Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Al-Ĥam du Lill ā h A l-Ladh ī 'An zala `Alá `Ab dihi A l-Kitā ba Wa Lam Yaj `al Llahu `Iwajā ۜ
018-001 سڀ ساراھ انھي الله کي جڳائي جنھن پنھنجي ٻانھي (ﷴ ﷺ) تي ڪتاب لاٿو ۽ ان ۾ ڪو ڏِنگ نه رکيائين.
ا لْحَمْدُ لِلَّهِ ا لَّذِي أَن زَلَ عَلَى عَبْ دِهِ ا لْكِتَا بَ وَلَمْ يَجْ عَلْ لَّهُ عِوَجَا
Q ayyimāan Liyun dh ir a Ba'sāan Sh adīdāan Min Ladunhu Wa Yubash sh ir a A l-Mu'uminī na A l-Ladh ī na Ya`malū na A ş -Ş āliĥā ti 'Ann a Lahum 'Aj rā an Ĥasanāan
018-002 ھن لاءِ سڌو ڪيائين ته الله وٽان سخت مُصيبت کان ڪافرن کي ڊيڄاري ۽ اُنھن مؤمنن کي خوشخبري ڏي جيڪي چڱا ڪم ڪندا آھن ته اُنھن لاءِ چڱو اجر آھي.
قَ يِّما ً لِيُن ذِر َ بَأْسا ً شَدِيدا ً مِن ْ لَدُنْ هُ وَيُبَشِّر َ ا لْمُؤْمِنِي نَ ا لَّذِي نَ يَعْمَلُو نَ ا ل صَّ الِحَا تِ أَنّ َ لَهُمْ أَجْ راً حَسَناً
Mākith ī na Fī hi 'Abadāan
018-003 منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
مَاكِثِي نَ فِي هِ أَبَداً
Wa Yun dh ir a A l-Ladh ī na Q ālū A kh dh a A ll āhu Waladāan
018-004 ۽ انھن کي ڊيڄاري جيڪي چون ٿا ته الله (پاڻ لاءِ) پُٽ ورتو آھي.
وَيُن ذِر َ ا لَّذِي نَ قَ الُوا ا خَ ذَ ا للَّ هُ وَلَداً
Mmā Lahum Bihi Min `Ilmin Wa Lā Li'ābā 'ihim ۚ Kabura t Kalimatan Takh ru ju Min 'Afwāhihim ۚ 'In Yaq ūlū na 'Illā Kadh ibāan
018-005 جنھن جو نڪي کين ۽ نڪي سندن پيءُ ڏاڏن کي ڪو علم آھي، وڏي (گناھ جي)ڳالھ آھي جا سندن واتان نڪري ٿي، اھي ڪوڙ کانسواءِ (ٻيو ڪي) نه چوندا آھن.
مَّ ا لَهُمْ بِهِ مِن ْ عِلْمٍ وَلاَ لِآبَا ئِهِمْ ۚ كَبُرَ تْ كَلِمَة ً تَخْ رُجُ مِن ْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِن ْ يَقُ ولُو نَ إِلاَّ كَذِباً
Fala`allaka Bākh n Nafsaka `Alá 'Āth ār ihim 'In Lam Yu'uminū Bihadh ā A l-Ĥadīth i 'Asafāan
018-006 جيڪڏھن اھي ھن ڳالھ کي نه مڃن ته متان تون ارمان کان سندن پويان پاڻ کي ھلاڪ ڪرين.
فَلَعَلَّكَ بَاخِ عٌ نَفْسَكَ عَلَى آثَار ِهِمْ إِن ْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهَذَا ا لْحَدِي ثِ أَسَفاً
'Inn ā Ja`alnā Mā `Alá A l-'Arđi Zīnatan Lahā Linab luwahum 'Ayyuhum 'Aĥsanu `Amalāan
018-007 جيڪي زمين تي آھي سو اسان ان جي سينگار لاءِ ھن ڪري ڪيو ته سندن آزمائش وٺون ته انھن مان عملن ۾ ڏاڍو چڱو ڪير آھي.
إِنَّ ا جَعَلْنَا مَا عَلَى ا لأَرْضِ زِينَة ً لَهَا لِنَبْ لُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً
Wa 'Inn ā Lajā`ilū na Mā `Alayhā Ş a`īdāan Juru zāan
018-008 ۽ ان زمين تي جيڪا (ساول) آھي سا اسين چٽي پٽي ڪرڻ وارا آھيون.
وَإِنَّ ا لَجَاعِلُو نَ مَا عَلَيْهَا صَ عِيدا ً جُرُزاً
'Am Ĥasib ta 'Ann a 'Aş ĥā ba A l-Kahfi Wa A r-Ra q ī mi Kānū Min 'Āyātinā `Ajabāan
018-009 پر ڀانيو اٿيئي ته غار ۽ رقيم وارا اسان جي نشانين مان عجيب آھن.
أَمْ حَسِبْ تَ أَنّ َ أَصْ حَا بَ ا لْكَهْفِ وَا ل رَّ قِ ي مِ كَانُوا مِن ْ آيَاتِنَا عَجَباً
'Idh 'Awá A l-Fityatu 'Ilá A l-Kahfi Faq ālū Ra bbanā 'Ātinā Min Ladun ka Ra ĥmatan Wa Hayyi' Lanā Min 'Am r inā Ra sh adāan
018-010 جڏھن غار ۾ ڪيترن جوانن جاءِ ورتي تڏھن چيائون ته اي اسان جا پالڻھار پاڻ وٽان اسان تي ٻاجھ عطا ڪر ۽ اسان جي ڪم ۾ اسان لاءِ چڱائي ڪر.
إِذْ أَوَى ا لْفِتْيَةُ إِلَى ا لْكَهْفِ فَقَ الُوا رَ بَّنَا آتِنَا مِن ْ لَدُنْ كَ رَ حْمَة ً وَهَيِّئْ لَنَا مِن ْ أَمْر ِنَا رَ شَداً
Fađara b nā `Alá 'Ādh ānihim Fī A l-Kahfi Sinī na `Adadāan
018-011 پوءِ ڪيترائي ورهيه کين غار ۾ ڪَنن ڀر سمھاريوسون.
فَضَ رَ بْ نَا عَلَى آذَانِهِمْ فِي ا لْكَهْفِ سِنِي نَ عَدَداً
Th umm a Ba`ath nāhum Lina`lama 'Ay yu A l-Ĥizbay ni 'Aĥş á Limā Labith ū 'Amadāan
018-012 وري کين ھن لاءِ اٿاريوسون ته ڏيکاريون ته جا مدت رھيا سا ٻنھي ٽولين مان ڪھڙي کي ياد آھي.
ثُمّ َ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ ا لْحِزْبَيْ نِ أَحْصَ ى لِمَا لَبِثُو ا أَمَداً
Naĥnu Naq uş ş u `Alay ka Naba'ahum Bil-Ĥaq q i ۚ 'Inn ahum Fityatun 'Āmanū Bira bbihim Wa Zid nāhum Hud an
018-013 اسين توکي سندن سچي خبر بيان ڪريون ٿا، بيشڪ اھي ڪيترا جوان ھوا جو پنھنجي پالڻھار کي مڃيو ھوائون ۽ کين وڌيڪ ھدايت ڪئي ھئي سون.
نَحْنُ نَقُ صّ ُ عَلَيْ كَ نَبَأَهُمْ بِا لْحَقِّ ۚ إِنَّ هُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَ بِّهِمْ وَزِد ْنَاهُمْ هُد ىً
Wa Ra baţ Q ulūbihim 'Idh Q āmū Faq ālū Ra bbunā Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Lan Nad `uwa Min Dūnihi~ 'Ilahāan ۖ Laq ad Q ulnā 'Idh āan Sh aţ aţ āan
018-014 ۽ سندن دلين تي (سچائي) ٻڌي سون جڏھن اٿيا تڏھن چيائون ته اسان جو پالڻھار آسمانن ۽ زمين جو پالڻھار آھي ان کانسواءِ ٻئي ڪنھن کي معبُود ڪري نه سڏينداسون (جي سڏيوسون ته) ضروربيشڪ اُنھي مھل بيھودي ڳالھ چئي سون.
وَرَ بَطْ نَا عَلَى قُ لُوبِهِمْ إِذْ قَ امُوا فَقَ الُوا رَ بُّنَا رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ لَن ْ نَد ْعُوَ مِن ْ دُونِهِ إِلَها ً ۖ لَقَ د ْ قُ لْنَا إِذا ً شَطَ ط اً
Hā 'uulā ' Q awmunā A kh dh ū Min Dūnihi~ 'Ālihatan ۖ Lawlā Ya'tū na `Alayhim Bisulţ ā nin Bayyinin ۖ Faman 'Ažlamu Mimm ani A A ll āhi Kadh ibāan
018-015 اسان جي ھن قوم الله کانسواءِ ٻيا معبود ورتا آھن، مٿن ڇونه ڪو پڌرو دليل آڻيندا آھن؟ پوءِ جيڪو الله تي ڪوڙ ٺاھي ان کان وڌيڪ ظالم ڪير آھي؟
هَا ؤُلاَء قَ وْمُنَا ا خَ ذُوا مِن ْ دُونِهِ آلِهَة ً ۖ لَوْلاَ يَأْتُو نَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطَ ا ن ٍ بَيِّنٍ ۖ فَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ نِ ا رَ ى عَلَى ا للَّ هِ كَذِباً
Wa 'Idh A m Wa Mā Ya`budū na 'Illā A l-Laha Fa'wū 'Ilá A l-Kahfi Yan sh ur Lakum Ra bbukum Min Ra ĥmatihi Wa Yuhayyi' Lakum Min 'Am r ikum Mir faq āan
018-016 ۽ جڏھن انھن (مشرڪن) کان ۽ (اھي) الله کانسواءِ جن کي پوڄيندا آھن تن کان پاسي ٿيو تڏھن غار ڏانھن پناہ وٺو ته اوھان جو پالڻھار اوھان لاءِ ٻاجھ پکيڙيندو ۽ اوھان جي ڪم ۾ اوھان لاءِ سولائي موجود ڪندو.
وَإِذْ ا ُو نَ إِلاَّ ا للَّ هَ فَأْوُو ا إِلَى ا لْكَهْفِ يَن شُرْ لَكُمْ رَ بُّكُمْ مِن ْ رَ حْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِن ْ أَمْر ِكُمْ مِر فَق اً
Wa Tará A sh -Sh am sa 'Idh ā Ţ ala`at Tazāwaru `An Kahfihim Dh ā ta A l-Yamī ni Wa 'Idh ā Gh ra bat Taq r iđuhum Dh ā ta A sh -Sh imā li Wa Hum Fī Faj watin Minhu ۚ Dh ālika Min 'Āyā ti A ll ā hi ۗ Man Yahdi A ll ā hu Fahuwa A l-Muhtadi ۖ Wa Man Yuđlil Falan Tajida Lahu Walīyāan Mursh idāan
018-017 ۽ (اي ڏسندڙ) جڏھن سج اڀري (تڏھن) ڏسندين ته (اُس) سندن غار کان سڄي پاسي لڙندي آھي ۽ جڏھن لھي تڏھن سندن کٻي پاسي مڙندي آھي ۽ اُھي ان (غار جي) ويڪرائي ۾ آھن، اِھا الله جي نشانين مان آھي، جنھن کي الله ھدايت ڪري سو ھدايت وارو آھي، ۽ جنھن کي ڀُلائي ان لاءِ ڪوبه دوست واٽ ڏيکارندڙ نه لھندين.
