Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Alif-Lām -Rā ۚ Kitā bun 'Uĥkimat 'Āyātuhu Th umm a Fuş ş ilat Min Ladun Ĥakī min Kh ī r n
011-001 الرٰ، (ھي) ڪتاب آھي جنھن جون آيتون مُحڪم آھن وري حِڪمت واري داناء الله وٽان بيان ڪيل آھن.
أَلِف-لَام-رَ ا ۚ كِتَا بٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمّ َ فُصِّ لَتْ مِن ْ لَدُن ْ حَكِي مٍ خَ بِير ٍ
'Allā Ta`budū 'Illā A l-Laha ۚ 'Inn anī Lakum Minhu Nadh ī r un Wa Bash ī r un
011-002 ته الله کانسواءِ ٻئي ڪنھن جي عبادت نه ڪريو، آءٌ سندس طرف کان اوھان کي ڊيڄاريندڙ ۽ خوشخبري ڏيندڙ آھيان.
أَلاَّ تَعْبُدُو ا إِلاَّ ا للَّ هَ ۚ إِنَّ نِي لَكُمْ مِنْ هُ نَذِي رٌ وَبَشِيرٌ
Wa 'Ani A gh Ra bbakum Th umm a Tūbū 'Ilay hi Yumatti`kum Matā`āan Ĥasanāan 'Ilá 'Ajalin Musamm an Wa Yu'uti Kulla Dh ī Fađlin Fađlahu ۖ Wa 'In Tawallaw Fa'inn ī 'Akh ā fu `Alaykum `Adh ā ba Yaw min Kabī r n
011-003 ۽ ته پنھنجي پالڻھار کان بخشش گھرو وري ڏانھس (توبه ڪري) موٽو ته ٺھرايل مُدّت تائين اوھان کي چڱي نفعي سان فائدو ڏئي ۽ سڀڪنھن ڀلائيءَ واري کي سندس ڀلائي جو عوض ڏئي، ۽ جيڪڏھن اوھين ڦرندؤ ته بيشڪ آءٌ اوھان تي وڏي ڏينھن جي عذاب (پھچڻ) کان ڊڄان ٿو.
وَأَنِ ا غْ فِرُوا رَ بَّكُمْ ثُمّ َ تُوبُو ا إِلَيْ هِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعاً حَسَنا ً إِلَى أَجَلٍ مُسَمّ ى ً وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْ لٍ فَضْ لَهُ ۖ وَإِن ْ تَوَلَّوْا فَإِنِّ ي أَخَ ا فُ عَلَيْكُمْ عَذَا بَ يَوْ مٍ كَبِير ٍ
'Ilá A ll āhi Marji`ukum ۖ Wa Huwa `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
011-004 الله ڏانھن اوھان جو موٽڻ آھي، ۽ اُھو سڀڪنھن شي تي وس وارو آھي.
إِلَى ا للَّ هِ مَرْجِعُكُمْ ۖ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
'Alā 'Inn ahum Yath nū na Ş udūra hum Liyastakh ۚ 'Alā Ĥī na Yastagh sh ū na Th iyābahum Ya`lamu Mā Yusir rū na Wa Mā Yu`linū na ۚ 'Inn ahu `Alī mun Bidh ā ti A ş -Ş udū r i
011-005 خبردار بيشڪ اُھي پنھنجن سينن کي ھن لاءِ وٽيندا آھن ته کانئس لِڪن، خبردار جنھن دم (اُھِي) پنھنجا ڪپڙا ڍڪيندا آھن (تنھن دم ۾) جيڪي ڳجھو ڪندا آھن ۽ جيڪي پڌرا ڪندا آھن سو (الله) ڄاڻندو آھي، بيشڪ اُھو سينن وارو (ڀيد) ڄاڻندڙ آھي.
أَلاَ إِنَّ هُمْ يَثْنُو نَ صُ دُورَ هُمْ لِيَسْتَخْ فُوا مِنْ هُ ۚ أَلاَ حِي نَ يَسْتَغْ شُو نَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِر ُّو نَ وَمَا يُعْلِنُو نَ ۚ إِنَّ هُ عَلِي مٌ بِذَا تِ ا ل صُّ دُور ِ
Wa Mā Min Dā bbatin Fī A l-'Arđi 'Illā `Alá A ll āhi R izq uhā Wa Ya`lamu Mustaq arra hā Wa Mustawda`ahā ۚ Kullun Fī Kitā bin Mubī nin
011-006 ۽ ڪو چُرندڙ زمين ۾ آھي ئي نه پر سندس روزي الله تي آھي ۽ سندس رھڻ جو ھنڌ ۽ سنديس سانڀڻ جي جاءِ (الله) ڄاڻندوآھي، سڀ پڌري ڪتابن ۾ لکيل آھي.
وَمَا مِن ْ دَا بَّةٍ فِي ا لأَرْضِ إِلاَّ عَلَى ا للَّ هِ ر ِزْقُ هَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَ رَّ هَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَا بٍ مُبِينٍ
Wa Huwa A l-Ladh ī Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Fī Sittati 'Ayyā min Wa Kā na `Arsh uhu `Alá A l-Mā 'i Liyab luwakum 'Ayyukum 'Aĥsanu `Amalāan ۗ Wa La'in Q ulta 'Inn akum Mab `ūth ū na Min Ba`di A l-Maw ti Layaq ūlann a A l-Ladh ī na Kafarū 'In Hādh ā 'Illā Siĥru n Mubī nun
011-007 ۽ اُھو (الله) آھي جنھن آسمانن ۽ زمين کي ڇھن ڏينھن ۾ بڻايو ۽ سندس عرش پاڻي تي ھو (اھو بڻائڻ ھن ڪري آھي) ته اوھان کي پرکي ته اوھان مان عملن جي ڪري ڪير تمام چڱو آھي، ۽ جيڪڏھن انھن کي چوين ته موت کانپوءِ اوھين جياريا ويندؤ ته ڪافر ضرور چوندا ته ھي پڌرو جادو آھي.
وَهُوَ ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّا مٍ وَكَا نَ عَرْشُهُ عَلَى ا لْمَا ءِ لِيَبْ لُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلا ً ۗ وَلَئِن ْ قُ لْتَ إِنَّ كُمْ مَبْ عُوثُو نَ مِن ْ بَعْدِ ا لْمَوْ تِ لَيَقُ ولَنّ َ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا إِن ْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ
Wa La'in 'Akh kh A l-`Adh ā ba 'Ilá 'Umm atin Ma`dūdatin Layaq ūlunn a Mā Yaĥbisuhu~ ۗ 'Alā Yaw ma Ya'tīhim Lay sa Maş rūfāan `Anhum Wa Ĥā q a Bihim Mā Kānū Bihi Yastahzi'ūn
011-008 ۽ جيڪڏھن ڪنھن مُقرّر مُدّت تائين کائن عذاب کڻي ھٽايون ته ضرور چوندا ته اُن کي ڪنھن جھليو آھي؟ خبردار جنھن ڏينھن (اُھو عذاب) وٽن ايندو (تنھن ڏينھن) کائن ٽرڻو نه آھي ۽ جنھن (شيء) سان ٺـٺوليون ڪندا ھوا سا کين وڪوڙي ويندي.
وَلَئِن ْ أَخَّ رْنَا عَنْ هُمُ ا لْعَذَا بَ إِلَى أُمَّ ةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُ ولُنّ َ مَا يَحْبِسُهُ~ ُ ۗ أَلاَ يَوْ مَ يَأْتِيهِمْ لَيْ سَ مَصْ رُوفاً عَنْ هُمْ وَحَا قَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُ ون
Wa La'in 'Adh aq A l-'In sā na Minn ā Ra ĥmatan Th umm a Naza`nāhā Minhu 'Inn ahu Laya'ū sun Kafū ru n
011-009 ۽ جيڪڏھن ماڻھوءَ کي پاڻ وٽان ڪا ٻاجھ چکايون ٿا (۽) وري اُھا کانئس کسيون ٿا، ته اُھو نااميد بي شڪر (بڻيو) آھي.
وَلَئِن ْ أَذَقْ نَا ا لإِن سَا نَ مِنَّ ا رَ حْمَة ً ثُمّ َ نَزَعْنَاهَا مِنْ هُ إِنَّ هُ لَيَئُو سٌ كَفُورٌ
Wa La'in 'Adh aq ā hu Na`mā 'a Ba`da Đ arrā 'a Massat/hu Layaq ūlann a Dh ahaba A s-Sayyi'ā tu `Ann ī ۚ 'Inn ahu Lafar iĥun Fakh ū ru n
011-010 ۽ جيڪڏھن ان کي ڏک پھچڻ کانپوءِ سُک پُھچايون ته ضرور چوندو ته مون کان ڏک ويا، اھو پڪ سرھو وڏائي ڪندڙ ٿيندو آھي.
وَلَئِن ْ أَذَقْ نَا هُ نَعْمَا ءَ بَعْدَ ضَ رَّا ءَ مَسَّتْهُ لَيَقُ ولَنّ َ ذَهَبَ ا ل سَّيِّئَا تُ عَنِّ ي ۚ إِنَّ هُ لَفَر ِحٌ فَخُ ورٌ
'Illā A l-Ladh ī na Ş abarū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti 'Ūlā 'ika Lahum Magh ra tun Wa 'Aj ru n Kabī r un
011-011 پر جن صبر ڪيو ۽ چڱا ڪم ڪيا، تن لاءِ بخشش ۽ وڏو اجر آھي.
إِلاَّ ا لَّذِي نَ صَ بَرُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ أُ وْلَا ئِكَ لَهُمْ مَغْ فِرَ ةٌ وَأَجْ رٌ كَبِيرٌ
Fala`allaka Tār ikun Ba`đa Mā Yūĥá 'Ilay ka Wa Đ ā 'iq un Bihi Ş ad ru ka 'An Yaq ūlū Lawlā 'Un zila `Alay hi Kan zun 'Aw Jā 'a Ma`ahu Malakun ۚ 'Inn amā 'An ta Nadh ī r un Wa ۚ A ll āhu `Alá Kulli Sh ay 'in Wa Kī lun
011-012 پوءِ (اي پيغمبر) جيڪي توڏانھن وحي ڪجي ٿو تنھن مان متان ڪي ڇڏي ڏئين ۽ (پڻ) متان دل تنگ ڪرين ڪافرن جي ھن چوڻ تي ته مٿس خزانو ڇونه لاٿو ويو يا ملائڪ ساڻس ڇونه آيو، (نه ڇڏ ۽ نه دل تنگڪر) ڇوته تون ڊيڄاريندڙ ئي آھين ۽ الله ھر شيء جو سنڀاليندڙ آھي.
فَلَعَلَّكَ تَار ِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَى إِلَيْ كَ وَضَ ا ئِق ٌ بِهِ صَ د ْرُكَ أَن ْ يَقُ ولُوا لَوْلاَ أُن زِلَ عَلَيْ هِ كَن زٌ أَوْ جَا ءَ مَعَهُ مَلَكٌ ۚ إِنَّ مَا أَنْ تَ نَذِي رٌ ۚ وَا للَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ وَكِيلٌ
'Am Yaq ūlū na A r ā hu ۖ Q ul Fa'tū Bi`ash r i Suwar in Mith lihi Muftara yā tin Wa A d `ū Mani A ţ a`tum Min Dū ni A ll ā hi 'In Kun tum Ş ādiq ī na
011-013 بلڪ (ائين) به چون ٿا ته اُھو (قرآن) پاڻ ٺاھيو اٿس، چؤ ته جيڪڏھن سچا آھيو ته (اوھين به) اُن جھڙيون ڏہ سورتون پاڻون ٺاھيل آڻيو ۽ الله کانسواءِ (ٻـين) جن کي سڏي سگھو تن کي سڏيو.
أَمْ يَقُ ولُو نَ ا رَ ا هُ ۖ قُ لْ فَأْتُوا بِعَشْر ِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَ يَا تٍ وَا د ْعُوا مَنِ ا طَ عْتُمْ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Fa'illam Yastajībū Lakum Fā`lamū 'Ann amā 'Un zila Bi`ilmi A ll ā hi Wa 'An Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa ۖ Fahal 'An tum Muslimū na
011-014 پوءِ جيڪڏھن اوھان جو (اھو چوڻ) قبول نه ڪن ته ڄاڻو ته (اُھو قرآن) رڳو الله جي علم سان لاٿو ويو آھي ۽ (ڄاڻو) ته ان کانسواءِ ٻيو ڪو عبادت جو لائق نه آھي، پوءِ اوھين اسلام تي (مُحڪم) ڇونه رھندؤ.
فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُو ا أَنَّ مَا أُن زِلَ بِعِلْمِ ا للَّ هِ وَأَن ْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ۖ فَهَلْ أَنْ تُمْ مُسْلِمُونَ
Man Kā na Yur ī du A l-Ĥayāata A d-Dun yā Wa Zīnatahā Nuwaffi 'Ilayhim 'A`mālahum Fīhā Wa Hum Fīhā Lā Yub kh ū na
011-015 جيڪو دنيا جي حياتي ۽ سندس سينگار گھرندو ھجي تن کي دنيا ۾ (ئي) سندن عملن جو اجورو پورو ڏينداسون ۽ انھن کي اُن ۾ گھٽ نه ڏبو.
