Roman Script    Reciting key words            Previous Sūrah    Quraan Index    Home  

2) Sūrat Al-Baqarah

Printed format

2) سُورَة البَقَرَه

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Alif-Lām-Mīm 002-001 الم أَلِف-لَام-مِيم
Dhālika Al-Kitābu Lā Rayba ۛ Fīhi ۛ Hudan Lilmuttaqīna 002-002 در [وحی بودن و حقّانیّت] این کتابِ [با عظمت] هیچ شکی نیست؛ سراسرش برای پرهیزکاران هدایت است. ذَلِكَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابُ لاَ‌ ‌‍رَيْ‍‍بَ ۛ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۛ هُ‍‍د‌ى‌ ً‌ لِلْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Al-Ladhīna Yu'uminūna Bil-Ghaybi Wa Yuqīmūna Aş-Şalāata Wa Mimmā Razaqnāhum Yunfiqūna 002-003 آنان که به غیب ایمان دارند و نماز را بر پا می دارند و از آنچه به آنان روزی داده ایم، انفاق می کنند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بِ ‌وَيُ‍‍قِ‍‍يم‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَمِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاهُمْ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ
Wa Al-Ladhīna Yu'uminūna Bimā 'Unzila 'Ilayka Wa Mā 'Unzila Min Qablika Wa Bil-'Ākhirati Humqinūna 002-004 و آنان که به آنچه به سوی تو و به آنچه پیش از تو نازل شده، مؤمن هستند و به آخرت یقین دارند. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكَ ‌وَبِالآ‍‍خِ‍رَةِ هُمْ يُوقِ‍‍نُونَ
'Ūlā'ika `Alá Hudan Min Rabbihim ۖ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Mufliĥūna 002-005 آنانند که از سوی پروردگارشان بر [راهِ] هدایت اند و آنانند که رستگارند. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ عَلَى‌ هُ‍‍د‌ى‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ ۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُفْلِحُونَ
'Inna Al-Ladhīna Kafarū Sawā'un `Alayhim 'A 'Andhartahum 'Am Lam Tundhirhum Lā Yu'uminūna 002-006 بی تردید برای کسانی که [به خدا و آیاتش] کافرند مساوی است چه [از عذاب] بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی آورند. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ سَو‍َ‍‌ا‌ءٌ‌ عَلَيْهِمْ ‌أَ‌ ‌أَ‌ن‍‍ذَ‌رْتَهُمْ ‌أَمْ لَمْ تُ‍‌‍ن‍‍ذِ‌ر‍ْ‍هُمْ لاَ‌ يُؤْمِنُونَ
Khatama Allāhu `Alá Qulūbihim Wa `Alá Sam`ihim ۖ Wa `Alá 'Abşārihim Ghishāwatun ۖ Wa Lahum `Adhābun `Ažīmun 002-007 خدا [به کیفر کفرشان] بر دل ها و گوش هایشان مُهرِ [تیره بختی] نهاده، و بر چشم هایشان پرده ای [از تاریکی است که فروغ هدایت را نمی بینند]، و برای آنان عذابی بزرگ است. خَ‍‍تَمَ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌وَعَلَى‌ سَمْعِهِمْ ۖ ‌وَعَلَ‍‍ى‌ ‌أَبْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رِهِمْ غِ‍‍شَا‌وَةٌۖ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Wa Mina An-Nāsi Man Yaqūlu 'Āmannā Billāhi Wa Bil-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Mā Hum Bimu'uminīna 002-008 و گروهی از مردم [که اهل نفاق اند] می گویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم، در حالی که آنان مؤمن نیستند. وَمِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَبِالْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَمَا‌ هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
Yukhādi`ūna Allāha Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Mā Yakhda`ūna 'Illā 'Anfusahum Wa Mā Yash`urūna 002-009 [به گمان باطلشان] می خواهند خدا و اهل ایمان را فریب دهند، در حالی که جز خودشان را فریب نمی دهند، ولی [این حقیقت را] درک نمی کنند. يُ‍خَ‍‍ا‌دِع‍‍ُ‍ونَ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَمَا‌ يَ‍‍خْ‍‍دَع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاّ‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ ‌وَمَا‌ يَشْعُرُ‌ونَ
Qulūbihim Marađun Fazādahumu Allāhu Marađāan ۖ Wa Lahum `Adhābun 'Alīmun Bimā Kānū Yakdhibūna 002-010 در دلِ آنان بیماریِ [سختی از نفاق] است، پس خدا به کیفرِ نفاقشان بر بیماریشان افزود، و برای آنان در برابر آنچه همواره دروغ می گفتند، عذابی دردناک است. فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ مَ‍رَض‌‍ٌ‌ فَزَ‌ا‌دَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ مَ‍رَض‍‍ا‌ ًۖ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْذِبُونَ
Wa 'Idhā Qīla Lahum Lā Tufsidū Fī Al-'Arđi Qālū 'Innamā Naĥnu Muşliĥūna 002-011 چون به آنان گویند: در زمین فساد نکنید، می گویند: فقط ما اصلاح گریم! وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ لاَ‌ تُفْسِدُ‌و‌ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ نَحْنُ مُ‍‍صْ‍‍لِحُونَ
'Alā 'Innahum Humu Al-Mufsidūna Wa Lakin Lā Yash`urūna 002-012 آگاه باشید! یقیناً خود آنان فسادگرند، ولی درک نمی کنند. أَلاَ‌ ‌إِنَّ‍‍هُمْ هُمُ ‌الْمُفْسِد‍ُ‍‌ونَ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لاَ‌ يَشْعُرُ‌ونَ
Wa 'Idhā Qīla Lahum 'Āminū Kamā 'Āmana An-Nāsu Qālū 'Anu'uminu Kamā 'Āmana As-Sufahā'u ۗ 'Alā 'Innahum Humu As-Sufahā'u Wa Lakin Lā Ya`lamūna 002-013 چون به آنان گویند: ایمان آورید چنان که دیگر مردم ایمان آوردند می گویند: آیا ما هم مانند سبک مغزان ایمان آوریم؟! آگاه باشید! قطعاً اینان خود سبک مغزند، ولی [از شدت کوردلی به این حقیقت] آگاه نیستند. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ ‌آمِنُو‌ا‌ كَمَ‍‍ا‌ ‌آمَنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنُؤْمِنُ كَمَ‍‍ا‌ ‌آمَنَ ‌ال‍‍سُّفَه‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌أَلاَ‌ ‌إِنَّ‍‍هُمْ هُمُ ‌ال‍‍سُّفَه‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idhā Laqū Al-Ladhīna 'Āmanū Qālū 'Āmannā Wa 'Idhā Khalaw 'Ilá Shayāţīnihim Qālū 'Innā Ma`akum 'Innamā Naĥnu Mustahzi'ūna 002-014 و هنگامی که با اهل ایمان دیدار کنند، گویند: ما ایمان آوردیم و چون با شیطان هایشان [که سرانِ شرک و کفرند] خلوت گزینند، گویند: بدون شک ما با شماییم، جز این نیست که ما [با تظاهر به ایمان] آنان را مسخره می کنیم. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ لَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اقَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ خَ‍‍لَوْ‌ا‌ ‌إِلَى‌ شَيَاطِ‍‍ينِهِمْ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍ا‌ مَعَكُمْ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ نَحْنُ مُسْتَهْزِئ‍‍ُ‍‍ونَ
Al-Lahu Yastahzi'u Bihim Wa YamudduhumŢughyānihim Ya`mahūna 002-015 خدا آنان را [به کیفر این کار منافقانه در دنیا و آخرت] عذاب خواهد کرد، و آنان را در سرکشی وتجاوزشان مهلت می دهد [تا در گمراهی شان] سرگردان وحیران بمانند. اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ ‌وَيَمُدُّهُمْ فِي طُ‍‍غْ‍‍يَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
'Ūlā'ika Al-Ladhīna Ashtaraw Ađ-Đalālata Bil-Hudá Famā Rabiĥat Tijāratuhum Wa Mā Kānū Muhtadīna 002-016 آنان کسانی هستند که گمراهی را به جای هدایت خریدند، پس تجارتشان سود نکرد و از راه یافتگان [به سوی حق] نبودند. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اشْتَ‍رَ‌وُ‌ا‌ ‌ال‍‍ضَّ‍‍لاَلَةَ بِ‍الْهُدَ‌ى‌ فَمَا‌ ‌‍رَبِحَتْ تِجَا‌‍رَتُهُمْ ‌وَمَا‌ كَانُو‌ا‌ مُهْتَدِينَ
Mathaluhum Kamathali Al-Ladhī Astawqada Nāan Falammā 'Ađā'at Mā Ĥawlahu Dhahaba Allāhu Binūrihim Wa TarakahumŽulumātin Lā Yubşirūna 002-017 سرگذشت آنان مانند کسانی است که [در شب بسیار تاریک بیابان] آتشی افروختند [تا در پرتو آن خود را از خطر نجات دهند]، چون آتش پیرامونشان را روشن ساخت، خدا [به وسیله توفانی سهمگین] نورشان را خاموش کرد و آنان را در تاریکی هایی که مطلقاً نمی دیدند واگذاشت. مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ ‌الَّذِي ‌اسْتَوْ‍قَ‍‍دَ‌ نَا‌ر‌ا‌‌ ً‌ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‍ضَ‍‍ا‌ءَتْ مَا‌ حَوْلَ‍‍هُ ‌ذَهَبَ ‌اللَّ‍‍هُ بِنُو‌رِهِمْ ‌وَتَ‍رَكَهُمْ فِي ظُ‍‍لُم‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لاَ‌ يُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍‍رُ‌ونَ
Şummun Bukmun `Umyun Fahum Lā Yarji`ūna 002-018 کر و لال و کورند، به این سبب آنان [از گمراهی و ضلالت به سوی هدایت و حقیقت] بازنمی گردند. صُ‍‍مّ‌‍‌‍ٌ‌ بُكْمٌ عُمْي‌‍ٌ‌ فَهُمْ لاَ‌ يَرْجِعُونَ
'Aw Kaşayyibin Mina As-Samā'i Fīhi Žulumātun Wa Ra`dun Wa Barqun Yaj`alūna 'Aşābi`ahum Fīdhānihim Mina Aş-Şawā`iqi Ĥadhara Al-Mawti Wa ۚ Allāhu Muĥīţun Bil-Kāfirīna 002-019 یا [سرگذشت آنان] سرگذشتِ [دچار شدگان به] رگباری شدید از آسمان است که در آن تاریکی ها و رعد و برقی است، [آنان] انگشتانشان را از [صدایِ هولناکِ] صاعقه ها به خاطر بیم مرگ در گوش هایشان می گذارند [در حالی که راه گریزی از مرگ برای آنان نیست] و خدا به کافرانْ احاطه [همه جانبه] دارد. أَ‌وْ‌ كَ‍‍صَ‍‍يِّبٍ‌ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ظُ‍‍لُم‍‍َ‍اتٌ‌ ‌وَ‌‍رَعْد‌ٌ‌ ‌وَبَرْ‍قٌ‌ يَ‍‍جْ‍‍عَل‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‍صَ‍‍ابِعَهُمْ فِ‍‍ي ‌آ‌ذَ‌انِهِمْ مِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍وَ‌اعِ‍‍قِ حَذَ‌‍رَ‌الْمَ‍‍وْتِ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ مُح‍‍ِ‍ي‍‍ط‍‍‌‍ٌ‌ بِ‍الْكَافِ‍‍رِينَ
Yakādu Al-Barqu Yakhţafu 'Abşārahum ۖ Kullamā 'Ađā'a Lahum Mashaw Fīhi Wa 'Idhā 'Ažlama `Alayhim Qāmū ۚ Wa Law Shā'a Allāhu Ladhahaba Bisam`ihim Wa 'Abşārihim ۚ 'Inna Allāha `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-020 نزدیک است که آن برقِ [بسیار رخشنده، روشنیِ] چشم های آنان را برباید؛ زمانی که آنان را روشنی دهد، در آن روشنی راه می روند و چون محیط را بر آنان تاریک کند، می ایستند و اگر خدا می خواست [شنواییِ] گوش و [بیناییِ] چشم آنان را نابود می کرد؛ زیرا خدا بر هر کاری تواناست. يَك‍‍َ‍ا‌دُ‌ ‌الْبَرْ‍قُ يَ‍‍خْ‍‍طَ‍‍فُ ‌أَبْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَهُمْ ۖ كُلَّمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍ضَ‍‍ا‌ءَ‌ لَهُمْ مَشَوْ‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‍ظْ‍‍لَمَ عَلَيْهِمْ قَ‍‍امُو‌اۚ ‌وَلَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ ‌وَ‌أَبْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رِهِمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Yā 'Ayyuhā An-Nāsu A`budū Rabbakumu Al-Ladhī Khalaqakum Wa Al-Ladhīna Min Qablikum La`allakum Tattaqūna 002-021 ای مردم! پروردگارتان را که شما و پیشینیان شما را آفریده است، بپرستید تا [با پرستیدن او] پروا پیشه شوید. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌اعْبُدُ‌و‌ا‌ ‌‍رَبَّكُمُ ‌الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍كُمْ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Al-Ladhī Ja`ala Lakumu Al-'Arđa Firāshāan Wa As-Samā'a Binā'an Wa 'Anzala Mina As-Samā'i Mā'an Fa'akhraja Bihi Mina Ath-Thamarāti Rizqāan Lakum ۖ Falā Taj`alū Lillāh 'Andādāan Wa 'Antum Ta`lamūna 002-022 آن پروردگاری که زمین را برای شما بستری گسترده و آسمان را سقفی برافراشته قرار داد و از آسمان، آبی [مانند برف و باران] نازل کرد و به وسیله آن از میوه های گوناگون، رزق و روزی برای شما بیرون آورد؛ پس برای خدا شریکان و همتایانی قرار ندهید در حالی که می دانید [برای خدا در آفریدن و روزی دادن، شریک و همتایی وجود ندارد]. الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ‌الأَ‌رْ‍ضَ فِ‍رَ‌اشا‌ ً‌ ‌وَ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءَ‌ بِن‍‍َ‍ا‌ء‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ م‍‍َ‍ا‌ء‌‌ ً‌ فَأَ‍خْ‍رَجَ بِ‍‍هِ مِنَ ‌ال‍‍ثَّمَ‍رَ‍‌اتِ ‌رِ‌زْ‍ق‍‍ا‌ ً‌ لَكُمْ ۖ فَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلُو‌الِلَّهِ ‌أَ‌ن‍‍دَ‌ا‌د‌ا‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa 'In KuntumRaybin Mimmā Nazzalnā `Alá `Abdinā Fa'tū Bisūratin Min Mithlihi Wa AdShuhadā'akum Min Dūni Allāhi 'In Kuntum Şādiqīna 002-023 و اگر در آنچه ما بر بنده خود] محمّد (صلی الله علیه وآله)] نازل کرده ایم، شک دارید [که وحی الهی است یا ساخته بشر] پس سوره ای مانند آن رابیاورید، و [برای این کار] غیر از خدا، شاهدان و گواهان خود را [از فُصحا و بُلغای بزرگ عرب به یاری] فرا خوانید، اگر [در گفتار خود که این قرآن ساخته بشر است نه وحی الهی [راستگویید. وَ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ فِي ‌‍رَيْ‍‍بٍ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ نَزَّلْنَا‌ عَلَى‌ عَ‍‍بْ‍‍دِنَا‌ فَأْتُو‌ا‌ بِسُو‌‍رَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ مِثْلِ‍‍هِ ‌وَ‌ا‌دْعُو‌ا‌ شُهَد‍َ‍‌ا‌ءَكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Fa'in Lam Taf`alū Wa Lan Taf`alū Fa Attaqū An-Nāra Allatī Waqūduhā An-Nāsu Wa Al-Ĥijāratu ۖ 'U`iddat Lilkāfirīna 002-024 و اگر این کار را انجام ندادید ـ که هرگز نمی توانید انجام دهید ـ بنابراین از آتشی که هیزمش مردم و سنگ هایند، بپرهیزید؛ آتشی که برای کافران آماده شده است. فَإِ‌نْ لَمْ تَفْعَلُو‌ا‌ ‌وَلَ‍‌‍نْ تَفْعَلُو‌ا‌ فَاتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌الَّتِي ‌وَ‍قُ‍‍و‌دُهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌وَ‌الْحِجَا‌‍رَةُ ۖ ‌أُعِدَّتْ لِلْكَافِ‍‍رِينَ
Wa Bashshiri Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti 'Anna Lahum Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru ۖ Kullamā Ruziqū Minhā Min Thamaratin Rizqāan ۙ Qālū Hādhā Al-Ladhī Ruziqnā Min Qablu ۖ Wa 'Utū Bihi Mutashābihāan ۖ Wa Lahum Fīhā 'Azwājun Muţahharatun ۖ Wa Hum Fīhā Khālidūna 002-025 و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته [چون عبادت حق و خدمت به خلق] انجام داده اند، مژده ده که بهشت هایی ویژه آنان است که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است؛ هرگاه از آن بهشت ها میوه ای آماده به آنان دهند، گویند: این همان است که از پیشْ روزیِ ما نمودند، و از میوه های گوناگون که [در طعم و گوارایی و زیبایی] شبیهِ هم است، نزد آنان آورند؛ در آنجا برای ایشان همسرانی پاکیزه [از هر آلودگی] است؛ و در آن بهشت ها جاودانه اند. وَبَشِّرِ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌أَنَّ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ ۖ كُلَّمَا‌ ‌رُ‌زِقُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ مِ‍‌‍نْ ثَمَ‍رَة‍ٍ‌رِ‌زْ‍ق‍‍ا‌‌ ًۙ قَ‍‍الُو‌ا‌ هَذَ‌ا‌ ‌الَّذِي ‌رُ‌زِ‍قْ‍‍نَا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۖ ‌وَ‌أُتُو‌ا‌ بِ‍‍هِ مُتَشَابِها‌ ًۖ ‌وَلَهُمْ فِيهَ‍‍ا‌ ‌أَ‌زْ‌و‍َ‍‌اجٌ‌ مُ‍‍طَ‍‍هَّ‍رَةٌۖ ‌وَهُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
'Inna Allāha Lā Yastaĥyī 'An Yađriba Mathalāan Mā Ba`ūđatan Famā Fawqahā ۚ Fa'ammā Al-Ladhīna 'Āmanū Faya`lamūna 'Annahu Al-Ĥaqqu Min Rabbihim ۖ Wa 'Ammā Al-Ladhīna Kafarū Fayaqūlūna Mādhā 'Arāda Allāhu Bihadhā Mathalāan ۘ Yuđillu Bihi Kathīrāan Wa Yahdī Bihi Kathīrāan ۚ Wa Mā Yuđillu Bihi~ 'Illā Al-Fāsiqīna 002-026 بی تردید خدا [برای فهماندن مطلبی به مردم] از اینکه به پشه و فراتر از آن [در کوچکی] مَثَل بزند، شرم نمی کند؛ اما اهل ایمان آگاهند که آن مثل از سوی پروردگارشان درست و حق است و اما کافران می گویند: خدا از این مثل چه اراده کرده است؟! خدا بسیاری را به آن مثل [به خاطر عدم دقت و مطالعه] گمراه می کند، و بسیاری را به آن مثل [به سبب درک صحیح] هدایت می نماید؛ و جز فاسقان را به آن گمراه نمی کند. إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يَسْتَحْيِ‍‍ي ‌أَ‌نْ يَ‍‍ضْ‍‍رِبَ مَثَلا‌ ً‌ مَا‌ بَعُوضَ‍‍ة‌ ً‌ فَمَا‌ فَوْ‍قَ‍‍هَا‌ ۚ فَأَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ فَيَعْلَم‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ‍‍هُ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ ۖ ‌وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ فَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَا‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ بِهَذَ‌ا‌ مَثَلا‌ ًۘ يُ‍‍ضِ‍‍لُّ بِ‍‍هِ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَيَهْدِي بِ‍‍هِ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ًۚ ‌وَمَا‌ يُ‍‍ضِ‍‍لُّ بِهِ ‌إِلاَّ‌ ‌الْفَاسِ‍‍قِ‍‍ينَ
Al-Ladhīna Yanqūna `Ahda Allāhi Min Ba`di Mīthāqihi Wa Yaqţa`ūna Mā 'Amara Allāhu Bihi~ 'Anşala Wa Yufsidūna Fī Al-'Arđi ۚ 'Ūlā'ika Humu Al-Khāsirūna 002-027 آنان کسانی هستند که پیمان خدا را [که توحید و وحی و نبوت است] پس از استواری اش [با دلایل عقلی و علمی و براهین منطقی با عدم وفای به آن] می شکنند و آنچه را خدا پیوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پیوند با پیامبران و کتابهای آسمانی و اهل بیت طاهرین و خویشان] قطع می نمایند و در زمین تباهی و فساد بر پا می کنند، آنانند که زیانکارند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‌‍ن‍‍قُ‍‍ضُ‍‍ونَ عَهْدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مِيثَاقِ‍‍هِ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍‍‍طَ‍‍ع‍‍ُ‍ونَ مَ‍‍ا‌ ‌أَمَ‍رَ‌اللَّ‍‍هُ بِهِ ‌أَ‌نْ يُوصَ‍‍لَ ‌وَيُفْسِد‍ُ‍‌ونَ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِرُ‌ونَ
Kayfa Takfurūna Billāhi Wa Kuntum 'Amwātāan Fa'aĥyākum ۖ Thumma Yumītukum Thumma Yuĥyīkum Thumma 'Ilayhi Turja`ūna 002-028 چگونه به خدا کفر می ورزید در حالی که [پیش از دمیده شدن روح به کالبدتان ترکیبی از عناصر] مرده بودید، پس شما را حیات بخشید، سپس شما را می میراند، آن گاه دوباره زنده می کند، سپس به سوی او بازگردانده می شوید. كَ‍‍يْ‍‍فَ تَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَكُ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَمْوَ‌اتا‌‌ ً‌ فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُ‍‍مَّ يُمِيتُكُمْ ثُ‍‍مَّ يُحْيِيكُمْ ثُ‍‍مَّ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ تُرْجَعُونَ
Huwa Al-Ladhī Khalaqa Lakum Mā Fī Al-'Arđi Jamī`āan Thumma Astawá 'Ilá As-Samā'i Fasawwāhunna Sab`a Samāwātin ۚ Wa Huwa Bikulli Shay'in `Alīmun 002-029 اوست که همه آنچه را در زمین است برای شما آفرید، سپس آفرینش آسمان را [که به صورت ماده ای دود مانند بود] اراده کرد و آن را به شکل هفت آسمان [همراه با نظامی استوار] درست و نیکو قرار داد؛ و او [به قوانین و محاسباتِ] همه چیز داناست. هُوَ‌ ‌الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ لَكُمْ مَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ جَمِيعا‌‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌اسْتَوَ‌ى‌ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ فَسَوَّ‌اهُ‍‍نَّ سَ‍‍بْ‍‍عَ سَمَا‌و‍َ‍‌اتٍۚ ‌وَهُوَ‌ بِكُلِّ شَ‍‍يْءٍ‌ عَلِيمٌ
Wa 'Idh Qāla Rabbuka Lilmalā'ikati 'Innī Jā`ilun Al-'Arđi Khalīfatan ۖ Qālū 'Ataj`alu Fīhā Man Yufsidu Fīhā Wa Yasfiku Ad-Dimā'a Wa Naĥnu Nusabbiĥu Biĥamdika Wa Nuqaddisu Laka ۖ Qāla 'Innī 'A`lamu Mā Lā Ta`lamūna 002-030 و آن زمان را یاد آر که پروردگارت به فرشتگان گفت: به یقین جانشینی در زمین قرار می دهم. گفتند: آیا موجودی را در زمین قرار می دهی که در آن به فساد و تباهی برخیزد و به ناحق خون ریزی کند و حال آن که ما تو را همواره با ستایشت تسبیح می گوییم و تقدیس می کنیم. [پروردگار] فرمود: من [از این جانشین و قرار گرفتنش در زمین اسراری] می دانم که شما نمی دانید. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ ‌‍رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌إِنِّ‍‍ي جَاعِل‌‍ٌ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ خَ‍‍لِيفَة‌ ًۖ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَتَ‍‍جْ‍‍عَلُ فِيهَا‌ مَ‍‌‍نْ يُفْسِدُ‌ فِيهَا‌ ‌وَيَسْفِكُ ‌ال‍‍دِّم‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ ‌وَنُ‍‍قَ‍‍دِّسُ لَكَ ۖ قَ‍‍الَ ‌إِنِّ‍‍ي‍ ‌أَعْلَمُ مَا‌ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Wa `Allama 'Ādama Al-'Asmā'a Kullahā Thumma `Arađahum `Alá Al-Malā'ikati Faqāla 'Anbi'ūnī Bi'asmā'i Hā'uulā' 'In Kuntum Şādiqīna 002-031 و خدا همه نام ها [یِ موجودات] را به آدم آموخت؛ سپس [هویت و حقایق ذات موجودات را] به فرشتگان ارائه کرد و گفت: مرا از نام های ایشان خبر دهید، اگر [در ادعای سزاوار بودنتان به جانشینی] راستگویید. وَعَلَّمَ ‌آ‌دَمَ ‌الأَسْم‍‍َ‍ا‌ءَ‌ كُلَّهَا‌ ثُ‍‍مَّ عَ‍رَضَ‍‍هُمْ عَلَى‌ ‌الْمَلاَئِكَةِ فَ‍‍قَ‍‍الَ ‌أَ‌نْ‍‍بِئ‍‍ُ‍‍ونِي بِأَسْم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Qālū Subĥānaka Lā `Ilma Lanā 'Illā Mā `Allamtanā ۖ 'Innaka 'Anta Al-`Alīmu Al-Ĥakīmu 002-032 گفتند: تو از هر عیب و نقصی منزّهی، ما را دانشی جز آنچه خودت به ما آموخته ای نیست، یقیناً تویی که بسیار دانا و حکیمی. قَ‍‍الُو‌ا‌ سُ‍‍بْ‍‍حَانَكَ لاَ‌ عِلْمَ لَنَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ عَلَّمْتَنَ‍‍اۖ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌الْعَل‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌الْحَكِيمُ
Qāla Yā 'Ādamu 'Anbi'hum Bi'asmā'ihim ۖ Falammā 'Anba'ahum Bi'asmā'ihim Qāla 'Alam 'Aqul Lakum 'Innī 'A`lamu Ghayba As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa 'A`lamu Mā Tubdūna Wa Mā Kuntum Taktumūna 002-033 [خدا] فرمود: ای آدم! فرشتگان را از نام های آنان خبر ده. پس هنگامی که نام هایشان را به فرشتگان خبر داد [خدا] فرمود: آیا به شما نگفتم که من یقیناً نهانِ آسمان ها و زمین را می دانم، و به آنچه شما آشکار می کنید و به آنچه پنهان می دارید، دانایم؟ قَ‍‍الَ يَ‍‍ا‌ ‌آ‌دَمُ ‌أَ‌نْ‍‍بِئْهُمْ بِأَسْم‍‍َ‍ائِهِمْ ۖ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍بَأَهُمْ بِأَسْم‍‍َ‍ائِهِمْ قَ‍‍الَ ‌أَلَمْ ‌أَ‍قُ‍‍لْ لَكُمْ ‌إِنِّ‍‍ي ‌أَعْلَمُ غَ‍‍يْ‍‍بَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَ‌أَعْلَمُ مَا‌ تُ‍‍بْ‍‍د‍ُ‍‌ونَ ‌وَمَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَكْتُمُونَ
Wa 'Idh Qulnā Lilmalā'ikati Asjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Iblīsa 'Abá Wa Astakbara Wa Kāna Mina Al-Kāfirīna 002-034 و [یاد کن] هنگامی که به فرشتگان گفتیم: به آدم سجده کنید، [پس] سجده کردند مگر ابلیس که سر پیچید و تکبّر ورزید و از کافران شد. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌اسْجُدُ‌و‌ا‌ لِأ‌دَمَ فَسَجَدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سَ ‌أَبَى‌ ‌وَ‌اسْتَكْبَ‍رَ‌ ‌وَك‍‍َ‍انَ مِنَ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Wa Qulnā Yā 'Ādamu Askun 'Anta Wa Zawjuka Al-Jannata Wa Kulā Minhā Raghadāan Ĥaythu Shi'tumā Wa Lā Taqrabā Hadhihi Ash-Shajarata Fatakūnā Mina Až-Žālimīna 002-035 و گفتیم: ای آدم! تو و همسرت در این بهشت سکونت گیرید و از هر جای آنکه خواستید فراوان و گوارا بخورید، و به این درخت نزدیک نشوید که [اگر نزدیک شوید] از ستمکاران خواهید شد. وَ‍قُ‍‍لْنَا‌ يَ‍‍ا‌ ‌آ‌دَمُ ‌اسْكُ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌وَ‌زَ‌وْجُكَ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ ‌وَكُلاَ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ‌‍رَغَ‍‍د‌اً‌ حَ‍‍يْ‍‍ثُ شِئْتُمَا‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبَا‌ هَذِهِ ‌ال‍‍شَّجَ‍رَةَ فَتَكُونَا‌ مِنَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Fa'azallahumā Ash-Shayţānu `Anhā Fa'akhrajahumā Mimmā Kānā Fīhi ۖ Wa Qulnā Ahbiţū Ba`đukum Liba`đin `Adūwun ۖ Wa Lakum Al-'Arđi Mustaqarrun Wa Matā`un 'Ilá Ĥīnin 002-036 پس شیطان، هر دو را از [طریق] آن درخت لغزانید و آنان را از آنچه در آن بودند [چه مقام و مرتبه معنوی، و چه منزلت و جایگاه ظاهری] بیرون کرد. و ما گفتیم: [ای آدم و حوا و ای ابلیس!] در حالی که دشمن یکدیگرید [و تا ابد، بین شما آدمیان و ابلیسیان صلح و صفایی نخواهد بود، از این جایگاه] فرود آیید و برای شما در زمین، قرارگاهی [برای زندگی] و تا مدتی معین، وسیله بهرهوری اندکی خواهد بود. فَأَ‌زَلَّهُمَا‌ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ عَ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ فَأَ‍خْ‍رَجَهُمَا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَانَا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۖ ‌وَ‍قُ‍‍لْنَا‌ ‌اهْبِ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍كُمْ لِبَعْ‍‍ضٍ عَدُ‌وّ‌ٌۖ ‌وَلَكُمْ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مُسْتَ‍‍قَ‍‍رّ‌ٌ‌ ‌وَمَت‍‍َ‍اع‌‍ٌ‌ ‌إِلَى‌ حِينٍ
Fatalaqqá 'Ādamu Min Rabbihi Kalimātin Fatāba `Alayhi ۚ 'Innahu Huwa At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 002-037 پس آدم کلماتی را] مانند کلمه استغفار و توسّل به اهل بیت (علیهم السلام) که مایه توبه و بازگشت بود] از سوی پروردگارش دریافت کرد و [پروردگار [توبه اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه پذیر و مهربان است. فَتَلَ‍‍قَّ‍‍ى‌ ‌آ‌دَمُ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّ‍‍هِ كَلِم‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ فَت‍‍َ‍ابَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ هُوَ‌ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
Qulnā Ahbiţū Minhā Jamī`āan ۖ Fa'immā Ya'tiyannakum Minnī Hudan Faman Tabi`a Hudāya Falā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-038 گفتیم: همگی از آن [مرتبه و مقام] فرود آیید؛ چنانچه از سوی من هدایتی برای شما آمد، پس کسانی که از هدایتم پیروی کنند نه ترسی بر آنان است و نه اندوهگین شوند. قُ‍‍لْنَا‌ ‌اهْبِ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ جَمِيعا‌‌ ًۖ فَإِمَّ‍‍ا‌ يَأْتِيَ‍‍نَّ‍‍كُمْ مِ‍‍نِّ‍‍ي هُ‍‍د‌ى‌‌ ً‌ فَمَ‍‌‍نْ تَبِعَ هُد‍َ‍‌ايَ فَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa Al-Ladhīna Kafarū Wa Kadhdhabū Bi'āyātinā 'Ūlā'ika 'Aşĥābu An-Nāri ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-039 و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، اهل آتشند و در آن جاودانه اند. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَكَذَّبُو‌ا‌ بِآيَاتِنَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Yā Banī 'Isrā'īla Adhkurū Ni`matiya Allatī 'An`amtu `Alaykum Wa 'Awfū Bi`ahdī 'Ūfi Bi`ahdikum Wa 'Īyāya Fārhabūni 002-040 ای بنی اسرائیل! نعمت های مرا که به شما عطا کردم، یاد کنید و به پیمانم [که سفارش به عبادت و ایمان به همه انبیا به ویژه پیامبر اسلام است] وفا کنید تا من هم به پیمان شما [که توقع ثواب وپاداش در برابر عبادت وایمان است] وفا کنم، و [نسبت به پیمان شکنی] فقط از من بترسید. يَا‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ نِعْمَتِيَ ‌الَّتِ‍‍ي ‌أَ‌نْ‍‍عَمْتُ عَلَيْكُمْ ‌وَ‌أَ‌وْفُو‌ا‌ بِعَهْدِي ‌أ‍ُ‍‌وفِ بِعَهْدِكُمْ ‌وَ‌إِيّ‍‍َ‍ايَ فَا‌رْهَبُونِ
Wa 'Āminū Bimā 'Anzaltu Muşaddiqāan Limā Ma`akum Wa Lā Takūnū 'Awwala Kāfirin Bihi ۖ Wa Lā Tashtarū Bi'āyātī Thamanāan Qalīlāan Wa 'Īyāya Fa Attaqūni 002-041 وبه آنچه [بر پیامبر اسلام] نازل کرده ام که تصدیق کننده [تورات وانجیلی] است که با شماست، ایمان آورید و نخستین کافر به آن نباشید [که نسل به نسل پس از شما به پیروی از شما به آن کافر شوند] و آیاتم را [در تورات که اوصاف محمّد و قرآن در آن است، با تغییر دادن و تحریف کردن] به بهایی ناچیز نفروشید، و فقط از من پروا کنید. وَ‌آمِنُو‌ا‌ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلْتُ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ لِمَا‌ مَعَكُمْ ‌وَلاَ‌ تَكُونُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌وَّلَ كَافِ‍‍ر‌ٍ‌ بِ‍‍هِ ۖ ‌وَلاَ‌ تَشْتَرُ‌و‌ا‌ بِآيَاتِي ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلا‌ ً‌ ‌وَ‌إِيّ‍‍َ‍ايَ فَاتَّ‍‍قُ‍‍ونِ
Wa Lā Talbisū Al-Ĥaqqa Bil-Bāţili Wa Taktumū Al-Ĥaqqa Wa 'Antum Ta`lamūna 002-042 و حق را با باطل مخلوط نکنید [تا تشخیص دادنشان بر مردمِ جویای حق دشوار نشود]، وحق را [که قرآن وپیامبر است] در حالی که می دانید [و می شناسید، از مردم] پنهان نکنید. وَلاَ‌ تَلْبِسُو‌ا‌الْحَ‍‍قَّ بِ‍الْبَاطِ‍‍لِ ‌وَتَكْتُمُو‌ا‌الْحَ‍‍قَّ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa 'Aqīmū Aş-Şalāata Wa 'Ātū Az-Zakāata Wa Arka`ū Ma`a Ar-ki`īna 002-043 و نماز را بر پا دارید، و زکات بپردازید، و همراه رکوع کنندگان رکوع کنید [که نماز خواندن با جماعت محبوب خداست]. وَ‌أَ‍قِ‍‍يمُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتُو‌ا‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ‌وَ‌ا‌رْكَعُو‌ا‌ مَعَ ‌ال‍رَّ‌اكِعِينَ
'Ata'murūna An-Nāsa Bil-Birri Wa Tansawna 'Anfusakum Wa 'Antum Tatlūna Al-Kitāba ۚ 'Afalā Ta`qilūna 002-044 آیا مردم را به نیکی فرمان می دهید و خود را [در ارتباط با نیکی] فراموش می کنید؟ در حالی که کتاب [تورات را که با شدت به نیکی دعوتتان کرده] می خوانید. آیا [به وضع زیان بار و خطرناک خود] نمی اندیشید؟ أَتَأْمُر‍ُ‍‌ونَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ بِ‍الْبِ‍‍ر‍ّ‍ِ‌ ‌وَتَ‍‌‍ن‍‍سَ‍‍وْنَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَتْل‍‍ُ‍ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ۚ ‌أَفَلاَ‌ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Wa Asta`īnū Biş-Şabri Wa Aş-Şalāati ۚ Wa 'Innahā Lakabīratun 'Illā `Alá Al-Khāshi`īna 002-045 از صبر و نماز [برای حل مشکلات خود و پاک ماندن از آلودگی ها و رسیدن به رحمت حق] کمک بخواهید و بی تردید این کار جز بر کسانی که در برابر حق قلبی فروتن دارند دشوار و گران است. وَ‌اسْتَعِينُو‌ا‌ بِ‍ال‍‍صَّ‍‍بْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةِ ۚ ‌وَ‌إِنَّ‍‍هَا‌ لَكَبِي‍رَة‌‍ٌ‌ ‌إِلاَّ‌ عَلَى‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍اشِعِينَ
Al-Ladhīna Yažunnūna 'Annahum Mulāqū Rabbihim Wa 'Annahum 'Ilayhi ji`ūna 002-046 [دارندگان قلب فروتن] کسانی هستند که یقین دارند دیدار کننده [قیامت و پاداش] پروردگارشان می باشد و قطعاً به سوی او باز می گردند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍ظُ‍‍نّ‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ‍‍هُمْ مُلاَ‍قُ‍‍و‌ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَ‌أَنَّ‍‍هُمْ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌‍رَ‌اجِعُونَ
Yā Banī 'Isrā'īla Adhkurū Ni`matiya Allatī 'An`amtu `Alaykum Wa 'Annī Fađđaltukum `Alá Al-`Ālamīna 002-047 ای بنی اسرائیل! نعمت های مرا که به شما عطا کردم و اینکه شما را بر جهانیانِ [زمانِ خودتان] برتری دادم، یاد کنید، يَا‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ نِعْمَتِيَ ‌الَّتِ‍‍ي ‌أَ‌نْ‍‍عَمْتُ عَلَيْكُمْ ‌وَ‌أَنِّ‍‍ي فَ‍‍ضَّ‍‍لْتُكُمْ عَلَى‌ ‌الْعَالَمِينَ
Wa Attaqū Yawmāan Lā Tajzī Nafsun `An Nafsin Shay'āan Wa Lā Yuqbalu Minhā Shafā`atun Wa Lā Yu'ukhadhu Minhā `Adlun Wa Lā Hum Yunşarūna 002-048 و از روزی پروا کنید که نه کسی از کسی عذابی را دفع می کند، و نه از کسی شفاعتی می پذیرند، و نه از کسی [در برابر گناهانش] فدیه و عوضی می گیرند، و نه [برای رهایی از آتش دوزخ] یاری می شوند. وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ يَوْما‌ ً‌ لاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍زِي نَفْسٌ عَ‍‌‍نْ نَفْس‌‍ٍ‌ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍قْ‍‍بَلُ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ شَفَاعَةٌ‌ ‌وَلاَ‌ يُؤْ‍‍خَ‍‍ذُ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ عَ‍‍دْلٌ‌ ‌وَلاَ‌ هُمْ يُ‍‌‍ن‍‍صَ‍‍رُ‌ونَ
Wa 'Idh Najjaynākum Min 'Āli Fir`awna Yasūmūnakum Sū'a Al-`Adhābi Yudhabbiĥūna 'Abnā'akum Wa Yastaĥyūna Nisā'akum ۚ Wa Fī Dhālikum Balā'un Min Rabbikum `Ažīmun 002-049 و [یادکنید] آن گاه که شما را از [سیطره حکومت ظالمانه] فرعونیان نجات دادیم؛ آنان که همواره شما را به سخت ترین صورت شکنجه می کردند، پسران شما را سر می بریدند و زنان شما را [برای بیگاری و کنیزی] زنده می گذاشتند. و در این سختی ها ومشکلاتْ آزمایشی بزرگ از سوی پروردگارتان بود. وَ‌إِ‌ذْ‌ نَجَّيْنَاكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌آلِ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ يَسُومُونَكُمْ س‍‍ُ‍و‌ءَ‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ يُذَبِّح‍‍ُ‍ونَ ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌وَيَسْتَحْي‍‍ُ‍ونَ نِس‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ۚ ‌وَفِي ‌ذَلِكُمْ بَلاَ‌ء‌ٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Wa 'Idh Faraqnā Bikumu Al-Baĥra Fa'anjaynākum Wa 'Aghraqnā 'Āla Fir`awna Wa 'Antum Tanžurūna 002-050 و [یاد کنید] هنگامی که دریا را برای شما شکافتیم، پس شما را نجات دادیم و فرعونیان را در حالی که می دیدید، غرق کردیم. وَ‌إِ‌ذْ‌ فَ‍رَ‍قْ‍‍نَا‌ بِكُمُ ‌الْبَحْ‍رَ‌ فَأَ‌نْ‍‍جَيْنَاكُمْ ‌وَ‌أَ‍‍غْ‍رَ‍قْ‍‍نَ‍‍ا‌ ‌آلَ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَ‍‌‍ن‍‍ظُ‍‍رُ‌ونَ
Wa 'Idh Wā`adnā Mūsá 'Arba`īna Laylatan Thumma Attakhadhtumu Al-`Ijla Min Ba`dihi Wa 'Antum Žālimūna 002-051 و [یاد کنید] زمانی که [برای نازل کردن تورات] چهل شب با موسی وعده گذاشتیم، سپس شما بعد از [غایب شدن] او گوساله را معبود خود گرفتید، در حالی که [به سبب این کار بسیار زشت] ستمکار بودید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌وَ‌اعَ‍‍دْنَا‌ مُوسَ‍‍ى‌ ‌أَ‌رْبَع‍‍ِ‍ي‍‍نَ لَيْلَة‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذْتُمُ ‌الْعِ‍‍جْ‍‍لَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ظَ‍‍الِمُونَ