وَتَرَ ى ا ل شَّمْسَ إِذَا طَ لَعَتْ تَزَاوَرُ عَن ْ كَهْفِهِمْ ذَا تَ ا لْيَمِي نِ وَإِذَا غَ رَ بَتْ تَقْ ر ِضُ هُمْ ذَا تَ ا ل شِّمَا لِ وَهُمْ فِي فَجْ وَةٍ مِنْ هُ ۚ ذَلِكَ مِن ْ آيَا تِ ا للَّ هِ ۗ مَن ْ يَهْدِ ا للَّ هُ فَهُوَ ا لْمُهْتَدِ ۖ وَمَن ْ يُضْ لِلْ فَلَن ْ تَجِدَ لَهُ وَلِيّا ً مُرْشِداً
Wa Taĥsabuhum 'Ayq āžāan Wa Hum Ru q ū dun ۚ Wa Nuq allibuhum Dh ā ta A l-Yamī ni Wa Dh ā ta A sh -Sh imā li ۖ Wa Kalbuhum Bāsiţ un Dh ir ā`ay hi Bil-Waş ī di ۚ Lawi A ţ ţ ala`ta `Alayhim Lawallay ta Minhum Fir ārā an Wa Lamuli'ta Minhum Ru `bāan
018-018 ۽ تون کين جاڳندڙ ڀائيندين پر اُھي (ننڊ ۾) سمھيل آھن، ۽ کين سڄي پاسي تي ۽ کٻي پاسي تي اٿلائيندا آھيون، ۽ سندن ڪتو چائٺ تي اڳيون ٽنگون ڊگھيريو پيو آھي، جيڪڏھن مٿن بيھي ڏسين ته کانئن ڀڄندڙ ٿي منھن ڦيرين ۽ کانئن دھشت کان ڀرجي وڃين.
وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَ اظ ا ً وَهُمْ رُقُ و دٌ ۚ وَنُقَ لِّبُهُمْ ذَا تَ ا لْيَمِي نِ وَذَا تَ ا ل شِّمَا لِ ۖ وَكَلْبُهُمْ بَاسِط ٌ ذِرَ اعَيْ هِ بِا لْوَصِ ي دِ ۚ لَوِ ا طَّ لَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْ تَ مِنْ هُمْ فِرَ ارا ً وَلَمُلِئْتَ مِنْ هُمْ رُعْباً
Wa Kadh alika Ba`ath nāhum Liyatasā 'alū Baynahum ۚ Q ā la Q ā 'ilun Minhum Kam Labith tum ۖ Q ālū Labith nā Yawmāan 'Aw Ba`đa Yaw min ۚ Q ālū Ra bbukum 'A`lamu Bimā Labith tum Fāb `ath ū 'Aĥadakum Biwar iq ikum Hadh ihi~ 'Ilá A l-Madīnati Falyan žur 'Ayyuhā 'Azká Ţ a`āmāan Falya'tikum Bir izq in Minhu Wa Līatalaţ ţ af Wa Lā Yush `ira nn a Bikum 'Aĥadāan
018-019 ۽ اھڙي طرح کين ھن لاءِ کڙو ڪيوسون ته پاڻ ۾ پڇن، منجھانئن چوندڙ چيو ته (اوھين ھتي) ڪيتروٽڪيؤ، چيائون ته ھڪ ڏينھن يا ڏينھن کان گھٽ رھياسون، (ڪن) چيو ته جيڪي اوھين رھيا آھيو سو اوھان جو پالڻھار چڱو ڄاڻندڙ آھي، پوءِ مان پاڻ مان ھڪ کي ھِن پنھنجي رپئي سان شھر ڏانھن موڪليو پوءِ ڀلي ڏسي ته اُن (ڳوٺ) جو ڪھڙو طعام سٺو آھي پوءِ ان مان ڪجھ تعام اوھان وٽ آڻي ۽ جڳائي ته نرمي ڪري ۽ اوھان جو حال ڪنھن ھڪڙي کي نه ڄاڻائي.
وَكَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَا ءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَ ا لَ قَ ا ئِلٌ مِنْ هُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَ الُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْ مٍ ۚ قَ الُوا رَ بُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْ عَثُو ا أَحَدَكُمْ بِوَر ِقِ كُمْ هَذِهِ إِلَى ا لْمَدِينَةِ فَلْيَن ظُ رْ أَيُّهَا أَزْكَى طَ عَاما ً فَلْيَأْتِكُمْ بِر ِزْق ٍ مِنْ هُ وَلْيَتَلَطَّ فْ وَلاَ يُشْعِرَ نّ َ بِكُمْ أَحَداً
'Inn ahum 'In Yažharū `Alaykum Yarjumūkum 'Aw Yu`īdūkum Fī Millatihim Wa Lan Tufliĥū 'Idh āan 'Abadāan
018-020 ڇوته جيڪڏھن اھي اوھان تي غالب ٿيندا ته اوھان کي سنگسار ڪندا يا پنھنجي مذھب ۾ اوھان کي موٽائيندا ۽ اُن مھل اوھين ھرگز نه ڇٽندؤ.
إِنَّ هُمْ إِن ْ يَظْ هَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن ْ تُفْلِحُو ا إِذاً أَبَداً
Wa Kadh alika 'A`th arnā `Alayhim Liya`lamū 'Ann a Wa`da A ll āhi Ĥaq q un Wa 'Ann a A s-Sā`ata Lā Ra y ba Fīhā 'Idh Yatanāza`ū na Baynahum 'Am ra hum ۖ Faq ālū A b nū `Alayhim Bun yānāan ۖ Ra bbuhum 'A`lamu Bihim ۚ Q ā la A l-Ladh ī na Gh á 'Am r ihim Lanattakh dh ann a `Alayhim Masjidāan
018-021 ۽ اھڙي طرح (تڏھن) ماڻھن کي ھن لاءِ مٿن خبردار ڪيوسون ته ڄاڻن ته الله جو انجام سچو آھي ۽ بيشڪ قيامت (ٿيڻي) آھي ان ۾ ڪو شڪ نه آھي، تڏھن انھن جي ڳالھ بابت پاڻ ۾ جھڳڙو ڪرڻ لڳا پوءِ چيائون ته انھن جي (غار) تي ڪا اڏاوت اڏيو، سندن پالڻھار کين ڄاڻندڙ آھي، جيڪي پنھنجي ڳالھ ۾ غالب ٿيا تن چيو ته انھن (جي غار) تي مسجد ضرور بڻائينداسون.
وَكَذَلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُو ا أَنّ َ وَعْدَ ا للَّ هِ حَقّ ٌ وَأَنّ َ ا ل سَّاعَةَ لاَ رَ يْ بَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُو نَ بَيْنَهُمْ أَمْرَ هُمْ ۖ فَقَ الُوا ا بْ نُوا عَلَيْهِمْ بُنْ يَانا ً ۖ رَ بُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ غَ لَبُوا عَلَى أَمْر ِهِمْ لَنَتَّخِ ذَنّ َ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً
Sayaq ūlū na Th alāth atun Rā bi`uhum Kalbuhum Wa Yaq ūlū na Kh m satun Sādisuhum Kalbuhum Ra j māan Bil-Gh y bi ۖ Wa Yaq ūlū na Sab `atun Wa Th āminuhum Kalbuhum ۚ Q ul Ra bbī 'A`lamu Bi`iddatihim Mā Ya`lamuhum 'Illā Q alī lun ۗ Falā Tumā r i Fīhim 'Illā Mir ā 'an Ž āhir āan Wa Lā Tastafti Fīhim Minhum 'Aĥadāan
018-022 (ڪي) چوندا ته (اُھي) ٽي آھن چوٿون سندن ڪتو آھي، ۽ (ڪي) چوندا ته پنج آھن ڇھون سندن ڪتو آھي ڳُجھ بابت اٽڪل ھڻندا آھن، ۽ چوندا آھن ته ست آھن اٺون سندن ڪتو آھي، (اي پيغمبر) چؤ ته سندن ڳاڻيٽو منھنجو پالڻھار وڌيڪڄاڻندڙ آھي انھن کي رڳو ڪي ٿورا ڄاڻندا آھن، پوءِ انھن بابت سرسري جھڳڙي ڪرڻ کانسواءِ جھڳڙو نه ڪر، ۽ نڪي انھن بابت ڪافرن مان ڪنھن ھڪ کان پڇا ڪر.
سَيَقُ ولُو نَ ثَلاَثَة ٌ رَ ابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُ ولُو نَ خَ مْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَ جْ ما ً بِا لْغَ يْ بِ ۖ وَيَقُ ولُو نَ سَبْ عَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ قُ لْ رَ بِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَا يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ قَ لِي لٌ ۗ فَلاَ تُمَا ر ِ فِيهِمْ إِلاَّ مِرَا ء ً ظَ اهِر ا ً وَلاَ تَسْتَفْتِ فِيهِمْ مِنْ هُمْ أَحَداً
Wa Lā Taq ūlann a Lish ay 'in 'Inn ī Fā`ilun Dh ālika Gh n
018-023 ۽ ڪنھن ڪم لاءِ انشاءالله کانسواءِ نه چؤ ته آءٌ ھي سڀاڻي ڪندس.
وَلاَ تَقُ ولَنّ َ لِشَيْ ءٍ إِنِّ ي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَ داً
'Illā 'An Yash ā 'a A ll āhu ۚ Wa A dh kur Ra bbaka 'Idh ā Nasī ta Wa Q ul `Asá 'An Yahdiyani Ra bbī Li'q ra ba Min Hādh ā Ra sh adāan
018-024 ۽ جڏھن پنھنجي پالڻھار کي وسارين (تڏھن تون اُن کي) ياد ڪر ۽ چؤ ته سگھوئي منھنجو پالڻھار ھن کان به ڏاڍي ويجھي سڌي ھدايت ڪندو.
إِلاَّ أَن ْ يَشَا ءَ ا للَّ هُ ۚ وَا ذْكُرْ رَ بَّكَ إِذَا نَسِي تَ وَقُ لْ عَسَى أَن ْ يَهْدِيَنِ رَ بِّي لِأقْ رَ بَ مِن ْ هَذَا رَ شَداً
Wa Labith ū Fī Kahfihim Th alāth a Miā 'atin Sinī na Wa A n
018-025 ۽ اُھي پنھنجي غار ۾ ٽن سون ورھن کان وڌيڪ نَو ورھ رھيا.
وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاَثَ مِائَةٍ سِنِي نَ وَا ا تِسْعاً
Q uli A ll ā hu 'A`lamu Bimā Labith ū ۖ Lahu Gh y bu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۖ 'Ab ş ir Bihi Wa 'Asmi` ۚ Mā Lahum Min Dūnihi Min Wa Lī yin Wa Lā Yush r iku Fī Ĥukmihi~ 'Aĥadāan
018-026 (جيڪڏھن اُھي نه مڃين ته) چئو ته جيڪي رھيا سو الله وڌيڪ ڄاڻندڙ آھي، اُن کي آسمانن ۽ زمين جو ڳجھ (معلوم) آھي، ڪھڙو عجيب ڏسندڙ ۽ ڪھڙو عجيب ٻڌندڙ آھي، اُن کانسواءِ ڪو انھن جو مددگار نه آھي، ۽ پنھنجي حُڪم ۾ ڪنھن ھڪ کي ڀائيوار نه ڪندو آھي.
