007-002. (قرآن)كتابى است كه به سوى تو فرو فرستاده شده است. پس نبايد در سينه تو از ناحيه آن تنگى باشد، تا به وسيله آن هشدار دهى، و براى مؤمنان پندى باشد.
Wa LaqadKhalaqnākumThumma ŞawwarnākumThumma Qulnā Lilmalā'ikati Asjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Iblīsa Lam Yakun Mina As-Sājidīna
007-011. و در حقيقتشما را خلق كرديم، سپس به صورتگرى شما پرداختيم، آنگاه به فرشتگان گفتيم براى آدم سجده كنيد؛ پس [همه] سجده كردند جز ابليس كه از سجدهكنندگان نبود.
Fawaswasa Lahumā Ash-Shayţānu Liyubdiya Lahumā Mā Wūriya `Anhumā Min Saw'ātihimā Wa Qāla Mā Nahākumā Rabbukumā `An Hadhihi Ash-Shajarati 'Illā 'An Takūnā Malakayni 'Aw Takūnā Mina Al-Khālidīna
007-020. پس شيطان، آن دو را وسوسه كرد، تا آنچه را از عورتهايشان برايشان پوشيده مانده بود، براى آنان نمايان گرداند. و گفت: پروردگارتان شما را از اين درخت منع نكرد، جز [براى] آنكه [مبادا] دو فرشته گرديد، يا از [زمره] جاودانان شويد.
Fadallāhumā Bighurūrin ۚ Falammā Dhāqā Ash-Shajarata Badat Lahumā Saw'ātuhumā Wa Ţafiqā Yakhşifāni `Alayhimā Min Waraqi Al-Jannati ۖ Wa Nādāhumā Rabbuhumā 'Alam 'Anhakumā `An Tilkumā Ash-Shajarati Wa 'Aqul Lakumā 'Inna Ash-Shayţāna Lakumā `Adūwun Mubīnun
007-022. پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد. پس چون آن دو از [ميوه] آن درخت [ممنوع] چشيدند، برهنگىهايشان بر آنان آشكار شد، و به چسبانيدن برگ [هاى درختان] بهشت بر خود آغاز كردند. و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد: مگر شما را از اين درخت منع نكردم، و به شما نگفتم كه در حقيقتشيطان براى شما دشمنى آشكار است؟
Yā Banī 'Ādama Qad 'Anzalnā `Alaykum Libāsāan Yuwārī Saw''ātikum Wa Rīshāan ۖ Wa Libāsu At-Taqwá Dhālika Khayrun ۚ Dhālika Min 'Āyā Ti Allāhi La`allahum Yadhdhakkarūna
007-026. اى فرزندان آدم، در حقيقت ما براى شما لباسى فرو فرستاديم كه عورتهاى شما را پوشيده مىدارد، و [براى شما] زينتى است. و[لى] بهترين جامه [لباس] تقوا است. اين از نشانههاى [قدرت] خداست، باشد كه متذكر شوند.
Yā Banī 'Ādama Lā Yaftinannakumu Ash-Shayţānu Kamā 'Akhraja 'Abawaykum Mina Al-Jannati Yanzi`u `Anhumā Libāsahumā Liyuriyahumā Saw''ātihimā ۗ 'Innahu Yarākum Huwa Wa Qabīluhu Min Ĥaythu Lā Tarawnahum ۗ 'Innā Ja`alnā Ash-Shayā Ţīna 'Awliyā 'A Lilladhīna Lā Yu'uminūna
007-027. اى فرزندان آدم، زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد؛ چنانكه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند، و لباسشان را از ايشان بركند تا عورتهايشان را بر آنان نمايان كند. در حقيقت او و قبيلهاش شما را از آنجا كه آنها را نمىبينيد مىبينند. ما شياطين را دوستان كسانى قرار داديم كه ايمان نمىآورند.
007-028. و چون كار زشتى كنند مىگويند: پدران خود را بر آن يافتيم، و خدا ما را بدان فرمان داده است. بگو: قطعا خدا به كار زشت فرمان نمىدهد. آيا چيزى را كه نمىدانيد به خدا نسبت مىدهيد؟
Qul 'AmaraRabbī Bil-Qisţi ۖ Wa 'Aqīmū Wujūhakum `Inda Kulli Masjidin Wa Ad`ūhu Mukhlişīna Lahu Ad-Dīna ۚ Kamā Bada'akum Ta`ūdūna
007-029. بگو: پروردگارم به دادگرى فرمان داده است. و [اينكه] در هر مسجدى، روى خود را مستقيم [به سوى قبله] كنيد. و در حالى كه دين خود را براى او خالص گردانيدهايد، وى را بخوانيد. همان گونه كه شما را پديد آورد [به سوى او] برمىگرديد.
Farīqāan Hadá Wa Farīqāan Ĥaqqa `Alayhimu Ađ-Đalālatu ۗ 'Innahumu Attakhadhū Ash-Shayāţīna 'Awliyā'a Min Dūni Allāhi Wa Yaĥsabūna 'Annahum Muhtadūna
007-030. [در حالى كه] گروهى را هدايت نموده، و گروهى گمراهى بر آنان ثابتشده است، زيرا آنان شياطين را به جاى خدا دوستان [خود] گرفتهاند، و مىپندارند كه راه يافتگانند.
Qul Man Ĥarrama Zīnata Allāhi Allatī 'Akhraja Li`ibādihi Wa Aţ-Ţayyibāti Mina Ar-Rizqi ۚ Qul Hiya Lilladhīna 'Āmanū Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Khālişatan Yawma Al-Qiyāmati ۗ Kadhālika Nufaşşilu Al-'Āyāti Liqawmin Ya`lamūna
007-032. [اى پيامبر] بگو: زيورهايى را كه خدا براى بندگانش پديد آورده، و [نيز] روزيهاى پاكيزه را چه كسى حرام گردانيده؟ بگو: اين [نعمتها] در زندگى دنيا براى كسانى است كه ايمان آوردهاند، و روز قيامت [نيز] خاص آنان مىباشد. اين گونه آيات [خود] را براى گروهى كه مىدانند به روشنى بيان مىكنيم.