Thumma `Afawnā `Ankum Min Ba`di Dhālika La`allakum Tashkurūna 002-052 سپس بعد از آن [کار زشت] از [گناه] شما درگذشتیم، تا سپاس گزاری کنید. ثُ‍‍مَّ عَفَوْنَا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُ‌ونَ
Wa 'Idh 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Wa Al-Furqāna La`allakum Tahtadūna 002-053 و [یاد کنید] هنگامی که به موسی، کتاب و میزان جداکننده [حق از باطل] عطا کردیم تا هدایت یابید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْفُرْ‍قَ‍‍انَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُ‌ونَ
Wa 'Idh Qāla Mūsá LiqawmihiQawmi 'Innakum Žalamtum 'Anfusakum Biāttikhādhikumu Al-`Ijla Fatūbū 'Ilá Bāri'ikumqtulū 'Anfusakum Dhālikum Khayrun Lakum `Inda Bāri'ikum Fatāba `Alaykum ۚ 'Innahu Huwa At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 002-054 و [یاد کنید] زمانی که موسی به قومش گفت: ای قوم من! قطعاً شما به سبب معبود گرفتن گوساله به خودتان ستم ورزیدید، پس به سوی آفریننده خود بازگردید، و [افرادی از] خودتان را [که گوساله را به پرستش گرفتند] بکشید که این [عمل] برای شما در پیشگاه آفریدگارتان بهتر است. پس خدا [به دنبال اجرا کردن دستورش] توبه شما را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه پذیر و مهربان است. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ مُوسَى‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمِ‍‍هِ يَا‌ قَ‍‍وْمِ ‌إِنَّ‍‍كُمْ ظَ‍‍لَمْتُمْ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ بِ‍‍اتِّ‍‍خَ‍‍ا‌ذِكُمُ ‌الْعِ‍‍جْ‍‍لَ فَتُوبُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلَى‌ بَا‌رِئِكُمْ فَا‍قْ‍‍تُلُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ ‌ذَلِكُمْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ بَا‌رِئِكُمْ فَت‍‍َ‍ابَ عَلَيْكُمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ هُوَ‌ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
Wa 'Idh Qultum Yā Mūsá Lan Nu'umina Laka Ĥattá Nará Allāha Jahratan Fa'akhadhatkumu Aş-Şā`iqatu Wa 'Antum Tanžurūna 002-055 و [یاد کنید] آن گاه که گفتید: ای موسی! هرگز به تو ایمان نمی آوریم تا خدا را آشکارا [با چشم خود] ببینیم. پس صاعقه مرگبار شما را گرفت، در حالی که می دیدید. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْتُمْ يَا‌ مُوسَى‌ لَ‍‌‍نْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى‌ نَ‍رَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هَ جَهْ‍رَة‌ ً‌ فَأَ‍خَ‍‍ذَتْكُمُ ‌ال‍‍صَّ‍‍اعِ‍‍قَ‍‍ةُ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَ‍‌‍ن‍‍ظُ‍‍رُ‌ونَ
Thumma Ba`athnākum Min Ba`di Mawtikum La`allakum Tashkurūna 002-056 سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم تا سپاس گزاری کنید. ثُ‍‍مَّ بَعَثْنَاكُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُ‌ونَ
Wa Žallalnā `Alaykumu Al-Ghamāma Wa 'Anzalnā `Alaykumu Al-Manna Wa As-Salwá ۖ Kulū Min Ţayyibāti Mā Razaqnākum ۖ Wa Mā Žalamūnā Wa Lakin Kānū 'Anfusahum Yažlimūna 002-057 و [در صحرای سوزان سینا] ابر را بر سر شما سایبان قرار دادیم؛ و بر شما گزانگبین و بلدرچین نازل کردیم؛ [و گفتیم:] از خوراکی های پاک و پاکیزه ای که روزیِ شما قرار داده ایم بخورید. و آنان [در تجاوز و طغیانشان وناسپاسی وکفرانشان] بر ما ستم نکردند، بلکه همواره بر خود ستم می ورزیدند. وَ‍ظَ‍‍لَّلْنَا‌ عَلَيْكُمُ ‌الْ‍‍غَ‍‍م‍‍َ‍امَ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍زَلْنَا‌ عَلَيْكُمُ ‌الْمَ‍‍نَّ ‌وَ‌ال‍‍سَّلْوَ‌ى‌ ۖ كُلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ طَ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ مَا‌ ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاكُمْ ۖ ‌وَمَا‌ ظَ‍‍لَمُونَا‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ كَانُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُونَ
Wa 'Idh Qulnā Adkhulū Hadhihi Al-Qaryata Fakulū Minhā Ĥaythu Shi'tum Raghadāan Wa Adkhulū Al-Bāba Sujjadāan Wa Qūlū Ĥiţţatun Naghfir Lakum Khaţāyākum ۚ Wa Sanazīdu Al-Muĥsinīna 002-058 و [یاد کنید] هنگامی را که گفتیم: به این شهر [بیت المقدس] وارد شوید، و از نعمت های آن هر چه خواستید، فراوان و گوارا بخورید و از دروازه [شهر یا درِ معبد] فروتنانه و سجده کنان درآیید و بگویید: [خدایا! خواسته ما] ریزش گناهان ماست، تا گناهانتان را بیامرزیم و به زودی [پاداش] نیکوکاران را بیفزایم. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ ‌ا‌دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌ هَذِهِ ‌الْ‍‍قَ‍‍رْيَةَ فَكُلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ حَ‍‍يْ‍‍ثُ شِئْتُمْ ‌‍رَغَ‍‍د‌ا‌ ً‌ ‌وَ‌ا‌دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌الْب‍‍َ‍ابَ سُجَّد‌ا‌ ً‌ ‌وَ‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ حِ‍‍طَّ‍‍ةٌ‌ نَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَكُمْ خَ‍‍طَ‍‍ايَاكُمْ ۚ ‌وَسَنَز‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْمُحْسِنِينَ
Fabaddala Al-Ladhīna Žalamū Qawlāan Ghayra Al-Ladhī Qīla Lahum Fa'anzalnā `Alá Al-Ladhīna Žalamū Rijzāan Mina As-Samā'i Bimā Kānū Yafsuqūna 002-059 ولی ستمکاران، سخنی را که [بیرون دروازه شهر] به آنان گفته شده بود [پس از ورود به شهر] به سخنی دیگر تبدیل کردند [به جای درخواست ریزش گناهان، درخواست امور مادی کردند]. ما هم بر ستمکاران به سبب آنکه همواره نافرمانی می کردند، عذابی از آسمان فرود آوردیم. فَبَدَّلَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُو‌اقَ‍‍وْلاً‌ غَ‍‍يْ‍رَ‌الَّذِي قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ فَأَ‌ن‍‍زَلْنَا‌ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُو‌ا‌رِجْ‍‍ز‌ا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَفْسُ‍‍قُ‍‍ونَ
Wa 'Idh Astasqá Mūsá Liqawmihi Faqulnā Ađrib Bi`aşāka Al-Ĥajara ۖnfajarat Minhu Athnatā `Ashrata `Aynāan ۖ Qad `Alima Kullu 'Unāsin Mashrabahum ۖ Kulū Wa Ashrabū Min Rizqi Allāhi Wa Lā Ta`thaw Fī Al-'Arđi Mufsidīna 002-060 و [یاد کنید] آن گاه که موسی برای قومش درخواست آب کرد، پس گفتیم: عصایت را به این سنگ بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشید به طوری که هر گروهی [از دوازده گروه بنی اسرائیل] چشمه ویژه خود را شناخت. [و گفتیم:] از روزیِ خدا بخورید و بیاشامید و تبهکارانه در زمین فتنه و آشوب بر پا نکنید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌اسْتَسْ‍‍قَ‍‍ى‌ مُوسَى‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمِ‍‍هِ فَ‍‍قُ‍‍لْنَا‌ ‌اضْ‍‍رِبْ بِعَ‍‍صَ‍‍اكَ ‌الْحَجَ‍رَۖ فَا‌ن‍‍فَجَ‍رَتْ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌اثْنَتَا‌ عَشْ‍رَةَ عَيْنا‌‌ ًۖ قَ‍‍دْ‌ عَلِمَ كُلُّ ‌أُن‍‍َ‍اسٍ‌ مَشْ‍رَبَهُمْ ۖ كُلُو‌ا‌ ‌وَ‌اشْ‍رَبُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌رِ‌زْ‍قِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ تَعْثَوْ‌ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مُفْسِدِينَ
Wa 'Idhi Qultum Yā Mūsá Lan Naşbira `Alá Ţa`āmin Wāĥidind`u Lanā Rabbaka Yukhrij Lanā Mimmā Tunbitu Al-'Arđu Min Baqlihā Wa Qiththā'ihā Wa Fūmihā Wa `Adasihā Wa Başalihā ۖ Qāla 'Atastabdilūna Al-Ladhī Huwa 'Adná Bial-Ladhī Huwa Khayrun ۚ Ahbiţū Mişan Fa'inna Lakum Mā Sa'altum ۗ Wa Đuribat `Alayhimu Adh-Dhillatu Wa Al-Maskanatu Wa Bā'ū Bighađabin Mina Allāhi ۗ Dhālika Bi'annahum Kānū Yakfurūna Bi'āyāti Allāhi Wa Yaqtulūna An-Nabīyīna Bighayri Al-Ĥaqqi ۗ Dhālika Bimā `Aşaw Wa Kānū Ya`tadūna 002-061 و [یاد کنید] هنگامی که گفتید: ای موسی! ما هرگز بر یک نوع غذا صبر نمی کنیم، پس از پروردگارت بخواه تا از آنچه زمین می رویاند از سبزی و خیار و سیر و عدس و پیازش را برای ما آماده کند. [موسی] گفت: آیا شما به جای غذای بهتر، غذای پست تر را می خواهید؟! [اکنون که چنین درخواست ناروایی دارید] به شهری فرود آیید که آنچه خواستید، برای شما آماده است. و [داغِ] خواری و بیچارگی و نیاز بر آنان زده شد و سزاوار خشم خدا شدند؛ این [خواری و خشم] به سبب آن بود که آنان همواره به آیات خدا کفر می ورزیدند و پیامبران را به ناحق می کشتند؛ این [کفرورزی و کشتن پیامبران] به علت آن بود که [از فرمانِ من] سرپیچی نمودند و پیوسته [از حدود حق] تجاوز می کردند. وَ‌إِ‌ذِ‌ قُ‍‍لْتُمْ يَا‌ مُوسَى‌ لَ‍‌‍نْ نَ‍‍صْ‍‍بِ‍‍ر‍َ‍‌ عَلَى‌ طَ‍‍ع‍‍َ‍امٍ‌ ‌وَ‌احِد‌‌ٍ‌ فَا‌دْعُ لَنَا‌ ‌‍رَبَّكَ يُ‍‍خْ‍‍رِجْ لَنَا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ تُ‍‌‍نْ‍‍بِتُ ‌الأَ‌رْ‍ضُ مِ‍‌‍نْ بَ‍‍قْ‍‍لِهَا‌ ‌وَ‍قِ‍‍ثّ‍‍َ‍ائِهَا‌ ‌وَفُومِهَا‌ ‌وَعَدَسِهَا‌ ‌وَبَ‍‍صَ‍‍لِهَا‌ ۖ قَ‍‍الَ ‌أَتَسْتَ‍‍بْ‍‍دِل‍‍ُ‍ونَ ‌الَّذِي هُوَ‌ ‌أَ‌دْنَى‌ بِ‍الَّذِي هُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٌۚ ‌اهْبِ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‍صْ‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ فَإِنَّ لَكُمْ مَا‌ سَأَلْتُمْ ۗ ‌وَ‍ضُ‍‍رِبَتْ عَلَيْهِمُ ‌ال‍‍ذِّلَّةُ ‌وَ‌الْمَسْكَنَةُ ‌وَب‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ بِ‍‍غَ‍‍ضَ‍‍بٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَانُو‌ا‌ يَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَ‍‍قِّ ۗ ‌ذَلِكَ بِمَا‌ عَ‍‍صَ‍‍وْ‌ا‌ ‌وَكَانُو‌ا‌ يَعْتَدُ‌ونَ
'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Al-Ladhīna Hādū Wa An-Naşārá Wa Aş-Şābi'īna Man 'Āmana Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa `Amila Şāliĥāan Falahum 'Ajruhum `Inda Rabbihim Wa Lā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-062 مسلماً کسانی که [به ظاهر] ایمان آوردند، و یهودی ها و نصرانی ها و صابئی ها هر کدامشان [از روی حقیقت] به خدا و روز قیامت ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است، و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین شوند. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ هَا‌دُ‌و‌ا‌ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِئ‍‍ِ‍ي‍‍نَ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَعَمِلَ صَ‍‍الِحا‌‌ ً‌ فَلَهُمْ ‌أَجْ‍‍رُهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa 'Idh 'Akhadhnā Mīthāqakum Wa Rafa`nā Fawqakumu Aţ-Ţūra Khudhū Mā 'Ātaynākum Biqūwatin Wa Adhkurū Mā Fīhi La`allakum Tattaqūna 002-063 و [یاد کنید] هنگامی که از شما [بر پیروی از حق] پیمان گرفتیم، و کوه طور را بالای سرتان برافراشتیم، [و گفتیم:] آنچه را [از آیات کتاب آسمانی] به شما داده ایم، با قدرت و قوّت دریافت کنید، و آنچه را در آن است [برای اجرا کردن] به یاد داشته باشید تا پرهیزکار شوید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذْنَا‌ مِيثَاقَ‍‍كُمْ ‌وَ‌‍رَفَعْنَا‌ فَوْ‍قَ‍‍كُمُ ‌ال‍‍طُّ‍‍و‌‍رَخُ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌آتَيْنَاكُمْ بِ‍‍قُ‍‍وَّةٍ‌ ‌وَ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ مَا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ لَعَلَّكُمْ تَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Thumma Tawallaytum Min Ba`di Dhālika ۖ Falawlā Fađlu Allāhi `Alaykum Wa Raĥmatuhu Lakuntum Mina Al-Khāsirīna 002-064 آن گاه بعد از [پیمان گرفتن، از وفاکردن به آن] سرپیچی کردید، و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، قطعاً از زیانکاران بودید. ثُ‍‍مَّ تَوَلَّيْتُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ ۖ فَلَوْلاَ‌ فَ‍‍ضْ‍‍لُ ‌اللَّ‍‍هِ عَلَيْكُمْ ‌وَ‌‍رَحْمَتُ‍‍هُ لَكُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مِنَ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِ‍‍رِينَ
Wa Laqad `Alimtumu Al-Ladhīna A`tadaw Minkum As-Sabti Faqulnā Lahum Kūnū Qiradatan Khāsi'īna 002-065 بی تردید شما [سرگذشتِ کسانی از هم مسلکان خود را] که در روز شنبه [از فرمان خدا که صید ماهی را حرام کرده بود] عصیان ورزیدند دانستید که [به کیفر عصیانشان] به آنان نهیب زدیم که به صورت بوزینگانی خوار و رانده شده درآیید. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ عَلِمْتُمُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اعْتَدَ‌وْ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ فِي ‌ال‍‍سَّ‍‍بْ‍‍تِ فَ‍‍قُ‍‍لْنَا‌ لَهُمْ كُونُو‌اقِ‍رَ‌دَةً خَ‍‍اسِئ‍‍ِ‍‍ينَ
Faja`alnāhā Nakālāan Limā Bayna Yadayhā Wa Mā Khalfahā Wa Maw`ižatan Lilmuttaqīna 002-066 در نتیجه، آن [مجازات] را عبرتی برای کسانی که شاهدِ حادثه بودند، وکسانی که بعد از آنان می آیند، و پندی برای پرواپیشگان قرار دادیم. فَجَعَلْنَاهَا‌ نَكَالا‌ ً‌ لِمَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ يَدَيْهَا‌ ‌وَمَا‌ خَ‍‍لْفَهَا‌ ‌وَمَوْعِ‍‍ظَ‍‍ة ً‌ لِلْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Wa 'Idh Qāla Mūsá Liqawmihi~ 'Inna Allāha Ya'murukum 'An Tadhbaĥū Baqaratan ۖ Qālū 'Atattakhidhunā Huzūan ۖ Qāla 'A`ūdhu Billāhi~ 'An 'Akūna Mina Al-Jāhilīn 002-067 و [یاد کنید] زمانی که موسی به قومش گفت: خدا به شما فرمان می دهد گاوی را ذبح کنید، گفتند: آیا ما را مسخره می کنی؟! گفت: به خدا پناه می برم از اینکه از نادانان باشم. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ مُوسَى‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمِهِ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَأْمُرُكُمْ ‌أَ‌نْ تَذْبَحُو‌ا‌ بَ‍‍قَ‍رَة‌ ًۖ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَتَتَّ‍‍خِ‍‍ذُنَا‌ هُز‍ُ‍‌و‌ا‌‌ ًۖ قَ‍‍الَ ‌أَع‍‍ُ‍و‌ذُ‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌نْ ‌أَك‍‍ُ‍ونَ مِنَ ‌الْجَاهِلِين
Qālū Ad`u Lanā Rabbaka Yubayyin Lanā Mā Hiya ۚ Qāla 'Innahu Yaqūlu 'Innahā Baqaratun Lā Fāriđun Wa Lā Bikrun `Awānun Bayna Dhālika ۖ Fāf`alū Mā Tu'umarūna 002-068 گفتند: از پروردگارت بخواه برای ما بیان کند که آن گاو چگونه گاوی باشد؟ گفت: او می فرماید که آن گاوی است نه پیر از کارمانده، نه جوان نارسیده، [بلکه] گاوی میان این دو نوع گاو است. پس آنچه را به آن فرمان داده اند، انجام دهید. قَ‍‍الُو‌ا‌ا‌دْعُ لَنَا‌ ‌‍رَبَّكَ يُبَيِّ‍‌‍نْ لَنَا‌ مَا‌ هِيَ ۚ قَ‍‍الَ ‌إِنَّ‍‍هُ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌إِنَّ‍‍هَا‌ بَ‍‍قَ‍رَة ٌ‌ لاَ‌ فَا‌رِ‍‍ضٌ‌ ‌وَلاَ‌ بِكْرٌ‌ عَو‍َ‍‌ان‌‍ٌ‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ذَلِكَ ۖ فَافْعَلُو‌ا‌ مَا‌ تُؤْمَرُ‌ونَ
Qālū Ad`u Lanā Rabbaka Yubayyin Lanā Mā Lawnuhā ۚ Qāla 'Innahu Yaqūlu 'Innahā Baqaratun Şafrā'u Fāqi`un Lawnuhā Tasurru An-Nāžirīna 002-069 گفتند: از پروردگارت بخواه که برای ما توضیح دهد رنگش چگونه باشد؟ گفت: خدا می گوید: گاوی است زرد و رنگش روشن که بینندگان را شاد و مسرور می کند. قَ‍‍الُو‌ا‌ا‌دْعُ لَنَا‌ ‌‍رَبَّكَ يُبَيِّ‍‌‍نْ لَنَا‌ مَا‌ لَوْنُهَا‌ ۚ قَ‍‍الَ ‌إِنَّ‍‍هُ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌إِنَّ‍‍هَا‌ بَ‍‍قَ‍رَة‌‍ٌصَ‍‍فْر‍َ‍‌ا‌ءُ‌ فَاقِ‍‍ع ٌ‌ لَوْنُهَا‌ تَسُرُّ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍اظِ‍‍رِينَ
Qālū Ad`u Lanā Rabbaka Yubayyin Lanā Mā Hiya 'Inna Al-Baqara Tashābaha `Alaynā Wa 'Innā 'In Shā'a Allāhu Lamuhtadūna 002-070 گفتند: از پروردگارت بخواه برای ما بیان کند که [نهایتاً آن گاو] چه گاوی است؟ زیرا این گاو بر ما مُبهم و مُشتبه شده، و اگر خدا بخواهد [به شناخت آن] هدایت خواهیم شد. قَ‍‍الُو‌ا‌ا‌دْعُ لَنَا‌ ‌‍رَبَّكَ يُبَيِّ‍‌‍نْ لَنَا‌ مَا‌ هِيَ ‌إِنَّ ‌الْبَ‍‍قَ‍رَ‌ تَشَابَهَ عَلَيْنَا‌ ‌وَ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ لَمُهْتَدُ‌ونَ
Qāla 'Innahu Yaqūlu 'Innahā BaqaratunDhalūlun Tuthīru Al-'Arđa Wa Lā Tasqī Al-Ĥartha MusallamatunShiyata Fīhā ۚ Qālū Al-'Āna Ji'ta Bil-Ĥaqqi ۚ Fadhabaĥūhā Wa Mā Kādū Yaf`alūna 002-071 گفت: او می گوید: گاوی است که نه رام است تا زمین را شخم زند و نه زراعت را آبیاری نماید، [از هر عیب و نقصی] سالم است، و رنگی مخالف رنگ اصلی در آن نیست، گفتند: اکنون حق را برای ما آوردی. پس آن را ذبح کردند، در حالی که نزدیک بود فرمان خدا را اجرا نکنند!! قَ‍‍الَ ‌إِنَّ‍‍هُ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌إِنَّ‍‍هَا‌ بَ‍‍قَ‍رَة ٌ‌ لاَ‌ ‌ذَل‍‍ُ‍ول‌‍ٌ‌ تُث‍‍ِ‍ي‍‍رُ‌ ‌الأَ‌رْ‍ضَ ‌وَلاَ‌ تَسْ‍‍قِ‍‍ي ‌الْحَرْثَ مُسَلَّمَة ٌ‌ لاَ‌ شِيَةَ فِيهَا‌ ۚ قَ‍‍الُو‌ا‌الآنَ جِئْتَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۚ فَذَبَحُوهَا‌ ‌وَمَا‌ كَا‌دُ‌و‌ا‌ يَفْعَلُونَ
Wa 'Idh Qataltum Nafsāan Fa Addāra'tum Fīhā Wa ۖ Allāhu Mukhrijun Mā Kuntum Taktumūna 002-072 و [یاد کنید] هنگامی که کسی را کشتید و درباره [قاتل] او به نزاع و ستیز برخاستید؛ و خدا آشکار کننده چیزی است که پنهان می داشتید. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍تَلْتُمْ نَفْسا‌‌ ً‌ فَا‌دَّ‌ا‌‍رَ‌أْتُمْ فِيهَا‌ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ مُ‍‍خْ‍‍رِجٌ‌ مَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَكْتُمُونَ
Faqulnā Ađribūhu Biba`đihā ۚ Kadhālika Yuĥyī Al-Lahu Al-Mawtá Wa Yurīkum 'Āyātihi La`allakum Ta`qilūna 002-073 پس گفتیم: پاره ای از آن [گاو ذبح شده] را به مقتول بزنید [تا زنده شود و قاتل را معرفی کند]. خدا مردگان را این گونه زنده می کند و نشانه هایِ [قدرت و ربوبیّت] خود را به شما نشان می دهد، تا بیندیشید. فَ‍قُ‍‍لْنَا‌ ‌اضْ‍‍رِب‍‍ُ‍وهُ بِبَعْ‍‍ضِ‍‍هَا‌ ۚ كَذَلِكَ يُحْيِي ‌اللَّهُ ‌الْمَوْتَى‌ ‌وَيُ‍‍رِيكُمْ ‌آيَاتِ‍‍هِ لَعَلَّكُمْ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Thumma Qasat Qulūbukum Min Ba`di Dhālika Fahiya Kālĥijārati 'Aw 'Ashaddu Qaswatan ۚ Wa 'Inna Mina Al-Ĥijārati Lamā Yatafajjaru Minhu Al-'Anhāru ۚ Wa 'Inna Minhā Lamā Yashshaqqaqu Fayakhruju Minhu Al-Mā'u ۚ Wa 'Inna Minhā Lamā Yahbiţu Min Khashyati Allāhi ۗ Wa Mā Al-Lahu Bighāfilin `Ammā Ta`malūna 002-074 سپس دل های شما بعد از آن [معجزه شگفت انگیز] سخت شد، مانند سنگ یا سخت تر؛ زیرا پاره ای از سنگ هاست که از آنها نهرها می جوشد، و پاره ای از آنها می شکافد و آب از آن بیرون می آید، و پاره ای از آنها از ترس خدا [از بلندی] سقوط می کند؛ و خدا از آنچه انجام می دهید بی خبر نیست. ثُ‍‍مَّ قَ‍‍سَتْ قُ‍‍لُوبُكُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَا‌‍رَةِ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَشَدُّ‌ قَ‍‍سْوَة ًۚ ‌وَ‌إِنَّ مِنَ ‌الْحِجَا‌‍رَةِ لَمَا‌ يَتَفَجَّرُ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ ۚ ‌وَ‌إِنَّ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ لَمَا‌ يَشَّ‍‍قَّ‍‍قُ فَيَ‍‍خْ‍‍رُجُ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌الْم‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌وَ‌إِنَّ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ لَمَا‌ يَهْبِ‍‍طُ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍شْيَةِ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
'Afataţma`ūna 'An Yu'uminū Lakum Wa Qad Kāna Farīqun Minhum Yasma`ūna Kalāma Allāhi Thumma Yuĥarrifūnahu Min Ba`di Mā `Aqalūhu Wa Hum Ya`lamūna 002-075 آیا [شما مردم مؤمن] امید دارید که [آن سخت دلان] به [دین] شما ایمان بیاورند؟! در حالی که گروهی از آنان کلام خدا را همواره می شنیدند، سپس بعد از آنکه [معنا و مفهومش را] درک می کردند، [به سبب دنیاطلبی و امور مادی] به دلخواه خود تغییرش می دادند، در صورتی که می دانستند [به کلام خدا و به مردم جویای حق خیانت می کنند]. أَفَتَ‍‍طْ‍‍مَع‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌نْ يُؤْمِنُو‌ا‌ لَكُمْ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ ك‍‍َ‍انَ فَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍قٌ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ يَسْمَع‍‍ُ‍ونَ كَلاَمَ ‌اللَّ‍‍هِ ثُ‍‍مَّ يُحَرِّفُونَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ عَ‍‍قَ‍‍ل‍‍ُ‍وهُ ‌وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idhā Laqū Al-Ladhīna 'Āmanū Qālū 'Āmannā Wa 'Idhā Khalā Ba`đuhum 'Ilá Ba`đin Qālū 'Atuĥaddithūnahum Bimā Fataĥa Allāhu `Alaykum Liyuĥājjūkum Bihi `Inda Rabbikum ۚ 'Afalā Ta`qilūna 002-076 و هنگامی که با مؤمنان دیدار کنند، می گویند: ما ایمان آوردیم. و چون با هم خلوت می کنند [از روی اعتراض و ایراد] به یکدیگر می گویند: چرا حقایقی را که خدا [در تورات درباره پیامبر اسلام] برای شما بیان کرده به مؤمنان می گویید تا [روز قیامت با این حقایق] در پیشگاه پروردگارتان بر ضد شما استدلال کنند؟ آیا تعقّل نمی کنید [که نباید زمینه استدلال بر ضد خود را در اختیار مؤمنان گذارید؟!] وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ لَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اقَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ خَ‍‍لاَ‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ ‌إِلَى‌ بَعْ‍‍ضٍقَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا‌ فَتَحَ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَيْكُمْ لِيُح‍‍َ‍اجُّوكُمْ بِ‍‍هِ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّكُمْ ۚ ‌أَفَلاَ‌ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
'Awalā Ya`lamūna 'Anna Allāha Ya`lamu Mā Yusirrūna Wa Mā Yu`linūna 002-077 آیا [آن سخت دلان] نمی دانند که خدا آنچه را پنهان می دارند و آنچه را آشکار می کنند، می داند؟! أَ‌وَلاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَعْلَمُ مَا‌ يُسِ‍‍ر‍ّ‍‍ُ‍‌ونَ ‌وَمَا‌ يُعْلِنُونَ
Wa Minhum 'Ummīyūna Lā Ya`lamūna Al-Kitāba 'Illā 'Amānīya Wa 'In Hum 'Illā Yažunnūna 002-078 و گروهی از یهود، که جاهل و بی سوادند [غیر از تورات فعلی] که جز بافته های دروغین [عالمان خائن آنان نیست] نمی دانند، و حال آن که [در امر دین به سبب عدم تحقیق و دنبال نکردن علم و دانش] فقط در مسیر گمان و خیال واهی قدم برمی دارند. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌أُمِّ‍‍يّ‍‍ُ‍ونَ لاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌إِلاَّ‌ ‌أَمَانِيَّ ‌وَ‌إِ‌نْ هُمْ ‌إِلاَّ‌ يَ‍‍ظُ‍‍نُّ‍‍ونَ
Fawaylun Lilladhīna Yaktubūna Al-Kitāba Bi'aydīhim Thumma Yaqūlūna Hādhā Min `Indi Allāhi Liyashtarū Bihi Thamanāan Qalīlāan ۖ Fawaylun Lahum Mimmā Katabat 'Aydīhim Wa Waylun Lahum Mimmā Yaksibūna 002-079 پس وای بر کسانی که با دست هاشان نوشته ای را می نویسند، سپس می گویند: این [نوشته] از سوی خداست. تا با این [کار زشت و خائنانه] بهایی ناچیز به دست آورند؛ پس وای بر آنان از آنچه دست هاشان نوشت، و وای بر آنان از آنچه به دست می آورند. فَوَيْ‍‍ل ٌ‌ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَكْتُب‍‍ُ‍ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُ‍‍مَّ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ هَذَ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ لِيَشْتَرُ‌و‌ا‌ بِ‍‍هِ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلا‌‌ ًۖ فَوَيْ‍‍ل ٌ‌ لَهُمْ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَتَبَتْ ‌أَيْدِيهِمْ ‌وَ‌وَيْ‍‍ل ٌ‌ لَهُمْ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَكْسِبُونَ
Wa Qālū Lan Tamassanā An-Nāru 'Illā 'Ayyāmāan Ma`dūdatan ۚ Qul 'Āttakhadhtum `Inda Allāhi `Ahdāan Falan Yukhlifa Allāhu `Ahdahu~ ۖ 'Am Taqūlūna `Alá Allāhi Mā Lā Ta`lamūna 002-080 و گفتند: آتش [دوزخ] جز چند روزی به ما نمی رسد. بگو: آیا [بر این عقیده خود] از نزد خدا پیمانی گرفته اید؟ که هرگز خدا از آن پیمان تخلّف نخواهد کرد، یا جاهلانه چیزی را به خدا نسبت می دهید؟ وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‌‍نْ تَمَسَّنَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌رُ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَيَّاما‌ ً‌ مَعْدُ‌و‌دَة‌ ًۚ قُ‍‍لْ ‌أ‍َ‍‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذْتُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ عَهْد‌ا‌‌ ً‌ فَلَ‍‌‍نْ يُ‍‍خْ‍‍لِفَ ‌اللَّ‍‍هُ عَهْدَهُ~ُ ۖ ‌أَمْ تَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ مَا‌ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Balá Man Kasaba Sayyi'atan Wa 'Aĥāţat Bihi Khaţī'atuhu Fa'ūlā'ika 'Aşĥābu An-Nāri ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-081 [نه چنین است که می گویید] بلکه کسانی که مرتکب گناه شدند وآثار گناه، سراسر وجودشان را فرا گرفت، آنان اهل آتشند و در آن جاودانه اند. بَلَى‌ مَ‍‌‍نْ كَسَبَ سَيِّئَة ً‌ ‌وَ‌أَحَاطَ‍‍تْ بِ‍‍هِ خَ‍‍ط‍‍ِ‍ي‍‍ئَتُ‍‍هُ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti 'Ūlā'ika 'Aşĥābu Al-Jannati ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-082 و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، اهل بهشت اند و در آن جاودانه اند. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةِ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Wa 'Idh 'Akhadhnā Mīthāqa Banī 'Isrā'īla Lā Ta`budūna 'Illā Al-Laha Wa Bil-Wālidayni 'Iĥsānāan Wa Dhī Al-Qurbá Wa Al-Yatāmá Wa Al-Masākīni Wa Qūlū Lilnnāsi Ĥusnāan Wa 'Aqīmū Aş-Şalāata Wa 'Ātū Az-Zakāata Thumma Tawallaytum 'Illā Qalīlāan Minkum Wa 'Antum Mu`rūna 002-083 و [یاد کنید] زمانی که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خدا را نپرستید، و به پدر و مادر و خویشان ویتیمان ومستمندان نیکی کنید، و با مردم با خوش زبانی سخن گویید، و نماز را بر پا دارید، و زکات بپردازید، سپس همه شما جز اندکی [از پیمان خدا] روی گردانیدید؛ و شما [به طور عادت] روی گردان هستید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذْنَا‌ مِيث‍‍َ‍اقَ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ لاَ‌ تَعْبُد‍ُ‍‌ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَبِالْوَ‌الِدَيْ‍‍نِ ‌إِحْسَانا‌ ً‌ ‌وَ‌ذِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْبَى‌ ‌وَ‌الْيَتَامَى‌ ‌وَ‌الْمَسَاك‍‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَ‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ حُسْنا‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‍قِ‍‍يمُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتُو‌ا‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ثُ‍‍مَّ تَوَلَّيْتُمْ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ مُعْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍ونَ
Wa 'Idh 'Akhadhnā Mīthāqakum Lā Tasfikūna Dimā'akum Wa Lā Tukhrijūna 'Anfusakum Min Diyārikum Thumma 'Aqrartum Wa 'Antum Tash/hadūna 002-084 و [یاد کنید] هنگامی که از شما پیمان گرفتیم که خون همدیگر را نریزید، و یکدیگر را از خانه های خود آواره نکنید، سپس [به پیمانتان] اقرار کردید و بر آن هم گواهی می دهید. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذْنَا‌ مِيثَاقَ‍‍كُمْ لاَ‌ تَسْفِك‍‍ُ‍ونَ ‌دِم‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍خْ‍‍رِج‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌دِيَا‌رِكُمْ ثُ‍‍مَّ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَ‌رْتُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَشْهَدُ‌ونَ
Thumma 'Antum Hā'uulā' Taqtulūna 'Anfusakum Wa Tukhrijūna Farīqāan Minkum Min Diyārihim Tažāharūna `Alayhim Bil-'Ithmi Wa Al-`Udwāni Wa 'In Ya'tūkum 'Usārá Tufādūhum Wa Huwa Muĥarramun `Alaykum 'Ikhjuhum ۚ 'A Fatu'uminūna Biba`đi Al-Kitābi Wa Takfurūna ۚ Biba`đin Famā Jazā'u Man Yaf`alu Dhālika Minkum 'Illā Khizyun Al-Ĥayāati ۖ Ad-Dunyā Wa Yawma Al-Qiyāmati Yuraddūna 'Ilá 'Ashaddi ۗ Al-`Adhābi Wa Mā Al-Lahu Bighāfilin `Ammā Ta`malūna 002-085 باز این شما هستید که یکدیگر را می کشید، و گروهی از خودتان را از خانه هایشان آواره می کنید، و از روی گناه و تجاوز یکدیگر را بر ضد آنان [که آواره کرده اید] یاری و کمک می دهید، و اگر آنان در حال اسارت نزد شما آیند، برای آزاد شدنشان فدیه می دهید، در صورتی که آواره کردنشان بر شما حرام بود. آیا به بخشی از کتاب [آسمانی] ایمان می آورید و به بخشی دیگر کفر می ورزید؟ [حرام بودن جنگ و آواره کردن را مردود می شمارید، و وجوب آزاد کردن هم کیشان را از اسارت قبول می کنید!] پس کیفر کسانی از شما که چنین تبعیضی را [در آیات خدا] روا می دارند، جز خواری و رسوایی در زندگی دنیا نیست، و روز قیامت به سوی سخت ترین عذاب بازگردانیده می شوند، و خدا از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست. ثُ‍‍مَّ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ تَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ ‌وَتُ‍‍خْ‍‍رِج‍‍ُ‍ونَ فَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مِ‍‌‍نْ ‌دِيَا‌رِهِمْ تَ‍‍ظَ‍‍اهَر‍ُ‍‌ونَ عَلَيْهِمْ بِ‍الإِثْمِ ‌وَ‌الْعُ‍‍دْ‌و‍َ‍‌انِ ‌وَ‌إِ‌نْ يَأْتُوكُمْ ‌أُسَا‌‍رَ‌ى‌ تُفَا‌دُ‌وهُمْ ‌وَهُوَ‌ مُحَ‍رَّمٌ عَلَيْكُمْ ‌إِخْ‍رَ‌اجُهُمْ ۚ ‌أَ‌ فَتُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِبَعْ‍‍ضِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَتَكْفُر‍ُ‍‌ونَ ۚ بِبَعْ‍‍ضٍ‌ فَمَا‌ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ مَ‍‌‍نْ يَفْعَلُ ‌ذَلِكَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌إِلاَّ‌ خِ‍‍زْي‌‍ٌ‌ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ۖ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَيَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ يُ‍رَ‌دّ‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌أَشَدِّ‌ ۗ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
'Ūlā'ika Al-Ladhīna Ashtaraw Al-Ĥayāata Ad-Dunyā Bil-'Ākhirati ۖ Falā Yukhaffafu `Anhumu Al-`Adhābu Wa Lā Hum Yunşarūna 002-086 اینان کسانی اند که زندگی [زودگذر] دنیا را به جای آخرت خریدند؛ پس نه عذاب از آنان سبک شود و نه یاری شوند. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اشْتَ‍رَ‌وُ‌ا‌ ‌الْحَي‍‍َ‍اةَ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ ۖ فَلاَ‌ يُ‍‍خَ‍‍فَّفُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابُ ‌وَلاَ‌ هُمْ يُ‍‌‍ن‍‍صَ‍‍رُ‌ونَ
Wa Laqad 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Wa Qaffaynā Min Ba`dihi Bir-Rusuli ۖ Wa 'Ātaynā `Īsá Abna Maryama Al-Bayyināti Wa 'Ayyadnāhu Birūĥi Al-Qudusi ۗ 'Afakullamā Jā'akum Rasūlun Bimā Lā Tahwá 'Anfusukum Astakbartum Fafarīqāan Kadhdhabtum Wa Farīqāan Taqtulūn 002-087 و یقیناً ما به موسی کتاب دادیم و پس از او پیامبرانی به دنبال هم فرستادیم، و به عیسی بن مریم دلایل روشن و آشکار عطا نمودیم، و او را به وسیله روح القدس توانایی بخشیدیم؛ پس چرا هرگاه پیامبری آیین و احکامی که مطابق هوا و هوستان نبود برای شما آورد، سرکشی کردید؟ پس [نبوّتِ] گروهی را تکذیب نمودید وگروهی را می کشتید. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‍قَ‍‍فَّيْنَا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ بِ‍ال‍‍رُّسُلِ ۖ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ عِيسَى‌ ‌ابْ‍‍نَ مَرْيَمَ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌أَيَّ‍‍دْن‍‍َ‍اهُ بِر‍ُ‍‌وحِ ‌الْ‍‍قُ‍‍دُسِ ۗ ‌أَفَكُلَّمَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌‍رَس‍‍ُ‍ول‌‍ٌ‌ بِمَا‌ لاَ‌ تَهْوَ‌ى‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسُكُمْ ‌اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌‌ ً‌ كَذَّبْ‍‍تُمْ ‌وَفَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌‌ ً‌ تَ‍‍قْ‍‍تُلُون
Wa Qālū Qulūbunā Ghulfun ۚ Bal La`anahumu Allāhu Bikufrihim Faqalīlāan Mā Yu'uminūna 002-088 و گفتند: دل های ما در غلاف و پوشش است [به این علتْ کلام تو را نمی فهمیم، ولی چنین نیست که می گویند] بلکه خدا به سبب کفرشان آنان را از رحمتش دور کرده [در نتیجه از پذیرفتن اسلام خودداری می کنند] پس اندکی ایمان می آورند. وَ‍قَ‍‍الُو‌اقُ‍‍لُوبُنَا‌ غُ‍‍لْف‌‍ٌۚ بَلْ لَعَنَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِكُفْ‍‍رِهِمْ فَ‍‍قَ‍‍لِيلا‌ ً‌ مَا‌ يُؤْمِنُونَ
Wa Lammā Jā'ahum Kitābun Min `Indi Allāhi Muşaddiqun Limā Ma`ahum Wa Kānū Min Qablu Yastaftiĥūna `Alá Al-Ladhīna Kafarū Falammā Jā'ahum Mā `Arafū Kafarū Bihi ۚ Fala`natu Allāhi `Alá Al-Kāfirīna 002-089 و هنگامی که برای آنان از سوی خدا کتابی [چون قرآن] آمد که تصدیق کننده توراتی است که با آنان است، و همواره پیش از نزولش به خودشان [در سایه ایمان به آن] مژده پیروزی بر کافران می دادند، پس [با این وصف] زمانی که قرآن [که پیش از نزولش آن را با پیشگویی تورات می شناختند] نزد آنان آمد، به آن کافر شدند؛ پس لعنت خدا بر کافران باد. وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ كِت‍‍َ‍ابٌ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍ ٌ‌ لِمَا‌ مَعَهُمْ ‌وَكَانُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ يَسْتَفْتِح‍‍ُ‍ونَ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ مَا‌ عَ‍رَفُو‌ا‌ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِ‍‍هِ ۚ فَلَعْنَةُ ‌اللَّ‍‍هِ عَلَى‌ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Bi'sa Mā Ashtaraw Bihi~ 'Anfusahum 'An Yakfurū Bimā 'Anzala Allāhu Baghyāan 'An Yunazzila Allāhu Min Fađlih `Alá Man Yashā'u Min ۖ `Ibādihi Fabā'ū Bighađabin `Alá ۚ Ghađabin Wa Lilkāfirīna `Adhābun Muhīnun 002-090 بد چیزی است آنچه خود را به آن فروختند که کفر ورزیدن از روی حسادت به کتابی است که خدا نازل کرده [معترضانه می گویند:] چرا خدا از فضل و احسانش به هر که از بندگانش بخواهد [کتاب آسمانی] نازل می کند، پس آنان به خشمی بر روی خشمی سزاوار شدند. و برای کافران عذابی خوار کننده است. بِئْسَ مَا‌ ‌اشْتَ‍رَ‌وْ‌ا‌ بِهِ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ ‌أَ‌نْ يَكْفُرُ‌و‌ا‌ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ بَ‍‍غْ‍‍ياً‌ ‌أَ‌نْ يُنَزِّلَ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِه عَلَى‌ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ مِ‍‌‍نْ ۖ عِبَا‌دِهِ فَب‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ بِ‍‍غَ‍‍ضَ‍‍بٍ عَلَى‌ ۚ غَ‍‍ضَ‍‍بٍ‌ ‌وَلِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ عَذ‍َ‍‌ابٌ‌ مُهِينٌ