قُ لِ ا للَّ هُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَ يْ بُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۖ أَبْ صِ ر ْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُمْ مِن ْ دُونِهِ مِن ْ وَلِيٍّ وَلاَ يُشْر ِكُ فِي حُكْمِهِ~ ِ أَحَداً
Wa A tlu Mā 'Ūĥiya 'Ilay ka Min Kitā bi Ra bbika ۖ Lā Mubaddila Likalimātihi Wa Lan Tajida Min Dūnihi Multaĥadāan
018-027 ۽ تنھنجي پالڻھار جي ڪتاب مان جيڪي توڏانھن وحي ڪيو ويو سو پڙھ، سندس حُڪم کي ڪا ڦير ڦار نه آھي، ۽ اُن کانسواءِ تون ڪا واھ نه لھندين.
وَاتْلُ مَا أُ وحِيَ إِلَيْ كَ مِن ْ كِتَا بِ رَ بِّكَ ۖ لاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ وَلَن ْ تَجِدَ مِن ْ دُونِهِ مُلْتَحَداً
Wa A ş bir Nafsaka Ma`a A l-Ladh ī na Yad `ū na Ra bbahum Bil-Gh A l-`Ash ī yi Yur īdū na Waj hahu Wa Lā ۖ Ta`du `Aynā ka `Anhum Tur ī du Zīnata A l-Ĥayāati A d-Dun yā Wa Lā ۖ Tuţ i` Man 'Agh Q albahu `An Dh ikr inā Wa A ā hu Wa Kā na 'Am ru hu Furu ţ āan
018-028 ۽ پاڻ کي انھن سان صبر ۾ رک جيڪي پنھنجي پالڻھار کي صُبح ۽ سانجھيءَ جو ياد ڪندا آھن (۽) سندس رضا مندي گھرندا آھن ۽ (گھرجي ته) تنھنجون اکيون دُنيا جي حياتيءَ جي سينگار جو ارادو رکي انھن (ياد ڪندڙن) کان (ٻئي پاسي) نهواجھائين، ۽ انھيءَ جي فرمانبرداري نه ڪر جنھن جي دل اسان پنھنجي ياد ڪرڻ کان غافل ڪئي ۽ پنھنجي خواھش جي پٺيان لڳو ۽ سندس ڪم حد کان وڌيل آھي.
وَاصْ بِر ْ نَفْسَكَ مَعَ ا لَّذِي نَ يَد ْعُو نَ رَ بَّهُمْ بِا لْغَ دَا ةِ وَا لْعَشِيِّ يُر ِيدُو نَ وَجْ هَهُ ۖ وَلاَ تَعْدُ عَيْنَا كَ عَنْ هُمْ تُر ِي دُ زِينَةَ ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَا ۖ وَلاَ تُطِ عْ مَن ْ أَغْ فَلْنَا قَ لْبَهُ عَن ْ ذِكْر ِنَا وَا َا هُ وَكَا نَ أَمْرُهُ فُرُط اً
Wa Q uli A l-Ĥaq q u Min Ra bbikum ۖ Faman Sh ā 'a Falyu'umin Wa Man Sh ā 'a Falyakfur ۚ 'Inn ā 'A`tad nā Lilžžālimī na Nārā an 'Aĥā ţ a Bihim Surā diq uhā ۚ Wa 'In Yastagh th ū Yugh th ū Bimā 'in Kālmuhli Yash wī A l-Wujū ha ۚ Bi'sa A sh -Sh ar ā bu Wa Sā 'at Murtafaq āan
018-029 ۽ چؤ ته (اھو سخن) اوھان جي پالڻھار وٽان (آيل) سچ آھي، پوءِ جنھن کي وڻي سو ايمان آڻي ۽ جنھن کي وڻي سو نه مڃي، اسان ظالمن لاءِ باھ تيار ڪئي آھي (۽) اُن جا پردا اُنھن کي ويڙھيندا، ۽ جيڪڏھن فرياد ڪندا ته انھن جي فرياد اھڙي پاڻيءَ سان ورائي ويندي جو پگھاريل ٽامي وانگر ھوندو سندن منھن کي ڀڃندو، اُھو بڇڙو پيڻ آھي، ۽ بڇڙو آرام جو ھنڌ آھي.
وَقُ لِ ا لْحَقُّ مِن ْ رَ بِّكُمْ ۖ فَمَن ْ شَا ءَ فَلْيُؤْمِن ْ وَمَن ْ شَا ءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّ ا أَعْتَد ْنَا لِلظَّ الِمِي نَ نَاراً أَحَا طَ بِهِمْ سُرَ ادِقُ هَا ۚ وَإِن ْ يَسْتَغِ يثُوا يُغَ اثُوا بِمَا ءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي ا لْوُجُو هَ ۚ بِئْسَ ا ل شَّرَ ا بُ وَسَا ءَتْ مُرْتَفَق اً
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti 'Inn ā Lā Nuđī `u 'Aj ra Man 'Aĥsana `Amalāan
018-030 بيشڪ جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا ته جنھن چڱو ڪم ڪيو آھي تنھن جو اجر اسين نه وڃائينداسون.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ إِنَّ ا لاَ نُضِ ي عُ أَجْ رَ مَن ْ أَحْسَنَ عَمَلاً
'Ūlā 'ika Lahum Jann ā tu `Ad nin Taj r ī Min Taĥtihimu A l-'Anhā ru Yuĥallaw na Fīhā Min 'Asāwir a Min Dh ahabin Wa Yalbasū na Th iyābāan Kh rā an Min Sun dusin Wa 'Istab ra q in Muttaki'ī na Fīhā `Alá A l-'Arā 'iki ۚ Ni`ma A th -Th awā bu Wa Ĥasunat Murtafaq āan
018-031 اِھي (اُھي) آھن جن لاءِ ھميشگيءَ جا بھشت (ھوندا) جن جي ھيٺان واھيون وھنديون آھن منجھس سونن ڪنگڻن جا زيور انھن کي پارايا ويندا ۽ سَنھي ۽ ٿُلھي پٽ جي سائي پوشاڪ ڍڪيندا (۽) اتي تختن تي تڪيو لائي وھندا، اِھو بدلو چڱو آھي، ۽ آرام جي جاءِ به چڱي آھي.
أُ وْلَا ئِكَ لَهُمْ جَنّ َا تُ عَد ْنٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهِمُ ا لأَنْ هَا رُ يُحَلَّوْ نَ فِيهَا مِن ْ أَسَاوِر َ مِن ْ ذَهَبٍ وَيَلْبَسُو نَ ثِيَاباً خُ ضْ را ً مِن ْ سُن دُسٍ وَإِسْتَبْ رَ ق ٍ مُتَّكِئِي نَ فِيهَا عَلَى ا لأَرَا ئِكِ ۚ نِعْمَ ا ل ثَّوَا بُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَق اً
Wa A r ib Lahum Math alāan Ra julay ni Ja`alnā Li'ĥadihimā Jann atay ni Min 'A`nā bin Wa Ĥafafnāhumā Binakh n Wa Ja`alnā Baynahumā Zar`āan
018-032 ۽ (اي پيغمبر) کين ٻن مڙسن جو قصو بيان ڪر ۽ انھن مان ھڪڙي لاءِ ڊاکن جا ٻه باغ پيدا ڪيا ھئاسون ۽ انھن جي چوڌاري کجيون پيدا ڪيو ھيوسون ۽ انھن جي وچ ۾ پوک پيدا ڪئي ھئي سون.
وَاضْ ر ِب ْ لَهُمْ مَثَلا ً رَ جُلَيْ نِ جَعَلْنَا لِأحَدِهِمَا جَنَّ تَيْ نِ مِن ْ أَعْنَا بٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْ لٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعاً
Kiltā A l-Jann atay ni 'Ātat 'Ukulahā Wa Lam Tažlim Minhu Sh ay'ā an ۚ Wa Fajjarnā Kh rā an
018-033 ٻنھين باغن پنھنجا ميوا پچايا ۽ منجھانئن ڪجھ گھٽ نه ڪيائون ۽ انھن جي وچ ۾ واھيون وھايون سون.
كِلْتَا ا لْجَنَّ تَيْ نِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْ لِمْ مِنْ هُ شَيْ ئا ً ۚ وَفَجَّرْنَا خِ لاَلَهُمَا نَهَراً
Wa Kā na Lahu Th amaru n Faq ā la Liş āĥibihi Wa Huwa Yuĥāwiru hu~ 'Anā 'Akth aru Min ka Mālāan Wa 'A`azzu Nafarā an
018-034 ۽ ان کي (گھڻو) ڦر مليو، پوءِ پنھنجي سنگتيءَ سان ڳالھائيندي ان کي چيائين ته آءٌ توکان مال ۾ وڌيڪ آھيان ۽ ماڻھن جي ڪري (به) وڌيڪ عِزّت وارو آھيان.
وَكَا نَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَ ا لَ لِصَ احِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ~ ُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْ كَ مَالا ً وَأَعَزُّ نَفَراً
Wa Dakh nn atahu Wa Huwa Ž ālimun Linafsihi Q ā la Mā 'Ažunn u 'An Tabī da Hadh ihi~ 'Abadāan
018-035 ۽ پنھنجي باغ ۾ گھڙيو ۽ ھو پاڻ لاءِ ظالم ھو، چيائين ته مون کي ھن (باغ) جي ناس ٿيڻ جو ڪڏھن به گمان نه آھي.
وَدَخَ لَ جَنَّ تَهُ وَهُوَ ظَ الِم ٌ لِنَفْسِهِ قَ ا لَ مَا أَظُ نّ ُ أَن ْ تَبِي دَ هَذِهِ~ ِ أَبَداً
Wa Mā 'Ažunn u A s-Sā`ata Q ā 'imatan Wa La'in Ru did tu 'Ilá Ra bbī La'ajidann a Kh rā an Minhā Mun q alabāan
018-036 ۽ نڪي قيامت جي قائم ٿيڻ جو مون کي ڪو گمان آھي ۽ جيڪڏھن پنھنجي پالھڻار ڏانھن موٽيس (ته) ھن کان (به) ڀلي جاءِ لھندس.
وَمَا أَظُ نّ ُ ا ل سَّاعَةَ قَ ا ئِمَة ً وَلَئِن ْ رُدِد ْتُ إِلَى رَ بِّي لَأَجِدَنّ َ خَ يْرا ً مِنْ هَا مُن قَ لَباً
Q ā la Lahu Ş āĥibuhu Wa Huwa Yuĥāwiru hu~ 'Akafarta Bial-Ladh ī Kh q aka Min Tur ā bin Th umm a Min Nuţ n Th umm a Sawwā ka Ra julāan
018-037 سندس سنگتي ساڻس گفتگو ڪندي کيس چيو ته جنھن توکي مٽيءَ مان بڻايو وري نطفي سان وري سنئين لڱين مڙس ڪيائين تنھن جو تو ڇو انڪار ڪيو؟
قَ ا لَ لَهُ صَ احِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ~ ُ أَكَفَرْتَ بِا لَّذِي خَ لَقَ كَ مِن ْ تُرَ ا بٍ ثُمّ َ مِن ْ نُطْ فَةٍ ثُمّ َ سَوَّا كَ رَ جُلاً
Lakinn ā Huwa A ll āhu Ra bbī Wa Lā 'Ush r iku Bira bbī 'Aĥadāan
018-038 (آءٌ ھي ويساھ رکندو آھيان ته) منھنجو پالڻھار الله آھي ۽ آءٌ پنھنجي پالڻھار سان ڪوبه شريڪ نه ڪندس.
لَكِنَّ ا هُوَ ا للَّ هُ رَ بِّي وَلاَ أُشْر ِكُ بِرَ بِّي أَحَداً
Wa Lawlā 'Idh Dakh nn ataka Q ulta Mā Sh ā 'a A ll āhu Lā Q ūwata 'Illā Bill āhi~ ۚ 'In Tara ni 'Anā 'Aq alla Min ka Mālāan Wa Waladāan
018-039 ۽ جڏھن تون پنھنجي باغ ۾ گھڙين تڏھن ڇونه چيئي ته جيڪي الله گھريو (سو ٿيڻو آھي) جو الله (جي مدد) کانسواءِ ڪا سگھ نه آھي، جيڪڏھن تون پاڻ کان مون کي مال ۽ اولاد ۾ گھٽ ڏسين ٿو.
وَلَوْلاَ إِذْ دَخَ لْتَ جَنَّ تَكَ قُ لْتَ مَا شَا ءَ ا للَّ هُ لاَ قُ وَّةَ إِلاَّ بِا للَّ هِ ۚ إِن ْ تَرَ نِ أَنَا أَقَ لَّ مِنْ كَ مَالا ً وَوَلَداً
Fa`asá Ra bbī 'An Yu'utiyanī Kh rā an Min Jann atika Wa Yursila `Alayhā Ĥusbānāan Mina A s-Samā 'i Fatuş biĥa Ş a`īdāan Zalaq āan
018-040 ته اُميد آھي جو منھنجو پالڻھار تنھنجي باغ کان چڱو مونکي ڏيندو ۽ اُن (تنھنجي باغ) تي آسمان کان ڪاآفت موڪلي پوءِ ڦري چِٽي پَٽي ٿي پَوي.
فَعَسَى رَ بِّي أَن ْ يُؤْتِيَنِي خَ يْرا ً مِن ْ جَنَّ تِكَ وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانا ً مِنَ ا ل سَّمَا ءِ فَتُصْ بِحَ صَ عِيدا ً زَلَق اً
'Aw Yuş biĥa Mā 'uuhā Gh rā an Falan Tastaţ ī `a Lahu Ţ alabāan
018-041 يا سندس پاڻي سُڪي وڃي پوءِ ان کي ڪڏھن لھي نه سگھين.
أَوْ يُصْ بِحَ مَا ؤُهَا غَ وْرا ً فَلَن ْ تَسْتَطِ ي عَ لَهُ طَ لَباً
Wa 'Uĥī ţ a Bith amar ihi Fa'aş baĥa Yuq allibu Kaffay hi `Alá Mā 'An faq a Fīhā Wa Hiya Kh sh ihā Wa Yaq ū lu Yā Laytanī Lam 'Ush r ik Bira bbī 'Aĥadāan
018-042 ۽ سندس ڦر کي ڇٽ ڪيو ويو پوءِ اُن (جي بڻائڻ) ۾ جيڪي خرچيو ھوائين تنھن تي پنھنجا ھٿ مَليندو رھيو ۽ اُھو (باغ) پنھنجين (بڻايلن) ڇتين سميت ڪريل ھو ۽ چيائين ٿي ته افسوس آھي پنھنجي پالڻھار سان ڪنھن کي شريڪ مُقرر نه ڪريان ھا (ته چڱو ھو).
وَأُحِي طَ بِثَمَر ِهِ فَأَصْ بَحَ يُقَ لِّبُ كَفَّيْ هِ عَلَى مَا أَن فَقَ فِيهَا وَهِيَ خَ اوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَيَقُ و لُ يَالَيْتَنِي لَمْ أُشْر ِكْ بِرَ بِّي أَحَداً
Wa Lam Takun Lahu Fi'atun Yan ş urūnahu Min Dū ni A ll ā hi Wa Mā Kā na Mun taş ir āan
018-043 ۽ نڪي ان لاءِ ڪا ٽولي ھئي جو الله کانسواءِ کيس مدد ڏئي ۽ نڪي (پاڻ) بدلو وٺڻ وارو ھو.
وَلَمْ تَكُن ْ لَهُ فِئَةٌ يَن صُ رُونَهُ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ وَمَا كَا نَ مُن تَصِ ر اً
Hunālika A l-Walāyatu Lill ā h A l-Ĥaq q i ۚ Huwa Kh y ru n Th awābāan Wa Kh y ru n `Uq n
018-044 ھن ھنڌ الله جي سچي بادشاھي آھي، اُھو ثواب (ڏيڻ) ۾ ڀلو ۽ بدلي ڏيڻ ۾ (به) ڀلو آھي.
هُنَالِكَ ا لْوَلاَيَةُ لِلَّهِ ا لْحَقِّ ۚ هُوَ خَ يْ رٌ ثَوَابا ً وَخَ يْ رٌ عُقْ باً
Wa A r ib Lahum Math ala A l-Ĥayāati A d-Dun yā Kamā 'in 'An zalnā hu Mina A s-Samā 'i Fākh ţ a Bihi Nabā tu A l-'Arđi Fa'aş baĥa Hash īmāan Tadh rū hu A r-R iyā ĥu ۗ Wa Kā na A ll āhu `Alá Kulli Sh ay 'in Muq r āan
018-045 ۽ (اي پيغمبر) انھن کي دُنيا جي حياتيءَ جو مثال بيان ڪر جا انھي پاڻيءَ وانگر آھي جنھن کي آسمان کان وسايوسون پوءِ اُن سان زمين جا اوڀڙ گھاٽا ڄميا پوءِ ڦري ڀُريل ڪک ٿيا اُنھن کي وائن اُڏايو، ۽ الله سڀڪنھن شيءِ تي وس وارو آھي.
وَاضْ ر ِب ْ لَهُمْ مَثَلَ ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَا كَمَا ءٍ أَن زَلْنَا هُ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ فَاخْ تَلَطَ بِهِ نَبَا تُ ا لأَرْضِ فَأَصْ بَحَ هَشِيما ً تَذْرُو هُ ا ل رِّيَا حُ ۗ وَكَا نَ ا للَّ هُ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ مُقْ تَدِر اً
Al-Mā lu Wa A l-Banū na Zīnatu A l-Ĥayāati A d-Dun yā Wa ۖ A l-Bāq iyā tu A ş -Ş āliĥā tu Kh y ru n `In da Ra bbika Th awābāan Wa Kh y ru n 'Amalāan
018-046 مال ۽ اولاد دنيا جي حياتيءَ جو سينگار آھي، ۽ سدائين رھندڙ چڱايون تنھنجي پالڻھار وٽ ثواب ڪري ڀليون ۽ اُميد ڪري چڱيون آھن.
ا لْمَا لُ وَا لْبَنُو نَ زِينَةُ ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَا ۖ وَا لْبَاقِ يَا تُ ا ل صَّ الِحَا تُ خَ يْ رٌ عِنْ دَ رَ بِّكَ ثَوَابا ً وَخَ يْ رٌ أَمَلاً
Wa Yaw ma Nusayyir u A l-Jibā la Wa Tará A l-'Arđa Bār izatan Wa Ĥash arnāhum Falam Nugh r Minhum 'Aĥadāan
018-047 ۽ (ياد ڪر) جنھن ڏينھن جبلن کي ھلائينداسون ۽ زمين کي صفا پٽي ڏسندين ۽ ماڻھن کي گڏ ڪنداسون پوءِ منجھانئن ڪنھن ھڪ کي نهڇڏينداسون.
وَيَوْ مَ نُسَيِّر ُ ا لْجِبَا لَ وَتَرَ ى ا لأَرْضَ بَار ِزَة ً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَ ادِر ْ مِنْ هُمْ أَحَداً
Wa `Ur iđū `Alá Ra bbika Ş affāan Laq ad Ji'tumūnā Kamā Kh q m 'Awwala Marra tin ۚ Bal Za`am tum 'Allan Naj `ala Lakum Maw`idāan
018-048 ۽ (اُھي) تنھنجي پالڻھار وٽ صفون ڪري پيش ڪيا ويندا (چونداسون ته) جھڙي طرح اوھان کي پھريون ڀيرو پيدا ڪيوھوسون (تھڙي طرح) اسان وٽ آيا آھيو، بلڪ ڀائيندا ھيؤ ته اوھان جي لاءِ انجام جو ھنڌ نه ڪنداسون.
وَعُر ِضُ وا عَلَى رَ بِّكَ صَ فّا ً لَقَ د ْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَ لَقْ نَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّ ة ٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن ْ نَجْ عَلَ لَكُمْ مَوْعِداً
Wa Wuđi`a A l-Kitā bu Fatará A l-Muj r imī na Mush fiq ī na Mimm ā Fī hi Wa Yaq ūlū na Yā Waylatanā Mā li Hādh ā A l-Kitā bi Lā Yugh ru Ş agh ra tan Wa Lā Kabīra tan 'Illā 'Aĥş āhā ۚ Wa Wajadū Mā `Amilū Ĥāđir āan ۗ Wa Lā Yažlimu Ra bbuka 'Aĥadāan
018-049 ۽ اعمالنامون رکيو ويندو پوءِ جيڪي منجھس ھوندو تنھن کان ڏوھارين کي ڊڄندڙ ڏسندين ۽ چوندا ته اسان لاءِ ارمان آھي ھن اعمالنامي جو ڇا حال آھي جو نڪي ننڍي (گناھ) ۽ نڪي وڏي کي ڳاڻيٽي کانسواءِ ڇڏيو اٿس، ۽ جيڪي ڪيائون سو حاضر لھندا، ۽ تنھنجو پالڻھار ڪنھن ھڪڙي تي به ظلم نه ڪندو.
وَوُضِ عَ ا لْكِتَا بُ فَتَرَ ى ا لْمُجْ ر ِمِي نَ مُشْفِقِ ي نَ مِمَّ ا فِي هِ وَيَقُ ولُو نَ يَاوَيْلَتَنَا مَا لِ هَذَا ا لْكِتَا بِ لاَ يُغَ ادِر ُ صَ غِ يرَ ة ً وَلاَ كَبِيرَ ة ً إِلاَّ أَحْصَ اهَا وَوَجَدُوا ۚ مَا عَمِلُوا حَاضِ ر ا ً وَلاَ ۗ يَظْ لِمُ رَ بُّكَ أَحَداً
Wa 'Idh Q ulnā Lilmalā 'ikati A sjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Ib lī sa Kā na Mina A l-Jinn i Fafasaq a `An 'Am r i Ra bbihi~ ۗ 'Afatattakh dh ūnahu Wa Dh urr īyatahu~ 'Awliyā 'a Min Dūnī Wa Hum Lakum `Adū wun ۚ Bi'sa Lilžžālimī na Badalāan
018-050 ۽ جڏھن ملائڪن کي چيوسون ته آدم کي سجدو ڪريو تڏھن ابليس کانسواءِ ٻـين سجدو ڪيو، اھو جِنّن مان ھو پوءِ پنھنجي پالڻھار جي حُڪم جي نافرماني ڪيائين، پوءِ اوھين کيس ۽ سندس اولاد کي مون کانسواءِ ڇو دوست وٺندا آھيو حالانڪ اُھي اوھان جا ويري آھن، (شيطان) ظالمن لاءِ بڇڙو بدلو آھي.