Qul 'Innamā Ĥarrama Rabbiya Al-Fawāĥisha Mā Žahara Minhā Wa Mā Baţana Wa Al-'Ithma Wa Al-Baghya Bighayri Al-Ĥaqqi Wa 'An Tushrikū Billāhi Mā Lam Yunazzil Bihi Sulţānāan Wa 'An Taqūlū `Alá Allāhi Mā Lā Ta`lamūna
007-033. بگو: پروردگار من، فقط زشتكاريها را چه آشكارش [باشد] و چه پنهان، و گناه، و ستم ناحق را حرام گردانيده است، و [نيز] اينكه چيزى را شريك خدا سازيد كه دليلى بر [حقانيت] آن نازل نكرده، و اينكه چيزى را كه نمىدانيد به خدا نسبت دهيد.
007-035. اى فرزندان آدم، چون پيامبرانى از خودتان براى شما بيايند و آيات مرا بر شما بخوانند، پس هر كس به پرهيزگارى و صلاح گرايد، نه بيمى بر آنان خواهد بود و نه اندوهگين مى شوند.
007-037. پس كيستستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بندد، يا آيات او را تكذيب كند؟ اينان، كسانى هستند كه نصيبشان از آنچه مقرر شده به ايشان خواهد رسيد، تا آنگاه كه فرشتگان ما به سراغشان بيايند كه جانشان بستانند، مىگويند: آنچه غير از خدا مىخوانديد كجاست؟ مىگويند: از [چشم] ما ناپديد شدند، و عليه خود گواهى مىدهند كه آنان كافر بودند.
Qāla Adkhulū Fī 'UmaminQadKhalat MinQablikum Mina Al-Jinni Wa Al-'Insi Fī An-Nāri ۖ Kullamā Dakhalat 'Ummatun La`anat 'Ukhtahā ۖ Ĥattá 'Idhā Addārakū Fīhā Jamī`āanQālat 'Ukhrāhum Li'wlāhumRabbanā Hā'uulā' 'Ađallūnā Fa'ātihim `AdhābāanĐi`fāan Mina An-Nāri ۖ Qāla LikullinĐi`fun Wa Lakin Lā Ta`lamūna
007-038. مىفرمايد: در ميان امتهايى از جن و انس كه پيش از شما بودهاند، داخل آتش شويد. هر بار كه امتى [در آتش] درآيد، همكيشان خود را لعنت كند، تا وقتى كه همگى در آن به هم پيوندند. [آنگاه] پيروانشان در باره پيشوايانشان مىگويند: پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، پس دو برابر عذاب آتش به آنان بده. [خدا] مىفرمايد: براى هر كدام [عذاب] دو چندان است ولى شما نمىدانيد.
'Inna Al-Ladhīna Kadhdhabū Bi'āyātinā Wa Astakbarū `Anhā Lā Tufattaĥu Lahum 'Abwābu As-Samā'i Wa Lā Yadkhulūna Al-Jannata Ĥattá Yalija Al-Jamalu Fī Sammi Al-Khiyāţi ۚ Wa Kadhalika Najzī Al-Mujrimīna
007-040. در حقيقت كسانى كه آيات ما را دروغ شمردند، و از [پذيرفتن] آنها تكبر ورزيدند، درهاى آسمان را برايشان نمىگشايند، و در بهشت درنمىآيند، مگر آنكه شتر در سوراخ سوزن داخل شود. و بدينسان بزهكاران را كيفر مىدهيم.
Wa Naza`nā Mā Fī Şudūrihim Min Ghillin Tajrī Min Taĥtihimu Al-'Anhāru ۖ Wa Qālū Al-Ĥamdu Lillāh Al-Ladhī Hadānā Lihadhā Wa Mā Kunnā Linahtadiya Lawlā 'An Hadānā Al-Lahu ۖ Laqad Jā'at Rusulu Rabbinā Bil-Ĥaqqi ۖ Wa Nūdū 'An Tilkumu Al-Jannatu 'Ūrithtumūhā Bimā Kuntum Ta`malūna
007-043. و هر گونه كينهاى را از سينههايشان مىزداييم. از زير [قصرهاى] شان نهرها جارى است، و مىگويند: ستايش خدايى را كه ما را بدين [راه] هدايت نمود. و اگر خدا ما را رهبرى نمىكرد ما خود هدايت نمىيافتيم. در حقيقت، فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند. و به آنان ندا داده مىشود كه: اين همان بهشتى است كه آن را به [پاداش] آنچه انجام مىداديد ميراث يافتهايد.
007-044. و بهشتيان دوزخيان را آواز مىدهند كه: ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود درست يافتيم، آيا شما [نيز] آنچه را پروردگارتان وعده كرده بود، راست و درست يافتيد؟ مىگويند: آرى. پس آوازدهندهاى ميان آنان آواز درمىدهد كه: لعنت خدا بر ستمكاران باد.
Wa Baynahumā Ĥijābun ۚ Wa `Alá Al-'A`rāfi Rijālun Ya`rifūna Kullāan Bisīmāhum ۚ Wa Nādaw 'Aşĥāba Al-Jannati 'An Salāmun `Alaykum ۚ Lam Yadkhulūhā Wa Hum Yaţma`ūna
007-046. و ميان آن دو [گروه] حايلى است. و بر اعراف مردانى هستند كه هر يك [از آن دو دسته] را از سيمايشان مىشناسند. و بهشتيان را كه هنوز وارد آن نشده و[لى] [بدان] اميد دارند آواز مىدهند كه: سلام بر شما.
Wa Nādá 'Aşĥābu Al-'A`rāfi Rijālāan Ya`rifūnahum BisīmāhumQālū Mā 'Aghná `Ankum Jam`ukum Wa Mā Kuntum Tastakbirūna
007-048. و اهل اعراف مردانى را كه آنان را از سيمايشان مىشناسند ندا مى دهند [و] مىگويند: جمعيتشما و آن [همه] گردنكشى كه مىكرديد به حال شما سودى نداشت.