Wa 'Idhā Qīla Lahum 'Āminū Bimā 'Anzala Allāhu Qālū Nu'uminu Bimā 'Unzila `Alaynā Wa Yakfurūna Bimā Warā'ahu Wa Huwa Al-Ĥaqqu Muşaddiqāan Limā Ma`ahum ۗ Qul Falima Taqtulūna 'Anbiyā'a Allāhi Min Qablu 'In Kuntum Mu'uminīna 002-091 هنگامی که به آنان گویند: به آنچه که خدا [بر پیامبر اسلام] نازل کرده ایمان آورید، گویند: به توراتی که بر خود ما یهودیان نازل شده ایمان می آوریم و به غیر آن در حالی که حق است و تصدیق کننده توراتی است که با آنان است، کفر می ورزند. بگو: اگر شما [از روی درستی و راستی به تورات] مؤمن بودید، پس چرا پیش از این پیامبران خدا را می کشتید؟ وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ ‌آمِنُو‌ا‌ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ قَ‍‍الُو‌ا‌ نُؤْمِنُ بِمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَ عَلَيْنَا‌ ‌وَيَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِمَا‌ ‌وَ‌ر‍َ‍‌ا‌ءَهُ ‌وَهُوَ‌ ‌الْحَ‍‍قُّ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ لِمَا‌ مَعَهُمْ ۗ قُ‍‍لْ فَلِمَ تَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌نْ‍‍بِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Wa Laqad Jā'akum Mūsá Bil-Bayyināti Thumma Attakhadhtumu Al-`Ijla Min Ba`dihi Wa 'Antum Žālimūna 002-092 و قطعاً موسی برای شما معجزات و دلایلی روشن آورد، سپس شما پس از [رفتن] او [به کوه طور] گوساله را معبود خود گرفتید، در حالی که [به خود و دلایل آشکار و روشن حق] ستمکار بودید. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ مُوسَى‌ بِ‍الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ثُ‍‍مَّ ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذْتُمُ ‌الْعِ‍‍جْ‍‍لَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ظَ‍‍الِمُونَ
Wa 'Idh 'Akhadhnā Mīthāqakum Wa Rafa`nā Fawqakumu Aţ-Ţūra Khudhū Mā 'Ātaynākum Biqūwatin Wa Asma`ū ۖ Qālū Sami`nā Wa `Aşaynā Wa 'Ushribū Fī Qulūbihimu Al-`Ijla Bikufrihim ۚ Qul Bi'samā Ya'murukum Bihi~ 'Īmānukum 'In Kuntum Mu'uminīna 002-093 و [یاد کنید] زمانی که از شما [برای پیروی از موسی] پیمان گرفتیم، و کوه طور را بالای سرتان برافراشتیم [و گفتیم:] آنچه را [چون تورات] به شما دادیم با قدرت و قوّت دریافت کنید [و دستورهای ما و پیامبرتان را بشنوید، به ظاهر] گفتند: شنیدیم و [در باطن گفتند:] نافرمانی کردیم. و به سبب کفرشان دوستی گوساله با دل هایشان در آمیخت. بگو: اگر شما مؤمن هستید [و ایمانتان شما را به این همه ظلم و جنایت و فساد فرمان می دهد] پس بد چیزی است آنچه ایمانتان به آن فرمان می دهد. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذْنَا‌ مِيثَاقَ‍‍كُمْ ‌وَ‌‍رَفَعْنَا‌ فَوْ‍قَ‍‍كُمُ ‌ال‍‍طُّ‍‍و‌‍رَخُ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌آتَيْنَاكُمْ بِ‍‍قُ‍‍وَّةٍ‌ ‌وَ‌اسْمَعُو‌اۖ قَ‍‍الُو‌ا‌ سَمِعْنَا‌ ‌وَعَ‍‍صَ‍‍يْنَا‌ ‌وَ‌أُشْ‍‍رِبُو‌ا‌ فِي قُ‍‍لُوبِهِمُ ‌الْعِ‍‍جْ‍‍لَ بِكُفْ‍‍رِهِمْ ۚ قُ‍‍لْ بِئْسَمَا‌ يَأْمُرُكُمْ بِهِ ‌إِيمَانُكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Qul 'In Kānat Lakumu Ad-Dāru Al-'Ākhiratu `Inda Allāhi Khālişatan Min Dūni An-Nāsi Fatamannaw Al-Mawta 'In Kuntum Şādiqīna 002-094 بگو: اگر [آن گونه که می پندارید] سرای آخرت [با همه نعمت هایش] نزد خدا ویژه شماست نه مردم دیگر، پس چنانچه راستگویید مرگ را آرزو کنید. قُ‍‍لْ ‌إِ‌نْ كَانَتْ لَكُمُ ‌ال‍‍دّ‍َ‍‌ا‌رُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ خَ‍‍الِ‍‍صَ‍‍ة ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فَتَمَ‍‍نَّ‍‍وْ‌ا‌ ‌الْمَ‍‍وْتَ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Wa Lan Yatamannawhu 'Abadāan Bimā Qaddamat 'Aydīhim Wa ۗ Allāhu `Alīmun Biž-Žālimīna 002-095 و آنان هرگز مرگ را به سبب گناهانی که مرتکب شده اند، آرزو نمی کنند؛ و خدا به ستمکاران داناست. وَلَ‍‌‍نْ يَتَمَ‍‍نَّ‍‍وْهُ ‌أَبَد‌ا‌ ً‌ بِمَا‌ قَ‍‍دَّمَتْ ‌أَيْدِيهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Wa Latajidannahum 'Aĥraşa An-Nāsi `Alá Ĥayāatin Wa Mina Al-Ladhīna 'Ashraۚ Yawaddu 'Aĥaduhum Law Yu`ammaru 'Alfa Sanatin Wa Mā Huwa Bimuzaĥziĥihi Mina Al-`Adhābi 'An Yu`ammara Wa ۗ Allāhu Başīrun Bimā Ya`malūna 002-096 و یقیناً آنان را حریص ترین مردم به زندگی [دراز مدت] خواهی یافت و [حتی حریص تر] از مشرکان. هر یک از آنان آرزومند است که ای کاش هزار سال عمرش دهند، ولی آن عمر طولانی دور کننده او از عذاب نیست؛ و خدا به آنچه انجام می دهند، بیناست. وَلَتَجِدَنَّ‍‍هُمْ ‌أَحْ‍رَصَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَلَى‌ حَي‍‍َ‍اةٍ‌ ‌وَمِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَشْ‍رَكُو‌اۚ يَوَ‌دُّ‌ ‌أَحَدُهُمْ لَوْ‌ يُعَ‍‍مَّ‍‍رُ‌ ‌أَلْفَ سَنَةٍ‌ ‌وَمَا‌ هُوَ‌ بِمُزَحْزِحِ‍‍هِ مِنَ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ ‌أَ‌نْ يُعَ‍‍مَّ‍‍‍رَۗ ‌وَ‌اللَّهُ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِمَا‌ يَعْمَلُونَ
Qul Man Kāna `Adūwāan Lijibrīla Fa'innahu Nazzalahu `Alá Qalbika Bi'idhni Allāhi Muşaddiqāan Limā Bayna Yadayhi Wa Hudan Wa Bushrá Lilmu'uminīna 002-097 [آنان می گویند: چون جبرئیل، وحی را برای تو می آورد ما با او دشمنیم؛ بنابراین به تو ایمان نمی آوریم] بگو: هر که دشمن جیرئیل است [دشمن خداست] زیرا او قرآن را به فرمان خدا بر قلب تو نازل کرده است، در حالی که تصدیق کننده کتاب های پیش از خود و هدایت وبشارت برای مؤمنان است. قُ‍‍لْ مَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ عَدُ‌وّ‌ا‌ ً‌ لِجِ‍‍بْ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍لَ فَإِنَّ‍‍هُ نَزَّلَ‍‍هُ عَلَى‌ قَ‍‍لْبِكَ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ لِمَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ يَدَيْ‍‍هِ ‌وَهُ‍‍د‌ى‌ ً‌ ‌وَبُشْ‍رَ‌ى‌ لِلْمُؤْمِنِينَ
Man Kāna `Adūwāan Lillāh Wa Malā'ikatihi Wa Rusulihi Wa Jibrīla Wa Mīkāla Fa'inna Allāha `Adūwun Lilkāfirīna 002-098 هر که با خدا و فرشتگان و رسولانش و جبرئیل و میکائیل دشمن باشد [کافر است]، و بی تردید خدا دشمن کافران است. مَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ عَدُ‌وّ‌ا‌ ًلِلَّهِ ‌وَمَلاَئِكَتِ‍‍هِ ‌وَ‌رُسُلِ‍‍هِ ‌وَجِ‍‍بْ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَمِيك‍‍َ‍الَ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَدُ‌وّ‌ٌ‌ لِلْكَافِ‍‍رِينَ
Wa Laqad 'Anzalnā 'Ilayka 'Āyātin Bayyinātin ۖ Wa Mā Yakfuru Bihā 'Illā Al-Fāsiqūna 002-099 و یقیناً به سوی تو آیاتی روشن نازل کردیم، و به آنها جز فاسقان کافر نمی شوند. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌آي‍‍َ‍ات ٍ‌ بَيِّن‍‍َ‍اتٍۖ ‌وَمَا‌ يَكْفُرُ‌ بِهَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌الْفَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
'Awakullamā `Āhadū `Ahdāan Nabadhahu Farīqun Minhum ۚ Bal 'Aktharuhum Lā Yu'uminūna 002-100 آیا چنین نیست که هرگاه یهود پیمانی [با خدا و رسولانش] بستند، گروهی از آنان، آن را شکستند؟ [آنان نه فقط عهد شکنند] بلکه بیشترشان ایمان نمی آورند. أَ‌وَكُلَّمَا‌ عَاهَدُ‌و‌ا‌ عَهْد‌ا‌ ً‌ نَبَذَهُ فَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍قٌ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۚ بَلْ ‌أَكْثَرُهُمْ لاَ‌ يُؤْمِنُونَ
Wa Lammā Jā'ahum Rasūlun Min `Indi Allāhi Muşaddiqun Limā Ma`ahum Nabadha Farīqun Mina Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Kitāba Allāhi Warā'a Žuhūrihim Ka'annahum Lā Ya`lamūna 002-101 و زمانی که فرستاده ای از سوی خدا به سویشان آمد که تصدیق کننده کتابی است که با آنان است، گروهی از آنان که [دانش] کتاب به آنان داده شده بود [با کمال گستاخی] کتاب خدا را پشت سر انداختند [و با آن به مخالفت برخاستند]، گویی نمی دانند [که کلام خداست]. وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولٌ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍ ٌ‌ لِمَا‌ مَعَهُمْ نَبَذَ‌ فَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍قٌ‌ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ كِت‍‍َ‍ابَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌ر‍َ‍‌ا‌ءَ‌ ظُ‍‍هُو‌رِهِمْ كَأَنَّ‍‍هُمْ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Wa Attaba`ū Mā Tatlū Ash-Shayāţīnu `Alá Mulki Sulaymāna ۖ Wa Mā Kafara Sulaymānu Wa Lakinna Ash-Shayāţīna Kafarū Yu`allimūna An-Nāsa As-Siĥra Wa Mā 'Unzila `Alá Al-Malakayni Bibābila Hārūta Wa Mārūta ۚ Wa Mā Yu`allimāni Min 'Aĥadin Ĥattá Yaqūlā 'Innamā Naĥnu Fitnatun Falā Takfur ۖ Fayata`allamūna Minhumā Mā Yufarriqūna Bihi Bayna Al-Mar'i Wa Zawjihi ۚ Wa Mā Hum Biđārrīna Bihi Min 'Aĥadin 'Illā Bi'idhni Allāhi ۚ Wa Yata`allamūna Mā Yađurruhum Wa Lā Yanfa`uhum ۚ Wa Laqad `Alimū Lamani Ashtarāhu Mā Lahu Fī Al-'Ākhirati Min Khalāqin ۚ Wa Labi'sa Mā Sharaw Bihi~ 'Anfusahum ۚ Law Kānū Ya`lamūna 002-102 و [یهودیان] از آنچه شیاطین در زمان پادشاهی سلیمان [از علم سحر بر مردم می خواندند] پیروی کردند. و [سلیمان دست به سحر نیالود تا کافر شود، بنابراین] سلیمان کافر نشد، ولی شیاطین که به مردم سحر می آموختند، کافر شدند. و [نیز یهودیان] از آنچه بر دو فرشته هاروت و ماروت در شهر بابل نازل شد [پیروی کردند]، و حال آنکه آن دو فرشته به هیچ کس نمی آموختند مگر آنکه می گفتند: ما فقط مایه آزمایشیم [و علم سحر را برای مبارزه با ساحران و باطل کردن سحرشان به تو تعلیم می دهیم]، پس [با به کار گرفتن آن در مواردی که ممنوع و حرام است] کافر مشو. اما آنان از آن دو فرشته مطالبی [از سحر] می آموختند که با آن میان مرد و همسرش جدایی می انداختند؛ در حالی که آنان به وسیله آن سحر جز به اذن خدا قدرت آسیب رساندن به کسی را نداشتند؛ و همواره چیزی را می آموختند که به آنان آسیب می رسانید و سودی نمی بخشید؛ و یقیناً [یهود] می دانستند که هر کس خریدار سحر باشد، در آخرت هیچ بهره ای ندارد. و همانا بدچیزی است آنچه خود را به آن فروختند اگر معرفت می داشتند. وَ‌اتَّبَعُو‌ا‌ مَا‌ تَتْلُو‌ ‌ال‍‍شَّيَاطِ‍‍ي‍‍نُ عَلَى‌ مُلْكِ سُلَيْم‍‍َ‍انَ ۖ ‌وَمَا‌ كَفَ‍رَ‌ سُلَيْم‍‍َ‍انُ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌ال‍‍شَّيَاطِ‍‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ يُعَلِّم‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌ال‍‍سِّحْ‍رَ‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَ عَلَى‌ ‌الْمَلَكَ‍‍يْ‍‍نِ بِبَابِلَ هَا‌ر‍ُ‍‌وتَ ‌وَمَا‌ر‍ُ‍‌وتَ ۚ ‌وَمَا‌ يُعَلِّم‍‍َ‍انِ مِ‍‌‍نْ ‌أَحَدٍ‌ حَتَّى‌ يَ‍‍قُ‍‍ولاَ‌ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ نَحْنُ فِتْنَة‌‍ٌ‌ فَلاَ‌ تَكْفُرْ‌ ۖ فَيَتَعَلَّم‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمَا‌ مَا‌ يُفَرِّ‍‍قُ‍‍ونَ بِ‍‍هِ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌الْمَرْ‌ءِ‌ ‌وَ‌زَ‌وْجِ‍‍هِ ۚ ‌وَمَا‌ هُمْ بِ‍‍ضَ‍‍ا‌رّ‍ِ‍ي‍‍نَ بِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌أَحَد‌‌ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَيَتَعَلَّم‍‍ُ‍ونَ مَا‌ يَ‍‍ضُ‍‍رُّهُمْ ‌وَلاَ‌ يَ‍‌‍ن‍‍فَعُهُمْ ۚ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَلِمُو‌ا‌ لَمَنِ ‌اشْتَ‍رَ‍‌اهُ مَا‌ لَ‍‍هُ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍لاَ‍قٍۚ ‌وَلَبِئْسَ مَا‌ شَ‍رَ‌وْ‌ا‌ بِهِ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ ۚ لَوْ‌ كَانُو‌ا‌ يَعْلَمُونَ
Wa Law 'Annahum 'Āmanū Wa Attaqaw Lamathūbatun Min `Indi Allāhi Khayrun ۖ Law Kānū Ya`lamūna 002-103 و اگر آنان [از روی حقیقت] ایمان می آوردند و [از سحر و جادو] پرهیز می کردند، قطعاً پاداشی که از جانب خداست [برای آنان] بهتر بود، اگر می دانستند. وَلَوْ‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَ‌اتَّ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ لَمَثُوبَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌۖ لَوْ‌ كَانُو‌ا‌ يَعْلَمُونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Taqūlū `inā Wa Qūlū Anžurnā Wa Asma`ū ۗ Wa Lilkāfirīna `Adhābun 'Alīmun 002-104 ای کسانی که ایمان آورده اید! [هنگام سخن گفتن با پیامبر] مگویید: راعنا [یعنی: در ارائه احکام، امیال و هوس های ما را رعایت کن] و بگویید: انظرنا [یعنی: مصلحت دنیا و آخرت ما را ملاحظه کن] و [فرمان های خدا و پیامبرش را] بشنوید. و برای کافران عذابی دردناک است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ ‌‍رَ‌اعِنَا‌ ‌وَ‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ان‍‍ظُ‍‍رْنَا‌ ‌وَ‌اسْمَعُو‌اۗ ‌وَلِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Mā Yawaddu Al-Ladhīna Kafarū Min 'Ahli Al-Kitābi Wa Lā Al-Mushrikīna 'An Yunazzala `Alaykum Min Khayrin Min Rabbikum Wa ۗ Allāhu Yakhtaşşu Biraĥmatihi Man Yashā'u Wa ۚ Allāhu Dhū Al-Fađli Al-`Ažīmi 002-105 نه کافران از اهل کتاب و نه مشرکان، دوست ندارند که هیچ خیری از سوی پروردگارتان بر شما نازل شود، در حالی که خدا هرکه را بخواهد به رحمت خود اختصاص می دهد؛ و خدا دارای فضل بزرگی است. مَا‌ يَوَ‌دُّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَلاَ‌ ‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌نْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يَ‍‍خْ‍‍تَ‍‍صُّ بِ‍رَحْمَتِ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ ‌ذُ‌و‌ ‌الْفَ‍‍ضْ‍‍لِ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمِ
Mā Nansakh Min 'Āyatin 'Aw Nunsihā Na'ti Bikhayrin Minhā 'Aw Mithlihā ۗ 'Alam Ta`lam 'Anna Allāha `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-106 هر آیه ای را که [محتوی حکم یا احکامی است وقتی بر پایه مصلحت یا اقتضای زمان] از میان برداریم یا به تأخیر اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را می آوریم. آیا ندانسته ای که خدا بر هر کاری تواناست؟! مَا‌ نَ‍‌‍ن‍‍سَ‍‍خْ مِ‍‌‍نْ ‌آيَةٍ ‌أَ‌وْ‌ نُ‍‌‍ن‍‍سِهَا‌ نَأْتِ بِ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ مِثْلِهَ‍‍اۗ ‌أَلَمْ تَعْلَمْ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
'Alam Ta`lam 'Anna Allāha Lahu Mulku As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۗ Wa Mā Lakum Min Dūni Allāhi Min Wa Līyin Wa Lā Naşīrin 002-107 آیا ندانسته ای که فرمانروایی و حکومت آسمان ها و زمین فقط در سیطره اوست و شما را جز خدا هیچ سرپرست و یاوری نیست؟ أَلَمْ تَعْلَمْ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَ‍‍هُ مُلْكُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَمَا‌ لَكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌وَلِيٍّ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‍ٍ‍
'Am Turīdūna 'An Tas'alū Rasūlakum Kamā Su'ila Mūsá Min Qablu ۗ Wa Man Yatabaddali Al-Kufra Bil-'Īmāni Faqad Đalla Sawā'a As-Sabīli 002-108 بلکه می خواهید از پیامبرتان [کارهای نامعقول و بیهوده] درخواست کنید، همان گونه که پیش از این از موسی درخواست شد؟ و کسی که کفر را به جای ایمان اختیار کند، تحقیقاً راه راست را گم کرده است. أَمْ تُ‍‍رِيد‍ُ‍‌ونَ ‌أَ‌نْ تَسْأَلُو‌ا‌ ‌‍رَسُولَكُمْ كَمَا‌ سُئِلَ مُوسَى‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَتَبَدَّلِ ‌الْكُفْ‍رَ‌ بِ‍الإِيم‍‍َ‍انِ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ضَ‍‍لَّ سَو‍َ‍‌ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍سَّبِيلِ
Wadda Kathīrun Min 'Ahli Al-Kitābi Law Yaruddūnakum Min Ba`di 'Īmānikum Kuffāan Ĥasadāan Min `Indi 'Anfusihim Min Ba`di Mā Tabayyana Lahumu Al-Ĥaqqu ۖ Fā`fū Wa Aşfaĥū Ĥattá Ya'tiya Allāhu Bi'amrihi~ ۗ 'Inna Allāha `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-109 بسیاری از اهل کتاب پس از آنکه حق برای آنان روشن شد به سبب حسدی که از وجودشان شعله کشیده، دوست دارند که شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. هم اکنون [از ستیز و جدال با آنان] درگذرید، و [از آنان] روی بگردانید، تا خدا فرمانش را [به جنگ یا جزیه] اعلام کند؛ یقیناً خدا بر هر کاری تواناست. وَ‌دَّ‌ كَث‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَوْ‌ يَرُ‌دُّ‌ونَكُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌إِيمَانِكُمْ كُفَّا‌ر‌اً‌ حَسَد‌ا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ تَبَيَّنَ لَهُمُ ‌الْحَ‍‍قُّ ۖ فَاعْفُو‌ا‌ ‌وَ‌اصْ‍‍فَحُو‌ا‌ حَتَّى‌ يَأْتِيَ ‌اللَّ‍‍هُ بِأَمْ‍‍رِهِ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Wa 'Aqīmū Aş-Şalāata Wa 'Ātū Az-Zakāata ۚ Wa Mā Tuqaddimū Li'nfusikum Min Khayrin Tajidūhu `Inda Allāhi ۗ 'Inna Allāha Bimā Ta`malūna Başīrun 002-110 و نماز را برپا دارید، و زکات بپردازید، و آنچه از کار نیک برای خود پیش فرستید آن را نزد خدا خواهید یافت. مسلماً خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. وَ‌أَ‍قِ‍‍يمُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتُو‌ا‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ۚ ‌وَمَا‌ تُ‍‍قَ‍‍دِّمُو‌ا‌ لِأ‌ن‍‍فُسِكُمْ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ تَجِد‍ُ‍‌وهُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍يرٌ
Wa Qālū Lan Yadkhula Al-Jannata 'Illā Man Kāna Hūdāan 'Aw Naşārá ۗ Tilka 'Amānīyuhum ۗ Qul Hātū Burhānakum 'In Kuntum Şādiqīn 002-111 و گفتند: هرگز کسی وارد بهشت نمی شود مگر آنکه یهودی یا نصرانی باشد، این دروغ ها و اباطیل آنان است؛ بگو: اگر راستگویید دلیل و برهان خود را بیاورید. وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‌‍نْ يَ‍‍دْ‍‍خُ‍‍لَ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ ‌إِلاَّ‌ مَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ هُو‌د‌اً‌ ‌أَ‌وْ‌ نَ‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ ۗ تِلْكَ ‌أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُ‍‍لْ هَاتُو‌ا‌ بُرْهَانَكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِ‍ق‍‍ِ‍‍ين
Balá Man 'Aslama Wajhahu Lillāh Wa Huwa Muĥsinun Falahu~ 'Ajruhu `Inda Rabbihi Wa Lā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-112 آری، کسانی که همه وجود خود را تسلیم خدا کنند در حالی که نیکوکارند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند. بَلَى‌ مَ‍‌‍نْ ‌أَسْلَمَ ‌وَجْ‍‍هَ‍‍هُ لِلَّهِ ‌وَهُوَ‌ مُحْسِن‌‍ٌ‌ فَلَهُ~ُ ‌أَجْ‍‍رُهُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa Qālati Al-Yahūdu Laysati An-Naşārá `Alá Shay'in Wa Qālati An-Naşārá Laysati Al-Yahūdu `Alá Shay'in Wa Hum Yatlūna Al-Kitāba ۗ Kadhālika Qāla Al-Ladhīna Lā Ya`lamūna Mithla Qawlihim ۚ Fa-Allāhu Yaĥkumu Baynahum Yawma Al-Qiyāmati Fīmā Kānū Fīhi Yakhtalifūna 002-113 ویهودیان گفتند: نصرانی ها بر آیین و روش درستی نیستند و نصرانی ها گفتند: یهودیان بر آیین و روش درستی نیستند، در حالی که همه آنان کتاب [آسمانی] را می خوانند [که هر دو آیین در زمان مخصوص به خود درست و بر حق بوده] کسانی که نادانند [هم چون مشرکان] سخنی مانند سخن آنان [درباره آیین مسلمانان] گفتند؛ پس خدا روز قیامت در میان آنان درباره آنچه با هم اختلاف می کردند، داوری می کند. وَ‍قَ‍‍الَتِ ‌الْيَه‍‍ُ‍و‌دُ‌ لَيْسَتِ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ عَلَى‌ شَ‍‍يْء‌ٍ‌ ‌وَ‍قَ‍‍الَتِ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ لَيْسَتِ ‌الْيَه‍‍ُ‍و‌دُ‌ عَلَى‌ شَ‍‍يْء‌ٍ‌ ‌وَهُمْ يَتْل‍‍ُ‍ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ۗ كَذَلِكَ قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ مِثْلَ قَ‍‍وْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ فِيمَا‌ كَانُو‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ يَ‍‍خْ‍‍تَلِفُونَ
Wa Man 'Ažlamu Mimman Mana`a Masājida Allāhi 'An Yudhkara Fīhā Asmuhu Wa Sa`á Fī Khabihā ۚ 'Ūlā'ika Mā Kāna Lahum 'An Yadkhulūhā 'Ilā Khā'ifīna ۚ Lahum Ad-DunKhizyun Wa Lahum Al-'Ākhirati `Adhābun `Ažīmun 002-114 و چه کسانی ستمکارتر از کسانی می باشند که از بردن نام خدا در مساجد خدا جلوگیری کردند، و در خرابی آنها کوشیدند؟ آنان را شایسته نیست که در آن [مراکز عبادت] درآیند، جز در حال ترس [از عدالت و انتقام خدا]. برای آنان در دنیا خواری و زبونی است و در آخرت عذابی بزرگ است. وَمَ‍‌‍نْ ‌أَ‍ظْ‍‍لَمُ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ مَنَعَ مَسَاجِدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌نْ يُذْكَ‍رَ‌ فِيهَا‌ ‌اسْمُ‍‍هُ ‌وَسَعَى‌ فِي خَ‍رَ‌ابِهَ‍‍اۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ مَا‌ ك‍‍َ‍انَ لَهُمْ ‌أَ‌نْ يَ‍‍د‍خُ‍‍لُوهَ‍‍ا‌ ‌إلا‌ خَ‍‍ائِف‍‍ِ‍ي‍‍نَ ۚ لَهُمْ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ خِ‍‍زْيٌ‌ ‌وَلَهُمْ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ عَذ‍َ‍‌ابٌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Wa Lillāh Al-Mashriqu Wa Al-Maghribu ۚ Fa'aynamā Tuwallū Fathamma Wajhu Allāhi 'Inna ۚ Allāha Wāsi`un `Alīmun 002-115 مالکیّتِ مشرق و مغرب فقط ویژه خداست؛ پس به هر کجا رو کنید آنجا روی خداست. یقیناً خدا بسیار عطا کننده و داناست. وَلِلَّهِ ‌الْمَشْ‍‍رِ‍‍قُ ‌وَ‌الْمَ‍‍غْ‍‍رِبُ ۚ فَأَيْنَمَا‌ تُوَلُّو‌ا‌ فَثَ‍‍مَّ ‌وَجْ‍‍هُ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اسِعٌ عَلِيمٌ
Wa Qālū Attakhadha Allāhu Waladāan ۗ Subĥānahu ۖ Bal Lahu Mā Fī As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۖ Kullun Lahu Qānitūna 002-116 و [یهود و نصاری] گفتند: خدا [برای خود] فرزندی گرفته، منزّه است او [از اوصاف دروغ و باطلی که به حضرتش نسبت می دهند]، بلکه آنچه در آسمان ها و زمین است مخلوق و مملوک اویند [نه فرزند او؛ زیرا فرزند، هم جنس پدر و مادر است و چیزی در جهان هم جنس خدا نیست تا فرزند خدا باشد] و همه در برابر او مطیع و فرمانبردارند. وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَلَد‌ا‌‌ ًۗ سُ‍‍بْ‍‍حَانَ‍‍هُ ۖ بَلْ لَ‍‍هُ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۖ كُلّ ٌ‌ لَ‍‍هُ قَ‍‍انِتُونَ
Badī`u As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۖ Wa 'Idhā Qá 'Aman Fa'innamā Yaqūlu Lahu Kun Fayakūnu 002-117 [بی سابقه ماده، مدت و نقشه] پدیدآورنده آسمان ها و زمین است. وهنگامی که فرمان به وجود آمدن چیزی را صادر کند فقط به آن می گوید: «باش». پس بی درنگ می باشد. بَد‍ِ‍ي‍‍عُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قَ‍‍ضَ‍‍ى‌ ‌أَمْر‌ا‌‌ ً‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ لَ‍‍هُ كُ‍‌‍نْ فَيَكُونُ
Wa Qāla Al-Ladhīna Lā Ya`lamūna Lawlā Yukallimunā Al-Lahu 'Aw Ta'tīnā 'Āyatun ۗ Kadhālika Qāla Al-Ladhīna Min Qablihim Mithla Qawlihim ۘ Tashābahat Qulūbuhum ۗ Qad Bayyannā Al-'Āyāti Liqawminqinūna 002-118 و کسانی که نادان و ناآگاهند، گفتند: چرا خدا با ما سخن نمی گوید یا نشانه و معجزه ای برای ما نمی آید؟ گذشتگان آنان نیز مانند گفته ایشان را گفتند؛ دل هایشان [در تعصّب، لجاجت، عناد و نادانی] شبیه هم است. تحقیقاً ما [به اندازه لازم] نشانه ها را برای اهل باور بیان کرده ایم. وَ‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ لَوْلاَ‌ يُكَلِّمُنَا‌ ‌اللَّهُ ‌أَ‌وْ‌ تَأْتِينَ‍‍ا‌ ‌آيَة‌‍ٌۗ كَذَلِكَ قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ مِثْلَ قَ‍‍وْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُ‍‍لُوبُهُمْ ۗ قَ‍‍دْ‌ بَيَّ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يُوقِ‍‍نُونَ
'Innā 'Arsalnāka Bil-Ĥaqqi Bashīrāan Wa Nadhīrāan ۖ Wa Lā Tus'alu `An 'Aşĥābi Al-Jaĥīmi 002-119 قطعاً ما تو را به درستی و راستی، بشارت دهنده وبیم رسان فرستادیم، و تو [بعد از ابلاغ پیام حق] مسؤولِ [ایمان نیاوردن و وضع و حال] دوزخیان نیستی. إِنَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ بَشِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَنَذِي‍‍ر‌ا‌ ًۖ ‌وَلاَ‌ تُسْأَلُ عَ‍‌‍نْ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابِ ‌الْجَحِيمِ
Wa Lan Tarđá `Anka Al-Yahūdu Wa Lā An-Naşārá Ĥattá Tattabi`a Millatahum ۗ Qul 'Inna Hudá Allāhi Huwa Al-Hudá ۗ Wa La'ini Attaba`ta 'Ahwā'ahum Ba`da Al-Ladhī Jā'aka Mina Al-`Ilmi ۙ Mā Laka Mina Allāhi Min Wa Līyin Wa Lā Naşīrin 002-120 یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: مسلماً هدایت خدا فقط هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود. وَلَ‍‌‍نْ تَرْ‍ضَ‍‍ى‌ عَ‍‌‍نْ‍‍كَ ‌الْيَه‍‍ُ‍و‌دُ‌ ‌وَلاَ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ حَتَّى‌ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُ‍‍لْ ‌إِنَّ هُدَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هِ هُوَ‌ ‌الْهُدَ‌ى‌ ۗ ‌وَلَئِنِ ‌اتَّبَعْتَ ‌أَهْو‍َ‍‌ا‌ءَهُمْ بَعْدَ‌ ‌الَّذِي ج‍‍َ‍ا‌ءَكَ مِنَ ‌الْعِلْمِ ۙ مَا‌ لَكَ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌وَلِيٍّ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‍ٍ‍
Al-Ladhīna 'Ātaynāhumu Al-Kitāba Yatlūnahu Ĥaqqa Tilāwatihi~ 'Ūlā'ika Yu'uminūna Bihi ۗ Wa Man Yakfur Bihi Fa'ūlā'ika Humu Al-Khāsirūna 002-121 کسانی که کتاب آسمانی به آنان عطا کرده ایم، آن را به طوری که شایسته آن است قرائت می کنند [و آن قرائت نمودن با تدبر و به قصد عمل است] اهل ایمان به آن [کتاب] هستند و کسانی که به آن کفر می ورزند فقط آنان زیانکارند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آتَيْنَاهُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ يَتْلُونَ‍‍هُ حَ‍‍قَّ تِلاَ‌وَتِهِ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍‍هِ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَكْفُرْ‌ بِ‍‍هِ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِرُ‌ونَ
Yā Banī 'Isrā'īla Adhkurū Ni`matiya Allatī 'An`amtu `Alaykum Wa 'Annī Fađđaltukum `Alá Al-`Ālamīna 002-122 ای بنی اسرائیل! نعمت های مرا که به شما عطا کردم و اینکه شما را بر جهانیان [زمان خودتان] برتری دادم، یاد کنید. يَا‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ نِعْمَتِيَ ‌الَّتِ‍‍ي ‌أَ‌نْ‍‍عَمْتُ عَلَيْكُمْ ‌وَ‌أَنِّ‍‍ي فَ‍‍ضَّ‍‍لْتُكُمْ عَلَى‌ ‌الْعَالَمِينَ
Wa Attaqū Yawmāan Lā Tajzī Nafsun `An Nafsin Shay'āan Wa Lā Yuqbalu Minhā `Adlun Wa Lā Tanfa`uhā Shafā`atun Wa Lā Hum Yunşarūna 002-123 و از روزی پروا کنید که نه کسی از کسی عذابی را دفع می کند، و نه از کسی [در برابر گناهانش] فدیه و عوضی می گیرند، و نه کسی را شفاعتی سود دهد، و نه [برای رهایی از آتش دوزخ] یاری می شوند. وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ يَوْما‌ ً‌ لاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍زِي نَفْسٌ عَ‍‌‍نْ نَفْس‌‍ٍ‌ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍قْ‍‍بَلُ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ عَ‍‍دْلٌ‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‌‍ن‍‍فَعُهَا‌ شَفَاعَةٌ‌ ‌وَلاَ‌ هُمْ يُ‍‌‍ن‍‍صَ‍‍رُ‌ونَ
Wa 'Idh Abtalá 'Ibhīma Rabbuhu Bikalimātin Fa'atammahunna ۖ Qāla 'Innī Jā`iluka Lilnnāsi 'Imāmāan ۖ Qāla Wa Min Dhurrīyatī ۖ Qāla Lā Yanālu `Ahdī Až-Žālimīna 002-124 و [یاد کنید] هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را به طور کامل به انجام رسانید، پروردگارش [به خاطر شایستگی ولیاقت او] فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم [نیز پیشوایانی برگزین]. [پروردگار] فرمود: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی رسد. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌ابْ‍‍تَلَ‍‍ى‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌‍رَبُّ‍‍هُ بِكَلِم‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ فَأَتَ‍‍مَّ‍‍هُ‍‍نَّ ۖ قَ‍‍الَ ‌إِنِّ‍‍ي جَاعِلُكَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌إِمَاما‌‌ ًۖ قَ‍‍الَ ‌وَمِ‍‌‍نْ ‌ذُ‌رِّيَّتِي ۖ قَ‍‍الَ لاَ‌ يَن‍‍َ‍الُ عَهْدِي ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Wa 'Idh Ja`alnā Al-Bayta Mathābatan Lilnnāsi Wa 'Amnāan Wa Attakhidhū Min Maqāmi 'Ibhīma Muşallan ۖ Wa `Ahidnā 'Ilá 'Ibhīma Wa 'Ismā`īla 'An Ţahhirā Baytiya Lilţţā'ifīna Wa Al-`Ākifīna Wa Ar-Rukka`i As-Sujūdi 002-125 و [یاد کنید] هنگامی که ما این خانه [کعبه] را برای همه مردم محل گردهمایی و جای امن وامان قرار دادیم، و [فرمان دادیم:] از مقام ابراهیم جایگاهی برای نماز انتخاب کنید. و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه ام را برای طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع کنندگان وسجده گذاران [از هر آلودگی ظاهری و باطنی] پاکیزه کنید. وَ‌إِ‌ذْ‌ جَعَلْنَا‌ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍تَ مَثَابَة ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌أَمْنا‌ ً‌ ‌وَ‌اتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ مَ‍‍قَ‍‍امِ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ مُ‍‍صَ‍‍لّى‌ ًۖ ‌وَعَهِ‍‍دْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌أَ‌نْ طَ‍‍هِّ‍رَ‌ا‌ بَيْتِيَ لِل‍‍طَّ‍‍ائِف‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْعَاكِف‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ال‍‍رُّكَّعِ ‌ال‍‍سُّجُو‌دِ
Wa 'Idh Qāla 'Ibhīmu Rabbi Aj`al Hādhā Baladāan 'Āmināan Wa Arzuq 'Ahlahu Mina Ath-Thamarāti Man 'Āmana Minhum Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri ۖ Qāla Wa Man Kafara Fa'umatti`uhu Qalīlāan Thumma 'Ađţarruhu~ 'Ilá `Adhābi An-Nāri ۖ Wa Bi'sa Al-Maşīru 002-126 و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می کشانم و آن بد بازگشت گاهی است. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌‍رَبِّ ‌اجْ‍‍عَلْ هَذَ‌ا‌ بَلَد‌ا‌‌ ً‌ ‌آمِنا‌ ً‌ ‌وَ‌ا‌رْ‌زُ‍قْ ‌أَهْلَ‍‍هُ مِنَ ‌ال‍‍ثَّمَ‍رَ‍‌اتِ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ۖ قَ‍‍الَ ‌وَمَ‍‌‍نْ كَفَ‍رَ‌ فَأُمَتِّعُ‍‍هُ قَ‍‍لِيلا‌‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌أَ‍ضْ‍‍طَ‍‍رُّهُ~ُ ‌إِلَى‌ عَذ‍َ‍‌ابِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ ‌وَبِئْسَ ‌الْمَ‍‍صِ‍‍يرُ
Wa 'Idh Yarfa`u 'Ibhīmu Al-Qawā`ida Mina Al-Bayti Wa 'Ismā`īlu Rabbanā Taqabbal Minnā ۖ 'Innaka 'Anta As-Samī`u Al-`Alīmu 002-127 و [یاد کنید] زمانی که ابراهیم و اسماعیل پایه های خانه کعبه را بالا می بردند [و به پیشگاه حق می گفتند:] پروردگارا! [این عمل را] از ما بپذیر که تو شنوا و دانایی، وَ‌إِ‌ذْ‌ يَرْفَعُ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌الْ‍‍قَ‍‍وَ‌اعِدَ‌ مِنَ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍تِ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لُ ‌‍رَبَّنَا‌ تَ‍‍قَ‍‍بَّلْ مِ‍‍نَّ‍‍اۖ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْعَلِيمُ
Rabbanā Wa Aj`alnā Muslimayni Laka Wa Min Dhurrīyatinā 'Ummatan Muslimatan Laka Wa 'Arinā Manāsikanā Wa Tub `Alaynā ۖ 'Innaka 'Anta At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 002-128 پروردگارا! ما را [با همه وجود] تسلیم خود قرار ده، و نیز از دودمان ما امتی که تسلیم تو باشند پدید آر، و راه و رسم عبادتمان را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذیر، که تو بسیار توبه پذیر و مهربانی، رَبَّنَا‌ ‌وَ‌اجْ‍‍عَلْنَا‌ مُسْلِمَ‍‍يْ‍‍نِ لَكَ ‌وَمِ‍‌‍نْ ‌ذُ‌رِّيَّتِنَ‍‍ا‌ ‌أُمَّ‍‍ة ً‌ مُسْلِمَة ً‌ لَكَ ‌وَ‌أَ‌رِنَا‌ مَنَاسِكَنَا‌ ‌وَتُ‍‍بْ عَلَيْنَ‍‍اۖ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
Rabbanā Wa Ab`ath Fīhim Rasūlāan Minhum Yatlū `Alayhim 'Āyātika Wa Yu`allimuhumu Al-Kitāba Wa Al-Ĥikmata Wa Yuzakkīhim ۚ 'Innaka 'Anta Al-`Azīzu Al-Ĥakīmu 002-129 پروردگارا! در میان آنان پیامبری از خودشان برانگیز، که آیات تو را بر آنان بخواند، و آنان را کتاب و حکمت بیاموزد، و [از آلودگی های ظاهری و باطنی] پاکشان کند؛ زیرا تو توانای شکست ناپذیر و حکیمی. رَبَّنَا‌ ‌وَ‌ابْ‍‍عَثْ فِيهِمْ ‌‍رَسُولا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ يَتْلُو‌ عَلَيْهِمْ ‌آيَاتِكَ ‌وَيُعَلِّمُهُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْحِكْمَةَ ‌وَيُزَكِّيهِمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زُ‌ ‌الْحَكِيمُ