مَن ْ كَا نَ يُر ِي دُ ا لْحَيَا ةَ ا ل دُّنْ يَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لاَ يُبْ خَ سُونَ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na Lay sa Lahum Fī A l-'Ākh ra ti 'Illā A n -Nā ru ۖ Wa Ĥabiţ a Mā Ş ana`ū Fīhā Wa Bāţ ilun Mā Kānū Ya`malū na
011-016 اِھي اُھي آھن جن لاءِ آخرت ۾ باہ کانسواءِ (ٻيو ڪي) نه آھي، ۽ جيڪي دنيا ۾ ڪيائون سو چٽ ٿيو ۽ جيڪي ڪمائيندا ھوا سو باطل ٿيو.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ لَيْ سَ لَهُمْ فِي ا لآخِ رَ ةِ إِلاَّ ا ل نّ َا رُ ۖ وَحَبِطَ مَا صَ نَعُوا فِيهَا وَبَاطِ لٌ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
'Afaman Kā na `Alá Bayyinatin Min Ra bbihi Wa Yatlū hu Sh āhidun Minhu Wa Min Q ab lihi Kitā bu Mūsá 'Imāmāan Wa Ra ĥmatan ۚ 'Ūlā 'ika Yu'uminū na Bihi ۚ Wa Man Yakfur Bihi Mina A l-'Aĥzā bi Fālnn ā ru Maw`iduhu ۚ Falā Takun Fī Mir yatin Minhu ۚ 'Inn ahu A l-Ĥaq q u Min Ra bbika Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Yu'uminū na
011-017 (اُھو ماڻھو گمراھن جھڙو نه آھي) جيڪو پنھنجي پالڻھار (جي طرف) کان پڌري حجت تي ھجي ۽ الله کان اُن لاءِ شاھد (يعني قرآن پڙھندو) ھجي ۽ اُن (قرآن) کان اڳ موسىٰ جو ڪتاب (توريت) امام ۽ رحمت (به گواہ ھجي)، اِھي (ماڻھو) اُن (قرآن) تي ايمان آڻين ٿا، (پوءِ انھن جي سڀني) ٽولين مان جيڪو اُن (قرآن) جو انڪارڪندو تنھن جي رھڻ جو ھنڌ باھ آھي، تنھنڪري (تون) کانئس شڪ ۾ نه ھُج، اُھو تنھنجي پالڻھار جي پار کان حق (لٿو) آھي پر گھڻا ماڻھو ايمان نه ٿا آڻين.
أَفَمَن ْ كَا نَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن ْ رَ بِّهِ وَيَتْلُو هُ شَاهِدٌ مِنْ هُ وَمِن ْ قَ بْ لِهِ كِتَا بُ مُوسَى إِمَاما ً وَرَ حْمَةً ۚ أُ وْلَا ئِكَ يُؤْمِنُو نَ بِهِ ۚ وَمَن ْ يَكْفُرْ بِهِ مِنَ ا لأَحْزَا بِ فَال نّ َا رُ مَوْعِدُهُ ۚ فَلاَ تَكُن ْ فِي مِر ْيَةٍ مِنْ هُ ۚ إِنَّ هُ ا لْحَقُّ مِن ْ رَ بِّكَ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يُؤْمِنُونَ
Wa Man 'Ažlamu Mimm ani A A ll āhi Kadh ibāan ۚ 'Ūlā 'ika Yu`ra đū na `Alá Ra bbihim Wa Yaq ū lu A l-'Ash /hā du Hā 'uulā ' A l-Ladh ī na Kadh abū `Alá Ra bbihim ۚ 'Alā La`natu A ll āhi `Alá A ž-Ž ālimī na
011-018 ۽ جيڪو الله تي ڪوڙو ٺاھ ٺاھي تنھن کان وڌيڪ ظالم ڪير آھي، اھي پنھنجي پالڻھار جي آڏو ڪيا ويندا ۽ شاھد چوندا ته اھي آھن جن پنھنجي پالڻھار تي ڪوڙ چيو، خبردار (انھن) ظالمن تي الله جي لعنت آھي.
وَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ نِ ا رَ ى عَلَى ا للَّ هِ كَذِباً ۚ أُ وْلَا ئِكَ يُعْرَ ضُ و نَ عَلَى رَ بِّهِمْ وَيَقُ و لُ ا لأَشْهَا دُ هَا ؤُلاَء ا لَّذِي نَ كَذَبُوا عَلَى رَ بِّهِمْ ۚ أَلاَ لَعْنَةُ ا للَّ هِ عَلَى ا ل ظَّ الِمِينَ
Al-Ladh ī na Yaş uddū na `An Sabī li A ll ā hi Wa Yab gh n Wa Hum Bil-'Ākh ra ti Hum Kāfirū na
011-019 جيڪي الله جي واٽ کان جھليندا آھن ۽ ان جي ڏنگائي گھرندا آھن، ۽ اُھي ئي آخرت کي نه مڃيندا آھن.
ا لَّذِي نَ يَصُ دُّو نَ عَن ْ سَبِي لِ ا للَّ هِ وَيَبْ غُ ونَهَا عِوَجا ً وَهُمْ بِا لآخِ رَ ةِ هُمْ كَافِرُونَ
'Ūlā 'ika Lam Yakūnū Mu`jizī na Fī A l-'Arđi Wa Mā Kā na Lahum Min Dū ni A ll ā hi Min 'Awliyā 'a ۘ Yuđā`afu Lahumu A l-`Adh ā bu ۚ Mā Kānū Yastaţ ī`ū na A s-Sam `a Wa Mā Kānū Yub ş irū na
011-020 اُھي مُلڪ ۾ ڪڏھن عاجز ڪرڻ وارا نه آھن ۽ الله کانسواءِ (ٻيا ڪي) انھن جا مددگار نه آھن، انھن کي ٻيڻو عذاب ڪيو ويندو، جو ٻُڌي نه ٿي سگھيا ۽ نه ٿي ڏٺائون.
أُ وْلَا ئِكَ لَمْ يَكُونُوا مُعْجِزِي نَ فِي ا لأَرْضِ وَمَا كَا نَ لَهُمْ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مِن ْ أَوْلِيَا ءَ ۘ يُضَ اعَفُ لَهُمُ ا لْعَذَا بُ ۚ مَا كَانُوا يَسْتَطِ يعُو نَ ا ل سَّمْعَ وَمَا كَانُوا يُبْ صِ رُونَ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na Kh ū 'An fusahum Wa Đ alla `Anhum Mā Kānū Yaftarū na
011-021 اِھي اُھي آھن جن پاڻ کي ڇيئو لاتو ۽ جيڪو ٺاھ ٺاھيندا ھوا سو کانئن ڀلجي ويو.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ خَ سِرُو ا أَن فُسَهُمْ وَضَ لَّ عَنْ هُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ
Lā Jara ma 'Ann ahum Fī A l-'Ākh ra ti Humu A l-'Akh ū na
011-022 بيشڪ اِھي (ماڻھو) ضرور آخرت ۾ ڇيئي وارا آھن.
لاَ جَرَ مَ أَنَّ هُمْ فِي ا لآخِ رَ ةِ هُمُ ا لأَخْ سَرُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Wa 'Akh ū 'Ilá Ra bbihim 'Ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A l-Jann ati ۖ Hum Fīhā Kh ū na
011-023 بيشڪ جن ايمان آندو ۽ چڱا عمل ڪيا ۽ پنھنجي پالڻھار ڏانھن نويا سي بھشتي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ وَأَخْ بَتُو ا إِلَى رَ بِّهِمْ أُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا لْجَنَّ ةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Math alu A l-Far īq ay ni Kāl'a`m á Wa A l-'Aş amm i Wa A l-Baş ī r A s-Samī `i ۚ Hal Yastawiyā ni Math alāan ۚ 'Afalā Tadh akkarū na
011-024 انھن ٻن ٽولين جو مثال انڌي ۽ ٻوڙي ۽ ڏسندڙ ۽ ٻڌندڙ وانگر آھي، (اھي) مثال ۾ برابر آھن ڇا؟ پوءِ ڇونه ٿا نصيحت وٺو.
مَثَلُ ا لْفَر ِيقَ يْ نِ كَالأَعْمَى وَا لأَصَ مّ ِ وَا لْبَصِ ي ر ِ وَا ل سَّمِي عِ ۚ هَلْ يَسْتَوِيَا نِ مَثَلاً ۚ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ
Wa Laq ad 'Arsalnā Nūĥāan 'Ilá Q awmihi~ 'Inn ī Lakum Nadh ī r un Mubī nun
011-025 ۽ بيشڪ اسان نوح کي سندس قوم ڏانھنموڪليو (اُن چيو ته) آءٌ اوھان لاءِ پڌرو ڊيڄارندڙ آھيان.
وَلَقَ د ْ أَرْسَلْنَا نُوحا ً إِلَى قَ وْمِهِ إِنِّ ي لَكُمْ نَذِي رٌ مُبِينٌ
'An Lā Ta`budū 'Illā A l-Laha ۖ 'Inn ī 'Akh ā fu `Alaykum `Adh ā ba Yaw min 'Alī min
011-026 ته الله کانسواءِ (اوھين ٻئي جي) عبادت نه ڪريو، بيشڪ آءٌ اوھان کي ڏکوئيندڙ ڏينھن جي عذاب (پھچڻ) کان ڊڄان ٿو.
أَن ْ لاَ تَعْبُدُو ا إِلاَّ ا للَّ هَ ۖ إِنِّ ي أَخَ ا فُ عَلَيْكُمْ عَذَا بَ يَوْ مٍ أَلِيمٍ
Faq ā la A l-Mala'u A l-Ladh ī na Kafarū Min Q awmihi Mā Nar ā ka 'Illā Bash arā an Mith lanā Wa Mā Nar ā ka A A l-Ladh ī na Hum 'Arā dh ilunā Bādiya A r-Ra 'yi Wa Mā Nará Lakum `Alaynā Min Fađlin Bal Nažunn ukum Kādh ibī na
011-027 پوءِ سندس قوم مان ڪافر ٽوليءَ چيو ته توکي پاڻ جھڙي ماڻھو کانسواءِ (ٻيو) نٿا ڏسون ۽ اسان مان بي سوچ خسيسن کان سواءِ (ٻيو) تنھنجو تابعدار نه ٿا ڏسون، ۽ پاڻ کان اوھان جي ڪا زيادتي نه ٿا ڏسون بلڪ اوھان کي ڪوڙ ڀائيندا آھيون.
فَقَ ا لَ ا لْمَلَأُ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا مِن ْ قَ وْمِهِ مَا نَرَ ا كَ إِلاَّ بَشَرا ً مِثْلَنَا وَمَا نَرَ ا كَ ا ا لَّذِي نَ هُمْ أَرَ اذِلُنَا بَادِيَ ا ل رَّ أْيِ وَمَا نَرَ ى لَكُمْ عَلَيْنَا مِن ْ فَضْ ل ٍ بَلْ نَظُ نُّ كُمْ كَاذِبِينَ
Q ā la Yā Q aw mi 'Ara 'aytum 'In Kun tu `Alá Bayyinatin Min Ra bbī Wa 'Ātānī Ra ĥmatan Min `In dihi Fa`umm iyat `Alaykum 'Anulzimukumūhā Wa 'An tum Lahā Kār ihū na
011-028 (نوح) چيو ته اي منھنجي قوم (مون کي) ڏسيو ته سھين ته جيڪڏھن (آءٌ) پنھنجي پالڻھار جي پڪي حجت تي ھجان ۽ پاڻ وٽان مون کي رحمت ڏني ھجيس ۽ (جنھن جي حقيقت) اوھان کان لڪائي وئي ھجي ته اُن (جي مڃڻ) جو ھن ھوندي اوھان کي ڇو زور ڪريون جو اوھين اُن کي بڇان ڀائيندا ھجو؟
قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ أَرَ أَيْتُمْ إِن ْ كُن تُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن ْ رَ بِّي وَآتَانِي رَ حْمَة ً مِن ْ عِنْ دِهِ فَعُمِّ يَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنْ تُمْ لَهَا كَار ِهُونَ
Wa Yāq aw mi Lā 'As'alukum `Alay hi Mālāan 'In ۖ 'Aj r iya 'Illā `Alá A ll āhi Wa Mā ۚ 'Anā Biţ ār idi A l-Ladh ī na 'Āmanū 'Inn ahum ۚ Mulāq ū Ra bbihim Wa Lakinn ī 'Arā kum Q awmāan Taj halū na
011-029 ۽ اي منھنجي قوم (آءٌ) اوھان کان اُن بابت ڪو مال نٿو گھران، منھنجو اجورو الله کانسواءِ ٻئي تي نه آھي ۽ آءٌ مؤمنن کي تڙڻ وارو نه آھيان، ڇوته اُھي پنھنجي پالڻھار کي ملڻ وارا آھن پر آءٌ اوھان کي جاھل قوم ڏسان ٿو.
وَيَاقَ وْ مِ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْ هِ مَالا ً إِن ْ ۖ أَجْ ر ِيَ إِلاَّ عَلَى ا للَّ هِ وَمَا ۚ أَنَا بِطَ ار ِدِ ا لَّذِي نَ آمَنُو ا إِنَّ هُمْ ۚ مُلاَقُ و رَ بِّهِمْ وَلَكِنِّ ي أَرَ اكُمْ قَ وْما ً تَجْ هَلُونَ
Wa Yāq aw mi Man Yan ş uru nī Mina A ll āhi 'In Ţ ara d tuhum 'Afalā ۚ Tadh akkarū na
011-030 ۽ اي منھنجي قوم جيڪڏھن کين تڙيندس ته مون کي الله کان ڪير ڇڏائيندو، پوءِ ڇونه سمجھندا آھيو؟
وَيَاقَ وْ مِ مَن ْ يَن صُ رُنِي مِنَ ا للَّ هِ إِن ْ طَ رَ د ْتُهُمْ أَفَلاَ ۚ تَذَكَّرُونَ
Wa Lā 'Aq ū lu Lakum `In dī Kh ā 'inu A ll āhi Wa Lā 'A`lamu A l-Gh y ba Wa Lā 'Aq ū lu 'Inn ī Malakun Wa Lā 'Aq ū lu Lilladh ī na Tazdar ī 'A`yunukum Lan Yu'utiyahumu A ll āhu Kh rā an ۖ A l-Lahu 'A`lamu Bimā Fī 'An fusihim ۖ 'Inn ī 'Idh āan Lamina A ž-Ž ālimī na
011-031 ۽ آءٌ اوھان کي نٿوچوان ته مون وٽ الله جا خزانا آھن ۽ نڪي (ڪو) ڳُجھ ڄاڻندو آھيان ۽ نڪي چوان ٿو ته آءٌ ملائڪ آھيان ۽ جن کي اوھان جون اکيون ھيڻو ڏسن ٿيون تن لاءِ نٿو چوان ته الله کين ڪا چڱائي نه ڏيندو، جيڪي سندين دلين ۾ آھي سو الله چڱو ڄاڻندڙ آھي، (جي چوندس ته) آءٌ انھيءَ مھل ظالمن مان ٿيندس.