007-049. آيا اينان همان كسان نبودند كه سوگند ياد مىكرديد كه خدا آنان را به رحمتى نخواهد رسانيد؟ [اينك] به بهشت درآييد، نه بيمى بر شماست و نه اندوهگين مىشويد.
Al-Ladhīna Attakhadhū Dīnahum Lahwan Wa La`ibāan Wa Gharrat/humu Al-Ĥayāatu Ad-Dunyā ۚ Fālyawma Nansāhum Kamā Nasū Liqā'a Yawmihim Hādhā Wa Mā Kānū Bi'āyātinā Yajĥadūna
007-051. همانان كه دين خود را سرگرمى و بازى پنداشتند، و زندگى دنيا مغرورشان كرد. پس همان گونه كه آنان ديدار امروز خود را از ياد بردند و آيات ما را انكار مىكردند، ما [هم] امروز آنان را از ياد مىبريم.
007-053. آيا [آنان] جز در انتظار تاويل آنند؟ روزى كه تاويلش فرا رسد، كسانى كه آن را پيش از آن به فراموشى سپردهاند، مىگويند: حقا فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند. پس آيا [امروز] ما را شفاعتگرانى هست كه براى ما شفاعت كنند؟ يا [ممكن است به دنيا] بازگردانيده شويم تا غير از آنچه انجام مىداديم انجام دهيم؟ به راستى كه [آنان] به خويشتن زيان زدند، و آنچه را به دروغ مىساختند از كف دادند.
'Inna Rabbakumu Allāhu Al-Ladhī Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Fī Sittati 'AyyāminThumma Astawá `Alá Al-`Arshi Yughshī Al-Layla An-Nahāra Yaţlubuhu Ĥathīthāan Wa Ash-Shamsa Wa Al-Qamara Wa An-Nujūma Musakhkharātin Bi'amrihi~ ۗ 'Alā Lahu Al-Khalqu Wa Al-'Amru ۗ Tabāraka Allāhu Rabbu Al-`Ālamīna
007-054. در حقيقت، پروردگار شما، آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش روز (شش مرحله) آفريد. سپس بر عرش [جهاندارى] استيلا يافت. روز را به شب كه شتابان آن را مى طلبد مىپوشاند، و [نيز] خورشيد و ماه و ستارگان را كه به فرمان او رام شدهاند [پديد آورد]. آگاه باش كه [عالم] خلق و امر از آن اوست. فرخنده خدايى است پروردگار جهانيان.
007-057. و اوست كه بادها را پيشاپيش [باران] رحمتش مژدهرسان مىفرستد، تا آن گاه كه ابرهاى گرانبار را بردارند؛ آن را به سوى سرزمينى مرده برانيم، و از آن باران فرود آوريم، و از هر گونه ميوهاى [از خاك] برآوريم. بدينسان مردگان را [نيز از قبرها] خارج مىسازيم. باشد كه شما متذكر شويد.
007-059. همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم، پس گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست. من از عذاب روزى سترگ(بزرگ) بر شما بيمناكم.
'Awa`ajibtum 'An Jā'akumDhikrun MinRabbikum `Alá Rajulin Minkum Liyundhirakum Wa Litattaqū Wa La`allakum Turĥamūna
007-063. آيا تعجب كرديد كه بر مردى از خودتان، پندى از جانب پروردگارتان براى شما آمده تا شما را بيم دهد، و تا شما پرهيزگارى كنيد؛ و باشد كه مورد رحمت قرار گيريد؟
Fakadhdhabūhu Fa'anjaynāhu Wa Al-Ladhīna Ma`ahu Fī Al-Fulki Wa 'Aghraqnā Al-Ladhīna Kadhdhabū Bi'āyātinā ۚ 'Innahum Kānū Qawmāan `Amīna
007-064. پس او را تكذيب كردند. و ما او و كسانى را كه با وى در كشتى بودند نجات داديم. و كسانى را كه آيات ما را دروغ پنداشتند غرق كرديم، زيرا آنان گروهى كور[دل] بودند.
'Awa`ajibtum 'An Jā'akumDhikrun MinRabbikum `Alá Rajulin Minkum Liyundhirakum ۚ Wa Adhkurū 'Idh Ja`alakumKhulafā'a Min Ba`di Qawmi Nūĥin Wa Zādakum Fī Al-Khalqi Basţatan ۖ Fādhkurū 'Ālā'a Allāhi La`allakum Tufliĥūna
007-069.آيا تعجب كرديد كه بر مردى از خودتان، پندى از جانب پروردگارتان براى شما آمده، تا شما را هشدار دهد؟ و به خاطر آوريد زمانى را كه [خداوند] شما را پس از قوم نوح جانشينان [آنان] قرار داد، و در خلقت بر قوت شما افزود. پس نعمتهاى خدا را به ياد آوريد، باشد كه رستگار شويد.
Qālū 'Aji'tanā Lina`buda Allāha Waĥdahu Wa Nadhara Mā Kāna Ya`budu 'Ābā'uunā ۖ Fa'tinā Bimā Ta`idunā 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
007-070. گفتند: آيا به سوى ما آمدهاى كه تنها خدا را بپرستيم، و آنچه را كه پدرانمان مى پرستيدند رها كنيم؟ اگر راست مىگويى آنچه را به ما وعده مىدهى، براى ما بياور.
Qāla Qad Waqa`a `Alaykum MinRabbikumRijsun Wa Ghađabun ۖ 'Atujādilūnanī Fī 'Asmā'in Sammaytumūhā 'Antum Wa 'Ābā'uukum Mā Nazzala Allāhu Bihā Min Sulţānin ۚ Fāntažirū 'Innī Ma`akum Mina Al-Muntažirīna
007-071. گفت راستى كه عذاب و خشمى [سخت] از پروردگارتان بر شما مقرر گرديده است. آيا در باره نامهايى كه خود و پدرانتان [براى بتها] نامگذارى كردهايد، و خدا بر [حقانيت] آنها برهانى فرو نفرستاده، با من مجادله مىكنيد؟ پس منتظر باشيد كه من [هم] با شما از منتظرانم.