Wa Man Yarghabu `An Millati 'Ibhīma 'Illā Man Safiha Nafsahu ۚ Wa Laqadi Aşţafaynāhu Fī Ad-Dunۖ Wa 'Innahu Fī Al-'Ākhirati Lamina Aş-Şāliĥīna 002-130 وکیست که از آیین ابراهیم روی گردان شود، جز کسی که [خود را خوار و بی ارزش کند و] خویش را به نادانی و سبک مغزی زند؟ یقیناً ما ابراهیم را در دنیا [به امامت و رسالت] برگزیدیم، و قطعاً در آخرت از شایستگان است. وَمَ‍‌‍نْ يَرْ‍غَ‍‍بُ عَ‍‌‍نْ مِلَّةِ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌إِلاَّ‌ مَ‍‌‍نْ سَفِهَ نَفْسَ‍‍هُ ۚ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دِ‌ ‌اصْ‍‍طَ‍‍فَيْن‍‍َ‍اهُ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ۖ ‌وَ‌إِنَّ‍‍هُ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ لَمِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِحِينَ
'Idh Qāla Lahu Rabbuhu~ 'Aslim ۖ Qāla 'Aslamtu Lirabbi Al-`Ālamīna 002-131 [و یاد کنید] هنگامی که پروردگارش به او فرمود: تسلیم باش. گفت: به پروردگار جهانیان تسلیم شدم. إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ لَ‍‍هُ ‌‍رَبُّهُ~ُ ‌أَسْلِمْ ۖ قَ‍‍الَ ‌أَسْلَمْتُ لِ‍رَبِّ ‌الْعَالَمِينَ
Wa Waşşá Bihā 'Ibhīmu Banīhi Wa Ya`qūbu Yā Banīya 'Inna Allāha Aşţafá Lakumu Ad-Dīna Falā Tamūtunna 'Illā Wa 'Antum Muslimūna 002-132 و ابراهیم و یعقوب پسرانشان را به آیین اسلام سفارش کردند که ای پسران من! یقیناً خدا این دین را برای شما برگزیده، پس شما باید جز در حالی که مسلمان باشید، نمیرید. وَ‌وَ‍صَّ‍‍ى‌ بِهَ‍‍ا‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ بَن‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌وَيَعْ‍‍قُ‍‍وبُ يَا‌ بَنِيَّ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌اصْ‍‍طَ‍‍فَى‌ لَكُمُ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نَ فَلاَ‌ تَمُوتُ‍‍نَّ ‌إِلاَّ‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ مُسْلِمُونَ
'Am Kuntum Shuhadā'a 'Idh Ĥađara Ya`qūba Al-Mawtu 'Idh Qāla Libanīhi Mā Ta`budūna Min Ba`dī Qālū Na`budu 'Ilahaka Wa 'Ilaha 'Ābā'ika 'Ibhīma Wa 'Ismā`īla Wa 'Isĥāqa 'Ilahāan Wāĥidāan Wa Naĥnu Lahu Muslimūna 002-133 آیا شما [یهودیان که ادعا می کنید یعقوب پسرانش را به آیین شما سفارش کرد] هنگامی که یعقوب را مرگ در رسید [کنار بستر او] حاضر بودید؟ [یقیناً حاضر نبودید] آن گاه که به پسران خود گفت: پس از من چه چیزی را می پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت ابراهیم و اسماعیل و اسحاق را که خدای یگانه است می پرستیم، و ما تسلیم اوییم. أَمْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ شُهَد‍َ‍‌ا‌ءَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ حَ‍‍ضَ‍رَ‌ يَعْ‍‍قُ‍‍وبَ ‌الْمَ‍‍وْتُ ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ لِبَن‍‍ِ‍ي‍‍هِ مَا‌ تَعْبُد‍ُ‍‌ونَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِي قَ‍‍الُو‌ا‌ نَعْبُدُ‌ ‌إِلَهَكَ ‌وَ‌إِلَهَ ‌آب‍‍َ‍ائِكَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَ‌إِسْح‍‍َ‍اقَ ‌إِلَها‌ ً‌ ‌وَ‌احِد‌ا‌ ً‌ ‌وَنَحْنُ لَ‍‍هُ مُسْلِمُونَ
Tilka 'Ummatun Qad Khalat ۖ Lahā Mā Kasabat Wa Lakum Mā Kasabtum ۖ Wa Lā Tus'alūna `Ammā Kānū Ya`malūna 002-134 آنان گروهی بودند که درگذشتند، آنچه [از طاعت و معصیت] به دست آوردند مربوط به خود آنان است، و آنچه شما به دست آوردید مربوط به خود شماست؛ و شما در برابر آنچه آنان انجام می دادند، مسؤول نیستید. تِلْكَ ‌أُمَّ‍‍ة‌‍ٌقَ‍‍دْ‌ خَ‍‍لَتْ ۖ لَهَا‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَلَكُمْ مَا‌ كَسَ‍‍بْ‍‍تُمْ ۖ ‌وَلاَ‌ تُسْأَل‍‍ُ‍ونَ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَانُو‌ا‌ يَعْمَلُونَ
Wa Qālū Kūnū Hūdāan 'Aw Naşārá Tahtadū ۗ Qul Bal Millata 'Ibhīma Ĥanīfāan ۖ Wa Mā Kāna Mina Al-Mushrikīna 002-135 و [اهل کتاب به مردم مؤمن] گفتند: یهودی یا نصرانی باشید تا هدایت یابید. بگو: بلکه از آیین ابراهیم یکتاپرست و حق گرا [پیروی می کنیم نه از آیین تحریف شده شما که عین گمراهی است] و او هرگز از مشرکان نبود. وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ كُونُو‌ا‌ هُو‌د‌اً‌ ‌أَ‌وْ‌ نَ‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ تَهْتَدُ‌و‌اۗ قُ‍‍لْ بَلْ مِلَّةَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ حَنِيفا‌ ًۖ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِكِينَ
Qūlū 'Āmannā Billāhi Wa Mā 'Unzila 'Ilaynā Wa Mā 'Unzila 'Ilá 'Ibhīma Wa 'Ismā`īla Wa 'Isĥāqa Wa Ya`qūba Wa Al-'Asbāţi Wa Mā 'Ūtiya Mūsá Wa `Īsá Wa Mā 'Ūtiya An-Nabīyūna Min Rabbihim Lā Nufarriqu Bayna 'Aĥadin Minhum Wa Naĥnu Lahu Muslimūna 002-136 [شما مردم مؤمن از روی حقیقت اقرار کنید و] بگویید: ما به خدا و آنچه به سوی ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگانِ [دارای مقام نبوّت] آنان فرود آمده، و به آنچه به موسی و عیسی و آنچه به پیامبران از ناحیه پروردگارشان داده شده ایمان آوردیم؛ میان هیچ یک از آنان [در اینکه از سوی خدا برای هدایت مردم مبعوث شده اند] فرقی نمی گذاریم، و ما در برابر او تسلیم هستیم. قُ‍‍ولُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَ ‌إِلَيْنَا‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَ‌إِسْح‍‍َ‍اقَ ‌وَيَعْ‍‍قُ‍‍وبَ ‌وَ‌الأَسْب‍‍َ‍اطِ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ مُوسَى‌ ‌وَعِيسَى‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ لاَ‌ نُفَرِّ‍‍قُ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌أَحَد‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَنَحْنُ لَ‍‍هُ مُسْلِمُونَ
Fa'in 'Āmanū Bimithli Mā 'Āmantum Bihi Faqadi Ahtadaw ۖ Wa 'In Tawallaw Fa'innamā HumShiqāqin ۖ Fasayakfīkahumu Allāhu ۚ Wa Huwa As-Samī`u Al-`Alīmu 002-137 پس اگر آنان هم به آنچه شما به آن ایمان آورده اید، ایمان آورند [که ایمان به قرآن و به پیامبر است] مسلماً هدایت یافته اند، و اگر روی برتابند جز این نیست که در ستیز و دشمنی اند؛ پس به زودی خدا شرّ آنان را [به کشته شدن یا آوارگی از خانه و کاشانه] دفع خواهد کرد؛ و او شنوا و داناست. فَإِ‌نْ ‌آمَنُو‌ا‌ بِمِثْلِ مَ‍‍ا‌ ‌آمَ‍‌‍ن‍‍تُمْ بِ‍‍هِ فَ‍‍قَ‍‍دِ‌ ‌اهْتَدَ‌و‌ا‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ هُمْ فِي شِ‍‍قَ‍‍اق‍ٍۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌وَهُوَ‌ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْعَلِيمُ
Şibghata Allāhi ۖ Wa Man 'Aĥsanu Mina Allāhi Şibghatan ۖ Wa Naĥnu Lahu `Ābidūna 002-138 [به یهود و نصاری بگویید:] رنگ خدا را [که اسلام است، انتخاب کنید] و چه کسی رنگش نیکوتر از رنگ خداست؟ و ما فقط پرستش کنندگان اوییم. صِ‍‍بْ‍‍‍‍غَ‍‍ةَ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ‌أَحْسَنُ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ صِ‍‍بْ‍‍‍‍غَ‍‍ة ًۖ ‌وَنَحْنُ لَ‍‍هُ عَابِدُ‌ونَ
Qul 'Atuĥājjūnanā Fī Al-Lahi Wa Huwa Rabbunā Wa Rabbukum Wa Lanā 'A`mālunā Wa Lakum 'A`mālukum Wa Naĥnu Lahu Mukhlişūna 002-139 بگو: آیا با ما در باره خدا گفتگوی بی منطق و احتجاج نادرست می کنید؟! در حالی که او پروردگار ما و شماست [و همه کارهایش بر وفق حکمت و مصلحت است، و جای گفتگوی بی منطق و احتجاج نادرست نیست]؛ و اعمال ما مربوط به خود ما و اعمال شما مربوط به خود شماست، و ما [در ایمان، اعتقاد، طاعت و عبادت] برای او اخلاص می ورزیم. قُ‍‍لْ ‌أَتُح‍‍َ‍اجُّونَنَا‌ فِي ‌اللَّهِ ‌وَهُوَ‌ ‌‍رَبُّنَا‌ ‌وَ‌‍رَبُّكُمْ ‌وَلَنَ‍‍ا‌ ‌أَعْمَالُنَا‌ ‌وَلَكُمْ ‌أَعْمَالُكُمْ ‌وَنَحْنُ لَ‍‍هُ مُ‍‍خْ‍‍لِ‍‍صُ‍‍ونَ
'Am Taqūlūna 'Inna 'Ibhīma Wa 'Ismā`īla Wa 'Isĥāqa Wa Ya`qūba Wa Al-'Asbāţa Kānū Hūdāan 'Aw Naşārá ۗ Qul 'A'antum 'A`lamu 'Ami Allāhu ۗ Wa Man 'Ažlamu Mimman Katama Shahādatan `Indahu Mina Allāhi ۗ Wa Mā Al-Lahu Bighāfilin `Ammā Ta`malūna 002-140 آیا می گویید: ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگان [دارای مقام نبوّت] آنان یهودی یا نصرانی بودند؟! بگو: شما داناترید یا خدا؟ [شما به یقین می دانید که آنان یهودی و نصرانی نبودند، پس چرا واقعیت را پنهان می دارید؟!] وستمکارتر از کسی که شهادتی را که از خدا نزد اوست پنهان کند، کیست؟ وخدا از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست. أَمْ تَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌إِنَّ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَ‌إِسْح‍‍َ‍اقَ ‌وَيَعْ‍‍قُ‍‍وبَ ‌وَ‌الأَسْب‍‍َ‍اطَ كَانُو‌ا‌ هُو‌د‌اً‌ ‌أَ‌وْ‌ نَ‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ ۗ قُ‍‍لْ ‌أَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ‌أَعْلَمُ ‌أَمِ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ ‌أَ‍ظْ‍‍لَمُ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ كَتَمَ شَهَا‌دَةً عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
Tilka 'Ummatun Qad Khalat ۖ Lahā Mā Kasabat Wa Lakum Mā Kasabtum ۖ Wa Lā Tus'alūna `Ammā Kānū Ya`malūna 002-141 آنان گروهی بودند که درگذشتند؛ آنچه [طاعت و معصیت] به دست آوردند مربوط به خود آنان است و آنچه شما به دست آوردید مربوط به خود شماست؛ و شما در برابر آنچه آنان انجام می دادند، مسؤول نیستید. تِلْكَ ‌أُمَّ‍‍ة‌‍ٌقَ‍‍دْ‌ خَ‍‍لَتْ ۖ لَهَا‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَلَكُمْ مَا‌ كَسَ‍‍بْ‍‍تُمْ ۖ ‌وَلاَ‌ تُسْأَل‍‍ُ‍ونَ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَانُو‌ا‌ يَعْمَلُونَ
Sayaqūlu As-Sufahā'u Mina An-Nāsi Mā Wa Llāhum `An Qiblatihimu Allatī Kānū `Alayhā ۚ Qul Lillāh Al-Mashriqu Wa Al-Maghribu ۚ Yahdī Man Yashā'u 'Ilá Şirāţin Mustaqīmin 002-142 به زودی مردم سبک مغز می گویند: چه چیزی مسلمانان را از قبله ای که بر آن بودند [یعنی بیت المقدس، به سوی کعبه] گردانید؟ بگو: مالکیّتِ مشرق و مغرب فقط ویژه خداست، هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند. سَيَ‍قُ‍‍ولُ ‌ال‍‍سُّفَه‍‍َ‍ا‌ءُ‌ مِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَا‌ ‌وَلاَّهُمْ عَ‍‌‍نْ قِ‍‍بْ‍‍لَتِهِمُ ‌الَّتِي كَانُو‌ا‌ عَلَيْهَا‌ ۚ قُ‍‍لْ لِلَّهِ ‌الْمَشْ‍‍رِ‍‍قُ ‌وَ‌الْمَ‍‍غْ‍‍رِبُ ۚ يَهْدِي مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌إِلَى‌ صِ‍رَ‍‌اطٍ‌ مُسْتَ‍‍قِ‍‍يمٍ
Wa Kadhalika Ja`alnākum 'Ummatan Wasaţāan Litakūnū Shuhadā'a `Alá An-Nāsi Wa Yakūna Ar-Rasūlu `Alaykum Shahīdāan ۗ Wa Mā Ja`alnā Al-Qiblata Allatī Kunta `Alayhā 'Illā Lina`lama Man Yattabi`u Ar-Rasūla Mimman Yanqalibu `Alá `Aqibayhi ۚ Wa 'In Kānat Lakabīratan 'Illā `Alá Al-Ladhīna Hadá Allāhu ۗ Wa Mā Kāna Allāhu Liyuđī`a 'Īmānakum ۚ 'Inna Allāha Bin-Nāsi Lara'ūfun Raĥīmun 002-143 و همان گونه [که شما را به راه راست هدایت کردیم] شما را امتی میانه [ومعتدل و پیراسته از افراط و تفریط] قرار دادیم تا [در ایمان، عمل، درستی و راستی] بر مردم گواه باشید و پیامبر هم گواه بر شما باشد. و ما قبله ای را که بر آن بودی فقط به خاطر این قرار دادیم تا کسانی که از پیامبر پیروی می کنند از کسانی که از اسلام و اطاعت پیامبر برمی گردند [و متعصبانه به قبله پیش از کعبه می مانند] معلوم و مشخص کنیم؛ گر چه این حکم جز بر کسانی که خدا هدایتشان کرده گران و دشوار بود. و خدا بر آن نیست که ایمان شما را تباه کند؛ زیرا خدا به همه مردم رؤوف و مهربان است. وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ ‌أُمَّ‍‍ة ً‌ ‌وَسَ‍‍ط‍‍ا‌ ً‌ لِتَكُونُو‌ا‌ شُهَد‍َ‍‌ا‌ءَ‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَيَك‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولُ عَلَيْكُمْ شَهِيد‌ا‌ ًۗ ‌وَمَا‌ جَعَلْنَا‌ ‌الْ‍‍قِ‍‍بْ‍‍لَةَ ‌الَّتِي كُ‍‌‍ن‍‍تَ عَلَيْهَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ لِنَعْلَمَ مَ‍‌‍نْ يَتَّبِعُ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولَ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ يَ‍‌‍ن‍‍قَ‍‍لِبُ عَلَى‌ عَ‍‍قِ‍‍بَ‍‍يْ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌إِ‌نْ كَانَتْ لَكَبِي‍رَة‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ هَدَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اللَّ‍‍هُ لِيُ‍‍ضِ‍‍ي‍‍عَ ‌إِيمَانَكُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِ‍ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لَ‍رَ‌ء‍ُ‍‌وف ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Qad Nará Taqalluba Wajhika Fī As-Samā'i Falanuwalliyannaka ۖ Qiblatan Tarđāhā Fawalli Wajhaka ۚ Shaţra Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Wa Ĥaythu Mā ۚ Kuntum Fawallū Wujūhakum Shaţrahu Wa 'Inna Al-Ladhīna ۗ 'Ūtū Al-Kitāba Laya`lamūna 'Annahu Al-Ĥaqqu Min Rabbihim Wa Mā Al-Lahu ۗ Bighāfilin `Ammā Ya`malūna 002-144 ما گردانیدن رویت را در [جهت] آسمان [چون کسی که به انتظار مطلبی باشد] می بینیم؛ پس یقیناً تو را به سوی قبله ای که آن را بپسندی برمی گردانیم؛ پس رویت را به سوی مسجد الحرام گردان؛ و [شما ای مسلمانان!] هر جا که باشید، روی خود را به سوی آن برگردانید. و مسلماً اهل کتاب می دانند که این تغییر قبله [از بیت المقدس به کعبه] از سوی پروردگارشان [کاری] درست و حق است؛ [زیرا در تورات و انجیلشان خوانده اند که پیامبر اسلام به دو قبله نماز خواهد خواند] و خدا از آنچه [بر ضد پیامبر و مؤمنان] انجام می دهند، بی خبر نیست. قَ‍‍دْ‌ نَ‍رَ‌ى‌ تَ‍‍قَ‍‍لُّبَ ‌وَجْ‍‍هِكَ فِي ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ۖ فَلَنُوَلِّيَ‍‍نَّ‍‍كَ قِ‍‍بْ‍‍لَة‌ ً‌ تَرْ‍ضَ‍‍اهَا‌ ۚ فَوَلِّ ‌وَجْ‍‍هَكَ شَ‍‍طْ‍‍‍رَ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۚ ‌وَحَ‍‍يْ‍‍ثُ مَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ فَوَلُّو‌ا‌ ‌وُجُوهَكُمْ شَ‍‍طْ‍‍‍رَهُ ۗ ‌وَ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ لَيَعْلَم‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ‍‍هُ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَعْمَلُونَ
Wa La'in 'Atayta Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Bikulli 'Āyatin Mā Tabi`ū Qiblataka ۚ Wa Mā 'Anta Bitābi`in Qiblatahum ۚ Wa Mā Ba`đuhum Bitābi`in Qiblata Ba`đin ۚ Wa La'ini Attaba`ta 'Ahwā'ahum Min Ba`di Mā Jā'aka Mina Al-`Ilmi ۙ 'Innaka 'Idhāan Lamina Až-Žālimīna 002-145 به خدا سوگند اگر برای اهل کتاب هر نشانه و دلیلی بیاوری، از قبله تو پیروی نمی کنند، و تو هم از قبله آنان پیروی نخواهی کرد و [نیز] برخی از آنان [که یهودی اند] از قبله دیگران [که نصرانی اند] پیروی نخواهند کرد. اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، مسلماً در آن صورت از ستمکاران خواهی بود. وَلَئِ‍‌‍نْ ‌أَتَ‍‍يْ‍‍تَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الكِت‍‍َ‍ابَ بِكُلِّ ‌آيَةٍ‌ مَا‌ تَبِعُو‌اقِ‍‍بْ‍‍لَتَكَ ۚ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍تَ بِتَابِع‌‍ٍقِ‍‍بْ‍‍لَتَهُمْ ۚ ‌وَمَا‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ بِتَابِع‌‍ٍقِ‍‍بْ‍‍لَةَ بَعْ‍‍ضٍۚ ‌وَلَئِنِ ‌اتَّبَعْتَ ‌أَهْو‍َ‍‌ا‌ءَهُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكَ مِنَ ‌الْعِلْمِ ۙ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لَمِنَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Al-Ladhīna 'Ātaynāhumu Al-Kitāba Ya`rifūnahu Kamā Ya`rifūna 'Abnā'ahum ۖ Wa 'Inna Farīqāan Minhum Layaktumūna Al-Ĥaqqa Wa Hum Ya`lamūna 002-146 اهل کتاب، پیامبر اسلام را [بر اساس اوصافش که در تورات و انجیل خوانده اند] می شناسند، به گونه ای که پسران خود را می شناسند؛ و مسلماً گروهی از آنان حق را در حالی که می دانند، پنهان می دارند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آتَيْنَاهُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ يَعْ‍‍رِفُونَ‍‍هُ كَمَا‌ يَعْ‍‍رِف‍‍ُ‍ونَ ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ ۖ ‌وَ‌إِنَّ فَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ لَيَكْتُم‍‍ُ‍ونَ ‌الْحَ‍‍قَّ ‌وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Al-Ĥaqqu Min Rabbika ۖ Falā Takūnanna Mina Al-Mumtarīna 002-147 [ای امت این] حق [که تغییرِ قبله است] از سوی پروردگار توست؛ بنابراین از تردید کنندگان نسبت به حق مباش. الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۖ فَلاَ‌ تَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌الْمُمْتَ‍‍رِينَ
Wa Likullin Wijhatun Huwa Muwallīhā ۖ Fāstabiqū Al-Khayrāti ۚ 'Ayna Mā Takūnū Ya'ti Bikumu Allāhu Jamī`āan ۚ 'Inna Allāha `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-148 برای هر گروهی قبله ای است که خدا گرداننده روی آن گروه به آن قبله است؛ پس [درباره قبله، نزاع و کشمکش نکنید و به جای بحث و گفتگو] به جانب نیکی ها و کارهای خیر پیشی جویید. خدا همه شما را هر جا که باشید [به صحرای محشر] می آورد؛ مسلماً خدا بر هر کاری تواناست. وَلِكُلٍّ‌ ‌وِجْ‍‍هَةٌ هُوَ‌ مُوَلِّيهَا‌ ۖ فَاسْتَبِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍رَ‍‌اتِ ۚ ‌أَيْ‍‍نَ مَا‌ تَكُونُو‌ا‌ يَأْتِ بِكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ جَمِيعا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Wa Min Ĥaythu Kharajta Fawalli Wajhaka Shaţra Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Wa 'Innahu ۖ Lalĥaqqu Min Rabbika Wa Mā ۗ Al-Lahu Bighāfilin `Ammā Ta`malūna 002-149 از هر جا [برای سفر یا کار دیگر] بیرون شدی، رویت را [در حال اقامه نماز] به سوی مسجد الحرام بگردان. بدون تردید این فرمان از نزد پروردگارت درست وحق است و خدا از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست. وَمِ‍‌‍نْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ خَ‍رَجْ‍‍تَ فَوَلِّ ‌وَجْ‍‍هَكَ شَ‍‍طْ‍‍‍رَ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۖ ‌وَ‌إِنَّ‍‍هُ لَلْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
Wa Min Ĥaythu Kharajta Fawalli Wajhaka Shaţra Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Wa Ĥaythu ۚ Mā Kuntum Fawallū Wujūhakum Shaţrahu Li'allā Yakūna Lilnnāsi `Alaykum Ĥujjatun 'Illā Al-Ladhīna Žalamū Minhum Falā Takhshawhum Wa Akhshawnī Wa Li'atimma Ni`matī `Alaykum Wa La`allakum Tahtadūna 002-150 [آری] و از هرجا بیرون شدی، رویت را [در حال اقامه نماز] به سوی مسجدالحرام بگردان؛ و [شما ای مؤمنان!] هر جا که باشید، رویتان را [در حال اقامه نماز] به سوی آن بگردانید، تا مردم را جز ستمکاران [لجوج، متکبر و یاوه گو] بر ضد شما دلیل و برهانی نباشد. [مشرکان نگویند: اگر آیین ابراهیم را ادعا دارد چرا به قبله او که کعبه است رو نمی کند؟ و اهل کتاب نگویند: پیامبری که تورات و انجیل وعده داده، قبله اش مسجدالحرام است، پس این شخص که به قبله ما نماز می خواند، پیامبر موعود نیست؛] بنابراین از آنان نترسید و از من بترسید، و [تغییر قبله] برای آن است که نعمتم را بر شما کامل کنم تا [به احکام و سنن الهی] هدایت شوید. وَمِ‍‌‍نْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ خَ‍رَجْ‍‍تَ فَوَلِّ ‌وَجْ‍‍هَكَ شَ‍‍طْ‍‍‍رَ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۚ ‌وَحَ‍‍يْ‍‍ثُ مَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ فَوَلُّو‌ا‌ ‌وُجُوهَكُمْ شَ‍‍طْ‍‍‍رَهُ لِئَلاَّ‌ يَك‍‍ُ‍ونَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَلَيْكُمْ حُجَّة‌‍ٌ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ فَلاَ‌ تَ‍‍خْ‍‍شَوْهُمْ ‌وَ‌اخْ‍‍شَوْنِي ‌وَلِأَتِ‍‍مَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ ‌وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُ‌ونَ
Kamā 'Arsalnā Fīkum Rasūlāan Minkum Yatlū `Alaykum 'Āyātinā Wa Yuzakkīkum Wa Yu`allimukumu Al-Kitāba Wa Al-Ĥikmata Wa Yu`allimukum Mā Lam Takūnū Ta`lamūna 002-151 همان گونه که [تغییر قبله، کامل کردن نعمت است، این حقیقت هم کامل کردن نعمت است که] در میان شما رسولی از خودتان فرستادیم که همواره آیات ما را بر شما می خواند، و شما را [از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی] پاک و پاکیزه می کند، و کتاب وحکمت به شما می آموزد، وآنچه را نمی دانستید به شما تعلیم می دهد. كَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْنَا‌ فِيكُمْ ‌‍رَسُولا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ يَتْلُو‌ عَلَيْكُمْ ‌آيَاتِنَا‌ ‌وَيُزَكِّيكُمْ ‌وَيُعَلِّمُكُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْحِكْمَةَ ‌وَيُعَلِّمُكُمْ مَا‌ لَمْ تَكُونُو‌ا‌ تَعْلَمُونَ
dhkurūnī 'Adhkurkum Wa Ashkurū Lī Wa Lā Takfurūni 002-152 پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و مرا سپاس گزارید و کفران نعمت نکنید. فَا‌ذْكُرُ‌ونِ‍‍ي ‌أَ‌ذْكُرْكُمْ ‌وَ‌اشْكُرُ‌و‌ا‌ لِي ‌وَلاَ‌ تَكْفُرُ‌ونِ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Asta`īnū Biş-Şabri Wa Aş-Şalāati ۚ 'Inna Allāha Ma`a Aş-Şābirīna 002-153 ای اهل ایمان از صبر و نماز [برای حل مشکلات خود و پاک ماندن از آلودگی ها و رسیدن به رحمت حق] کمک بخواهید زیرا خدا با صابران است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌اسْتَعِينُو‌ا‌ بِ‍ال‍‍صَّ‍‍بْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مَعَ ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍رِينَ
Wa Lā Taqūlū Liman Yuqtalu Fī Sabīli Allāhi 'Amwātun ۚ Bal 'Aĥyā'un Wa Lakin Lā Tash`urūna 002-154 و به آنان که در راه خدا کشته می شوند مرده نگویید، بلکه [در عالم برزخ] دارای حیات اند، ولی شما [کیفیت آن حیات را] درک نمی کنید. وَلاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ لِمَ‍‌‍نْ يُ‍‍قْ‍‍تَلُ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَمْو‍َ‍‌ات‌‍ٌۚ بَلْ ‌أَحْي‍‍َ‍ا‌ء‌ٌ‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لاَ‌ تَشْعُرُ‌ونَ
Wa Lanabluwannakum Bishay'in Mina Al-Khawfi Wa Al-Jū`i Wa Naqşin Mina Al-'Amwli Wa Al-'Anfusi Wa Ath-Thamarāti ۗ Wa Bashshiri Aş-Şābirīna 002-155 و بی تردید شما را به چیزی اندک از ترس و گرسنگی و کاهش بخشی از اموال و کسان و محصولات [نباتی یا ثمرات باغ زندگی از زن و فرزند] آزمایش می کنیم. و صبرکنندگان را بشارت ده. وَلَنَ‍‍بْ‍‍لُوَنَّ‍‍كُمْ بِشَ‍‍يْء‌ٍ‌ مِنَ ‌الْ‍‍خَ‍‍وْفِ ‌وَ‌الْج‍‍ُ‍وعِ ‌وَنَ‍‍قْ‍‍‍‍صٍ‌ مِنَ ‌الأَمْو‌الِ ‌وَ‌الأَ‌ن‍‍فُسِ ‌وَ‌ال‍‍ثَّمَ‍رَ‍‌اتِ ۗ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍رِينَ
Al-Ladhīna 'Idhā 'Aşābat/hum Muşībatun Qālū 'Innā Lillāh Wa 'Innā 'Ilayhi ji`ūna 002-156 همان کسانی که چون بلا و آسیبی به آنان رسد گویند: ما مملوک خداییم و یقیناً به سوی او بازمی گردیم. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَتْهُمْ مُ‍‍صِ‍‍يبَة‌‍ٌقَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍ا‌ لِلَّهِ ‌وَ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌‍رَ‌اجِعُونَ
'Ūlā'ika `Alayhim Şalawātun Min Rabbihim Wa Raĥmatun ۖ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Muhtadūna 002-157 آنانند که درودها و رحمتی از سوی پروردگارشان بر آنان است و آنانند که هدایت یافته اند. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ عَلَيْهِمْ صَ‍‍لَو‍َ‍‌اتٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَ‌‍رَحْمَةٌۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُهْتَدُ‌ونَ
'Inna Aş-Şafā Wa Al-Marwata Min Sha`ā'iri Allāhi ۖ Faman Ĥajja Al-Bayta 'Aw A`tamara Falā Junāĥa `Alayhi 'An Yaţţawwafa Bihimā ۚ Wa Man Taţawwa`a Khayan Fa'inna Allāha Shākirun `Alīmun 002-158 بی تردید صفا و مروه از نشانه های خداست؛ پس کسی که حج خانه کعبه کند، یا عمره انجام دهد، بر او گناهی نیست که بر آن دو طواف کند. و کسی که [به خواست خودش افزون بر واجبات] کار نیکی [چون طواف و سعی مستحب] انجام دهد، بدون تردید خدا [در برابر عمل او] پاداش دهنده و [به کار وحال او] داناست. إِنَّ ‌ال‍‍صَّ‍‍فَا‌ ‌وَ‌الْمَرْ‌وَةَ مِ‍‌‍نْ شَع‍‍َ‍ائِرِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ فَمَ‍‌‍نْ حَجَّ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍تَ ‌أَ‌وْ‌ ‌اعْتَمَ‍رَ‌ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌أَ‌نْ يَ‍‍طَّ‍‍وَّفَ بِهِمَا‌ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ تَ‍‍طَ‍‍وَّعَ خَ‍‍يْر‌ا‌‌ ً‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ شَاكِرٌ‌ عَلِيمٌ
'Inna Al-Ladhīna Yaktumūna Mā 'Anzalnā Mina Al-Bayyināti Wa Al-Hudá Min Ba`di Mā Bayyannāhu Lilnnāsi Fī Al-Kitābi ۙ 'Ūlā'ika Yal`anuhumu Allāhu Wa Yal`anuhumu Al-Lā`inūna 002-159 یقیناً کسانی که آنچه را ما از دلایل آشکار و [وسیله] هدایت نازل کردیم، پس از آنکه همه آن را در کتاب [تورات و انجیل] برای مردم روشن ساختیم، پنهان می کنند [تا مردم به قرآن و پیامبر ایمان نیاورند] خدا لعنتشان می کند، و لعنت کنندگان هم لعنتشان می کنند. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَكْتُم‍‍ُ‍ونَ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلْنَا‌ مِنَ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌الْهُدَ‌ى‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ بَيَّ‍‍نّ‍‍َ‍اهُ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ۙ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يَلْعَنُهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَيَلْعَنُهُمُ ‌ال‍‍لاَّعِنُونَ
'Illā Al-Ladhīna Tābū Wa 'Aşlaĥū Wa Bayyanū Fa'ūlā'ika 'Atūbu `Alayhim ۚ Wa 'Anā At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 002-160 مگر کسانی که توبه کردند، و [مفاسد خود را] اصلاح نمودند، و [آنچه را پنهان کرده بودند] برای مردم روشن ساختند، پس توبه آنان را می پذیرم؛ زیرا من بسیار توبه پذیر و مهربانم. إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ تَابُو‌ا‌ ‌وَ‌أَ‍صْ‍‍لَحُو‌ا‌ ‌وَبَيَّنُو‌ا‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَت‍‍ُ‍وبُ عَلَيْهِمْ ۚ ‌وَ‌أَنَا‌ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
'Inna Al-Ladhīna Kafarū Wa Mātū Wa Hum Kuffārun 'Ūlā'ika `Alayhim La`natu Allāhi Wa Al-Malā'ikati Wa An-Nāsi 'Ajma`īna 002-161 قطعاً کسانی که کافر شدند، و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان است. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَمَاتُو‌ا‌ ‌وَهُمْ كُفّ‍‍َ‍ا‌رٌ‌ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةِ ‌وَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌أَجْ‍‍مَعِينَ
Khālidīna Fīhā ۖ Lā Yukhaffafu `Anhumu Al-`Adhābu Wa Lā Hum Yunžarūna 002-162 در آن لعنت جاودانه اند، نه عذاب از آنان سبک شود و نه مهلتشان دهند [تا عذر خواهی کنند]. خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ۖ لاَ‌ يُ‍‍خَ‍‍فَّفُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابُ ‌وَلاَ‌ هُمْ يُ‍‌‍ن‍‍ظَ‍‍رُ‌ونَ
Wa 'Ilahukum 'Ilahun Wāĥidun ۖ Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Ar-Raĥmānu Ar-Raĥīmu 002-163 و خدای شما خدای یگانه است، جز او خدایی نیست، رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگی است. وَ‌إِلَهُكُمْ ‌إِلَهٌ‌ ‌وَ‌احِد‌ٌۖ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌ال‍رَّحْمَنُ ‌ال‍رَّحِيمُ
'Inna Fī Khalqi As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Akhtilāfi Al-Layli Wa An-Nahāri Wa Al-Fulki Allatī Tajrī Fī Al-Baĥri Bimā Yanfa`u An-Nāsa Wa Mā 'Anzala Allāhu Mina As-Samā'i Min Mā'in Fa'aĥyā Bihi Al-'Arđa Ba`da Mawtihā Wa Baththa Fīhā Min Kulli Dābbatin Wa Taşrīfi Ar-Riyāĥi Wa As-Saĥābi Al-Musakhkhari Bayna As-Samā'i Wa Al-'Arđi La'āyātin Liqawmin Ya`qilūna 002-164 بی تردید در آفرینش آسمان ها و زمین و رفت و آمد شب و روز و کشتی هایی که در دریاها [با جابجا کردن مسافر و کالا] به سود مردم روانند و بارانی که خدا از آسمان نازل کرده و به وسیله آن زمین را پس از مردگی اش زنده ساخته و در آن از هر نوع جنبنده ای پراکنده کرده و گرداندن بادها و ابرِ مسخّر میان آسمان و زمین، نشانه هایی است [از توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] برای گروهی که می اندیشند. إِنَّ فِي خَ‍‍لْ‍‍قِ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَ‌اخْ‍‍تِلاَفِ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌الْفُلْكِ ‌الَّتِي تَ‍‍جْ‍‍رِي فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ بِمَا‌ يَ‍‌‍ن‍‍فَعُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ مِ‍‌‍نْ م‍‍َ‍ا‌ء‌‌ٍ‌ فَأَحْيَا‌ بِهِ ‌الأَ‌رْ‍ضَ بَعْدَ‌ مَوْتِهَا‌ ‌وَبَثَّ فِيهَا‌ مِ‍‌‍نْ كُلِّ ‌د‍َ‍‌ابَّةٍ‌ ‌وَتَ‍‍صْ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍فِ ‌ال‍‍رِّي‍‍َ‍احِ ‌وَ‌ال‍‍سَّح‍‍َ‍ابِ ‌الْمُسَ‍‍خَّ‍‍ر‍ِ‍‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ لَآي‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Wa Mina An-Nāsi Man Yattakhidhu Min Dūni Allāhi 'Andādāan Yuĥibbūnahum Kaĥubbi Allāhi Wa ۖ Al-Ladhīna 'Āmanū 'Ashaddu Ĥubbāan Lillāh ۗ Wa Law Yará Al-Ladhīna Žalamū 'Idh Yarawna Al-`Adhāba 'Anna Al-Qūwata Lillāh Jamī`āan Wa 'Anna Allāha Shadīdu Al-`Adhābi 002-165 و برخی از مردم به جای خدا معبودهایی انتخاب می کنند که آنها را آن گونه که سزاوار است خدا را دوست داشته باشند، دوست می دارند؛ ولی آنان که ایمان آورده اند، محبت و عشقشان به خدا بیشتر و قوی تر است. و اگر کسانی که [با انتخاب معبودهای باطل] ستم روا داشتند، هنگامی که عذاب را ببینند، بی تردید بفهمند که همه قدرت ویژه خداست [و معبودهای باطل، هیچ و پوچ اند] و خدا سخت کیفر است. وَمِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَ‍‌‍نْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌ن‍‍دَ‌ا‌د‌ا‌ ً‌ يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌أَشَدُّ‌ حُبّا‌ ًلِلَّهِ ۗ ‌وَلَوْ‌ يَ‍رَ‌ى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍رَ‌وْنَ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌أَنَّ ‌الْ‍‍قُ‍‍وَّةَ لِلَّهِ جَمِيعا‌ ً‌ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ شَد‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعَذَ‌ابِ
'Idh Tabarra'a Al-Ladhīna Attubi`ū Mina Al-Ladhīna Attaba`ū Wa Ra'aw Al-`Adhāba Wa Taqaţţa`at Bihimu Al-'Asbābu 002-166 در آن هنگام پیشوایان [شرک و کفر] از پیروانشان بیزاری جویند، و عذاب را مشاهده کنند، و همه دست آویزها و پیوندها از آنان بریده شود. إِ‌ذْ‌ تَبَ‍رَّ‌أَ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتُّبِعُو‌ا‌ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَعُو‌ا‌ ‌وَ‌‍رَ‌أَ‌وْ‌ا‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌وَتَ‍‍قَ‍‍طَّ‍‍عَتْ بِهِمُ ‌الأَسْ‍‍ب‍‍ابُ
Wa Qāla Al-Ladhīna Attaba`ū Law 'Anna Lanā Karratan Fanatabarra'a Minhum Kamā Tabarra'ū Minnā ۗ Kadhālika Yurīhimu Allāhu 'A`mālahum Ĥasarātin `Alayhim ۖ Wa Mā Hum Bikhārijīna Mina An-Nāri 002-167 و آنان که [به جای خدا از پیشوایان شرک و کفر] پیروی کردند، گویند: کاش برای ما بازگشتی [به دنیا] بود تا ما هم از آنان بیزاری می جستیم، همان گونه که آنان از ما بیزاری جستند. خدا این گونه اعمالشان را که برای آنان مایه اندوه و دریغ است، به آنان نشان می دهد و اینان هرگز از آتش بیرون آمدنی نیستند. وَ‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَعُو‌ا‌ لَوْ‌ ‌أَنَّ لَنَا‌ كَ‍رَّة‌ ً‌ فَنَتَبَ‍رَّ‌أَ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ كَمَا‌ تَبَ‍رَّ‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ مِ‍‍نَّ‍‍ا‌ ۗ كَذَلِكَ يُ‍‍رِيهِمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَعْمَالَهُمْ حَسَ‍رَ‍‌اتٍ عَلَيْهِمْ ۖ ‌وَمَا‌ هُمْ بِ‍‍خَ‍‍ا‌رِج‍‍ِ‍ي‍‍نَ مِنَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
Yā 'Ayyuhā An-Nāsu Kulū Mimmā Fī Al-'Arđi Ĥalālāan Ţayyibāan Wa Lā Tattabi`ū Khuţuwāti Ash-Shayţāni ۚ 'Innahu Lakum `Adūwun Mubīn 002-168 ای مردم! از آنچه [از انواع میوه ها و خوردنی ها] در زمین حلال و پاکیزه است، بخورید و از گام های شیطان پیروی نکنید؛ زیرا او نسبت به شما دشمنی آشکار است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ كُلُو‌ا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ حَلالا‌‌ ًطَ‍‍يِّبا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَتَّبِعُو‌اخُ‍‍طُ‍‍و‍َ‍‌اتِ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ لَكُمْ عَدُ‌وّ‌ٌ‌ مُ‍‍بِ‍‍ين
'Innamā Ya'murukum Bis-Sū'i Wa Al-Faĥshā'i Wa 'An Taqūlū `Alá Allāhi Mā Lā Ta`lamūna 002-169 فقط شما را به بدی و زشتی فرمان می دهد، و اینکه جاهلانه اموری را [به عنوان حلال و حرام] به خدا نسبت دهید. إِنَّ‍‍مَا‌ يَأْمُرُكُمْ بِ‍ال‍‍سّ‍‍ُ‍و‌ءِ‌ ‌وَ‌الْفَحْش‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ مَا‌ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Wa 'Idhā Qīla Lahum Attabi`ū Mā 'Anzala Allāhu Qālū Bal Nattabi`u Mā 'Alfaynā `Alayhi 'Ābā'anā ۗ 'Awalaw Kāna 'Ābā'uuhum Lā Ya`qilūna Shay'āan Wa Lā Yahtadūna 002-170 و هنگامی که به آنان [که مشرک و کافرند] گویند: از آنچه خدا نازل کرده پیروی کنید، می گویند: نه، بلکه از آیینی که پدرانمان را بر آن یافتیم، پیروی می کنیم. آیا هر چند پدرانشان چیزی نمی فهمیدند و راه [حق را به سبب کوردلی] نمی یافتند [باز هم کورکورانه از آنان پیروی خواهند کرد؟!] وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ ‌اتَّبِعُو‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ قَ‍‍الُو‌ا‌ بَلْ نَتَّبِعُ مَ‍‍ا‌ ‌أَلْفَيْنَا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌آب‍‍َ‍ا‌ءَنَ‍‍اۗ ‌أَ‌وَلَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ ‌آب‍‍َ‍ا‌ؤُهُمْ لاَ‌ يَعْ‍‍قِ‍‍ل‍‍ُ‍ونَ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يَهْتَدُ‌ونَ