وَإِذْ قُ لْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ ا سْجُدُوا لِأدَمَ فَسَجَدُو ا إِلاَّ إِبْ لِي سَ كَا نَ مِنَ ا لْجِنّ ِ فَفَسَقَ عَن ْ أَمْر ِ رَ بِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِ ذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ~ ُ أَوْلِيَا ءَ مِن ْ دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّ الِمِي نَ بَدَلاً
Mā 'Ash /had tuhum Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Lā Kh q a 'An fusihim Wa Mā Kun tu Muttakh dh a A l-Muđillī na `Ađudāan
018-051 نڪي آسمانن ۽ زمين جي بڻائڻ مھل اُنھن (شيطانن) کي حاضر ڪيو ھوم ۽ نڪي سندن جيئن بڻائڻ مھل به، ۽ نڪي گمراھن کي مددگار وٺندڙ آھيان.
مَا أَشْهَد ْتُهُمْ خَ لْقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَلاَ خَ لْقَ أَن فُسِهِمْ وَمَا كُن تُ مُتَّخِ ذَ ا لْمُضِ لِّي نَ عَضُ داً
Wa Yaw ma Yaq ū lu Nādū Sh ura kā 'iya A l-Ladh ī na Za`am tum Fada`awhum Falam Yastajībū Lahum Wa Ja`alnā Baynahum Mawbiq āan
018-052 ۽ جنھن ڏينھن الله چوندو ته (اي مشرڪؤ!) اوھين انھن کي سڏيو جن کي منھنجا شريڪ ڄاڻندا ھيؤ ۽ پوءِانھن کي سڏيندا ۽ اُھي کين ورندي نه ڏيندا ۽ سندن وچ ۾ ھلاڪت جو ھنڌ ڪنداسون.
وَيَوْ مَ يَقُ و لُ نَادُوا شُرَ كَا ئِ يَ ا لَّذِي نَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ مَوْبِق اً
Wa Ra 'á A l-Muj r imū na A n -Nā ra Fažann ū 'Ann ahum Muwāq i`ūhā Wa Lam Yajidū `Anhā Maş r ifāan
018-053 ۽ ڏوھاري باھ کي ڏسندا پوءِ ڀائيندا ته اُھي اُن ۾ ڪرندا ۽ کانئس موٽڻ جي واھ نه لھندا.
وَرَ أَى ا لْمُجْ ر ِمُو نَ ا ل نّ َا رَ فَظَ نُّ و ا أَنَّ هُمْ مُوَاقِ عُوهَا وَلَمْ يَجِدُوا عَنْ هَا مَصْ ر ِفاً
Wa Laq ad Ş arra fnā Fī Hādh ā A l-Q ur'ā ni Lilnn ā si Min Kulli Math alin ۚ Wa Kā na A l-'In sā nu 'Akth ara Sh ay 'in Jadalāan
018-054 ۽ بيشڪ ھن قرآن ۾ ھر طرح جا مثال ماڻھن لاءِ بيان ڪياسون، ۽ ماڻھو سڀ شيء کان گھڻو جھيڙاڪار آھي.
وَلَقَ د ْ صَ رَّ فْنَا فِي هَذَا ا لْقُ رْآنِ لِلنّ َا سِ مِن ْ كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَا نَ ا لإِن سَا نُ أَكْثَرَ شَيْ ءٍ جَدَلاً
Wa Mā Mana`a A n -Nā sa 'An Yu'uminū 'Idh Jā 'ahumu A l-Hudá Wa Yastagh Ra bbahum 'Illā 'An Ta'tiyahum Sunn atu A l-'Awwalī na 'Aw Ya'tiyahumu A l-`Adh ā bu Q ubulāan
018-055 ۽ ماڻھن وٽ جڏھن ھدايت آئي تڏھن کين ايمان آڻڻ ۽ پنھنجي پالڻھار کان بخشش گھرڻ کان ھن ڌاران ڪنھن نه جھليو جو اڳين جي رسم (جھڙي پاڙ پَٽ سزا) وٽن اچي يا وٽن سامھون عذاب پُھچي.
وَمَا مَنَعَ ا ل نّ َا سَ أَن ْ يُؤْمِنُو ا إِذْ جَا ءَهُمُ ا لْهُدَى وَيَسْتَغْ فِرُوا رَ بَّهُمْ إِلاَّ أَن ْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّ ةُ ا لأَوَّلِي نَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ ا لْعَذَا بُ قُ بُلاً
Wa Mā Nursilu A l-Mursalī na 'Illā Mubash sh ir ī na Wa Mun dh ir ī na ۚ Wa Yujādilu A l-Ladh ī na Kafarū Bil-Bāţ ili Liyud ĥiđū Bihi A l-Ĥaq q a ۖ Wa A kh dh ū 'Āyātī Wa Mā 'Un dh irū Huzūan
018-056 ۽ پيغمبرن کي رڳو خوشخبري ڏيندڙ ۽ ڊيڄاريندڙ ڪري موڪليون ٿا، ۽ ڪافر ڪوڙو جھڳڙو ھن لاءِ ڪندا آھن ته ان سان سچ کي ٿيڙين ۽ منھنجين نشانين کي ۽ جنھن سان ڊيڄاريا ويا تنھنکي ٺـٺولي ڪري ورتائون.
وَمَا نُرْسِلُ ا لْمُرْسَلِي نَ إِلاَّ مُبَشِّر ِي نَ وَمُن ذِر ِي نَ ۚ وَيُجَادِلُ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا بِا لْبَاطِ لِ لِيُد ْحِضُ وا بِهِ ا لْحَقَّ ۖ وَا خَ ذُو ا آيَاتِي وَمَا أُنْ ذِرُوا هُزُواً
Wa Man 'Ažlamu Mimm an Dh ukkir a Bi'āyā ti Ra bbihi Fa'a`ra đa `Anhā Wa Nasiya Mā Q addamat Yadā hu ۚ 'Inn ā Ja`alnā `Alá Q ulūbihim 'Akinn atan 'An Yafq ahū hu Wa Fī 'Ādh ānihim Waq rā an Wa 'In ۖ Tad `uhum 'Ilá A l-Hudá Falan Yahtadū 'Idh āan 'Abadāan
018-057 ۽ اُن کان وڌيڪ ظالم ڪير آھي جنھن کي سندس پالڻھار جي نشانين سان نصيحت ڏني وڃي ته اُن کان مُنھن موڙي ۽ جيڪي سندس ھٿن اڳي ڪري موڪليو سو وساري؟ اسان ان جي سمجھڻ کان سندين دلين تي پردا ڪيا ۽ سندن ڪنن ۾ گھٻرائي (وڌي سون) ۽ جيڪڏھن تون کين ھدايت ڏانھن سڏين ته اُن وقت سِڌو رستو ڪڏھن به نه لھندا.
وَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ ن ْ ذُكِّر َ بِآيَا تِ رَ بِّهِ فَأَعْرَ ضَ عَنْ هَا وَنَسِيَ مَا قَ دَّمَتْ يَدَا هُ ۚ إِنَّ ا جَعَلْنَا عَلَى قُ لُوبِهِمْ أَكِنَّ ةً أَن ْ يَفْقَ هُو هُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْ را ً ۖ وَإِن ْ تَد ْعُهُمْ إِلَى ا لْهُدَى فَلَن ْ يَهْتَدُو ا إِذاً أَبَداً
Wa Ra bbuka A l-Gh ū ru Dh ū A r-Ra ĥmati ۖ Law Yu'uākh dh uhum Bimā Kasabū La`ajjala Lahumu A l-`Adh ā ba ۚ Bal Lahum Maw`idun Lan Yajidū Min Dūnihi Maw'ilāan
018-058 ۽ تنھنجو پالڻھار بخشڻھار ٻاجھارو آھي، جيڪڏھن کين سندن ڪيتي سببانپڪڙي ھا ته انھن لاءِ عذاب تڪڙو موڪلي ھا، (نه!) بلڪ انھن لاءِ انجام ٿيل آھي جو اُن کانسواءِ ڪا واھ نه لھندا.
وَرَ بُّكَ ا لْغَ فُو رُ ذُو ا ل رَّ حْمَةِ ۖ لَوْ يُؤَ اخِ ذُهُمْ بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ ا لْعَذَا بَ ۚ بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَن ْ يَجِدُوا مِن ْ دُونِهِ مَوْ ئِلاً
Wa Tilka A l-Q urá 'Ahlaknāhum Lamm ā Ž alamū Wa Ja`alnā Limahlikihim Maw`idāan
018-059 ۽ اھي ڳوٺ آھن جو انھن کي (تڏھن) ناس ڪيوسون جڏھن ظلم ڪيائون ۽ انھن جي ناس ڪرڻ لاءِ (ھڪ) انجام مقرر ڪيوسون.
وَتِلْكَ ا لْقُ رَ ى أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّ ا ظَ لَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِمْ مَوْعِداً
Wa 'Idh Q ā la Mūsá Lifatā hu Lā 'Ab ra ĥu Ĥattá 'Ab lugh j ma`a A l-Baĥra y ni 'Aw 'Am điya Ĥuq ubāan
018-060 ۽ (ياد ڪر) جڏھن موسىٰ پنھنجي سنگتيءَ کي چيو ته سدا پيو پنڌ ڪندس جيسين ٻن دريائن جي گڏ ٿيڻ جي ھنڌ پُھچندس يا ورھن تائين پيو ھلندس.
وَإِذْ قَ ا لَ مُوسَى لِفَتَا هُ لاَ أَبْ رَ حُ حَتَّى أَبْ لُغَ مَجْ مَعَ ا لْبَحْرَ يْ نِ أَوْ أَمْضِ يَ حُقُ باً
Falamm ā Balagh j ma`a Baynihimā Nasiyā Ĥūtahumā Fa A kh dh a Sabīlahu Fī A l-Baĥr i Sara bāan
018-061 پوءِ جنھن مھل ٻن دريائن جي گڏ ٿيڻ جي ھنڌ کي پُھتا (تنھن مھل) پنھنجي مڇي وساريائون جنھن پنھنجي واٽ درياءَ ۾ سرنگھ جان ورتي.
فَلَمَّ ا بَلَغَ ا مَجْ مَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَ ذَ سَبِيلَهُ فِي ا لْبَحْر ِ سَرَ باً
Falamm ā Jāwazā Q ā la Lifatā hu 'Ātinā Gh ā 'anā Laq ad Laq īnā Min Safar inā Hādh ā Naş abāan
018-062 پوءِ جڏھن اڳي ھليا (تڏھن موسىٰؑ) پنھنجي سنگتيءَ کي چيو ته اسان کي اسان جو منجھند جو طعام ڏي، بيشڪ اسان جي ھن مسافريءَ ۾ اسان کي اوکائي پُھتي آھي.