Wa 'Ilá Thamūda 'AkhāhumŞāliĥāan ۗ Qāla Yā Qawmi A`budū Allaha Mā Lakum Min 'Ilahin Ghayruhu ۖ Qad Jā'atkum Bayyinatun MinRabbikum ۖ Hadhihi Nāqatu Allāhi Lakum 'Āyatan ۖ Fadharūhā Ta'kul Fī 'Arđi Allāhi ۖ Wa Lā Tamassūhā Bisū'in Faya'khudhakum `Adhābun 'Alīmun
007-073. و به سوى [قوم] ثمود صالح برادرشان را [فرستاديم]، گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد، براى شما معبودى جز او نيست. در حقيقت، براى شما از جانب پروردگارتان دليلى آشكار آمده است. اين، مادهشتر خدا براى شماست كه پديدهاى شگرف است. پس آن را بگذاريد تا در زمين خدا بخورد، و گزندى به او نرسانيد، تا [مبادا] شما را عذابى دردناك فرو گيرد.
Wa Adhkurū 'Idh Ja`alakumKhulafā'a Min Ba`di `Ādin Wa Bawwa'akum Fī Al-'Arđi Tattakhidhūna Min Suhūlihā Quşūrāan Wa Tanĥitūna Al-Jibāla Buyūtāan ۖ Fādhkurū 'Ālā'a Allāhi Wa Lā Ta`thaw Fī Al-'Arđi Mufsidīna
007-074. و به ياد آوريد هنگامى را كه شما را پس از [قوم] عاد جانشينان [آنان] گردانيد؛ و در زمين به شما جاى [مناسب] داد. در دشتهاى آن [براى خود] كاخهايى اختيار مى كرديد، و از كوهها خانههايى [زمستانى] مىتراشيديد. پس نعمتهاى خدا را به ياد آوريد، و در زمين سر به فساد برمداريد.
007-075. سران قوم او كه استكبار (تکبر) مىورزيدند، به مستضعفانى كه ايمان آورده بودند گفتند: آيا مىدانيد كه صالح از طرف پروردگارش فرستاده شده است؟ گفتند: بىترديد، ما به آنچه وى بدان رسالتيافته است مؤمنيم (ايمان آورديم).
Fa`aqarū An-Nāqata Wa `Ataw `An 'Amri Rabbihim Wa Qālū Yā Şāliĥu A'tinā Bimā Ta`idunā 'In Kunta Mina Al-Mursalīna
007-077. پس آن ماده شتر را پى كردند (کشتند)، و از فرمان پروردگار خود سرپيچيدند و گفتند: اى صالح اگر از پيامبرانى، آنچه را به ما وعده مىدهى براى ما بياور.
Fatawallá `Anhum Wa Qāla Yā Qawmi Laqad 'AblaghtukumRisālata Rabbī Wa Naşaĥtu Lakum Wa Lakin Lā Tuĥibbūna An-Nāşiĥīna
007-079. پس [صالح] از ايشان روى برتافت و گفت: اى قوم من، به راستى من پيام پروردگارم را به شما رساندم، و خير شما را خواستم، ولى شما [خيرخواهان و نصيحتگران] را دوست نمىداريد.
Wa 'Ilá Madyana 'AkhāhumShu`aybāan ۗ Qāla Yā Qawmi A`budū Allaha Mā Lakum Min 'Ilahin Ghayruhu ۖ Qad Jā'atkum Bayyinatun MinRabbikum ۖ Fa'awfū Al-Kayla Wa Al-Mīzāna Wa Lā Tabkhasū An-Nāsa 'Ashyā 'Ahum Wa Lā Tufsidū Fī Al-'Arđi Ba`da ۚ 'Işlāĥihā DhālikumKhayrun Lakum 'In Kuntum Mu'uminīna
007-085. و به سوى [مردم] مدين، برادرشان شعيب را [فرستاديم]، گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد، كه براى شما هيچ معبودى جز او نيست. در حقيقت،شما را از جانب پروردگارتان برهانى روشن آمده است. پس پيمانه و ترازو را تمام نهيد، و اموال مردم را كم مدهيد، و در زمين پس از اصلاح آن فساد مكنيد. اين [رهنمودها] اگر مؤمنيد، براى شما بهتر است.
Wa Lā Taq`udū Bikulli Şirāţin Tū`idūna Wa Taşuddūna `An Sabīli Allāhi Man 'Āmana Bihi Wa Tabghūnahā `Iwajāan ۚ Wa Adhkurū 'Idh KuntumQalīlāan Fakaththarakum ۖ Wa Anžurū Kayfa Kāna `Āqibatu Al-Mufsidīna
007-086. و بر سر هر راهى منشينيد كه [مردم را] بترسانيد، و كسى را كه ايمان به خدا آورده از راه خدا باز داريد، و راه او را كج بخواهيد. و به ياد آوريد هنگامى را كه اندك بوديد، پس شما را بسيار گردانيد. و بنگريد كه فرجام فساد كاران چگونه بوده است.
Wa 'In Kāna Ţā'ifatun Minkum 'Āmanū Bial-Ladhī 'Ursiltu Bihi Wa Ţā'ifatun Lam Yu'uminū Fāşbirū Ĥattá Yaĥkuma Allāhu Baynanā ۚ Wa Huwa Khayru Al-Ĥākimīna
007-087. و اگر گروهى از شما به آنچه من بدان فرستاده شدهام ايمان آورده، و گروه ديگر ايمان نياوردهاند، صبر كنيد تا خدا ميان ما داورى كند، [كه] او بهترين داوران است.