Wa Mathalu Al-Ladhīna Kafarū Kamathali Al-Ladhī Yan`iqu Bimā Lā Yasma`u 'Illā Du`ā'an Wa Nidā'an ۚ Şummun Bukmun `Umyun Fahum Lā Ya`qilūna 002-171 داستان [دعوت کننده] کافران [به ایمان]، مانند کسی است که به حیوانی [برای رهاندنش از خطر] بانگ می زند، ولی آن حیوان جز آوا و صدا [آن هم آوا و صدایی که مفهومش را درک نمی کند] نمی شنود. [کافران، در حقیقت] کر و لال و کورند، به همین سبب [درباره حقایق] اندیشه نمی کنند. وَمَثَلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ كَمَثَلِ ‌الَّذِي يَ‍‌‍نْ‍‍عِ‍‍قُ بِمَا‌ لاَ‌ يَسْمَعُ ‌إِلاَّ‌ ‌دُع‍‍َ‍ا‌ء‌ ً‌ ‌وَنِد‍َ‍‌ا‌ء‌‌ ًۚ صُ‍‍مّ‌‍‌‍ٌ‌ بُكْمٌ عُمْي‌‍ٌ‌ فَهُمْ لاَ‌ يَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Kulū Min Ţayyibāti Mā Razaqnākum Wa Ashkurū Lillāh 'In Kuntum 'Īyāhu Ta`budūna 002-172 ای اهل ایمان! از انواع میوه ها و خوردنی های پاکیزه ای که روزی شما کرده ایم، بخورید و خدا را سپاس گزارید، اگر فقط او را می پرستید. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ كُلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ طَ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ مَا‌ ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاكُمْ ‌وَ‌اشْكُرُ‌و‌الِلَّهِ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌إِيّ‍‍َ‍اهُ تَعْبُدُ‌ونَ
'Innamā Ĥarrama `Alaykumu Al-Maytata Wa Ad-Dama Wa Laĥma Al-Khinzīri Wa Mā 'Uhilla Bihi Lighayri Allāhi ۖ Famani Ađţurra Ghayraghin Wa Lā `Ādin Falā 'Ithma `Alayhi ۚ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 002-173 جز این نیست که خدا [برای مصون ماندن شما از زیان های جسمی و روحی] مردار و خون و گوشت خوک و حیوانی را که [هنگام ذبح] نام غیر خدا بر آن برده شده، بر شما حرام کرده. پس کسی که [برای نجات جانش از خطر] به خوردن آنها ناچار شود، در حالی که خواهان لذت نباشد و از حدّ لازم تجاوز نکند، گناهی بر او نیست؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. إِنَّ‍‍مَا‌ حَ‍رَّمَ عَلَيْكُمُ ‌الْمَيْتَةَ ‌وَ‌ال‍‍دَّمَ ‌وَلَحْمَ ‌الْ‍‍خِ‍‍‌‍ن‍‍ز‍ِ‍ي‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُهِلَّ بِ‍‍هِ لِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ فَمَنِ ‌اضْ‍‍طُ‍رَّغَ‍‍يْ‍رَ‌ ب‍‍َ‍اغٍ‌ ‌وَلاَ‌ ع‍‍َ‍ا‌د‌‌ٍ‌ فَلاَ‌ ‌إِثْمَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
'Inna Al-Ladhīna Yaktumūna Mā 'Anzala Allāhu Mina Al-Kitābi Wa Yashtarūna Bihi Thamanāan Qalīlāan ۙ 'Ūlā'ika Mā Ya'kulūna Fī Buţūnihim 'Illā An-Nāra Wa Lā Yukallimuhumu Allāhu Yawma Al-Qiyāmati Wa Lā Yuzakkīhim Wa Lahum `Adhābun 'Alīmun 002-174 قطعاً کسانی که آنچه را خدا از کتاب [تورات و انجیل به عنوان حلال و حرام] نازل کرده [به سود خود، از بی سوادان یهود و نصاری] پنهان می کنند، و در برابر این پنهان کاری بهای اندکی به دست می آورند، جز آتش به شکم های خود نمی ریزند. و خدا روز قیامت با آنان سخن نمی گوید، و [از گناهان و زشتی ها] پاکشان نمی کند، و برای آنان عذابی دردناک است. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَكْتُم‍‍ُ‍ونَ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ مِنَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَيَشْتَر‍ُ‍‌ونَ بِ‍‍هِ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلاً‌ ۙ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ مَا‌ يَأْكُل‍‍ُ‍ونَ فِي بُ‍‍طُ‍‍ونِهِمْ ‌إِلاَّ‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ‌وَلاَ‌ يُكَلِّمُهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌وَلاَ‌ يُزَكِّيهِمْ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
'Ūlā'ika Al-Ladhīna Ashtaraw Ađ-Đalālata Bil-Hudá Wa Al-`Adhāba Bil-Maghfirati ۚ Famā 'Aşbarahum `Alá An-Nāri 002-175 اینانند که گمراهی را به جای هدایت، و عذاب را به عوض آمرزش خریده اند، شگفتا! چه شکیبایند بر آتش. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اشْتَ‍رَ‌وْ‌ا‌ ‌ال‍‍ضَّ‍‍لاَلَةَ بِ‍الْهُدَ‌ى‌ ‌وَ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ بِ‍الْمَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةِ ۚ فَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍صْ‍‍بَ‍رَهُمْ عَلَى‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
Dhālika Bi'anna Allāha Nazzala Al-Kitāba Bil-Ĥaqqi ۗ Wa 'Inna Al-Ladhīna Akhtalafū Fī Al-Kitābi Lafī Shiqāqin Ba`īdin 002-176 آن عذاب به خاطر این است که خدا کتاب آسمانی را به درستی و راستی نازل کرد [ولی اینان، آن را واگذاشتند و در تکذیبش کوشیدند و آن را مایه اختلاف قرار دادند] و یقیناً آنان که در [مفهوم و محتوای] کتاب اختلاف کردند [تا حقایق از مردم پنهان بماند] در دشمنی دور و درازی قرار دارند. ذَلِكَ بِأَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ نَزَّلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۗ ‌وَ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَفِي شِ‍‍قَ‍‍اق‍ ٍ‌ بَعِيدٍ
Laysa Al-Birra 'An Tuwallū Wujūhakum Qibala Al-Mashriqi Wa Al-Maghribi Wa Lakinna Al-Birra Man 'Āmana Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Al-Malā'ikati Wa Al-Kitābi Wa An-Nabīyīna Wa 'Ātá Al-Māla `Alá Ĥubbihi Dhawī Al-Qurbá Wa Al-Yatāmá Wa Al-Masākīna Wa Abna As-Sabīli Wa As-Sā'ilīna Wa Fī Ar-Riqābi Wa 'Aqāma Aş-Şalāata Wa 'Ātá Az-Zakāata Wa Al-Mūfūna Bi`ahdihim 'Idhā `Āhadū Wa ۖ Aş-Şābirīna Fī Al-Ba'sā'i Wa Ađ-Đarrā'i Wa Ĥīna Al-Ba'si ۗ 'Ūlā'ika Al-Ladhīna Şadaqū ۖ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Muttaqūna 002-177 نیکی این نیست که روی خود را به سوی مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکی [واقعی و کامل، که شایسته است در همه امور شما ملاک و میزان قرار گیرد، منش و رفتار و حرکات] کسانی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورده اند، و مال و ثروتشان را با آنکه دوست دارند به خویشان و یتیمان و درماندگان و در راه ماندگان و سائلان و [در راه آزادی] بردگان می دهند، و نماز را [با همه شرایطش] برپای می دارند، و زکات می پردازند، و چون پیمان بندند وفاداران به پیمان خویشند، و در تنگدستی و تهیدستی و رنج و بیماری و هنگام جنگ شکیبایند؛ اینانند که [در دین داری و پیروی از حق] راست گفتند، و اینانند که پرهیزکارند. لَ‍‍يْ‍‍سَ ‌الْبِ‍‍ر‍ّ‍َ‌ ‌أَ‌نْ تُوَلُّو‌ا‌ ‌وُجُوهَكُمْ قِ‍‍بَلَ ‌الْمَشْ‍‍رِ‍‍قِ ‌وَ‌الْمَ‍‍غْ‍‍رِبِ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌الْبِ‍‍ر‍ّ‍َ‌ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةِ ‌وَ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌آتَى‌ ‌الْم‍‍َ‍الَ عَلَى‌ حُبِّ‍‍هِ ‌ذَ‌وِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْبَى‌ ‌وَ‌الْيَتَامَى‌ ‌وَ‌الْمَسَاك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ابْ‍‍نَ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌وَ‌ال‍‍سّ‍‍َ‍ائِل‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَفِي ‌ال‍‍رِّ‍‍قَ‍‍ابِ ‌وَ‌أَ‍قَ‍‍امَ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتَى‌ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ‌وَ‌الْمُوف‍‍ُ‍ونَ بِعَهْدِهِمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ عَاهَدُ‌و‌اۖ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ فِي ‌الْبَأْس‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَ‌ال‍‍ضَّ‍‍رّ‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌وَح‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الْبَأْسِ ۗ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ صَ‍‍دَ‍قُ‍‍و‌اۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Kutiba `Alaykumu Al-Qişāşu Fī Al-Qatlá ۖ Al-Ĥurru Bil-Ĥurri Wa Al-`Abdu Bil-`Abdi Wa Al-'Unthá Bil-'Unthá ۚ Faman `Ufiya Lahu Min 'Akhīhi Shay'un Fa Attibā`un Bil-Ma`rūfi Wa 'Adā'un 'Ilayhi Bi'iĥsānin ۗ Dhālika Takhfīfun Min Rabbikum Wa Raĥmatun ۗ Famani A`tadá Ba`da Dhālika Falahu `Adhābun 'Alīmun 002-178 ای اهل ایمان! در مورد کشته شدگان بر شما قصاص مقرّر و لازم شده: آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده، زن در برابر زن. پس کسی که [مرتکب قتل شده چنانچه] از سوی برادر [دینی] اش [که ولیِّ مقتول است] مورد چیزی از عفو قرار گرفت [که به جای قصاص، دیه و خون بها پرداخت شود] پس پیروی از روش شایسته و پسندیده [نسبت به وضع مادی قاتل بر عهده عفو کننده است]، و پرداخت دیه و خون بها با نیکویی و خوش رویی [بر عهده قاتل است]. این [حکم] تخفیف و رحمتی است از سوی پروردگارتان؛ پس هر که بعد از عفو، تجاوز کند [و به قصاص قاتل برخیزد] برای او عذابی دردناک است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ‌الْ‍‍قِ‍‍صَ‍‍اصُ فِي ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلَى‌ ۖ ‌الْحُرُّ‌ بِ‍الْحُرِّ‌ ‌وَ‌الْعَ‍‍بْ‍‍دُ‌ بِ‍الْعَ‍‍بْ‍‍دِ‌ ‌وَ‌الأُ‌ن‍‍ثَى‌ بِ‍الأُ‌ن‍‍ثَى‌ ۚ فَمَ‍‌‍نْ عُفِيَ لَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‍خِ‍‍ي‍‍هِ شَ‍‍يْء‌‌ٌ‌ فَاتِّب‍‍َ‍اع‌‍ٌ‌ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَ‌أَ‌د‍َ‍‌ا‌ء‌‌ٌ‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ بِإِحْس‍‍َ‍ان‌‍ٍۗ ‌ذَلِكَ تَ‍‍خْ‍‍ف‍‍ِ‍ي‍‍فٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَ‌‍رَحْمَة‌‍ٌۗ فَمَنِ ‌اعْتَدَ‌ى‌ بَعْدَ‌ ‌ذَلِكَ فَلَ‍‍هُ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Wa Lakum Al-Qişāşi Ĥayāatun Yā 'Ūlī Al-'Albābi La`allakum Tattaqūna 002-179 ای صاحبان خرد! برای شما در قصاص مایه زندگی است، باشد که [از ریختن خون مردم بدون دلیل شرعی] بپرهیزید. وَلَكُمْ فِي ‌الْ‍‍قِ‍‍صَ‍‍اصِ حَي‍‍َ‍اةٌ‌ يَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وْلِي ‌الأَلْب‍‍َ‍ابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Kutiba `Alaykum 'Idhā Ĥađara 'Aĥadakumu Al-Mawtu 'In Taraka Khayan Al-Waşīyatu Lilwālidayni Wa Al-'Aqrabīna Bil-Ma`rūfi ۖ Ĥaqqāan `Alá Al-Muttaqīna 002-180 بر شما مقرّر و لازم شده چون یکی از شما را مرگ در رسد، اگر مالی از خود به جا گذاشته است، برای پدر و مادر و خویشان به طور شایسته و پسندیده وصیت کند. این حقّی است بر عهده پرهیزکاران. كُتِبَ عَلَيْكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ حَ‍‍ضَ‍رَ‌ ‌أَحَدَكُمُ ‌الْمَ‍‍وْتُ ‌إِ‌نْ تَ‍رَكَ خَ‍‍يْر‌ا‌‌ ً‌الْوَ‍صِ‍‍يَّةُ لِلْوَ‌الِدَيْ‍‍نِ ‌وَ‌الأَ‍قْ‍‍‍رَب‍‍ِ‍ي‍‍نَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۖ حَ‍‍قّ‍‍اً‌ عَلَى‌ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Faman Baddalahu Ba`damā Sami`ahu Fa'innamā 'Ithmuhu `Alá Al-Ladhīna Yubaddilūnahu~ ۚ 'Inna Allāha Samī`un `Alīmun 002-181 پس کسانی که بعد از شنیدن وصیت، آن را تغییر دهند، گناهش فقط بر عهده آنانی است که تغییرش می دهند؛ یقیناً خدا شنوا و داناست. فَمَ‍‌‍نْ بَدَّلَ‍‍هُ بَعْدَمَا‌ سَمِعَ‍‍هُ فَإِنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌إِثْمُ‍‍هُ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُبَدِّلُونَهُ~ُ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Faman Khāfa Minşin Janafāan 'Aw 'Ithmāan Fa'aşlaĥa Baynahum Falā 'Ithma `Alayhi ۚ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 002-182 پس کسی که از انحراف وصیت کننده [در مورد حقوق ورثه] یا از گناه او [که به کار نامشروع و ناحقّی وصیت کند] بترسد، و میان ورثه [با تغییر دادن وصیت بر اساس احکام دین] اصلاح دهد، گناهی بر او نیست؛ یقیناً خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. فَمَ‍‌‍نْ خَ‍‍افَ مِ‍‌‍نْ م‍‍ُ‍و‍ص‌‍‌‍ٍ‌ جَنَفاً‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌إِثْما‌‌ ً‌ فَأَ‍صْ‍‍لَحَ بَيْنَهُمْ فَلاَ‌ ‌إِثْمَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Kutiba `Alaykumu Aş-Şiyāmu Kamā Kutiba `Alá Al-Ladhīna Min Qablikum La`allakum Tattaqūna 002-183 ای اهل ایمان! روزه بر شما مقرّر و لازم شده، همان گونه که بر پیشینیان شما مقرّر و لازم شد، تا پرهیزکار شوید. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ‌ال‍‍صِّ‍‍ي‍‍َ‍امُ كَمَا‌ كُتِبَ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
'Ayyāmāan Ma`dūdātin ۚ Faman Kāna Minkum Marīđāan 'Aw `Alá Safarin Fa`iddatun Min 'Ayyāmin 'Ukhara ۚ Wa `Alá Al-Ladhīna Yuţīqūnahu Fidyatun Ţa`āmu Miskīnin ۖ Faman Taţawwa`a Khayan Fahuwa Khayrun Lahu ۚ Wa 'An Taşūmū Khayrun Lakum ۖ 'In Kuntum Ta`lamūna 002-184 [در] روزهایی چند [روزه بگیرید]؛ پس هر که از شما بیمار یا در سفر باشد [به تعداد روزه های فوت شده] از روزهای دیگر [را روزه بگیرد]؛ و بر آنان که روزه گرفتن طاقت فرساست، طعام دادن به یک نیازمند [به جای هر روز] کفاره آن است. و هر که به خواست خودش افزون بر کفاره واجب، بر طعام نیازمند بیفزاید، برایش بهتر است و روزه گرفتن [هر چند دشوار و سخت باشد] اگر [فضیلت و ثوابش را] بدانید برای شما بهتر است. أَيَّاما‌ ً‌ مَعْدُ‌و‌د‍َ‍‌ات‌‍ٍۚ فَمَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مَ‍‍رِي‍‍ض‍‍اً‌ ‌أَ‌وْ‌ عَلَى‌ سَفَر‌‌ٍ‌ فَعِدَّةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَيّ‍‍َ‍امٍ ‌أُ‍خَ‍رَۚ ‌وَعَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‍طِ‍‍ي‍‍قُ‍‍ونَ‍‍هُ فِ‍‍دْيَة‌‍ٌطَ‍‍ع‍‍َ‍امُ مِسْك‍‍ِ‍ي‍‍ن‌‍ٍۖ فَمَ‍‌‍نْ تَ‍‍طَ‍‍وَّعَ خَ‍‍يْر‌ا‌‌ ً‌ فَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَ‍‍هُ ۚ ‌وَ‌أَ‌نْ تَ‍‍صُ‍‍ومُو‌اخَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ۖ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Shahru Ramađāna Al-Ladhī 'Unzila Fīhi Al-Qur'ānu Hudan Lilnnāsi Wa Bayyinātin Mina Al-Hudá Wa Al-Furqāni ۚ Faman Shahida Minkumu Ash-Shahra Falyaşumhu ۖ Wa Man Kāna Marīđāan 'Aw `Alá Safarin Fa`iddatun Min 'Ayyāmin 'Ukhara ۗ Yurīdu Allāhu Bikumu Al-Yusra Wa Lā Yurīdu Bikumu Al-`Usra Wa Litukmilū Al-`Iddata Wa Litukabbirū Allaha `Alá Mā Hadākum Wa La`allakum Tashkurūna 002-185 [این است] ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده، قرآنی که سراسرش هدایتگر مردم است و دارای دلایلی روشن و آشکار از هدایت می باشد، و مایه جدایی [حق از باطل] است. پس کسی که در این ماه [در وطنش] حاضر باشد باید آن را روزه بدارد، و آنکه بیمار یا در سفر است، تعدادی از روزهای غیر ماه رمضان را [به تعداد روزه های فوت شده، روزه بدارد]. خدا آسانی و راحت شما را می خواهد نه دشواری و مشقت شما را. و [قضای روزه] برای این است: شما روزه هایی را [که به خاطر عذر شرعی افطار کرده اید] کامل کنید، و خدا را بر اینکه شما را هدایت فرموده بزرگ شمارید، و نیز برای این که سپاس گزاری کنید. شَهْرُ‌ ‌‍رَمَ‍‍ضَ‍‍انَ ‌الَّذِي ‌أُ‌ن‍‍زِلَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنُ هُ‍‍د‌ى‌ ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَبَيِّن‍‍َ‍اتٍ‌ مِنَ ‌الْهُدَ‌ى‌ ‌وَ‌الْفُرْ‍قَ‍‍انِ ۚ فَمَ‍‌‍نْ شَهِدَ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمُ ‌ال‍‍شَّهْ‍رَ‌ فَلْيَ‍‍صُ‍‍مْهُ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ مَ‍‍رِي‍‍ض‍‍اً‌ ‌أَ‌وْ‌ عَلَى‌ سَفَر‌‌ٍ‌ فَعِدَّةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَيّ‍‍َ‍امٍ ‌أُ‍خَ‍رَۗ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌اللَّ‍‍هُ بِكُمُ ‌الْيُسْ‍رَ‌ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ بِكُمُ ‌الْعُسْ‍رَ‌ ‌وَلِتُكْمِلُو‌ا‌الْعِدَّةَ ‌وَلِتُكَبِّرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ مَا‌ هَدَ‌اكُمْ ‌وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُ‌ونَ
Wa 'Idhā Sa'alaka `Ibādī `Annī Fa'innī Qarībun ۖ 'Ujību Da`wata Ad-Dā`i 'Idhā Da`āni ۖ Falyastajībū Lī Wa Līu'uminū Bī La`allahum Yarshudūna 002-186 هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند، [بگو:] یقیناً من نزدیکم، دعای دعا کننده را زمانی که مرا بخواند اجابت می کنم؛ پس باید دعوتم را بپذیرند و به من ایمان آورند، تا [به حقّ و حقیقت] راه یابند [و به مقصد اعلی برسند]. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ سَأَلَكَ عِبَا‌دِي عَ‍‍نِّ‍‍ي فَإِنِّ‍‍ي قَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍بٌ ۖ ‌أُج‍‍ِ‍ي‍‍بُ ‌دَعْوَةَ ‌ال‍‍دّ‍َ‍‌اعِ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌دَع‍‍َ‍انِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُو‌ا‌ لِي ‌وَلْيُؤْمِنُو‌ا‌ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُ‌ونَ
'Uĥilla Lakum Laylata Aş-Şiyāmi Ar-Rafathu 'Ilá Nisā'ikum ۚ Hunna Libāsun Lakum Wa 'Antum Libāsun Lahunna ۗ `Alima Allāhu 'Annakum Kuntum Takhtānūna 'Anfusakum Fatāba `Alaykum Wa `Afā `Ankum ۖ Fāl'āna Bāshirūhunna Wa Abtaghū Mā Kataba Allāhu Lakum ۚ Wa Kulū Wa Ashrabū Ĥattá Yatabayyana Lakumu Al-Khayţu Al-'Abyađu Mina Al-Khayţi Al-'Aswadi Mina Al-Fajri ۖ Thumma 'Atimmū Aş-Şiyāma 'Ilá Al-Layli ۚ Wa Lā Tubāshirūhunna Wa 'Antum `Ākifūna Fī Al-Masājidi ۗ Tilka Ĥudūdu Allāhi Falā Taqrabūhā ۗ Kadhālika Yubayyinu Allāhu 'Āyātihi Lilnnāsi La`allahum Yattaqūna 002-187 در شبِ روزهایی که روزه دار هستید، آمیزش با زنانتان برای شما حلال شد. آنان برای شما لباسند و شما برای آنان لباسید. خدا می دانست که شما [پیش از حلال شدن این کار] به خود خیانت می کردید، پس توبه شما را پذیرفت و از شما در گذشت. اکنون [آزاد هستید که] با آنان آمیزش کنید و آنچه را خدا [در این کار] برای شما مقرّر داشته [از فضیلت، ثواب، پاکدامنی از حرام و فرزند شایسته] طلب کنید. و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید صبح از رشته سیاه شب برای شما آشکار شود؛ سپس روزه را تا شب به پایان برید. و در حالی که در مساجد معتکف هستید با زنان آمیزش نکنید. اینها حدود خداست، به آنها نزدیک نشوید. خدا این گونه آیاتش را برای مردم بیان می کند تا [از مخالفت اوامر و نواهی او] بپرهیزند. أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ ‌ال‍‍صِّ‍‍ي‍‍َ‍امِ ‌ال‍رَّفَثُ ‌إِلَى‌ نِس‍‍َ‍ائِكُمْ ۚ هُ‍‍نَّ لِب‍‍َ‍اس ٌ‌ لَكُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لِب‍‍َ‍اس ٌ‌ لَهُ‍‍نَّ ۗ عَلِمَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَنَّ‍‍كُمْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَ‍‍خْ‍‍تَان‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَكُمْ فَت‍‍َ‍ابَ عَلَيْكُمْ ‌وَعَفَا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ۖ فَالآنَ بَاشِرُ‌وهُ‍‍نَّ ‌وَ‌ابْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ مَا‌ كَتَبَ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمْ ۚ ‌وَكُلُو‌ا‌ ‌وَ‌اشْ‍رَبُو‌ا‌ حَتَّى‌ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍طُ ‌الأَبْ‍‍يَ‍‍ضُ مِنَ ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍طِ ‌الأَسْوَ‌دِ‌ مِنَ ‌الْفَ‍‍جْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ثُ‍‍مَّ ‌أَتِ‍‍مُّ‍‍و‌ا‌ال‍‍صِّ‍‍ي‍‍َ‍امَ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ۚ ‌وَلاَ‌ تُبَاشِرُ‌وهُ‍‍نَّ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ عَاكِف‍‍ُ‍ونَ فِي ‌الْمَسَاجِدِ‌ ۗ تِلْكَ حُد‍ُ‍‌و‌دُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُوهَا‌ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌آيَاتِ‍‍هِ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Wa Lā Ta'kulū 'Amwālakum Baynakum Bil-Bāţili Wa Tudlū Bihā 'Ilá Al-Ĥukkāmi Lita'kulū Farīqāan Min 'Amwāli An-Nāsi Bil-'Ithmi Wa 'Antum Ta`lamūna 002-188 و اموالتان را در میان خود به باطل و ناحق مخورید. و آن را به عنوان رشوه به سوی حاکمان و قاضیان سرازیر نکنید تا بخشی از اموال مردم را [با تکیه بر حکم ظالمانه آنان] به گناه و معصیت بخورید، در حالی که [زشتیِ کارتان را] می دانید. وَلاَ‌ تَأْكُلُ‍‍و‌ا‌ ‌أَمْوَ‌الَكُمْ بَيْنَكُمْ بِ‍الْبَاطِ‍‍لِ ‌وَتُ‍‍دْلُو‌ا‌ بِهَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ ‌الْحُكّ‍‍َ‍امِ لِتَأْكُلُو‌ا‌ فَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَمْو‍َ‍‌الِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ بِ‍الإِثْمِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Yas'alūnaka `Ani Al-'Ahillati ۖ Qul Hiya Mawāqītu Lilnnāsi Wa Al-Ĥajji ۗ Wa Laysa Al-Birru Bi'an Ta'tū Al-Buyūta Min Žuhūrihā Wa Lakinna Al-Birra Mani Attaqá ۗ Wa 'Tū Al-Buyūta Min 'Abwābihā ۚ Wa Attaqū Allaha La`allakum Tufliĥūna 002-189 از تو درباره هلال های ماه می پرسند، بگو: آنها وسیله تعیین اوقات [برای امور دنیایی و نظام زندگی] مردم و [تعیین زمان مراسم] حج است. و نیکی آن نیست که به خانه ها از پشت آنها وارد شوید، [چنان که اعراب جاهلی در حال احرام حج از پشت دیوار خانه خود وارد می شدند نه از در ورودی] بلکه نیکی [روش و منشِ] کسی است که [از هر گناه و معصیتی] می پرهیزد. و به خانه ها از درهای آنها وارد شوید؛ و از خدا پروا کنید تا رستگار شوید. يَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌الأَهِلَّةِ ۖ قُ‍‍لْ هِيَ مَوَ‌اقِ‍‍ي‍‍تُ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌الْحَجِّ ۗ ‌وَلَ‍‍يْ‍‍سَ ‌الْبِ‍‍ر‍ّ‍ُ‌ بِأَ‌نْ تَأْتُو‌ا‌الْبُي‍‍ُ‍وتَ مِ‍‌‍نْ ظُ‍‍هُو‌رِهَا‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌الْبِ‍‍ر‍ّ‍َ‌ مَنِ ‌اتَّ‍‍قَ‍‍ى‌ ۗ ‌وَ‌أْتُو‌ا‌الْبُي‍‍ُ‍وتَ مِ‍‌‍نْ ‌أَبْ‍‍وَ‌ابِهَا‌ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
Wa Qātilū Fī Sabīli Allāhi Al-Ladhīna Yuqātilūnakum Wa Lā Ta`tadū ۚ 'Inna Allāha Lā Yuĥibbu Al-Mu`tadīna 002-190 و در راه خدا با کسانی که با شما می جنگند بجنگید، و [هنگام جنگ از حدود الهی] تجاوز نکنید، که خدا تجاوزکاران را دوست ندارد. وَ‍قَ‍‍اتِلُو‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‍قَ‍‍اتِلُونَكُمْ ‌وَلاَ‌ تَعْتَدُ‌و‌اۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُحِبُّ ‌الْمُعْتَدِينَ
qtulūhum Ĥaythu Thaqiftumūhum Wa 'Akhrijūhum Min Ĥaythu 'Akhrajūkum Wa ۚ Al-Fitnatu 'Ashaddu Mina Al-Qatli ۚ Wa Lā Tuqātilūhum `Inda Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Ĥattá Yuqātilūkum Fīhi ۖ Fa'in Qātalūkumqtulūhum ۗ Kadhālika Jazā'u Al-Kāfirīna 002-191 و آنان را [که از شرک و کفر و هیچ ستمی بازنمی ایستند] هر کجا یافتید، به قتل برسانید و از جایی که شما را بیرون کردند بیرونشان کنید و فتنه [که شرک، بت پرستی، بیرون کردن مردم از خانه و کاشانه و وطنشان باشد] از قتل وکشتار بدتر است. و کنار مسجدالحرام با آنان نجنگید مگر آنکه در آنجا با شما بجنگند؛ پس اگر با شما جنگیدند، آنان را به قتل برسانید که پاداش وکیفر کافران همین است. وَ‌ا‍قْ‍‍تُلُوهُمْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ ثَ‍‍قِ‍‍فْتُمُوهُمْ ‌وَ‌أَ‍خْ‍‍رِجُوهُمْ مِ‍‌‍نْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ ‌أَ‍خْ‍رَجُوكُمْ ۚ ‌وَ‌الْفِتْنَةُ ‌أَشَدُّ‌ مِنَ ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلِ ۚ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍قَ‍‍اتِلُوهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ حَتَّى‌ يُ‍‍قَ‍‍اتِلُوكُمْ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۖ فَإِ‌نْ قَ‍‍اتَلُوكُمْ فَا‍قْ‍‍تُلُوهُمْ ۗ كَذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Fa'ini Antahaw Fa'inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 002-192 اگر از فتنه گری وجنگ بازایستند، یقیناً خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. فَإِنِ ‌ان‍‍تَهَوْ‌ا‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa Qātilūhum Ĥattá Lā Takūna Fitnatun Wa Yakūna Ad-Dīnu Lillāh ۖ Fa'ini Antahaw Falā `Udwāna 'Illā `Alá Až-Žālimīna 002-193 و با آنان بجنگید تا فتنه ای [چون شرک، بت پرستی و حاکمیّت کفّار] بر جای نماند و دین فقط ویژه خدا باشد. پس اگر بازایستند [به جنگ با آنان پایان دهید و از آن پس] تجاوزی جز بر ضد ستمکاران جایز نیست. وَ‍قَ‍‍اتِلُوهُمْ حَتَّى‌ لاَ‌ تَك‍‍ُ‍ونَ فِتْنَةٌ‌ ‌وَيَك‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ ‌ان‍‍تَهَوْ‌ا‌ فَلاَ‌ عُ‍‍دْ‌و‍َ‍‌انَ ‌إِلاَّ‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ash-Shahru Al-Ĥarāmu Bish-Shahri Al-Ĥarāmi Wa Al-Ĥurumātu Qişāşun ۚ Famani A`tadá `Alaykum Fā`tadū `Alayhi Bimithli Mā A`tadá `Alaykum ۚ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Anna Allāha Ma`a Al-Muttaqīna 002-194 ماه حرام در برابر ماه حرام است [اگر دشمن حرمت آن را رعایت نکرد و با شما در آن جنگید، شما هم برای حفظ کیان خود در همان ماه با او بجنگید.] و همه حرمت ها دارای قصاص اند. پس هر که بر شما تعدّی کرد، شما هم به مثل آن بر او تعدّی کنید، و از خدا پروا نمایید، و بدانید که خدا با پروا پیشگان است. ال‍‍شَّهْرُ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امُ بِ‍ال‍‍شَّهْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ‌وَ‌الْحُرُم‍‍َ‍اتُ قِ‍‍صَ‍‍اص‌‍ٌۚ فَمَنِ ‌اعْتَدَ‌ى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُ‌و‌ا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ بِمِثْلِ مَا‌ ‌اعْتَدَ‌ى‌ عَلَيْكُمْ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مَعَ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Wa 'Anfiqū Fī Sabīli Allāhi Wa Lā Tulqū Bi'aydīkum 'Ilá At-Tahlukati ۛ Wa 'Aĥsinū ۛ 'Inna Allāha Yuĥibbu Al-Muĥsinīna 002-195 و در راه خدا انفاق کنید و [با ترک این کار پسندیده، یا هزینه کردن مال در راه نامشروع] خود را به هلاکت نیندازید، ونیکی کنید که یقیناً خدا نیکوکاران را دوست دارد. وَ‌أَ‌ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ تُلْ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ بِأَيْدِيكُمْ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍تَّهْلُكَةِ ۛ ‌وَ‌أَحْسِنُ‍‍و‌اۛ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌الْمُحْسِنِينَ
Wa 'Atimmū Al-Ĥajja Wa Al-`Umrata Lillāh ۚ Fa'in 'Uĥşirtum Famā Astaysara Mina Al-Hadyi ۖ Wa Lā Taĥliqū Ru'ūsakum Ĥattá Yablugha Al-Hadyu Maĥillahu ۚ Faman Kāna Minkum Marīđāan 'Aw Bihi~ 'Adhan Min Ra'sihi Fafidyatun Min Şiyāmin 'Aw Şadaqatin 'Aw Nusukin ۚ Fa'idhā 'Amintum Faman Tamatta`a Bil-`Umrati 'Ilá Al-Ĥajji Famā Astaysara Mina Al-Hadyi ۚ Faman Lam Yajid Faşiyāmu Thalāthati 'Ayyāmin Al-Ĥajji Wa Sab`atin 'Idhā Raja`tum ۗ Tilka `Asharatun Kāmilatun ۗ Dhālika Liman Lam Yakun 'Ahluhu Ĥāđirī Al-Masjidi Al-Ĥarāmi ۚ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Anna Allāha Shadīdu Al-`Iqābi 002-196 حج وعمره را برای خدا به پایان برید، و اگر [به علتی] از انجام آن ممنوع شدید، آنچه را از قربانی برای شما میسر است [قربانی کنید و از احرام در آیید]؛ و سر خود را نتراشید تا قربانی به محلش برسد؛ و از شما اگر کسی بیمار بود یا در سرش ناراحتی و آسیب داشت [و ناچار بود سر بتراشد، جایز است سر بتراشد و] کفّاره ای چون روزه، یا صدقه یا قربانی بر عهده اوست. و هنگامی که [از علل ممنوعیّت] در امان بودید، پس هر که با پایان بردن عمره تمتّع به سوی حج تمتّع رود، آنچه از قربانی میسر است [قربانی کند]. و کسی که قربانی نیابد، سه روزْ روزه، در همان سفر حج و هفت روزْ روزه، هنگامی که بازگشتید بر عهده اوست؛ این ده روز کامل است [و قابل کم و زیاد شدن نیست]. این وظیفه کسی است که [خود و] خانواده اش ساکن و مقیم [منطقه] مسجد الحرام نباشد. و از خدا پروا کنید و بدانید که خدا سخت کیفر است. وَ‌أَتِ‍‍مُّ‍‍و‌ا‌الْحَجَّ ‌وَ‌الْعُمْ‍رَةَ لِلَّهِ ۚ فَإِ‌نْ ‌أُحْ‍‍صِ‍‍رْتُمْ فَمَا‌ ‌اسْتَيْسَ‍رَ‌ مِنَ ‌الْهَ‍‍دْيِ ۖ ‌وَلاَ‌ تَحْلِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌رُ‌ء‍ُ‍‌وسَكُمْ حَتَّى‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌الْهَ‍‍دْيُ مَحِلَّ‍‍هُ ۚ فَمَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مَ‍‍رِي‍‍ض‍‍اً‌ ‌أَ‌وْ‌ بِهِ ‌أَ‌ذ‌ى‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَ‌أْسِ‍‍هِ فَفِ‍‍دْيَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ صِ‍‍ي‍‍َ‍امٍ ‌أَ‌وْ‌ صَ‍‍دَ‍قَ‍‍ةٍ ‌أَ‌وْ‌ نُسُك‌‍ٍۚ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَمِ‍‌‍ن‍‍تُمْ فَمَ‍‌‍نْ تَمَتَّعَ بِ‍الْعُمْ‍رَةِ ‌إِلَى‌ ‌الْحَجِّ فَمَا‌ ‌اسْتَيْسَ‍رَ‌ مِنَ ‌الْهَ‍‍دْيِ ۚ فَمَ‍‌‍نْ لَمْ يَجِ‍‍دْ‌ فَ‍‍صِ‍‍ي‍‍َ‍امُ ثَلاَثَةِ ‌أَيّ‍‍َ‍ام‌‍ٍ‌ فِي ‌الْحَجِّ ‌وَسَ‍‍بْ‍‍عَة‌‍ٍ‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌‍رَجَعْتُمْ ۗ تِلْكَ عَشَ‍رَة‌‍ٌ‌ كَامِلَة‌‍ٌۗ ‌ذَلِكَ لِمَ‍‌‍نْ لَمْ يَكُ‍‌‍نْ ‌أَهْلُ‍‍هُ حَاضِ‍‍رِي ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ شَد‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعِ‍‍قَ‍‍ابِ
Al-Ĥajju 'Ash/hurun Ma`lūmātun ۚ Faman Farađa Fīhinna Al-Ĥajja Falā Rafatha Wa Lā Fusūqa Wa Lā Jidāla Fī Al-Ĥajji ۗ Wa Mā Taf`alū Min Khayrin Ya`lamhu Allāhu ۗ Wa Tazawwadū Fa'inna Khayra Az-Zādi At-Taqۚ Wa Attaqūnī Yā 'Ūlī Al-'Albābi 002-197 حج در ماه های معین و معلومی است [شوال، ذوالقعده، ذوالحجه] پس کسی که در این ماه ها حج را [با احرام بستن و تلبیه] بر خود واجب کرد، [بداند که] در حج، آمیزش با زنان و گناه و جدال [جایز] نیست. و آنچه از کار خیر انجام دهید خدا می داند. و به نفع خود توشه برگیرید که بهترین توشه، پرهیزکاری است و ای صاحبانِ خرد! از من پروا کنید. الْحَجُّ ‌أَشْهُر‌ٌ‌ مَعْلُوم‍‍َ‍ات‌‍ٌۚ فَمَ‍‌‍نْ فَ‍رَضَ فِيهِ‍‍نَّ ‌الْحَجَّ فَلاَ‌ ‌‍رَفَثَ ‌وَلاَ‌ فُس‍‍ُ‍و‍قَ ‌وَلاَ‌ جِد‍َ‍‌الَ فِي ‌الْحَجِّ ۗ ‌وَمَا‌ تَفْعَلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ يَعْلَمْهُ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَتَزَ‌وَّ‌دُ‌و‌ا‌ فَإِنَّ خَ‍‍يْ‍رَ‌ال‍‍زّ‍َ‍‌ا‌دِ‌ ‌ال‍‍تَّ‍‍قْ‍‍وَ‌ى‌ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍ونِي يَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وْلِي ‌الأَلْبَابِ
Laysa `Alaykum Junāĥun 'An Tabtaghū Fađlāan Min Rabbikum ۚ Fa'idhā 'Afađtum Min `Arafātindhkurū Allaha `Inda Al-Mash`ari Al-Ĥarāmi ۖ Wa Adhkurūhu Kamā Hadākum Wa 'In Kuntum Min Qablihi Lamina Ađ-Đāllīna 002-198 بر شما گناهی نیست که [در ایام حج] از پروردگارتان [به وسیله تجارت و داد و ستد] فضل و روزی و منافع مادی بطلبید. و هنگامی که از عرفات کوچ کردید، خدا را در مشعر الحرام یاد کنید. [آری] او را یاد کنید همان گونه که شما را هدایت کرد. و همانا شما پیش از این از گمراهان بودید. لَ‍‍يْ‍‍سَ عَلَيْكُمْ جُن‍‍َ‍احٌ ‌أَ‌نْ تَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ فَ‍‍ضْ‍‍لا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ۚ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَفَ‍‍ضْ‍‍تُمْ مِ‍‌‍نْ عَ‍رَف‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ فَا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌الْمَشْعَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۖ ‌وَ‌ا‌ذْكُر‍ُ‍‌وهُ كَمَا‌ هَدَ‌اكُمْ ‌وَ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ‍‍هِ لَمِنَ ‌ال‍‍ضَّ‍‍الِّينَ
Thumma 'Afīđū Min Ĥaythu 'Afāđa An-Nāsu Wa Astaghfirū Allaha ۚ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 002-199 سپس از همان جایی که مردم روانه می شوند [به سوی منی،] روانه شوید، و از خدا آمرزش بخواهید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. ثُ‍‍مَّ ‌أَفِي‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ ‌أَف‍‍َ‍اضَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌وَ‌اسْتَ‍‍غْ‍‍فِرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Fa'idhā Qađaytum Manāsikakumdhkurū Allaha Kadhikrikum 'Ābā'akum 'Aw 'Ashadda Dhikan ۗ Famina An-Nāsi Man Yaqūlu Rabbanā 'Ātinā Fī Ad-Dunyā Wa Mā Lahu Fī Al-'Ākhirati Min Khalāqin 002-200 پس هنگامی که مناسک [حجّتان] را انجام دادید، پس خدا را آن گونه که پدرانتان را یاد می کنید یا بهتر و بیشتر از آن یاد کنید. پس گروهی از مردم [کوتاه فکر] می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا [کالای زندگی] عطا کن. و آنان را در آخرت هیچ بهره ای نیست. فَإِ‌ذَ‌ا‌ قَ‍‍ضَ‍‍يْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ كَذِكْ‍‍رِكُمْ ‌آب‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَشَدَّ‌ ‌ذِكْر‌ا‌‌ ًۗ فَمِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌آتِنَا‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَمَا‌ لَ‍‍هُ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍لاَ‍قٍ
Wa Minhum Man Yaqūlu Rabbanā 'Ātinā Fī Ad-Dunyā Ĥasanatan Wa Fī Al-'Ākhirati Ĥasanatan Wa Qinā `Adhāba An-Nāri 002-201 و گروهی از آنان می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی و در آخرت هم نیکی عطا کن، و ما را از عذاب آتش نگاه دار. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌آتِنَا‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ حَسَنَة ً‌ ‌وَفِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ حَسَنَة ً‌ ‌وَ‍قِ‍‍نَا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
'Ūlā'ika Lahum Naşībun Mimmā Kasabū Wa ۚ Allāhu Sarī`u Al-Ĥisābi 002-202 اینانند که از آنچه به دست آورده اند، نصیب و بهره فراوانی دارند، و خدا حسابرسی سریع است. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍بٌ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَسَبُو‌اۚ ‌وَ‌اللَّهُ سَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْحِسَابِ
Wa Adhkurū Allaha Fī 'Ayyāmin Ma`dūdātin ۚ Faman Ta`ajjala Fī Yawmayni Falā 'Ithma `Alayhi Wa Man Ta'akhkhara Falā 'Ithma `Alayhi ۚ Limani Attaqá ۗ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Annakum 'Ilayhi Tuĥsharūna 002-203 و خدا را در روزهای معلوم و معینی [که یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ماه ذوالحجه ایام وقوف در منی است] یاد کنید. پس هر که در دو روز [واجبات منی را انجام دهد و به کوچ کردن از آن] شتاب ورزد، گناهی بر او نیست، و هر که [تا روز سوم] تأخیر کند، بر او هم گناهی نیست، [اختیار کردن وقوف در منی چه در دو روز، چه در سه روز] برای کسی است که [از محرمات احرام] پرهیز کرده است. و از خدا پروا کنید و بدانید که یقیناً همه شما به سوی او محشور خواهید شد. وَ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ فِ‍‍ي ‌أَيّ‍‍َ‍امٍ‌ مَعْدُ‌و‌د‍َ‍‌ات‌‍ٍۚ فَمَ‍‌‍نْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَ‍‍يْ‍‍نِ فَلاَ‌ ‌إِثْمَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌وَمَ‍‌‍نْ تَأَ‍خَّ‍رَ‌ فَلاَ‌ ‌إِثْمَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ۚ لِمَنِ ‌اتَّ‍‍قَ‍‍ى‌ ۗ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍كُمْ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ تُحْشَرُ‌ونَ
Wa Mina An-Nāsi Man Yu`jibuka Qawluhu Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Wa Yush/hidu Allāha `Alá Mā Fī Qalbihi Wa Huwa 'Aladdu Al-Khişāmi 002-204 و از مردم کسی است که گفتارش در زندگی دنیا تو را خوش آید، و [برای اینکه چنین وانمود کند که زبانش با دلش یکی است] خدا را بر آنچه در دل دارد شاهد می گیرد، در حالی که سرسخت ترین دشمنان است. وَمِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَ‍‌‍نْ يُعْجِبُكَ قَ‍‍وْلُ‍‍هُ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَيُشْهِدُ‌ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ مَا‌ فِي قَ‍‍لْبِ‍‍هِ ‌وَهُوَ‌ ‌أَلَدُّ‌ ‌الْ‍‍خِ‍‍صَ‍‍امِ
Wa 'Idhā Tawallá Sa`á Fī Al-'Arđi Liyufsida Fīhā Wa Yuhlika Al-Ĥartha Wa An-Nasla Wa ۗ Allāhu Lā Yuĥibbu Al-Fasāda 002-205 و هنگامی که [چنین دشمن سرسختی] قدرت و حکومتی یابد، می کوشد که در زمین فساد و تباهی به بار آورد، و زراعت و نسل را نابود کند؛ و خدا فساد و تباهی را دوست ندارد. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تَوَلَّى‌ سَعَى‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ لِيُفْسِدَ‌ فِيهَا‌ ‌وَيُهْلِكَ ‌الْحَرْثَ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍سْلَ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يُحِبُّ ‌الْفَسَا‌دَ
Wa 'Idhā Qīla Lahu Attaqi Allāha 'Akhadhat/hu Al-`Izzatu Bil-'Ithmi ۚ Faĥasbuhu Jahannamu ۚ Wa Labi'sa Al-Mihādu 002-206 و چون به او گویند: از خدا پروا کن، غرور و سرسختی و تعصّب و لجاجت، او را به گناه وا می دارد؛ پس دوزخ او را بس است، و یقیناً بد جایگاهی است. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُ ‌اتَّ‍‍قِ ‌اللَّ‍‍هَ ‌أَ‍خَ‍‍ذَتْهُ ‌الْعِزَّةُ بِ‍الإِثْمِ ۚ فَحَسْبُ‍‍هُ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۚ ‌وَلَبِئْسَ ‌الْمِهَا‌دُ
Wa Mina An-Nāsi Man Yashrī Nafsahu Abtighā'a Marđāati Allāhi Wa ۗ Allāhu Ra'ūfun Bil-`Ibādi 002-207 و از مردم کسی است که جانش را برای خشنودی خدا می فروشد [مانند امیرالمؤمنین (علیه السلام)] و خدا به بندگان مهربان است. وَمِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مَ‍‌‍نْ يَشْ‍‍رِي نَفْسَهُ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ مَرْ‍ضَ‍‍اةِ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌‍رَ‌ء‍ُ‍‌وف‌‍ٌ‌ بِ‍الْعِبَا‌دِ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Adkhulū Fī As-Silmi Kāffatan Wa Lā Tattabi`ū Khuţuwāti Ash-Shayţāni ۚ 'Innahu Lakum `Adūwun Mubīnun 002-208 ای اهل ایمان! همگی در عرصه تسلیم و فرمان بری [از خدا] در آیید، و از گام های شیطان پیروی نکنید، که او نسبت به شما دشمنی آشکار است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ا‌دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌ فِي ‌ال‍‍سِّلْمِ كَافَّة ً‌ ‌وَلاَ‌ تَتَّبِعُو‌اخُ‍‍طُ‍‍و‍َ‍‌اتِ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ لَكُمْ عَدُ‌وّ‌ٌ‌ مُبِينٌ
Fa'in Zalaltum Min Ba`di Mā Jā'atkumu Al-Bayyinātu Fā`lamū 'Anna Allāha `Azīzun Ĥakīmun 002-209 پس اگر بعد از آنکه دلایل و نشانه های روشن برای شما آمد، لغزیدید [و به شرک و کفر روی کردید] نهایتاً بدانید که خدا [در انتقام از شما] توانای شکست ناپذیر و حکیم است. فَإِ‌نْ ‌زَلَلْتُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْكُمُ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتُ فَاعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Hal Yanžurūna 'Illā 'An Ya'tiyahumu Allāhu Fī Žulalin Mina Al-Ghamāmi Wa Al-Malā'ikatu Wa Quđiya Al-'Amru ۚ Wa 'Ilá Allāhi Turja`u Al-'Umūru 002-210 آیا [اهل لغزش و پیروان شیطان] جز این را انتظار دارند که [عذاب] خدا و فرشتگان [مأمور عذاب] در سایبان هایی از ابر به سوی آنان آیند و کار نابودی آنان تمام شود؟ و همه کارها به سوی خدا بازگردانده می شود. هَلْ يَ‍‌‍ن‍‍ظُ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ يَأْتِيَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ فِي ظُ‍‍لَلٍ‌ مِنَ ‌الْ‍‍غَ‍‍م‍‍َ‍امِ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةُ ‌وَ‍قُ‍‍ضِ‍‍يَ ‌الأَمْرُ‌ ۚ ‌وَ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تُرْجَعُ ‌الأُمُو‌رُ
Sal Banī 'Isrā'īla Kam 'Ātaynāhum Min 'Āyatin Bayyinatin ۗ Wa Man Yubaddil Ni`mata Allāhi Min Ba`di Mā Jā'at/hu Fa'inna Allāha Shadīdu Al-`Iqābi 002-211 از بنی اسرائیل بپرس: چه بسیار نشانه های روشن به آنان عطا کردیم، و هرکس نعمتِ [هدایت] خدا را پس از آنکه به او رسید، تبدیل [به کفر] کند، [بداند] که یقیناً خدا سخت کیفر است. سَلْ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ كَمْ ‌آتَيْنَاهُمْ مِ‍‌‍نْ ‌آيَة ٍ‌ بَيِّنَةٍۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْهُ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ شَد‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعِ‍‍قَ‍‍ابِ
Zuyyina Lilladhīna Kafarū Al-Ĥayāatu Ad-Dunyā Wa Yaskharūna Mina Al-Ladhīna 'Āmanū Wa ۘ Al-Ladhīna Attaqaw Fawqahum Yawma Al-Qiyāmati Wa ۗ Allāhu Yarzuqu Man Yashā'u Bighayri Ĥisābin 002-212 زندگی [زودگذرِ] دنیا برای کافران آراسته شده، و [به این سبب] مؤمنان را مسخره می کنند، در حالی که پروا پیشگان در روز قیامت [از هر جهت] برتر از آنان هستند، و خدا هر که را بخواهد، بی حساب روزی می دهد. زُيِّنَ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌الْحَي‍‍َ‍اةُ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَيَسْ‍‍خَ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اۘ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ فَوْ‍قَ‍‍هُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يَرْ‌زُ‍قُ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حِسَابٍ
Kāna An-Nāsu 'Ummatan Wāĥidatan Faba`atha Allāhu An-Nabīyīna Mubashshirīna Wa Mundhirīna Wa 'Anzala Ma`ahumu Al-Kitāba Bil-Ĥaqqi Liyaĥkuma Bayna An-Nāsi Fīmā Akhtalafū Fīhi ۚ Wa Mā Akhtalafa Fīhi 'Illā Al-Ladhīna 'Ūtūhu Min Ba`di Mā Jā'at/humu Al-Bayyinātu Baghyāan Baynahum ۖ Fahadá Allāhu Al-Ladhīna 'Āmanū Limā Akhtalafū Fīhi Mina Al-Ĥaqqi Bi'idhnihi Wa ۗ Allāhu Yahdī Man Yashā'u 'Ilá Şirāţin Mustaqīmin 002-213 مردم [در ابتدای تشکیل اجتماع] گروهی واحد و یک دست بودند [و اختلاف و تضادی در امور زندگی نداشتند]، پس [از پدید آمدن اختلاف و تضاد] خدا پیامبرانی را مژده دهنده و بیم رسان برانگیخت، و با آنان به درستی و راستی کتاب را نازل کرد، تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند، داوری کند. [آن گاه در خود کتاب اختلاف پدید شد] و اختلاف را در آن پدید نیاوردند مگر کسانی که به آنان کتاب داده شد، [این اختلاف] بعد از دلایل و برهان های روشن و آشکاری بود که برای آنان آمد، [و سبب آن] برتری جویی و حسد در میان خودشان بود. پس خدا اهل ایمان را به توفیق خود، به حقّی که در آن اختلاف کردند، راهنمایی کرد. و خدا هر که را بخواهد به راهی راست هدایت می کند. ك‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌أُمَّ‍‍ة ً‌ ‌وَ‌احِدَة‌ ً‌ فَبَعَثَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ مُبَشِّ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَمُ‍‌‍ن‍‍ذِ‌ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍زَلَ مَعَهُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ لِيَحْكُمَ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فِيمَا‌ ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۚ ‌وَمَا‌ ‌اخْ‍‍تَلَفَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وت‍‍ُ‍وهُ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْهُمُ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتُ بَ‍‍غْ‍‍يا‌ ً‌ بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لِمَا‌ ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ مِنَ ‌الْحَ‍‍قِّ بِإِ‌ذْنِ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يَهْدِي مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌إِلَى‌ صِ‍رَ‍‌اطٍ‌ مُسْتَ‍‍قِ‍‍يمٍ
'Am Ĥasibtum 'An Tadkhulū Al-Jannata Wa Lammā Ya'tikum Mathalu Al-Ladhīna Khalaw Min Qablikum ۖ Massat/humu Al-Ba'sā'u Wa Ađ-Đarrā'u Wa Zulzilū Ĥattá Yaqūla Ar-Rasūlu Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Ma`ahu Matá Naşru Allāhi ۗ 'Alā 'Inna Naşra Allāhi Qarībun 002-214 آیا پنداشته اید در حالی که هنوز حادثه هایی مانند حوادث گذشتگان شما را نیامده، وارد بهشت می شوید؟! به آنان سختی ها و آسیب هایی رسید وچنان متزلزل و مضطرب شدند تا جایی که پیامبر و کسانی که با او ایمان آورده بودند [در مقام دعا و درخواست یاری] می گفتند: یاری خدا چه زمانی است؟ [به آنان گفتیم:] آگاه باشید! یقیناً یاری خدا نزدیک است. أَمْ حَسِ‍‍بْ‍‍تُمْ ‌أَ‌نْ تَ‍‍دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ ‌وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَأْتِكُمْ مَثَلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ خَ‍‍لَوْ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ ‌الْبَأْس‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَ‌ال‍‍ضَّ‍‍رّ‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ‌وَ‌زُلْزِلُو‌ا‌ حَتَّى‌ يَ‍‍قُ‍‍ولَ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولُ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ مَعَ‍‍هُ مَتَى‌ نَ‍‍صْ‍‍رُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌أَلاَ‌ ‌إِنَّ نَ‍‍صْ‍رَ‌اللَّ‍‍هِ قَ‍‍رِيبٌ
Yas'alūnaka Mādhā Yunfiqūna ۖ Qul Mā 'Anfaqtum Min Khayrin Falilwālidayni Wa Al-'Aqrabīna Wa Al-Yatāmá Wa Al-Masākīni Wa Abni As-Sabīli ۗ Wa Mā Taf`alū Min Khayrin Fa'inna Allāha Bihi `Alīmun 002-215 از تو می پرسند: چه چیز انفاق کنند؟ بگو: هر مال و مایه سودمندی که انفاق می کنید باید برای پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و نیازمندان و در راه مانده گان باشد، و هر کار نیکی انجام دهید، خدا به آن داناست. يَسْأَلُونَكَ مَا‌ذَ‌ا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ۖ قُ‍‍لْ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فَ‍‍قْ‍‍تُمْ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَلِلْوَ‌الِدَيْ‍‍نِ ‌وَ‌الأَ‍قْ‍‍‍رَب‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْيَتَامَى‌ ‌وَ‌الْمَسَاك‍‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَ‌ابْ‍‍نِ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ۗ ‌وَمَا‌ تَفْعَلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِ‍‍هِ عَلِيمٌ
Kutiba `Alaykumu Al-Qitālu Wa Huwa Kurhun Lakum ۖ Wa `Asá 'An TakraShay'āan Wa Huwa Khayrun Lakum ۖ Wa `Asá 'An Tuĥibbū Shay'āan Wa Huwa Sharrun Lakum Wa ۗ Allāhu Ya`lamu Wa 'Antum Lā Ta`lamūna 002-216 جنگ [با دشمن] بر شما مقرّر و لازم شده، و حال آنکه برایتان ناخوشایند است. و بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است، وبسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است؛ وخدا [مصلحت شما را در همه امور] می داند و شما نمی دانید. كُتِبَ عَلَيْكُمُ ‌الْ‍‍قِ‍‍ت‍‍َ‍الُ ‌وَهُوَ‌ كُرْه ٌ‌ لَكُمْ ۖ ‌وَعَس‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ تَكْ‍رَهُو‌ا‌ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ۖ ‌وَعَسَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ تُحِبُّو‌ا‌ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَهُوَ‌ شَرّ‌ٌ‌ لَكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يَعْلَمُ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Yas'alūnaka `Ani Ash-Shahri Al-Ĥarāmi Qitālin Fīhi ۖ Qul Qitālun Fīhi Kabīrun ۖ Wa Şaddun `An Sabīli Allāhi Wa Kufrun Bihi Wa Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Wa 'Ikhrāju 'Ahlihi Minhu 'Akbaru `Inda Allāhi Wa ۚ Al-Fitnatu 'Akbaru Mina Al-Qatli ۗ Wa Lā Yazālūna Yuqātilūnakum Ĥattá Yaruddūkum `An Dīnikum 'Ini Astaţā`ū ۚ Wa Man Yartadid Minkum `An Dīnihi Fayamut Wa Huwa Kāfirun Fa'ūlā'ika Ĥabiţat 'A`māluhum Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati ۖ Wa 'Ūlā'ika 'Aşĥābu An-Nāri ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-217 از تو درباره جنگ در ماه حرام می پرسند. بگو: هر جنگی در آن [گناهی] بزرگ است، ولی هر نوع بازداشتن [مردم] از راه خدا و کفرورزی به او و [بازداشتن مردم از] مسجد الحرام و بیرون راندن اهلش از آن، نزد خدا بزرگ تر [از جنگ در ماه حرام] است؛ و فتنه [شرک و بت پرستی] از کشتار بزرگ تر است. و مشرکان همواره با شما می جنگند تا شما را اگر بتوانند از دینتان برگردانند. و از شما کسانی که از دینشان برگردند و در حال کفر بمیرند، همه اعمال خوبشان در دنیا و آخرت تباه و بی اثر می شود، و آنان اهل آتش اند و در آن جاودانه اند. يَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌ال‍‍شَّهْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ قِ‍‍ت‍‍َ‍ال‌‍ٍ‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۖ قُ‍‍لْ قِ‍‍ت‍‍َ‍ال‌‍ٌ‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ كَب‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌۖ ‌وَ‍صَ‍‍دٌّ‌ عَ‍‌‍نْ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَكُفْر‌ٌ‌ بِ‍‍هِ ‌وَ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ‌وَ‌إِخْ‍رَ‍‌اجُ ‌أَهْلِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌أَكْبَرُ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌الْفِتْنَةُ ‌أَكْبَرُ‌ مِنَ ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلِ ۗ ‌وَلاَ‌ يَزَ‌ال‍‍ُ‍ونَ يُ‍‍قَ‍‍اتِلُونَكُمْ حَتَّى‌ يَرُ‌دُّ‌وكُمْ عَ‍‌‍نْ ‌دِينِكُمْ ‌إِنِ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍اعُو‌اۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَرْتَدِ‌دْ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ عَ‍‌‍نْ ‌دِينِ‍‍هِ فَيَمُتْ ‌وَهُوَ‌ كَافِر‌‌ٌ‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ حَبِ‍‍طَ‍‍تْ ‌أَعْمَالُهُمْ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Al-Ladhīna Hājarū Wa Jāhadū Fī Sabīli Allāhi 'Ūlā'ika Yarjūna Raĥmata Allāhi Wa ۚ Allāhu Ghafūrun Raĥīmun 002-218 یقیناً کسانی که ایمان آورده، و آنان که هجرت کرده و در راه خدا به جهاد برخاستند، به رحمت خدا امید دارند؛ و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ هَاجَرُ‌و‌ا‌ ‌وَجَاهَدُ‌و‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يَرْج‍‍ُ‍ونَ ‌‍رَحْمَةَ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Yas'alūnaka `Ani Al-Khamri Wa Al-Maysiri ۖ Qul Fīhimā 'Ithmun Kabīrun Wa Manāfi`u Lilnnāsi Wa 'Ithmuhumā 'Akbaru Min Naf`ihimā ۗ Wa Yas'alūnaka Mādhā Yunfiqūna Quli Al-`Afwa ۗ Kadhālika Yubayyinu Allāhu Lakumu Al-'Āyāti La`allakum Tatafakkarūna 002-219 درباره شراب و قمار از تو می پرسند، بگو: در آن دو، گناهی بزرگ و سودهایی برای مردم است، و گناه هر دو از سودشان بیشتر است. و از تو می پرسند: چه چیز انفاق کنند؟ بگو: از آنچه افزون بر نیاز است. خدا این گونه آیاتش را برای شما بیان می کند تا بیندیشید. يَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌الْ‍‍خَ‍‍مْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌الْمَيْسِرِ‌ ۖ قُ‍‍لْ فِيهِمَ‍‍ا‌ ‌إِثْم‌‍ٌ‌ كَب‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌ‌ ‌وَمَنَافِعُ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌إِثْمُهُمَ‍‍ا‌ ‌أَكْبَرُ‌ مِ‍‌‍نْ نَفْعِهِمَا‌ ۗ ‌وَيَسْأَلُونَكَ مَا‌ذَ‌ا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ قُ‍‍لِ ‌الْعَفْوَ‌ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُ‌ونَ
Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati ۗ Wa Yas'alūnaka `Ani Al-Yatāmá ۖ Qul 'Işlāĥun Lahum Khayrun ۖ Wa 'In Tukhāliţūhum Fa'ikhwānukum Wa ۚ Allāhu Ya`lamu Al-Mufsida Mina Al-Muşliĥi ۚ Wa Law Shā'a Allāhu La'a`natakum ۚ 'Inna Allāha `Azīzun Ĥakīmun 002-220 [آری، تا] درباره [آنچه به صلاح] دنیا و آخرت [است] بیندیشید. و از تو درباره یتیمان می پرسند، بگو: اصلاح امور آنان بهتر است، و اگر با آنان معاشرت کنید و امورتان را با امورشان بیامیزید [کاری خداپسندانه است] آنان برادر دینی شما هستند، و خدا افسادگر [در امور یتیم] را از اصلاح گر بازمی شناسد. و اگر خدا می خواست شما را [در تکلیف و مسؤولیت نسبت به مال و جان یتیم] به زحمت می انداخت؛ مسلماً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۗ ‌وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌الْيَتَامَى‌ ۖ قُ‍‍لْ ‌إِصْ‍‍لاَح ٌ‌ لَهُمْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍خَ‍‍الِ‍‍طُ‍‍وهُمْ فَإِخْ‍‍وَ‌انُكُمْ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ يَعْلَمُ ‌الْمُفْسِدَ‌ مِنَ ‌الْمُ‍‍صْ‍‍لِحِ ۚ ‌وَلَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ لَأَعْنَتَكُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Wa Lā Tankiĥū Al-Mushrikāti Ĥattá Yu'uminna ۚ Wa La'amatun Mu'uminatun Khayrun Min Mushrikatin Wa Law 'A`jabatkum ۗ Wa Lā Tunkiĥū Al-Mushrikīna Ĥattá Yu'uminū ۚ Wa La`abdun Mu'uminun Khayrun Min Mushrikin Wa Law 'A`jabakum ۗ 'Ūlā'ika Yad`ūna 'Ilá An-Nāri Wa ۖ Allāhu Yad`ū 'Ilá Al-Jannati Wa Al-Maghfirati Bi'idhnihi ۖ Wa Yubayyinu 'Āyātihi Lilnnāsi La`allahum Yatadhakkarūna 002-221 و با زنان مشرک ازدواج نکنید تا زمانی که ایمان بیاورند. قطعاً کنیز با ایمان از زن آزاد مشرک بهتر است، هر چند [زیبایی، مال و موقعیت او] شما را خوش آید. و زنان با ایمان را به ازدواج مردان مشرک در نیاورید تا زمانی که ایمان بیاورند. مسلماً برده با ایمان از مرد آزاد مشرک بهتر است، هر چند [جمال، مال و منال او] شما را خوش آید. اینان [که مشرکند، نه تنها مردم، بلکه بی رحمانه زن و فرزند خود را] به سوی آتش می خوانند، و خدا به توفیق خود به سوی بهشت و آمرزش دعوت می کند، و آیاتش را برای مردم بیان می فرماید تا متذکّر شوند. وَلاَ‌ تَ‍‌‍ن‍‍كِحُو‌ا‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍َ‍اتِ حَتَّى‌ يُؤْمِ‍‍نَّ ۚ ‌وَلَأَمَةٌ‌ مُؤْمِنَةٌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‌‍نْ مُشْ‍‍رِكَةٍ‌ ‌وَلَوْ‌ ‌أَعْجَبَتْكُمْ ۗ ‌وَلاَ‌ تُ‍‌‍ن‍‍كِحُو‌ا‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ حَتَّى‌ يُؤْمِنُو‌اۚ ‌وَلَعَ‍‍بْ‍‍د‌ٌ‌ مُؤْمِنٌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‌‍نْ مُشْ‍‍رِكٍ‌ ‌وَلَوْ‌ ‌أَعْجَبَكُمْ ۗ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ يَ‍‍دْعُو‌ ‌إِلَى‌ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةِ ‌وَ‌الْمَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةِ بِإِ‌ذْنِ‍‍هِ ۖ ‌وَيُبَيِّنُ ‌آيَاتِ‍‍هِ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُ‌ونَ
Wa Yas'alūnaka `Ani Al-Maĥīđi ۖ Qul Huwa 'Adhan Fā`tazilū An-Nisā' Fī Al-Maĥīđi ۖ Wa Lā Taqrabūhunna Ĥattá Yaţhurna ۖ Fa'idhā Taţahharna Fa'tūhunna Min Ĥaythu 'Amarakumu Allāhu ۚ 'Inna Allāha Yuĥibbu At-Tawwābīna Wa Yuĥibbu Al-Mutaţahhirīna 002-222 از تو درباره حیض می پرسند، بگو: حیض، حالت ناملایم و زیان باری است؛ پس در زمان حیض از [آمیزش با] زنان کناره گیری کنید، و با آنان نزدیکی ننمایید تا پاک شوند؛ و هنگامی که پاک شدند از جایی که خدا به شما فرمان داده با آنان آمیزش کنید. یقیناً خدا کسانی را که بسیار توبه می کنند، و کسانی را که خود را [با پذیرش انواع پاکی ها از همه آلودگی ها] پاکیزه می کنند. دوست دارد. وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌الْمَح‍‍ِ‍ي‍‍ضِ ۖ قُ‍‍لْ هُوَ‌ ‌أَ‌ذ‌ى‌‌ ً‌ فَاعْتَزِلُو‌ا‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ فِي ‌الْمَح‍‍ِ‍ي‍‍ضِ ۖ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُوهُ‍‍نَّ حَتَّى‌ يَ‍‍طْ‍‍هُرْنَ ۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ تَ‍‍طَ‍‍هَّرْنَ فَأْتُوهُ‍‍نَّ مِ‍‌‍نْ حَ‍‍يْ‍‍ثُ ‌أَمَ‍رَكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌ال‍‍تَّوَّ‌اب‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَيُحِبُّ ‌الْمُتَ‍‍طَ‍‍هِّ‍‍رِينَ
Nisā'uukum Ĥarthun Lakum Fa'tū Ĥarthakum 'Anná Shi'tum ۖ Wa Qaddimū Li'nfusikum ۚ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Annakum Mulāqūhu ۗ Wa Bashshiri Al-Mu'uminīna 002-223 زنان شما کشتزار شمایند، هر زمان و هر کجا که خواستید به کشتزار خود در آیید. و [با رعایت حقوق یکدیگر، و حفظ عفت و پاکی، در سایه زناشویی و تولید نسلی پاک و شایسته و صالح، خیر و ثوابی] برای خودتان پیش فرستید، و از خدا پروا کنید، و بدانید که او را ملاقات خواهید کرد، و مؤمنان را بشارت ده. نِس‍‍َ‍ا‌ؤُكُمْ حَرْث ٌ‌ لَكُمْ فَأْتُو‌ا‌ حَرْثَكُمْ ‌أَنَّ‍‍ى‌ شِئْتُمْ ۖ ‌وَ‍قَ‍‍دِّمُو‌ا‌ لِأ‌ن‍‍فُسِكُمْ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍كُمْ مُلاَ‍قُ‍‍وهُ ۗ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Wa Lā Taj`alū Allaha `Urđatan Li'ymānikum 'An Tabarrū Wa Tattaqū Wa Tuşliĥū Bayna An-Nāsi Wa ۗ Allāhu Samī`un `Alīmun 002-224 و خدا را در معرض سوگندهایی که می خورید قرار ندهید، [به اینکه سوگند بخورید] که نیکی نکنید، و تقوا پیشه نسازید، و میان مردم آشتی ندهید [خدا رضایت ندارد که نامش وسیله خودداری از کارهایی شود که خودش به انجام آنها فرمان داده است] و خدا [نسبت به همه گفته های شما] شنوا، [و نسبت به تمام کارهای شما] داناست. وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ عُرْ‍ضَ‍‍ة ً‌ لِأيْ‍‍مَانِكُمْ ‌أَ‌نْ تَبَرُّ‌و‌ا‌ ‌وَتَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌وَتُ‍‍صْ‍‍لِحُو‌ا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Lā Yu'uākhidhukumu Allāhu Bil-Laghwi Fī 'Aymānikum Wa Lakin Yu'uākhidhukum Bimā Kasabat Qulūbukum Wa ۗ Allāhu Ghafūrun Ĥalīmun 002-225 خدا شما را به خاطر سوگندهای لغوتان [که جدی و حقیقی نیست و عادتاً بدون قصد قلبی بر زبان جاری می شود] مؤاخذه نمی کند، ولی شما را به خاطر آنچه دل هایتان [از سوگند جدی و حقیقی] مرتکب شده مؤاخذه می کند؛ و خدا بسیار آمرزنده و بردبار است. لاَ‌ يُؤ‍َ‍‌اخِ‍‍ذُكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِ‍ال‍‍لَّ‍‍غْ‍‍وِ‌ فِ‍‍ي ‌أَيْمَانِكُمْ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ يُؤ‍َ‍‌اخِ‍‍ذُكُمْ بِمَا‌ كَسَبَتْ قُ‍‍لُوبُكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رٌ‌ حَلِيمٌ
Lilladhīna Yu'ulūna Min Nisā'ihim Tarabbuşu 'Arba`ati 'Ash/hurin ۖ Fa'in Fā'ū Fa'inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 002-226 برای کسانی که سوگند یاد می کنند [که از آمیزش] با زنان خود دوری گزینند، [شرعاً] چهار ماه مهلت است، چنانچه [در این مدت به آنچه مقتضای زناشویی است] بازگشتند [گناهی بر آنان نیست]؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده ومهربان است. لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْل‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ نِس‍‍َ‍ائِهِمْ تَ‍رَبُّ‍‍صُ ‌أَ‌رْبَعَةِ ‌أَشْهُر‌‌ٍۖ فَإِ‌نْ ف‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa 'In `Azamū Aţ-Ţalāqa Fa'inna Allāha Samī`un `Alīmun 002-227 و اگر [برای پایان یافتن مشکلات] تصمیم به طلاق گرفتند، [در صورت رعایت شرایط مانعی ندارد] مسلماً خدا [به گفتار و کردارشان] شنوا و داناست. وَ‌إِ‌نْ عَزَمُو‌ا‌ال‍‍طَّ‍‍لاَ‍قَ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Wa Al-Muţallaqātu Yatarabbaşna Bi'anfusihinna Thalāthata Qurū'in ۚ Wa Lā Yaĥillu Lahunna 'An Yaktumna Mā Khalaqa Allāhu Fī 'Arĥāmihinna 'In Kunna Yu'uminna Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri ۚ Wa Bu`ūlatuhunna 'Aĥaqqu Biraddihinna Fī Dhālika 'In 'Adū 'Işlāĥāan ۚ Wa Lahunna Mithlu Al-Ladhī `Alayhinna Bil-Ma`rūfi ۚ Wa Lilrrijāli `Alayhinna Darajatun Wa ۗ Allāhu `Azīzun Ĥakīmun 002-228 زنان طلاق داده شده باید به سر آمدن سه پاکی [از حیض را] انتظار برند [و پیش از به سر رسیدن آن، از شوهر کردن خودداری ورزند]. و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارند [به خاطر رعایت شرایط ایام عدّه] نباید آنچه را خدا در رحم هایشان [از حیض یا جنین] آفریده، پنهان دارند. و شوهرانشان در این مدت چنانچه خواهان صلح و سازش اند، به بازگرداندن آنان [به زندگی دوباره] سزاوارترند. و برای زنان، حقوق شایسته ای بر عهده مردان است، مانند حقوقی که برای مردان بر عهده آنان است، و مردان را بر آنان [به خاطر کارگزاری، و تدبیر امور زندگی در امر میراث و دیه، گواهی در دادگاه و غیر این امور حقوقی] افزون تر است؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. وَ‌الْمُ‍‍طَ‍‍لَّ‍‍قَ‍‍اتُ يَتَ‍رَبَّ‍‍صْ‍‍نَ بِأَ‌ن‍‍فُسِهِ‍‍نَّ ثَلاَثَةَ قُ‍‍ر‍ُ‍‌و‌ء‌ٍۚ ‌وَلاَ‌ يَحِلُّ لَهُ‍‍نَّ ‌أَ‌نْ يَكْتُمْنَ مَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌اللَّ‍‍هُ فِ‍‍ي ‌أَ‌رْحَامِهِ‍‍نَّ ‌إِ‌نْ كُ‍‍نَّ يُؤْمِ‍‍نَّ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ۚ ‌وَبُعُولَتُهُ‍‍نَّ ‌أَحَ‍‍قُّ بِ‍رَ‌دِّهِ‍‍نَّ فِي ‌ذَلِكَ ‌إِ‌نْ ‌أَ‌‍رَ‌ا‌دُ‌و‌ا‌ ‌إِصْ‍‍لاَحا‌ ًۚ ‌وَلَهُ‍‍نَّ مِثْلُ ‌الَّذِي عَلَيْهِ‍‍نَّ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۚ ‌وَلِ‍‍ل‍‍رِّج‍‍َ‍الِ عَلَيْهِ‍‍نَّ ‌دَ‌‍رَجَةٌۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Aţ-Ţalāqu Marratāni ۖ Fa'imsākun Bima`rūfin 'Aw Tasrīĥun Bi'iĥsānin ۗ Wa Lā Yaĥillu Lakum 'An Ta'khudhū Mimmā 'Ātaytumūhunna Shay'āan 'Illā 'An Yakhāfā 'Allā Yuqīmā Ĥudūda Allāhi ۖ Fa'in Khiftum 'Allā Yuqīmā Ĥudūda Allāhi Falā Junāĥa `Alayhimā Fīmā Aftadat Bihi ۗ Tilka Ĥudūdu Allāhi Falā Ta`tadūhā ۚ Wa Man Yata`adda Ĥudūda Allāhi Fa'ūlā'ika Humu Až-Žālimūna 002-229 طلاقِ [رجعی که برای شوهر در آن حقّ رجوع وبازگشت به همسر است] دوبار است. [شوهر در هر مرتبه از رجوع] باید [همسرش را] به طور شایسته ومتعارف نگه دارد، یا [با ترک رجوع، او را] به نیکی و خوشی رها کند. و برای شما حلال نیست از آنچه [به عنوان مهریه] به آنان پرداخته اید چیزی را بازستانید، مگر آنکه هر دو بترسند که حدود و مقرّرات خدا را [در روش همسرداری] برپا ندارند. پس شما [حاکمان شرع] اگر بترسید که آن دو نفر حدود خدا را برپا ندارند در آنچه زن برای رهایی خود [عوض طلاق] فدیه بپردازد، گناهی بر آنان نیست. اینها حدود خداست؛ پس از آنها تجاوز نکنید و کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، آنان بی تردید ستمکارند. ال‍‍طَّ‍‍لاَ‍قُ مَ‍رَّت‍‍َ‍انِ ۖ فَإمْس‍‍َ‍اك‌‍ٌ‌ بِمَعْر‍ُ‍‌وفٍ ‌أَ‌وْ‌ تَسْ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ح‌‍ٌ‌ بِإِحْس‍‍َ‍انٍۗ ‌وَلاَ‌ يَحِلُّ لَكُمْ ‌أَ‌نْ تَأْ‍خُ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌آتَيْتُمُوهُ‍‍نَّ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ يَ‍‍خَ‍‍افَ‍‍ا‌ ‌أَلاَّ‌ يُ‍‍قِ‍‍يمَا‌ حُد‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ فَإِ‌نْ خِ‍‍فْتُمْ ‌أَلاَّ‌ يُ‍‍قِ‍‍يمَا‌ حُد‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْهِمَا‌ فِيمَا‌ ‌افْتَدَتْ بِ‍‍هِ ۗ تِلْكَ حُد‍ُ‍‌و‌دُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلاَ‌ تَعْتَدُ‌وهَا‌ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَتَعَدَّ‌ حُد‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمُونَ
Fa'in Ţallaqahā Falā Taĥillu Lahu Min Ba`du Ĥattá Tankiĥa Zawjāan Ghayrahu ۗ Fa'in Ţallaqahā Falā Junāĥa `Alayhimā 'An Yataja`ā 'In Žannā 'An Yuqīmā Ĥudūda Allāhi ۗ Wa Tilka Ĥudūdu Allāhi Yubayyinuhā Liqawmin Ya`lamūna 002-230 پس اگر [بعد از دو طلاق و رجوع، بار سوم] او را طلاق داد، آن زن بر وی حلال نخواهد بود، مگر آنکه با همسری غیر از او ازدواج کند. و اگر [همسر دوم] او را طلاق داد بر وی و شوهر اول گناهی نیست که به یکدیگرباز گردند، در صورتی که امیدوار باشند حدود الهی را [در روش همسرداری] رعایت می کنند. و اینها حدود خداست که آن را برای گروهی که دانایند بیان می کند. فَإِ‌نْ طَ‍‍لَّ‍‍قَ‍‍هَا‌ فَلاَ‌ تَحِلُّ لَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ بَعْدُ‌ حَتَّى‌ تَ‍‌‍ن‍‍كِحَ ‌زَ‌وْجاً‌ غَ‍‍يْ‍رَهُ ۗ فَإِ‌نْ طَ‍‍لَّ‍‍قَ‍‍هَا‌ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْهِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ يَتَ‍رَ‌اجَعَ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ ظَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ يُ‍‍قِ‍‍يمَا‌ حُد‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَتِلْكَ حُد‍ُ‍‌و‌دُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ يُبَيِّنُهَا‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idhā Ţallaqtumu An-Nisā' Fabalaghna 'Ajalahunna Fa'amsikūhunna Bima`rūfin 'Aw Sarriĥūhunna Bima`rūfin ۚ Wa Lā Tumsikūhunna Đirāan Lita`tadū ۚ Wa Man Yaf`al Dhālika Faqad Žalama Nafsahu ۚ Wa Lā Tattakhidhū 'Āyāti Allāhi Huzūan ۚ Wa Adhkurū Ni`mata Allāhi `Alaykum Wa Mā 'Anzala `Alaykum Mina Al-Kitābi Wa Al-Ĥikmati Ya`ižukum Bihi ۚ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Anna Allāha Bikulli Shay'in `Alīmun 002-231 و هنگامی که زنان را طلاق دادید و به پایان عدّه خود نزدیک شدند، آنان را [با رجوع کردن] به طور شایسته و متعارف، نگه دارید یا [با ترک رجوع] به نیکی و خوشی رها کنید. و آنان را برای آزار رساندن و زیان زدن نگه ندارید تا بر آنان تعدّی و ستم کنید. و هر که چنین کند قطعاً به خود ستم کرده است. و آیات خدا را به مسخره نگیرید و نعمت خدا را بر خود و آنچه از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده که شما را به آن پند می دهد، به یاد آرید. و از خدا پروا کنید و بدانید که خدا به همه چیز داناست. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ طَ‍‍لَّ‍‍قْ‍‍تُمُ ‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ فَبَلَ‍‍غْ‍‍نَ ‌أَجَلَهُ‍‍نَّ فَأَمْسِكُوهُ‍‍نَّ بِمَعْر‍ُ‍‌وفٍ ‌أَ‌وْ‌ سَرِّحُوهُ‍‍نَّ بِمَعْر‍ُ‍‌وفٍۚ ‌وَلاَ‌ تُمْسِكُوهُ‍‍نَّ ضِ‍رَ‌ا‌ر‌ا‌ ً‌ لِتَعْتَدُ‌و‌اۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَفْعَلْ ‌ذَلِكَ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ظَ‍‍لَمَ نَفْسَ‍‍هُ ۚ ‌وَلاَ‌ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ ‌آي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ هُز‍ُ‍‌و‌ا‌ ًۚ ‌وَ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ نِعْمَةَ ‌اللَّ‍‍هِ عَلَيْكُمْ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَ‌الْحِكْمَةِ يَعِ‍‍ظُ‍‍كُمْ بِ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِكُلِّ شَ‍‍يْءٍ‌ عَلِيمٌ