فَلَمَّ ا جَاوَزَا قَ ا لَ لِفَتَا هُ آتِنَا غَ دَا ءَنَا لَقَ د ْ لَقِ ينَا مِن ْ سَفَر ِنَا هَذَا نَصَ باً
Q ā la 'Ara 'ay ta 'Idh 'Awaynā 'Ilá A ş -Ş akh ra ti Fa'inn ī Nasī tu A l-Ĥū ta Wa Mā 'An sānī hu 'Illā A sh -Sh ayţ ā nu 'An 'Adh kura hu ۚ Wa A kh dh a Sabīlahu Fī A l-Baĥr i `Ajabāan
018-063 چيائين ته (نه) ڏٺئي ڇا جڏھن پھڻ وٽ ترسيا ھواسون تڏھن مون (اتي) مڇي وساري، ۽ ان جي يادگيري مون کان شيطان کانسواءِ ٻئي ڪنھن نه وسارائي، ۽ پنھنجي واٽ درياء ۾ عجب طرح ورتائين.
قَ ا لَ أَرَ أَيْ تَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى ا ل صَّ خْ رَ ةِ فَإِنِّ ي نَسِي تُ ا لْحُو تَ وَمَا أَنْ سَانِي هُ إِلاَّ ا ل شَّيْطَ ا نُ أَن ْ أَذْكُرَ هُ ۚ وَا خَ ذَ سَبِيلَهُ فِي ا لْبَحْر ِ عَجَباً
Q ā la Dh ālika Mā Kunn ā Nab gh ۚ Fārtaddā `Alá 'Āth ār ihimā Q aş aş āan
018-064 (موسىٰؑ) چيو ته اِھو ھنڌ اُھو آھي جنھن کي اسان ڳوليو ٿي، پوءِ ھو پنھنجي پوئين پيرين ڳوليندا موٽيا.
قَ ا لَ ذَلِكَ مَا كُنَّ ا نَبْ غِ ۚ فَارْتَدَّا عَلَى آثَار ِهِمَا قَ صَ ص اً
Fawajadā `Ab dāan Min `Ibādinā 'Ātaynā hu Ra ĥmatan Min `In dinā Wa `Allam nā hu Min Ladunn ā `Ilmāan
018-065 پوءِ مُنھنجن ٻانھن مان اُھو ٻانھون لڌائون جنھن کي پاڻ وٽا ٻاجھ ڏني ھئيسون ۽ پاڻ وٽان کيس عِلم سيکاريو ھوسون.
فَوَجَدَا عَبْ دا ً مِن ْ عِبَادِنَا آتَيْنَا هُ رَ حْمَة ً مِن ْ عِنْ دِنَا وَعَلَّمْنَا هُ مِن ْ لَدُنَّ ا عِلْماً
Q ā la Lahu Mūsá Hal 'Attabi`uka `Alá 'An Tu`allimani Mimm ā `Ullim ta Ru sh dāan
018-066 موسىٰؑ ان کي چيو ته آءٌ تنھنجي ڪڍ ھلان ھن شرط تي ته توکي جيڪي ھدايت مان سيکاريو ويو اُن مان مون کي به سيکارين.
قَ ا لَ لَهُ مُوسَى هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلَى أَن ْ تُعَلِّمَنِ مِمَّ ا عُلِّمْتَ رُشْداً
Q ā la 'Inn aka Lan Tastaţ ī `a Ma`iya Ş ab rā an
018-067 (خضرؑ) چيو ته تون مون سان ڪڏھن به صبر ڪري نه سگھندين.
قَ ا لَ إِنَّ كَ لَن ْ تَسْتَطِ ي عَ مَعِيَ صَ بْ راً
Wa Kay fa Taş bir u `Alá Mā Lam Tuĥiţ Kh b rā an
018-068 ۽ جنھن جي توکي خبر ئي نه آھي تنھن تي تون ڪٿي صبر ڪندين.
وَكَيْ فَ تَصْ بِر ُ عَلَى مَا لَمْ تُحِط ْ بِهِ خُ بْ راً
Q ā la Satajidunī 'In Sh ā 'a A ll āhu Ş ābir āan Wa Lā 'A`ş ī Laka 'Am rā an
018-069 (موسىٰؑ) چيو ته جي الله گھريو ته مون کي صبر ڪندڙ لھندين ۽ آءٌ تنھنجي حُڪم جي نافرماني نه ڪندس.
قَ ا لَ سَتَجِدُنِي إِن ْ شَا ءَ ا للَّ هُ صَ ابِر ا ً وَلاَ أَعْصِ ي لَكَ أَمْراً
Q ā la Fa'ini A n Sh ay 'in Ĥattá 'Uĥdith a Laka Minhu Dh ikrā an
018-070 (خضرؑ) چيو ته جيڪڏھن منھنجي سنگت ڪرين ته (ايستائين) مون کان ڪنھن ڳالھ بابت نه پُڇج جيسين (آءٌ) پاڻ توسان ان جو بيان (نه) ڪريان.
قَ ا لَ فَإِنِ ا ن ْ شَيْ ءٍ حَتَّى أُحْدِثَ لَكَ مِنْ هُ ذِكْراً
Fān ţ alaq ā Ĥattá 'Idh ā Ra kibā Fī A s-Safīnati Kh ra q ahā ۖ Q ā la 'Akh ra q gh r iq a 'Ahlahā Laq ad Ji'ta Sh ay'ā an 'Im rā an
018-071 پوءِ ٻئي (اُٿي) ھليا، تان جو ٻيڙيءَ ۾ چڙھيا تڏھن (خضرؑ) اُن کي سوراخ ڪيو، (موسىٰؑ) چيو ته تو اُن کي انھيءَ لاءِ سوراخ ڪيو ڇا ته ٻيڙي وارن کي ٻوڙين؟ بيشڪ تو اڍنگو ڪم ڪيو.
فَان طَ لَقَ ا حَتَّى إِذَا رَ كِبَا فِي ا ل سَّفِينَةِ خَ رَ قَ هَا ۖ قَ ا لَ أَخَ رَ قْ تَهَا لِتُغْ ر ِقَ أَهْلَهَا لَقَ د ْ جِئْتَ شَيْ ئا ً إِمْراً
Q ā la 'Alam 'Aq ul 'Inn aka Lan Tastaţ ī `a Ma`iya Ş ab rā an
018-072 (خضرؑ) چيو ته توکي نه چيو ھوم ڇا ته تون مون سان صبر ڪري نه سگھندين.
قَ ا لَ أَلَمْ أَقُ لْ إِنَّ كَ لَن ْ تَسْتَطِ ي عَ مَعِيَ صَ بْ راً
Q ā la Lā Tu'uākh dh nī Bimā Nasī tu Wa Lā Turhiq m r ī `Usrā an
018-073 (موسىٰؑ) چيو ته جيڪي مون وساريو تنھن سببان مون کي نه پڪڙ ۽ منھنجي ڪم ۾ مون تي سختي نه وجھ.
قَ ا لَ لاَ تُؤَ اخِ ذْنِي بِمَا نَسِي تُ وَلاَ تُرْهِقْ نِي مِن ْ أَمْر ِي عُسْراً
Fān ţ alaq ā Ĥattá 'Idh ā Laq iyā Gh n Faq atalahu Q ā la 'Aq atalta Nafsāan Zakīyatan Bigh y r i Nafsin Laq ad Ji'ta Sh ay'ā an Nukrā an
018-074 پوءِ ٻئي ھليا، تان جو جڏھن ھڪ ڇوڪر کي مليا تڏھن (خضرؑ) اُن کي ڪُٺو (موسىٰؑ) چيو ته قصاص ڌاران بيگناھ جِيءَ کي ڇو ڪُٺئي؟ بيشڪ تو خرابڪم ڪيو.
فَان طَ لَقَ ا حَتَّى إِذَا لَقِ يَا غُ لاَما ً فَقَ تَلَهُ قَ ا لَ أَقَ تَلْتَ نَفْسا ً زَكِيَّة ً بِغَ يْ ر ِ نَفْسٍ لَقَ د ْ جِئْتَ شَيْ ئا ً نُكْراً
Q ā la 'Alam 'Aq ul Laka 'Inn aka Lan Tastaţ ī `a Ma`iya Ş ab rā an
018-075 (خضرؑ) چيو ته توکي نه ھوم ڇا ته تون مون سان (گڏ رھي) ڪڏھن نه صبر ڪري سگھندين؟
قَ ا لَ أَلَمْ أَقُ لْ لَكَ إِنَّ كَ لَن ْ تَسْتَطِ ي عَ مَعِيَ صَ بْ راً
Q ā la 'In Sa'altuka `An Sh ay 'in Ba`dahā Falā Tuş āĥib nī ۖ Q ad Balagh n Ladunn ī `Udh rā an
018-076 (موسىٰؑ) چيو ته جيڪڏھن ھِن کانپوءِ ڪنھن ڳالھ بابت توکان پڇان ته منھنجي سنگت نه ڪج، بيشڪ منھنجي پاران عذر (جي حد) کي پھتين.
قَ ا لَ إِن ْ سَأَلْتُكَ عَن ْ شَيْ ءٍ بَعْدَهَا فَلاَ تُصَ احِبْ نِي ۖ قَ د ْ بَلَغْ تَ مِن ْ لَدُنِّ ي عُذْراً
Fān ţ alaq ā Ĥattá 'Idh ā 'Atayā 'Ahla Q aryatin A ţ ā 'Ahlahā Fa'abaw 'An Yuđayyifūhumā Fawajadā Fīhā Jidārā an Yur ī du 'An Yan q ađđa Fa'aq āmahu ۖ Q ā la Law Sh i'ta Lā ttakh dh ta `Alay hi 'Aj rā an
018-077 پوءِ (ٻئي) ھليا، تان جو جنھن مھل ھڪڙي ڳوٺ وارن وٽ آيا (تنھن مھل) ان جي رھاڪن کان طعام گھريائون ته (انھن) سندن مھماني ڪرڻ کان انڪار ڪيو پوءِ اُن (ڳوٺ) ۾ ھڪ ڊھڻ کي ويجھي ڀِت ڏٺائون پوءِ اُھا (خضرؑ) سڌي ڪئي، (موسىٰؑ) چيو ته جيڪڏھن گھرين ھا ته اُن (جي سڌي ڪرڻ) تي مزدوري ضرور وٺين ھا.
فَان طَ لَقَ ا حَتَّى إِذَا أَتَيَا أَهْلَ قَ رْيَةٍ ا طْ عَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن ْ يُضَ يِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارا ً يُر ِي دُ أَن ْ يَن قَ ضّ َ فَأَقَ امَهُ ۖ قَ ا لَ لَوْ شِئْتَ لاَتَّخَ ذْتَ عَلَيْ هِ أَجْ راً
Q ā la Hādh ā Fir ā q u Baynī Wa Baynika ۚ Sa'unabbi'uka Bita'wī li Mā Lam Tastaţ i` `Alay hi Ş ab rā an
018-078 (خضرؑ) چيو ته ھاڻي منھنجي ۽ تنھنجي وچ ۾ جُدائي پئي، ھاڻي توکي انھن ڳالھين جي حقيقت جي سُڌ ڏيان ٿو جن تي تون صبر نه ڪري سگھين.
قَ ا لَ هَذَا فِرَ ا قُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ ۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْوِي لِ مَا لَمْ تَسْتَطِ عْ عَلَيْ هِ صَ بْ راً
'Amm ā A s-Safīnatu Fakānat Limasākī na Ya`malū na Fī A l-Baĥr i Fa'ara d tu 'An 'A`ībahā Wa Kā na Warā 'ahum Malikun Ya'kh dh u Kulla Safīnatin Gh ş bāan
018-079 پر ٻيڙي (جا ڀڳي ويئي سا) مسڪينن جي ھئي (جنھن تي) ھو درياءَ ۾ پورھيو ڪندا (وتندا) ھوا پوءِ اُن کي عيب دار ڪرڻ گھريم جو سندن پوئتان اھڙو بادشاھ ھو جنھن سڀڪا ٻيڙي بيگر ۾ ٿي ورتي.
أَمَّ ا ا ل سَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِي نَ يَعْمَلُو نَ فِي ا لْبَحْر ِ فَأَرَ د ْتُ أَن ْ أَعِيبَهَا وَكَا نَ وَرَا ءَهُمْ مَلِكٌ يَأْخُ ذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَ صْ باً
Wa 'Amm ā A l-Gh ā mu Fakā na 'Abawā hu Mu'uminay ni Fakh sh īnā 'An Yurhiq ahumā Ţ ugh n Wa Kufrā an
018-080 ۽ نينگر (جو ماريو ويو) تنھن جا ماءُ پيءُ مؤمن ھوا تنھنڪري ڊناسون ته نافرمانيءَ ۽ ڪفر ڪرڻ سان ٻنھي کي عاجز ڪندو.
وَأَمَّ ا ا لْغُ لاَمُ فَكَا نَ أَبَوَا هُ مُؤْمِنَيْ نِ فَخَ شِينَا أَن ْ يُرْهِقَ هُمَا طُ غْ يَانا ً وَكُفْراً
Fa'ara d nā 'An Yub dilahumā Ra bbuhumā Kh rā an Minhu Zakāatan Wa 'Aq ra ba Ru ĥmāan
018-081 پوءِ گھُريوسون ته سندن پالڻھار کين اُن کان به چڱوبدلو سُٺائي جي ڪري ۽ ٻاجھ جي ڪري تمام ويجھو ڏئي.
فَأَرَ د ْنَا أَن ْ يُبْ دِلَهُمَا رَ بُّهُمَا خَ يْرا ً مِنْ هُ زَكَا ة ً وَأَقْ رَ بَ رُحْماً
Wa 'Amm ā A l-Jidā ru Fakā na Ligh y ni Yatīmay ni Fī A l-Madīnati Wa Kā na Taĥtahu Kan zun Lahumā Wa Kā na 'Abūhumā Ş āliĥāan Fa'ar ā da Ra bbuka 'An Yab lugh ā 'Ash uddahumā Wa Yastakh r ijā Kan zahumā Ra ĥmatan Min Ra bbika ۚ Wa Mā Fa`altuhu `An 'Am r ī ۚ Dh ālika Ta'wī lu Mā Lam Tasţ i` `Alay hi Ş ab rā an
018-082 ۽ جا ڀِت (ٺاھي وئي) سا شھر ۾ ٻن ڇورن ٻارن جي ھُئي ۽ ان جي ھيٺان سندن خزانون ھو ۽ سندن ماءُ پيءُ نيڪ ھوا، پوءِ تنھنجي پالڻھار گھريو ته ٻئي پنھنجي جوانيءَ کي پھچن ۽ پنھنجو خزانو تنھنجي پالڻھار جي ٻاجھ سان ڪڍن، ۽ اُھو پنھنجي راءِ سان نه ڪيم، اِھا اُن جي حقيقت آھي جنھن تي تون صبر نه ٿي ڪري سگھئين.
وَأَمَّ ا ا لْجِدَا رُ فَكَا نَ لِغُ لاَمَيْ نِ يَتِيمَيْ نِ فِي ا لْمَدِينَةِ وَكَا نَ تَحْتَهُ كَن زٌ لَهُمَا وَكَا نَ أَبُوهُمَا صَ الِحا ً فَأَرَ ا دَ رَ بُّكَ أَن ْ يَبْ لُغَ ا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْ ر ِجَا كَن زَهُمَا رَ حْمَة ً مِن ْ رَ بِّكَ ۚ وَمَا فَعَلْتُهُ عَن ْ أَمْر ِي ۚ ذَلِكَ تَأْوِي لُ مَا لَمْ تَسْطِ عْ عَلَيْ هِ صَ بْ راً
Wa Yas'alūnaka `An Dh ī A l-Q arnay ni ۖ Q ul Sa'atlū `Alaykum Minhu Dh ikrā an
018-083 ۽ (اي پيغمبر) توکان ذُوالۡقَرۡنَيۡن بابت پڇن ٿا، چؤ ته اوھان کي ان جو (ڪُجھ) بيان ڪري ٻڌايان ٿو.
وَيَسْأَلُونَكَ عَن ْ ذِي ا لْقَ رْنَيْ نِ ۖ قُ لْ سَأَتْلُو عَلَيْكُمْ مِنْ هُ ذِكْراً
'Inn ā Makkann ā Lahu Fī A l-'Arđi Wa 'Ātaynā hu Min Kulli Sh ay 'in Sababāan
018-084 بيشڪ اسان ان کي زمين ۾ ھٿ پھچ ڏني ۽ سڀڪنھن شيء جو سان کيس ڏنوسون.
إِنَّ ا مَكَّنَّ ا لَهُ فِي ا لأَرْضِ وَآتَيْنَا هُ مِن ْ كُلِّ شَيْ ءٍ سَبَباً
Fa'atba`a Sababāan
018-085 پوءِ سامان (جي مدد) سان ھليو.
فَأَتْبَعَ سَبَباً
Ĥattá 'Idh ā Balagh gh r iba A sh -Sh am si Wajadahā Tagh ru bu Fī `Ay nin Ĥami'atin Wa Wajada `In dahā Q awmāan ۗ Q ulnā Yā Dh ā A l-Q arnay ni 'Imm ā 'An Tu`adh dh iba Wa 'Imm ā 'An Tattakh dh a Fīhim Ĥusnāan
018-086 ايترو (سير ڪيائين) جو سچ لھڻ جي ھنڌ پھتو اُن کي گپڙاٺي تلاءُ ۾ لھندو ڏٺائين ۽ اُن (تلاءُ) وٽ ھڪ قوم کي ڏٺائين، چيوسون ته اي ذوالقرنين انھن کي سزا ڏئين يا منجھن ڪو چڱائيءَ جو سڌارو ڪرين (ته توکي اختيار آھي).
حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْ ر ِبَ ا ل شَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْ رُبُ فِي عَيْ نٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْ دَهَا قَ وْما ً ۗ قُ لْنَا يَاذَا ا لْقَ رْنَيْ نِ إِمَّ ا أَن ْ تُعَذِّبَ وَإِمَّ ا أَن ْ تَتَّخِ ذَ فِيهِمْ حُسْناً
Q ā la 'Amm ā Man Ž alama Fasaw fa Nu`adh dh ibuhu Th umm a Yura ddu 'Ilá Ra bbihi Fayu`adh dh ibuhu `Adh ābāan Nukrā an
018-087 (ذوالقرنين) چيو ته جيڪو (ماڻھو) ظلم ڪندو تنھن کي سزا ڏينداسون وري پنھنجي پالڻھار ڏانھن ورايو ويندو پوءِ اُھو کيس سخت عذاب جي سزا ڏيندو.
قَ ا لَ أَمَّ ا مَن ْ ظَ لَمَ فَسَوْ فَ نُعَذِّبُهُ ثُمّ َ يُرَ دُّ إِلَى رَ بِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابا ً نُكْراً
Wa 'Amm ā Man 'Āmana Wa `Amila Ş āliĥāan Falahu Jazā 'an A l-Ĥusná ۖ Wa Sanaq ū lu Lahu Min 'Am r inā Yusrā an
018-088 ۽ جيڪو ايمان آڻيندو ۽ چڱا ڪم ڪندو تنھن کي چڱو بدلو ملندو، ۽ پنھنجي معاملي ماناُن کي سولائي (جھڙو ڪم) چونداسون.
وَأَمَّ ا مَن ْ آمَنَ وَعَمِلَ صَ الِحا ً فَلَهُ جَزَا ء ً ا لْحُسْنَى ۖ وَسَنَقُ و لُ لَهُ مِن ْ أَمْر ِنَا يُسْراً
Th umm a 'Atba`a Sababāan
018-089 وري سامان (جي مدد) سان ھليو.
ثُمّ َ أَتْبَعَ سَبَباً
Ĥattá 'Idh ā Balagh ţ A sh -Sh am si Wajadahā Taţ Q aw min Lam Naj `al Lahum Min Dūnihā Sitrā an
018-090 ايترو (سير ڪيائين) جو جڏھن سج اُڀرڻ جي ھنڌ پھتو ته اُھو ھڪ اھڙي قوم تي اُڀرندو ڏٺائين جنھن لاءِ سج کانسواءِ ڪا اوٽ نه بڻائي ھئي سون.
حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَطْ لِعَ ا ل شَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْ لُعُ عَلَى قَ وْ مٍ لَمْ نَجْ عَلْ لَهُمْ مِن ْ دُونِهَا سِتْراً
Kadh ālika Wa Q ad 'Aĥaţ y hi Kh b rā an
018-091 اھڙي طرح (سندس قِصّوآھي)، ۽ بيشڪ اسان وٽ ان جي ساري خبر آھي.
كَذَلِكَ وَقَ د ْ أَحَطْ نَا بِمَا لَدَيْ هِ خُ بْ راً
Th umm a 'Atba`a Sababāan
018-092 وري سامان (جي مدد) سان ھليو.
ثُمّ َ أَتْبَعَ سَبَباً
Ĥattá 'Idh ā Balagh y na A s-Sadday ni Wajada Min Dūnihimā Q awmāan Lā Yakādū na Yafq ahū na Q awlāan
018-093 ايترو جوجڏھن ٻن جبلن جي وچ ۾ پھتو ته انھن جي ھُن پاسي اھڙي قوم ڏٺائين جا ڪابه ڳالھ سمجھي نه ٿي سگھي.
حَتَّى إِذَا بَلَغَ بَيْ نَ ا ل سَّدَّيْ نِ وَجَدَ مِن ْ دُونِهِمَا قَ وْما ً لاَ يَكَادُو نَ يَفْقَ هُو نَ قَ وْلاً
Q ālū Yā Dh ā A l-Q arnay ni 'Inn a Ya'jū ja Wa Ma'jū ja Mufsidū na Fī A l-'Arđi Fahal Naj `alu Laka Kh á 'An Taj `ala Baynanā Wa Baynahum Saddāan
018-094 چيائون ته اي ذوالقرنين بيشڪ ياجوج ۽ ماجوج مُلڪ ۾ فساد وجھندڙ آھن تنھن ڪري تو لاءِ اسين ھن شرط تي ڏن مُقرّر ڪريون ته تون اسان جي ۽ سندن وچ ۾ اَڙ بڻاءِ.
قَ الُوا يَاذَا ا لْقَ رْنَيْ نِ إِنّ َ يَأْجُو جَ وَمَأْجُو جَ مُفْسِدُو نَ فِي ا لأَرْضِ فَهَلْ نَجْ عَلُ لَكَ خَ رْجاً عَلَى أَن ْ تَجْ عَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَد ّاً
Q ā la Mā Makkananī Fī hi Ra bbī Kh y ru n Fa'a`īnūnī Biq ūwatin 'Aj `al Baynakum Wa Baynahum Ra d māan
018-095 (ذوالقرنين) چيو ته منھنجي پالڻھار جيڪا مون کي ان بابت سگھ ڏني آھي سا ڀلي آھي پوءِ اوھين مون سان زور بار جي مدد ڪريو ته اوھان جي ۽ سندن وچ ۾ اَڙ بڻايان.
قَ ا لَ مَا مَكَّنَنِي فِي هِ رَ بِّي خَ يْ رٌ فَأَعِينُونِي بِقُ وَّةٍ أَجْ عَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَ د ْماً
'Ā tūnī Zubara A l-Ĥadī di ۖ Ĥattá 'Idh ā Sāwá Bay na A ş -Ş adafay ni Q ā la A n fukh ۖ Ĥattá 'Idh ā Ja`alahu Nārā an Q ā la 'Ātūnī 'Ufr igh y hi Q iţ rā an
018-096 لوھ جا ٽُڪر مون وٽ آڻيو، جنھن دم ٻنھي جبلن جي وچ ۾ (ڀري) پورائي ڪيائين (تنھن دم) چيائين ته ڌنئون، تان جو جڏھن ان کي (تپائي) باھ ڪيائين (تڏھن) چيائين ته مون وٽ آڻيو ته مٿس پگھاريل ٽامون پلٽيان.
آتُونِي زُبَرَ ا لْحَدِي دِ ۖ حَتَّى إِذَا سَاوَى بَيْ نَ ا ل صَّ دَفَيْ نِ قَ ا لَ ا ن فُخُ وا ۖ حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ نَارا ً قَ ا لَ آتُونِي أُفْر ِغْ عَلَيْ هِ قِ طْ راً
Famā A ţ ā`ū 'An Yažharū hu Wa Mā A ţ ā`ū Lahu Naq n
018-097 پوءِ (ياجوج ماجوج) نڪي ان تي چڙھي سگھيا ۽ نڪي اُن کي ڪا سرنگھھڻي سگھيا.
فَمَا ا طَ اعُو ا أَن ْ يَظْ هَرُو هُ وَمَا ا طَ اعُوا لَهُ نَقْ باً
Q ā la Hādh ā Ra ĥmatun Min Ra bbī ۖ Fa'idh ā Jā 'a Wa`du Ra bbī Ja`alahu Dakkā 'a ۖ Wa Kā na Wa`du Ra bbī Ĥaq q āan
018-098 چيائين ته ھي منھنجي پالڻھار جي (ھڪڙي) ٻاجھ آھي، جنھن مھل منھنجي پالڻھار جو انجام ايندو (تنھن مھل) ان کي سنئون ڪري ڇڏيندو ۽ منھنجي پالڻھار جو انجام سچو آھي.
قَ ا لَ هَذَا رَ حْمَةٌ مِن ْ رَ بِّي ۖ فَإِذَا جَا ءَ وَعْدُ رَ بِّي جَعَلَهُ دَكَّا ءَ ۖ وَكَا نَ وَعْدُ رَ بِّي حَق ّ اً
Wa Tara knā Ba`đahum Yawma'idh in Yamū ju Fī Ba`đin ۖ Wa Nufikh A ş -Ş ū r i Fajama`nāhum Jam `āan
018-099 ۽ اُن ڏينھن ڇڏينداسون ته ھڪ ٻئي ۾ ڳاھٽ ٿيندا (ايندا) ۽ صُور ۾ ڦوڪيو ويندو پوءِ انھن مِڙني کي گڏ ڪنداسون.
وَتَرَ كْنَا بَعْضَ هُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُو جُ فِي بَعْض ٍ ۖ وَنُفِخَ فِي ا ل صُّ و ر ِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعاً
Wa `Ara đnā Jahann ama Yawma'idh in Lilkāfir ī na `Arđāan
018-100 ۽ اُن ڏينھن اُنھن ڪافرن کي دوزخ آڏو ڪنداسون جئن آڏو ڪجي.
وَعَرَ ضْ نَا جَهَنَّ مَ يَوْمَئِذٍ لِلْكَافِر ِي نَ عَرْض اً
Al-Ladh ī na Kānat 'A`yunuhum Fī Gh ţ ā 'in `An Dh ikr ī Wa Kānū Lā Yastaţ ī`ū na Sam `āan
018-101 جن جون اکيون منھنجي يادگيريءَ کان ڍَڪ ۾ ھيون ۽ (ساڙ کان ڪجھ) ٻُڌي نه سگھندا ھوا.
ا لَّذِي نَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِ طَ ا ءٍ عَن ْ ذِكْر ِي وَكَانُوا لاَ يَسْتَطِ يعُو نَ سَمْعاً
'Afaĥasiba A l-Ladh ī na Kafarū 'An Yattakh dh ū `Ibādī Min Dūnī 'Awliyā 'a ۚ 'Inn ā 'A`tad nā Jahann ama Lilkāfir ī na Nuzulāan
018-102 ڪافرن (اڃا پاڻ کي سزا جوڳو) نه ڀانيو آھي ڇا جو مون کان سواءِ منھنجن ٻانھن کي دوست ورتو اٿن؟ اسان ڪافرن جي رھڻ لاءِ دوزخ تيار ڪيو آھي.
أَفَحَسِبَ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا أَن ْ يَتَّخِ ذُوا عِبَادِي مِن ْ دُونِي أَوْلِيَا ءَ ۚ إِنَّ ا أَعْتَد ْنَا جَهَنَّ مَ لِلْكَافِر ِي نَ نُزُلاً
Q ul Hal Nunabbi'ukum Bil-'Akh r ī na 'A`mālāan
018-103 (اي پيغمبر) چؤ ته ڪرتوتن جي ڪري ٽوٽي وارن جي اوھان کي سُڌ ڏيون ڇا؟
قُ لْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِا لأَخْ سَر ِي نَ أَعْمَالاً
Al-Ladh ī na Đ alla Sa`yuhum Fī A l-Ĥayāati A d-Dun yā Wa Hum Yaĥsabū na 'Ann ahum Yuĥsinū na Ş un`āan
018-104 جن پنھنجي ڪوشش دنيا جي حياتيءَ ۾ اَجائي وڃائي ۽ اُھي (پنھنجي لاءِ) ڀائيندا آھن ته اُھي (پاڻ) چڱو ڪم ڪندا آھن.
ا لَّذِي نَ ضَ لَّ سَعْيُهُمْ فِي ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَا وَهُمْ يَحْسَبُو نَ أَنَّ هُمْ يُحْسِنُو نَ صُ نْ عاً
'Ū la'ika A l-Ladh ī na Kafarū Bi'āyā ti Ra bbihim Wa Liq ā 'ihi Faĥabiţ at 'A`māluhum Falā Nuq ī mu Lahum Yaw ma A l-Q iyāmati Waznāan
018-105 اِھي اُھي آھن جن پنھنجي پالڻھار جي آيتن ۽ سندن ملڻ جو انڪار ڪيو پوءِ سندن ڪئي ڪمائي چٽ ٿي پوءِ اُنھن لاءِ قيامت جي ڏينھن ڪا تور کڙي نه ڪنداسون.
أُ ولَئِكَ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا بِآيَا تِ رَ بِّهِمْ وَلِقَ ا ئِهِ فَحَبِطَ تْ أَعْمَالُهُمْ فَلاَ نُقِ ي مُ لَهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ وَزْناً
Dh ālika Jazā 'uuhum Jahann amu Bimā Kafarū Wa A kh dh ū 'Āyātī Wa Ru sulī Huzūan
018-106 اِھا سندين سزا دوزخ انھي سببان آھي جو ڪفر ڪيائون ۽ منھنجي آيتن ۽ منھنجيپيغمبرن کي ٺـٺولي ڪري ورتائون.
ذَلِكَ جَزَا ؤُهُمْ جَهَنَّ مُ بِمَا كَفَرُوا وَا خَ ذُو ا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُواً
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Kānat Lahum Jann ā tu A l-Fir daw si Nuzulāan
018-107 جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا تن لاءِ فردوس جا باغ مھماني (جي جاءِ) آھن.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ كَانَتْ لَهُمْ جَنّ َا تُ ا لْفِر ْدَوْ سِ نُزُلاً
Kh ī na Fīhā Lā Yab gh ū na `Anhā Ĥiwalāan
018-108 منجھس سدائين رھڻ وارا آھن کانئس وري اٿلڻ نه گھرندا.
خَ الِدِي نَ فِيهَا لاَ يَبْ غُ و نَ عَنْ هَا حِوَلاً
Q ul Law Kā na A l-Baĥru Midādāan Likalimā ti Ra bbī Lanafida A l-Baĥru Q ab la 'An Tan fada Kalimā tu Ra bbī Wa Law Ji'nā Bimith lihi Madadāan
018-109 چؤ ته جيڪڏھن منھنجي پالڻھار جي سُخنن (لکڻ) لاءِ درياء مسُ ٿئي ته منھنجي پالڻھار جي سُخنن پوري ٿيڻ کان اڳ درياء کَپي ويندو توڻيڪ جھڙس (ٻيا) مدد لاءِ آڻيون.
قُ لْ لَوْ كَا نَ ا لْبَحْرُ مِدَادا ً لِكَلِمَا تِ رَ بِّي لَنَفِدَ ا لْبَحْرُ قَ بْ لَ أَن ْ تَن فَدَ كَلِمَا تُ رَ بِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً
Q ul 'Inn amā 'Anā Bash aru n Mith lukum Yūĥá 'Ilay ya 'Ann amā 'Ilahukum 'Ilahun Wāĥidun ۖ Faman Kā na Yarjū Liq ā 'a Ra bbihi Falya`mal `Amalāan Ş āliĥāan Wa Lā Yush r ik Bi`ibādati Ra bbihi~ 'Aĥadāan
018-110 چؤ ته آءٌ اوھان جي جھڙوئي ماڻھو آھيان مون ڏانھن وحي موڪليو ويندو آھي ته اوھان جو معبود رڳو ھڪ الله آھي، پوءِ جيڪو پنھنجي پالڻھار جي ملڻ جي اميد رکي تنھنکي جڳائي ته چڱا ڪم ڪري ۽ پنھنجي پالڻھار جي عبادت ۾ ڪنھن ھڪڙي کي شريڪ نه ڪري.
قُ لْ إِنَّ مَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّ مَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَن ْ كَا نَ يَرْجُوا لِقَ ا ءَ رَ بِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلا ً صَ الِحا ً وَلاَ يُشْر ِكْ بِعِبَادَةِ رَ بِّهِ~ ِ أَحَداً
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