007-088. سران قومش كه تكبر مىورزيدند، گفتند: اى شعيب يا تو و كسانى را كه با تو ايمان آوردهاند از شهر خودمان بيرون خواهيم كرد، يا به كيش ما برگرديد. گفت: آيا هر چند كراهت داشته باشيم؟
007-089. اگر بعد از آنكه خدا ما را از آن نجات بخشيده، [باز] به كيش شما برگرديم، در حقيقت به خدا دروغ بستهايم. و ما را سزاوار نيست كه به آن بازگرديم، مگر آنكه خدا، پروردگار ما بخواهد. [كه] پروردگار ما، از نظر دانش بر هر چيزى احاطه دارد. بر خدا توكل كردهايم. بار پروردگارا، ميان ما و قوم ما به حق داورى كن، كه تو بهترين داورانى.
Fatawallá `Anhum Wa Qāla Yā Qawmi Laqad 'AblaghtukumRisālāti Rabbī Wa Naşaĥtu Lakum ۖ Fakayfa 'Āsá `Alá Qawmin Kāfirīna
007-093. پس [شعيب] از ايشان روى برتافت و گفت: اى قوم من، به راستى كه پيامهاى پروردگارم را به شما رسانيدم، و پندتان دادم؛ ديگر چگونه بر گروهى كه كافرند دريغ بخورم؟
Thumma Baddalnā Makāna As-Sayyi'ati Al-Ĥasanata Ĥattá `Afaw Wa Qālū Qad Massa 'Ābā'anā Ađ-Đarrā'u Wa As-Sarrā'u Fa'akhadhnāhum Baghtatan Wa Hum Lā Yash`urūna
007-095. آنگاه به جاى بدى [=بلا] نيكى [=نعمت] قرار داديم تا انبوه شدند و گفتند: پدران ما را [هم مسلما به حكم طبيعت] رنج و راحت مىرسيده است. پس در حالى كه بى خبر بودند، بناگاه [گريبان] آنان را گرفتيم.
Wa Law 'Anna 'Ahla Al-Qurá 'Āmanū Wa Attaqaw Lafataĥnā `Alayhim Barakātin Mina As-Samā'i Wa Al-'Arđi Wa Lakin Kadhdhabū Fa'akhadhnāhum Bimā Kānū Yaksibūna
007-096. و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند، قطعا بركاتى از آسمان و زمين برايشان مىگشوديم. ولى تكذيب كردند، پس به [كيفر] دستاوردشان [گريبان] آنان را گرفتيم.
'Afa'amina 'Ahlu Al-Qurá 'An Ya'tiyahum Ba'sunā Bayātāan Wa Hum Nā'imūna
007-097. آيا ساكنان شهرها ايمن شدهاند، از اينكه عذاب ما شامگاهان در حالى كه به خواب فرو رفتهاند به آنان برسد؟ أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَآئِمُونَ
007-097. آيا ساكنان شهرها ايمن شدهاند، از اينكه عذاب ما شامگاهان در حالى كه به خواب فرو رفتهاند به آنان برسد؟ أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَآئِمُونَ
'Awalam Yahdi Lilladhīna Yarithūna Al-'Arđa Min Ba`di 'Ahlihā 'An Law Nashā'u 'Aşabnāhum Bidhunūbihim ۚ Wa Naţba`u `Alá Qulūbihim Fahum Lā Yasma`ūna
007-100. مگر براى كسانى كه زمين را پس از ساكنان [پيشين] آن به ارث مىبرند، باز ننموده است (هدايت نکرده است) كه اگر مىخواستيم آنان را به [كيفر] گناهانشان مىرسانديم، و بر دلهايشان مهر مىنهاديم تا ديگر نشنوند.
007-101. اين شهرهاست كه برخى از خبرهاى آن را بر تو حكايت مىكنيم. در حقيقت، پيامبرانشان دلايل روشن برايشان آوردند، اما آنان به آنچه قبلا تكذيب كرده بودند [باز] ايمان نمىآوردند. اين گونه خدا بر دلهاى كافران مهر مىنهد.
007-123. فرعون گفت: آيا پيش از آنكه به شما رخصت دهم به او ايمان آورديد؟ قطعا اين نيرنگى است كه در شهر به راه انداختهايد، تا مردمش را از آن بيرون كنيد، پس به زودى خواهيد دانست.
Wa Mā Tanqimu Minnā 'Illā 'An 'Āmannā Bi'āyāti Rabbinā Lammā Jā'atnā ۚ Rabbanā 'Afrigh `Alaynā Şabrāan Wa Tawaffanā Muslimīna
007-126. و تو، جز براى اين ما را به كيفر نمىرسانى كه ما به معجزات پروردگارمان وقتى براى ما آمد ايمان آورديم. پروردگارا، بر ما شكيبايى فرو ريز، و ما رامسلمان بميران (تسليم حکم خودت از دنيا ببر).
Wa Qāla Al-Mala'u MinQawmi Fir`awna 'Atadharu Mūsá Wa Qawmahu Liyufsidū Fī Al-'Arđi Wa Yadharaka Wa 'Ālihataka ۚ Qāla Sanuqattilu 'Abnā'ahum Wa Nastaĥyī Nisā'ahum Wa 'Innā FawqahumQāhirūna
007-127. و سران قوم فرعون گفتند: آيا موسى و قومش را رها مىكنى تا در اين سرزمين فساد كنند، و [موسى] تو و خدايانت را رها كند؟ [فرعون] گفت: بزودى پسرانشان را مىكشيم، و زنانشان را زنده نگاه مىداريم. و ما بر آنان مسلطيم.
Qāla Mūsá Liqawmihi Asta`īnū Billāhi Wa Aşbirū ۖ 'Inna Al-'Arđa Lillāh Yūrithuhā Man Yashā'u Min `Ibādihi Wa ۖ Al-`Āqibatu Lilmuttaqīna
007-128. موسى به قوم خود گفت: از خدا يارى جوييد، و پايدارى ورزيد، كه زمين از آن خداست. آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مىدهد. و فرجام [نيك] براى پرهيزگاران است.