Wa 'Idhā Ţallaqtumu An-Nisā' Fabalaghna 'Ajalahunna Falā Ta`đulūhunna 'An Yankiĥna 'Azwājahunna 'Idhā Tađaw Baynahum Bil-Ma`rūfi ۗ Dhālika Yū`ažu Bihi Man Kāna Minkum Yu'uminu Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri ۗ Dhālikum 'Azká Lakum Wa 'Aţharu Wa ۗ Allāhu Ya`lamu Wa 'Antum Lā Ta`lamūna 002-232 و زمانی که زنان را طلاق دادید، و به پایان عدّه خود رسیدند، آنان را از ازدواج با شوهران سابق خود در صورتی که میان خودشان به روشی شایسته و متعارف توافق کنند باز مدارید. با این [حکم،] کسانی از شما که به خدا و روز قیامت ایمان دارند، پند داده می شوند. این برای شما سودمندتر وپاکیزه تر است؛ وخدا [مصالح شما را در همه امور] می داند وشما نمی دانید. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ طَ‍‍لَّ‍‍قْ‍‍تُمُ ‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ فَبَلَ‍‍غْ‍‍نَ ‌أَجَلَهُ‍‍نَّ فَلاَ‌ تَعْ‍‍ضُ‍‍لُوهُ‍‍نَّ ‌أَ‌نْ يَ‍‌‍ن‍‍كِحْنَ ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجَهُ‍‍نَّ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تَ‍رَ‌اضَ‍‍وْ‌ا‌ بَيْنَهُمْ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۗ ‌ذَلِكَ يُوعَ‍‍ظُ بِ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ يُؤْمِنُ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ۗ ‌ذَلِكُمْ ‌أَ‌زْكَى‌ لَكُمْ ‌وَ‌أَ‍طْ‍‍هَرُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يَعْلَمُ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Wa Al-Wālidātu Yurđi`na 'Awlādahunna Ĥawlayni Kāmilayni ۖ Liman 'Arāda 'An Yutimma Ar-Rađā`ata ۚ Wa `Alá Al-Mawlūdi Lahu Rizquhunna Wa Kiswatuhunna Bil-Ma`rūfi ۚ Lā Tukallafu Nafsun 'Illā Wus`ahā ۚ Lā Tuđārra Wa A-Datun Biwaladihā Wa Lā Mawlūdun Lahu Biwaladihi ۚ Wa `Alá Al-Wārithi Mithlu Dhālika ۗ Fa'in 'Adā Fişālāan `An Tađin Minhumā Wa Tashāwurin Falā Junāĥa `Alayhimā ۗ Wa 'In 'Aradtum 'An Tastarđi`ū 'Awlādakum Falā Junāĥa `Alaykum 'Idhā Sallamtum Mā 'Ātaytum Bil-Ma`rūfi ۗ Wa Attaqū Allaha Wa A`lamū 'Anna Allāha Bimā Ta`malūna Başīrun 002-233 و مادران باید فرزندانشان را دو سال کامل شیر دهند. [این حکم] برای کسی است که می خواهد دوران شیرخوارگی [کودک] را تکمیل کند. تأمین خوراک و پوشاک مادران شیردهنده به طور شایسته و متعارف بر عهده پدر فرزند است. هیچ کس جز به اندازه توانش تکلیف نمی شود. نباید مادری به خاطر فرزندش زیان بیند، و نه پدری برای فرزندش دچار ضرر شود [بر پدر است که مخارج مادر و کودک را در حدّ متعارف بپردازد، و بر مادر است که بیش از طاقت مالی شوهر از شوهر طلب خوراک و پوشاک نکند]. و [چنانچه پدر کودک از دنیا برود] هزینه مادر و کودک به اندازه متعارف [از میراث به جا مانده] بر عهده وارث است. و اگر پدر و مادر بر اساس توافق و مشورتشان بخواهند کودک را [قبل از دو سال] از شیر بگیرند، گناهی بر آنان نیست. و اگر بخواهید برای فرزندانتان دایه بگیرید، گناهی بر شما نیست، در صورتی که مزدی را که باید بدهید، به طور شایسته و متعارف بپردازید. و از خدا پروا کنید و بدانید یقیناً خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. وَ‌الْوَ‌الِد‍َ‍‌اتُ يُرْ‍ضِ‍‍عْنَ ‌أَ‌وْلاَ‌دَهُ‍‍نَّ حَوْلَ‍‍يْ‍‍نِ كَامِلَ‍‍يْ‍‍نِ ۖ لِمَ‍‌‍نْ ‌أَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌أَ‌نْ يُتِ‍‍مَّ ‌ال‍رَّ‍ضَ‍‍اعَةَ ۚ ‌وَعَلَى‌ ‌الْمَوْل‍‍ُ‍و‌دِ‌ لَ‍‍هُ ‌رِ‌زْ‍قُ‍‍هُ‍‍نَّ ‌وَكِسْوَتُهُ‍‍نَّ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۚ لاَ‌ تُكَلَّفُ نَفْس‌‍ٌ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌وُسْعَهَا‌ ۚ لاَ‌ تُ‍‍ضَ‍‍ا‌‍رَّ‌ ‌وَ‌الِدَة‌‍ٌ‌ بِوَلَدِهَا‌ ‌وَلاَ‌ مَوْل‍‍ُ‍و‌د‌ٌ‌ لَ‍‍هُ بِوَلَدِهِ ۚ ‌وَعَلَى‌ ‌الْوَ‌ا‌رِثِ مِثْلُ ‌ذَلِكَ ۗ فَإِ‌نْ ‌أَ‌‍رَ‌ا‌دَ‌ا‌ فِ‍‍صَ‍‍الاً‌ عَ‍‌‍نْ تَ‍رَ‍‌اضٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمَا‌ ‌وَتَشَا‌وُ‌ر‌‌ٍ‌ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْهِمَا‌ ۗ ‌وَ‌إِ‌نْ ‌أَ‌‍رَ‌دْتُمْ ‌أَ‌نْ تَسْتَرْ‍ضِ‍‍عُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دَكُمْ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ سَلَّمْتُمْ مَ‍‍ا‌ ‌آتَيْتُمْ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۗ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍يرٌ
Wa Al-Ladhīna Yutawaffawna Minkum Wa Yadharūna 'Azwājāan Yatarabbaşna Bi'anfusihinna 'Arba`ata 'Ash/hurin Wa `Ashan ۖ Fa'idhā Balaghna 'Ajalahunna Falā Junāĥa `Alaykum Fīmā Fa`alna Fī 'Anfusihinna Bil-Ma`rūfi Wa ۗ Allāhu Bimā Ta`malūna Khabīrun 002-234 و کسانی از شما که می میرند و همسرانی باقی می گذارند، باید همسرانْ چهار ماه و ده روز انتظار برند [و از شوهر کردن خودداری ورزند]؛ پس چون به پایان مدتشان رسیدند، در آنچه درباره خودشان به طور شایسته و متعارف [نسبت به ازدواج یا ترک آن] انجام دهند بر شما [حاکمان، وارثان متوفّی و اقوام زنان] گناهی نیست؛ و خدا از آنچه انجام می دهید، آگاه است. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُتَوَفَّ‍‍وْنَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَيَذَ‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجا‌ ً‌ يَتَ‍رَبَّ‍‍صْ‍‍نَ بِأَ‌ن‍‍فُسِهِ‍‍نَّ ‌أَ‌رْبَعَةَ ‌أَشْهُر‌ٍ‌ ‌وَعَشْر‌ا‌‌ ًۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ بَلَ‍‍غْ‍‍نَ ‌أَجَلَهُ‍‍نَّ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْكُمْ فِيمَا‌ فَعَلْنَ فِ‍‍ي ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِ‍‍نَّ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍بِيرٌ
Wa Lā Junāĥa `Alaykum Fīmā `Arrađtum Bihi Min Khiţbati An-Nisā' 'Aw 'Aknantum Fī 'Anfusikum ۚ `Alima Allāhu 'Annakum Satadhkurūnahunna Wa Lakin Lā Tuwā`idūhunna Siran 'Illā 'An Taqūlū Qawlāan Ma`rūfāan ۚ Wa Lā Ta`zimū `Uqdata An-Nikāĥi Ĥattá Yablugha Al-Kitābu 'Ajalahu ۚ Wa A`lamū 'Anna Allāha Ya`lamu Mā Fī 'Anfusikum Fāĥdharūhu ۚ Wa A`lamū 'Anna Allāha Ghafūrun Ĥalīmun 002-235 در سخنانی که هنگام خواستگاری زن ها [یی که در عدّه وفات اند] بدون صراحت و وضوح گویید [مانند اینکه من «خوش معاشرتم» و «زن دوستم» و به زنی که دارای چنین صفاتی باشد علاقه مندم] یا قصد ازدواج با آنان را در دل پنهان دارید، گناهی بر شما نیست. خدا می داند که شما به زودی آنان را [بر اساس میل فطری و خواسته طبیعی] یاد خواهید کرد؛ ولی با آنان در پنهانی و خلوت قرار ازدواج نگذارید، جز آنکه گفتاری پسندیده [و بدون صراحت و وضوح] بگویید. و هرگز تصمیم بستن عقد ازدواج نگیرید تا عدّه وفات به پایان رسد، و بدانید که خدا آنچه در دل دارید می داند؛ بنابراین از [مخالفت با] او بپرهیزید، و بدانید که خدا بسیار آمرزنده و بردبار است. وَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْكُمْ فِيمَا‌ عَ‍رَّ‍ضْ‍‍تُمْ بِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ خِ‍‍طْ‍‍بَةِ ‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَكْنَ‍‌‍ن‍‍تُمْ فِ‍‍ي ‌أَ‌ن‍‍فُسِكُمْ ۚ عَلِمَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَنَّ‍‍كُمْ سَتَذْكُرُ‌ونَهُ‍‍نَّ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لاَ‌ تُوَ‌اعِدُ‌وهُ‍‍نَّ سِ‍‍ر‍ّ‍‌ا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ولُو‌اقَ‍‍وْلا‌ ً‌ مَعْرُ‌وفا‌ ًۚ ‌وَلاَ‌ تَعْزِمُو‌ا‌ عُ‍‍قْ‍‍دَةَ ‌ال‍‍نِّ‍‍ك‍‍َ‍احِ حَتَّى‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابُ ‌أَجَلَ‍‍هُ ۚ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَعْلَمُ مَا‌ فِ‍‍ي ‌أَ‌ن‍‍فُسِكُمْ فَاحْذَ‌ر‍ُ‍‌وهُ ۚ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رٌ‌ حَلِيمٌ
Lā Junāĥa `Alaykum 'In Ţallaqtumu An-Nisā' Mā Lam Tamassūhunna 'Aw Tafriđū Lahunna Farīđatan ۚ Wa Matti`ūhunna `Alá Al-Mūsi`i Qadaruhu Wa `Alá Al-Muqtiri Qadaruhu Matā`āan Bil-Ma`rūfi ۖ Ĥaqqāan `Alá Al-Muĥsinīna 002-236 اگر زنان را پیش از آمیزش جنسی یا تعیین مهریه طلاق دادید [در این طلاق] بر شما گناهی نیست؛ و [در چنین موقعیتی بر شما واجب است] آنان را [از مال خود] بهره ای شایسته و متعارف دهید؛ توانگر به اندازه خویش، و تنگدست به اندازه خویش که این حقّی لازم بر عهده نیکوکاران است. لاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْكُمْ ‌إِ‌نْ طَ‍‍لَّ‍‍قْ‍‍تُمُ ‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ مَا‌ لَمْ تَمَسُّوهُ‍‍نَّ ‌أَ‌وْ‌ تَفْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ لَهُ‍‍نَّ فَ‍‍رِي‍‍ضَ‍‍ة ًۚ ‌وَمَتِّعُوهُ‍‍نَّ عَلَى‌ ‌الْمُوسِعِ قَ‍‍دَ‌رُهُ ‌وَعَلَى‌ ‌الْمُ‍‍قْ‍‍تِرِ‌ قَ‍‍دَ‌رُهُ مَتَاعا‌ ً‌ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۖ حَ‍‍قّ‍‍اً‌ عَلَى‌ ‌الْمُحْسِنِينَ
Wa 'In Ţallaqtumūhunna Min Qabli 'An Tamassūhunna Wa Qad Farađtum Lahunna Farīđatan Fanişfu Mā Farađtum 'Illā 'An Ya`fūna 'Aw Ya`fuwa Al-Ladhī Biyadihi `Uqdatu An-Nikāĥi ۚ Wa 'An Ta`fū 'Aqrabu Lilttaqۚ Wa Lā Tansaw Al-Fađla Baynakum ۚ 'Inna Allāha Bimā Ta`malūna Başīrun 002-237 و اگر آنان را پیش از آمیزش جنسی طلاق دهید، در حالی که برای آنان مهری تعیین کرده اید، پس [بر شما واجب است] نصف آنچه تعیین کرده اید [به آنان بپردازید]، مگر آنکه خود آنان یا کسی که پیوند ازدواج به دست اوست [مانند ولی یا وکیل] آن را ببخشند. و گذشت و بخشش شما [که تمام مهریه را به زن بپردازید،] به پرهیزکاری نزدیک تر است. و فزون بخشی و نیکوکاری را در میان خودتان فراموش نکنید که خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. وَ‌إِ‌نْ طَ‍‍لَّ‍‍قْ‍‍تُمُوهُ‍‍نَّ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَ‌نْ تَمَسُّوهُ‍‍نَّ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ فَ‍رَضْ‍‍تُمْ لَهُ‍‍نَّ فَ‍‍رِي‍‍ضَ‍‍ة‌ ً‌ فَنِ‍‍صْ‍‍فُ مَا‌ فَ‍رَضْ‍‍تُمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ يَعْف‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌وْ‌ يَعْفُوَ‌ ‌الَّذِي بِيَدِهِ عُ‍‍قْ‍‍دَةُ ‌ال‍‍نِّ‍‍ك‍‍َ‍احِ ۚ ‌وَ‌أَ‌نْ تَعْفُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَبُ لِلتَّ‍‍قْ‍‍وَ‌ى‌ ۚ ‌وَلاَ‌ تَ‍‌‍ن‍‍سَوْ‌ا‌ ‌الْفَ‍‍ضْ‍‍لَ بَيْنَكُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍يرٌ
Ĥāfižū `Alá Aş-Şalawāti Wa Aş-Şalāati Al-Wusţá Wa Qūmū Lillāh Qānitīna 002-238 بر همه نمازها و به ویژه نماز میانه [که بر اساس پاره ای از روایات، نماز ظهر است] محافظت کنید، و [هنگام عبادت] فروتنانه برای خدا قیام کنید. حَافِ‍‍ظُ‍‍و‌ا‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍صَّ‍‍لَو‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةِ ‌الْوُسْ‍‍طَ‍‍ى‌ ‌وَ‍قُ‍‍ومُو‌الِلَّهِ قَ‍‍انِتِينَ
Fa'in Khiftum Farijālāan 'Aw Rukbānāan ۖ Fa'idhā 'Amintumdhkurū Allaha Kamā `Allamakum Mā Lam Takūnū Ta`lamūna 002-239 پس اگر [از دشمن یا حیوانات درنده یا خطر دیگر] ترس داشتید، [نماز را] پیاده یا سواره بخوانید و هنگامی که امنیت یافتید، خدا را [با خواندن نماز] یاد کنید، نمازی که آن را در ضمن سایر برنامه های دینی که دانای به آنها نبودید، به شما آموخت. فَإِ‌نْ خِ‍‍فْتُمْ فَ‍‍رِجَالاً‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌رُكْبَانا‌‌ ًۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَمِ‍‌‍ن‍‍تُمْ فَا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ كَمَا‌ عَلَّمَكُمْ مَا‌ لَمْ تَكُونُو‌ا‌ تَعْلَمُونَ
Wa Al-Ladhīna Yutawaffawna Minkum Wa Yadharūna 'Azwājāan Waşīyatan Li'zwājihim Matā`āan 'Ilá Al-Ĥawli Ghayra 'Ikhrājin ۚ Fa'in Kharajna Falā Junāĥa `Alaykum Fī Mā Fa`alna Fī 'Anfusihinna Min Ma`rūfin Wa ۗ Allāhu `Azīzun Ĥakīmun 002-240 و کسانی از شما که مرگشان نزدیک می شود، و همسرانی به جا می گذارند، باید برای همسرانشان وصیت کنند که آنان را تا یک سال بدون بیرون کردن از خانه از هزینه زندگی بهره مند سازند. پس اگر [به اختیار خود] بیرون رفتند، در آنچه نسبت به خود [از ازدواج یا انتخاب شغل] به طور شایسته و متعارف انجام دهند، بر شما [وارثان میّت به سبب نپرداختن هزینه زندگی آنان] گناهی نیست؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُتَوَفَّ‍‍وْنَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَيَذَ‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجا‌ ً‌ ‌وَ‍صِ‍‍يَّة ً‌ لِأ‌زْ‌وَ‌اجِهِمْ مَتَاعا‌‌ ً‌ ‌إِلَى‌ ‌الْحَ‍‍وْلِ غَ‍‍يْ‍رَ‌ ‌إِخْ‍رَ‍‌اج‌‍ٍۚ فَإِ‌نْ خَ‍رَجْ‍‍نَ فَلاَ‌ جُن‍‍َ‍احَ عَلَيْكُمْ فِي مَا‌ فَعَلْنَ فِ‍‍ي ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِ‍‍نَّ مِ‍‌‍نْ مَعْر‍ُ‍‌وفٍۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Wa Lilmuţallaqāti Matā`un Bil-Ma`rūfi ۖ Ĥaqqāan `Alá Al-Muttaqīna 002-241 و [سزاوار است از سوی شوهران] به طور شایسته و متعارف، کالا و وسایل زندگی به زنان طلاق داده شده پرداخت شود که این حقّی لازم بر عهده پرهیزکاران است. وَلِلْمُ‍‍طَ‍‍لَّ‍‍قَ‍‍اتِ مَت‍‍َ‍اع‌‍ٌ‌ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ۖ حَ‍‍قّ‍‍اً‌ عَلَى‌ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Kadhālika Yubayyinu Allāhu Lakum 'Āyātihi La`allakum Ta`qilūna 002-242 این گونه خدا آیاتش را برای شما بیان می کند، باشد که بیندیشید. كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمْ ‌آيَاتِ‍‍هِ لَعَلَّكُمْ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna Kharajū Min Diyārihim Wa Hum 'Ulūfun Ĥadhara Al-Mawti Faqāla Lahumu Allāhu Mūtū Thumma 'Aĥyāhum ۚ 'Inna Allāha Ladhū Fađlin `Alá An-Nāsi Wa Lakinna 'Akthara An-Nāsi Lā Yashkurūna 002-243 آیا به کسانی که از ترس مرگ از خانه های خود در حالی که هزاران نفر بودند، بیرون آمدند [با دیده عبرت] ننگریستی؟ پس خدا به آنان فرمود: بمیرید [و آنان بدون فاصله مردند،] سپس آنان را زنده کرد [تا بدانند رهایی از چنگ مرگ ممکن نیست]. خدا نسبت به مردم دارای فضل و احسان است، ولی بیشتر مردم سپاس نمی گزارند. أَلَمْ تَ‍رَ‌ ‌إِلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ خَ‍رَجُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دِيَا‌رِهِمْ ‌وَهُمْ ‌أُل‍‍ُ‍وفٌ حَذَ‌‍رَ‌الْمَ‍‍وْتِ فَ‍‍قَ‍‍الَ لَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ مُوتُو‌ا‌ ثُ‍‍مَّ ‌أَحْيَاهُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَذُ‌و‌ فَ‍‍ضْ‍‍لٍ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌أَكْثَ‍رَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لاَ‌ يَشْكُرُ‌ونَ
Wa Qātilū Fī Sabīli Allāhi Wa A`lamū 'Anna Allāha Samī`un `Alīmun 002-244 و در راه خدا پیکار کنید و بدانید که یقیناً خدا شنوا و داناست. وَ‍قَ‍‍اتِلُو‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Man Dhā Al-Ladhī Yuqriđu Allāha Qarđāan Ĥasanāan Fayuđā`ifahu Lahu~ 'Ađ`āfāan Kathīratan Wa ۚ Allāhu Yaqbiđu Wa Yabsuţu Wa 'Ilayhi Turja`ūna 002-245 کیست آنکه به خدا وام نیکو دهد، تا آن را برایش چندین برابر بیفزاید؟ و خداست که [روزی را] تنگ می گیرد و وسعت می دهد؛ و [همه شما برای دریافت پاداش] به سوی او بازگردانده می شوید. مَ‍‌‍نْ ‌ذَ‌ا‌ ‌الَّذِي يُ‍‍قْ‍‍رِ‍‍ضُ ‌اللَّ‍‍هَ قَ‍‍رْ‍ض‍‍اً‌ حَسَنا‌‌ ً‌ فَيُ‍‍ضَ‍‍اعِفَ‍‍هُ لَهُ~ُ ‌أَ‍ضْ‍‍عَافا‌‌ ً‌ كَثِي‍رَة ًۚ ‌وَ‌اللَّهُ يَ‍‍قْ‍‍بِ‍‍ضُ ‌وَيَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طُ ‌وَ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ تُرْجَعُونَ
'Alam Tara 'Ilá Al-Mala'i Min Banī 'Isrā'īla Min Ba`di Mūsá 'Idh Qālū Linabīyin Lahum Ab`ath Lanā Malikāan Nuqātil Fī Sabīli Allāhi ۖ Qāla Hal `Asaytum 'In Kutiba `Alaykumu Al-Qitālu 'Allā Tuqātilū ۖ Qālū Wa Mā Lanā 'Allā Nuqātila Fī Sabīli Allāhi Wa Qad 'Ukhrijnā Min Diyārinā Wa 'Abnā'inā ۖ Falammā Kutiba `Alayhimu Al-Qitālu Tawallaw 'Illā Qalīlāan Minhum Wa ۗ Allāhu `Alīmun Biž-Žālimīna 002-246 آیا [با دیده عبرت] آن گروه از سران و اشراف بنی اسرائیل را پس از موسی ندیدی که به پیامبرشان گفتند: برای ما زمامدار و فرمانروایی برانگیز تا در راه خدا جنگ کنیم؟ گفت: آیا احتمال نمی دهید، اگر جنگ بر شما مقرّر و لازم شود، جنگ نکنید [و سر به نافرمانی بزنید؟] گفتند: ما را چه هدف و مرادی است که در راه خدا جنگ نکنیم، در حالی که از میان خانه ها و فرزندانمان بیرون رانده شده ایم؟! پس چون جنگ بر آنان مقرّر و لازم شد، همه جز اندکی از آنان روی گرداندند؛ و خدا به ستمکاران داناست. أَلَمْ تَ‍رَ‌ ‌إِلَى‌ ‌الْمَلَإ‌ مِ‍‌‍نْ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مُوسَ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الُو‌ا‌ لِنَبِيّ‍ٍ‌ لَهُمْ ‌ابْ‍‍عَثْ لَنَا‌ مَلِكا‌ ً‌ نُ‍‍قَ‍‍اتِلْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ قَ‍‍الَ هَلْ عَسَيْتُمْ ‌إِ‌نْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ‌الْ‍‍قِ‍‍ت‍‍َ‍الُ ‌أَلاَّ‌ تُ‍‍قَ‍‍اتِلُو‌اۖ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌وَمَا‌ لَنَ‍‍ا‌ ‌أَلاَّ‌ نُ‍‍قَ‍‍اتِلَ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ ‌أُ‍خْ‍‍رِجْ‍‍نَا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دِيَا‌رِنَا‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ائِنَا‌ ۖ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ كُتِبَ عَلَيْهِمُ ‌الْ‍‍قِ‍‍ت‍‍َ‍الُ تَوَلَّوْ‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Wa Qāla Lahum Nabīyuhum 'Inna Allāha Qad Ba`atha Lakum Ţālūta Malikāan ۚ Qālū 'Anná Yakūnu Lahu Al-Mulku `Alaynā Wa Naĥnu 'Aĥaqqu Bil-Mulki Minhu Wa Lam Yu'uta Sa`atan Mina Al-Māli ۚ Qāla 'Inna Allāha Aşţafāhu `Alaykum Wa Zādahu Basţatan Al-`Ilmi Wa Al-Jismi Wa ۖ Allāhu Yu'utī Mulkahu Man Yashā'u Wa ۚ Allāhu Wāsi`un `Alīmun 002-247 و پیامبرشان به آنان گفت: بی تردید خدا طالوت را برای شما به زمامداری برانگیخت. گفتند: [شگفتا!] چگونه او را بر ما حکومت باشد و حال آنکه ما به فرمانروایی از او سزاوارتریم، و به او وسعت و فراخی مالی داده نشده [پس ما کجا و زمامداری انسانی تهیدست کجا!؟] [پیامبرشان] گفت: خدا او را بر شما برگزیده و وی را در دانش و نیروی جسمی فزونی داده؛ و خدا زمامداریش را به هر کس که بخواهد عطا می کند؛ و خدا بسیار عطا کننده و داناست. وَ‍قَ‍‍الَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ قَ‍‍دْ‌ بَعَثَ لَكُمْ طَ‍‍ال‍‍ُ‍وتَ مَلِكا‌‌ ًۚ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍ى‌ يَك‍‍ُ‍ونُ لَهُ ‌الْمُلْكُ عَلَيْنَا‌ ‌وَنَحْنُ ‌أَحَ‍‍قُّ بِ‍الْمُلْكِ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌وَلَمْ يُؤْتَ سَعَة ً‌ مِنَ ‌الْم‍‍َ‍الِ ۚ قَ‍‍الَ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌اصْ‍‍طَ‍‍ف‍‍َ‍اهُ عَلَيْكُمْ ‌وَ‌زَ‌ا‌دَهُ بَسْ‍‍طَ‍‍ة‌ ً‌ فِي ‌الْعِلْمِ ‌وَ‌الْجِسْمِ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَ‍‍هُ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَ‌اسِعٌ عَلِيمٌ
Wa Qāla Lahum Nabīyuhum 'Inna 'Āyata Mulkihi~ 'An Ya'tiyakumu At-Tābūtu Fīhi Sakīnatun Min Rabbikum Wa Baqīyatun Mimmā Taraka 'Ālu Mūsá Wa 'Ālu Hārūna Taĥmiluhu Al-Malā'ikatu ۚ 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Lakum 'In Kuntum Mu'uminīna 002-248 و پیامبرشان به آنان گفت: یقیناً نشانه فرمانروایی او این است که آن صندوق [که موسی را در آن گذاشتند و به دریا انداختند] نزد شما خواهد آمد، در آن آرامشی از سوی پروردگارتان است، و باقی مانده ای از آنچه خاندان موسی و هارون به جا گذاشته اند [چون الواح تورات، عصای موسی و عمامه هارون] و فرشتگان آن را حمل می کنند، البته در آن نشانه ای برای شماست اگر مؤمن باشید. وَ‍قَ‍‍الَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ ‌إِنَّ ‌آيَةَ مُلْكِهِ ‌أَ‌نْ يَأْتِيَكُمُ ‌ال‍‍تَّاب‍‍ُ‍وتُ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ سَكِينَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَبَ‍‍قِ‍‍يَّةٌ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَ‍رَكَ ‌آلُ مُوسَى‌ ‌وَ‌آلُ هَا‌ر‍ُ‍‌ونَ تَحْمِلُهُ ‌الْمَلاَئِكَةُ ۚ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآيَة ً‌ لَكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Falammā Faşala Ţālūtu Bil-Junūdi Qāla 'Inna Allāha Mubtalīkum Binaharin Faman Shariba Minhu Falaysa Minnī Wa Man Lam Yaţ`amhu Fa'innahu Minnī 'Illā Mani Aghtarafa Ghurfatan Biyadihi ۚ Fasharibū Minhu 'Illā Qalīlāan Minhum ۚ Falammā Jāwazahu Huwa Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Ma`ahu Qālū Lā Ţāqata Lanā Al-Yawma Bijālūta Wa Junūdihi ۚ Qāla Al-Ladhīna Yažunnūna 'Annahum Mulāqū Allahi Kam Min Fi'atin Qalīlatin Ghalabat Fi'atan Kathīratan Bi'idhni Allāhi Wa ۗ Allāhu Ma`a Aş-Şābirīna 002-249 پس زمانی که طالوت با سپاهیان [برای جنگ با دشمن از شهر] بیرون رفت، گفت: بی تردید خدا شما را به وسیله نهر آبی آزمایش می کند؛ پس هر که [به هنگام تشنگی] از آن [سیر] بنوشد، از من نیست و هر که از آن نخورد، از من است، مگر کسی که با دستش کفی آب برگیرد [که او نه از من است و نه مردود از سپاه]. پس جز اندکی از آنان همگی از آن نوشیدند. و زمانی که او و کسانی که با او ایمان آورده بودند از نهر گذشتند، [گروهی از آنان] گفتند: ما را امروز قدرت مقابله با جالوت و سپاهیانش نیست. ولی کسانی که یقین داشتند که دیدارکننده خدایند، گفتند: چه بسا گروه اندکی که به توفیق خدا بر گروه بسیاری پیروز شدند، و خدا باشکیبایان است. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ فَ‍‍صَ‍‍لَ طَ‍‍ال‍‍ُ‍وتُ بِ‍الْجُن‍‍ُ‍و‌دِ‌ قَ‍‍الَ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مُ‍‍بْ‍‍تَلِيكُمْ بِنَهَر‌‌ٍ‌ فَمَ‍‌‍نْ شَ‍‍رِبَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ فَلَ‍‍يْ‍‍سَ مِ‍‍نِّ‍‍ي ‌وَمَ‍‌‍نْ لَمْ يَ‍‍طْ‍‍عَمْهُ فَإِنَّ‍‍هُ مِ‍‍نِّ‍‍ي ‌إِلاَّ‌ مَنِ ‌اغْ‍‍تَ‍رَفَ غُ‍‍رْفَة ً‌ بِيَدِهِ ۚ فَشَ‍‍رِبُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۚ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ جَا‌وَ‌زَهُ هُوَ‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ مَعَ‍‍هُ قَ‍‍الُو‌ا‌ لاَ‌ طَ‍‍اقَ‍‍ةَ لَنَا‌ ‌الْيَ‍‍وْمَ بِجَال‍‍ُ‍وتَ ‌وَجُنُو‌دِهِ ۚ قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍ظُ‍‍نّ‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ‍‍هُمْ مُلاَ‍قُ‍‍و‌ ‌اللَّهِ كَمْ مِ‍‌‍نْ فِئَة‌‍ٍقَ‍‍لِيلَةٍ غَ‍‍لَبَتْ فِئَة‌ ً‌ كَثِي‍رَة ً‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ مَعَ ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍رِينَ
Wa Lammā Barazū Lijālūta Wa Junūdihi Qālū Rabbanā 'Afrigh `Alaynā Şaban Wa Thabbit 'Aqdāmanā Wa Anşurnā `Alá Al-Qawmi Al-Kāfirīna 002-250 و چون [طالوت و اهل ایمان] برای جنگ با جالوت و سپاهیانش ظاهر شدند، گفتند: پروردگارا! بر ما صبر و شکیبایی فرو ریز، و گام هایمان را استوار ساز، و ما را بر گروه کافران پیروز گردان. وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ بَ‍رَ‌زُ‌و‌ا‌ لِجَال‍‍ُ‍وتَ ‌وَجُنُو‌دِهِ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌أَفْ‍‍رِ‍‍غْ عَلَيْنَا‌ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَثَبِّتْ ‌أَ‍قْ‍‍دَ‌امَنَا‌ ‌وَ‌انْ‍‍‍‍صُ‍‍رْنَا‌ عَلَى‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Fahazamūhum Bi'idhni Allāhi Wa Qatala Dāwūdu Jālūta Wa 'Ātāhu Allāhu Al-Mulka Wa Al-Ĥikmata Wa `Allamahu Mimmā Yashā'u ۗ Wa Lawlā Daf`u Allāhi An-Nāsa Ba`đahum Biba`đin Lafasadati Al-'Arđu Wa Lakinna Allāha Dhū Fađlin `Alá Al-`Ālamīna 002-251 پس آنان را به توفیق خدا شکست دادند. و داود [جوان مؤمن نیرومندی که در سپاه طالوت بود] جالوت را کشت، و خدا او را فرمانروایی و حکمت داد، و از آنچه می خواست به او آموخت. و اگر خدا [تجاوز و ستم] برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی کرد، قطعاً زمین را فساد فرا می گرفت؛ ولی خدا نسبت به جهانیان دارای فضل و احسان است. فَهَزَمُوهُمْ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍قَ‍‍تَلَ ‌دَ‌ا‌و‍ُ‍‌و‌دُ‌ جَال‍‍ُ‍وتَ ‌وَ‌آت‍‍َ‍اهُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْمُلْكَ ‌وَ‌الْحِكْمَةَ ‌وَعَلَّمَ‍‍هُ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَلَوْلاَ‌ ‌دَفْعُ ‌اللَّ‍‍هِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ بِبَعْ‍‍ض‍‍ٍ‌ لَفَسَدَتِ ‌الأَ‌رْ‍ضُ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌ذُ‌و‌ فَ‍‍ضْ‍‍لٍ عَلَى‌ ‌الْعَالَمِينَ
Tilka 'Āyātu Allāhi Natlūhā `Alayka Bil-Ĥaqqi ۚ Wa 'Innaka Lamina Al-Mursalīna 002-252 این [داستان ها و حادثه های واقعی] نشانه های [توحید، ربوبیّت و قدرت] خداست که به حقّ و راستی بر تو می خوانیم و یقیناً تو از فرستادگانی. تِلْكَ ‌آي‍‍َ‍اتُ ‌اللَّ‍‍هِ نَتْلُوهَا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۚ ‌وَ‌إِنَّ‍‍كَ لَمِنَ ‌الْمُرْسَلِينَ
Tilka Ar-Rusulu Fađđalnā Ba`đahum `Alá Ba`đin ۘ Minhum Man Kallama Allāhu ۖ Wa Rafa`a Ba`đahum Darajātin ۚ Wa 'Ātaynā `Īsá Abna Maryama Al-Bayyināti Wa 'Ayyadnāhu Birūĥi Al-Qudusi ۗ Wa Law Shā'a Allāhu Mā Aqtatala Al-Ladhīna Min Ba`dihim Min Ba`di Mā Jā'at/humu Al-Bayyinātu Wa Lakini Akhtalafū Faminhum Man 'Āmana Wa Minhum Man Kafara ۚ Wa Law Shā'a Allāhu Mā Aqtatalū Wa Lakinna Allāha Yaf`alu Mā Yurīdu 002-253 از آن فرستادگان برخی را بر برخی برتری بخشیدیم. از آنان کسی است که خدا با او سخن گفت، و برخی از آنان را درجات و مراتبی بالا برد. و عیسی بن مریم را دلایل و نشانه های روشن دادیم، و او را به وسیله روح القدس توانایی بخشیدیم. و اگر خدا می خواست کسانی که بعد از آنان [در طول قرون و اعصار] آمدند، پس از آنکه دلایل و براهین روشن به آنان رسید، با هم نمی جنگیدند، ولی [درباره ایمان و کفر با هم] اختلاف کردند، پس برخی از آنان ایمان آوردند و برخی کفر ورزیدند، قطعاً خدا اگر می خواست نمی جنگیدند، ولی خدا آنچه را می خواهد [از روی حکمت و مصلحت] انجام می دهد. تِلْكَ ‌ال‍‍رُّسُلُ فَ‍‍ضَّ‍‍لْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ عَلَى‌ بَعْ‍‍ضٍۘ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ كَلَّمَ ‌اللَّ‍‍هُ ۖ ‌وَ‌‍رَفَعَ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ ‌دَ‌‍رَج‍‍َ‍اتٍۚ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ عِيسَى‌ ‌ابْ‍‍نَ مَرْيَمَ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌أَيَّ‍‍دْن‍‍َ‍اهُ بِر‍ُ‍‌وحِ ‌الْ‍‍قُ‍‍دُسِ ۗ ‌وَلَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ مَا‌ ‌ا‍قْ‍‍تَتَلَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْهُمُ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتُ ‌وَلَكِنِ ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ فَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ ‌وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ كَفَ‍رَۚ ‌وَلَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ مَا‌ ‌ا‍قْ‍‍تَتَلُو‌ا‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَفْعَلُ مَا‌ يُ‍‍رِيدُ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Anfiqū Mimmā Razaqnākum Min Qabli 'An Ya'tiya Yawmun Lā Bay`un Fīhi Wa Lā Khullatun Wa Lā Shafā`atun Wa ۗ Al-Kāfirūna Humu Až-Žālimūna 002-254 ای اهل ایمان! از آنچه به شما روزی کرده ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزی بیاید که در آن نه داد و ستدی است و نه دوستی و نه شفاعتی؛ و تنها کافران ستمکارند. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاكُمْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَ‌نْ يَأْتِيَ يَ‍‍وْم ٌ‌ لاَ‌ بَ‍‍يْ‍‍ع‌‍ٌ‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌وَلاَ‌ خُ‍‍لَّةٌ‌ ‌وَلاَ‌ شَفَاعَةٌۗ ‌وَ‌الْكَافِر‍ُ‍‌ونَ هُمُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمُونَ
Al-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Al-Ĥayyu Al-Qayyūmu ۚ Lā Ta'khudhuhu Sinatun Wa Lā Nawmun ۚ Lahu Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi ۗ Man Dhā Al-Ladhī Yashfa`u `Indahu~ 'Illā Bi'idhnihi ۚ Ya`lamu Mā Bayna 'Aydīhim Wa Mā Khalfahum ۖ Wa Lā Yuĥīţūna Bishay'in Min `Ilmihi~ 'Illā Bimā Shā'a ۚ Wasi`a Kursīyuhu As-Samāwāti Wa Al-'Arđa ۖ Wa Lā Ya'ūduhu Ĥifžuhumā ۚ Wa Huwa Al-`Alīyu Al-`Ažīmu 002-255 خدای یکتا که جز او هیچ معبودی نیست، زنده و قائم به ذات [و مدّبر و برپا دارنده و نگه دارنده همه مخلوقات] است، هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمی گیرد، آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست. کیست آنکه جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه را پیش روی مردم است [که نزد ایشان حاضر و مشهود است] و آنچه را پشت سر آنان است [که نسبت به آنان دور و پنهان است] می داند. و آنان به چیزی از دانش او احاطه ندارند مگر به آنچه او بخواهد. تخت [حکومت، قدرت و سلطنت] ش آسمان ها و زمین را فرا گرفته و نگهداری آنان بر او گران و مشقت آور نیست؛ و او بلند مرتبه و بزرگ است. اللَّهُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌الْحَيُّ ‌الْ‍‍قَ‍‍يّ‍‍ُ‍ومُ ۚ لاَ‌ تَأْ‍خُ‍‍ذُهُ سِنَةٌ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍وْم ٌۚ لَ‍‍هُ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ مَ‍‌‍نْ ‌ذَ‌ا‌ ‌الَّذِي يَشْفَعُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ~ُ ‌إِلاَّ‌ بِإِ‌ذْنِ‍‍هِ ۚ يَعْلَمُ مَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌أَيْدِيهِمْ ‌وَمَا‌ خَ‍‍لْفَهُمْ ۖ ‌وَلاَ‌ يُحِي‍‍طُ‍‍ونَ بِشَ‍‍يْء‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ عِلْمِهِ ‌إِلاَّ‌ بِمَا‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۚ ‌وَسِعَ كُرْسِيُّهُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضَ ۖ ‌وَلاَ‌ يَئ‍‍ُ‍‍و‌دُهُ حِفْ‍‍ظُ‍‍هُمَا‌ ۚ ‌وَهُوَ‌ ‌الْعَلِيُّ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Lā 'Ikrāha Fī Ad-Dīni ۖ Qad Tabayyana Ar-Rushdu Mina Al-Ghayyi ۚ Faman Yakfur Biţ-Ţāghūti Wa Yu'umin Billāhi Faqadi Astamsaka Bil-`Urwati Al-Wuthqá Lā Anfişāma Lahā Wa ۗ Allāhu Samī`un `Alīmun 002-256 در دین، هیچ اکراه و اجباری نیست [کسی حق ندارد کسی را از روی اجبار وادار به پذیرفتن دین کند، بلکه هر کسی باید آزادانه با به کارگیری عقل و با تکیه بر مطالعه و تحقیق، دین را بپذیرد]. مسلماً راه هدایت از گمراهی [به وسیله قرآن، پیامبر و امامان معصوم] روشن و آشکار شده است. پس هر که به طاغوت [که شیطان، بت و هر طغیان گری است] کفر ورزد و به خدا ایمان بیاورد، بی تردید به محکم ترین دستگیره که آن را گسستن نیست، چنگ زده است؛ و خدا شنوا و داناست. لاَ‌ ‌إِكْ‍رَ‍‌اهَ فِي ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نِ ۖ قَ‍‍دْ‌ تَبَيَّنَ ‌ال‍‍رُّشْدُ‌ مِنَ ‌ال‍‍غَ‍‍يِّ ۚ فَمَ‍‌‍نْ يَكْفُرْ‌ بِ‍ال‍‍طَّ‍‍اغُ‍‍وتِ ‌وَيُؤْمِ‍‌‍نْ بِ‍اللَّ‍‍هِ فَ‍‍قَ‍‍دِ‌ ‌اسْتَمْسَكَ بِ‍الْعُرْ‌وَةِ ‌الْوُثْ‍‍قَ‍‍ى‌ لاَ‌ ‌ان‍‍فِ‍‍صَ‍‍امَ لَهَا‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Al-Lahu Wa Līyu Al-Ladhīna 'Āmanū Yukhrijuhum Mina Až-Žulumāti 'Ilá An-Nūr Wa ۖ Al-Ladhīna Kafarū 'Awliyā'uuhumu Aţ-Ţāghūtu Yukhrijūnahum Mina An-Nūr 'Ilá Až-Žulumāti ۗ 'Ūlā'ika 'Aşĥābu An-Nāri ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-257 خدا سرپرست و یار کسانی است که ایمان آورده اند؛ آنان را از تاریکی ها [ی جهل، شرک، فسق وفجور] به سوی نورِ [ایمان، اخلاق حسنه و تقوا] بیرون می برد. و کسانی که کافر شدند، سرپرستان آنان طغیان گرانند که آنان را از نور به سوی تاریکی ها بیرون می برند؛ آنان اهل آتش اند و قطعاً در آنجا جاودانه اند. اللَّهُ ‌وَلِيُّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ يُ‍‍خْ‍‍رِجُهُمْ مِنَ ‌ال‍‍ظُّ‍‍لُم‍‍َ‍اتِ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍نُّ‍‍و‌ر‌ ۖ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ؤُهُمُ ‌ال‍‍طَّ‍‍اغُ‍‍وتُ يُ‍‍خْ‍‍رِجُونَهُمْ مِنَ ‌ال‍‍نُّ‍‍و‌ر‌ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍ظُّ‍‍لُم‍‍َ‍اتِ ۗ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhī Ĥājja 'Ibhīma Fī Rabbihi~ 'An 'Ātāhu Allāhu Al-Mulka 'Idh Qāla 'Ibhīmu Rabbī Al-Ladhī Yuĥyī Wa Yumītu Qāla 'Anā 'Uĥyī Wa 'Umītu ۖ Qāla 'Ibhīmu Fa'inna Allāha Ya'tī Bish-Shamsi Mina Al-Mashriqi Fa'ti Bihā Mina Al-Maghribi Fabuhita Al-Ladhī Kafara Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Až-Žālimīna 002-258 آیا [با دیده عبرت] ننگریستی به کسی که چون خدا او را پادشاهی داده بود [از روی کبر و غرور] با ابراهیم درباره پروردگارش به مجادله و ستیز و گفتگوی بی منطق پرداخت؟! هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگارم کسی است که زنده می کند و می میراند [او] گفت: من هم زنده می کنم و می میرانم. [و برای مشتبه کردن کار بر مردم، دستور داد دو زندانی محکوم را حاضر کردند، یکی را آزاد و دیگری را کشت.] ابراهیم [برای بستن راه مغالطه و تزویر به روی دشمن] گفت: مسلماً خدا خورشید را از مشرق بیرون می آورد، تو آن را از مغرب برآور! پس آنکه کافر شده بود، متحیر و مبهوت شد. و خدا گروه ستم گر را [به خاطر تجاوز، ستم، پافشاری بر عناد و لجاجشان] هدایت نمی کند. أَلَمْ تَ‍رَ‌ ‌إِلَى‌ ‌الَّذِي ح‍‍َ‍اجَّ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ فِي ‌‍رَبِّهِ ‌أَ‌نْ ‌آت‍‍َ‍اهُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْمُلْكَ ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌‍رَبِّي ‌الَّذِي يُحْيِي ‌وَيُم‍‍ِ‍ي‍‍تُ قَ‍‍الَ ‌أَنَ‍‍ا‌ ‌أُحْيِي ‌وَ‌أُم‍‍ِ‍ي‍‍تُ ۖ قَ‍‍الَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَأْتِي بِ‍ال‍‍شَّمْسِ مِنَ ‌الْمَشْ‍‍رِ‍‍قِ فَأْتِ بِهَا‌ مِنَ ‌الْمَ‍‍غْ‍‍رِبِ فَبُهِتَ ‌الَّذِي كَفَ‍رَۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