وَلاَ أَقُ و لُ لَكُمْ عِن دِي خَ زَا ئِنُ ا للَّ هِ وَلاَ أَعْلَمُ ا لْغَ يْ بَ وَلاَ أَقُ و لُ إِنِّ ي مَلَكٌ وَلاَ أَقُ و لُ لِلَّذِي نَ تَزْدَر ِي أَعْيُنُكُمْ لَن ْ يُؤْتِيَهُمُ ا للَّ هُ خَ يْرا ً ۖ ا للَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَن فُسِهِمْ ۖ إِنِّ ي إِذا ً لَمِنَ ا ل ظَّ الِمِينَ
Q ālū Yā Nū ĥu Q ad Jādaltanā Fa'akth arta Jidālanā Fa'tinā Bimā Ta`idunā 'In Kun ta Mina A ş -Ş ādiq ī na
011-032 چيائون اي نوح بيشڪ تو اسان سان جھڳڙو ڪيو پوءِ اسان سان گھڻو جھيڙو ڪيئي جيڪڏھن سچن مان آھين ته اسان سان جيڪو انجام ڪرين ٿو سو اسان وٽ آڻ.
قَ الُوا يَانُو حُ قَ د ْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن ْ كُن تَ مِنَ ا ل صَّ ادِقِ ينَ
Q ā la 'Inn amā Ya'tīkum Bihi A ll ā hu 'In Sh ā 'a Wa Mā 'An tum Bimu`jizī na
011-033 (نوح) چيو ته اُھو اوھان وٽ رڳو الله آڻيندو جيڪڏھن اُن گھريو ته ۽ اوھين (ڀڄي) عاجزي ڪرڻ وارا نه آھيو.
قَ ا لَ إِنَّ مَا يَأْتِيكُمْ بِهِ ا للَّ هُ إِن ْ شَا ءَ وَمَا أَنْ تُمْ بِمُعْجِزِينَ
Wa Lā Yan fa`ukum Nuş ĥī 'In 'Ara d tu 'An 'An ş aĥa Lakum 'In Kā na A ll āhu Yur ī du 'An Yugh m ۚ Huwa Ra bbukum Wa 'Ilay hi Turja`ū na
011-034 ۽ جيڪڏھن آءٌ اوھان کي نصيحت ڏيڻ گھران ته جيڪڏھن الله اوھان جو ڀُلائڻ گھرندو ته منھنجي نصيحت اوھان کي ڪو نفعو نه ڏيندي، اُھو اوھان جو پالڻھار آھي، ۽ ڏانھس موٽايا ويندؤ.
وَلاَ يَن فَعُكُمْ نُصْ حِي إِن ْ أَرَ د ْتُ أَن ْ أَن صَ حَ لَكُمْ إِن ْ كَا نَ ا للَّ هُ يُر ِي دُ أَن ْ يُغْ وِيَكُمْ ۚ هُوَ رَ بُّكُمْ وَإِلَيْ هِ تُرْجَعُونَ
'Am Yaq ūlū na A r ā hu ۖ Q ul 'Ini A ra ytuhu Fa`alay ya 'Ij rā mī Wa 'Anā Bar ī 'un Mimm ā Tuj r imū na
011-035 بلڪ (ھيئن به) چوندا آھن ته (ھن پيغمبر) اُھو پاڻون ٺاھيو آھي، چئو ته جيڪڏھن مون اُن کي پاڻ ٺاھيو آھي ته منھنجو ڏوھ مون تي آھي ۽ جيڪي اوھين ڏوھ ڪندا آھيو تنھن کان آءٌ بيزار آھيان.
أَمْ يَقُ ولُو نَ ا رَ ا هُ ۖ قُ لْ إِنِ ا رَ يْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْ رَ امِي وَأَنَا بَر ِي ءٌ مِمَّ ا تُجْ ر ِمُونَ
Wa 'Ūĥiya 'Ilá Nūĥin 'Ann ahu Lan Yu'umina Min Q awmika 'Illā Man Q ad 'Āmana Falā Tab ta'is Bimā Kānū Yaf`alū na
011-036 ۽ نُوح ڏانھن وحي ڪيو ويو ته جنھن ايمان آندو آھي تنھن کانسواءِ تنھنجي قوم مان ٻيو ڪوبه ڪڏھن ايمان نه آڻيندوتنھنڪري جيڪي ڪندا آھن تنھن تي تون رنج نه ٿي.
وَأُ وحِيَ إِلَى نُو حٍ أَنَّ هُ لَن ْ يُؤْمِنَ مِن ْ قَ وْمِكَ إِلاَّ مَن ْ قَ د ْ آمَنَ فَلاَ تَبْ تَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
Wa A ş na`i A l-Fulka Bi'a`yuninā Wa Waĥyinā Wa Lā Tukh ţ ib nī Fī A l-Ladh ī na Ž alamū ۚ 'Inn ahum Mugh ra q ū na
011-037 ۽ اسان جي روبرو ۽ اسان جي حُڪم سان ٻيڙي جوڙ ۽ ظالمن بابت مون کي نه چئج، ڇوته اُھي ٻوڙيا ويندا.
وَاصْ نَعِ ا لْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلاَ تُخَ اطِ بْ نِي فِي ا لَّذِي نَ ظَ لَمُو ا ۚ إِنَّ هُمْ مُغْ رَ قُ ونَ
Wa Yaş na`u A l-Fulka Wa Kullamā Marra `Alay hi Mala'un Min Q awmihi Sakh ۚ Q ā la 'In Taskh nn ā Fa'inn ā Naskh ru Min kum Kamā Taskh ū na
011-038 ۽ ٻيڙي بڻائڻ لڳو، جڏھن ڪڏھن سندس قوم مان ڪا ٽولي وٽانئس لنگھي ٿي (ته) مٿس ٺـٺوليون ڪيائون، (نوح) ٿي چيو ته جيڪڏھن اوھين اسان تي ٺـٺوليون ڪريو ٿا ته اسين (به) اھڙيون ٺـٺوليون اوھان تي ڪنداسون جھڙيون ٺـٺوليون (اوھين) ڪريو ٿا.
وَيَصْ نَعُ ا لْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْ هِ مَلَأٌ مِن ْ قَ وْمِهِ سَخِ رُوا مِنْ هُ ۚ قَ ا لَ إِن ْ تَسْخَ رُوا مِنَّ ا فَإِنَّ ا نَسْخَ رُ مِنْ كُمْ كَمَا تَسْخَ رُونَ
Fasaw fa Ta`lamū na Man Ya'tī hi `Adh ā bun Yukh ī hi Wa Yaĥillu `Alay hi `Adh ā bun Muq ī mun
011-039 پوءِ جنھن کي عذاب پھچندو تنھن کي سگھوئي ڄاڻندؤ جو (اُھو) ان کي خوار ڪندو ۽ مٿس سدائين عذاب (پيو) لھندو.
فَسَوْ فَ تَعْلَمُو نَ مَن ْ يَأْتِي هِ عَذَا بٌ يُخْ زِي هِ وَيَحِلُّ عَلَيْ هِ عَذَا بٌ مُقِ يمٌ
Ĥattá 'Idh ā Jā 'a 'Am ru nā Wa Fā ra A t-Tann ū ru Q ulnā A n Kullin Zawjay ni A th nay ni Wa 'Ahlaka 'Illā Man Sabaq a `Alay hi A l-Q aw lu Wa Man 'Āmana ۚ Wa Mā 'Āmana Ma`ahu~ 'Illā Q alī lun
011-040 (انھيءَ ڪم ۾ ھوا) ايتري تائين جو اسان جو حُڪم آيو ۽ تنور اُڀاميو چيوسون ته سڀڪنھن جنس (جي جانورن) مان ٻه ٻه (نر ۽ مادي) ۽ جن بابت حڪم ٿي چڪو آھي (ته ھلاڪ ڪبا) تن ڌاران ٻيا پنھنجي گھر وارا ۽ جن ايمان آندو سي منجھس چاڙھ، ۽ ٿورن کانسواءِ مٿس ايمان نه آندو ھوائون.
حَتَّى إِذَا جَا ءَ أَمْرُنَا وَفَا رَ ا ل تَّنّ ُو رُ قُ لْنَا ا ن ْ كُلٍّ زَوْجَيْ نِ ا يْ نِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَن ْ سَبَقَ عَلَيْ هِ ا لْقَ وْ لُ وَمَن ْ آمَنَ ۚ وَمَا آمَنَ مَعَهُ~ُ إِلاَّ قَ لِيلٌ
Wa Q ā la A A ll ā hi Maj rā hā Wa Mursāhā ۚ 'Inn a Ra bbī Lagh ū ru n Ra ĥī mun
011-041 ۽ (نوحؑ) چيو ته منجھس چڙھو الله جي نالي سان سندس ھلڻ ۽ سندس بيھڻ آھي، ڇوته منھنجو پالڻھار ضرور بخشيندڙ مھربان آھي.
وَقَ ا لَ ا ا فِيهَا بِسْمِ ا للَّ هِ مَجْ رَ اهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنّ َ رَ بِّي لَغَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Wa Hiya Taj r ī Bihim Fī Maw jin Kāljibā li Wa Nādá Nūĥun A b nahu Wa Kā na Fī Ma`zilin Yā Bunay ya A b Ma`anā Wa Lā Takun Ma`a A l-Kāfir ī na
011-042 ۽ اُھا جبلن جھڙين لھرين ۾ کين (کڻي) ھلڻ لڳي، ۽ نوحؓ پنھنجي پٽ کي سڏيو ۽ اُھو ڪناري تي ھو ته اي مُنھنجا پُٽ اسان سان چڙھ۽ ڪافرن سان گڏ نه ھُج.
وَهِيَ تَجْ ر ِي بِهِمْ فِي مَوْ جٍ كَالْجِبَا لِ وَنَادَى نُو حٌ ا بْ نَهُ وَكَا نَ فِي مَعْزِلٍ يَابُنَيَّ ا ب ْ مَعَنَا وَلاَ تَكُن ْ مَعَ ا لْكَافِر ِينَ
Q ā la Sa'ā wī 'Ilá Jabalin Ya`ş imunī Mina A l-Mā 'i ۚ Q ā la Lā `Āş ima A l-Yaw ma Min 'Am r i A ll ā hi 'Illā Man Ra ĥima ۚ Wa Ĥā la Baynahumā A l-Maw ju Fakā na Mina A l-Mugh ra q ī na
011-043 چيائين ته (اھڙي) جبل تي پناھ وٺندس جو مون کي پاڻيءَ کان بچائيندو، (نوحؑ) چيو ته اڄ الله جي عذاب کان ڪو بچائيندڙ ڪونھي پر جنھن تي (پاڻ) رحم ڪري (سو بچي سگھندو)، ايتري ۾ ٻنھي جي وچ ۾ لھر اچي پئي ۽ (اُھو) ٻڏلن مان ٿيو.
قَ ا لَ سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِ مُنِي مِنَ ا لْمَا ءِ ۚ قَ ا لَ لاَ عَاصِ مَ ا لْيَوْ مَ مِن ْ أَمْر ِ ا للَّ هِ إِلاَّ مَن ْ رَ حِمَ ۚ وَحَا لَ بَيْنَهُمَا ا لْمَوْ جُ فَكَا نَ مِنَ ا لْمُغْ رَ قِ ينَ
Wa Q ī la Yā 'Arđu A b la`ī Mā 'aki Wa Yā Samā 'u 'Aq Gh ī đa A l-Mā 'u Wa Q uđiya A l-'Am ru Wa A A l-Jūdī yi ۖ Wa Q ī la Bu`dāan Lilq aw mi A ž-Ž ālimī na
011-044 ۽ فرمايو ويو ته اي زمين (تون) پنھنجو پاڻي چُھي وڃ ۽ اي آسمان (تون پنھنجو پاڻي) بند ڪر ۽ پاڻي سُڪايو ويو ۽ ڪم پورو ڪيو ويو ۽ (ٻيڙي جبل) جوديءَ تي بيٺي ۽ چيو ويو ته (شل) ظالمن جي قوم ناس ٿئي.
وَقِ ي لَ يَا أَرْضُ ا بْ لَعِي مَا ءَكِ وَيَاسَمَا ءُ أَقْ لِعِي وَغِ ي ضَ ا لْمَا ءُ وَقُ ضِ يَ ا لأَمْرُ وَا ا لْجُودِيِّ وَقِ ي لَ بُعْدا ً ۖ لِلْقَ وْ مِ ا ل ظَّ الِمِينَ
Wa Nādá Nūĥun Ra bbahu Faq ā la Ra bbi 'Inn a A b nī Min 'Ahlī Wa 'Inn a Wa`daka A l-Ĥaq q u Wa 'An ta 'Aĥkamu A l-Ĥākimī na
011-045 ۽ نوحؑ پنھنجي پالڻھار کي سڏيو ۽ چيائين اي منھنجا پالڻھار منھنجو پٽ (به) منھنجي گھر وارن منجھان آھي ۽ بيشڪ تنھنجو انجام بلڪل سچو آھي ۽ تو حاڪمن جو حاڪم آھين.
وَنَادَى نُو ح ٌ رَ بَّهُ فَقَ ا لَ رَ بِّ إِنّ َ ا بْ نِي مِن ْ أَهْلِي وَإِنّ َ وَعْدَكَ ا لْحَقُّ وَأَنْ تَ أَحْكَمُ ا لْحَاكِمِينَ
Q ā la Yā Nū ĥu 'Inn ahu Lay sa Min 'Ahlika ۖ 'Inn ahu `Amalun Gh y ru Ş āliĥin ۖ Falā Tas'alni Mā Lay sa Laka Bihi `Ilmun ۖ 'Inn ī 'A`ižuka 'An Takū na Mina A l-Jāhilī na
011-046 (الله) فرمايو ته اي نوح اُھو تنھنجي گھر وارن مان نه آھي، ڇوته اَڻ سڌريل ڪمن وارو آھي، تنھنڪري جنھن جي توکي ڪا خبر نه آھي تنھن بابت مون کان نه پُڇ، آءٌ توکي نصيحت ڪريان ٿو ته متان جاھلن مان ٿئين.
قَ ا لَ يَانُو حُ إِنَّ هُ لَيْ سَ مِن ْ أَهْلِكَ إِنَّ هُ ۖ عَمَلٌ غَ يْ رُ صَ الِحٍ فَلاَ ۖ تَسْأَلْنِ مَا لَيْ سَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّ ي ۖ أَعِظُ كَ أَن ْ تَكُو نَ مِنَ ا لْجَاهِلِينَ
Q ā la Ra bbi 'Inn ī 'A`ūdh u Bika 'An 'As'alaka Mā Lay sa Lī Bihi `Ilmun ۖ Wa 'Illā Tagh r Lī Wa Tarĥam nī 'Akun Mina A l-Kh r ī na
011-047 (نوحؓ) چيو ته اي منھنجا پالڻھار جنھن (ڳالھ جي حقيقت) جي مون کي خبر نه آھي تنھن بابت توکان پڇڻ جي آءٌ تو وٽان پناھ گھران ٿو، ۽ جي تون نه بخشيندين ۽ رحم نه ڪندين ته ڇيئي وارن مان ٿيندس.
قَ ا لَ رَ بِّ إِنِّ ي أَعُو ذُ بِكَ أَن ْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْ سَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلاَّ تَغْ فِر ْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن ْ مِنَ ا لْخَ اسِر ِينَ
Q ī la Yā Nū ĥu A ţ ā min Minn ā Wa Bara kā tin `Alay ka Wa `Alá 'Umamin Mimm an Ma`aka ۚ Wa 'Umamun Sanumatti`uhum Th umm a Yamassuhum Minn ā `Adh ā bun 'Alī mun
011-048 چيو ويو ته اي نوحؑ اسان جي طرف کان سلامتي ۽ برڪتن سان لھ جي توتي ھجن ۽ انھن ٽولين تي (به) جيڪي توساڻ آھن، ۽ (ٻيون ڪي) جماعتون ھونديون جن کي آسودو ڪنداسون وري انھن (مان ڪافرن) کي اسان وٽان ڏکوئيندڙ عذاب پھچندو.
قِ ي لَ يَا نُو حُ ا ط ْ بِسَلاَمٍ مِنَّ ا وَبَرَ كَا تٍ عَلَيْ كَ وَعَلَى أُمَمٍ مِمَّ ن ْ مَعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمّ َ يَمَسُّهُمْ مِنَّ ا عَذَا بٌ أَلِيمٌ
Tilka Min 'An bā 'i A l-Gh y bi Nūĥīhā 'Ilay ka ۖ Mā Kun ta Ta`lamuhā 'An ta Wa Lā Q awmuka Min Q ab li Hādh ā ۖ Fāş bir ۖ 'Inn a A l-`Āq ibata Lilmuttaq ī na
011-049 اِھي (قصا) ڳُجھين خبرن مان آھن جي تو ڏانھن وحي ڪريون ٿا، ھن کان اڳ نڪي (ان کي) تون ڄاڻندو ھئين ۽ نڪا تنھنجي قوم ڄاڻندي ھئي، پوءِ صبر ڪريو، بيشڪ پڇاڙي پرھيزگارن لاءِ آھي.
تِلْكَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ ا لْغَ يْ بِ نُوحِيهَا إِلَيْ كَ ۖ مَا كُن تَ تَعْلَمُهَا أَنْ تَ وَلاَ قَ وْمُكَ مِن ْ قَ بْ لِ هَذَا ۖ فَاصْ بِر ْ ۖ إِنّ َ ا لعَاقِ بَةَ لِلْمُتَّقِ ينَ
Wa 'Ilá `Ā din 'Akh m Hūdāan ۚ Q ā la Yā Q aw mi A `budū A ll aha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ru hu~ ۖ 'In 'An tum 'Illā Muftarū na
011-050 ۽ عادين ڏانھن سندن ڀاءُ ھود کي (موڪليوسون)، چيائين ته اي منھنجي قوم الله جي عبادت ڪريو اُن (الله) کانسواءِ اوھان جو ڪو معبود نه آھي، اوھين رڳو ٺاھ ٺاھيندڙ آھيو.
وَإِلَى عَا دٍ أَخَ اهُمْ هُودا ً ۚ قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ مَا لَكُمْ مِن ْ إِلَهٍ غَ يْرُهُ~ ُ إِن ْ ۖ أَنْ تُمْ إِلاَّ مُفْتَرُونَ
Yā Q aw mi Lā 'As'alukum `Alay hi 'Aj rā an ۖ 'In 'Aj r iya 'Illā `Alá A l-Ladh ī Faţ ara nī ۚ 'Afalā Ta`q ilū na
011-051 اي منھنجي قوم اوھان کان (ھن پيغام پھچائڻ تي) ڪو اجورو نٿو گھران، منھنجو اجورو رڳو انھي تي آھي جنھن مون کي پيدا ڪيو آھي، پوءِ اوھين ڇونه ٿا سمجھو.
يَا قَ وْ مِ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْ هِ أَجْ را ً ۖ إِن ْ أَجْ ر ِيَ إِلاَّ عَلَى ا لَّذِي فَطَ رَ نِي ۚ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Wa Yā Q aw mi A gh Ra bbakum Th umm a Tūbū 'Ilay hi Yursili A s-Samā 'a `Alaykum Mid rā rā an Wa Yazid kum Q ūwatan 'Ilá Q ūwatikum Wa Lā Tatawallaw Muj r imī na
011-052 ۽ اي منھنجي قوم پنھنجي پالڻھار کان بخشش گھرو وري سندس اڳيان توبه ڪريو ته اوھان تي لڳولڳ وسندڙ ڪڪر موڪليندو ۽ اوھان جي سگھ تي سگھ وڌائيندو ۽ اوھين ڏوھي ٿي منھن نه ڦيريو.
وَيَا قَ وْ مِ ا غْ فِرُوا رَ بَّكُمْ ثُمّ َ تُوبُو ا إِلَيْ هِ يُرْسِلِ ا ل سَّمَا ءَ عَلَيْكُمْ مِد ْرَ ارا ً وَيَزِد ْكُمْ قُ وَّة ً إِلَى قُ وَّتِكُمْ وَلاَ تَتَوَلَّوْا مُجْ ر ِمِينَ
Q ālū Yā Hū du Mā Ji'tanā Bibayyinatin Wa Mā Naĥnu Bitār ikī 'Ālihatinā `An Q awlika Wa Mā Naĥnu Laka Bimu'uminī na
011-053 چيائون ته اي ھُود اسان وٽ ڪوئي دليل نه آندو اٿئي ۽ اسين تنھنجي چوڻ تي پنھنجن معبودن کي ڇڏڻ وارا نه آھيون ۽نڪي توکي مڃيندڙ آھيون.
قَ الُوا يَا هُو دُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَار ِكِي آلِهَتِنَا عَن ْ قَ وْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ
'In Naq ū lu 'Illā A r ā ka Ba`đu 'Ālihatinā Bisū 'in ۗ Q ā la 'Inn ī 'Ush /hidu A ll āha Wa A sh /hadū 'Ann ī Bar ī 'un Mimm ā Tush r ikū na
011-054 اسين توکي رڳو (ھي ڳالھ) چئون ٿا ته اسان جي ڪِن بُتن توکي ڪي ايذايو آھي، (ھود) چيو بيشڪ آءٌ الله کي شاھد ڪريان ٿو ۽ اوھين به شاھد ھُجو تحقيق آءٌ انھن کان بيزار آھيان جن کي (الله سان) شريڪ بڻائيندا آھيو.
إِن ْ نَقُ و لُ إِلاَّ ا رَ ا كَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُو ءٍ ۗ قَ ا لَ إِنِّ ي أُشْهِدُ ا للَّ هَ وَا و ا أَنِّ ي بَر ِي ءٌ مِمَّ ا تُشْر ِكُونَ
Min Dūnihi ۖ Fakīdūnī Jamī`āan Th umm a Lā Tun žirū ni
011-055 اُن (الله) ڌاران پوءِ مون سان سڀئي مدائي ڪريو وري مون کي مُھلت نه ڏيو.
مِن ْ دُونِهِ ۖ فَكِيدُونِي جَمِيعا ً ثُمّ َ لاَ تُنْ ظِ رُونِ
'Inn ī Tawakkaltu `Alá A ll āhi Ra bbī Wa Ra bbikum ۚ Mā Min Dā bbatin 'Illā Huwa 'Ākh dh un Bināş iyatihā ۚ 'Inn a Ra bbī `Alá Ş ir āţ in Mustaq ī min
011-056 تحقيق مون پنھنجي پالڻھار ۽ اوھان جي پالڻھار الله تي ڀروسو ڪيو آھي، ڪو (جاندار) چرندڙ نه آھي جنھنجي پيشانيءَ (جي چڳه) اُن (الله) کانسواءِ ٻيو ڪو (ھٿ ۾) وٺندڙ ھجي بيشڪ منھنجو پالڻھار سڌيءَ واٽ تي آھي.
إِنِّ ي تَوَكَّلْتُ عَلَى ا للَّ هِ رَ بِّي وَرَ بِّكُمْ ۚ مَا مِن ْ دَا بَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِ ذٌ بِنَاصِ يَتِهَا ۚ إِنّ َ رَ بِّي عَلَى صِ رَ ا ط ٍ مُسْتَقِ يمٍ
Fa'in Tawallaw Faq ad 'Ab lagh m Mā 'Ursiltu Bihi~ 'Ilaykum ۚ Wa Yastakh Ra bbī Q awmāan Gh ra kum Wa Lā Tađurrūnahu Sh ay'ā an ۚ 'Inn a Ra bbī `Alá Kulli Sh ay 'in Ĥafīžun
011-057 پوءِ جيڪڏھن ڦرندؤ ته (مون کي ڇا ٿيندو) بيشڪ جنھن پيغام سان اوھان ڏانھن موڪليو ويو آھيان سو اوھان کي پھچايم، ۽ منھنجو پالڻھار اوھان کانسواءِ ٻيءَ قوم کي اوھان جي جاءِ تي وھاريندو، ۽ اوھين کيس ڪُجھ ذرو نقصان پھچائي نه سگھندؤ، بيشڪ منھنجو پالڻھار سڀني شين تي نگھبان آھي.
فَإِن ْ تَوَلَّوْا فَقَ د ْ أَبْ لَغْ تُكُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ ۚ وَيَسْتَخْ لِفُ رَ بِّي قَ وْماً غَ يْرَ كُمْ وَلاَ تَضُ رُّونَهُ شَيْ ئا ً ۚ إِنّ َ رَ بِّي عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ حَفِيظٌ
Wa Lamm ā Jā 'a 'Am ru nā Najjaynā Hūdāan Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Ma`ahu Bira ĥmatin Minn ā Wa Najjaynāhum Min `Adh ā bin Gh n
011-058 ۽ جنھن مھل اسان جو عذاب پھتو (تنھن مھل) ھود کي ۽ جن ساڻس ايمان آندو تن کي پنھنجي ٻاجھ سان بچايوسون، ۽ کين سخت عذاب کان ڇڏايوسون.
وَلَمَّ ا جَا ءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودا ً وَا لَّذِي نَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَ حْمَةٍ مِنَّ ا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِن ْ عَذَا بٍ غَ لِيظٍ
Wa Tilka `Ā dun ۖ Jaĥadū Bi'āyā ti Ra bbihim Wa `Aş aw Ru sulahu Wa A ū 'Am ra Kulli Jabbā r in `Anī d in
011-059 ۽ اھو حال عادين جو آھي جو پنھنجي پالڻھار جي نشانين جو انڪار ڪيائون ۽پنھنجي پيغمبرن جي نافرماني ڪيائون ۽ سڀڪنھن ھٺيلي فساديءَ جي حُڪم جا تابعدار ٿيا.
وَتِلْكَ عَا دٌ ۖ جَحَدُوا بِآيَا تِ رَ بِّهِمْ وَعَصَ وْا رُسُلَهُ وَا و ا أَمْرَ كُلِّ جَبَّا رٍ عَنِيدٍ
Wa 'Utbi`ū Fī Hadh ihi A d-Dun yā La`natan Wa Yaw ma A l-Q iyāmati ۗ 'Alā 'Inn a `Ādāan Kafarū Ra bbahum ۗ 'Alā Bu`dāan Li`ā din Q aw mi Hū d in
011-060 ۽ ھن دُنيا ۾ (به) ۽ قيامت جي ڏينھن (به) پويان لعنت لاتي وين، خبردار تحقيق عادين پنھنجي پالڻھار جو انڪار ڪيو، خبردار عادين کي لعنت ھجي جو ھود جي قوم ھوا.
وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ ا ل دُّنْ يَا لَعْنَة ً وَيَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ ۗ أَلاَ إِنّ َ عَادا ً كَفَرُوا رَ بَّهُمْ ۗ أَلاَ بُعْدا ً لِعَا دٍ قَ وْ مِ هُودٍ
Wa 'Ilá Th amū da 'Akh m Ş āliĥāan ۚ Q ā la Yā Q aw mi A `budū A ll aha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ru hu ۖ Huwa 'An sh a'akum Mina A l-'Arđi Wa A ra kum Fīhā Fāstagh ū hu Th umm a Tūbū 'Ilay hi ۚ 'Inn a Ra bbī Q ar ī bun Mujī b un
011-061 ۽ ثمود جي قوم ڏانھن سندن ڀاءُ صالحؑ کي موڪليوسون، چيائين ته اي منھنجي قوم الله جي عبادت ڪريو ان کانسواءِ (ڪو ٻيو) معبود نه آھي، اُنھيءَ اوھان کي زمين مان پيدا ڪيو ۽ منجھس اوھان کي آباد ڪيائين تنھنڪري کانئس بخشش گھرو وري سندس اڳيان توبه ڪريو، بيشڪ منھنجو پالڻھار ويجھو (۽) قبول ڪندڙ آھي.
وَإِلَى ثَمُو دَ أَخَ اهُمْ صَ الِحا ً ۚ قَ ا لَ يَا قَ وْ مِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ مَا لَكُمْ مِن ْ إِلَهٍ غَ يْرُهُ ۖ هُوَ أَن شَأَكُمْ مِنَ ا لأَرْضِ وَا رَ كُمْ فِيهَا فَاسْتَغْ فِرُو هُ ثُمّ َ تُوبُو ا إِلَيْ هِ ۚ إِنّ َ رَ بِّي قَ ر ِي بٌ مُجِيبٌ
Q ālū Yā Ş āliĥu Q ad Kun ta Fīnā Marjūwāan Q ab la Hādh ā ۖ 'Atanhānā 'An Na`buda Mā Ya`budu 'Ābā 'uunā Wa 'Inn anā Lafī Sh akkin Mimm ā Tad `ūnā 'Ilay hi Mur ī b in
011-062 چيائون ته اي صالح ھن کان اڳ بيشڪ اسين تو ۾ (ڪيئي) اُميدون رکندا ھواسون (جي ھاڻي بند ٿيون) اسان جي ابن ڏاڏن جن کي پوڄيو تن جي پوڄڻ کان اسان کي ڇو ٿو جھلين؟ ۽ جنھن ڏانھن اسان کي سڏين ٿو تنھن کان اسين بلڪل شڪ ۾ پيل آھيون.
قَ الُوا يَا صَ الِحُ قَ د ْ كُن تَ فِينَا مَرْجُوّا ً قَ بْ لَ هَذَا ۖ أَتَنْ هَانَا أَن ْ نَعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَا ؤُنَا وَإِنَّ نَا لَفِي شَكٍّ مِمَّ ا تَد ْعُونَا إِلَيْ هِ مُر ِيبٍ
Q ā la Yā Q aw mi 'Ara 'aytum 'In Kun tu `Alá Bayyinatin Min Ra bbī Wa 'Ātānī Minhu Ra ĥmatan Faman Yan ş uru nī Mina A ll āhi 'In `Aş aytuhu ۖ Famā Tazīdūnanī Gh y ra Takh ī r n
011-063 (صالح) چيو ته اي منھنجي قوم (مون کي اوھين) ڏسو ته سھين ته جيڪڏھن آءٌ پنھنجي پالڻھار کان چٽيءَ حُجت تي ھجان ۽ پنھنجي طرف کان مون تي ٻاجھ ڪئي ھجيس ته جيڪڏھن (آءٌ اوھان جو چيو مڃي) سندس نافرماني ڪريان ته الله کان مون کي ڪير ڇڏائيندو؟ پوءِاوھان مون لاءِ رڳو نقصان وڌايو؟
قَ ا لَ يَا قَ وْ مِ أَرَ أَيْتُمْ إِن ْ كُن تُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن ْ رَ بِّي وَآتَانِي مِنْ هُ رَ حْمَة ً فَمَن ْ يَن صُ رُنِي مِنَ ا للَّ هِ إِن ْ عَصَ يْتُهُ ۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَ يْ رَ تَخْ سِير ٍ
Wa Yā Q aw mi Hadh ihi Nāq atu A ll āhi Lakum 'Āyatan Fadh arūhā Ta'kul Fī 'Arđi A ll ā hi Wa Lā Tamassūhā Bisū 'in Faya'kh dh akum `Adh ā bun Q ar ī b un
011-064 ۽ اي منھنجي قوم ھيءَ الله جي ڏاچي اوھان لاءِ نشاني (مُعجزو) آھي پوءِ ان کي ڇڏيو ته الله جي زمين ۾ (جتي وڻيس اُتي) چَري ۽ ان کي ڪو ايذاءُ نه پھچايو نه ته پوءِ اوھان کي ستت ئي عذاب اچي وٺندو.
وَيَا قَ وْ مِ هَذِهِ نَاقَ ةُ ا للَّ هِ لَكُمْ آيَة ً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ ا للَّ هِ وَلاَ تَمَسُّوهَا بِسُو ءٍ فَيَأْخُ ذَكُمْ عَذَا بٌ قَ ر ِيبٌ
Fa`aq arūhā Faq ā la Tamatta`ū Fī Dār ikum Th alāth ata 'Ayyā min ۖ Dh ālika Wa`dun Gh y ru Makdh ū b in
011-065 پوءِ اُن جو کُچون ڪپي (ماري) وڌائون پوءِ (صالحؑ) چيو ته اوھين پنھنجن گھرن ۾ (ڇڙا) ٽي ڏينھن فائدو وٺو، اُھو فائدو ڪوڙو نه آھي.
فَعَقَ رُوهَا فَقَ ا لَ تَمَتَّعُوا فِي دَار ِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّا مٍ ۖ ذَلِكَ وَعْدٌ غَ يْ رُ مَكْذُوبٍ
Falamm ā Jā 'a 'Am ru nā Najjaynā Ş āliĥāan Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Ma`ahu Bira ĥmatin Minn ā Wa Min Kh dh in ۗ 'Inn a Ra bbaka Huwa A l-Q awī yu A l-`Azī zu
011-066 پوءِ جنھن مھل اسان جو عذاب آيو (تنھن مھل) صالح ۽ جن ساڻس ايمان آندو ھو تن کي پنھنجي ٻاجھ سان بچايوسون ۽ قيامت جي ڏينھن جي خواري کان (به) تحقيق تنھنجو پالڻھار طاقت وارو ۽ غالب آھي.
فَلَمَّ ا جَا ءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَ الِحا ً وَا لَّذِي نَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَ حْمَةٍ مِنَّ ا وَمِن ْ خِ زْيِ يَوْمِئِذٍ ۗ إِنّ َ رَ بَّكَ هُوَ ا لْقَ وِيُّ ا لْعَزِيزُ
Wa 'Akh dh a A l-Ladh ī na Ž alamū A ş -Ş ayĥatu Fa'aş baĥū Fī Diyār ihim Jāth imī na
011-067 ۽ (انھن) ظالمن کي ھڪ خوفناڪ آواز ورتو پوءِ صبح جو پنھنجن حويلين ۾ ڪرونڊڙا ٿي مري ويا.
وَأَخَ ذَ ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا ا ل صَّ يْحَةُ فَأَصْ بَحُوا فِي دِيَار ِهِمْ جَاثِمِينَ
Ka'an Lam Yagh ā ۗ 'Alā 'Inn a Th amū da Kafarū Ra bbahum ۗ 'Alā Bu`dāan Lith amū da
011-068 ڄڻڪ منجھس رھيا ئي نه ھوا، خبردار ثمودي پنھنجي رب کان منڪر ٿيا، ٻڌو! ثمودين تي لعنت ھجي.
كَأَن ْ لَمْ يَغْ نَوْا فِيهَا ۗ أَلاَ إِنّ َ ثَمُو دَ كَفَرُوا رَ بَّهُمْ ۗ أَلاَ بُعْدا ً لِثَمُودَ
Wa Laq ad Jā 'at Ru sulunā 'Ib rā hī ma Bil-Bush rá Q ālū Salāmāan ۖ Q ā la Salā mun ۖ Famā Labith a 'An Jā 'a Bi`ij lin Ĥanīdh in
011-069 ۽ بيشڪ اسانجا قاصد ابراھيمؑ وٽ خوشخبري (ڏيڻ) لاءِ آيا (پوءِ) سلام ڏنائون، (ابراھيمؑ) سلام ورايو پوءِ ڀُڳل گابي (جي گوشت آڻڻ) ۾ ڪا دير نه ڪيائين.
وَلَقَ د ْ جَا ءَتْ رُسُلُنَا إِبْ رَ اهِي مَ بِا لْبُشْرَ ى قَ الُوا سَلاَما ً ۖ قَ ا لَ سَلاَمٌ ۖ فَمَا لَبِثَ أَن ْ جَا ءَ بِعِجْ لٍ حَنِيذٍ
Falamm ā Ra 'á 'Aydiyahum Lā Taş ilu 'Ilay hi Nakira hum Wa 'Awjasa Minhum Kh n ۚ Q ālū Lā Takh nn ā 'Ursilnā 'Ilá Q aw mi Lūţ in
011-070 پوءِ جنھن مھل سندن ھٿن کي اُن (گوشت) ڏانھن نه پھچندو ڏنائين (تنھن مھل) کين اوپرو ڀانيائين ۽ کائن دل ۾ ڊنونچيائون ته نه ڊڄ اسان کي لُوط جي قوم ڏانھن موڪليو ويو آھي.
فَلَمَّ ا رَ أَى أَيْدِيَهُمْ لاَ تَصِ لُ إِلَيْ هِ نَكِرَ هُمْ وَأَوْجَسَ مِنْ هُمْ خِ يفَة ً ۚ قَ الُوا لاَ تَخَ فْ إِنَّ ا أُرْسِلْنَا إِلَى قَ وْ مِ لُوطٍ
Wa A m ra 'atuhu Q ā 'imatun Fađaĥikat Fabash sh arnāhā Bi'isĥā q a Wa Min Warā 'i 'Isĥā q a Ya`q ū ba
011-071 ۽ سنديس زال جا بيٺل ھُئي سا کِلي پوءِ ان کي اسحاق جي (ڄمڻ جي) ۽ اسحاق جي پٺيان يعقوب جي مُبارڪ ڏنيسون.
وَامْرَ أَتُهُ قَ ا ئِمَةٌ فَضَ حِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَا قَ وَمِن ْ وَرَا ءِ إِسْحَا قَ يَعْقُ وبَ
Q ālat Yā Waylatā 'A'alidu Wa 'Anā `Ajū zun Wa Hadh ā Ba`lī Sh aykh ۖ 'Inn a Hādh ā Lash ay 'un `Ajī b un
011-072 چيائين ته مون لاءِ افسوس آھي آءٌ ھن حالت ۾ ڄڻينديس ڇا جو آءٌ پاڻ ڪراڙي جھور آھيان ۽ ھيءُ منھنجو مڙس ٻڍو آھي، ھي ته ھڪ عجيب ڳالھ آھي.
قَ الَتْ يَا وَيْلَتَا أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُو زٌ وَهَذَا بَعْلِي شَيْخ ا ً ۖ إِنّ َ هَذَا لَشَيْ ءٌ عَجِيبٌ
Q ālū 'Ata`jabī na Min 'Am r i A ll ā hi ۖ Ra ĥmatu A ll āhi Wa Bara kātuhu `Alaykum 'Ahla A l-Bay ti ۚ 'Inn ahu Ĥamī dun Majī d un
011-073 چيائون ته الله جي حُڪم تي عجب ڇو ٿي ڪرين اي ھن گھر وارؤ اوھان تي الله جي ٻاجھ ۽ سندس برڪتون آھن، بيشڪ اھو (الله) ساراھيل وڏائيءَ وارو آھي.
قَ الُو ا أَتَعْجَبِي نَ مِن ْ أَمْر ِ ا للَّ هِ ۖ رَ حْمَةُ ا للَّ هِ وَبَرَ كَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ ا لْبَيْ تِ ۚ إِنَّ هُ حَمِي دٌ مَجِيدٌ
Falamm ā Dh ahaba `An 'Ib rā hī ma A r-Ra w `u Wa Jā 'at/hu A l-Bush rá Yujādilunā Fī Q aw mi Lūţ in
011-074 پوءِ جنھن مھل ابراھيمؑ کان ڀؤ لٿو ۽ خوشخبري پُھتس (ته اُن وقت) لُوط جي قوم بابت اسان سان تڪرار ڪرڻ لڳو.
فَلَمَّ ا ذَهَبَ عَن ْ إِبْ رَ اهِي مَ ا ل رَّ وْ عُ وَجَا ءَتْهُ ا لْبُشْرَ ى يُجَادِلُنَا فِي قَ وْ مِ لُوطٍ
'Inn a 'Ib rā hī ma Laĥalī mun 'Awwā hun Munī b un
011-075 ڇوته اِبراھيم بُردبار نرم دل (الله ڏانھن) موٽندڙ ھو.
إِنّ َ إِبْ رَ اهِي مَ لَحَلِي مٌ أَوَّا هٌ مُنِيبٌ
Yā 'Ib rā hī mu 'A`r iđ `An Hādh ā ۖ 'Inn ahu Q ad Jā 'a 'Am ru Ra bbika ۖ Wa 'Inn ahum 'Ātīhim `Adh ā bun Gh y ru Mardū d in
011-076 (چيوسون ته) اي ابراھيمؑ اِن خيال کان مُڙي وڃ، تحقيق تنھنجي پالڻھار جو حُڪم اچي چڪو آھي، ۽ کين اَڻ ٽر عذاب اچڻ وارو آھي.
يَا إِبْ رَ اهِي مُ أَعْر ِضْ عَن ْ هَذَا ۖ إِنَّ هُ قَ د ْ جَا ءَ أَمْرُ رَ بِّكَ ۖ وَإِنَّ هُمْ آتِيهِمْ عَذَا بٌ غَ يْ رُ مَرْدُودٍ
Wa Lamm ā Jā 'at Ru sulunā Lūţ āan Sī 'a Bihim Wa Đ ā q a Bihim Dh ar`āan Wa Q ā la Hādh ā Yaw mun `Aş ī b un
011-077 ۽ جڏھن اسان جا قاصد لُوط وٽ آيا (تڏھن) سندن (اچڻ) سببان خفي ٿيو ۽ انھن جي سببان تنگدل ٿيو ۽ چيائين ته ھي ڏينھن سخت آھي.
وَلَمَّ ا جَا ءَتْ رُسُلُنَا لُوط ا ً سِي ءَ بِهِمْ وَضَ ا قَ بِهِمْ ذَرْعا ً وَقَ ا لَ هَذَا يَوْ مٌ عَصِ يبٌ
Wa Jā 'ahu Q awmuhu Yuhra `ū na 'Ilay hi Wa Min Q ab lu Kānū Ya`malū na A s-Sayyi'ā ti ۚ Q ā la Yā Q aw mi Hā 'uulā ' Banātī Hunn a 'Aţ ru Lakum Fa ۖ A q ū A ll aha Wa Lā Tukh Đ ayfī ۖ 'Alay sa Min kum Ra julun Ra sh ī d un
011-078 ۽ سندس قوم ڏانھس ڊوڙندي آئي، ۽ (اُھي) اڳي بُڇڙا ڪم ڪندا ھئا، چيائين ته اي منھنجي قوم ھيءُ منھنجون ڌيئرون اوھان جي (نڪاح)لاءِ ڏاڍيون سٺيون آھن پوءِ الله کان ڊڄو ۽ منھنجي مھمانن (سان بڇڙي ھلت ڪري) ۽ مونکي لڄي نه ڪريو، اوھان ۾ ڪو ڀلارو مڙس ڪونھي ڇا (جو اوھان کي جھلي)؟
وَجَا ءَهُ قَ وْمُهُ يُهْرَ عُو نَ إِلَيْ هِ وَمِن ْ قَ بْ لُ كَانُوا يَعْمَلُو نَ ا ل سَّيِّئَا تِ ۚ قَ ا لَ يَا قَ وْ مِ هَا ؤُلاَء بَنَاتِي هُنّ َ أَطْ هَرُ لَكُمْ ۖ فَاتَّقُ وا ا للَّ هَ وَلاَ تُخْ زُونِي فِي ضَ يْفِي ۖ أَلَيْ سَ مِنْ كُمْ رَ جُل ٌ رَ شِيدٌ
Q ālū Laq ad `Alim ta Mā Lanā Fī Banātika Min Ĥaq q in Wa 'Inn aka Lata`lamu Mā Nur ī du
011-079 چيائون ته تون پڪي طرح ڄاڻي چڪو آھين ته اسان کي تنھنجي ڌيئرن ۾ ڪا احتياجي ڪانه آھي، ۽ توکي ته معلوم آھي جو اسين گھرون ٿا.
قَ الُوا لَقَ د ْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِن ْ حَقّ ٍ وَإِنَّ كَ لَتَعْلَمُ مَا نُر ِيدُ
Q ā la Law 'Ann a Lī Bikum Q ūwatan 'Aw 'Āwī 'Ilá Ru knin Sh adī d in
011-080 (لُوط) چيو ته جيڪڏھن مون کي اوھان سان مقابلي جي سگھ ھجي ھا يا ڪنھن ڏاڍي اوٽ جي پناھ وٺان ھا (ته جيڪي ڪرڻو ھو سو ڪريان ھا).
قَ ا لَ لَوْ أَنّ َ لِي بِكُمْ قُ وَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ
Q ālū Yā Lū ţ u 'Inn ā Ru sulu Ra bbika Lan Yaş ilū 'Ilay ka ۖ Fa'asr i Bi'ahlika Biq iţ n Mina A l-Lay li Wa Lā Yaltafit Min kum 'Aĥadun 'Illā A m ra 'ataka ۖ 'Inn ahu Muş ībuhā Mā 'Aş ābahum ۚ 'Inn a Maw`idahumu A ş -Ş ub ĥu ۚ 'Alay sa A ş -Ş ub ĥu Biq ar ī b in
011-081 (ملائڪن) چيو ته اي لُوط اسين تنھنجي پالڻھار جا موڪليل آھيون (اُھي) تو وٽ ڪڏھن نه پھچي سگھندا پوءِ (تون) پنھنجي گھر وارن سوڌو ڪجھ رات ڏئي نِڪر ۽ اوھان کي جڳائي ته ڪو ھڪڙو پوءِ تي ڪافرن جي عذاب ڏانھن نه واجھائي پر تنھنجي زال (واجھائيندي)، ھن ڪري ته جو (عذاب) اُن (ڪافرن جي) قوم کي پھچندو سو اُن کي (به) پھچڻو آھي، سندن (عذاب پھچڻ جي) انجام جي مھل صبح آھي، صُبح ويجھو نه آھي ڇا؟
قَ الُوا يَا لُو طُ إِنَّ ا رُسُلُ رَ بِّكَ لَن ْ يَصِ لُو ا إِلَيْ كَ ۖ فَأَسْر ِ بِأَهْلِكَ بِقِ طْ عٍ مِنَ ا ل لَّيْ لِ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنْ كُمْ أَحَدٌ إِلاَّ ا رَ أَتَكَ ۖ إِنَّ هُ مُصِ يبُهَا مَا أَصَ ابَهُمْ ۚ إِنّ َ مَوْعِدَهُمُ ا ل صُّ بْ حُ ۚ أَلَيْ سَ ا ل صُّ بْ حُ بِقَ ر ِيبٍ
Falamm ā Jā 'a 'Am ru nā Ja`alnā `Āliyahā Sāfilahā Wa 'Am ţ arnā `Alayhā Ĥijāra tan Min Sijjī lin Man đū d in
011-082 پوءِ جنھن مھل اسان جو حُڪم پھتو ته اُن (ڳوٺ) کي ھيٺ مٿي ڪيوسون ۽ اُن تي پڪي مٽيءَ جا ڳوڙھا لڳولڳ وسايا سون.
فَلَمَّ ا جَا ءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَ رْنَا عَلَيْهَا حِجَارَ ة ً مِن ْ سِجِّي لٍ مَنْ ضُ ودٍ
Musawwamatan `In da Ra bbika ۖ Wa Mā Hiya Mina A ž-Ž ālimī na Biba`ī d in
011-083 جو تنھنجي پالڻھار وٽان نشان ٿيل ھوا، ۽ اُھا (سزا) ظالمن کان پري نه ھئي.
مُسَوَّمَةً عِنْ دَ رَ بِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ ا ل ظَّ الِمِي نَ بِبَعِيدٍ
Wa 'Ilá Mad yana 'Akh m Sh u`aybāan ۚ Q ā la Yā Q aw mi A `budū A ll aha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ru hu ۖ Wa Lā Tan q uş ū A l-Mikyā La Wa ۚ A l-Mīzā na 'Inn ī 'Arā kum Bikh y r in Wa 'Inn ī 'Akh ā fu `Alaykum `Adh ā ba Yaw min Muĥīţ in
011-084 ۽ مدين (جي قوم)ڏانھن سندن ڀاءُ شعيبؑ کي موڪليوسون، (شعيب) چيو ته اي منھنجي قوم الله جي عبادت ڪريو اُن کانسواءِ اوھان جو ڪو معبُود ڪونھي، ۽ ماڻ ۽ تور گھٽائي نه ڏيو آءٌ اوھان کي آسودو ڏسان ٿو آءٌ اوھان تي وڪوڙيندڙ ڏينھن جي عذاب (پھچڻ) کان ڊڄان ٿو.
وَإِلَى مَد ْيَنَ أَخَ اهُمْ شُعَيْبا ً ۚ قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ مَا لَكُمْ مِن ْ إِلَهٍ غَ يْرُهُ وَلاَ ۖ تَن قُ صُ وا ا لْمِكْيَا لَ وَا لْمِيزَا نَ إِنِّ ي ۚ أَرَ اكُمْ بِخَ يْ رٍ وَإِنِّ ي أَخَ ا فُ عَلَيْكُمْ عَذَا بَ يَوْ مٍ مُحِيطٍ
Wa Yā Q aw mi 'Awfū A l-Mikyā la Wa A l-Mīzā na Bil-Q isţ i ۖ Wa Lā Tab kh A n -Nā sa 'Ash yā 'ahum Wa Lā Ta`th aw Fī A l-'Arđi Mufsidī na
011-085 ۽ اي منھنجي قوم ماڻ ۽ تور انصاف سان پوري ڏيو وٺو ۽ ماڻھن کي سندين شيون گھٽائي نه ڏيو ۽ نڪي مُلڪ ۾ فسادي ٿي بگيڙو وجھو.
وَيَا قَ وْ مِ أَوْفُوا ا لْمِكْيَا لَ وَا لْمِيزَا نَ بِا لْقِ سْطِ ۖ وَلاَ تَبْ خَ سُوا ا ل نّ َا سَ أَشْيَا ءَهُمْ وَلاَ تَعْثَوْا فِي ا لأَرْضِ مُفْسِدِينَ
Baq īyatu A ll āhi Kh y ru n Lakum 'In Kun tum Mu'uminī na ۚ Wa Mā 'Anā `Alaykum Biĥafīžin
011-086 جيڪڏھن اوھين مؤمن آھيو ته الله جي بچايل بچت اوھان لاءِ ڀلي آھي، ۽ آءٌ اوھان تي نگھبان نه آھيان.
بَقِ يَّةُ ا للَّ هِ خَ يْ رٌ لَكُمْ إِن ْ كُن تُمْ مُؤْمِنِي نَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ
Q ālū Yā Sh u`ay bu 'Aş alātuka Ta'muru ka 'An Natru ka Mā Ya`budu 'Ābā 'uunā 'Aw 'An Naf`ala Fī 'Am wālinā Mā Nash ā 'u ۖ 'Inn aka La'an ta A l-Ĥalī mu A r-Ra sh ī du
011-087 چيائون ته اي شعيب تنھنجي نماز توکي حڪم ڪيو آھي ڇا ته جنھن کي اسان جا ابا ڏاڏا پوڄيندا ھوا تنھن کي يا پنھنجن مالن ۾ جيڪي ڪرڻ گھرندا آھيون سو ڇڏي ڏيون، (چٿر ڪري چيائون) ته بيشڪ بردبار سنئين رستي وارو آھين.
قَ الُوا يَا شُعَيْ بُ أَصَ لاَتُكَ تَأْمُرُكَ أَن ْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَا ؤُنَا أَوْ أَن ْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَا ءُ ۖ إِنَّ كَ لَأَنْ تَ ا لْحَلِي مُ ا ل رَّ شِيدُ
Q ā la Yā Q aw mi 'Ara 'aytum 'In Kun tu `Alá Bayyinatin Min Ra bbī Wa Ra zaq anī Minhu R izq āan Ĥasanāan ۚ Wa Mā 'Ur ī du 'An 'Ukh m 'Ilá Mā 'Anhākum `Anhu ۚ 'In 'Ur ī du 'Illā A l-'Iş lā ĥa Mā A ţ a`tu ۚ Wa Mā Tawfīq ī 'Illā Bill āhi ۚ `Alay hi Tawakkaltu Wa 'Ilay hi 'Unī bu
011-088 (شعيبؑ) چيو ته اي منھنجي قوم (اوھين ڏسو ته سھي ته آءٌ) جيڪڏھن پنھنجي پالڻھار کان چِٽي حُجّت تي ھجان ۽ پنھنجي پار کان چڱي روزي مون کي ڏني ھجيس (ته اوھان جو چيو ڪئن مڃيندس) ۽ جنھن کان اوھان کي جھليان ٿو تنھن کان اوھان (کي جھلڻ) جي ابتڙ ھلڻ نٿو گھران، جيڪي ٿي سگھيم سو سڌارڻ کانسواءِ نه گھرندس، ۽ الله (جي فضل) کانسواءِ مون کيڪا سگھ نه آھي، مٿس ڀروسو ڪيم ۽ ڏانھس موٽان ٿو.
قَ ا لَ يَا قَ وْ مِ أَرَ أَيْتُمْ إِن ْ كُن تُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن ْ رَ بِّي وَرَ زَقَ نِي مِنْ هُ ر ِزْق اً حَسَنا ً ۚ وَمَا أُر ِي دُ أَن ْ أُخَ الِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْ هَاكُمْ عَنْ هُ ۚ إِن ْ أُر ِي دُ إِلاَّ ا لإِصْ لاَحَ مَا ا طَ عْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِ ي إِلاَّ بِا للَّ هِ ۚ عَلَيْ هِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْ هِ أُنِيبُ
Wa Yā Q aw mi Lā Yaj r imann akum Sh iq āq ī 'An Yuş ībakum Mith lu Mā 'Aş ā ba Q aw ma Nūĥin 'Aw Q aw ma Hū din 'Aw Q aw ma Ş āliĥin ۚ Wa Mā Q aw mu Lūţ in Min kum Biba`ī d in
011-089 ۽ اي منھنجي قوم اوھان کي مون سان دشمني ڪرڻ اھڙي عذاب جو سبب نه بڻجي جھڙو عذاب نوح جي قوم يا ھود جي قوم يا صالح جي قوم کي پُھتو، ۽ لُوط جي قوم اوھان کان ڪا پري نه آھي.