Qālū 'Ūdhīnā MinQabli 'An Ta'tiyanā Wa Min Ba`di Mā Ji'tanā ۚ Qāla `Asá Rabbukum 'An Yuhlika `Adūwakum Wa Yastakhlifakum Fī Al-'Arđi Fayanžura Kayfa Ta`malūna
007-129. [قوم موسى] گفتند: پيش از آنكه تو نزد ما بيايى، و [حتى] بعد از آنكه به سوى ما آمدى، مورد آزار قرار گرفتيم. گفت: اميد است كه پروردگارتان دشمن شما را هلاك كند، و شما را روى زمين جانشين [آنان] سازد. آنگاه بنگرد تا چگونه عمل مىكنيد.
Fa'idhā Jā'at/humu Al-Ĥasanatu Qālū Lanā Hadhihi ۖ Wa 'In Tuşibhum Sayyi'atun Yaţţayyarū Bimūsá Wa Man Ma`ahu~ ۗ 'Alā 'Innamā Ţā'iruhum `Inda Allāhi Wa Lakinna 'Aktharahum Lā Ya`lamūna
007-131. پس هنگامى كه نيكى [و نعمت] به آنان روى مىآورد مىگفتند: اين براى [شايستگى] خود ماست. و چون گزندى به آنان مىرسيد، به موسى و همراهانش شگون بد مىزدند. آگاه باشيد كه [سرچشمه] بدشگونى آنان تنها نزد خداست [كه آنان را به بدى اعمالشان كيفر مىدهد]؛ ليكن بيشترشان نمىدانستند.
007-134. و هنگامى كه عذاب بر آنان فرود آمد گفتند: اى موسى پروردگارت را به عهدى كه نزد تو دارد براى ما بخوان. اگر اين عذاب را از ما برطرف كنى، حتما به تو ايمان خواهيم آورد، و بنىاسرائيل را قطعا با تو روانه خواهيم ساخت.
Wa 'Awrathnā Al-Qawma Al-Ladhīna Kānū Yustađ`afūna Mashāriqa Al-'Arđi Wa Maghāribahā Allatī Bāraknā Fīhā ۖ Wa Tammat Kalimatu Rabbika Al-Ĥusná `Alá Banī 'Isrā'īla Bimā Şabarū ۖ Wa Dammarnā Mā Kāna Yaşna`u Fir`awnu Wa Qawmuhu Wa Mā Kānū Ya`rishūna
007-137. و به آن گروهى كه پيوسته تضعيف مىشدند، [بخشهاى] باختر و خاورى سرزمين [فلسطين] را كه در آن بركت قرار داده بوديم، به ميراث عطا كرديم. و به پاس آنكه صبر كردند، وعده نيكوى پروردگارت به فرزندان اسرائيل تحقق يافت. و آنچه را كه فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند ويران كرديم.
007-138. و فرزندان اسرائيل را از دريا گذرانديم، تا به قومى رسيدند كه بر [پرستش] بتهاى خويش همت مىگماشتند. گفتند: اى موسى همان گونه كه براى آنان خدايانى است، براى ما [نيز] خدايى قرار ده. گفت: راستى شما نادانى مىكنيد.
Wa 'Idh 'Anjaynākum Min 'Āli Fir`awna Yasūmūnakum Sū'a Al-`Adhābi ۖ Yuqattilūna 'Abnā'akum Wa Yastaĥyūna Nisā'akum ۚ Wa Fī Dhālikum Balā'un MinRabbikum `Ažīmun
007-141. و [ياد كن] هنگامى را كه شما را از فرعونيان نجات داديم، كه شما را سخت شكنجه مىكردند. پسرانتان را مىكشتند و زنانتان را زنده باقى مىگذاشتند؛ و در اين براى شما آزمايش بزرگى از جانب پروردگارتان بود.
Wa Wā`adnā Mūsá Thalāthīna Laylatan Wa 'Atmamnāhā Bi`ashrin Fatamma Mīqātu Rabbihi~ 'Arba`īna Laylatan ۚ Wa Qāla Mūsá Li'khīhi Hārūna Akhlufnī Fī Qawmī Wa 'Aşliĥ Wa Lā Tattabi` Sabīla Al-Mufsidīna
007-142. و با موسى سى شب وعده گذاشتيم، و آن را با ده شب ديگر تمام كرديم. تا آنكه وقت معين پروردگارش، در چهل شب به سر آمد. و موسى [هنگام رفتن به كوه طور] به برادرش هارون گفت: در ميان قوم من جانشينم باش. و [كار آنان را] اصلاح كن، و راه فسادگران را پيروى مكن.
Wa Lammā Jā'a Mūsá Limīqātinā Wa KallamahuRabbuhuQāla Rabbi 'Arinī 'Anžur 'Ilayka ۚ Qāla Lan Tarānī Wa Lakini Anžur 'Ilá Al-Jabali Fa'ini Astaqarra Makānahu Fasawfa Tarānī ۚ Falammā Tajallá Rabbuhu Liljabali Ja`alahu Dakkāan Wa Kharra Mūsá Şa`iqāan ۚ Falammā 'Afāqa Qāla Subĥānaka Tubtu 'Ilayka Wa 'Anā 'Awwalu Al-Mu'uminīna
007-143. و چون موسى به ميعاد ما آمد، و پروردگارش با او سخن گفت. عرض كرد: پروردگارا، خود را به من بنماى تا بر تو بنگرم. فرمود: هرگز مرا نخواهى ديد. ليكن به كوه بنگر، پس اگر بر جاى خود قرار گرفت به زودى مرا خواهى ديد. پس چون پروردگارش به كوه جلوه نمود، آن را ريز ريز ساخت. و موسى بيهوش بر زمين افتاد. و چون به خود آمد گفت: تو منزهى، به درگاهت توبه كردم، و من نخستين مؤمنانم.
