир қилиб бер.
وَاجْ عَلْ لِي وَزِير ا ً مِن ْ أَهْلِي
Һӓрӱ на 'Аҳ ӥ
020-030 Оғам Ҳорунни.
هَارُو نَ أَخِ ي
А шдуд Биһи~ 'Азр ӥ
020-031 У билан белимни қувватла.
ا شْدُد ْ بِهِ أَزْر ِي
Ұа 'Ашр ик/һу Фӥ 'Ам р ӥ
020-032 Уни ишимга шерик айла.
وَأَشْر ِكْهُ فِي أَمْر ِي
Кай Нусаббихака Каćӥр ӓан
020-033 Сенга кўп тасбиҳ айтишимиз учун.
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِير اً
Ұа Наҙкура ка Каćӥр ӓан
020-034 Ва Сени кўп зикр қилишимиз учун.
وَنَذْكُرَ كَ كَثِير اً
'Инн ака Кун та Бинӓ Баҫ ӥр ӓан
020-035 Албатта, Сен Ўзинг бизни кўриб турувчи эдинг», деди.
إِنَّ كَ كُنْ تَ بِنَا بَصِ ير اً
Қ ӓ ла Қ ад 'Ӱтӥ та Су'улака Йӓ Мӱсá
020-036 У зот: «Эй Мусо, сенга сўраганинг берилди», деди. (Бир оғиз гап билан ҳал қилиб қўйди. Нимани сўраган бўлсалар, берди.)
قَ ا لَ قَ د ْ أُ وتِي تَ سُؤْلَكَ يَامُوسَى
Ұа Лақ ад Мананн ӓ `Алай ка Марра тан 'Уҳ рá
020-037 «Батаҳқиқ, Биз сенга бошқа марта ҳам неъмат берган эдик. (Яъни, ҳозир берган неъматларимиздан бошқа ҳам неъмат берган эдик.)
وَلَقَ د ْ مَنَنَّ ا عَلَيْ كَ مَرَّ ةً أُخْ رَ ى
'Иҙ 'Аұхайнӓ 'Илá 'Умм ика Мӓ Йӱхá
020-038 Ўшанда онангга илҳом қилинадиган нарсани илҳом қилган эдик.
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ كَ مَا يُوحَى
'Ани А қ ҙифӥ һи Фӥ А т-Тӓбӱ ти Фӓқ ҙифӥ һи Фӥ А л-Йамм и Фалйулқ иһи А л-Йамм у Бис-Сӓхили Йа'ҳ уҙ/һу `Адӱ ұун Лӥ Ұа`адӱ ұун Лаһу ۚ Ұа 'Алқ ай ту `Алай ка Махаббатан Минн ӥ Ұа Литуҫ на`а `Алá `Ай ни
020-039 «Уни тобутга сол, уни эса, дарёга ташла. Дарё уни соҳилга отсин. Уни Менинг душманим ва унинг душмани оладир», дедик. Ва сенга Ўзимдан муҳаббат солдим. Буни Менинг кўз олдимда етиштирилишинг учун (қилдим). (Мусонинг онаси Аллоҳ берган илҳом билан уни сандиққа солиб, сувга оқизиб юборади. Мусонинг Ўз кўзи остида вояга етиши учун душман Фиръавннинг уйига уни жойлаштирган, қалбига унинг муҳаббатини солган Зот онанинг фарзанд фироқида қийналишига ҳам барҳам берди. Мурғак Мусо аёлларнинг биттасини ҳам эммай қўйди. Мусонинг опасини Фиръавн саройига юбориб, шу болани эмизадиган аёл бор, деб айтишни буюради.)
أَنِ ا قْ ذِفِي هِ فِي ا ل تَّابُو تِ فَاقْ ذِفِي هِ فِي ا لْيَمّ ِ فَلْيُلْقِ هِ ا لْيَمّ ُ بِا ل سَّاحِلِ يَأْخُ ذْهُ عَدُوٌّ لِي وَعَدُوٌّ لَهُ ۚ وَأَلْقَ يْ تُ عَلَيْ كَ مَحَبَّة ً مِنِّ ي وَلِتُصْ نَعَ عَلَى عَيْنِ
'Иҙ Там шӥ 'Уҳ тука Фатақ ӱ лу Һал 'Адуллукум `Алá Ман Йакфулуһу ۖ Фара җа`нӓ ка 'Илá 'Умм ика Кай Тақ арра `Айнуһӓ Ұа Лӓ Тахзана ۚ Ұа Қ аталта Нафсӓан Фанаҗҗайнӓ ка Мина А л-Ғ амм и Ұа Фатанн ӓ ка Футӱнӓан ۚ Фалабиćта Синӥ на Фӥ 'Аһли Мад йана Ćумм а Җи'та `Алá Қ адар ин Йӓ Мӱсá
020-040 Ўшанда опанг юриб бориб: «У (Мусо)ни кафилликка оладиганларга далолат қилайми?« деган эди. Бас, Биз сени кўзи қувониши ва хафа бўлмаслиги учун онангга қайтардик. Ва бир жонни ўлдирдинг. Бас, Биз сени ғамдан қутқардик ва турли синовлар ила синадик. Сўнгра Мадян аҳли ила йилларга қолдинг ва тақдирга биноан келдинг, эй Мусо!
إِذْ تَمْشِي أُخْ تُكَ فَتَقُ و لُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن ْ يَكْفُلُهُ ۖ فَرَ جَعْنَا كَ إِلَى أُمِّ كَ كَيْ تَقَ رَّ عَيْنُهَا وَلاَ تَحْزَنَ ۚ وَقَ تَلْتَ نَفْسا ً فَنَجَّيْنَا كَ مِنَ ا لْغَ مّ ِ وَفَتَنّ َا كَ فُتُونا ً ۚ فَلَبِثْتَ سِنِي نَ فِي أَهْلِ مَد ْيَنَ ثُمّ َ جِئْتَ عَلَى قَ دَرٍ يَامُوسَى
Ұа А ҫ ҭ ана`тука Линафсӥ
020-041 Мен сени Ўзим учун танладим. (Яъни, Пайғамбар қилиб олдим. Кейин эса, Пайғамбарлик вазифасига оид топшириқлар берилди:)
وَاصْ طَ نَعْتُكَ لِنَفْسِي
А ҙ/һаб 'Ан та Ұа 'Аҳ ӱ ка Би'ӓйӓтӥ Ұа Лӓ Танийӓ Фӥ Ҙикр ӥ
020-042 Сен ва оғанг мўъжизаларимни олиб боринглар ва Мени зикр этишда сусткашлик қилманглар.
ا ذْهَب ْ أَنْ تَ وَأَخُ و كَ بِآيَاتِي وَلاَ تَنِيَا فِي ذِكْر ِي
А ҙ/һабӓ 'Илá Фир `аұ на 'Инн аһу Ҭ ағ á
020-043 Фиръавнга боринглар! Чунки, у туғёнга кетди.
ا ذْهَبَا إِلَى فِر ْعَوْ نَ إِنَّ هُ طَ غَ ى
Фақ ӱлӓ Лаһу Қ аұлӓан Лаййинӓан Ла`аллаһу Йатаҙаккару 'Аұ Йаҳ шá
020-044 Бас, унга юмшоқ сўз айтинглар. Шояд эсласа ёки қўрқса». (Юмшоқ сўз тасир қилиши мумкин. Юмшоқ сўз кофирни ва туғёнга кетган шахсни ҳам мулойим қилиб қўйиши мумкин. Шояд Фиръавн ҳам ўзига келиб, инсоф қилса.)
فَقُ ولاَ لَهُ قَ وْلا ً لَيِّنا ً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْ شَى
Қ ӓлӓ Ра ббанӓ 'Инн анӓ Наҳ ӓ фу 'Ан Йафру ҭ а `Алайнӓ 'Аұ 'Ан Йаҭ ғ á
020-045 Икковлари: «Эй Роббимиз, биз унинг тезда бизга ёмонлик қилишидан ёки ҳаддан ошишидан қўрқамиз», дедилар.
قَ الاَ رَ بَّنَا إِنَّ نَا نَخَ ا فُ أَن ْ يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن ْ يَطْ غَ ى
Қ ӓ ла Лӓ Таҳ ӓфӓ ۖ 'Инн анӥ Ма`акумӓ 'Асма`у Ұа 'Арá
020-046 У зот: «Қўрқманглар! Албатта, Мен сизлар биланман, эшитаман ва кўраман», деди.
قَ ا لَ لاَ تَخَ افَا ۖ إِنَّ نِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَ ى
Фа'тийӓ һу Фақ ӱлӓ 'Инн ӓ Ра сӱлӓ Ра ббика Фа'арсил Ма`анӓ Банӥ 'Исрӓ 'ӥ ла Ұа Лӓ Ту`аҙҙиб һум ۖ Қ ад Җи'нӓ ка Би'ӓйатин Мин Ра ббика Ұа ۖ А с-Салӓ му `Алá Мани А ттаба`а А л-Һудá
020-047 Бас, унинг олдига боринглар ва унга: «Албатта, биз Роббингнинг Пайғамбарларимиз, Бани Исроилни биз билан қўйиб юбор. Уларни азоблама. Батаҳқиқ, биз сенга Роббингдан мўъжиза келтирдик. Ҳидоятга эргашган кимсага салом бўлур.
فَأْتِيَا هُ فَقُ ولاَ إِنَّ ا رَ سُولاَ رَ بِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَا ئِي لَ وَلاَ تُعَذِّبْ هُمْ ۖ قَ د ْ جِئْنَا كَ بِآيَةٍ مِن ْ رَ بِّكَ ۖ وَا ل سَّلاَمُ عَلَى مَنِ ا تَّبَعَ ا لْهُدَى
'Инн ӓ Қ ад 'Ӱхийа 'Илайнӓ 'Анн а А л-`Аҙӓ ба `Алá Ман Каҙҙаба Ұа Таұаллá
020-048 Албатта, бизга ваҳий қилиндики, ёлғонга чиқарганларга ва юз ўгириб кетганларга шубҳасиз азоб бўлур», денглар.
إِنَّ ا قَ د ْ أُ وحِيَ إِلَيْنَا أَنّ َ ا لْعَذَا بَ عَلَى مَن ْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
Қ ӓ ла Фаман Ра ббукумӓ Йӓ Мӱсá
020-049 У: «Эй Мусо, икковингизнинг Роббингиз ким?» деди.
قَ ا لَ فَمَن ْ رَ بُّكُمَا يَامُوسَى
Қ ӓ ла Ра ббунӓ А л-Лаҙӥ 'А`ҭ á Кулла Шай 'ин Ҳ алқ аһу Ćумм а Һадá
020-050 У: «Бизнинг Роббимиз ҳар нарсага ўз яратилишини берган ҳамда уни ҳидоятга солган зотдир», деди.
قَ ا لَ رَ بُّنَا ا لَّذِي أَعْطَ ى كُلَّ شَيْ ءٍ خَ لْقَ هُ ثُمّ َ هَدَى
Қ ӓ ла Фамӓ Бӓ лу А л-Қ урӱ ни А л-'Ӱлá
020-051 У: «Ўтган асрларнинг ҳоли недир?» деди.
قَ ا لَ فَمَا بَا لُ ا لْقُ رُو نِ ا لأُ ولَى
Қ ӓ ла `Илмуһӓ `Ин да Ра ббӥ Фӥ Китӓ бин ۖ Лӓ Йаđиллу Ра ббӥ Ұа Лӓ Йан сá
020-052 У: «Уларнинг илми Роббим ҳузурида, китобдадир. Роббим адашмас ва унутмас. (Яъни, ўтган асрлар ҳақидаги барча илм Роббим ҳузуридаги китобда ёзилгандир. Қанча асрлар ўтиб, қанча одамлар яшаб, нима ишлар қилган бўлсалар, ҳамма-ҳаммаси Роббим ҳузурида турибди, китобда ёзилган. Шунга қараб жазолайди ёки мукофотлайди.)
قَ ا لَ عِلْمُهَا عِنْ دَ رَ بِّي فِي كِتَا بٍ ۖ لاَ يَضِ لُّ رَ بِّي وَلاَ يَن سَى
Ал-Лаҙӥ Җа`ала Лакуму А л-'Арđа Маһдӓан Ұа Салака Лакум Фӥһӓ Субулӓан Ұа 'Ан зала Мина А с-Самӓ 'и Мӓ 'ан Фа'аҳ ра җ нӓ Биһи~ 'Азұӓҗӓан Мин Набӓ тин Шаттá
020-053 У сизга ерни бешик қилган, сизга унда йўллар очган ва осмондан сув туширган зотдир», деди. Бас, ўша (сув) ила турли набототлар жуфтларини чиқардик.
ا لَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ا لأَرْضَ مَهْدا ً وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلا ً وَأَن زَلَ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً فَأَخْ رَ جْ نَا بِهِ أَزْوَاجا ً مِن ْ نَبَا تٍ شَتَّى
Кулӱ Ұа А р`аұ 'Ан`ӓмакум ۗ 'Инн а Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓ йӓ тин Ли'ұлӥ А н -Нуһá
020-054 Енглар ва чорваларингизни боқинглар. Албатта, бунда ақл эгалари учун ибратлар бордир.
كُلُوا وَا رْعَوْا أَنْ عَامَكُمْ ۗ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ لِأو ْلِي ا ل نُّ هَى
Минһӓ Ҳ алақ нӓкум Ұа Фӥһӓ Ну`ӥдукум Ұа Минһӓ Нуҳ р иҗукум Тӓра тан 'Уҳ рá
020-055 Сизларни ундан яратдик, унга қайтарамиз ва яна бир бор ундан чиқариб оламиз. (Яъни, Биз сизларни ердан яратдик, ўлганингиздан сўнг яна унга қайтарамиз. Қиёмат куни эса, сизларни қайта тирилтириб, ердан чиқариб оламиз. Эй Фиръавн, сен ҳам одамсан, сенинг ҳам бошингга шу кун тушади.)
مِنْ هَا خَ لَقْ نَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْ هَا نُخْ ر ِجُكُمْ تَارَ ةً أُخْ رَ ى
Ұа Лақ ад 'Ара йнӓ һу 'Ӓйӓтинӓ Куллаһӓ Факаҙҙаба Ұа 'Абá
020-056 Батаҳқиқ, Биз унга оят-мўъжизаларимизнинг ҳаммасини кўрсатдик. Бас, у ёлғонга чиқарди ва бош тортди.
وَلَقَ د ْ أَرَ يْنَا هُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَى
Қ ӓ ла 'Аҗи'танӓ Литуҳ р иҗанӓ Мин 'Арđинӓ Бисихр ика Йӓ Мӱсá
020-057 У: «Эй Мусо, бизни еримиздан чиқариш учун сеҳринг ила келдингми?!
قَ ا لَ أَجِئْتَنَا لِتُخْ ر ِجَنَا مِن ْ أَرْضِ نَا بِسِحْر ِكَ يَامُوسَى
Фалана'тийанн ака Бисихр ин Миćлиһи Фӓҗ `ал Байнанӓ Ұа Байнака Маұ`идӓан Лӓ Нуҳ лифуһу Нахну Ұа Лӓ 'Ан та Макӓнӓан Суұан
020-058 Бас, албатта, биз ҳам унга ўхшаш сеҳр келтирамиз, биз билан ўзинг орангда ваъда вақти тайин қил, унга биз ҳам, сен ҳам хилоф қилмайдиган бўлайлик, ўрта жой бўлсин«, деди.
فَلَنَأْتِيَنَّ كَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْ عَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدا ً لاَ نُخْ لِفُهُ نَحْنُ وَلاَ أَنْ تَ مَكَانا ً سُوىً
Қ ӓ ла Маұ`идукум Йаұ му А з-Зӥнати Ұа 'Ан Йухшара А н -Нӓ су Đ ухан
020-059 У: «Ваъда вақтингиз зийнат куни. Одамларнинг чошгоҳда тўпланиши», деди. (Мисрликларнинг «зийнат куни» катта байрами бўлиб, унда барча халойиқ зийнатли кийимлар кийиб чиқар эдилар. Мусо алайҳиссалом ҳамма гувоҳ бўлсин деб зийнат кунини танладилар.)
قَ ا لَ مَوْعِدُكُمْ يَوْ مُ ا ل زِّينَةِ وَأَن ْ يُحْشَرَ ا ل نّ َا سُ ضُ حىً
Фатаұаллá Фир `аұ ну Фаҗама`а Кайдаһу Ćумм а 'Атá
020-060 Бас, Фиръавн қайтиб кетди, сўнгра ҳийласини йиғиб келди. (Ояти карима, учта ҳолатни тасвир этмоқда. Фиръавн Мусо алайҳиссалом билан бўлган учрашувдан қайтиб кетди. Кейин ҳийласини йиғди–ҳамма кучли сеҳргарларини тўплади. Сўнгра яна қайтиб келди. Тортишув, мусобақага тайёргарлик ниҳоясига етди.)
فَتَوَلَّى فِر ْعَوْ نُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمّ َ أَتَى
Қ ӓ ла Лаһум Мӱсá Ұайлакум Лӓ Тафтарӱ `Алá А лл ӓһи Каҙибӓан Файусхитакум Би`аҙӓ бин ۖ Ұа Қ ад Ҳ ӓ ба Мани А фтарá
020-061 Уларга Мусо: «Ҳолингизга вой! Аллоҳга нисбатан ёлғон уйдирманг, бас, сизни азоб ила бутунлай ҳалок қилур. Батаҳқиқ, ким ёлғон уйдирса, ноумид бўлур», деди.
قَ ا لَ لَهُمْ مُوسَى وَيْلَكُمْ لاَ تَفْتَرُوا عَلَى ا للَّ هِ كَذِبا ً فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَا بٍ ۖ وَقَ د ْ خَ ا بَ مَنِ ا فْتَرَ ى
Фатанӓза`ӱ 'Ам ра һум Байнаһум Ұа 'Асаррӱ А н -Наҗ ұá
020-062 Бас, улар ишлари ҳақида ўзаро аста шивирлашиб, мунозара қила бошладилар.
فَتَنَازَعُو ا أَمْرَ هُمْ بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا ا ل نَّ جْ وَى
Қ ӓлӱ 'Ин Һаҙӓ ни Ласӓхир ӓ ни Йур ӥдӓ ни 'Ан Йуҳ р иҗӓкум Мин 'Арđикум Бисихр иһимӓ Ұа Йаҙ/һабӓ Биҭ ар ӥқ атикуму А л-Муćлá
020-063 Улар: «Албатта, бу иккови сеҳргардирлар. Сизни сеҳрлари билан ерларингиздан чиқаришни ва сизнинг афзал йўлингизни йўқотишни хоҳлайдилар.
قَ الُو ا إِن ْ هَذَا نِ لَسَاحِرَ ا نِ يُر ِيدَا نِ أَن ْ يُخْ ر ِجَاكُمْ مِن ْ أَرْضِ كُمْ بِسِحْر ِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَ ر ِيقَ تِكُمُ ا لْمُثْلَى
Фа'аҗ ми`ӱ Кайдакум Ćумм а А 'тӱ Ҫ аффӓан ۚ Ұа Қ ад 'Афлаха А л-Йаұ ма Мани А ста`лá
020-064 Бас, макр-ҳийлангизни жамлаб, бир саф бўлиб келинг. Батаҳқиқ, бугунги кунда ким устун келса, ўша ғолиб бўладир», дедилар.
فَأَجْ مِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمّ َ ا ئْتُوا صَ فّا ً ۚ وَقَ د ْ أَفْلَحَ ا لْيَوْ مَ مَنِ ا سْتَعْلَى
Қ ӓлӱ Йӓ Мӱсá 'Имм ӓ 'Ан Тулқ ийа Ұа 'Имм ӓ 'Ан Накӱ на 'Аұұала Ман 'Алқ á
020-065 Улар: «Эй Мусо, сен ташлайсанми ёки биз аввал ташловчи бўлайликми?» дедилар.
قَ الُوا يَامُوسَى إِمَّ ا أَن ْ تُلْقِ يَ وَإِمَّ ا أَن ْ نَكُو نَ أَوَّلَ مَن ْ أَلْقَ ى
Қ ӓ ла Бал 'Алқ ӱ ۖ Фа'иҙӓ Хибӓлуһум Ұа `Иҫ ӥйуһум Йуҳ аййалу 'Илай һи Мин Сихр иһим 'Анн аһӓ Тас`á
020-066 У: «Йўқ. Сизлар ташланг», деди. Бирдан уларнинг арқонлари ва асолари унга сеҳрларидан худди ҳаракатланаётгандек бўлиб кўринди.
قَ ا لَ بَلْ أَلْقُ وا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِ يُّهُمْ يُخَ يَّلُ إِلَيْ هِ مِن ْ سِحْر ِهِمْ أَنَّ هَا تَسْعَى
Фа'аұҗаса Фӥ Нафсиһи Ҳ ӥфатан Мӱсá
020-067 Бас, Мусо ичида хавф ҳис этди.
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِ يفَة ً مُوسَى
Қ улнӓ Лӓ Таҳ аф 'Инн ака 'Ан та А л-'А`лá
020-068 Биз: «Қўрқма, албатта, сен устунсан.
قُ لْنَا لاَ تَخَ فْ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا لأَعْلَى
Ұа 'Алқ и Мӓ Фӥ Йамӥника Талқ аф Мӓ Ҫ ана`ӱ ۖ 'Инн амӓ Ҫ ана`ӱ Кай ду Сӓхир ин ۖ Ұа Лӓ Йуфлиху А с-Сӓхир у Хай ćу 'Атá
020-069 Қўлингдаги нарсани ташлагин, уларнинг қилган ҳунарини ютиб юбораур. Уларнинг қилган ҳунари сеҳргарнинг ҳийласи, холос. Сеҳргар қаерда бўлса ҳам, зафар топмас», дедик. (Фиръавнлар ва уларнинг гумашталари-сеҳргарлари доимо ҳийла-найранглар ила халқнинг кўзини бўяб келганлар. Уларнинг ботили ҳақ кўринмаган пайтда ўтади, холос. Ҳақ келганида, ботил йўқ бўлади. Сен Роббингдан ҳақ келтирдинг, энди уларнинг ботили йўқолади. Аллоҳ таолонинг амри ила Мусо алайҳиссалом қўлларидаги асони ерга ташладилар. У сеҳргарларнинг ҳунарини ютиб юборди.)
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَ فْ مَا صَ نَعُو ا ۖ إِنَّ مَا صَ نَعُوا كَيْ دُ سَاحِر ٍ ۖ وَلاَ يُفْلِحُ ا ل سَّاحِر ُ حَيْ ثُ أَتَى
Фа'улқ ийа А с-Сахара ту Суҗҗадӓан Қ ӓлӱ 'Ӓманн ӓ Бира бби Һӓрӱ на Ұа Мӱсá
020-070 Бас, сеҳргарлар: «Ҳорун ва Мусонинг Роббига иймон келтирдик», деб саждага ташландилар.
فَأُلْقِ يَ ا ل سَّحَرَ ةُ سُجَّدا ً قَ الُو ا آمَنَّ ا بِرَ بِّ هَارُو نَ وَمُوسَى
Қ ӓ ла 'Ӓман тум Лаһу Қ аб ла 'Ан 'Ӓҙана Лакум ۖ 'Инн аһу Лакабӥру куму А л-Лаҙӥ `Алламакуму А с-Сихра ۖ Фала'уқ аҭ ҭ и`анн а 'Айдийакум Ұа 'Арҗулакум Мин Ҳ илӓ фин Ұа Ла'уҫ аллибанн акум Фӥ Җуҙӱ `и А н -Наҳ ли Ұа Лата`ламунн а 'Аййунӓ 'Ашадду `Аҙӓбӓан Ұа 'Аб қ á
020-071 У: «Сизга изн бермасимдан олдин унга иймон келтирдингизми?! Албатта, у сизга сеҳр ўргатган каттангиздир! Бас, албатта, қўл-оёқларингизни қарама-қаршисидан кесурман ва, албатта, сизларни хурмо танасига осурман, албатта, қайси биримизнинг азобимиз шиддатлироқ ва боқийроқ эканини билурсиз», деди. (Фиръавн ўз қаричи билан ўлчар эди. У таҳдид, азоб-уқубат, қийнаш, чопиш-кесиш, ўлдириш билан одамларни измимда ушлаб тураман, деб хаёл қиларди. Аммо инсоннинг қалбига ҳақиқий иймон кирганида, унинг бу чоралари заррача ҳам таъсир қилмай қолишини англамасди. Унинг собиқ сеҳргарлари қалбига ана шундай иймон жо бўлган эди. Энди улар Фиръавннинг ҳеч қандай дўқ-пўписаларидан қўрқмасдилар.)
قَ ا لَ آمَنْ تُمْ لَهُ قَ بْ لَ أَن ْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هُ لَكَبِيرُكُمُ ا لَّذِي عَلَّمَكُمُ ا ل سِّحْرَ ۖ فَلَأُقَ طِّ عَنّ َ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِن ْ خِ لاَفٍ وَلَأُصَ لِّبَنَّ كُمْ فِي جُذُو عِ ا ل نَّ خْ لِ وَلَتَعْلَمُنّ َ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابا ً وَأَبْ قَ ى
Қ ӓлӱ Лан Ну'уćира ка `Алá Мӓ Җӓ 'анӓ Мина А л-Баййинӓ ти Ұа А л-Лаҙӥ Фаҭ ара нӓ ۖ Фӓқ đи Мӓ 'Ан та Қ ӓđин ۖ 'Инн амӓ Тақ đӥ Һаҙиһи А л-Хайӓата А д-Дун йӓ
020-072 Улар: «Биз сени зинҳор ўзимизга келган очиқ-ойдин (мўъжиза)лардан ва бизни яратган зотдан устун қўймаймиз. Бас, нима ҳукм қилсанг, қилавер. Сен фақат ҳаёти дунёда ҳукм чиқарасан, холос.
قَ الُوا لَن ْ نُؤْثِرَ كَ عَلَى مَا جَا ءَنَا مِنَ ا لْبَيِّنَا تِ وَا لَّذِي فَطَ رَ نَا ۖ فَاقْ ضِ مَا أَنْ تَ قَ ا ض ٍ ۖ إِنَّ مَا تَقْ ضِ ي هَذِهِ ا لْحَيَا ةَ ا ل دُّنْ يَا
'Инн ӓ 'Ӓманн ӓ Бира ббинӓ Лийағ фир а Ланӓ Ҳ аҭ ӓйӓнӓ Ұа Мӓ 'Акра һтанӓ `Алай һи Мина А с-Сихр и Ұа ۗ А лл ӓһу Ҳ ай ру н Ұа 'Аб қ á
020-073 Албатта, биз Роббимиз хатоларимизни ва сен бизни мажбур қилган сеҳрни мағфират қилиши учун иймон келтирдик. Аллоҳ яхши ва боқийдир», дедилар.
إِنَّ ا آمَنَّ ا بِرَ بِّنَا لِيَغْ فِر َ لَنَا خَ طَ ايَانَا وَمَا أَكْرَ هْتَنَا عَلَيْ هِ مِنَ ا ل سِّحْر ِ ۗ وَا للَّهُ خَ يْ رٌ وَأَبْ قَ ى
'Инн аһу Ман Йа'ти Ра ббаһу Муҗ р имӓан Фа'инн а Лаһу Җаһанн ама Лӓ Йамӱ ту Фӥһӓ Ұа Лӓ Йахйӓ
020-074 Шубҳасиз, ким Роббига жиноятчи бўлган ҳолида келса, албатта, унга жаҳаннам бордир. У ерда у ўлиб ўлмас, яшаб яшамас.
إِنَّ هُ مَن ْ يَأْتِ رَ بَّهُ مُجْ ر ِما ً فَإِنّ َ لَهُ جَهَنَّ مَ لاَ يَمُو تُ فِيهَا وَلاَ يَحْيَا
Ұа Ман Йа'тиһи Му'уминӓан Қ ад `Амила А ҫ -Ҫ ӓлихӓ ти Фа'ӱлӓ 'ика Лаһуму А д-Дара җӓ ту А л-`Улӓ
020-075 Ким Унга мўмин ўлароқ, яхши амаллар қилган ҳолида келса, бас, ана ўшаларга олий даражалар.
وَمَن ْ يَأْتِهِ مُؤْمِنا ً قَ د ْ عَمِلَ ا ل صَّ الِحَا تِ فَأُ وْلَا ئِكَ لَهُمُ ا ل دَّرَ جَا تُ ا لْعُلاَ
Җанн ӓ ту `Ад нин Таҗ р ӥ Мин Тахтиһӓ А л-'Анһӓ ру Ҳ ӓлидӥ на Фӥһӓ ۚ Ұа Ҙалика Җазӓ 'у Ман Тазаккá
020-076 Остидан анҳорлар оқиб турган адн жаннатлар бордир. Унда абадий қолурлар. Ана шу пок бўлганнинг мукофотидир.
جَنّ َا تُ عَد ْنٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهَا ا لأَنْ هَا رُ خَ الِدِي نَ فِيهَا ۚ وَذَلِكَ جَزَا ءُ مَن ْ تَزَكَّى
Ұа Лақ ад 'Аұхайнӓ 'Илá Мӱсá 'Ан 'Аср и Би`ибӓдӥ Фӓđр иб Лаһум Ҭ ар ӥқ ӓан Фӥ А л-Бахр и Йабасӓан Лӓ Таҳ ӓ фу Дара кӓан Ұа Лӓ Таҳ шá
020-077 Батаҳқиқ, Биз Мусога: «Сен бандаларим ила кечаси йўлга туш, уларга денгиздан қуруқ йўл оч, етиб олишларидан хавф қилма ва қўрқма», деб ваҳий қилдик. (Мусо алайҳиссалом Аллоҳ таолонинг амрини амалга оширди. Бани Исроил билан кечаси йўлга чиқдилар. Денгизга бордилар, асолари билан уриб, йўл очдилар. Аллоҳнинг амри ила денгиз иккига ёрилиб, қуруқ ер–йўл очилди. Бани Исроил эсон-омон ўтиб олди.)
وَلَقَ د ْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَن ْ أَسْر ِ بِعِبَادِي فَاضْ ر ِب ْ لَهُمْ طَ ر ِيق ا ً فِي ا لْبَحْر ِ يَبَسا ً لاَ تَخَ ا فُ دَرَ كا ً وَلاَ تَخْ شَى
Фа'атба`аһум Фир `аұ ну Биҗунӱдиһи Фағ ашийаһум Мина А л-Йамм и Мӓ Ғ ашийаһум
020-078 Бас, Фиръавн аскарлари ила уларнинг ортидан таъқиб этди. Денгиз уларни ўраганича ўраб олди.
فَأَتْبَعَهُمْ فِر ْعَوْ نُ بِجُنُودِهِ فَغَ شِيَهُمْ مِنَ ا لْيَمّ ِ مَا غَ شِيَهُمْ
Ұа 'Аđалла Фир `аұ ну Қ аұмаһу Ұа Мӓ Һадá
020-079 Фиръавн ўз қавмини адаштирди, тўғри йўлга бошламади. ( Худога эмас, фиръавнларга эргашганлар доимо шундай оқибат топадилар. Аллоҳ таоло Фиръавн ва аскарларини ғарқ этиб, Бани Исроилни зулм, жабр-ситамдан озод қилди.)
وَأَضَ لَّ فِر ْعَوْ نُ قَ وْمَهُ وَمَا هَدَى
Йӓ Банӥ 'Исрӓ 'ӥ ла Қ ад 'Ан җайнӓкум Мин `Адӱұикум Ұа Ұӓ`ад нӓкум Җӓниба А ҭ -Ҭ ӱ р и А л-'Аймана Ұа Наззалнӓ `Алайкуму А л-Манн а Ұа А с-Салұá
020-080 Эй Бани Исроил, батаҳқиқ, Биз сизни душманингиздан қутқардик ва сиз билан Турнинг ўнг томонини ваъдалашдик ҳамда сизларга манн ва бедана туширдик. (Аллоҳ таоло ушбу ояти каримада Бани Исроилга уч турлик неъматини эслатмоқда.)
يَابَنِي إِسْرَا ئِي لَ قَ د ْ أَن جَيْنَاكُمْ مِن ْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَد ْنَاكُمْ جَانِبَ ا ل طُّ و ر ِ ا لأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ ا لْمَنّ َ وَا ل سَّلْوَى
Кулӱ Мин Ҭ аййибӓ ти Мӓ Ра зақ нӓкум Ұа Лӓ Таҭ ғ аұ Фӥ һи Файахилла `Алайкум Ғ аđабӥ ۖ Ұа Ман Йахлил `Алай һи Ғ аđабӥ Фақ ад Һаұá
020-081 Биз сизга ризқ қилиб берган пок нарсалардан енглар, унда ҳаддингиздан ошманг, яна бошингизга ғазабим тушиб қолмасин. Кимнинг бошига ғазабим тушса, бас, батаҳқиқ, ҳалок бўлибдир.
كُلُوا مِن ْ طَ يِّبَا تِ مَا رَ زَقْ نَاكُمْ وَلاَ تَطْ غَ وْا فِي هِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ ضَ بِي ۖ وَمَن ْ يَحْلِلْ عَلَيْ هِ غَ ضَ بِي فَقَ د ْ هَوَى
Ұа 'Инн ӥ Лағ аффӓ ру н Лиман Тӓ ба Ұа 'Ӓмана Ұа `Амила Ҫ ӓлихӓан Ćумм а А һтадá
020-082 Албатта, Мен тавба қилган, иймон келтириб, яхши амал қилган, сўнгра тўғри юрганларни кўплаб мағфират қилгувчиман.
وَإِنِّ ي لَغَ فَّا رٌ لِمَن ْ تَا بَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَ الِحا ً ثُمّ َ ا هْتَدَى
Ұа Мӓ 'А`җалака `Ан Қ аұмика Йӓ Мӱсá
020-083 Эй Мусо, сени қавмингдан нима илгарилатди?
وَمَا أَعْجَلَكَ عَن ْ قَ وْمِكَ يَامُوسَى
Қ ӓ ла Һум 'Ӱлӓ 'и `Алá 'Аćар ӥ Ұа `Аҗилту 'Илай ка Ра бби Литарđá
020-084 У: «Улар, ана, изимдалар. Рози бўлишинг учун Мен сенга шошдим, эй Роббим», деди.
قَ ا لَ هُمْ أُ ولاَءِ عَلَى أَثَر ِي وَعَجِلْتُ إِلَيْ كَ رَ بِّ لِتَرْضَ ى
Қ ӓ ла Фа'инн ӓ Қ ад Фатанн ӓ Қ аұмака Мин Ба`дика Ұа 'Аđаллаһуму А с-Сӓмир ӥ йу
020-085 У зот: «Батаҳқиқ, Биз қавмингни сендан кейин фитнага дучор қилдик. Сомирий уларни адаштирди», деди. (Бани Исроилга ҳурлик оғир келди, уни кўтара олмади. Жумладан, энг нозик ва аҳамиятли масала–иймон-эътиқод масаласида ҳам. Мусо алайҳиссалом илк бор тарк этишлари биланоқ залолатга кетдилар. Сомирийга эргашиб, бузоқнинг ҳайкалини худо қилиб олдилар.)
قَ ا لَ فَإِنَّ ا قَ د ْ فَتَنَّ ا قَ وْمَكَ مِن ْ بَعْدِكَ وَأَضَ لَّهُمُ ا ل سَّامِر ِيُّ
Фара җа`а Мӱсá 'Илá Қ аұмиһи Ғ аđбӓ на 'Асифӓан ۚ Қ ӓ ла Йӓ Қ аұ ми 'Алам Йа`ид кум Ра ббукум Ұа`дӓан Хасанӓан ۚ 'Афаҭ ӓ ла `Алайкуму А л-`Аһду 'Ам 'Ара д тум 'Ан Йахилла `Алайкум Ғ аđабун Мин Ра ббикум Фа'аҳ лафтум Маұ`идӥ
020-086 Бас, Мусо қавмига ғазабланган, афсусланган ҳолда қайтди. У: «Эй қавмим, Роббингиз сизга яхши ваъда қилмаганмиди?! Сизларга замон узоқ кўриндими ёки бошингизга Роббингиздан ғазаб тушишини хоҳладингизми?! Менга берган ваъдага хилоф қилибсиз?!» деди.
فَرَ جَعَ مُوسَى إِلَى قَ وْمِهِ غَ ضْ بَا نَ أَسِفا ً ۚ قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ أَلَمْ يَعِد ْكُمْ رَ بُّكُمْ وَعْداً حَسَناً أَفَطَ ا لَ ۚ عَلَيْكُمُ ا لْعَهْدُ أَمْ أَرَ د ْتُمْ أَن ْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ ضَ بٌ مِن ْ رَ بِّكُمْ فَأَخْ لَفْتُمْ مَوْعِدِي
Қ ӓлӱ Мӓ 'Аҳ лафнӓ Маұ`идака Бималкинӓ Ұа Лакинн ӓ Хумм илнӓ 'Аұзӓрӓ ан Мин Зӥнати А л-Қ аұ ми Фақ аҙафнӓһӓ Факаҙалика 'Алқ á А с-Сӓмир ӥ йу
020-087 Улар: «Биз сенга берган ваъдага ўз ихтиёримиз ила хилоф қилмадик. Лекин бизга (у) қавмнинг зийнатидан оғирликлар юкланган эди. Бас, уларни ташладик, Сомирий ана шундай илқо қилди», дедилар. (Тақинчоқларни оловли чуқурга ташлашган экан, Сомирий уларни эритиб, бузоқ шаклига солиб, мана шу сизларнинг худоингиз, унга ибодат қилинглар, деса, ибодат қилиб кетаверишибди. Уларнинг фикрича, бу ихтиёрларидан ташқари иш эмиш!)
قَ الُوا مَا أَخْ لَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَكِنَّ ا حُمِّ لْنَا أَوْزَارا ً مِن ْ زِينَةِ ا لْقَ وْ مِ فَقَ ذَفْنَاهَا فَكَذَلِكَ أَلْقَ ى ا ل سَّامِر ِيُّ
Фа'аҳ ра җа Лаһум `Иҗ лӓан Җасадӓан Лаһу Ҳ уұӓ ру н Фақ ӓлӱ Һӓҙӓ 'Илаһукум Ұа 'Илаһу Мӱсá Фанасийа
020-088 Бас, у (Сомирий) уларга бўкирадиган бузоқ шаклини чиқариб берди. Улар: «Мана шу сизнинг илоҳингиз ва Мусонинг ҳам илоҳи, фақат у унутди», дедилар. (Сомирий уларга тилла тақинчоқлардан овоз чиқарадиган бузоқ ҳайкали ясаб, шу ҳайкал сизнинг илоҳингиз, Пайғамбаримиз Мусо бизга буни айтмади, деган хаёлга борманг. Мусонинг илоҳи ҳам шу бузоқ. Аммо, Мусо буни унутиб қўйиб, тоққа излаб чиқиб кетди, деди. Улар бу гапни такрорладилар.)
فَأَخْ رَ جَ لَهُمْ عِجْ لا ً جَسَدا ً لَهُ خُ وَا رٌ فَقَ الُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ
'Афалӓ Йара ұ на 'Аллӓ Йарҗи`у 'Илайһим Қ аұлӓан Ұа Лӓ Йам лику Лаһум Đ аррӓ ан Ұа Лӓ Наф`ӓан
020-089 Унинг ўзларига бирон сўз қайтара олмаётганини, на зарар ва на фойдага молик бўла олмаётганини кўрмаяптиларми?!
أَفَلاَ يَرَ وْ نَ أَلاَّ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَ وْلا ً وَلاَ يَمْلِكُ لَهُمْ ضَ رّا ً وَلاَ نَفْعاً
Ұа Лақ ад Қ ӓ ла Лаһум Һӓрӱ ну Мин Қ аб лу Йӓ Қ аұ ми 'Инн амӓ Футин тум Биһи ۖ Ұа 'Инн а Ра ббакуму А р-Ра хмӓ ну Фа А ттаби`ӱнӥ Ұа 'Аҭ ӥ`ӱ 'Ам р ӥ
020-090 Батаҳқиқ, илгари Ҳорун уларга: «Эй қавмим, бу билан фитнага дучор қилиндингиз, холос. Шубҳасиз, Роббингиз Роҳмандир. Бас, менга эргашинг. Менинг амримга итоат қилинг», деган эди.
وَلَقَ د ْ قَ ا لَ لَهُمْ هَارُو نُ مِن ْ قَ بْ لُ يَاقَ وْ مِ إِنَّ مَا فُتِن تُمْ بِهِ وَإِنّ َ ۖ رَ بَّكُمُ ا ل رَّ حْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِ يعُو ا أَمْر ِي
Қ ӓлӱ Лан Наб ра ха `Алай һи `Ӓкифӥ на Хаттá Йарҗи`а 'Илайнӓ Мӱсá
020-091 Улар: «То Мусо бизга қайтгунича, унга ибодат қилишда бардавом бўламиз», дедилар.
قَ الُوا لَن ْ نَبْ رَ حَ عَلَيْ هِ عَاكِفِي نَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى
Қ ӓ ла Йӓ Һӓрӱ ну Мӓ Мана`ака 'Иҙ Ра 'айтаһум Đ аллӱ
020-092 У: «Эй Ҳорун, уларнинг залолатга кетганларини кўрганингда сени нима ман қилди?!
قَ ا لَ يَاهَارُو نُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَ أَيْتَهُمْ ضَ لُّوا
'Аллӓ Таттаби`анӥ ۖ 'Афа`аҫ ай та 'Ам р ӥ
020-093 Менга эргашишингдан?! Менинг амримга осий бўлдингми?!» деди.
أَلاَّ تَتَّبِعَنِي ۖ أَفَعَصَ يْ تَ أَمْر ِي
Қ ӓ ла Йаб на'уумм а Лӓ Та'ҳ уҙ Билихйатӥ Ұа Лӓ Бира 'сӥ 'Инн ӥ Ҳ ашӥ ту ۖ 'Ан Тақ ӱ ла Фарра қ та Бай на Банӥ 'Исрӓ 'ӥ ла Ұа Лам Тарқ уб Қ аұлӥ
020-094 У: «Эй онамнинг ўғли, соч-соқолимдан тутма. Мен сенинг: «Бани Исроилни тафриқага солибсан, гапимга кирмабсан, дейишингдан қўрқдим», деди.
قَ ا لَ يَبْ نَؤُمّ َ لاَ تَأْخُ ذْ بِلِحْيَتِي وَلاَ بِرَ أْسِي إِنِّ ي خَ شِي تُ ۖ أَن ْ تَقُ و لَ فَرَّ قْ تَ بَيْ نَ بَنِي إِسْرَا ئِي لَ وَلَمْ تَرْقُ ب ْ قَ وْلِي
Қ ӓ ла Фамӓ Ҳ аҭ бука Йӓ Сӓмир ӥ йу
020-095 У: «Бу нима қилганинг, эй Сомирий?!» деди.
قَ ا لَ فَمَا خَ طْ بُكَ يَاسَامِر ِيُّ
Қ ӓ ла Баҫ урту Бимӓ Лам Йаб ҫ урӱ Биһи Фақ абаđту Қ аб đатан Мин 'Аćар и А р-Ра сӱ ли Фанабаҙтуһӓ Ұа Каҙалика Саұұалат Лӥ Нафсӥ
020-096 У: «Улар кўрмаган нарсани кўрдим. Бас, Расулнинг изидан бир сиқим олдим, сўнгра уни ташладим. Ҳавои нафсим менга шундай қилишни хуш кўрсатди», деди. (Сомирийнинг Бани Исроил кўрмаганини кўргани–Жаброилнинг алайҳиссалом ҳаёт отига миниб келишлари. «Расул»дан мурод Жаброил алайҳиссалом. Изидан олинган бир сиқим эса, Жаброил алайҳиссалом миниб келган отнинг туёғи тагидан олинган тупроқ. У тупроқни сочган жойи эса, Бани Исроилнинг зеб-зийнатлари тўплаб қўйилган жой. Сомирий ана шу ишларни қилганида зийнатлар бузоққа айланиб, ундан овоз чиқадиган бўлибди. Мен ҳеч нарса қилганим йўқ, ёмон ниятим ҳам йўқ эди, кўнглимга тушган ишни қилсам, ўзларидан ўзлари эргашиб кетишаверди, демоқчи бўлди.)
قَ ا لَ بَصُ رْتُ بِمَا لَمْ يَبْ صُ رُوا بِهِ فَقَ بَضْ تُ قَ بْ ضَ ة ً مِن ْ أَثَر ِ ا ل رَّ سُو لِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Қ ӓ ла Фӓҙ/һаб Фа'инн а Лака Фӥ А л-Хайӓати 'Ан Тақ ӱ ла Лӓ Мисӓ са ۖ Ұа 'Инн а Лака Маұ`идӓан Лан Туҳ лафаһу ۖ Ұа А н žур 'Илá 'Илаһика А л-Лаҙӥ Ž алта `Алай һи `Ӓкифӓан ۖ Ланухарр иқ анн аһу Ćумм а Ланан сифанн аһу Фӥ А л-Йамм и Насфӓан
020-097 У: «Бас, жўна! Кет! Энди сенга бу ҳаётда «тегиш йўқ» дейишинг бор, холос. Албатта, сенга хилоф қилмайдиган ваъдамиз бор. Ўзинг ибодатида бардавом бўлган илоҳингга назар солиб қўй. Биз уни, албатта, куйдирурмиз, сўнгра денгизга сочиб юборурмиз. ( Бани Исроилда, «тегиш йўқ» номли қувғин жазоси бор эди. Ўша жазога маҳкум бўлган шахс билан ҳеч ким алоқа қилмас, ҳатто гаплашмас ҳам эди. У ёлғизлик азобида ўлиб кетар эди.)
قَ ا لَ فَاذْهَب ْ فَإِنّ َ لَكَ فِي ا لْحَيَا ةِ أَن ْ تَقُ و لَ لاَ مِسَا سَ ۖ وَإِنّ َ لَكَ مَوْعِدا ً لَن ْ تُخْ لَفَهُ ۖ وَا ن ظُ رْ إِلَى إِلَهِكَ ا لَّذِي ظَ لْتَ عَلَيْ هِ عَاكِفا ً ۖ لَنُحَرِّقَ نَّ هُ ثُمّ َ لَنَن سِفَنَّ هُ فِي ا لْيَمّ ِ نَسْفاً
'Инн амӓ 'Илаһукуму А лл ӓһу А л-Лаҙӥ Лӓ 'Илӓ һа 'Иллӓ Һуұа ۚ Ұаси`а Кулла Шай 'ин `Илмӓан
020-098 Албатта, сизнинг илоҳингиз Аллоҳдир, холос. Ундан ўзга ибодатга сазовор зот йўқдир. У барча нарсани ўз илми билан қамраб олгандир.
إِنَّ مَا إِلَهُكُمُ ا للَّ هُ ا لَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْ ءٍ عِلْماً
Каҙӓлика Нақ уҫ ҫ у `Алай ка Мин 'Ан бӓ 'и Мӓ Қ ад Сабақ а ۚ Ұа Қ ад 'Ӓтайнӓ ка Мин Ладунн ӓ Ҙикрӓ ан
020-099 Шундай қилиб, сенга ўтган нарсалар хабарини қисса қилиб берурмиз. Батаҳқиқ, сенга ўз тарафимиздан зикрни бердик. (Яъни, Мусо қиссасини айтиб берганимиздек, бошқаларнинг хабарини ҳам қисса қилиб берамиз.)
كَذَلِكَ نَقُ صّ ُ عَلَيْ كَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ مَا قَ د ْ سَبَقَ ۚ وَقَ د ْ آتَيْنَا كَ مِن ْ لَدُنَّ ا ذِكْراً
Ман 'А`ра đа `Анһу Фа'инн аһу Йахмилу Йаұ ма А л-Қ ийӓмати Ұизрӓ ан
020-100 Ким ундан юз ўгирса, албатта, у қиёмат куни (гуноҳ) юкини кўтарур.
مَن ْ أَعْرَ ضَ عَنْ هُ فَإِنَّ هُ يَحْمِلُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ وِزْراً
Ҳ ӓлидӥ на Фӥ һи ۖ Ұа Сӓ 'а Лаһум Йаұ ма А л-Қ ийӓмати Хим лӓан
020-101 Унда абадий қолурлар. Қиёмат кунида уларнинг юки қандай ҳам ёмон бўлди.
خَ الِدِي نَ فِي هِ ۖ وَسَا ءَ لَهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ حِمْلاً
Йаұ ма Йун фаҳ у Фӥ А ҫ -Ҫ ӱ р и ۚ Ұа Нахшуру А л-Муҗ р имӥ на Йаұма'иҙин Зурқ ӓан
020-102 У кун сурга пуфланадиган кундир. Ўша кунда жиноятчиларни кўзлари кўк бўлган ҳолда тўплармиз. (Kиёматнинг келганини билдириб, сур чалинади. Ўша қиёмат кунида кофирлар-жиноятчиларни Аллоҳ таоло қўрқувдан юзлари қорайиб, кўзлари кўкариб кетган кетган ҳолларида маҳшарга жамлайди.)
يَوْ مَ يُنْ فَخُ فِي ا ل صُّ و ر ِ ۚ وَنَحْشُرُ ا لْمُجْ ر ِمِي نَ يَوْمَئِذٍ زُرْق اً
Йатаҳ ӓфатӱ на Байнаһум 'Ин Лабиćтум 'Иллӓ `Ашрӓ ан
020-103 Улар ўзаро: «Ўн кундан ортиқ турганингиз йўқ», дея шивирлашади.
يَتَخَ افَتُو نَ بَيْنَهُمْ إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ عَشْراً
Нахну 'А`ламу Бимӓ Йақ ӱлӱ на 'Иҙ Йақ ӱ лу 'Ам ćалуһум Ҭ ар ӥқ атан 'Ин Лабиćтум 'Иллӓ Йаұмӓан
020-104 Биз нима деяётганларини яхши билгувчимиз. Ўшанда уларнинг энг тўғри йўлдагиси: «Бир кундан ортиқ турганимиз йўқ», дейдир. (Демак, охират азобларини кўрган кофирлар гарчи бу дунёда узоқ йиллар роҳат-фароғатда кун кечирган бўлсалар ҳам, яшаган муддатлари оз кўриниб кетади.)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُ ولُو نَ إِذْ يَقُ و لُ أَمْثَلُهُمْ طَ ر ِيقَ ة ً إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ يَوْماً
Ұа Йас'алӱнака `Ани А л-Җибӓ ли Фақ ул Йан сифуһӓ Ра ббӥ Насфӓан
020-105 Сендан тоғлар ҳақида сўрарлар. Бас: «Роббим уларни мутлақо совуриб юборажак.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لْجِبَا لِ فَقُ لْ يَن سِفُهَا رَ بِّي نَسْفاً
Файаҙару һӓ Қ ӓ`ӓан Ҫ афҫ афӓан
020-106 Сўнг уларни теп-текис ҳолга келтирур.
فَيَذَرُهَا قَ اعا ً صَ فْصَ فاً
Лӓ Тарá Фӥһӓ `Иұаҗӓан Ұа Лӓ 'Ам тӓан
020-107 У ерда чуқур ҳам, дўнг ҳам кўрмассан.
لاَ تَرَ ى فِيهَا عِوَجا ً وَلاَ أَمْتاً
Йаұма'иҙин Йаттаби`ӱ на А д-Дӓ`ӥ Лӓ `Иұаҗа Лаһу ۖ Ұа Ҳ аша`ати А л-'Аҫ ұӓ ту Лилрра хмани Фалӓ Тасма`у 'Иллӓ Һам сӓан
020-108 У кунда чорловчига эргашурлар. Ундан бурилиш йўқ. Овозлар Роҳман (ҳайбати)дан жим қолмиш. Пичирлашдан бошқа нарса эшитмассан. (Ҳаммаёқ теп-текис. Ҳамма жим ҳолда бўйин эгиб, маҳшарга чорловчига эргашишдан бошқа нарсани билмайди.)
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُو نَ ا ل دَّاعِي لاَ عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَ شَعَتِ ا لأَصْ وَا تُ لِل رَّ حْمَنِ فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْساً
Йаұма'иҙин Лӓ Тан фа`у А ш-Шафӓ`ату 'Иллӓ Ман 'Аҙина Лаһу А р-Ра хмӓ ну Ұа Ра đийа Лаһу Қ аұлӓан
020-109 У кунда Роҳман унга изн берган ва сўзидан рози бўлганлардан бошқанинг шафоати фойда бермас.
يَوْمَئِذٍ لاَ تَن فَعُ ا ل شَّفَاعَةُ إِلاَّ مَن ْ أَذِنَ لَهُ ا ل رَّ حْمَنُ وَرَ ضِ يَ لَهُ قَ وْلاً
Йа`ламу Мӓ Бай на 'Айдӥһим Ұа Мӓ Ҳ алфаһум Ұа Лӓ Йухӥҭ ӱ на Биһи `Илмӓан
020-110 У уларни олдиларидаги нарсаларни ҳам, орқаларидаги нарсаларни ҳам билур. Улар эса, уни илм ила иҳота қила олмаслар. (Аллоҳ таоло бандаларнинг келажагини ҳам ўтмишини ҳам билади. Илмнинг барчаси Аллоҳникидир. Одамлар эса ҳеч нарса билмаслар.)
يَعْلَمُ مَا بَيْ نَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَ لْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُ و نَ بِهِ عِلْماً
Ұа `Анати А л-Ұуҗӱ һу Лилхай йи А л-Қ аййӱ ми ۖ Ұа Қ ад Ҳ ӓ ба Ман Хамала Ž улмӓан
020-111 Бутун юзлар тирик ва доим турувчи зотга бош эгмиш. Батаҳқиқ, ким зулм кўтарган бўлса, ноумид бўлмиш.
وَعَنَتِ ا لْوُجُو هُ لِلْحَيِّ ا لْقَ يُّو مِ ۖ وَقَ د ْ خَ ا بَ مَن ْ حَمَلَ ظُ لْماً
Ұа Ман Йа`мал Мина А ҫ -Ҫ ӓлихӓ ти Ұа Һуұа Му'уминун Фалӓ Йаҳ ӓ фу Ž улмӓан Ұа Лӓ Һаđмӓан
020-112 Ким мўмин ҳолида яхши амаллардан қилган бўлса, зулмдан ҳам, нуқсондан ҳам қўрқмас», деб айт.
وَمَن ْ يَعْمَلْ مِنَ ا ل صَّ الِحَا تِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلاَ يَخَ ا فُ ظُ لْما ً وَلاَ هَضْ ماً
Ұа Каҙалика 'Ан залнӓ һу Қ ур'ӓ нӓан `Ара бӥйӓан Ұа Ҫ арра фнӓ Фӥ һи Мина А л-Ұа`ӥ ди Ла`аллаһум Йаттақ ӱ на 'Аұ Йухдиćу Лаһум Ҙикрӓ ан
020-113 Шундай қилиб, Биз уни арабий Қуръон этиб нозил этдик. Шоядки тақво қилсалар ёки уларда эслаш пайдо қилса, деб унда қўрқинчли ваъдаларни баён қилдик. (Ушбу арабий Қуръонда кўплаб қўрқинчли ваъдаларни ҳам баён этдик. Бундан мақсадимиз, шояд одамлар тақво қилсалар, куфр ва ёмонликлардан сақлансалар, қўрқинчлик ваъдалардан эслатма олсалар.)
وَكَذَلِكَ أَن زَلْنَا هُ قُ رْآناً عَرَ بِيّا ً وَصَ رَّ فْنَا فِي هِ مِنَ ا لْوَعِي دِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُ و نَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً
Фата`ӓлá А лл ӓһу А л-Малику А л-Хақ қ у ۗ Ұа Лӓ Та`җал Бил-Қ ур'ӓ ни Мин Қ аб ли 'Ан Йуқ đá 'Илай ка Ұахйуһу ۖ Ұа Қ ул Ра бби Зид нӥ `Илмӓан
020-114 Ҳақ Подшоҳ–Аллоҳ олий бўлди. Сенга ваҳийи битгунча Қуръон (тиловати)га ошиқма ва: «Роббим, илмимни зиёда қилгин», дегин. (Пайғамбаримиз (с.а.в.) унутиб қўйишдан хавфланиб, ваҳий тушган пайтида Қуръони Карим оятларини Жаброилга алайҳиссалом қўшилиб, ўқиб турар эдилар. Бу эса, қийинчилик туғдирарди. Яъни, эй Муҳаммад, Жаброил ваҳийни сенга охиригача ўқиб бермагунича, Қуръонни тиловат қилиб, оятларни ўқишга шошилма. Олдин Жаброил тўлиқ ўқиб берсин, кейин сен ўқийсан.)
فَتَعَالَى ا للَّ هُ ا لْمَلِكُ ا لْحَقُّ ۗ وَلاَ تَعْجَلْ بِا لْقُ رْآنِ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ يُقْ ضَ ى إِلَيْ كَ وَحْيُهُ ۖ وَقُ لْ رَ بِّ زِد ْنِي عِلْماً
Ұа Лақ ад `Аһид нӓ 'Илá 'Ӓдама Мин Қ аб лу Фанасийа Ұа Лам Наҗид Лаһу `Азмӓан
020-115 Батаҳқиқ, илгари Биз Одам билан аҳдлашган эдик. Лекин у унутди. Унда азму қарор топмадик. (Биз қадимда Одам билан буйруққа бўйсуниш–дарахтдан емаслик ҳақида аҳдлашган эдик. Аммо Одам аҳдни унутди ва дарахтдан еб қўйди. У шайтоннинг иғвосига сабр қила олмади. Азму қарорида турмади.)
وَلَقَ د ْ عَهِد ْنَا إِلَى آدَمَ مِن ْ قَ بْ لُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِد ْ لَهُ عَزْماً
Ұа 'Иҙ Қ улнӓ Лилмалӓ 'икати А сҗудӱ Ли'дама Фасаҗадӱ 'Иллӓ 'Иб лӥ са 'Абá
020-116 Биз фаришталарга: «Одамга сажда қилинг», деганимизда, улар сажда қилдилар. Магар Иблис бош тортди.
وَإِذْ قُ لْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ ا سْجُدُوا لِأدَمَ فَسَجَدُو ا إِلاَّ إِبْ لِي سَ أَبَى
Фақ улнӓ Йӓ 'Ӓдаму 'Инн а Һӓҙӓ `Адӱ ұун Лака Ұа Лизаұҗика Фалӓ Йуҳ р иҗанн акумӓ Мина А л-Җанн ати Фаташқ á
020-117 Бас, Биз: «Эй Одам, албатта, бу сенга ва жуфтингга душмандир. Яна у икковингизни жаннатдан чиқариб, бадбахт бўлиб қолмагин.
فَقُ لْنَا يَاآدَمُ إِنّ َ هَذَا عَدُوٌّ لَكَ وَلِزَوْجِكَ فَلاَ يُخْ ر ِجَنَّ كُمَا مِنَ ا لْجَنَّ ةِ فَتَشْقَ ى
'Инн а Лака 'Аллӓ Таҗӱ `а Фӥһӓ Ұа Лӓ Та`рá
020-118 Албатта, сен у ерда оч-яланғоч қолмассан. (Яъни, жаннатда доимо сенинг қорнинг тўқ, устинг бут бўлади.)
إِنّ َ لَكَ أَلاَّ تَجُو عَ فِيهَا وَلاَ تَعْرَ ى
Ұа 'Анн ака Лӓ Таžма'у Фӥһӓ Ұа Лӓ Таđхá
020-119 Албатта, сен у ерда ташна ҳам бўлмассан, иссиқда ҳам қолмассан», дедик.
وَأَنَّ كَ لاَ تَظْ مَأُ فِيهَا وَلاَ تَضْ حَى
Фаұасұаса 'Илай һи А ш-Шайҭ ӓ ну Қ ӓ ла Йӓ 'Ӓдаму Һал 'Адуллука `Алá Шаҗара ти А л-Ҳ улди Ұа Мулкин Лӓ Йаб лá
020-120 Бас, шайтон уни васваса қилди. У: «Эй Одам, мен сенга абадият дарахтини ва битмас-туганмас мулкни кўрсатайми?» деди. ( Роббинг манави дарахт мевасидан ейишингни ман қилган бўлса, сенинг абадий яшашингни, мулкинг бардавом бўлишини хоҳламаганидандир, бу дарахтнинг мевасидан есанг, ҳеч ўлмайсан, мулкинг йўқолмайди, деди.)
فَوَسْوَسَ إِلَيْ هِ ا ل شَّيْطَ ا نُ قَ ا لَ يَاآدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَ ةِ ا لْخُ لْدِ وَمُلْكٍ لاَ يَبْ لَى
Фа'акалӓ Минһӓ Фабадат Лаһумӓ Саұ'ӓ туһумӓ Ұа Ҭ афиқ ӓ Йаҳ ҫ ифӓ ни `Алайһимӓ Мин Ұара қ и А л-Җанн ати ۚ Ұа `Аҫ á 'Ӓдаму Ра ббаһу Фағ аұá
020-121 Бас, икковлари ундан едилар. Кейин, авратлари ўзларига очилиб қолиб, ўзларини жаннат барглари билан тўса бошладилар. Одам Роббига осий бўлди ва йўлдан озди.
فَأَكَلاَ مِنْ هَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَ فِقَ ا يَخْ صِ فَا نِ عَلَيْهِمَا مِن ْ وَرَ قِ ا لْجَنَّ ةِ ۚ وَعَصَ ى آدَمُ رَ بَّهُ فَغَ وَى
Ćумм а А җ табӓ һу Ра ббуһу Фатӓ ба `Алай һи Ұа Һадá
020-122 Сўнгра Робби уни танлаб олди, бас, тавбасини қабул қилди ва ҳидоятга бошлади.
ثُمّ َ ا جْ تَبَا هُ رَ بُّهُ فَتَا بَ عَلَيْ هِ وَهَدَى
Қ ӓ ла А һбиҭ ӓ Минһӓ Җамӥ`ӓан ۖ Ба`đукум Либа`đин `Адӱ ұун ۖ Фа'имм ӓ Йа'тийанн акум Минн ӥ Һудан Фамани А ттаба`а Һудӓ йа Фалӓ Йаđиллу Ұа Лӓ Йашқ á
020-123 У зот: «Ҳаммангиз бир-бирингизга душман ҳолда ундан тушинг. Агар Мен томонимдан сизга ҳидоят келганида, ким ҳидоятимга эргашса, адашмас ва бадбахт бўлмас.
قَ ا لَ ا هْبِطَ ا مِنْ هَا جَمِيعا ً ۖ بَعْضُ كُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّ ا يَأْتِيَنَّ كُمْ مِنِّ ي هُد ى ً فَمَنِ ا تَّبَعَ هُدَا يَ فَلاَ يَضِ لُّ وَلاَ يَشْقَ ى
Ұа Ман 'А`ра đа `Ан Ҙикр ӥ Фа'инн а Лаһу Ма`ӥшатан Đ ан кӓан Ұа Нахшуру һу Йаұ ма А л-Қ ийӓмати 'А`м á
020-124 Ким Менинг зикримдан юз ўгирса, албатта, унга торчилик ҳаёти бўлур ва қиёмат куни уни кўр ҳолида тирилтирурмиз», деди.
وَمَن ْ أَعْرَ ضَ عَن ْ ذِكْر ِي فَإِنّ َ لَهُ مَعِيشَة ً ضَ ن كا ً وَنَحْشُرُهُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ أَعْمَى
Қ ӓ ла Ра бби Лима Хашартанӥ 'А`м á Ұа Қ ад Кун ту Баҫ ӥр ӓан
020-125 У: «Эй Роббим, нима учун мени кўр ҳолда тирилтирдинг. Ахир, кўрувчи эдим-ку!» деди.
قَ ا لَ رَ بِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَ د ْ كُن تُ بَصِ ير اً
Қ ӓ ла Каҙӓлика 'Ататка 'Ӓйӓтунӓ Фанасӥтаһӓ ۖ Ұа Каҙалика А л-Йаұ ма Тун сá
020-126 У зот: «Шундай. Сенга оятларимиз келди. Сен эса, уларни унутдинг? Шунингдек, сен ҳам бугун унутиурсан», деди.
قَ ا لَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَلِكَ ا لْيَوْ مَ تُن سَى
Ұа Каҙалика Наҗ зӥ Ман 'Асра фа Ұа Лам Йу'умин Би'ӓйӓ ти Ра ббиһи ۚ Ұа Ла`аҙӓ бу А л-'Ӓҳ ира ти 'Ашадду Ұа 'Аб қ á
020-127 Исроф қилган ва Робби оятларига иймон келтирмаганларни ана шундай жазолайрмиз. Охират азоби, албатта, ашаддийроқ ва боқийроқдир.
وَكَذَلِكَ نَجْ زِي مَن ْ أَسْرَ فَ وَلَمْ يُؤْمِن ْ بِآيَا تِ رَ بِّهِ ۚ وَلَعَذَا بُ ا لآخِ رَ ةِ أَشَدُّ وَأَبْ قَ ى
'Афалам Йаһди Лаһум Кам 'Аһлакнӓ Қ аб лаһум Мина А л-Қ урӱ ни Йам шӱ на Фӥ Масӓкиниһим ۗ 'Инн а Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓ йӓ тин Ли'ұлӥ А н -Нуһá
020-128 Улардан илгари уларнинг масканларида юрган асрлардан қанчадан-қанчасини ҳалок қилганимиз ҳам ҳидоят қилмадими? Албатта, бунда ақл эгалари учун ибратлар бордир.
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِنَ ا لْقُ رُو نِ يَمْشُو نَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ لِأو ْلِي ا ل نُّ هَى
Ұа Лаұлӓ Калиматун Сабақ ат Мин Ра ббика Лакӓ на Лизӓмӓан Ұа 'Аҗалун Мусамм ан
020-129 Агар Роббингдан сўз ўтиб қолмаганида ва номланган ажал бўлмаганида, албатта, (азоб) лозим бўлар эди.
وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَ تْ مِن ْ رَ بِّكَ لَكَا نَ لِزَاما ً وَأَجَلٌ مُسَمّ ىً
Фӓҫ бир `Алá Мӓ Йақ ӱлӱ на Ұа Саббих Бихам ди Ра ббика Қ аб ла Ҭ улӱ `и А ш-Шам си Ұа Қ аб ла Ғ урӱбиһӓ ۖ Ұа Мин 'Ӓнӓ 'и А л-Лай ли Фасаббих Ұа 'Аҭ р ӓ фа А н -Наһӓ р и Ла`аллака Тарđá
020-130 Бас, улар айтаётган нарсаларга сабр қил. Роббингга қуёш чиқишидан олдин ва ботишидан олдин тасбиҳ ва ҳамд айт. Шунингдек, кечанинг бир қисмида ва кундузнинг атрофида ҳам тасбиҳ айт. Шоядки рози бўлсанг. (Эй Муҳаммад, шундай экан, кофир ва мушрикларнинг нохуш гап-сўзларига, сўкишларига, иғво-бўҳтонларига сабр қил. Доимо Роббингга тасбиҳу ҳамд айт. Қуёш чиқишидан олдин ҳам, қуёш ботишидан олдин ҳам Роббингга тасбиҳ ва ҳамд айт. Кечанинг бир қисмида ҳам Роббингга тасбиҳ айт, кундузнинг атрофида ҳам. Намоз ўқи. Албатта, рози бўласан. Роббинг ҳам сендан рози бўлади.)
فَاصْ بِر ْ عَلَى مَا يَقُ ولُو نَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَ بِّكَ قَ بْ لَ طُ لُو عِ ا ل شَّمْسِ وَقَ بْ لَ غُ رُوبِهَا ۖ وَمِن ْ آنَا ءِ ا ل لَّيْ لِ فَسَبِّحْ وَأَطْ رَ ا فَ ا ل نَّ هَا ر ِ لَعَلَّكَ تَرْضَ ى
Ұа Лӓ Тамудданн а `Айнай ка 'Илá Мӓ Матта`нӓ Биһи~ 'Азұӓҗӓан Минһум Заһра та А л-Хайӓати А д-Дун йӓ Линафтинаһум Фӥ һи ۚ Ұа Р изқ у Ра ббика Ҳ ай ру н Ұа 'Аб қ á
020-131 Кўзларингни уларни синаш учун айримларига баҳраманд қилиб берганимиз ҳаёти дунёнинг турли зийнатларига тикма. Роббингнинг ризқи яхши ва боқийдир.
وَلاَ تَمُدَّنّ َ عَيْنَيْ كَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجا ً مِنْ هُمْ زَهْرَ ةَ ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّن يَا لِنَفْتِنَهُمْ فِي هِ ۚ وَر ِزْقُ رَ بِّكَ خَ يْ رٌ وَأَبْ قَ ى
Ұа 'Мур 'Аһлака Биҫ -Ҫ алӓати Ұа А ҫ ҭ абир `Алайһӓ ۖ Лӓ Нас'алука Р изқ ӓан ۖ Нахну Нарзуқ ука Ұа ۗ А л-`Ӓқ ибату Лилттақ ұá
020-132 Аҳлингни намозга амр эт ва ўзинг унга сабр қил. Биз сендан ризқ сўрамасмиз. Биз сенга ризқ берурмиз. Оқибат тақвоникидир.
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِا ل صَّ لاَةِ وَا صْ طَ بِر ْ عَلَيْهَا ۖ لاَ نَسْأَلُكَ ر ِزْق ا ً ۖ نَحْنُ نَرْزُقُ كَ ۗ وَا لْعَاقِ بَةُ لِلتَّقْ وَى
Ұа Қ ӓлӱ Лаұлӓ Йа'тӥнӓ Би'ӓйатин Мин Ра ббиһи~ ۚ 'Аұалам Та'тиһим Баййинату Мӓ Фӥ А ҫ -Ҫ ухуфи А л-'Ӱлá
020-133 Улар: «Бизга Роббидан оят-мўъжиза келтирса эди», дейдилар. Ахир, уларга аввалги саҳифалардаги нарсаларнинг баёноти келмадими? (Кофир ва мушриклар, Муҳаммад Роббидан бир лол қолдирувчи мўъжиза келтирса эди, дейдилар. Ахир, Қуръонда аввалги умматларга келган нарсаларнинг баёни келди-ку. Шу уларга кифоя қилмайдими?)
وَقَ الُوا لَوْلاَ يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِن ْ رَ بِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي ا ل صُّ حُفِ ا لأُ ولَى
Ұа Лаұ 'Анн ӓ 'Аһлакнӓһум Би`аҙӓ бин Мин Қ аб лиһи Лақ ӓлӱ Ра ббанӓ Лаұлӓ 'Арсалта 'Илайнӓ Ра сӱлӓан Фанаттаби`а 'Ӓйӓтика Мин Қ аб ли 'Ан Наҙилла Ұа Наҳ зá
020-134 Агар Биз уларни у(келиши)дан олдин азоб-ла ҳалок қилганимизда эди, албатта: «Эй Роббимиз, бизга Пайғамбар юборганингда эди, хору зор ва шарманда бўлишимиздан олдин оятларингга эргашган бўлар эдик», дердилар.
وَلَوْ أَنَّ ا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَا بٍ مِن ْ قَ بْ لِهِ لَقَ الُوا رَ بَّنَا لَوْلاَ أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَ سُولا ً فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ نَذِلَّ وَنَخْ زَى
Қ ул Куллун Мутара ббиҫ ун Фатара ббаҫ ӱ ۖ Фасата`ламӱ на Ман 'Аҫ хӓ бу А ҫ -Ҫ ир ӓ ҭ и А с-Саұӥ йи Ұа Мани А һтадá
020-135 Сен:«Барча кутгувчидир. Бас, кутинглар. Албатта, кимлар тўғри йўл соҳиблари ва кимлар ҳидоят топганини билурсизлар», деб айт. (Пайғамбаримизга (с.а.в.) қилинган бу хитоб доимо янгиланиб туради.)
قُ لْ كُلٌّ مُتَرَ بِّص ٌ فَتَرَ بَّصُ وا ۖ فَسَتَعْلَمُو نَ مَن ْ أَصْ حَا بُ ا ل صِّ رَ ا طِ ا ل سَّوِيِّ وَمَنِ ا هْتَدَى
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