وَيَا قَ وْ مِ لاَ يَجْ ر ِمَنَّ كُمْ شِقَ اقِ ي أَن ْ يُصِ يبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَ ا بَ قَ وْ مَ نُو حٍ أَوْ قَ وْ مَ هُو دٍ أَوْ قَ وْ مَ صَ الِحٍ ۚ وَمَا قَ وْ مُ لُو ط ٍ مِنْ كُمْ بِبَعِيدٍ
Wa A gh Ra bbakum Th umm a Tūbū 'Ilay hi ۚ 'Inn a Ra bbī Ra ĥī mun Wadū d un
011-090 ۽ پنھنجي پالڻھار کان بخشش گھرو وري اڳيانس توبه ڪريو، تحقيق منھنجو پالڻھار مھربان (سڀڪنھن جو) سڄڻ آھي.
وَاسْتَغْ فِرُوا رَ بَّكُمْ ثُمّ َ تُوبُو ا إِلَيْ هِ ۚ إِنّ َ رَ بِّي رَ حِي مٌ وَدُودٌ
Q ālū Yā Sh u`ay bu Mā Nafq ahu Kath īr āan Mimm ā Taq ū lu Wa 'Inn ā Lanar ā ka Fīnā Đ a`īfāan ۖ Wa Lawlā Ra hţ uka Lara jam nā ka ۖ Wa Mā 'An ta `Alaynā Bi`azī zin
011-091 چيائون ته اي شعيب جيڪي تون چوين ٿو تنھن مان گھڻو نٿا سمجھون ۽ توکي پاڻ مان بلڪل ھيڻون ڏسون ٿا، ۽ جيڪڏھن تنھنجو ڪڙم نه ھجي ھا ته توکي پٿرن سان ماريون ھا، ۽ تون اسان تي ڪو سردار نه آھين.
قَ الُوا يَا شُعَيْ بُ مَا نَفْقَ هُ كَثِير ا ً مِمَّ ا تَقُ و لُ وَإِنَّ ا لَنَرَ ا كَ فِينَا ضَ عِيفا ً ۖ وَلَوْلاَ رَ هْطُ كَ لَرَ جَمْنَا كَ ۖ وَمَا أَنْ تَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ
Q ā la Yā Q aw mi 'Ara hţ ī 'A`azzu `Alaykum Mina A ll āhi Wa A kh dh tumū hu Warā 'akum Ž ihr īyāan ۖ 'Inn a Ra bbī Bimā Ta`malū na Muĥīţ un
011-092 (شعيب) چيو ته اي منھنجي قوم اوھان وٽ منھنجو ڪڙم الله کان وڌيڪ پيارو آھي ڇا؟ ۽ اُن (الله جي حُڪم) کي پنھنجي پٺيءَ پويان اُڇلي ڇڏيو اٿوَ، تحقيق جيڪي ڪندا آھيو سو منھنجي پالڻھار جي قابو ۾ آھي.
قَ ا لَ يَا قَ وْ مِ أَرَ هْطِ ي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ ا للَّ هِ وَا خَ ذْتُمُو هُ وَرَا ءَكُمْ ظِ هْر ِيّا ً ۖ إِنّ َ رَ بِّي بِمَا تَعْمَلُو نَ مُحِيطٌ
Wa Yā Q aw mi A m 'Inn ī `Āmilun ۖ Saw fa Ta`lamū na Man Ya'tī hi `Adh ā bun Yukh ī hi Wa Man Huwa Kādh ibun ۖ Wa A q ibū 'Inn ī Ma`akum Ra q ī b un
011-093 ۽ اي منھنجي قوم اوھين پنھنجي پر تي عمل ڪريو آءٌ (به) عمل ڪندڙ آھيان، سگھوئي ڄاڻندؤ ته ڪنھن کي عذاب پھچي ٿو جو کيس خوار ڪندو ۽ جيڪو ڪوڙو آھي تنھن کي به، ۽ انتظار ڪريو آءٌ (به) اوھان سان گڏ انتظار ڪندڙ آھيان.
وَيَا قَ وْ مِ ا ا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّ ي عَامِلٌ ۖ سَوْ فَ تَعْلَمُو نَ مَن ْ يَأْتِي هِ عَذَا بٌ يُخْ زِي هِ وَمَن ْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَا قِ بُو ا إِنِّ ي مَعَكُمْ رَ قِ يبٌ
Wa Lamm ā Jā 'a 'Am ru nā Najjaynā Sh u`aybāan Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Ma`ahu Bira ĥmatin Minn ā Wa 'Akh dh ati A l-Ladh ī na Ž alamū A ş -Ş ayĥatu Fa'aş baĥū Fī Diyār ihim Jāth imī na
011-094 ۽ جنھن مھل اسان جو عذاب آيو تنھن مھل شعيبؑ کي ۽ جن ساڻس ايمانآندو ھو تن کي پنھنجي ٻاجھ سان بچايوسون، ۽ ظالمن کي سخت ڪڙڪي (اچي) پڪڙيو پوءِ پنھنجن گھرن ۾ گوڏن ڀر مري ويا.
وَلَمَّ ا جَا ءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبا ً وَا لَّذِي نَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَ حْمَةٍ مِنَّ ا وَأَخَ ذَتِ ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا ا ل صَّ يْحَةُ فَأَصْ بَحُوا فِي دِيَار ِهِمْ جَاثِمِينَ
Ka'an Lam Yagh ā ۗ 'Alā Bu`dāan Limad yana Kamā Ba`idat Th amū du
011-095 ڄڻڪ منجھن رھيا ئي نه ھوا، خبردار مدين وارن تي ڦِٽ ھجي جھڙي ثمود قوم تي لعنت ٿي.
كَأَن ْ لَمْ يَغْ نَوْا فِيهَا ۗ أَلاَ بُعْدا ً لِمَد ْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ
Wa Laq ad 'Arsalnā Mūsá Bi'āyātinā Wa Sulţ ā nin Mubī nin
011-096 ۽ بيشڪ موسىٰ کي پنھنجين نشانين ۽ پڌري حُجّت سان موڪليوسون.
وَلَقَ د ْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَسُلْطَ ا نٍ مُبِينٍ
'Ilá Fir `aw na Wa Mala'ihi Fa A ū 'Am ra Fir `aw na ۖ Wa Mā 'Am ru Fir `aw na Bira sh ī d in
011-097 فرعون ۽ سندس سردارن ڏانھن پوءِ (سڀ ماڻھو) فرعون جي حُڪم جي پويان لڳا، ۽ فرعون جو حُڪم سڌو نه ھو.
إِلَى فِر ْعَوْ نَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُو ا أَمْرَ فِر ْعَوْ نَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِر ْعَوْ نَ بِرَ شِيدٍ
Yaq Q awmahu Yaw ma A l-Q iyāmati Fa'awra dahumu A n -Nā ra ۖ Wa Bi'sa A l-Wir du A l-Mawrū du
011-098 قيامت جي ڏينھن (فرعون) پنھنجي قوم جو اڳواڻ ٿيندو پوءِ کين باھ ۾ گھيڙيندو، ۽ جنھن گھٽ ۾ گھيڙيا ويندا سو بڇڙو آھي.
يَقْ دُمُ قَ وْمَهُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ فَأَوْرَ دَهُمُ ا ل نّ َا رَ ۖ وَبِئْسَ ا لْوِر ْدُ ا لْمَوْرُودُ
Wa 'Utbi`ū Fī Hadh ihi La`natan Wa Yaw ma A l-Q iyāmati ۚ Bi'sa A r-R ifdu A l-Marfū du
011-099 ۽ ھن (دنيا) ۾ (به) لعنت انھن کي پويان لڳائي ويئي ۽ قيامت جي ڏينھن (به) جيڪو (لعنت جو) انعام ملين سو بڇڙو آھي.
وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ لَعْنَة ً وَيَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ ۚ بِئْسَ ا ل رِّفْدُ ا لْمَرْفُودُ
Dh ālika Min 'An bā 'i A l-Q urá Naq uş ş uhu `Alay ka ۖ Minhā Q ā 'imun Wa Ĥaş ī d un
011-100 (اي پيغمبر) اھي ڳوٺن جون خبرون آھن جي توتي بيان ڪريون ٿا انھن مان (ڪي) قائم (آھن) ۽ (ڪي) ناس ٿيل.
ذَلِكَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ ا لْقُ رَ ى نَقُ صُّ هُ عَلَيْ كَ ۖ مِنْ هَا قَ ا ئِمٌ وَحَصِ يدٌ
Wa Mā Ž alam nāhum Wa Lakin Ž alamū 'An fusahum ۖ Famā 'Agh m 'Ālihatuhumu A llatī Yad `ū na Min Dū ni A ll ā hi Min Sh ay 'in Lamm ā Jā 'a 'Am ru Ra bbika ۖ Wa Mā Zādūhum Gh y ra Tatbī b in
011-101 ۽ اسان انھن تي ظلم نه ڪيو پر ھنن پاڻ تي (پاڻھين) ظلم ڪيو پوءِ جنھن مھل تنھنجي پالڻھار جو حُڪم پھتو (ته) سندن معبودن جن کي الله کان سواءِ سڏيندا ھوا کائن ڪُجھ به نه ٽاريو، ۽ ھلاڪي کانسواءِ (ٻيو ڪي) کين نه وڌايائون.
وَمَا ظَ لَمْنَاهُمْ وَلَكِن ْ ظَ لَمُو ا أَن فُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْ نَتْ عَنْ هُمْ آلِهَتُهُمُ ا لَّتِي يَد ْعُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مِن ْ شَيْ ءٍ لَمَّ ا جَا ءَ أَمْرُ رَ بِّكَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَ يْ رَ تَتْبِيبٍ
Wa Kadh alika 'Akh dh u Ra bbika 'Idh ā 'Akh dh a A l-Q urá Wa Hiya Ž ālimatun ۚ 'Inn a 'Akh dh ahu~ 'Alī mun Sh adī d un
011-102 ۽ ائين تنھنجي پالڻھار جو اُن مھل ڳوٺن (وارن) کي اُن حالت ۾ پڪڙڻ ٿيندوآھي جڏھن اُھي ظُلم ڪندڙ ٿيندا آھن، بيشڪ سندس پڪڙ سخت ڏکوئيندڙ آھي.
وَكَذَلِكَ أَخْ ذُ رَ بِّكَ إِذَا أَخَ ذَ ا لْقُ رَ ى وَهِيَ ظَ الِمَةٌ ۚ إِنّ َ أَخْ ذَهُ~ ُ أَلِي مٌ شَدِيدٌ
'Inn a Fī Dh ālika La'ā yatan Liman Kh ā fa `Adh ā ba A l-'Ākh ra ti ۚ Dh ālika Yaw mun Maj mū `un Lahu A n -Nā su Wa Dh alika Yaw mun Mash /hū d un
011-103 بيشڪ ان (ڳالھ) ۾ انھيءَ لاءِ نشاني آھي جو آخرت جي عذاب کان ڊنو، اِھو اُھو ڏينھن آھي جنھن ۾ ماڻھن کي ميڙبو ۽ اِھو اُھو ڏينھن آھي جنھن ۾ (سڀ) حاضر ٿيندا.
إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَة ً لِمَن ْ خَ ا فَ عَذَا بَ ا لآخِ رَ ةِ ۚ ذَلِكَ يَوْ مٌ مَجْ مُو ع ٌ لَهُ ا ل نّ َا سُ وَذَلِكَ يَوْ مٌ مَشْهُودٌ
Wa Mā Nu'uakh kh ru hu~ 'Illā Li'jalin Ma`dū d in
011-104 ۽ مُقرّر مُدت کانسواءِ ان کي نه ٿا ڍر ڏيون.
وَمَا نُؤَخِّ رُهُ~ ُ إِلاَّ لِأجَلٍ مَعْدُودٍ
Yaw ma Ya'ti Lā Takallamu Nafsun 'Illā Bi'idh nihi ۚ Faminhum Sh aq ī yun Wa Sa`ī d un
011-105 جنھن ڏينھن (اُھو) ايندو ته ڪو ماڻھو اُن (الله) جي موڪل کانسواءِ نه ڳالھائيندو، پوءِ اُنھن مان ڪي بدبخت ھوندا ۽ ڪي نيڪ بخت ھوندا.
يَوْ مَ يَأْتِ لاَ تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْ هُمْ شَقِ يٌّ وَسَعِيدٌ
Fa'amm ā A l-Ladh ī na Sh aq ū Fafī A n -Nā r i Lahum Fīhā Zafī r un Wa Sh ahī q n
011-106 پوءِ جيڪي بدبخت ٿيا سي باہ ۾ (گھڙندا) انھن کي منجھس چيڪَ ۽ دانھَن ھوندي.