'Aw Kālladhī Marra `Alá Qaryatin Wa Hiya Khāwiyatun `Alá `Urūshihā Qāla 'Anná Yuĥyī Hadhihi Allāhu Ba`da Mawtihā ۖ Fa'amātahu Allāhu Miā'ata `Āmin Thumma Ba`athahu ۖ Qāla Kam Labithta ۖ Qāla Labithtu Yawmāan 'Aw Ba`đa Yawmin ۖ Qāla Bal Labithta Miā'ata `Āminnžur 'Ilá Ţa`āmika Wa Shabika Lam Yatasannah ۖ Wa Anžur 'Ilá Ĥimārika Wa Linaj`alaka 'Āyatan Lilnnāsi ۖ Wa Anžur 'Ilá Al-`Ižāmi Kayfa Nunshizuhā Thumma Naksūhā Laĥmāan ۚ Falammā Tabayyana Lahu Qāla 'A`lamu 'Anna Allāha `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-259 یا چون آن کسی که به دهکده ای گذر کرد، در حالی که دیوارهای آن بر روی سقف هایش فرو ریخته بود [و اجساد ساکنانش پوسیده و متلاشی به نظر می آمد] گفت: خدا چگونه اینان را پس از مرگشان زنده می کند؟ پس خدا او را صد سال میراند، سپس وی را برانگیخت، به او فرمود: چه مقدار [در این منطقه] درنگ کرده ای؟ گفت: یک روز یا بخشی از یک روز درنگ کرده ام. [خدا] فرمود: بلکه صد سال درنگ کرده ای! به خوراکی و نوشیدنی خود بنگر که [پس از گذشت صد سال و رفت و آمد فصول چهارگانه] تغییری نکرده، و به دراز گوش خود نظر کن [که جسمش متلاشی شده، ما تو را زنده کردیم تا به پاسخ پرسشت برسی و به واقع شدن این حقیقت مطمئن شوی]، و تا تو را نشانه ای [از قدرت و ربوبیّت خود] برای مردم [در مورد زنده شدن مردگان] قرار دهیم، اکنون به استخوان ها [یِ دراز گوشت] بنگر که چگونه آنها را برمی داریم و به هم پیوند می دهیم، سپس بر آنها گوشت می پوشانیم. چون [کیفیتِ زنده شدنِ مردگان] بر او روشن شد، گفت: اکنون می دانم که یقیناً خدا بر هر کاری تواناست. أَ‌وْ‌ كَالَّذِي مَ‍رَّ‌ عَلَى‌ قَ‍‍رْيَةٍ‌ ‌وَهِيَ خَ‍‍ا‌وِيَةٌ عَلَى‌ عُرُ‌وشِهَا‌ قَ‍‍الَ ‌أَنَّ‍‍ى‌ يُحْيِي هَذِهِ ‌اللَّ‍‍هُ بَعْدَ‌ مَوْتِهَا‌ ۖ فَأَمَاتَهُ ‌اللَّ‍‍هُ مِائَةَ ع‍‍َ‍ام‌‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ بَعَثَ‍‍هُ ۖ قَ‍‍الَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَ‍‍الَ لَبِثْتُ يَوْماً‌ ‌أَ‌وْ‌ بَعْ‍‍ضَ يَ‍‍وْم‌‍ٍۖ قَ‍‍الَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ ع‍‍َ‍ام‌‍ٍ‌ فَا‌ن‍‍ظُ‍‍رْ‌ ‌إِلَى‌ طَ‍‍عَامِكَ ‌وَشَ‍رَ‌ابِكَ لَمْ يَتَسَ‍‍نَّ‍‍هْ ۖ ‌وَ‌ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ ‌إِلَى‌ حِمَا‌رِكَ ‌وَلِنَ‍‍جْ‍‍عَلَكَ ‌آيَة ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ۖ ‌وَ‌ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ ‌إِلَى‌ ‌الْعِ‍‍ظَ‍‍امِ كَ‍‍يْ‍‍فَ نُ‍‌‍ن‍‍شِزُهَا‌ ثُ‍‍مَّ نَكْسُوهَا‌ لَحْما‌‌ ًۚ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَبَيَّنَ لَ‍‍هُ قَ‍‍الَ ‌أَعْلَمُ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Wa 'Idh Qāla 'Ibhīmu Rabbi 'Arinī Kayfa Tuĥyī Al-Mawtá ۖ Qāla 'Awalam Tu'umin ۖ Qāla Balá Wa Lakin Liyaţma'inna Qalbī ۖ Qāla Fakhudh 'Arba`atan Mina Aţ-Ţayri Faşurhunna 'Ilayka Thumma Aj`al `Alá Kulli Jabalin Minhunna Juz'āan Thumma Ad`uhunna Ya'tīnaka Sa`yāan ۚ Wa A`lam 'Anna Allāha `Azīzun Ĥakīmun 002-260 و [یاد کنید] هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من نشان ده که مردگان را چگونه زنده می کنی؟ [خدا] فرمود: آیا [به قدرتم نسبت به زنده کردن مردگان] ایمان نیاورده ای؟! گفت: چرا، ولی [مشاهده این حقیقت را خواستم] تا قلبم آرامش یابد. [خدا] فرمود: پس چهار پرنده بگیر و آنها را [برای دقت در آفرینش هر یک] به خود نزدیک کن، و [بعد از کشتن، ریز ریز کردن و مخلوط کردنشان به هم] بر هر کوهی [در این منطقه] بخشی از آنها را قرار ده، سپس آنها را بخوان که شتابان به سویت می آیند؛ و بدان که یقیناً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌‍رَبِّ ‌أَ‌رِنِي كَ‍‍يْ‍‍فَ تُحْيِي ‌الْمَوْتَى‌ ۖ قَ‍‍الَ ‌أَ‌وَلَمْ تُؤْمِ‍‌‍نْ ۖ قَ‍‍الَ بَلَى‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لِيَ‍‍طْ‍‍مَئِ‍‍نَّ قَ‍‍لْبِي ۖ قَ‍‍الَ فَ‍‍خُ‍‍ذْ‌ ‌أَ‌رْبَعَة ً‌ مِنَ ‌ال‍‍طَّ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ فَ‍‍صُ‍‍رْهُ‍‍نَّ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ثُ‍‍مَّ ‌اجْ‍‍عَلْ عَلَى‌ كُلِّ جَبَلٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ‍‍نَّ جُزْ‌ء‌ا‌‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌ا‌دْعُهُ‍‍نَّ يَأْتِينَكَ سَعْيا‌ ًۚ ‌وَ‌اعْلَمْ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Mathalu Al-Ladhīna Yunfiqūna 'Amwālahum Fī Sabīli Allāhi Kamathali Ĥabbatin 'Anbatat Sab`a Sanābila Fī Kulli Sunbulatin Miā'atu Ĥabbatin Wa ۗ Allāhu Yuđā`ifu Liman Yashā'u Wa ۗ Allāhu Wāsi`un `Alīmun 002-261 مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، مانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند، در هر خوشه صد دانه باشد؛ و خدا برای هر که بخواهد چند برابر می کند و خدا بسیار عطا کننده و داناست. مَثَلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَمْوَ‌الَهُمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ ‌أَ‌نْ‍‍بَتَتْ سَ‍‍بْ‍‍عَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُ‍‌‍نْ‍‍بُلَةٍ‌ مِائَةُ حَبَّةٍۗ ‌وَ‌اللَّهُ يُ‍‍ضَ‍‍اعِفُ لِمَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَ‌اسِعٌ عَلِيمٌ
Al-Ladhīna Yunfiqūna 'Amwālahum Fī Sabīli Allāhi Thumma Lā Yutbi`ūna Mā 'Anfaqū Mannāan Wa Lā 'Adhan ۙ Lahum 'Ajruhum `Inda Rabbihim Wa Lā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-262 کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، سپس منت و آزاری به دنبال انفاقشان نمی آورند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است، و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَمْوَ‌الَهُمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ يُتْبِع‍‍ُ‍ونَ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مَ‍‍نّ‍‍ا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌ذ‌ى‌ ًۙ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍رُهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Qawlun Ma`rūfun Wa Maghfiratun Khayrun Min Şadaqatin Yatba`uhā 'Adhan Wa ۗ Allāhu Ghanīyun Ĥalīmun 002-263 گفتاری پسندیده [در برابر تهیدستان] و عفو [ی کریمانه نسبت به خشم و بد زبانی مستمندان] بهتر از بخششی است که دنبالش آزاری باشد، و خدا بی نیاز و بردبار است. قَ‍‍وْلٌ‌ مَعْر‍ُ‍‌وفٌ‌ ‌وَمَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةٌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‌‍نْ صَ‍‍دَ‍قَ‍‍ةٍ‌ يَتْبَعُهَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ذ‌ى‌ ًۗ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍نِيٌّ حَلِيمٌ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Tubţilū Şadaqātikum Bil-Manni Wa Al-'Adhá Kālladhī Yunfiqu Mālahu Ri'ā'a An-Nāsi Wa Lā Yu'uminu Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri ۖ Famathaluhu Kamathali Şafwānin `Alayhi Turābun Fa'aşābahu Wa Abilun Fatarakahu Şaldāan ۖ Lā Yaqdirūna `Alá Shay'in Mimmā Kasabū Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Al-Kāfirīna 002-264 ای اهل ایمان! صدقه هایتان را با منت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا به مردم انفاق می کند و به خدا و روز قیامت ایمان ندارد، که وصفش مانند سنگ سخت و خارایی است که بر آن [پوششی نازک از] خاک قرار دارد و رگباری تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف [و بدون خاک] واگذارد [صدقه ریایی مانند آن خاک است و این ریاکاران] به چیزی از آنچه کسب کرده اند، دست نمی یابند و خدا مردم کافر را هدایت نمی کند. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تُ‍‍بْ‍‍‍‍طِ‍‍لُو‌اصَ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِكُمْ بِ‍الْمَ‍‍نِّ ‌وَ‌الأَ‌ذَ‌ى‌ كَالَّذِي يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ مَالَ‍‍هُ ‌رِئ‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَلاَ‌ يُؤْمِنُ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ۖ فَمَثَلُ‍‍هُ كَمَثَلِ صَ‍‍فْو‍َ‍‌انٍ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ تُ‍رَ‍‌اب‌‍ٌ‌ فَأَ‍صَ‍‍ابَ‍‍هُ ‌وَ‌ابِل‌‍ٌ‌ فَتَ‍رَكَ‍‍هُ صَ‍‍لْد‌ا‌ ًۖ لاَ‌ يَ‍‍قْ‍‍دِ‌ر‍ُ‍‌ونَ عَلَى‌ شَ‍‍يْء‌ٍ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَسَبُو‌اۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Wa Mathalu Al-Ladhīna Yunfiqūna 'Amwālahumu Abtighā'a Marđāati Allāhi Wa Tathbītāan Min 'Anfusihim Kamathali Jannatin Birabwatin 'Aşābahā Wa Abilun Fa'ātat 'Ukulahā Đi`fayni Fa'in Lam Yuşibhā Wa Abilun Faţallun Wa ۗ Allāhu Bimā Ta`malūna Başīrun 002-265 ومثل کسانی که اموالشان را برای طلب خشنودی خدا و استوار کردن نفوسشان [بر حقایق ایمانی و فضایل اخلاقی] انفاق می کنند، مانند بوستانی است در جایی بلند که بارانی تند به آن برسد، در نتیجه میوه اش را دو چندان بدهد، و اگر باران تندی به آن نرسد باران ملایمی می رسد [و آن برای شادابی و محصول دادنش کافی است] و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. وَمَثَلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَمْوَ‌الَهُمُ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ مَرْ‍ضَ‍‍اةِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَتَثْبِيتا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍فُسِهِمْ كَمَثَلِ جَ‍‍نَّ‍‍ة ٍ‌ بِ‍رَبْ‍‍وَةٍ ‌أَ‍صَ‍‍ابَهَا‌ ‌وَ‌ابِل‌‍ٌ‌ فَآتَتْ ‌أُكُلَهَا‌ ضِ‍‍عْفَ‍‍يْ‍‍نِ فَإِ‌نْ لَمْ يُ‍‍صِ‍‍بْ‍‍هَا‌ ‌وَ‌ابِل‌‍ٌ‌ فَ‍‍طَ‍‍لٌّۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍يرٌ
'Ayawaddu 'Aĥadukum 'An Takūna Lahu Jannatun Min Nakhīlin Wa 'A`nābin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Lahu Fīhā Min Kulli Ath-Thamarāti Wa 'Aşābahu Al-Kibaru Wa Lahu Dhurrīyatun Đu`afā'u Fa'aşābahā 'I`şārun Fīhi Nārun Fāĥtaraqat ۗ Kadhālika Yubayyinu Allāhu Lakumu Al-'Āyāti La`allakum Tatafakkarūna 002-266 آیا یکی از شما دوست دارد که او را بوستانی از درختان خرما و انگور باشد که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است و برای وی در آن بوستان از هر گونه میوه و محصولی باشد، در حالی که پیری به او رسیده و دارای فرزندان ناتوان [و خردسال] است، پس گردبادی که در آن آتش سوزانی است به آن بوستان برسد و یک پارچه بسوزد؟ [ریا و منت و آزار به همین صورت انفاق را نابود می کند] این گونه خدا آیاتش را برای شما توضیح می دهد تا بیندیشید. أَيَوَ‌دُّ‌ ‌أَحَدُكُمْ ‌أَ‌نْ تَك‍‍ُ‍ونَ لَ‍‍هُ جَ‍‍نَّ‍‍ةٌ‌ مِ‍‌‍نْ نَ‍‍خِ‍‍ي‍‍لٍ‌ ‌وَ‌أَعْن‍‍َ‍اب‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ لَ‍‍هُ فِيهَا‌ مِ‍‌‍نْ كُلِّ ‌ال‍‍ثَّمَ‍رَ‍‌اتِ ‌وَ‌أَ‍صَ‍‍ابَهُ ‌الْكِبَرُ‌ ‌وَلَ‍‍هُ ‌ذُ‌رِّيَّة‌‍ٌضُ‍‍عَف‍‍َ‍ا‌ءُ‌ فَأَ‍صَ‍‍ابَهَ‍‍ا‌ ‌إِعْ‍‍صَ‍‍ا‌ر‌‌ٌ‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ن‍‍َ‍ا‌ر‌‌ٌ‌ فَاحْتَ‍رَقَ‍‍تْ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُ‌ونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Anfiqū Min Ţayyibāti Mā Kasabtum Wa Mimmā 'Akhrajnā Lakum Mina Al-'Arđi ۖ Wa Lā Tayammamū Al-Khabītha Minhu Tunfiqūna Wa Lastum Bi'ākhidhīhi 'Illā 'An Tughmiđū Fīhi ۚ Wa A`lamū 'Anna Allāha Ghanīyun Ĥamīdun 002-267 ای اهل ایمان! از پاکیزه های آنچه [از راه داد و ستد] به دست آورده اید، و آنچه [از گیاهان و معادن] برای شما از زمین بیرون آورده ایم، انفاق کنید و برای انفاق کردن دنبال مال ناپاک و بی ارزش و معیوب نروید، در حالی که اگر آن را به عنوان حقّ شما به خود شما می دادند، جز [با] چشم پوشی [و دلسردی] نمی گرفتید و بدانید که خدا، بی نیاز و ستوده است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ طَ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ مَا‌ كَسَ‍‍بْ‍‍تُمْ ‌وَمِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‍خْ‍رَجْ‍‍نَا‌ لَكُمْ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۖ ‌وَلاَ‌ تَيَ‍‍مَّ‍‍مُو‌ا‌الْ‍‍خَ‍‍ب‍‍ِ‍ي‍‍ثَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ تُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌وَلَسْتُمْ بِآ‍‍خِ‍‍ذ‍ِ‍ي‍‍هِ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ تُ‍‍غْ‍‍مِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۚ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍نِيٌّ حَمِيدٌ
Ash-Shayţānu Ya`idukumu Al-Faqra Wa Ya'murukum Bil-Faĥshā'i Wa ۖ Allāhu Ya`idukum Maghfiratan Minhu Wa Fađlāan Wa ۗ Allāhu Wāsi`un `Alīmun 002-268 شیطان، شما را [به هنگام انفاق مال با ارزش] از تهیدستی و فقر می ترساند، و شما را به کار زشت [چون بخل وخودداری از زکات و صدقات] امر می کند، و خدا شما را از سوی خود وعده آمرزش و فزونی رزق می دهد؛ و خدا بسیار عطا کننده و داناست. ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ يَعِدُكُمُ ‌الْفَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ ‌وَيَأْمُرُكُمْ بِ‍الْفَحْش‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَة ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌وَفَ‍‍ضْ‍‍لا‌ ًۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَ‌اسِعٌ عَلِيمٌ
Yu'utī Al-Ĥikmata Man Yashā'u ۚ Wa Man Yu'uta Al-Ĥikmata Faqad 'Ūtiya Khayan Kathīrāan ۗ Wa Mā Yadhdhakkaru 'Illā 'Ūlū Al-'Albābi 002-269 حکمت را به هر کس بخواهد می دهد، و آنکه به او حکمت داده شود، بی تردید او را خیر فراوانی داده اند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمی شود. يُؤْتِي ‌الْحِكْمَةَ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُؤْتَ ‌الْحِكْمَةَ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ خَ‍‍يْر‌ا‌‌ ً‌ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ًۗ ‌وَمَا‌ يَذَّكَّرُ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أ‍ُ‍‌وْلُو‌ا‌الأَلْبَابِ
Wa Mā 'Anfaqtum Min Nafaqatin 'Aw Nadhartum Min Nadhrin Fa'inna Allāha Ya`lamuhu ۗ Wa Mā Lilžžālimīna Min 'Anşārin 002-270 و هر نفقه ای که انفاق کردید و هر نذری را که برعهده گرفتید، یقیناً خدا آن را می داند، [در نتیجه فرمانبر را پاداش می دهد و ستمکار به آیات خدا و حقوق مردم را عذاب می کند] و برای ستمکاران در قیامت یاوری نیست. وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فَ‍‍قْ‍‍تُمْ مِ‍‌‍نْ نَفَ‍‍قَ‍‍ةٍ ‌أَ‌وْ‌ نَذَ‌رْتُمْ مِ‍‌‍نْ نَذْ‌ر‌‌ٍ‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَعْلَمُ‍‍هُ ۗ ‌وَمَا‌ لِل‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌ن‍‍صَ‍‍ا‌رٍ
'In Tub Aş-Şadaqāti Fani`immā Hiya ۖ Wa 'In Tukhfūhā Wa Tu'utūhā Al-Fuqarā'a Fahuwa Khayrun Lakum ۚ Wa Yukaffiru `Ankum Min Sayyi'ātikum Wa ۗ Allāhu Bimā Ta`malūna Khabīrun 002-271 اگر صدقه ها را آشکار کنید، کاری نیکوست، و اگر آنها را پنهان دارید و به تهیدستان دهید برای شما بهتر است؛ و خدا [به این سبب] بخشی از گناهانتان را محو می کند؛ و خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است. إِ‌نْ تُ‍‍بْ‍‍دُ‌و‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِ فَنِعِ‍‍مَّ‍‍ا‌ هِيَ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍خْ‍‍فُوهَا‌ ‌وَتُؤْتُوهَا‌ ‌الْفُ‍‍قَ‍‍ر‍َ‍‌ا‌ءَ‌ فَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ۚ ‌وَيُكَفِّ‍‍ر‍ُ‍‌ عَ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مِ‍‌‍نْ سَيِّئ‍‍َ‍‍اتِكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍بِيرٌ
Laysa `Alayka Hudāhum Wa Lakinna Allāha Yahdī Man Yashā'u ۗ Wa Mā Tunfiqū Min Khayrin Fali'anfusikum ۚ Wa Mā Tunfiqūna 'Illā Abtighā'a Wajhi Allāhi Wa Mā ۚ Tunfiqū Min Khayrin Yuwaffa 'Ilaykum Wa 'Antum Lā Tužlamūna 002-272 [ای پیامبر!] هدایت آنان [به سوی اخلاص در انفاق و ترک منّت و آزار] بر عهده تو نیست، [وظیفه تو ابلاغ پیام و اتمام حجّت است] بلکه خداست که هر کس را بخواهد هدایت می کند. [ای اهل ایمان!] و هر مالی را که انفاق کنید به سود خود شماست، و این در صورتی است که انفاق نکنید جز برای طلب خشنودی خدا. و آنچه از مال [باارزش و بی عیب] انفاق کنید، پاداشش به طور کامل به شما داده می شود، و مورد ستم قرار نخواهید گرفت. لَ‍‍يْ‍‍سَ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ هُدَ‌اهُمْ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَهْدِي مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَمَا‌ تُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَلِأَ‌ن‍‍فُسِكُمْ ۚ ‌وَمَا‌ تُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ ‌وَجْ‍‍هِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَمَا‌ تُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ يُوَفَّ ‌إِلَيْكُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لاَ‌ تُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
Lilfuqarā'i Al-Ladhīna 'Uĥşirū Fī Sabīli Allāhi Lā Yastaţī`ūna Đarbāan Al-'Arđi Yaĥsabuhumu Al-Jāhilu 'Aghniyā'a Mina At-Ta`affufi Ta`rifuhum Bisīmāhum Lā Yas'alūna An-Nāsa 'Ilĥāfāan ۗ Wa Mā Tunfiqū Min Khayrin Fa'inna Allāha Bihi `Alīmun 002-273 [صدقاتْ] حقِّ نیازمندانی است که در راه خدا [به سبب جنگ یا طلب دانش یا بیماری یا عوامل دیگر] در مضیقه و تنگنا افتاده اند [و برای فراهم کردن هزینه زندگی] نمی توانند در زمین سفر کنند؛ فرد ناآگاه آنان را از شدت پارسایی وعفّتی که دارند توانگر و بی نیاز می پندارد. [تو ای رسول من!] آنان را از سیمایشان می شناسی. [آنان] از مردم به اصرار چیزی نمی خواهند. و شما ای اهل ایمان! آنچه از مال [با ارزش و بی عیب] انفاقکنید، یقیناً خدا به آن داناست. لِلفُ‍‍قَ‍‍ر‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أُحْ‍‍صِ‍‍رُ‌و‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ لاَ‌ يَسْتَ‍‍طِ‍‍يع‍‍ُ‍ونَ ضَ‍‍رْبا‌‌ ً‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ يَحْسَبُهُمُ ‌الْجَاهِلُ ‌أَ‍‍غْ‍‍نِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مِنَ ‌ال‍‍تَّعَفُّفِ تَعْ‍‍رِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لاَ‌ يَسْأَل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌إِلْحَافا‌ ًۗ ‌وَمَا‌ تُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِ‍‍هِ عَلِيمٌ
Al-Ladhīna Yunfiqūna 'Amwālahum Bil-Layli Wa An-Nahāri Siran Wa `Alāniyatan Falahum 'Ajruhum `Inda Rabbihim Wa Lā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-274 کسانی که [چون علی بن أبی طالب (علیه السلام)] اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق می کنند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است؛ و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَمْوَ‌الَهُمْ بِ‍ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ سِ‍‍ر‍ّ‍‌ا‌ ً‌ ‌وَعَلاَنِيَة‌ ً‌ فَلَهُمْ ‌أَجْ‍‍رُهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Al-Ladhīna Ya'kulūna Ar-Ribā Lā Yaqūmūna 'Illā Kamā Yaqūmu Al-Ladhī Yatakhabbaţuhu Ash-Shayţānu Mina Al-Massi ۚ Dhālika Bi'annahum Qālū 'Innamā Al-Bay`u Mithlu Ar-Ribā ۗ Wa 'Aĥalla Allāhu Al-Bay`a Wa Ĥarrama Ar-Ribā ۚ Faman Jā'ahu Maw`ižatun Min Rabbihintahá Falahu Mā Salafa Wa 'Amruhu~ 'Ilá Allāhi ۖ Wa Man `Āda Fa'ūlā'ika 'Aşĥābu An-Nāri ۖ Hum Fīhā Khālidūna 002-275 کسانی که ربا می خورند [در میان مردم و برای امر معیشت و زندگی] به پای نمی خیزند، مگر مانند به پای خاستن کسی که شیطان او را با تماس خود آشفته حال کرده [و تعادل روانی و عقلی اش را مختل ساخته] است، این بدان سبب است که آنان گفتند: خرید و فروش هم مانند رباست. در حالی که خدا خرید و فروش را حلال، و ربا را حرام کرده است. پس هر که از سوی پروردگارش پندی به او رسد و [از کار زشت خود] بازایستد، سودهایی که [پیش از تحریم آن] به دست آورده، مال خود اوست، و کارش [از جهت آثار گناه و کیفر آخرتی] با خداست. و کسانی که [به عمل زشت خود] بازگردند [و نهی خدا را احترام نکنند] پس آنان اهل آتش اند، و در آن جاودانه اند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَأْكُل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍رِّبَا‌ لاَ‌ يَ‍‍قُ‍‍وم‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ كَمَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ومُ ‌الَّذِي يَتَ‍‍خَ‍‍بَّ‍‍طُ‍‍هُ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ مِنَ ‌الْمَسِّ ۚ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍عُ مِثْلُ ‌ال‍‍رِّبَا‌ ۗ ‌وَ‌أَحَلَّ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍عَ ‌وَحَ‍رَّمَ ‌ال‍‍رِّبَا‌ ۚ فَمَ‍‌‍نْ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُ مَوْعِ‍‍ظَ‍‍ةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّ‍‍هِ فَا‌ن‍‍تَهَى‌ فَلَ‍‍هُ مَا‌ سَلَفَ ‌وَ‌أَمْرُهُ~ُ ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ع‍‍َ‍ا‌دَ‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Yamĥaqu Allāhu Ar-Ribā Wa Yurbī Aş-Şadaqāti Wa ۗ Allāhu Lā Yuĥibbu Kulla Kaffārin 'Athīmin 002-276 خدا ربا را نابود می کند، و صدقات را فزونی می دهد؛ و خدا هیچ ناسپاس بزه کاری را دوست ندارد. يَمْحَ‍‍قُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌ال‍‍رِّبَا‌ ‌وَيُرْبِي ‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يُحِبُّ كُلَّ كَفّ‍‍َ‍ا‌رٍ‌ ‌أَثِيمٍ
'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa 'Aqāmū Aş-Şalāata Wa 'Ātaw Az-Zakāata Lahum 'Ajruhum `Inda Rabbihim Wa Lā Khawfun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanūna 002-277 مسلماً کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، و نماز را به پا داشتند، و زکات پرداختند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی [شایسته و مناسب] است، و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌أَ‍قَ‍‍امُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتَوْ‌ا‌ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍رُهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Attaqū Allaha Wa Dharū Mā Baqiya Mina Ar-Ribā 'In Kuntum Mu'uminīna 002-278 ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید، و اگر مؤمن [واقعی] هستید آنچه را از ربا [بر عهده مردم] باقی مانده رها کنید. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌ذَ‌رُ‌و‌ا‌ مَا‌ بَ‍‍قِ‍‍يَ مِنَ ‌ال‍‍رِّبَ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Fa'in Lam Taf`alū Fa'dhanū Biĥarbin Mina Allāhi Wa Rasūlihi ۖ Wa 'In Tubtum Falakum Ru'ūsu 'Amwālikum Lā Tažlimūna Wa Lā Tužlamūna 002-279 واگر چنین نکردید [و به رباخواری اصرار ورزیدید] به جنگی بزرگ از سوی خدا و رسولش [بر ضد خود] یقین کنید؛ و اگر توبه کردید، اصل سرمایه های شما برای خود شماست [و سودهای گرفته شده را به مردم بازگردانید] که در این صورت نه ستم می کنید و نه مورد ستم قرار می گیرید. فَإِ‌نْ لَمْ تَفْعَلُو‌ا‌ فَأْ‌ذَنُو‌ا‌ بِحَرْبٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍بْ‍‍تُمْ فَلَكُمْ ‌رُ‌ء‍ُ‍‌وسُ ‌أَمْوَ‌الِكُمْ لاَ‌ تَ‍‍ظْ‍‍لِم‍‍ُ‍ونَ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
Wa 'In Kāna Dhū `Usratin Fanažiratun 'Ilá Maysaratin ۚ Wa 'An Taşaddaqū Khayrun Lakum ۖ 'In Kuntum Ta`lamūna 002-280 و اگر [بدهکار] تنگدست بود [بر شماست که] او را تا هنگام توانایی مهلت دهید؛ و بخشیدن همه وام [و چشم پوشی و گذشت از آن در صورتی که توانایی پرداختش را ندارد] اگر [فضیلت وثوابش را] بدانید برای شما بهتر است. وَ‌إِ‌نْ ك‍‍َ‍انَ ‌ذُ‌و‌ عُسْ‍رَة‌‍ٍ‌ فَنَ‍‍ظِ‍رَة‌‍ٌ‌ ‌إِلَى‌ مَيْسَ‍رَةٍۚ ‌وَ‌أَ‌نْ تَ‍‍صَ‍‍دَّ‍‍قُ‍‍و‌اخَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ۖ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa Attaqū Yawmāan Turja`ūna Fīhi 'Ilá Allāhi ۖ Thumma Tuwaffá Kullu Nafsin Mā Kasabat Wa Hum Lā Yužlamūna 002-281 و پروا کنید از روزی که در آن به سوی خدا بازگردانده می شوید، سپس به هر کس آنچه انجام داده، به طور کامل داده می شود؛ و آنان مورد ستم قرار نمی گیرند [زیرا هر چه را دریافت می کنند، تجسّمِ عینی اعمال خودشان است]. وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ يَوْما‌‌ ً‌ تُرْجَع‍‍ُ‍ونَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ثُ‍‍مَّ تُوَفَّى‌ كُلُّ نَفْسٍ‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَهُمْ لاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Idhā Tadāyantum Bidaynin 'Ilá 'Ajalin Musamman Fāktubūhu ۚ Wa Līaktub Baynakum Kātibun Bil-`Adli ۚ Wa Lā Ya'ba Kātibun 'An Yaktuba Kamā `Allamahu Allāhu ۚ Falyaktub Wa Līumlili Al-Ladhī `Alayhi Al-Ĥaqqu Wa Līattaqi Allāha Rabbahu Wa Lā Yabkhas Minhu Shay'āan ۚ Fa'in Kāna Al-Ladhī `Alayhi Al-Ĥaqqu Safīhāan 'Aw Đa`īfāan 'Aw Lā Yastaţī`u 'An Yumilla Huwa Falyumlil Walīyuhu Bil-`Adli ۚ Wa Astash/hidū Shahīdayni Min Rijālikum ۖ Fa'in Lam Yakūnā Rajulayni Farajulun Wa Amra'atāni Mimman Tarđawna Mina Ash-Shuhadā'i 'An Tađilla 'Iĥdāhumā Fatudhakkira 'Iĥdāhumā Al-'Ukhۚ Wa Lā Ya'ba Ash-Shuhadā'u 'Idhā Mā Du`ū ۚ Wa Lā Tas'amū 'An Taktubūhu Şaghīrāan 'Aw Kabīrāan 'Ilá 'Ajalihi ۚ Dhālikum 'Aqsaţu `Inda Allāhi Wa 'Aqwamu Lilshshahādati Wa 'Adná 'Allā Tartābū ۖ 'Illā 'An Takūna Tijāratan Ĥāđiratan Tudīrūnahā Baynakum Falaysa `Alaykum Junāĥun 'Allā Taktubūhā ۗ Wa 'Ash/hidū 'Idhā Tabāya`tum ۚ Wa Lā Yuđārra Kātibun Wa Lā Shahīdun ۚ Wa 'In Taf`alū Fa'innahu Fusūqun Bikum ۗ Wa Attaqū Allaha ۖ Wa Yu`allimukumu Allāhu Wa ۗ Allāhu Bikulli Shay'in `Alīmun 002-282 ای اهل ایمان! چنانچه وامی به یکدیگر تا سر آمد معینی، دادید، لازم است آن را بنویسید. و باید نویسنده ای [سَنَدش را] در میان خودتان به عدالت بنویسد. و نباید هیچ نویسنده ای از نوشتن سند همان گونه که خدا [بر اساس قوانین شرعی] به او آموخته است، دریغ ورزد. او باید بنویسد، و کسی که حقْ به عهده اوست باید [کلامش را جهت تنظیم سند برای نویسنده] املا کند، و از خدا که پروردگار اوست پروا نماید و از حق چیزی را نکاهد. و اگر کسی که حق به عهده اوست، سفیه یا ناتوان باشد، یا [به علتی] نتواند املا کند، ولیّ و سرپرست او به عدالت املا کند. و دو شاهد از مردانتان را [بر این حق] شاهد بگیرید، و اگر دو مرد نبود، یک مرد و دو زن را از میان شاهدانی که می پسندید، شاهد بگیرید تا اگر یکی از آن دو زن [واقعیت را] فراموش کرد، آن دیگری او را یادآوری کند. و شاهدان هنگامی که [برای ادای شهادت] دعوت شوند [از پاسخ دعوت] امتناع نورزند، و از نوشتن [سندِ وام] تا سرآمد معیّنش، کوچک باشد یا بزرگ، ملول نشوید، این [کار] نزد خدا عادلانه تر و برای اقامه شهادت پابرجاتر، و به اینکه [در جنس وام، اندازه آن و زمان پرداختش] شک نکنید [و ستیز و نزاعی پیش نیاید،] نزدیک تر است. مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که آن را میان خود دست به دست می کنید، در این صورت بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و هرگاه داد و ستد کنید، شاهد بگیرید. و نباید به نویسنده و شاهد زیان برسد و اگر زیان برسانید، خروج از اطاعت خداست که گریبانگیر شما شده است و از خدا پروا کنید و خدا [احکامش را] به شما می آموزد و خدا به همه چیز داناست. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تَدَ‌ايَ‍‌‍ن‍‍تُمْ بِدَيْ‍‍ن‌‍ٍ‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌أَجَلٍ‌ مُسَ‍‍مّ‍‍ى‌‌ ً‌ فَاكْتُب‍‍ُ‍وهُ ۚ ‌وَلْيَكْتُ‍‍بْ بَيْنَكُمْ كَاتِب‌‍ٌ‌ بِ‍الْعَ‍‍دْلِ ۚ ‌وَلاَ‌ يَأْبَ كَاتِبٌ ‌أَ‌نْ يَكْتُبَ كَمَا‌ عَلَّمَهُ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ فَلْيَكْتُ‍‍بْ ‌وَلْيُمْلِلِ ‌الَّذِي عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌الْحَ‍‍قُّ ‌وَلْيَتَّ‍‍قِ ‌اللَّ‍‍هَ ‌‍رَبَّ‍‍هُ ‌وَلاَ‌ يَ‍‍بْ‍‍‍‍خَ‍‍سْ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌‌ ًۚ فَإِ‌نْ ك‍‍َ‍انَ ‌الَّذِي عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌الْحَ‍‍قُّ سَفِيهاً‌ ‌أَ‌وْ‌ ضَ‍‍عِيفاً‌ ‌أَ‌وْ‌ لاَ‌ يَسْتَ‍‍طِ‍‍ي‍‍عُ ‌أَ‌نْ يُمِلَّ هُوَ‌ فَلْيُمْلِلْ ‌وَلِيُّ‍‍هُ بِ‍الْعَ‍‍دْلِ ۚ ‌وَ‌اسْتَشْهِدُ‌و‌ا‌ شَهِيدَيْ‍‍نِ مِ‍‌‍نْ ‌رِجَالِكُمْ ۖ فَإِ‌نْ لَمْ يَكُونَا‌ ‌‍رَجُلَ‍‍يْ‍‍نِ فَ‍رَجُلٌ‌ ‌وَ‌امْ‍رَ‌أَت‍‍َ‍انِ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ تَرْ‍ضَ‍‍وْنَ مِنَ ‌ال‍‍شُّهَد‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌أَ‌نْ تَ‍‍ضِ‍‍لَّ ‌إِحْدَ‌اهُمَا‌ فَتُذَكِّ‍‍ر‍َ‍‌ ‌إِحْدَ‌اهُمَا‌ ‌الأُ‍خْ‍رَ‌ى‌ ۚ ‌وَلاَ‌ يَأْبَ ‌ال‍‍شُّهَد‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَا‌ ‌دُعُو‌اۚ ‌وَلاَ‌ تَسْأَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ تَكْتُب‍‍ُ‍وهُ صَ‍‍غِ‍‍ي‍‍ر‌اً‌ ‌أَ‌وْ‌ كَبِي‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌أَجَلِ‍‍هِ ۚ ‌ذَلِكُمْ ‌أَ‍قْ‍‍سَ‍‍طُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌أَ‍قْ‍‍وَمُ لِلشَّهَا‌دَةِ ‌وَ‌أَ‌دْنَ‍‍ى‌ ‌أَلاَّ‌ تَرْتَابُ‍‍و‌اۖ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ تَك‍‍ُ‍ونَ تِجَا‌‍رَةً حَاضِ‍رَة‌ ً‌ تُدِيرُ‌ونَهَا‌ بَيْنَكُمْ فَلَ‍‍يْ‍‍سَ عَلَيْكُمْ جُن‍‍َ‍احٌ ‌أَلاَّ‌ تَكْتُبُوهَا‌ ۗ ‌وَ‌أَشْهِدُ‌و‌ا‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تَبَايَعْتُمْ ۚ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍ضَ‍‍ا‌‍رَّ‌ كَاتِبٌ‌ ‌وَلاَ‌ شَه‍‍ِ‍ي‍‍د‌ٌۚ ‌وَ‌إِ‌نْ تَفْعَلُو‌ا‌ فَإِنَّ‍‍هُ فُس‍‍ُ‍و‍ق‍‍‌‍ٌ‌ بِكُمْ ۗ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ۖ ‌وَيُعَلِّمُكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِكُلِّ شَ‍‍يْءٍ‌ عَلِيمٌ
Wa 'In Kuntum `Alá Safarin Wa Lam Tjidū Kātibāan Farihānun Maqbūđatun ۖ Fa'in 'Amina Ba`đukum Ba`đāan Falyu'uaddi Al-Ladhī A'utumina 'Amānatahu Wa Līattaqi Allāha Rabbahu ۗ Wa Lā Taktumū Ash-Shahādata ۚ Wa Man Yaktumhā Fa'innahu~thimun Qalbuhu Wa ۗ Allāhu Bimā Ta`malūna `Alīmun 002-283 و اگر در سفر بودید و نویسنده ای [برای ثبت سند] نیافتید، وثیقه های دریافت شده [جایگزین سند و شاهد] است. و اگر یکدیگر را امین دانستید [وثیقه لازم نیست] پس باید کسی که امینش دانسته اند، امانتش را ادا کند. و از خدا پروردگار خود، پروا نماید و [شما ای شاهدان!] شهادت را پنهان نکنید و هر که آن را پنهان کند، یقیناً دلش گناهکار است؛ و خدا به آنچه انجام می دهید داناست. وَ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ عَلَى‌ سَفَر‌ٍ‌ ‌وَلَمْ تجِدُ‌و‌ا‌ كَاتِبا‌‌ ً‌ فَ‍‍رِه‍‍َ‍انٌ‌ مَ‍‍قْ‍‍بُوضَ‍‍ة‌‍ٌۖ فَإِ‌نْ ‌أَمِنَ بَعْ‍‍ضُ‍‍كُمْ بَعْ‍‍ض‍‍ا‌‌ ً‌ فَلْيُؤَ‌دِّ‌ ‌الَّذِي ‌ا‌ؤْتُمِنَ ‌أَمَانَتَ‍‍هُ ‌وَلْيَتَّ‍‍قِ ‌اللَّ‍‍هَ ‌‍رَبَّ‍‍هُ ۗ ‌وَلاَ‌ تَكْتُمُو‌ا‌ال‍‍شَّهَا‌دَةَ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَكْتُمْهَا‌ فَإِنَّ‍‍هُ~ُ ‌آثِم‌‍ٌقَ‍‍لْبُ‍‍هُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ عَلِيمٌ
Lillāh Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi ۗ Wa 'In Tubdū Mā Fī 'Anfusikum 'Aw Tukhfūhu Yuĥāsibkum Bihi Allāhu ۖ Fayaghfiru Liman Yashā'u Wa Yu`adhdhibu Man Yashā'u Wa ۗ Allāhu `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 002-284 آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، و اگر آنچه [از نیّت های فاسد و افکار باطل] در دل دارید آشکار کنید یا پنهان سازید، خدا شما را به آن محاسبه می کند؛ پس هر که را بخواهد می آمرزد، و هر که را بخواهد عذاب می کند؛ و خدا بر هر کاری تواناست. ‍لِلَّهِ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍بْ‍‍دُ‌و‌ا‌ مَا‌ فِ‍‍ي ‌أَ‌ن‍‍فُسِكُمْ ‌أَ‌وْ‌ تُ‍‍خْ‍‍ف‍‍ُ‍وهُ يُحَاسِ‍‍بْ‍‍كُمْ بِهِ ‌اللَّ‍‍هُ ۖ فَيَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍ُ‍‌ لِمَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَيُعَذِّبُ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
'Āmana Ar-Rasūlu Bimā 'Unzila 'Ilayhi Min Rabbihi Wa Al-Mu'uminūna ۚ Kullun 'Āmana Billāhi Wa Malā'ikatihi Wa Kutubihi Wa Rusulihi Lā Nufarriqu Bayna 'Aĥadin Min Rusulihi ۚ Wa Qālū Sami`nā Wa 'Aţa`nā ۖ Ghufnaka Rabbanā Wa 'Ilayka Al-Maşīru 002-285 پیامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ایمان آورده، و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و کتاب ها و پیامبرانش، ایمان آورده اند [و بر اساس ایمان استوارشان گفتند:] ما میان هیچ یک از پیامبران او فرق نمی گذاریم. و گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم، پروردگارا! آمرزشت را خواهانیم و بازگشت [همه] به سوی توست. آمَنَ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولُ بِمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّ‍‍هِ ‌وَ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ ۚ كُلّ‌‍ٌ‌ ‌آمَنَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَمَلاَئِكَتِ‍‍هِ ‌وَكُتُبِ‍‍هِ ‌وَ‌رُسُلِ‍‍هِ لاَ‌ نُفَرِّ‍‍قُ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌أَحَد‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌رُسُلِ‍‍هِ ۚ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ سَمِعْنَا‌ ‌وَ‌أَ‍طَ‍‍عْنَا‌ ۖ غُ‍‍فْ‍رَ‌انَكَ ‌‍رَبَّنَا‌ ‌وَ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌الْمَ‍‍صِ‍‍يرُ
Lā Yukallifu Allāhu Nafsāan 'Illā Wus`ahā ۚ Lahā Mā Kasabat Wa `Alayhā Mā Aktasabat ۗ Rabbanā Lā Tu'uākhidhnā 'In Nasīnā 'Aw 'Akhţa'nā ۚ Rabbanā Wa Lā Taĥmil `Alaynā 'Işan Kamā Ĥamaltahu `Alá Al-Ladhīna Min Qablinā ۚ Rabbanā Wa Lā Tuĥammilnā Mā Lā Ţāqata Lanā Bihi ۖ Wa A`fu `Annā Wa Aghfir Lanā Wa Arĥamnā ۚ 'Anta Mawlānā Fānşurnā `Alá Al-Qawmi Al-Kāfirīna 002-286 خدا هیچ کس را جز به اندازه توانایی اش تکلیف نمی کند. هر کس عمل شایسته ای انجام داده، به سود اوست، و هر کس مرتکب کار زشتی شده، به زیان اوست. [مؤمنان گویند:] پروردگارا! اگر فراموش کردیم یا مرتکب اشتباه شدیم، ما را مؤاخذه مکن. پروردگارا! تکالیف سنگینی برعهده ما مگذار، چنان که بر عهده کسانی که پیش از ما بودند گذاشتی. پروردگارا! و آنچه را به آن تاب و توان نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را بیامرز؛ و بر ما رحم کن؛ تو سرپرست مایی؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز فرما. لاَ‌ يُكَلِّفُ ‌اللَّ‍‍هُ نَفْسا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ ‌وُسْعَهَا‌ ۚ لَهَا‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَعَلَيْهَا‌ مَا‌ ‌اكْتَسَبَتْ ۗ ‌‍رَبَّنَا‌ لاَ‌ تُؤ‍َ‍‌اخِ‍‍ذْنَ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ نَسِينَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَ‍خْ‍‍طَ‍‍أْنَا‌ ۚ ‌‍رَبَّنَا‌ ‌وَلاَ‌ تَحْمِلْ عَلَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِصْ‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ كَمَا‌ حَمَلْتَ‍‍هُ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِنَا‌ ۚ ‌‍رَبَّنَا‌ ‌وَلاَ‌ تُحَ‍‍مِّ‍‍لْنَا‌ مَا‌ لاَ‌ طَ‍‍اقَ‍‍ةَ لَنَا‌ بِ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌اعْفُ عَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌وَ‌اغْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَنَا‌ ‌وَ‌ا‌رْحَمْنَ‍‍اۚ ‌أَ‌نْ‍‍تَ مَوْلاَنَا‌ فَا‌ن‍‍صُ‍‍رْنَا‌ عَلَى‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah