Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Alif-Lām -Rā ۚ Tilka 'Āyā tu A l-Kitā bi A l-Mubī ni
012-001 الرٰ، ھي پڌري ڪتاب جون آيتون آھن.
أَلِف-لَام-رَ ا ۚ تِلْكَ آيَا تُ ا لْكِتَا بِ ا لْمُبِينِ
'Inn ā 'An zalnā hu Q ur'ā nāan `Ara bīyāan La`allakum Ta`q ilū na
012-002 بيشڪ اسان اُن کي قُرآنعربي (ٻوليءَ وارو) ڪري نازل ڪيو ته مانَ اوھين سمجھو.
إِنَّ ا أَن زَلْنَا هُ قُ رْآناً عَرَ بِيّا ً لَعَلَّكُمْ تَعْقِ لُونَ
Naĥnu Naq uş ş u `Alay ka 'Aĥsana A l-Q aş aş i Bimā 'Awĥaynā 'Ilay ka Hādh ā A l-Q ur'ā na Wa 'In Kun ta Min Q ab lihi Lamina A l-Gh ī na
012-003 (اي پيغمبر) اسين توڏانھن ھن قرآن ۾ پنھنجي وحي موڪلڻ سان ڏاڍو چڱو قصّو توکي پڙھي ٻڌايون ٿا، ۽ تون ھن کان اڳ بيشڪ بي خبرن مان ھئين.
نَحْنُ نَقُ صّ ُ عَلَيْ كَ أَحْسَنَ ا لْقَ صَ صِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْ كَ هَذَا ا لْقُ رْآنَ وَإِن ْ كُن تَ مِن ْ قَ بْ لِهِ لَمِنَ ا لْغَ افِلِينَ
'Idh Q ā la Yūsufu Li'abī hi Yā 'Abati 'Inn ī Ra 'ay tu 'Aĥada `Ash ara Kawkabāan Wa A sh -Sh am sa Wa A l-Q amara Ra 'aytuhum Lī Sājidī na
012-004 (ياد ڪر) جڏھن يوسفؑ پنھنجي پيءُ کي چيو ته اي ابا مون يارھن تارا ۽ سج ۽ چنڊ ڏٺا انھن کي ڏٺم ته مون کي سجدو ٿا ڪن.
إِذْ قَ ا لَ يُوسُفُ لِأَبِي هِ يَا أَبَتِ إِنِّ ي رَ أَيْ تُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبا ً وَا ل شَّمْسَ وَا لْقَ مَرَ رَ أَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ
Q ā la Yā Bunay ya Lā Taq ş uş Ru 'uyā Ka `Alá 'Ikh ۖ Kaydāan 'Inn a A sh -Sh ayţ ā na Lil'in sā ni `Adū wun Mubī nun
012-005 (يعقوبؑ) چيو ته اي منھنجا پٽ پنھنجو خواب پنھنجن ڀائرن وٽ بيان نه ڪج نه ته تولاءِ ڪو ڦند ڦيريندا، بيشڪ شيطان انسان جو پڌرو ويري آھي.
قَ ا لَ يَابُنَيَّ لاَ تَقْ صُ صْ رُؤْيَا كَ عَلَى إِخْ وَتِكَ فَيَكِيدُوا لَكَ كَيْدا ً إِنّ َ ۖ ا ل شَّيْطَ ا نَ لِلإِن سَا نِ عَدُوٌّ مُبِينٌ
Wa Kadh alika Yaj tabī ka Ra bbuka Wa Yu`allimuka Min Ta'wī li A l-'Aĥādīth i Wa Yutimm u Ni`matahu `Alay ka Wa `Alá 'Ā li Ya`q ū ba Kamā 'Atamm ahā `Alá 'Abaway ka Min Q ab lu 'Ib rā hī ma Wa 'Isĥā q a ۚ 'Inn a Ra bbaka `Alī mun Ĥakī mun
012-006 ۽ اھري طرح تنھنجو پالڻھار توکي سڳورو ڪندو ۽ توکي خوابن جو تعبير سيکاريندو ۽ پنھنجي نعمت توتي ۽ يعقوبؑ جي اولاد تي اھڙي طرح پوري ڪندو جھڙي اڳ تنھنجي پيءُ ڏاڏي ابراھيمؑ ۽ اسحاقؑ تي پوري ڪيائين، بيشڪ تنھنجو پالڻھار ڄاڻندڙ حڪمت وارو آھي.
وَكَذَلِكَ يَجْ تَبِي كَ رَ بُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن ْ تَأْوِي لِ ا لأَحَادِي ثِ وَيُتِمّ ُ نِعْمَتَهُ عَلَيْ كَ وَعَلَى آلِ يَعْقُ و بَ كَمَا أَتَمَّ هَا عَلَى أَبَوَيْ كَ مِن ْ قَ بْ لُ إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْحَا قَ ۚ إِنّ َ رَ بَّكَ عَلِي مٌ حَكِيمٌ
Laq ad Kā na Fī Yūsufa Wa 'Ikh i~ 'Āyā tun Lilssā 'ilī na
012-007 بيشڪ يُوسفؑ ۽ سندس ڀائرن (جي قصي) ۾ پڇندڙن لاءِ (گھڻيون) نشانيون آھن.
لَقَ د ْ كَا نَ فِي يُوسُفَ وَإِخْ وَتِهِ آيَا ت ٌ لِلسَّا ئِلِينَ
'Idh Q ālū Layūsufu Wa 'Akh ū hu 'Aĥabbu 'Ilá 'Abīnā Minn ā Wa Naĥnu `Uş batun 'Inn a 'Abānā Lafī Đ alā lin Mubī nin
012-008 جڏھن (پاڻ ۾) چيائون ته بيشڪ يُوسفؑ ۽ سندس (سڳو) ڀاءُ (بن يامين) اسان جي پيءُ وٽ اسان کان ڏاڍا پيارا آھن جيتوڻيڪ اسين (گھڻا ڄڻا) ڏاڍي ٽولي آھيون، بيشڪ اسان جو پيءُ پڌري ڀُل ۾ آھي.
إِذْ قَ الُوا لَيُوسُفُ وَأَخُ و هُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّ ا وَنَحْنُ عُصْ بَةٌ إِنّ َ أَبَانَا لَفِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
A q A ţ ra ĥū hu 'Arđāan Yakh m Waj hu 'Abīkum Wa Takūnū Min Ba`dihi Q awmāan Ş āliĥī na
012-009 (ھاڻي گھرجي ته) يُوسفؑ کي ڪُھو يا کيس ڪنھن ملڪ ۾ ڦٽيڪري اچو ته اوھان جي پيءُ جي مھاڙ اوھان لاءِ نرالي ٿئي ۽ اُن (ڪم) کان پوءِ اوھين سڌريل ٿجو.
ا قْ تُلُوا يُوسُفَ أَوِ ا طْ رَ حُو هُ أَرْض ا ً يَخْ لُ لَكُمْ وَجْ هُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِن ْ بَعْدِهِ قَ وْما ً صَ الِحِينَ
Q ā la Q ā 'ilun Minhum Lā Taq q ū hu Fī Gh A l-Jubbi Yaltaq iţ A s-Sayyāra ti 'In Kun tum Fā`ilī na
012-010 منجھائن (ھڪ) چوندڙ چيو ته يُوسف کي نه ماريو ۽ جيڪڏھن (ڪي) ڪندڙ آھيو ته کوھ جي تري ۾ (کڻي) اُڇلايوس ته ڪو واٽھڙو کيس ڪڍي ويندو.
قَ ا لَ قَ ا ئِلٌ مِنْ هُمْ لاَ تَقْ تُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُ و هُ فِي غَ يَابَتِ ا لْجُبِّ يَلْتَقِ طْ هُ بَعْضُ ا ل سَّيَّارَ ةِ إِن ْ كُن تُمْ فَاعِلِينَ
Q ālū Yā 'Abānā Mā Laka Lā Ta'mann ā `Alá Yūsufa Wa 'Inn ā Lahu Lanāş iĥū na
012-011 (يعقوبؑ کي) چيائون ته اي بابا توکي ڇا ٿيو آھي يُوسفؑ جي نسبت ۾ توکي اسان تي ھن ھوندي به ڪو ڀروسو نٿو ٿئي جو اسين سندس خيرخواہ آھيون.
قَ الُوا يَا أَبَانَا مَا لَكَ لاَ تَأْمَنَّ ا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّ ا لَهُ لَنَاصِ حُونَ
'Arsilhu Ma`anā Gh n Yarta` Wa Yal`ab Wa 'Inn ā Lahu Laĥāfižū na
012-012 سڀاڻي اسان سان کيس موڪل ته کائي ۽ کيڏي ۽ اسين سندس نگھبان آھيون.
أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَ دا ً يَرْتَعْ وَيَلْعَب ْ وَإِنَّ ا لَهُ لَحَافِظُ ونَ
Q ā la 'Inn ī Layaĥzununī 'An Tadh /habū Bihi Wa 'Akh ā fu 'An Ya'kulahu A dh -Dh i'bu Wa 'An tum `Anhu Gh ū na
012-013 (يعقوبؑ) چيو ته اوھان جو کيس نئَڻ مون کي ضرور مونجھو ٿو ڪري ۽ ڊڄان ٿو ته (متان) کيس بگھڙ کائي ۽ کانئس اوھين بي خبر ھجو.
قَ ا لَ إِنِّ ي لَيَحْزُنُنِي أَن ْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَ ا فُ أَن ْ يَأْكُلَهُ ا ل ذِّئْبُ وَأَنْ تُمْ عَنْ هُ غَ افِلُونَ
Q ālū La'in 'Akalahu A dh -Dh i'bu Wa Naĥnu `Uş batun 'Inn ā 'Idh āan Lakh ū na
012-014 چيائون ته اسان جي (گھڻن ڄڻن جي) ڏاڍي ٽولي ھوندي به جيڪڏھن کيس بگھڙ کاڌو ته اسين انھيءَ مھل ضرور ٽوٽي وارا ھونداسون.
قَ الُوا لَئِن ْ أَكَلَهُ ا ل ذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْ بَةٌ إِنَّ ا إِذا ً لَخَ اسِرُونَ
Falamm ā Dh ahabū Bihi Wa 'Aj ma`ū 'An Yaj `alū hu Fī Gh A l-Jubbi ۚ Wa 'Awĥaynā 'Ilay hi Latunabbi'ann ahum Bi'am r ihim Hādh ā Wa Hum Lā Yash `urū na
012-015 پوءِ جنھن مھل کيس نيائون (ته) اُن کي کوھ جي تري ۾ اڇلڻ جي پڪ ڪيائون، ۽ ڏانھس وحي ڪيوسون ته سندن ھن واقعي جي کين ضرور سڌ ڏيندين ۽ اُھي (توکي) نه ڄاڻندا.
فَلَمَّ ا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْ مَعُو ا أَن ْ يَجْ عَلُو هُ فِي غَ يَابَتِ ا لْجُبِّ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْ هِ لَتُنَبِّئَنَّ هُمْ بِأَمْر ِهِمْ هَذَا وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
Wa Jā 'ū 'Abāhum `Ish ā 'an Yab kū na
012-016 ۽ پنھنجي پيءُ وٽ رات جو روئيندا آيا.
وَجَا ءُو ا أَبَاهُمْ عِشَا ء ً يَبْ كُونَ
Q ālū Yā 'Abānā 'Inn ā Dh ahab nā Nastabiq u Wa Tara knā Yūsufa `In da Matā`inā Fa'akalahu A dh -Dh i'bu ۖ Wa Mā 'An ta Bimu'uminin Lanā Wa Law Kunn ā Ş ādiq ī na
012-017 چيائون ته اي بابا اسين ڊڪون پورائڻ وياسون ۽ يُوسف کي پنھنجي وسلن تي ڇڏيوسون پوءِ اُن کي بگھڙ کاڌو ۽ توڻي اسينسچا آھيون ته به تون اسان کي وسھندڙ نه ٿيندين.
قَ الُوا يَا أَبَانَا إِنَّ ا ذَهَبْ نَا نَسْتَبِقُ وَتَرَ كْنَا يُوسُفَ عِنْ دَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ ا ل ذِّئْبُ ۖ وَمَا أَنْ تَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّ ا صَ ادِقِ ينَ
Wa Jā 'ū `Alá Q amīş ihi Bidamin Kadh ibin ۚ Q ā la Bal Sawwalat Lakum 'An fusukum 'Am rā an ۖ Faş ab ru n Jamī lun Wa ۖ A ll āhu A l-Musta`ā nu `Alá Mā Taş ifū na
012-018 ۽ سندس پھراڻ تي ڪوڙو رت لائي آندائون، (يعقوب) چيو ته (ائين نه آھي) بلڪ اوھان جي نفسن اوھان لاءِ (اُن) ٺاھ کي ٺاھيو آھي، تنھنڪري (مون کي) چڱو صبر ڪرڻ گھرجي، ۽ جيڪي اوھين بيان ڪندا آھيو تنھن تي الله کان مدد گھري وڃي ٿي.