فَأَمَّ ا ا لَّذِي نَ شَقُ وا فَفِي ا ل نّ َا ر ِ لَهُمْ فِيهَا زَفِي رٌ وَشَهِيقٌ
Kh ī na Fīhā Mā Dāmati A s-Samāwā tu Wa A l-'Arđu 'Illā Mā Sh ā 'a Ra bbuka ۚ 'Inn a Ra bbaka Fa``ā lun Limā Yur ī du
011-107 مگر جيترو وقت تنھنجي پالڻھار گھريو ان کانسواءِ آسمانن ۽ زمين جي بقا ھجڻ تائين منجھس سدائين رھندا، بيشڪ تنھنجو پالڻھار جيڪي گھرندو آھي سو ڪندو آھي.
خَ الِدِي نَ فِيهَا مَا دَامَتِ ا ل سَّمَاوَا تُ وَا لأَرْضُ إِلاَّ مَا شَا ءَ رَ بُّكَ ۚ إِنّ َ رَ بَّكَ فَعَّا ل ٌ لِمَا يُر ِيدُ
Wa 'Amm ā A l-Ladh ī na Su`idū Fafī A l-Jann ati Kh ī na Fīhā Mā Dāmati A s-Samāwā tu Wa A l-'Arđu 'Illā Mā Sh ā 'a Ra bbuka ۖ `Aţ ā 'an Gh y ra Maj dh ūdh in
011-108 ۽ جيڪي نيڪ بخت ڪيا ويا سي بھشت ۾ (گھڙندا) مگر جيترو وقت تنھنجي پالڻھار گھريو (ان کانسواءِ) آسمانن ۽ زمين جي بقا ھجڻ تائين منجھس سدائين رھندا، (اِھا) بخشش اَڻ کٽ آھي.
وَأَمَّ ا ا لَّذِي نَ سُعِدُوا فَفِي ا لْجَنَّ ةِ خَ الِدِي نَ فِيهَا مَا دَامَتِ ا ل سَّمَاوَا تُ وَا لأَرْضُ إِلاَّ مَا شَا ءَ رَ بُّكَ ۖ عَطَ ا ءً غَ يْ رَ مَجْ ذُوذٍ
Falā Taku Fī Mir yatin Mimm ā Ya`budu Hā 'uulā ' ۚ Mā Ya`budū na 'Illā Kamā Ya`budu 'Ābā 'uuhum Min Q ab lu ۚ Wa 'Inn ā Lamuwaffūhum Naş ībahum Gh y ra Man q ūş in
011-109 تنھنڪري اِھي جيڪا پوڄا ڪندا آھن تنھن کان تون شڪ ۾ نه رھ، جھڙو سندن پيءُ ڏاڏا اڳ پوڄيندا ھوا اِن کانسواءِ اِھي نه پوڄيندا آھن، ۽ اسين کين اَڻ کٽ (عذاب) جو سندن پورو حصّوڏيندڙ آھيون.
فَلاَ تَكُ فِي مِر ْيَةٍ مِمَّ ا يَعْبُدُ هَا ؤُلاَء ۚ مَا يَعْبُدُو نَ إِلاَّ كَمَا يَعْبُدُ آبَا ؤُهُمْ مِن ْ قَ بْ لُ ۚ وَإِنَّ ا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِ يبَهُمْ غَ يْ رَ مَن قُ وصٍ
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Fākh ī hi ۚ Wa Lawlā Kalimatun Sabaq at Min Ra bbika Laq uđiya Baynahum ۚ Wa 'Inn ahum Lafī Sh akkin Minhu Mur ī b in
011-110 ۽ بيشڪ موسىؑ کي ڪتاب ڏنوسون پوءِ منجھس اختلاف پيو، ۽ جيڪڏھن تنھنجي پالڻھار جو حڪم اڳي نه ٿي چڪي ھا ته سندن وچ ۾ فيصلو ڪيو وڃي ھا، ۽ اُھي کانئس وڏي شڪ ۾ پيل آھن.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ فَاخْ تُلِفَ فِي هِ ۚ وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَ تْ مِن ْ رَ بِّكَ لَقُ ضِ يَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ هُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْ هُ مُر ِيبٍ
Wa 'Inn a Kullā Lamm ā Layuwaffiyann ahum Ra bbuka 'A`mālahum ۚ 'Inn ahu Bimā Ya`malū na Kh ī r un
011-111 ۽ جنھن مھل (اُٿاريا ويندا ته) سڀڪنھن کي تنھنجو پالڻھار سندن اعمالن جو پورو بدلو ڏيندو، ڇوته جيڪي ڪندا آھن تنھنجي اُھو خبر رکندڙ آھي.
وَإِنّ َ كُلاَّ لَمَّ ا لَيُوَفِّيَنَّ هُمْ رَ بُّكَ أَعْمَالَهُمْ ۚ إِنَّ هُ بِمَا يَعْمَلُو نَ خَ بِيرٌ
Fāstaq im Kamā 'Umir ta Wa Man Tā ba Ma`aka Wa Lā Taţ gh ۚ 'Inn ahu Bimā Ta`malū na Baş ī r un
011-112 پوءِ جئن توکي حُڪم ڪيو ويو آھي تئن تون مُحڪم رھ ۽ جن توسان توبه ڪئي (سي به محڪم رھن) ۽ حد کان نه لنگھو، بيشڪ جيڪي ڪندا آھيو سو الله ڏسندڙ آھي.
فَاسْتَقِ مْ كَمَا أُمِر ْتَ وَمَن ْ تَا بَ مَعَكَ وَلاَ تَطْ غَ وْا ۚ إِنَّ هُ بِمَا تَعْمَلُو نَ بَصِ يرٌ
Wa Lā Tarkanū 'Ilá A l-Ladh ī na Ž alamū Fatamassakumu A n -Nā ru Wa Mā Lakum Min Dū ni A ll ā hi Min 'Awliyā 'a Th umm a Lā Tun ş arū na
011-113 ۽ ظالمن ڏانھن لاڙو نه ڪريو نه ته اوھان کي باھ لڳندي ۽ الله کان سواءِ ڪو اوھان جو دوست نه آھي وري مدد نه ڏبوَ.
وَلاَ تَرْكَنُو ا إِلَى ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا فَتَمَسَّكُمُ ا ل نّ َا رُ وَمَا لَكُمْ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مِن ْ أَوْلِيَا ءَ ثُمّ َ لاَ تُن صَ رُونَ
Wa 'Aq imi A ş -Ş alāata Ţ ara fayi A n -Nahā r i Wa Zulafāan Mina A l-Lay li ۚ 'Inn a A l-Ĥasanā ti Yudh /hib na A s-Sayyi'ā ti ۚ Dh ālika Dh ikrá Lildh dh ākir ī na
011-114 ۽ ڏينھن جي اڳياڙيءَ ۽ پوياڙي جي وقتن ۾ ۽ ڪو وقت رات ۾ (به) نماز پڙھ، تحقيق چڱايون مداين کي نينديون آھن، نصيحت وٺندڙن لاءِ اِھا نصيحت آھي.
وَأَقِ مِ ا ل صَّ لاَةَ طَ رَ فَيِ ا ل نَّ هَا ر ِ وَزُلَفا ً مِنَ ا ل لَّيْ لِ ۚ إِنّ َ ا لْحَسَنَا تِ يُذْهِبْ نَ ا ل سَّيِّئَا تِ ۚ ذَلِكَ ذِكْرَ ى لِلذَّاكِر ِينَ
Wa A ş bir Fa'inn a A ll āha Lā Yuđī `u 'Aj ra A l-Muĥsinī na
011-115 ۽ صبر ڪر بيشڪ الله ڀلارن جو اجر نه وڃائيندو آھي.
وَاصْ بِر ْ فَإِنّ َ ا للَّ هَ لاَ يُضِ ي عُ أَجْ رَ ا لْمُحْسِنِينَ
Falawlā Kā na Mina A l-Q urū ni Min Q ab likum 'Ūlū Baq īyatin Yanhaw na `Ani A l-Fasā di Fī A l-'Arđi 'Illā Q alīlāan Mimm an 'An jaynā Minhum ۗ Wa A A l-Ladh ī na Ž alamū Mā 'Utr ifū Fī hi Wa Kānū Muj r imī na
011-116 پوءِ اوھان کان اڳ اڳين صدين وارن مان (گھڻا) سمجھ ڀريا ڇونه ٿيا جو (ماڻھن کي) ملڪ ۾ فساد (وجھڻ) کان جھلين ھا پر ڪي ٿورڙا ٿيا جن کي منجھائن بچايوسون، ۽ جيڪي ظالم ھوا سي جنھن (مال) ۾ آسودا ڪيا ويا تنھنجيپٺيان لڳا ۽ اُھي ڏوھاري ھوا.
فَلَوْلاَ كَا نَ مِنَ ا لْقُ رُو نِ مِن ْ قَ بْ لِكُمْ أُ وْلُوا بَقِ يَّةٍ يَنْ هَوْ نَ عَنِ ا لْفَسَا دِ فِي ا لأَرْضِ إِلاَّ قَ لِيلا ً مِمَّ ن ْ أَنْ جَيْنَا مِنْ هُمْ ۗ وَا ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا مَا أُتْر ِفُوا فِي هِ وَكَانُوا مُجْ ر ِمِينَ
Wa Mā Kā na Ra bbuka Liyuhlika A l-Q urá Bižulmin Wa 'Ahluhā Muş liĥū na
011-117 ۽ (اي پيغمبر) تنھنجو پالڻھار اھڙو نه آھي جو ڳوٺن کي سندن سڌريل رھاڪُن ھوندي ظلم سان ناس ڪري ڇڏي.
وَمَا كَا نَ رَ بُّكَ لِيُهْلِكَ ا لْقُ رَ ى بِظُ لْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْ لِحُونَ
Wa Law Sh ā 'a Ra bbuka Laja`ala A n -Nā sa 'Umm atan Wāĥidatan ۖ Wa Lā Yazālū na Mukh ī na
011-118 ۽ جيڪڏھن تنھنجو پالڻھار گھري ھا ته (سڀني) ماڻھن کي ھڪ ئي مذھب (تي) ڪري ھا ۽ (اُھي) سدائين مختلف (مذھب تي) رھندا.
وَلَوْ شَا ءَ رَ بُّكَ لَجَعَلَ ا ل نّ َا سَ أُمَّ ة ً وَاحِدَة ً ۖ وَلاَ يَزَالُو نَ مُخْ تَلِفِينَ
'Illā Man Ra ĥima Ra bbuka ۚ Wa Lidh alika Kh q ahum ۗ Wa Tamm at Kalimatu Ra bbika La'am la'ann a Jahann ama Mina A l-Jinn ati Wa A n -Nā si 'Aj ma`ī na
011-119 پر جن تي تنھنجي پالڻھار رحم ڪيو (سي ھڪ ئي مذھب تي رھندا)، ۽ کين انھيءَ لاءِ (الله) پيدا ڪيو آھي، ۽ تنھنجي پالڻھار جو ٻولُ پورو ٿيو جو جنن ۽ ماڻھن مان گڏي دوزخ ضرور ڀريندس.
إِلاَّ مَن ْ رَ حِمَ رَ بُّكَ ۚ وَلِذَلِكَ خَ لَقَ هُمْ ۗ وَتَمَّ تْ كَلِمَةُ رَ بِّكَ لَأَمْلَأَنّ َ جَهَنَّ مَ مِنَ ا لْجِنَّ ةِ وَا ل نّ َا سِ أَجْ مَعِينَ
Wa Kullāan Naq uş ş u `Alay ka Min 'An bā 'i A r-Ru suli Mā Nuth abbitu Bihi Fu'uādaka ۚ Wa Jā 'aka Fī Hadh ihi A l-Ĥaq q u Wa Maw`ižatun Wa Dh ikrá Lilmu'uminī na
011-120 ۽ (اي پيغمبر) پيغمبرن جي خبرن مان تو وٽ ايترو بيان ڪريون ٿا جنھن سان تنھنجي دل کي مضبوط ڪريون، ۽ اُنھن (خبرن) ۾ حق ۽ مؤمنن لاءِ نصيحت ۽ سمجھاڻي آئي آھي.
وَكُلاّ ً نَقُ صّ ُ عَلَيْ كَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ ا ل رُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَ ادَكَ ۚ وَجَا ءَكَ فِي هَذِهِ ا لْحَقُّ وَمَوْعِظَ ةٌ وَذِكْرَ ى لِلْمُؤْمِنِينَ
Wa Q ul Lilladh ī na Lā Yu'uminū na A m 'Inn ā `Āmilū na
011-121 ۽ (اي پيغمبر) جيڪي نه مڃيندا آھن تن کي چؤ ته اوھين پنھنجي جاءِ عمل ڪريو، اسين (به) عمل ڪندڙ آھيون.
وَقُ لْ لِلَّذِي نَ لاَ يُؤْمِنُو نَ ا ا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنَّ ا عَامِلُونَ
Wa A n tažirū 'Inn ā Mun tažirū na
011-122 ۽ انتظار ڪريو، اسين (به) انتطار ڪندڙ آھيون.
وَان تَظِ رُو ا إِنَّ ا مُن تَظِ رُونَ
Wa Lill ā h Gh y bu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa 'Ilay hi Yurja`u A l-'Am ru Kulluhu Fā`bud /hu Wa Tawakkal `Alay hi ۚ Wa Mā Ra bbuka Bigh mm ā Ta`malū na
011-123 ۽ آسمانن ۽ زمين جو ڳُجھ رڳو الله کي (معلوم) آھي ۽ سڀ ڪم ڏانھس موٽايو ويندو آھي پوءِ سندس عبادت ڪر ۽ مٿس ڀروسو رک، ۽ جيڪي اوھين ڪندا آھيو تنھن کان تنھنجو پالڻھار بي خبر نه آھي.
وَلِلَّهِ غَ يْ بُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَإِلَيْ هِ يُرْجَعُ ا لأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُد ْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْ هِ ۚ وَمَا رَ بُّكَ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