وَجَا ءُ وا عَلَى قَ مِيصِ هِ بِدَمٍ كَذِبٍ ۚ قَ ا لَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَن فُسُكُمْ أَمْرا ً ۖ فَصَ بْ رٌ جَمِي لٌ ۖ وَا للَّهُ ا لْمُسْتَعَا نُ عَلَى مَا تَصِ فُونَ
Wa Jā 'at Sayyāra tun Fa'arsalū Wa A r idahum Fa'ad lá Dalwahu ۖ Q ā la Yā Bush rá Hādh ā Gh ā mun ۚ Wa 'Asarrū hu Biđā`atan Wa ۚ A ll āhu `Alī mun Bimā Ya`malū na
012-019 ۽ (اُن کوھ تي) قافلو آيو پوءِ پنھنجي پاڻي ڀريندڙ کي موڪليائون جنھن پنھنجو ٻوڪو وڌو، چيائون وھ واھ! ھي نينگر آھي، ۽ کيس ھڪ (چڱي) وٿ سمجھي لڪايائون، ۽ جيڪي ڪيائون ٿي سو الله ڄاڻندڙ آھي.
وَجَا ءَتْ سَيَّارَ ةٌ فَأَرْسَلُوا وَا ر ِدَهُمْ فَأَد ْلَى دَلْوَهُ ۖ قَ ا لَ يَا بُشْرَ ى هَذَا غُ لاَمٌ ۚ وَأَسَرُّو هُ بِضَ اعَة ً ۚ وَا للَّهُ عَلِي مٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
Wa Sh ara w hu Bith amanin Bakh n Darā hima Ma`dūdatin Wa Kānū Fī hi Mina A z-Zāhidī na
012-020 ۽ کيس (ڀائرن) ھلڪيءَ بھا سان وڪيو جو ڪي ٿورا پئسا ھوا، سندس حق ۾ بيزاري ڪندڙ ھوا.
وَشَرَ وْ هُ بِثَمَن ٍ بَخْ سٍ دَرَ اهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِي هِ مِنَ ا ل زَّاهِدِينَ
Wa Q ā la A l-Ladh ī A sh tar ā hu Min Miş ra Li'im ra 'atihi~ 'Akr imī Math wā hu `Asá 'An Yan fa`anā 'Aw Nattakh dh ahu Waladāan ۚ Wa Kadh alika Makkann ā Liyūsufa Fī A l-'Arđi Wa Linu`allimahu Min Ta'wī li A l-'Aĥādīth i Wa ۚ A ll āhu Gh á 'Am r ihi Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Ya`lamū na
012-021 ۽ مصر وارن مان جنھن کيس ڳڌو تنھن پنھنجي زال (زليخا) کي چيو ته ھن جي چڱي تعظيم ڪج مانَ اسان کي ڪو فائدو ڏئي يا کيس پٽيلو ڪري رکون، ۽ ا ھڙي طرح يُوسفؑ کي مصر ۾ جاءِ ڏني سون، ۽ ھن لاءِ ته کيس خوابن جو تعبير سيکاريون، ۽ الله پنھنجي ڪم تي غالب آھي پر گھڻا ماڻھو نه ڄاڻندا آھن.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي ا رَ ا هُ مِن ْ مِصْ رَ لِإمْرَ أَتِهِ أَكْر ِمِي مَثْوَا هُ عَسَى أَن ْ يَن فَعَنَا أَوْ نَتَّخِ ذَهُ وَلَدا ً ۚ وَكَذَلِكَ مَكَّنَّ ا لِيُوسُفَ فِي ا لأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِن ْ تَأْوِي لِ ا لأَحَادِي ثِ ۚ وَا للَّهُ غَ الِبٌ عَلَى أَمْر ِهِ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يَعْلَمُونَ
Wa Lamm ā Balagh sh uddahu~ 'Ātaynā hu Ĥukmāan Wa `Ilmāan ۚ Wa Kadh alika Naj zī A l-Muĥsinī na
012-022 ۽ جنھن مھل (يُوسفؑ) پنھنجي جوانيءَ کي پھتو (ته) حِڪمت ۽ علم ڏنوسون، ۽ اھڙي طرح ڀلارن کي بدلو ڏيندا آھيون.
وَلَمَّ ا بَلَغَ أَشُدَّهُ~ ُ آتَيْنَا هُ حُكْما ً وَعِلْما ً ۚ وَكَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
Wa Rā wadat/hu A llatī Huwa Fī Baytihā `An Nafsihi Wa Gh q ati A l-'Ab wā ba Wa Q ālat Hay ta Laka ۚ Q ā la Ma`ādh a A ll āhi ۖ 'Inn ahu Ra bbī 'Aĥsana Math wā ya ۖ 'Inn ahu Lā Yufliĥu A ž-Ž ālimū na
012-023 ۽ جنھن زال جي گھر ۾ اُھو ھو تنھن سندس نفس کي راڻيو ٿي ۽دروازا بند ڪيائين ۽ چيائين ته اوري آءُ، (يوسف) چيائين ته الله جي پناھ گھريم انھي منھنجي نپائيندڙ (يعني عزيز) مون کي چڱي ھنڌ رکيو آھي، ھيءَ (ڳالھ) سچي آھي ته ظالم نه ڇٽندا.
وَرَ اوَدَتْهُ ا لَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن ْ نَفْسِهِ وَغَ لَّقَ تِ ا لأَبْ وَا بَ وَقَ الَتْ هَيْ تَ لَكَ ۚ قَ ا لَ مَعَا ذَ ا للَّ هِ ۖ إِنَّ هُ رَ بِّي أَحْسَنَ مَثْوَا يَ ۖ إِنَّ هُ لاَ يُفْلِحُ ا ل ظَّ الِمُونَ
Wa Laq ad Hamm at Bihi ۖ Wa Hamm a Bihā Lawlā 'An Ra 'á Burhā na Ra bbihi ۚ Kadh ālika Linaş r ifa `Anhu A s-Sū 'a Wa A l-Faĥsh ā 'a ۚ 'Inn ahu Min `Ibādinā A l-Mukh ş ī na
012-024 ۽ بيشڪ (اُھا) ان ڏانھن لڙي ۽ (يُوسفؑ) به اُن ڏانھن لڙيو، جيڪڏھن پنھنجي پالڻھار جو دليل نه ڏسي ھا (ته جيڪي ٿيڻو ھو سو ٿئي ھا)، اھڙي طرح (انھي ڪري ٿيو) ته بڇڙائي ۽ بي حيائي کانئس ٽاري سون، سچ آھي ته اھو اسان جي خالص ٻانھن مان ھو.
وَلَقَ د ْ هَمَّ تْ بِهِ ۖ وَهَمّ َ بِهَا لَوْلاَ أَن ْ رَ أَى بُرْهَا نَ رَ بِّهِ ۚ كَذَلِكَ لِنَصْ ر ِفَ عَنْ هُ ا ل سُّو ءَ وَا لْفَحْشَا ءَ ۚ إِنَّ هُ مِن ْ عِبَادِنَا ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Wa A q ā A l-Bā ba Wa Q addat Q amīş ahu Min Dubur in Wa 'Alfayā Sayyidahā Ladá A l-Bā bi ۚ Q ālat Mā Jazā 'u Man 'Ar ā da Bi'ahlika Sū 'ā an 'Illā 'An Yusjana 'Aw `Adh ā bun 'Alī mun
012-025 ۽ ٻئي دروازي ڏانھن ڊوڙيا ۽ زال ان (يُوسف) جو پھراڻ پٺيءَ کان ڦاڙيو ۽ سندس مڙس کي دروازي وٽ مليا، (زليخا) چيو ته جيڪو تنھنجي گھر واريءَ سان مدائي ڪرڻ جو ارادو ڪري تنھنجي سزا قيد ڪرڻ يا ڏکوئيندڙ عذاب کانسواءِ (ٻي ڪا) نه آھي.
وَاسْتَبَقَ ا ا لْبَا بَ وَقَ دَّتْ قَ مِيصَ هُ مِن ْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى ا لْبَا بِ ۚ قَ الَتْ مَا جَزَا ءُ مَن ْ أَرَ ا دَ بِأَهْلِكَ سُو ءا ً إِلاَّ أَن ْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَا بٌ أَلِيمٌ
Q ā la Hiya Rā wadatnī `An Nafsī ۚ Wa Sh ahida Sh āhidun Min 'Ahlihā 'In Kā na Q amīş uhu Q udda Min Q ubulin Faş adaq at Wa Huwa Mina A l-Kādh ibī na
012-026 (يُوسفؑ) چيو ته ھن مون کي منھنجي نفس کان راڻيو ٿي ۽ سندس گھر جي ڀاتين مان ھڪ شاھد شاھدي ڏني، ته جيڪڏھن ھن جو پھراڻ اڳ کان ڦاڙيو ويو آھي ته (زليخا) سچي آھي ۽ اُھو ڪوڙن مان آھي.
قَ ا لَ هِيَ رَ اوَدَتْنِي عَن ْ نَفْسِي ۚ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِن ْ أَهْلِهَا إِن ْ كَا نَ قَ مِيصُ هُ قُ دَّ مِن ْ قُ بُلٍ فَصَ دَقَ تْ وَهُوَ مِنَ ا لْكَاذِبِينَ
Wa 'In Kā na Q amīş uhu Q udda Min Dubur in Fakadh abat Wa Huwa Mina A ş -Ş ādiq ī na
012-027 ۽ جيڪڏھن سندس پھراڻ پٺيءَ کان ڦاڙيو ويو آھي ته (زليخا) ڪوڙي ۽ اھو سچن مان آھي.
وَإِن ْ كَا نَ قَ مِيصُ هُ قُ دَّ مِن ْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنَ ا ل صَّ ادِقِ ينَ
Falamm ā Ra 'á Q amīş ahu Q udda Min Dubur in Q ā la 'Inn ahu Min Kaydikunn a ۖ 'Inn a Kaydakunn a `Ažī mun
012-028 جنھن مھل (عزيز) پھراڻ پٺيءَ کان ڦاٽل ڏٺو (ته) چيائين ته (اي زالون) اھو (چوڻ) اوھان جي مڪرنمان آھي، ڇوته اوھان جو مڪر وڏو آھي.
فَلَمَّ ا رَ أَى قَ مِيصَ هُ قُ دَّ مِن ْ دُبُرٍ قَ ا لَ إِنَّ هُ مِن ْ كَيْدِكُنّ َ ۖ إِنّ َ كَيْدَكُنّ َ عَظِ يمٌ
Yūsufu 'A`r iđ `An Hādh ā ۚ Wa A gh r ī Lidh an biki ۖ 'Inn aki Kun ti Mina A l-Kh ţ i'ī na
012-029 (اي) يوسف اِن (ڳالھ) کان منھن موڙ، ۽ (اي زليخا) تون (به) پنھنجي مدائيءَ جي بخشش گھر، ڇوته تون ئي خطا وارن مان آھين.
يُوسُفُ أَعْر ِضْ عَن ْ هَذَا ۚ وَا غْ فِر ِي لِذَنْ بِكِ ۖ إِنَّ كِ كُن تِ مِنَ ا لْخَ اطِ ئِ ينَ
Wa Q ā la Niswatun Fī A l-Madīnati A m ra 'atu A l-`Azī zi Turā widu Fatāhā `An Nafsihi ۖ Q ad Sh agh ۖ 'Inn ā Lanarā hā Fī Đ alā lin Mubī nin
012-030 ۽ شھر ۾ ڪيترين زالن پچاريو ته عزيز جي زال پنھنجي جوان ٻانھي کي سندس نفس کان (بڇڙي ڪم لاءِ) راڻيندي آھي، بيشڪ (يُوسف جو) پيار سندس دل ۾ پيھي ويو آھي، اسين کيس پڌري گمراھيءَ ۾ ضرور ڏسنديون آھيون.
وَقَ ا لَ نِسْوَةٌ فِي ا لْمَدِينَةِ ا رَ أَتُ ا لْعَزِي زِ تُرَ اوِدُ فَتَاهَا عَن ْ نَفْسِهِ ۖ قَ د ْ شَغَ فَهَا حُبّا ً ۖ إِنَّ ا لَنَرَ اهَا فِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
Falamm ā Sami`at Bimakr ihinn a 'Arsalat 'Ilayhinn a Wa 'A`tadat Lahunn a Muttaka'an Wa 'Ātat Kulla Wāĥidatin Minhunn a Sikkīnāan Wa Q ālati A kh ru j `Alayhinn a ۖ Falamm ā Ra 'aynahu~ 'Akbarnahu Wa Q aţ ţ a`na 'Aydiyahunn a Wa Q ulna Ĥāsh a Lill ā h Mā Hādh ā Bash arā an 'In Hādh ā 'Illā Malakun Kar ī mun
012-031 پوءِ جنھن مھل (زليخا) سندن گلا ڪرڻ ٻڌي (ته) انھن ڏانھن (ماڻھو) موڪليائين ۽ انھن لاءِ مجلس تيار ڪيائين ۽ منجھائن ھر ھڪ کي ڪپ ڏنائين ۽ چيائين ته (اي يُوسفؑ) مٿن نِڪر، جنھن دم کيس ڏٺائون ته کيس وڌيڪ (سھڻو) ڄاتائون ۽ پنھنجا ھٿ وڍيائون، ۽ چيائون ته الله پاڪ وڏو آھي ھيءُ (نينگر) ماڻھو نه آھي، پر ھڪ سڳورو ملائڪ آھي.
فَلَمَّ ا سَمِعَتْ بِمَكْر ِهِنّ َ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنّ َ وَأَعْتَدَتْ لَهُنّ َ مُتَّكَأ ً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْ هُنّ َ سِكِّينا ً وَقَ الَتِ ا خْ رُج ْ عَلَيْهِنّ َ ۖ فَلَمَّ ا رَ أَيْنَهُ~ ُ أَكْبَرْنَهُ وَقَ طَّ عْنَ أَيْدِيَهُنّ َ وَقُ لْنَ حَا شَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرا ً إِن ْ هَذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَر ِيمٌ
Q ālat Fadh ālikunn a A l-Ladh ī Lum tunn anī Fī hi ۖ Wa Laq ad Rā wad ttuhu `An Nafsihi Fāsta`ş ama ۖ Wa La'in Lam Yaf`al Mā 'Āmuru hu Layusjanann a Wa Layakūnāan Mina A ş -Ş āgh r ī na
012-032 (زليخا) چيو اِھو اُھو آھي جنھن (جي محبت) ۾ اوھين مون کي ٽوڪينديون ھُيؤ، ۽ بيشڪ سندس نفس کان کيس راڻيم ٿي پوءِ پاڻ بچايائين، ۽ کيس جيڪي حُڪم ڪريان ٿي سو جيڪڏھن نه ڪندو ته ضرور قيد ڪيو ويندو ۽ ضرور بي فرمانن مان ٿيندو.
قَ الَتْ فَذَلِكُنّ َ ا لَّذِي لُمْتُنَّ نِي فِي هِ ۖ وَلَقَ د ْ رَ اوَد تُّهُ عَن ْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَ مَ ۖ وَلَئِن ْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنّ َ وَلَيَكُونا ً مِنَ ا ل صَّ اغِ ر ِينَ
Q ā la Ra bbi A s-Sij nu 'Aĥabbu 'Ilay ya Mimm ā Yad `ūnanī 'Ilay hi ۖ Wa 'Illā Taş r if `Ann ī Kaydahunn a 'Aş bu 'Ilayhinn a Wa 'Akun Mina A l-Jāhilī na
012-033 (يُوسفؑ) چيو اي منھنجا پالڻھار جنھن (ڪم) ڏانھن مون کي سڏين ٿيون تنھن کان مون کي قيد پسند آھي، ۽جيڪڏھن سندن مڪر مون کان نه ٽاريندين ته انھن ڏانھن لڙندس ۽ جاھلن مان ٿيندس.
قَ ا لَ رَ بِّ ا ل سِّجْ نُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّ ا يَد ْعُونَنِي إِلَيْ هِ ۖ وَإِلاَّ تَصْ ر ِفْ عَنِّ ي كَيْدَهُنّ َ أَصْ بُ إِلَيْهِنّ َ وَأَكُن ْ مِنَ ا لْجَاهِلِينَ
Fāstajā ba Lahu Ra bbuhu Faş ara fa `Anhu Kaydahunn a ۚ 'Inn ahu Huwa A s-Samī `u A l-`Alī mu
012-034 پوءِ سندس پالڻھار ان جي دُعا قبول ڪئي ۽ کانئس اُنھن جو مڪر ٽاريائين، ڇوته اُھو ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
فَاسْتَجَا بَ لَهُ رَ بُّهُ فَصَ رَ فَ عَنْ هُ كَيْدَهُنّ َ ۚ إِنَّ هُ هُوَ ا ل سَّمِي عُ ا لْعَلِيمُ
Th umm a Badā Lahum Min Ba`di Mā Ra 'aw A l-'Āyā ti Layasjununn ahu Ĥattá Ĥī nin
012-035 وري به نشانين جي ڏسڻ کان پوءِ کين ھيءَ (ڳالھ) نظر آئي ته ڪجھ وقت تائين کيس ضرور قيد وجھن.
ثُمّ َ بَدَا لَهُمْ مِن ْ بَعْدِ مَا رَ أَوُا ا لآيَا تِ لَيَسْجُنُنَّ هُ حَتَّى حِينٍ
Wa Dakh A s-Sij na Fatayā ni ۖ Q ā la 'Aĥaduhumā 'Inn ī 'Arā nī 'A`ş iru Kh m rā an ۖ Wa Q ā la A l-'Ākh ru 'Inn ī 'Arā nī 'Aĥmilu Faw q a Ra 'sī Kh b zāan Ta'kulu A ţ -Ţ ay ru Minhu ۖ Nabbi'nā Bita'wīlihi~ ۖ 'Inn ā Nar ā ka Mina A l-Muĥsinī na
012-036 ۽ ساڻس ٻه جوان قيد ۾ گھڙيا، انھن مان ھڪ چيو ته مون پاڻ کي (ننڊ ۾) ڏٺو ته شراب نپوڙيان ٿو، ۽ ٻئي چيو ته مون پاڻ کي مٿي تي ماني کڻندو ۽ منجھانئس پکين کي کائيندو ڏٺو، اسان کي اُن جي تعبير جي خبر ڏي، بيشڪ اسين توکي ڀلارن مان ڏسون ٿا.
وَدَخَ لَ مَعَهُ ا ل سِّجْ نَ فَتَيَا نِ ۖ قَ ا لَ أَحَدُهُمَا إِنِّ ي أَرَ انِي أَعْصِ ر ُ خَ مْرا ً ۖ وَقَ ا لَ ا لآخَ رُ إِنِّ ي أَرَ انِي أَحْمِلُ فَوْ قَ رَ أْسِي خُ بْ زا ً تَأْكُلُ ا ل طَّ يْ رُ مِنْ هُ ۖ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ ۖ إِنَّ ا نَرَ ا كَ مِنَ ا لْمُحْسِنِينَ
Q ā la Lā Ya'tīkumā Ţ a`ā mun Turzaq ānihi~ 'Illā Nabba'tukumā Bita'wīlihi Q ab la 'An Ya'tiyakumā ۚ Dh ālikumā Mimm ā `Allamanī Ra bbī ۚ 'Inn ī Tara ktu Millata Q aw min Lā Yu'uminū na Bill āhi Wa Hum Bil-'Ākh ra ti Hum Kāfirū na
012-037 (يُوسفؑ) چيو ته جيڪو طعام اوھين کائيندا آھيو سو اوھان وٽ ايندو ئي نه پر اوھان وٽ ان جي اچڻ کان اڳيئي سندس تعبير آءٌ اوھان کي ڏسيندس، اِھو (تعبير ڪرڻ) انھن (ڳالھين) مان آھي جي منھنجي رب مونکي سيکاريون آھن، بيشڪ مون اُن قوم جي پر ڦٽي ڪئي آھي جيڪي الله کي نه مڃيندا آھن ۽ اُھي آخرت جا به مُنڪر آھن.
قَ ا لَ لاَ يَأْتِيكُمَا طَ عَا مٌ تُرْزَقَ انِهِ إِلاَّ نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَ بْ لَ أَن ْ يَأْتِيَكُمَا ۚ ذَلِكُمَا مِمَّ ا عَلَّمَنِي رَ بِّي ۚ إِنِّ ي تَرَ كْتُ مِلَّةَ قَ وْ مٍ لاَ يُؤْمِنُو نَ بِا للَّ هِ وَهُمْ بِا لآخِ رَ ةِ هُمْ كَافِرُونَ
Wa A ā 'ī 'Ib rā hī ma Wa 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba ۚ Mā Kā na Lanā 'An Nush r ika Bill āhi Min Sh ay 'in ۚ Dh ālika Min Fađli A ll ā hi `Alaynā Wa `Alá A n -Nā si Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Yash kurū na
012-038 ۽ پنھنجي پيءُ ڏاڏن ابراھيمؑ ۽ اسحاقؑ يعقوبؑ جي دين جي پيروي ڪئي اٿم، ڪنھن شيءِ کي الله سان شريڪ ڪرڻ اسان کي نه جڳائيندو آھي، اھو اسان تي ۽ ٻـين ماڻھن تي الله جو فضل آھي پر گھڻاماڻھو شڪرانو نه ڪندا آھن.
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَا ئِ ي إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ ۚ مَا كَا نَ لَنَا أَن ْ نُشْر ِكَ بِا للَّ هِ مِن ْ شَيْ ءٍ ۚ ذَلِكَ مِن ْ فَضْ لِ ا للَّ هِ عَلَيْنَا وَعَلَى ا ل نّ َا سِ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يَشْكُرُونَ
Yā Ş āĥibayi A s-Sij ni 'A'arbā bun Mutafarr iq ū na Kh y ru n 'Ami A ll ā hu A l-Wāĥidu A l-Q ahhā ru
012-039 اي منھنجا سنگتي قيدي (ھيءَ ڳالھ سمجھندا آھيو ته) ڌارو ڌار گھڻا رب چڱا آھن يا اڪيلو غالب الله (چڱو آھي)؟
يَا صَ احِبَيِ ا ل سِّجْ نِ أَأَرْبَا بٌ مُتَفَرِّقُ و نَ خَ يْ رٌ أَمِ ا للَّ هُ ا لْوَاحِدُ ا لْقَ هَّارُ
Mā Ta`budū na Min Dūnihi~ 'Illā 'Asmā 'an Samm aytumūhā 'An tum Wa 'Ābā 'uukum Mā 'An zala A ll āhu Bihā Min Sulţ ā nin ۚ 'Ini A l-Ĥukmu 'Illā Lill ā h ۚ 'Amara 'Allā Ta`budū 'Illā 'Īyā hu ۚ Dh ālika A d-Dī nu A l-Q ayyimu Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Ya`lamū na
012-040 الله کانسواءِ جن جي اوھين پوڄا ڪندا آھيو اُھي رڳو نالا آھن جي اوھان ۽ اوھان جي پيءُ ڏاڏن نالا رکيا آھن انھن جي بابت الله ڪا سندَ نازل نه ڪئي آھي، الله کانسواءِ ٻئي ڪنھن جي حڪومت نه آھي، حُڪم ڪيائين ته خاص اُن (الله) کانسواءِ ڪنھن جي عبادت نه ڪريو، اُھو دين قائم آھي پر گھڻا ماڻھو نه ڄاڻندا آھن.
مَا تَعْبُدُو نَ مِن ْ دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَا ء ً سَمَّ يْتُمُوهَا أَنْ تُمْ وَآبَا ؤُكُمْ مَا أَن زَلَ ا للَّ هُ بِهَا مِن ْ سُلْطَ ا نٍ ۚ إِنِ ا لْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ ۚ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُو ا إِلاَّ إِيَّا هُ ۚ ذَلِكَ ا ل دِّي نُ ا لْقَ يِّمُ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يَعْلَمُونَ
Yā Ş āĥibayi A s-Sij ni 'Amm ā 'Aĥadukumā Fayasq ī Ra bbahu Kh m rā an ۖ Wa 'Amm ā A l-'Ākh ru Fayuş labu Fata'kulu A ţ -Ţ ay ru Min Ra 'sihi ۚ Q uđiya A l-'Am ru A l-Ladh ī Fī hi Tastaftiyā ni
012-041 اي منھنجا قيدي سنگتي اوھان مان ھڪڙو پنھنجي بادشاھ کي شراب پياريندو، ۽ ٻيو سوريءَ چاڙھيو ويندو ۽ سندس مٿي مان پکي کائيندا، جنھن بابت پڇو ٿا سو ڪم پورو ٿي ويو.
يَا صَ احِبَيِ ا ل سِّجْ نِ أَمَّ ا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِ ي رَ بَّهُ خَ مْرا ً ۖ وَأَمَّ ا ا لآخَ رُ فَيُصْ لَبُ فَتَأْكُلُ ا ل طَّ يْ رُ مِن ْ رَ أْسِهِ ۚ قُ ضِ يَ ا لأَمْرُ ا لَّذِي فِي هِ تَسْتَفْتِيَانِ
Wa Q ā la Lilladh ī Ž ann a 'Ann ahu Nā jin Minhumā A dh kurnī `In da Ra bbika Fa'an sā hu A sh -Sh ayţ ā nu Dh ikra Ra bbihi Falabith a Fī A s-Sij ni Biđ`a Sinī na
012-042 ۽ انھن ٻنھي مان جنھن لاءِ گمان ھوس ته (نيٺ) ڇٽندو تنھن کي چيائين ته پنھنجي بادشاھ وٽ مون کي ياد ڪج، پوءِ شيطان سندس بادشاھ وٽ کانئس يادگيري وسارائي ڇڏي تنھنڪري (يُوسفؑ) ڪيترائي ورھيه قيد ۾ رھيو.
وَقَ ا لَ لِلَّذِي ظَ نّ َ أَنَّ هُ نَا جٍ مِنْ هُمَا ا ذْكُرْنِي عِنْ دَ رَ بِّكَ فَأَن سَا هُ ا ل شَّيْطَ ا نُ ذِكْرَ رَ بِّهِ فَلَبِثَ فِي ا ل سِّجْ نِ بِضْ عَ سِنِينَ
Wa Q ā la A l-Maliku 'Inn ī 'Ará Sab `a Baq ar ā tin Simā nin Ya'kuluhunn a Sab `un `Ijā fun Wa Sab `a Sun bulā tin Kh r in Wa 'Ukh ra Yā ۖ Bisā tin Yā 'Ayyuhā A l-Mala'u 'Aftūnī Fī Ru 'uyā Ya 'In Kun tum Lilrru 'uyā Ta`burū na
012-043 ۽ بادشاھ چيو ته مون (ننڊ) ۾ ست ٿُلھيون ڳـئون ڏٺيون آھن جن کي ستن ڏٻرين کاڌو ٿي ۽ (پڻ) ست ساوا سنگ ۽ ٻيا ست سُڪا (ڏٺا اٿم)، اي سردارؤ جيڪڏھن اوھين خواب جو تعبير ڪندا آھيو ته منھنجي خواب جو مونکي تعبير ٻڌايو.
وَقَ ا لَ ا لْمَلِكُ إِنِّ ي أَرَ ى سَبْ عَ بَقَ رَ ا تٍ سِمَا نٍ يَأْكُلُهُنّ َ سَبْ عٌ عِجَا فٌ وَسَبْ عَ سُنْ بُلاَتٍ خُ ضْ رٍ وَأُخَ رَ يَابِسَا تٍ ۖ يَا أَيُّهَا ا لْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَا يَ إِن ْ كُن تُمْ لِل رُّؤْيَا تَعْبُرُونَ
Q ālū 'Ađgh th u 'Aĥlā min ۖ Wa Mā Naĥnu Bita'wī li A l-'Aĥlā mi Bi`ālimī na
012-044 چيائون (اھي) پريشان خواب آھن، ۽ اسين ڪوڙن خوابن جو تعبير نه ڄاڻندا آھيون.
قَ الُو ا أَضْ غَ ا ثُ أَحْلاَمٍ ۖ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِي لِ ا لأَحْلاَمِ بِعَالِمِينَ
Wa Q ā la A l-Ladh ī Najā Minhumā Wa A ra Ba`da 'Umm atin 'Anā 'Unabbi'ukum Bita'wīlihi Fa'arsilū ni
012-045 ۽ جيڪو ٻنھي مان ڇُٽو ھو ۽ گھڻي دير کانپوءِ ياد آيس تنھن چيو ته ان جي تعبير جي آءٌ توکي سُڌ ڏيندس پوءِ مونکي موڪليو.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَجَا مِنْ هُمَا وَا رَ بَعْدَ أُمَّ ةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِ
Yūsufu 'Ayyuhā A ş -Ş iddī q u 'Aftinā Fī Sab `i Baq ar ā tin Simā nin Ya'kuluhunn a Sab `un `Ijā fun Wa Sab `i Sun bulā tin Kh r in Wa 'Ukh ra Yā Bisā tin La`allī 'Arji`u 'Ilá A n -Nā si La`allahum Ya`lamū na
012-046 (پوءِ بندي خاني ڏانھن ويو چيائين) اي سچا يُوسفؑ ستن ٿلھين ڳئن بابت جن کي ستن ڏٻرين کاڌو ۽ ستن ساون سنگن ۽ ٻـين (ستن) سُڪن بابت تعبير ٻڌاءِ ته آءٌ ماڻھن ڏانھن موٽان ته مانَ اُھي ڄاڻن.
يُوسُفُ أَيُّهَا ا ل صِّ دِّي قُ أَفْتِنَا فِي سَبْ عِ بَقَ رَ ا تٍ سِمَا نٍ يَأْكُلُهُنّ َ سَبْ عٌ عِجَا فٌ وَسَبْ عِ سُنْ بُلاَتٍ خُ ضْ رٍ وَأُخَ رَ يَابِسَا تٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى ا ل نّ َا سِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ
Q ā la Tazra `ū na Sab `a Sinī na Da'abāan Famā Ĥaş ad tum Fadh arū hu Fī Sun bulihi~ 'Illā Q alīlāan Mimm ā Ta'kulū na
012-047 (يوسف) چيو ته ست ورھيه ساندہ پوک ڪندا رھو، پوءِ جيڪو فصل لُڻو تنھن مان جيڪي کائو تنھن کانسواءِ ٻيو (سڀ) سندن سَنگن ۾ (رکي) ڇڏيو انھن ٿورن کانسواءِ جيڪي اوھين کائو.
قَ ا لَ تَزْرَ عُو نَ سَبْ عَ سِنِي نَ دَأَبا ً فَمَا حَصَ د ْتُمْ فَذَرُو هُ فِي سُنْ بُلِهِ إِلاَّ قَ لِيلا ً مِمَّ ا تَأْكُلُونَ
Th umm a Ya'tī Min Ba`di Dh ālika Sab `un Sh idā dun Ya'kulna Mā Q addam tum Lahunn a 'Illā Q alīlāan Mimm ā Tuĥş inū na
012-048 وري اُن کانپوءِ ست سال سختيءَ جا ايندا انھن لاءِ جيڪي (اَن) اڳي رکي ڇڏيو ھوندوَ سو جيڪي بچائي رکندؤ تنھن مان ٿورڙي کانسواءِ (ٻيو سڀ) کائي ويندا.
ثُمّ َ يَأْتِي مِن ْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْ عٌ شِدَا دٌ يَأْكُلْنَ مَا قَ دَّمْتُمْ لَهُنّ َ إِلاَّ قَ لِيلا ً مِمَّ ا تُحْصِ نُونَ
Th umm a Ya'tī Min Ba`di Dh ālika `Ā mun Fī hi Yugh th u A n -Nā su Wa Fī hi Ya`ş irū na
012-049 وري اُن کانپوءِ اھڙو ورھ ايندو جنھن ۾ ماڻھن تي مينھن وسايو ويندو ۽ منجھس (ڊاک وغيرہ) نپوڙيندا.
ثُمّ َ يَأْتِي مِن ْ بَعْدِ ذَلِكَ عَا مٌ فِي هِ يُغَ ا ثُ ا ل نّ َا سُ وَفِي هِ يَعْصِ رُونَ
Wa Q ā la A l-Maliku A 'tūnī Bihi ۖ Falamm ā Jā 'ahu A r-Ra sū lu Q ā la A Ra bbika Fās'alhu Mā Bā lu A n -Niswati A l-Lātī Q aţ ţ a`na 'Aydiyahunn a ۚ 'Inn a Ra bbī Bikaydihinn a `Alī mun
012-050 ۽ بادشاھ چيو ته يُوسفؑ کي مون وٽ آڻيو، جنھن مھل وٽس قاصد آيو (ته ان وقت يُوسفؑ) چيو ته پنھنجي بادشاھ ڏانھن موٽ پوءِ کانئس پُڇ ته انھن زالن جو ڪھڙو حال ھو جن پنھنجاھٿ وڍيا، ڇوته منھنجو پالڻھار سندن مِڪر کي ڄاڻندڙ آھي.
وَقَ ا لَ ا لْمَلِكُ ا ئْتُونِي بِهِ ۖ فَلَمَّ ا جَا ءَهُ ا ل رَّ سُو لُ قَ ا لَ ا رَ بِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَا لُ ا ل نِّ سْوَةِ ا ل لاَّتِي قَ طَّ عْنَ أَيْدِيَهُنّ َ ۚ إِنّ َ رَ بِّي بِكَيْدِهِنّ َ عَلِيمٌ
Q ā la Mā Kh ţ nn a 'Idh Rā wad ttunn a Yūsufa `An Nafsihi ۚ Q ulna Ĥāsh a Lill ā h Mā `Alim nā `Alay hi Min Sū 'in ۚ Q ālati A m ra 'atu A l-`Azī zi A l-'Ā na Ĥaş ĥaş a A l-Ĥaq q u 'Anā Rā wad ttuhu `An Nafsihi Wa 'Inn ahu Lamina A ş -Ş ādiq ī na
012-051 (بادشاھ عورتن کان) پڇيو ته اوھان جو ڇا حال ھو جڏھن يُوسفؑ کي سندس نفس کان راڻيوَ ٿي، چيائون ته الله پاڪ آھي ڪا بُڇڙائي مٿس نه ڄاتي سون، عزيز جي زال چيو ته ھاڻي حق پڌرو ٿيو، مون کيس سندس نفس کان راڻڻ گھريو ھو ۽ اُھو بيشڪ سچن مان آھي.
قَ ا لَ مَا خَ طْ بُكُنّ َ إِذْ رَ اوَد تُّنّ َ يُوسُفَ عَن ْ نَفْسِهِ ۚ قُ لْنَ حَا شَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْ هِ مِن ْ سُو ءٍ ۚ قَ الَتِ ا رَ أَتُ ا لْعَزِي زِ ا لآنَ حَصْ حَصَ ا لْحَقُّ أَنَا رَ اوَد تُّهُ عَن ْ نَفْسِهِ وَإِنَّ هُ لَمِنَ ا ل صَّ ادِقِ ينَ
Dh ālika Liya`lama 'Ann ī Lam 'Akh Gh y bi Wa 'Ann a A ll āha Lā Yahdī Kay da A l-Kh ā 'inī na
012-052 (يُوسفؑ چيو ته) اِھو ھن لاءِ ھو ته (عزيز) ڄاڻي ته مون پرپٺ سندس خيانت نه ڪئي ھئي ۽ الله خيانت ڪندڙن جو فريب پورو ٿيڻ نه ڏيندو آھي.
ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّ ي لَمْ أَخُ نْ هُ بِا لْغَ يْ بِ وَأَنّ َ ا للَّ هَ لاَ يَهْدِي كَيْ دَ ا لْخَ ا ئِنِينَ
Wa Mā 'Ubarr i'u Nafsī ۚ 'Inn a A n -Nafsa La'amm āra tun Bis-Sū 'i 'Illā Mā Ra ĥima Ra bbī ۚ 'Inn a Ra bbī Gh ū ru n Ra ĥī mun
012-053 ۽ (آءٌ) پنھنجي نفس کي پاڪ نٿو ڀانيان، تحقيق نفس بڇڙائيءَ ڏانھن ڇڪيندو آھي پر جنھن تي مُنھنجو رب رحم ڪري، بيشڪ منھنجو پالڻھار بخشڻھار مھربان آھي.
وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي ۚ إِنّ َ ا ل نَّ فْسَ لَأَمَّ ارَ ةٌ بِا ل سُّو ءِ إِلاَّ مَا رَ حِمَ رَ بِّي ۚ إِنّ َ رَ بِّي غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Wa Q ā la A l-Maliku A 'tūnī Bihi~ 'Astakh ş hu Linafsī ۖ Falamm ā Kallamahu Q ā la 'Inn aka A l-Yaw ma Ladaynā Makī nun 'Amī nun
012-054 ۽ بادشاھ چيو ته کيس مون وٽ آڻيو ته (آءٌ) کيس پاڻ لاءِ مقرر ڪريان، پوءِ جنھن مھل ساڻس ڳالھايائين (تنھن مھل سندس سياڻپ سمجھي) چيائين ته تون اڄ اسان وٽ وڏي مرتبي وارو امانت وارو آھين.
وَقَ ا لَ ا لْمَلِكُ ا ئْتُونِي بِهِ أَسْتَخْ لِصْ هُ لِنَفْسِي ۖ فَلَمَّ ا كَلَّمَهُ قَ ا لَ إِنَّ كَ ا لْيَوْ مَ لَدَيْنَا مَكِي نٌ أَمِينٌ
Q ā la A j `alnī `Alá Kh ā 'ini A l-'Arđi ۖ 'Inn ī Ĥafīžun `Alī mun
012-055 (يوسف) چيو ته مون کي ھن مُلڪ (مصر) جي خزانن تي مقرر ڪر، تحقيق آءٌ نگھبان (سڀني ڪمن جو) وڌيڪ ڄاڻندڙ آھيان.
قَ ا لَ ا جْ عَلْنِي عَلَى خَ زَا ئِنِ ا لأَرْضِ ۖ إِنِّ ي حَفِي ظٌ عَلِيمٌ
Wa Kadh alika Makkann ā Liyūsufa Fī A l-'Arđi Yatabawwa'u Minhā Ĥay th u Yash ā 'u ۚ Nuş ī bu Bira ĥmatinā Man Nash ā 'u ۖ Wa Lā Nuđī `u 'Aj ra A l-Muĥsinī na
012-056 ۽ اھڙي طرح يُوسف کي (انھي) ملڪ ۾ مرتبي وارو ڪيوسون، جتي وڻندو ھوس تِتي ٽڪندو ھو، جنھن لاءِ وڻندو اٿؤن تنھن تيٻاجھ پھچائيندا آھيون ۽ نيڪَن جو اجر نه وڃائيندا آھيون.
وَكَذَلِكَ مَكَّنَّ ا لِيُوسُفَ فِي ا لأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْ هَا حَيْ ثُ يَشَا ءُ ۚ نُصِ ي بُ بِرَ حْمَتِنَا مَن ْ نَشَا ءُ ۖ وَلاَ نُضِ ي عُ أَجْ رَ ا لْمُحْسِنِينَ
Wa La'aj ru A l-'Ākh ra ti Kh y ru n Lilladh ī na 'Āmanū Wa Kānū Yattaq ū na
012-057 ۽ جن ايمان آندو ۽ پرھيزگاري ڪندا رھيا تن لاءِ آخرت جو اجر ضرورڀلو آھي.
وَلَأَجْ رُ ا لآخِ رَ ةِ خَ يْ رٌ لِلَّذِي نَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُ ونَ
Wa Jā 'a 'Ikh kh y hi Fa`ara fahum Wa Hum Lahu Mun kirū na
012-058 ۽ يُوسف جا ڀائر آيا پوءِ وٽس ويا ته کين سڃاتائين ۽ اُھي کيس نه سڃاڻندا ھوا.
وَجَا ءَ إِخْ وَةُ يُوسُفَ فَدَخَ لُوا عَلَيْ هِ فَعَرَ فَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُن كِرُونَ
Wa Lamm ā Jahhazahum Bijahāzihim Q ā la A 'tūnī Bi'akh n Lakum Min 'Abīkum ۚ 'Alā Tara w na 'Ann ī 'Ūfī A l-Kay la Wa 'Anā Kh y ru A l-Mun zilī na
012-059 ۽ جنھن مھل انھن لاءِ سندن سامان تيار ڪيائين (تنھن مھل کين) چيائين ته پنھنجي پيئيتي ڀاءُ کي مون وٽ آڻيو، اوھين نه ٿا ڏسو ڇا ته آءٌ پورو ماڻ ڏيان ٿو ۽ آءٌ چڱو مھماني ڪندڙ آھيان؟
وَلَمَّ ا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ قَ ا لَ ا ئْتُونِي بِأَخ ٍ لَكُمْ مِن ْ أَبِيكُمْ ۚ أَلاَ تَرَ وْ نَ أَنِّ ي أُ وفِي ا لْكَيْ لَ وَأَنَا خَ يْ رُ ا لْمُن زِلِينَ
Fa'in Lam Ta'tūnī Bihi Falā Kay la Lakum `In dī Wa Lā Taq ra bū ni
012-060 پوءِ جيڪڏھن کيس مون وٽ نه آڻيندؤ ته اوھان لاءِ مون وٽ ڪا مئپ ڪانھي ۽ نڪي مون کي ويجھا ٿجو.
فَإِن ْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلاَ كَيْ لَ لَكُمْ عِن دِي وَلاَ تَقْ رَ بُونِ
Q ālū Sanurā widu `Anhu 'Abā hu Wa 'Inn ā Lafā`ilū na
012-061 چيائون سگھو ان بابت (ڪنھن بھاني سان) سندس پيءُ کي راڻينداسون ۽ ضرور اسين (ايئن) ڪرڻ وارا ٿينداسون.
قَ الُوا سَنُرَ اوِدُ عَنْ هُ أَبَا هُ وَإِنَّ ا لَفَاعِلُونَ
Wa Q ā la Lifityānihi A j `alū Biđā`atahum Fī R iĥālihim La`allahum Ya`r ifūnahā 'Idh ā A n q alabū 'Ilá 'Ahlihim La`allahum Yarji`ū na
012-062 ۽ (يوسف) پنھنجن ماڻھن کي چيو ته سندين موڙي سندين مڏين ۾ وجھي ڇڏيو پوءِ جڏھن پنھنجن گھرن ڏانھن موٽي وڃن مانَ انھي کي سڃاڻن مانَ اُھي وري اچن.
وَقَ ا لَ لِفِتْيَانِهِ ا جْ عَلُوا بِضَ اعَتَهُمْ فِي ر ِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْر ِفُونَهَا إِذَا ا ن قَ لَبُو ا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
Falamm ā Ra ja`ū 'Ilá 'Abīhim Q ālū Yā 'Abānā Muni`a Minn ā A l-Kay lu Fa'arsil Ma`anā 'Akh nn ā Lahu Laĥāfižū na
012-063 پوءِ جنھن مھل پنھنجي پيءُ وٽ (ڪنعان ۾) موٽي آيا (تنھن مھل) چيائون ته اي ابا (اَنَّ) مئي ڏيڻ اسان کان روڪيو ويو آھي تنھنڪري اسان مان اسان جي ڀاءُ (بنيامين) کي موڪل (ته) مئپ وٺون ۽ اسين سندس ضرور نگھبان آھيون.
فَلَمَّ ا رَ جَعُو ا إِلَى أَبِيهِمْ قَ الُوا يَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّ ا ا لْكَيْ لُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَ انَا نَكْتَلْ وَإِنَّ ا لَهُ لَحَافِظُ ونَ
Q ā la Hal 'Āmanukum `Alay hi 'Illā Kamā 'Amin tukum `Alá 'Akh ī hi Min Q ab lu ۖ Fa-Allā hu Kh y ru n Ĥāfižāan ۖ Wa Huwa 'Arĥamu A r-Rā ĥimī na
012-064 (يعقوب کين) چيو ته ھن جي نسبتاوھان تي اھڙو ئي اعتبار ٿو ڪريان جھڙو اڳ سندس ڀاءُ جي به نسبت اوھان تي اعتبار ڪيو ھوم، پوءِ الله چڱو نگھبان آھي، ۽ اُھو ٻاجھارن کان کان وڏو ٻاجھارو آھي.
قَ ا لَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْ هِ إِلاَّ كَمَا أَمِن تُكُمْ عَلَى أَخِ ي هِ مِن ْ قَ بْ لُ ۖ فَاللَّهُ خَ يْ رٌ حَافِظ ا ً ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ ا ل رَّ احِمِينَ
Wa Lamm ā Fataĥū Matā`ahum Wa Jadū Biđā`atahum Ru ddat 'Ilayhim ۖ Q ālū Yā 'Abānā Mā Nab gh ۖ Hadh ihi Biđā`atunā Ru ddat 'Ilaynā ۖ Wa Namī r u 'Ahlanā Wa Naĥfažu 'Akh ā du Kay la Ba`ī r n ۖ Dh ālika Kay lun Yasī r un
012-065 پوءِ جنھن مھل پنھنجو سامان کوليائون (ته اُن وقت) پنھنجي موڙي پاڻ وٽ موٽايل ڏٺائون، چيائون ته اي اسان جا ابا (ٻيو) اسان کي ڇا گھرجي، (جو) ھي اسان جي موڙي اسان ڏانھن وري موٽايل آھي (ته موٽي وڃون)، ۽ پنھنجن گھر وارن لاءِ اَن آڻيون ۽ پنھنجي ڀاءُ جي نگھباني ڪنداسون ۽ ھڪ اُٺ جو بار وڌيڪ به وٺنداسون، اِھو (جيڪي اَن آندو اٿئون سو) ماڻ ٿورو آھي.
وَلَمَّ ا فَتَحُوا مَتَاعَهُمْ وَجَدُوا بِضَ اعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ ۖ قَ الُوا يَا أَبَانَا مَا نَبْ غِ ي ۖ هَذِهِ بِضَ اعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا ۖ وَنَمِي رُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَ انَا وَنَزْدَا دُ كَيْ لَ بَعِي ر ٍ ۖ ذَلِكَ كَيْ لٌ يَسِيرٌ
Q ā la Lan 'Ursilahu Ma`akum Ĥattá Tu'utū ni Mawth iq āan Mina A ll āhi Lata'tunanī Bihi~ 'Illā 'An Yuĥā ţ a Bikum ۖ Falamm ā 'Ātaw hu Mawth iq ahum Q ā la A ll āhu `Alá Mā Naq ū lu Wa Kī lun
012-066 (يعقوب کين) چيو ته (آءٌ) اوھان سان ان کي (ايسين) ڪڏھن نه موڪليندس جيسين مون وٽ انجام ڪري الله جو سُنھن (نه) کڻندؤ ته اوھين ڪنھن اوکائي پوڻ کانسواءِ ان کي مون وٽ ضرور آڻيندؤ، پوءِ جنھن مھل کيس پنھنجو پڪو انجام ڏنائون (ته يعقوب) چيو ته جيڪي اسين چئون ٿا تنھن تي الله نگھبان آھي.
قَ ا لَ لَن ْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُو نِ مَوْثِق ا ً مِنَ ا للَّ هِ لَتَأْتُنَنِي بِهِ إِلاَّ أَن ْ يُحَا طَ بِكُمْ ۖ فَلَمَّ ا آتَوْ هُ مَوْثِقَ هُمْ قَ ا لَ ا للَّ هُ عَلَى مَا نَقُ و لُ وَكِيلٌ
Wa Q ā la Yā Banī ya Lā Tad kh n Bā bin Wāĥidin Wa A d kh b wā bin Mutafarr iq atin ۖ Wa Mā 'Ugh n kum Mina A ll āhi Min Sh ay 'in ۖ 'Ini A l-Ĥukmu 'Illā Lill ā h ۖ `Alay hi Tawakkaltu ۖ Wa `Alay hi Falyatawakkali A l-Mutawakkilū na
012-067 ۽ چيائين ته اي پٽؤ اوھين ھڪ دروازي کان نه گھِڙجو ۽ الڳ الڳ دروازن مان گھڙجو، ۽ آءٌ اوھان کان الله جي تقدير مان ڪابه شيء ٽاري نه ٿو سگھان، الله کانسواءِ (ٻئي) ڪنھن جو حُڪم نه آھي، مٿس ڀروسو ڪيم، ۽ سڀڪنھن ڀروسيڪندڙ کي مٿس ڀروسو ڪرڻ گھرجي.
وَقَ ا لَ يَا بَنِيَّ لاَ تَد ْخُ لُوا مِن ْ بَا بٍ وَاحِدٍ وَا د ْخُ لُوا مِن ْ أَبْ وَا بٍ مُتَفَرِّقَ ةٍ ۖ وَمَا أُغْ نِي عَن كُمْ مِنَ ا للَّ هِ مِن ْ شَيْ ءٍ ۖ إِنِ ا لْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ ۖ عَلَيْ هِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَعَلَيْ هِ فَلْيَتَوَكَّلِ ا لْمُتَوَكِّلُونَ
Wa Lamm ā Dakh y th u 'Amara hum 'Abūhum Mmā Kā na Yugh m Mmina A ll āhi Min Sh ay 'in 'Illā Ĥājatan Fī Nafsi Ya`q ū ba Q ađāhā ۚ Wa 'Inn ahu Ladh ū `Ilmin Limā `Allam nā hu Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Ya`lamū na
012-068 ۽ جھڙي طرح سندن پيءُ کين حُڪم فرمايو ھو تھڙي طرح جنھن مھل (مصر جي دروازن کان) گھڙيا، (تنھن مھل جيڪا سختي پھچين ھا) ته سندن پيءُ الله جي تقدير مان کائن ڪجھ به ٽاري نه ٿي سگھيو (اھو حُڪم ڪرڻ) يعقوب جي دل ۾ رڳو ھڪ خيال ھو جو اُن کي پورو ڪيائين، ۽ جيڪي کيس سيکاريو ھوسون تنھن سببان (اُھو) علم وارو ھو پر گھڻا ماڻھو نه ڄاڻندا آھن.
وَلَمَّ ا دَخَ لُواْ مِن ْ حَيْ ثُ أَمَرَ هُمْ أَبُوهُم مَّ ا كَا نَ يُغْ نِي عَنْ هُم مِّ نَ ا للَّ هِ مِن ْ شَيْ ءٍ إِلاَّ حَاجَة ً فِي نَفْسِ يَعْقُ و بَ قَ ضَ اهَا ۚ وَإِنَّ هُ لَذُو عِلْمٍ لِمَا عَلَّمْنَا هُ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يَعْلَمُونَ
Wa Lamm ā Dakh á 'Ilay hi 'Akh ā hu ۖ Q ā la 'Inn ī 'Anā 'Akh ū ka Falā Tab ta'is Bimā Kānū Ya`malū na
012-069 ۽ جنھن مھل يُوسف وٽ ويا تنھن مھل اُن پنھنجي (سڳي) ڀاءُ کي پاڻ وٽ جاءِ ڏني چيائين ته سچ پچ آءٌ تنھنجو ڀاءُ آھيان تنھنڪري جيڪي ڪيو اٿن تنھن تي ڏک نه ڪر.
وَلَمَّ ا دَخَ لُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْ هِ أَخَ ا هُ ۖ قَ ا لَ إِنِّ ي أَنَا أَخُ و كَ فَلاَ تَبْ تَئِسْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
Falamm ā Jahhazahum Bijahāzihim Ja`ala A s-Siq āyata Fī Ra ĥli 'Akh ī hi Th umm a 'Adh dh ana Mu'uadh dh inun 'Ayyatuhā A l-`Ī ru 'Inn akum Lasār iq ū na
012-070 پوءِ جنھن مھل اُنھن لاءِ سندن سامان سنبرايائين (تنھن مھل) پنھنجي (سڳي) ڀاءُ جي مڏيءَ ۾ پيالو لڪايائين وري آواز ڪندڙ آواز ڪيو ته اي قافلي وارؤ اوھين ضرور چور اھيو.
فَلَمَّ ا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ ا ل سِّقَ ايَةَ فِي رَ حْلِ أَخِ ي هِ ثُمّ َ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا ا لْعِي رُ إِنَّ كُمْ لَسَار ِقُ ونَ
Q ālū Wa 'Aq m Mādh ā Tafq idū na
012-071 (قافلي وارن ٻڌي) انھن ڏانھن مُنھن ڪري چيو ته ڇا وڃايو اٿو؟
قَ الُوا وَأَقْ بَلُوا عَلَيْهِمْ مَاذَا تَفْقِ دُونَ
Q ālū Nafq idu Ş uwā `a A l-Maliki Wa Liman Jā 'a Bihi Ĥim lu Ba`ī r n Wa 'Anā Bihi Za`ī mun
012-072 چيائون ته بادشاھ جو پيالو وڃايو اٿون ۽ جنھن اُھو (لھي) آندو تنھن لاءِ اُٺ جو بار (انعام) آھي ۽ آءٌ (ان انجام) جو ذمي وار آھيان.
قَ الُوا نَفْقِ دُ صُ وَا عَ ا لْمَلِكِ وَلِمَن ْ جَا ءَ بِهِ حِمْلُ بَعِي ر ٍ وَأَنَا بِهِ زَعِيمٌ
Q ālū Ta-Allā hi Laq ad `Alim tum Mā Ji'nā Linufsida Fī A l-'Arđi Wa Mā Kunn ā Sār iq ī na
012-073 چيائون ته الله جو قسم آھي ته اوھان کي خبر ھوندي ته اسين ھن لاءِ نه آيا آھيون ته مُلڪ ۾ ڏڦيڙ وجھون ۽ نڪياسين چور آھيون.
قَ الُوا تَاللَّهِ لَقَ د ْ عَلِمْتُمْ مَا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي ا لأَرْضِ وَمَا كُنَّ ا سَار ِقِ ينَ
Q ālū Famā Jazā 'uuhu~ 'In Kun tum Kādh ibī na
012-074 (وري نوڪرن) چيو ته جيڪڏھن ڪوڙا ھُجو ته اُن (چور) جي سزا ڪھڙي آھي؟
قَ الُوا فَمَا جَزَا ؤُهُ~ ُ إِن ْ كُن تُمْ كَاذِبِينَ
Q ālū Jazā 'uuhu Man Wujida Fī Ra ĥlihi Fahuwa Jazā 'uuhu ۚ Kadh ālika Naj zī A ž-Ž ālimī na
012-075 چيائون ته اُن جي سزا (ھيء) آھي ته جنھنجي مڏيءَ مان اُھو لڌو سو (پاڻ) ان جو بدلو آھي، اھڙي طرح اسين ظالمن کي سزا ڏيندا آھيون.
قَ الُوا جَزَا ؤُهُ مَن ْ وُجِدَ فِي رَ حْلِهِ فَهُوَ جَزَا ؤُهُ ۚ كَذَلِكَ نَجْ زِي ا ل ظَّ الِمِينَ
Fabada'a Bi'aw`iyatihim Q ab la Wi`ā 'i 'Akh ī hi Th umm a A kh ra jahā Min Wi`ā 'i 'Akh ī hi ۚ Kadh ālika Kid nā Liyūsufa ۖ Mā Kā na Liya'kh dh a 'Akh ā hu Fī Dī ni A l-Maliki 'Illā 'An Yash ā 'a A ll āhu ۚ Narfa`u Dara jā tin Man Nash ā 'u ۗ Wa Faw q a Kulli Dh ī `Ilmin `Alī mun
012-076 پوءِ (يُوسف) پنھنجي ڀاءُ جي ٻوري (ڳولڻ) کان اڳ انھن (ٻـين) جون ٻوريون ڳولڻ شروع ڪيون وري اُھو (پيالو) پنھنجي ڀاءُ جي ٻوري مان ڪڍيائين، اھڙي طرح يُوسف کي تجويز سيکاري سون، جو بادشاہ جي قانون موجب پنھنجي ڀاءُ کي الله جي گھُر کانسواءِ وٺي نٿي سگھيو، جنھن کي گھرندا آھيون تنھن کي درجن ۾ مٿاھون ڪندا آھيون، ۽ ھر ڪنھن سياڻي جي مٿان سياڻو آھي.
فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَ بْ لَ وِعَا ءِ أَخِ ي هِ ثُمّ َ ا خْ رَ جَهَا مِن ْ وِعَا ءِ أَخِ ي هِ ۚ كَذَلِكَ كِد ْنَا لِيُوسُفَ ۖ مَا كَا نَ لِيَأْخُ ذَ أَخَ ا هُ فِي دِي نِ ا لْمَلِكِ إِلاَّ أَن ْ يَشَا ءَ ا للَّ هُ ۚ نَرْفَعُ دَرَ جَا تٍ مَن ْ نَشَا ءُ ۗ وَفَوْ قَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ
Q ālū 'In Yasr iq q ad Sara q a 'Akh n Lahu Min Q ab lu ۚ Fa'asarra hā Yūsufu Fī Nafsihi Wa Lam Yub dihā Lahum ۚ Q ā la 'An tum Sh arru n Makānāan Wa ۖ A ll āhu 'A`lamu Bimā Taş ifū na
012-077 چيائون ته جيڪڏھن (ھن) چوري ڪئي آڳي ته اڳ سندس ڀاءُ (به) بيشڪ چوري ڪئي ھئي، پوءِ ان (ڳالھ) کي يوسف پنھنجي دل ۾ لڪايو ۽ کين اُھا پڌري نه ڪيائين، (دل ۾) چيائين ته اوھين بڇڙي مان وارا آھيو، ۽ جيڪي بيان ڪريو ٿا سو الله چڱو ڄاڻندڙ آھي.
قَ الُو ا إِن ْ يَسْر ِق ْ فَقَ د ْ سَرَ قَ أَخ ٌ لَهُ مِن ْ قَ بْ لُ ۚ فَأَسَرَّ هَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْ دِهَا لَهُمْ ۚ قَ ا لَ أَنْ تُمْ شَرٌّ مَكَانا ً ۖ وَا للَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِ فُونَ
Q ālū Yā 'Ayyuhā A l-`Azī zu 'Inn a Lahu~ 'Abāan Sh aykh n Kabīr āan Fakh dh 'Aĥadanā Makānahu~ ۖ 'Inn ā Nar ā ka Mina A l-Muĥsinī na
012-078 چيائون ته اي عزيز ھن جو پيءُ پوڙھو وڏيءَ ڄمار وارو آھي اِن ڪري اسان مان ھڪڙو سندس بدران وٺ، اسين توکي نيڪن مان ڏسون ٿا.
قَ الُوا يَا أَيُّهَا ا لْعَزِي زُ إِنّ َ لَهُ~ ُ أَبا ً شَيْخ ا ً كَبِير ا ً فَخُ ذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ~ ُ ۖ إِنَّ ا نَرَ ا كَ مِنَ ا لْمُحْسِنِينَ
Q ā la Ma`ādh a A ll āhi 'An Na'kh dh a 'Illā Man Wajad nā Matā`anā `In dahu~ 'Inn ā 'Idh āan Lažālimū na
012-079 چيائين الله پناھ ۾ رکي جنھن وٽ پنھنجو سامان لڌوسون تنھن کانسواءِ ٻئيڪنھن کي پڪڙيون (جيڪڏھن وٺون ته) انھي مھل اسين ظالم آھيون.
قَ ا لَ مَعَا ذَ ا للَّ هِ أَن ْ نَأْخُ ذَ إِلاَّ مَن ْ وَجَد ْنَا مَتَاعَنَا عِنْ دَهُ~ ُ إِنَّ ا إِذا ً لَظَ الِمُونَ
Falamm ā A Kh ş ū Najīyāan ۖ Q ā la Kabīru hum 'Alam Ta`lamū 'Ann a 'Abākum Q ad 'Akh dh a `Alaykum Mawth iq āan Mina A ll āhi Wa Min Q ab lu Mā Farra ţ m Fī Yūsufa ۖ Falan 'Ab ra ĥa A l-'Arđa Ĥattá Ya'dh ana Lī 'Abī 'Aw Yaĥkuma A ll āhu Lī ۖ Wa Huwa Kh y ru A l-Ĥākimī na
012-080 جنھن مھل کانئس نا اميد ٿيا (تنھن مھل) نويڪلا ٿي صلاح ڪندڙ ٿيا، سندن وڏي (ڀاءُ) چيو ته نه ڄاڻندا آھيو ڇا؟ ته اوھان جي پيءُ اوھان کان الله جو پڪو انجام قسم تي ورتو آھي ۽ اڳ اوھان يوسف جي نسبت ۾ ڪجھ نه گھٽايو ھو، تنھنڪري (جيسين) منھنجو پيءُ مون کي موڪل (نه) ڏيندو يا الله مون لاءِ حُڪم نه ڪندو تيسين آءٌ ھن مُلڪ مان ڪڏھن نه نڪرندس، ۽ اُھو چڱو حُڪم ڏيڻ وارو آھي.
فَلَمَّ ا ا يْ ئَسُوا مِنْ هُ خَ لَصُ وا نَجِيّا ً ۖ قَ ا لَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُو ا أَنّ َ أَبَاكُمْ قَ د ْ أَخَ ذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِق ا ً مِنَ ا للَّ هِ وَمِن ْ قَ بْ لُ مَا فَرَّ ط تُمْ فِي يُوسُفَ ۖ فَلَن ْ أَبْ رَ حَ ا لأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ ا للَّ هُ لِي ۖ وَهُوَ خَ يْ رُ ا لْحَاكِمِينَ
A ū 'Ilá 'Abīkum Faq ūlū Yā 'Abānā 'Inn a A b naka Sara q a Wa Mā Sh ahid nā 'Illā Bimā `Alim nā Wa Mā Kunn ā Lilgh y bi Ĥāfižī na
012-081 اوھين پنھنجي پيءُ وٽ موٽي وڃو پوءِ چئو ته اي ابا تنھنجي پُٽ چوري ڪئي، ۽ جيڪو ڄاتوسون ان کانسواءِ ٻئي (ڳالھ) جي شاھدي نه ڏنيسون ۽ ڳُجھ (جي خبر) نه ڄاڻندا ھواسون.
ا و ا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُ ولُوا يَا أَبَانَا إِنّ َ ا بْ نَكَ سَرَ قَ وَمَا شَهِد ْنَا إِلاَّ بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّ ا لِلْغَ يْ بِ حَافِظِ ينَ
Wa A A l-Q aryata A llatī Kunn ā Fīhā Wa A l-`Ī ra A llatī 'Aq ۖ Wa 'Inn ā Laş ādiq ū na
012-082 ۽ جنھن ڳوٺ ۾ ھواسون انھي کان ۽ جنھن قافلي ۾ آياسون تنھن کان پُڇا ڪر، اسين ضرور سچا آھيون.
وَاسْأَلِ ا لْقَ رْيَةَ ا لَّتِي كُنَّ ا فِيهَا وَا لْعِي رَ ا لَّتِي أَقْ بَلْنَا فِيهَا ۖ وَإِنَّ ا لَصَ ادِقُ ونَ
Q ā la Bal Sawwalat Lakum 'An fusukum 'Am rā an ۖ Faş ab ru n Jamī lun ۖ `Asá A ll āhu 'An Ya'tiyanī Bihim Jamī`āan ۚ 'Inn ahu Huwa A l-`Alī mu A l-Ĥakī mu
012-083 (يعقوب) چيو ته (نه!) بلڪ اوھان جي نفس اوھان لاءِ (ڪا) ڳالھ ٺاھي آھي، تنھنڪري چڱو صبر ڪرڻ (منھنجو ڪم) آھي، اميد آھي ته الله انھن سڀني کي مون وٽ آڻيندو، ڇوته اُھو ڄاڻندڙ حِڪمت وارو آھي.
قَ ا لَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَن فُسُكُمْ أَمْرا ً ۖ فَصَ بْ رٌ جَمِي لٌ ۖ عَسَى ا للَّ هُ أَن ْ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعا ً ۚ إِنَّ هُ هُوَ ا لْعَلِي مُ ا لْحَكِيمُ
Wa Tawallá `Anhum Wa Q ā la Yā 'Asafá `Alá Yūsufa Wa A b yađđat `Aynā hu Mina A l-Ĥuzni Fahuwa Kažī mun
012-084 ۽ کانئن مُنھن موڙيائين ۽ چيائين مون کي يُوسف لاءِ افسوس آھي ۽ سندس ٻئي اکيون ڏک کان اڇيون ٿيون پوءِ اُھو ڏک ڀريل ھو.
وَتَوَلَّى عَنْ هُمْ وَقَ ا لَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَا بْ يَضَّ تْ عَيْنَا هُ مِنَ ا لْحُزْنِ فَهُوَ كَظِ يمٌ
Q ālū Ta-Allā hi Tafta'u Tadh kuru Yūsufa Ĥattá Takū na Ĥara đāan 'Aw Takū na Mina A l-Hālikī na
012-085 (۽ سندس گھراڻي وارن) چيو ته الله جو قسم آھي ته تون سدائين يوسف کي ساريندو آھين جيسين بيمار ٿئين يا مري وڃين.
قَ الُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُو نَ حَرَ ض اً أَوْ تَكُو نَ مِنَ ا لْهَالِكِينَ
Q ā la 'Inn amā 'Ash kū Bath th ī Wa Ĥuznī 'Ilá A ll āhi Wa 'A`lamu Mina A ll āhi Mā Lā Ta`lamū na
012-086 چيائين ته آءٌ پنھنجو ڏک ۽ بيقراري الله جي جناب ۾ بيان ڪندو آھيان ۽ الله جي طرف کان اھو ڄاڻندو آھيان جو اوھين نه ڄاڻندا آھيو.
قَ ا لَ إِنَّ مَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى ا للَّ هِ وَأَعْلَمُ مِنَ ا للَّ هِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
Yā Banī ya A dh /habū Fataĥassasū Min Yūsufa Wa 'Akh ī hi Wa Lā Tay'asū Min Ra wĥi A ll ā hi ۖ 'Inn ahu Lā Yay'asu Min Ra wĥi A ll ā hi 'Illā A l-Q aw mu A l-Kāfirū na
012-087 اي منھنجا پٽؤ وڃو ۽ يُوسف ۽ سندس ڀاءُ جي ڳولا ڪريو ۽ الله جي رحمت کان نا اميد نه ٿيو، ڇوته الله جي ٻاجھ کان ڪافرن جي قوم کانسواءِ (ٻيو) ڪو (به) نا اميد نه ٿيندو آھي.
يَا بَنِيَّ ا ا فَتَحَسَّسُوا مِن ْ يُوسُفَ وَأَخِ ي هِ وَلاَ تَيْ ئَسُوا مِن ْ رَ وْ حِ ا للَّ هِ ۖ إِنَّ هُ لاَ يَيْ ئَسُ مِن ْ رَ وْ حِ ا للَّ هِ إِلاَّ ا لْقَ وْ مُ ا لكَافِرُونَ
Falamm ā Dakh y hi Q ālū Yā 'Ayyuhā A l-`Azī zu Massanā Wa 'Ahlanā A đ-Đ urru Wa Ji'nā Bibiđā`atin Muzjāatin Fa'aw fi Lanā A l-Kay la Wa Taş addaq ā ۖ 'Inn a A ll āha Yaj zī A l-Mutaş addiq ī na
012-088 پوءِ جنھن مھل يوسف وٽ آيا (تنھن مھل) چيائون ته اي عزيز اسان کي ۽ اسان جي گھر وارن کي ڏک پھتو آھي ۽ نڪمو سامان کڻي آيا آھيون پوءِ اسان کي پوري مئپ ڏي ۽ اسان کي (ڪجھ) خيرات (به) ڏي، ڇوته الله خيرات ڪندڙن کي چڱو بدلو ڏيندو آھي.
فَلَمَّ ا دَخَ لُوا عَلَيْ هِ قَ الُوا يَا أَيُّهَا ا لْعَزِي زُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا ا ل ضُّ رُّ وَجِئْنَا بِبِضَ اعَةٍ مُزْجَا ةٍ فَأَوْ فِ لَنَا ا لْكَيْ لَ وَتَصَ دَّق ْ عَلَيْنَا ۖ إِنّ َ ا للَّ هَ يَجْ زِي ا لْمُتَصَ دِّقِ ينَ
Q ā la Hal `Alim tum Mā Fa`altum Biyūsufa Wa 'Akh ī hi 'Idh 'An tum Jāhilū na
012-089 (يُوسف) کين چيو ته جڏھن اوھين بي سمجھ ھيؤ ته جيڪي اوھان يُوسف ۽ سندس ڀاءُ سان ڪيو سو ڄاتو اٿوَ؟
قَ ا لَ هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِيُوسُفَ وَأَخِ ي هِ إِذْ أَنْ تُمْ جَاهِلُونَ
Q ālū 'A'inn aka La'an ta Yūsufu ۖ Q ā la 'Anā Yūsufu Wa Hadh ā 'Akh ۖ Q ad Mann a A ll āhu `Alaynā ۖ 'Inn ahu Man Yattaq i Wa Yaş bir Fa'inn a A ll āha Lā Yuđī `u 'Aj ra A l-Muĥsinī na
012-090 چيائون ته تون ئي پڪ يُوسف آھين ڇا؟ چيائين (ھائو) آءٌ يُوسف آھيان ۽ ھيءُ منھنجو ڀاءُ آھي، بيشڪ الله اسان تي ٻاجھ ڪيو آھي، جيڪو پرھيز گاري ڪندو ۽ صبر ڪندو ته الله ڀلارن جو اجر نه وڃائيندو آھي.
قَ الُو ا أَئِنَّ كَ لَأَنْ تَ يُوسُفُ ۖ قَ ا لَ أَنَا يُوسُفُ وَهَذَا أَخِ ي ۖ قَ د ْ مَنّ َ ا للَّ هُ عَلَيْنَا ۖ إِنَّ هُ مَن ْ يَتَّقِ وَيَصْ بِر ْ فَإِنّ َ ا للَّ هَ لاَ يُضِ ي عُ أَجْ رَ ا لْمُحْسِنِينَ
Q ālū Ta-Allā hi Laq ad 'Āth ara ka A ll āhu `Alaynā Wa 'In Kunn ā Lakh ţ i'ī na
012-091 چيائون ته الله جو قسم آھي ته بيشڪ الله توکياسان کان ڀلو ڪيو آھي ۽ بيشڪ اسين خطا ڪندڙ ھواسون.
قَ الُوا تَاللَّهِ لَقَ د ْ آثَرَ كَ ا للَّ هُ عَلَيْنَا وَإِن ْ كُنَّ ا لَخَ اطِ ئِ ينَ
Q ā la Lā Tath r ī ba `Alaykumu A l-Yaw ma ۖ Yagh r u A ll āhu Lakum ۖ Wa Huwa 'Arĥamu A r-Rā ĥimī na
012-092 (يوسف) چيو ته اڄ اوھان تي ڪا ميار نه آھي، الله اوھان کي بخشيندو، ۽ اُھو (سڀني) ٻاجھارن کان بلڪل ٻاجھارو آھي.
قَ ا لَ لاَ تَثْر ِي بَ عَلَيْكُمُ ا لْيَوْ مَ ۖ يَغْ فِر ُ ا للَّ هُ لَكُمْ ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ ا ل رَّ احِمِينَ
A dh /habū Biq amīş ī Hādh ā Fa'alq ū hu `Alá Waj hi 'Abī Ya'ti Baş īr āan Wa 'Tūnī Bi'ahlikum 'Aj ma`ī na
012-093 ھي منھنجو پھراڻ نيو پوءِ اُھو منھنجي پيءُ جي مُنھن تي گھمايو ته ڏسندڙ ٿيندو، ۽ مڙئي پنھنجي گھر جا آدمي مون وٽ آڻيو.
ا ا بِقَ مِيصِ ي هَذَا فَأَلْقُ و هُ عَلَى وَجْ هِ أَبِي يَأْتِ بَصِ ير ا ً وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْ مَعِينَ
Wa Lamm ā Faş alati A l-`Ī ru Q ā la 'Abūhum 'Inn ī La'ajidu R ī ĥa Yūsufa ۖ Lawlā 'An Tufann idū ni
012-094 ۽ جنھن مھل قافلو (مصر مان) نڪتو (ته) سندن پيءُ چيو ته جيڪڏھن (اوھين) مون کي ڀورڙو نه ڄاڻو ته مون کي يُوسف جي بوءِ اچي ٿي.
وَلَمَّ ا فَصَ لَتِ ا لْعِي رُ قَ ا لَ أَبُوهُمْ إِنِّ ي لَأَجِدُ ر ِي حَ يُوسُفَ ۖ لَوْلاَ أَن ْ تُفَنِّ دُونِ
Q ālū Ta-Allā hi 'Inn aka Lafī Đ alālika A l-Q adī mi
012-095 چيائون ته الله جو قسم ته تون اڳئين ويساري ۾ آھين.
قَ الُوا تَاللَّهِ إِنَّ كَ لَفِي ضَ لاَلِكَ ا لْقَ دِيمِ
Falamm ā 'An Jā 'a A l-Bash ī r u 'Alq ā hu `Alá Waj hihi Fārtadda Baş īr āan Q ā la ۖ 'Alam 'Aq ul Lakum 'Inn ī 'A`lamu Mina A ll āhi Mā Lā Ta`lamū na
012-096 جنھن مھل خوشخبري ڏيندڙ آيو ته سندس مُنھن تي اھو (پھراڻ) گھمايائين ته موٽي ڏسندڙ ٿيو، چيائين ته اوھان کي نه چيو ھوم ڇا، ته آءٌ الله جي پار کان اھو ڄاڻندو آھيان جو اوھين نه ڄاڻندا آھيو؟
فَلَمَّ ا أَن ْ جَا ءَ ا لْبَشِي رُ أَلْقَ ا هُ عَلَى وَجْ هِهِ فَارْتَدَّ بَصِ ير ا ً ۖ قَ ا لَ أَلَمْ أَقُ لْ لَكُمْ إِنِّ ي أَعْلَمُ مِنَ ا للَّ هِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
Q ālū Yā 'Abānā A gh r Lanā Dh unūbanā 'Inn ā Kunn ā Kh ţ i'ī na
012-097 چيائون ته اي اسان جا ابا اسان لاءِ اسان جي گناھن جي بخشش گھُر اسين بيشڪ گنھگار آھيون.
قَ الُوا يَا أَبَانَا ا غْ فِر ْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّ ا كُنَّ ا خَ اطِ ئِ ينَ
Q ā la Saw fa 'Astagh r u Lakum Ra bbī ۖ 'Inn ahu Huwa A l-Gh ū ru A r-Ra ĥī mu
012-098 (يعقوب) چيو ته آءٌ سِگھو اوھان لاءِ پنھنجي پالڻھار کان بخشش گھرندس، ڇوته اُھو ئي بخشڻھار مھربان آھي.
قَ ا لَ سَوْ فَ أَسْتَغْ فِر ُ لَكُمْ رَ بِّي ۖ إِنَّ هُ هُوَ ا لْغَ فُو رُ ا ل رَّ حِيمُ
Falamm ā Dakh á 'Ilay hi 'Abaway hi Wa Q ā la A d kh ş ra 'In Sh ā 'a A ll āhu 'Āminī na
012-099 جنھن مھل يُوسف وٽ پُھتا (ته اُن وقت) پنھنجي ماءُ پيءُ کي پاڻ وٽ جاءِ ڏنائين ۽ چيائين جيڪڏھن الله گھريو ته مصر ۾ بي ڀوا ٿي گِھڙو.
فَلَمَّ ا دَخَ لُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْ هِ أَبَوَيْ هِ وَقَ ا لَ ا د ْخُ لُوا مِصْ رَ إِن ْ شَا ءَ ا للَّ هُ آمِنِينَ
Wa Ra fa`a 'Abaway hi `Alá A l-`Arsh i Wa Kh u Sujjadāan ۖ Wa Q ā la Yā 'Abati Hādh ā Ta'wī lu Ru 'uyā Y Min Q ab lu Q ad Ja`alahā Ra bbī ۖ Ĥaq q āan Wa Q ad 'Aĥsana Bī 'Idh 'Akh ra janī Mina A s-Sij ni Wa Jā 'a Bikum Mina A l-Bad wi Min Ba`di 'An Nazagh A sh -Sh ayţ ā nu Baynī Wa Bay na ۚ 'Ikh ī 'Inn a Ra bbī Laţ ī fun Limā ۚ Yash ā 'u 'Inn ahu Huwa A l-`Alī mu A l-Ĥakī mu
012-100 ۽ پنھنجي ماءُ پيءُ کي تخت تي وھاريائين ۽ اُھي ڏانھس سجدو ڪندي ڪريا، ۽ (يُوسف) چيو ته اي منھنجا ابا ھيءُ منھنجي اڳين خوابن جو تعبير آھي، بيشڪ منھنجي پالڻھار ان کي سچو ڪيو، ۽ (الله) مون سان تڏھن بيشڪ احسان ڪيو جڏھن مون کي قيد مان ٻاھر ڪڍيائين ۽ منھنجي ۽ منھنجي ڀائرن جي وچ ۾ شيطان جھيڙو وڌو تنھن کانپوءِ اوھان کي ٻھراڙيءَ کان (شھر) ۾ آندائين، ڇوته منھنجو پالڻھار جنھن لاءِ وڻيس تنھن تي احسان ڪندڙ آھي، سچ آھي ته اُھو ڄاڻندڙ حڪمت وارو آھي.
وَرَ فَعَ أَبَوَيْ هِ عَلَى ا لْعَرْشِ وَخَ رُّوا لَهُ سُجَّدا ً ۖ وَقَ ا لَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِي لُ رُؤْيَاي مِن ْ قَ بْ لُ قَ د ْ جَعَلَهَا رَ بِّي حَقّ ا ً وَقَ د ْ ۖ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْ رَ جَنِي مِنَ ا ل سِّجْ نِ وَجَا ءَ بِكُمْ مِنَ ا لْبَد ْوِ مِن ْ بَعْدِ أَن ْ نَزَغَ ا ل شَّيْطَ ا نُ بَيْنِي وَبَيْ نَ إِخْ وَتِي إِنّ َ ۚ رَ بِّي لَطِ ي ف ٌ لِمَا يَشَا ءُ إِنَّ هُ ۚ هُوَ ا لْعَلِي مُ ا لْحَكِيمُ
Ra bbi Q ad 'Ātaytanī Mina A l-Mulki Wa `Allam tanī Min Ta'wī li A l-'Aĥādīth i ۚ Fāţ ir a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi 'An ta Wa Lī yi Fī A d-Dun yā Wa A l-'Ākh ra ti ۖ Tawaffanī Muslimāan Wa 'Alĥiq ş -Ş āliĥī na
012-101 (يُوسف چيو ته) اي منھنجا پالڻھار بيشڪ مون کي بادشاھي ڏني اٿئي ۽ مون کي خوابن جو تعبير سيکاريو اٿئي، اي آسمانن ۽ زمين جا بڻائيندڙ، تون دُنيا ۽ آخرت ۾ منھنجو وارث آھين، مون کي مسلمان ڪري مار ۽ مون کي صالحن سان شامل ڪر.
رَ بِّ قَ د ْ آتَيْتَنِي مِنَ ا لْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِن ْ تَأْوِي لِ ا لأَحَادِي ثِ ۚ فَاطِ ر َ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ أَنْ تَ وَلِيِّ فِي ا ل دُّنْ يَا وَا لآخِ رَ ةِ ۖ تَوَفَّنِي مُسْلِما ً وَأَلْحِقْ نِي بِا ل صَّ الِحِينَ
Dh ālika Min 'An bā 'i A l-Gh y bi Nūĥī hi 'Ilay ka ۖ Wa Mā Kun ta Ladayhim 'Idh 'Aj ma`ū 'Am ra hum Wa Hum Yam kurū na
012-102 (اي پيغمبر) اھو (قصو) ڳُجھين خبرن مان آھي جو تو ڏانھن وحي ڪريون ٿا، انھن جڏھن فريب ڪندڙ ٿي پنھنجي ڪم جو پڪو ارادو ڪيائون تڏھن تون وٽن ڪونه ھئين.
ذَلِكَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ ا لْغَ يْ بِ نُوحِي هِ إِلَيْ كَ ۖ وَمَا كُن تَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْ مَعُو ا أَمْرَ هُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ
Wa Mā 'Akth aru A n -Nā si Wa Law Ĥara ş ta Bimu'uminī na
012-103 ۽ (اي پيغمبر) جيتوڻيڪ حرص ڪرين ته به گھڻا ماڻھو ايمان آڻيندڙ نه آھن.
وَمَا أَكْثَرُ ا ل نّ َا سِ وَلَوْ حَرَ صْ تَ بِمُؤْمِنِينَ
Wa Mā Tas'aluhum `Alay hi Min 'Aj r in ۚ 'In Huwa 'Illā Dh ikru n Lil`ālamī na
012-104 ۽ (تون) اُن (قرآن جي پُھچائڻ) تي کانئن ڪو اُجورو نه گھرندو آھين، اُھو (قرآن) جھانن جي نصيحتکانسواءِ (ٻيو ڪي) نه آھي.
وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْ هِ مِن ْ أَجْ رٍ ۚ إِن ْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ
Wa Ka'ay yin Min 'Āyatin Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Yamurrū na `Alayhā Wa Hum `Anhā Mu`r iđū na
012-105 ۽ ڪيتريون ئي نشانيون آسمانن ۽ زمين ۾ آھن جن تان لنگھندا آھن ۽ اُھي (ڏِسي ڪري) اُنھن (تي ڌيان ڏيڻ) کان مُنھن موڙيندا آھن.
وَكَأَيِّن ْ مِن ْ آيَةٍ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ يَمُرُّو نَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْ هَا مُعْر ِضُ ونَ
Wa Mā Yu'uminu 'Akth aru hum Bill āhi~ 'Illā Wa Hum Mush r ikū na
012-106 ۽ منجھانئن گھڻا الله تي ايمان نه آڻيندا آھن پر اُھي (الله سان) شريڪ بڻائيندڙ آھن.
وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِا للَّ هِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْر ِكُونَ
'Afa'aminū 'An Ta'tiyahum Gh sh iyatun Min `Adh ā bi A ll ā hi 'Aw Ta'tiyahumu A s-Sā`atu Bagh n Wa Hum Lā Yash `urū na
012-107 (اُھي) الله جي عذاب مان پاڻ وٽ ڇِپ اچڻ کان يا قيامت جي اوچتي اچڻ کان بي ڀَوَا ٿيا آھن ڇا؟ جو اُھي نه ڄاڻندا ھُجن؟
أَفَأَمِنُو ا أَن ْ تَأْتِيَهُمْ غَ اشِيَةٌ مِن ْ عَذَا بِ ا للَّ هِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ ا ل سَّاعَةُ بَغْ تَة ً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
Q ul Hadh ihi Sabīlī 'Ad `ū 'Ilá A ll āhi ۚ `Alá Baş īra tin 'Anā Wa Mani A ۖ Wa Sub ĥā na A ll āhi Wa Mā 'Anā Mina A l-Mush r ikī na
012-108 (اي پيغمبر) چؤ ته ھيءُ منھنجي واٽ آھي پڌري حُجّت سان الله ڏانھن سڏيان ٿو آءٌ ۽ منھنجا تابعدار به (سڏيندا آھن)، ۽ الله پاڪ آھي ۽ مان مشرڪن مان نه آھيان.
قُ لْ هَذِهِ سَبِيلِي أَد ْعُو إِلَى ا للَّ هِ ۚ عَلَى بَصِ يرَ ةٍ أَنَا وَمَنِ ا ۖ وَسُبْ حَا نَ ا للَّ هِ وَمَا أَنَا مِنَ ا لْمُشْر ِكِينَ
Wa Mā 'Arsalnā Min Q ab lika 'Illā R ijālāan Nūĥī 'Ilayhim Min 'Ahli A l-Q urá ۗ 'Afalam Yasīrū Fī A l-'Arđi Fayan žurū Kay fa Kā na `Āq ibatu A l-Ladh ī na Min Q ab lihim ۗ Wa Ladā ru A l-'Ākh ra ti Kh y ru n Lilladh ī na A q aw ۗ 'Afalā Ta`q ilū na
012-109 ۽ (اي پيغمبر) اسان توکان اڳ شھر وارن مان مڙسن کانسواءِ ٻيو ڪونه موڪليوسون جن ڏانھن وحي ڪيوسون، پوءِ ڇونه زمين ۾ گھمي ڏسندا آھن ته جيڪي کانئن اڳ ھوا تن جي پڇاڙي ڪھڙي طرح ٿي؟ ۽ آخرت جو گھر انھن لاءِ ڀلو آھي جيڪي ڊڄندا آھن، پوءِ ڇونه ڄاڻندا آھيو؟
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن ْ قَ بْ لِكَ إِلاَّ ر ِجَالا ً نُوحِي إِلَيْهِمْ مِن ْ أَهْلِ ا لْقُ رَ ى ۗ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي ا لأَرْضِ فَيَنْ ظُ رُوا كَيْ فَ كَا نَ عَاقِ بَةُ ا لَّذِي نَ مِن ْ قَ بْ لِهِمْ ۗ وَلَدَا رُ ا لآخِ رَ ةِ خَ يْ رٌ لِلَّذِي نَ ا قَ وْا ۗ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Ĥattá 'Idh ā A A r-Ru sulu Wa Ž ann ū 'Ann ahum Q ad Kudh ibū Jā 'ahum Naş ru nā Fanujjiya Man Nash ā 'u ۖ Wa Lā Yura ddu Ba'sunā `Ani A l-Q aw mi A l-Muj r imī na
012-110 (ايستائين ڍر ڏنيسون) جيستائين پيغمبر (مدد پھچڻ کان) نا اميد ٿيڻ لڳا ۽ (سندين قوم) ڀانيو ته انھن سان ڪوڙو انجام ڪيو ويو آھي وٽن اسان جي مدد پھتي پوءِ جنھن کي گھريوسون تنھن کي ڇوٽڪارو ڏنو ويو، ۽ گنھگار قوم کان اسان جوعذاب نه ٽاريو ويندو آھي.
حَتَّى إِذَا ا يْ ئَسَ ا ل رُّسُلُ وَظَ نُّ و ا أَنَّ هُمْ قَ د ْ كُذِبُوا جَا ءَهُمْ نَصْ رُنَا فَنُجِّيَ مَن ْ نَشَا ءُ ۖ وَلاَ يُرَ دُّ بَأْسُنَا عَنِ ا لْقَ وْ مِ ا لْمُجْ ر ِمِينَ
Laq ad Kā na Fī Q aş aş ihim `Ib ra tun Li'wlī A l-'Albā bi ۗ Mā Kā na Ĥadīth āan Yuftará Wa Lakin Taş dī q a A l-Ladh ī Bay na Yaday hi Wa Tafş ī la Kulli Sh ay 'in Wa Hudan Wa Ra ĥmatan Liq aw min Yu'uminū na
012-111 بيشڪ ڌيان وارن لاءِ انھن (پيغمبرن) جي قِصّن ۾ عِبرت آھي، (ھي قرآن) بڻاوتي آکاڻي نه آھي پر جيڪي (ڪتاب) کانئس اڳ آھن تن کي سچو ڪندڙ آھي ۽ سڀڪنھن شيء لاءِ نکيڙ آھي ۽ ايمان واري قوم لاءِ ھدايت ۽ ٻاجھ آھي.
لَقَ د ْ كَا نَ فِي قَ صَ صِ هِمْ عِبْ رَ ة ٌ لِأو ْلِي ا لأَلْبَا بِ ۗ مَا كَا نَ حَدِيثا ً يُفْتَرَ ى وَلَكِن ْ تَصْ دِي قَ ا لَّذِي بَيْ نَ يَدَيْ هِ وَتَفْصِ ي لَ كُلِّ شَيْ ءٍ وَهُد ى ً وَرَ حْمَة ً لِقَ وْ مٍ يُؤْمِنُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