Wa Katabnā Lahu Fī Al-'Alwāĥi Min Kulli Shay'in Maw`ižatan Wa Tafşīlāan Likulli Shay'in Fakhudh/hā Biqūwatin Wa 'Mur Qawmaka Ya'khudhū Bi'aĥsanihā ۚ Sa'urīkum Dāra Al-Fāsiqīna
007-145. و در الواح [تورات] براى او، در هر موردى پندى، و براى هر چيزى تفصيلى نگاشتيم. پس [فرموديم] آن را به جد و جهد بگير، و قوم خود را وادار كن كه بهترين آن را فرا گيرند. به زودى سراى نافرمانان را به شما مىنمايانم.
007-146. به زودى كسانى را كه در زمين بناحق تكبر مىورزند از آياتم رويگردان سازم. [به طورى كه] اگر هر نشانهاى را [از قدرت من] بنگرند بدان ايمان نياورند، و اگر راه صواب را ببينند آن را برنگزينند. و اگر راه گمراهى را ببينند آن را راه خود قرار دهند. اين بدان سبب است كه آنان آيات ما را دروغ انگاشته و غفلت ورزيدند.
Wa Attakhadha Qawmu Mūsá Min Ba`dihi Min Ĥulīyihim `Ijlāan Jasadāan Lahu Khuwārun ۚ 'Alam Yaraw 'Annahu Lā Yukallimuhum Wa Lā Yahdīhim Sabīlāan ۘ Attakhadhūhu Wa Kānū Žālimīna
007-148. و قوم موسى پس از [عزيمت] او، از زيورهاى خود مجسمه گوسالهاى براى خود ساختند كه صداى گاو داشت. آيا نديدند كه آن [گوساله] با ايشان سخن نمىگويد، و راهى بدانها نمىنمايد؟ آن را [به پرستش] گرفتند و ستمكار بودند.
Wa Lammā Suqiţa Fī 'Aydīhim Wa Ra'aw 'AnnahumQadĐallū Qālū La'in Lam Yarĥamnā Rabbunā Wa Yaghfir Lanā Lanakūnanna Mina Al-Khāsirīna
007-149. و چون انگشت ندامت گزيدند، و دانستند كه واقعا گمراه شدهاند گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نبخشايد، قطعا از زيانكاران خواهيم بود.
Wa Lammā Raja`a Mūsá 'Ilá Qawmihi Ghađbāna 'AsifāanQāla Bi'samā Khalaftumūnī Min Ba`dī ۖ 'A`ajiltum 'AmraRabbikum ۖ Wa 'Alqá Al-'Alwāĥa Wa 'Akhadha Bira'si 'Akhīhi Yajurruhu~ 'Ilayhi ۚ Qāla Abna 'Umma 'Inna Al-Qawma Astađ`afūnī Wa Kādū Yaqtulūnanī Falā Tushmit Biya Al-'A`dā'a Wa Lā Taj`alnī Ma`a Al-Qawmi Až-Žālimīna
007-150. و چون موسى خشمناك و اندوهگين به سوى قوم خود بازگشت گفت: پس از من چه بد جانشينى براى من بوديد؛ آيا بر فرمان پروردگارتان پيشى گرفتيد؟ و الواح را افكند و [موى] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد. [هارون ] گفت: اى فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند، و چيزى نمانده بود كه مرا بكشند. پس مرا دشمن شاد مكن، و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده.
'Inna Al-Ladhīna Attakhadhū Al-`Ijla SayanāluhumGhađabun MinRabbihim Wa Dhillatun Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā ۚ Wa Kadhalika Najzī Al-Muftarīna
007-152. آرى، كسانى كه گوساله را [به پرستش] گرفتند، به زودى خشمى از پروردگارشان و ذلتى در زندگى دنيا به ايشان خواهد رسيد. و ما اين گونه دروغ پردازان را كيفر مىدهيم.
Wa Akhtāra Mūsá Qawmahu Sab`īna Rajulāan Limīqātinā ۖ Falammā 'Akhadhat/humu Ar-Rajfatu Qāla Rabbi Law Shi'ta 'Ahlaktahum MinQablu Wa 'Īyāya ۖ 'Atuhlikunā Bimā Fa`ala As-Sufahā'u Minnā ۖ 'In Hiya 'Illā Fitnatuka Tuđillu Bihā Man Tashā'u Wa Tahdī Man Tashā'u ۖ 'Anta Walīyunā Fāghfir Lanā Wa Arĥamnā ۖ Wa 'Anta Khayru Al-Ghāfirīna
007-155. و موسى از ميان قوم خود هفتاد مرد براى ميعاد ما برگزيد. و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت: پروردگارا، اگر مىخواستى آنان را و مرا پيش از اين هلاك مىساختى. آيا ما را به [سزاى] آنچه كمخردان ما كردهاند هلاك مىكنى؟ اين جز آزمايش تو نيست، هر كه را بخواهى به وسيله آن گمراه (در گمراهی وا ميگذاری)، و هر كه را بخواهى هدايت مىكنى. تو سرور مايى، پس ما را بيامرز و به ما رحم كن. و تو بهترين آمرزندگانى.
Wa Aktub Lanā Fī Hadhihi Ad-Dunyā Ĥasanatan Wa Fī Al-'Ākhirati 'Innā Hudnā 'Ilayka ۚ Qāla `Adhābī 'Uşību Bihi Man 'Ashā'u ۖ Wa Raĥmatī Wasi`at Kulla Shay'in ۚ Fasa'aktubuhā Lilladhīna Yattaqūna Wa Yu'utūna Az-Zakāata Wa Al-Ladhīna Hum Bi'āyātinā Yu'uminūna
007-156. و براى ما در اين دنيا نيكى مقرر فرما، و در آخرت [نيز]. زيرا كه ما به سوى تو بازگشتهايم. فرمود، عذاب خود را به هر كس بخواهم مىرسانم، و رحمتم، همه چيز را فرا گرفته است. و به زودى آن را براى كسانى كه پرهيزگارى مىكنند، و زكات مىدهند، و آنان كه به آيات ما ايمان مىآورند، مقرر مىدارم.
Al-Ladhīna Yattabi`ūna Ar-Rasūla An-Nabīya Al-'Ummīya Al-Ladhī Yajidūnahu Maktūbāan `Indahum Fī At-Tawrāati Wa Al-'Injīli Ya'muruhum Bil-Ma`rūfi Wa Yanhāhum `Ani Al-Munkari Wa Yuĥillu Lahumu Aţ-Ţayyibāti Wa Yuĥarrimu `Alayhimu Al-Khabā'itha Wa Yađa`u `Anhum 'Işrahum Wa Al-'Aghlāla Allatī Kānat `Alayhim ۚ Fa-Al-Ladhīna 'Āmanū Bihi Wa `Azzarūhu Wa Naşarūhu Wa Attaba`ū An-Nūra Al-Ladhī 'Unzila Ma`ahu~ ۙ 'Ūlā'ika Humu Al-Mufliĥūna
007-157. همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده، كه [نام] او را نزد خود، در تورات و انجيل نوشته مىيابند، پيروى مىكنند. [همان پيامبرى كه] آنان را به كار پسنديده فرمان مىدهد، و از كار ناپسند باز مىدارد، و براى آنان چيزهاى پاكيزه را حلال، و چيزهاى ناپاك را بر ايشان حرام مىگرداند. و از [دوش] آنان قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است برمىدارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند، و بزرگش داشتند، و ياريش كردند، و نورى را كه با او نازل شده است پيروى كردند، آنان همان رستگارانند.
Qul Yā 'Ayyuhā An-Nāsu 'Innī Rasūlu Allāhi 'Ilaykum Jamī`āan Al-Ladhī Lahu Mulku As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۖ Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Yuĥyī Wa Yumītu ۖ Fa'āminū Billāhi Wa Rasūlihi An-Nabīyi Al-'Ummīyi Al-Ladhī Yu'uminu Billāhi Wa Kalimātihi Wa Attabi`ūhu La`allakum Tahtadūna
007-158. بگو: اى مردم، من پيامبر خدا به سوى همه شما هستم. همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست. هيچ معبودى جز او نيست كه زنده مىكند و مىميراند. پس به خدا و فرستاده او كه پيامبر درسنخواندهاى است، كه به خدا و كلمات او ايمان دارد بگرويد، و او را پيروى كنيد؛ اميد كه هدايت شويد.
Wa Qaţţa`nāhumu Athnatay `Ashrata 'Asbāţāan 'Umamāan ۚ Wa 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'IdhAstasqāhu Qawmuhu~ 'Ani Ađrib Bi`aşāka Al-Ĥajara ۖ Fānbajasat Minhu Athnatā `Ashrata `Aynāan ۖ Qad `Alima Kullu 'Unāsin Mashrabahum ۚ Wa Žallalnā `Alayhimu Al-Ghamāma Wa 'Anzalnā `Alayhimu Al-Manna Wa As-Salwá ۖ Kulū MinŢayyibāti Mā Razaqnākum ۚ Wa Mā Žalamūnā Wa Lakin Kānū 'Anfusahum Yažlimūna
007-160. و آنان را به دوازده عشيره كه هر يك امتى بودند تقسيم كرديم. و به موسى وقتى قومش از او آب خواستند وحى كرديم كه: با عصايت بر آن تخته سنگ بزن. پس از آن دوازده چشمه جوشيد. هر گروهى آبشخور خود را بشناخت. و ابر را بر فراز آنان سايبان كرديم، و گزانگبين و بلدرچين بر ايشان فرو فرستاديم. از چيزهاى پاكيزهاى كه روزيتان كردهايم بخوريد. و بر ما ستم نكردند، ليكن بر خودشان ستم مىكردند.
Wa 'IdhQīla Lahumu Askunū Hadhihi Al-Qaryata Wa Kulū Minhā Ĥaythu Shi'tum Wa Qūlū Ĥiţţatun Wa Adkhulū Al-Bāba Sujjadāan Naghfir LakumKhaţī'ātikum ۚ Sanazīdu Al-Muĥsinīna
007-161. و [ياد كن] هنگامى را كه بديشان گفته شد: در اين شهر سكونت گزينيد، و از آن هر جا كه خواستيد بخوريد، و بگوييد [خداوندا] گناهان ما را فرو ريز. و سجده كنان از دروازه [شهر] درآييد تا گناهان شما را بر شما ببخشاييم. [و] به زودى بر [اجر] نيكوكاران بيفزاييم.
007-162. پس كسانى از آنان كه ستم كردند، سخنى را كه به ايشان گفته شده بود، به سخن ديگرى تبديل كردند. پس به سزاى آنكه ستم مىورزيدند، عذابى از آسمان بر آنان فرو فرستاديم.
007-163. و از اهالى آن شهرى كه كنار دريا بود، از ايشان جويا شو، آنگاه كه به [حكم] روز شنبه تجاوز مىكردند. آنگاه كه روز شنبه آنان، ماهيهايشان روى آب مىآمدند، و روزهاى غير شنبه به سوى آنان نمىآمدند. اين گونه ما آنان را به سبب آنكه نافرمانى مىكردند مىآزموديم.
Wa 'IdhQālat 'Ummatun Minhum Lima Ta`ižūna Qawmāan ۙ Al-Lahu Muhlikuhum 'Aw Mu`adhdhibuhum `AdhābāanShadīdāan ۖ Qālū Ma`dhiratan 'Ilá Rabbikum Wa La`allahum Yattaqūna
007-164. و آنگاه كه گروهى از ايشان گفتند: براى چه قومى را كه خدا هلاككننده ايشان است، يا آنان را به عذابى سخت عذاب خواهد كرد پند مىدهيد؟ گفتند: تا معذرتى پيش پروردگارتان باشد و شايد كه آنان پرهيزگارى كنند.
007-165. پس هنگامى كه آنچه را بدان تذكر داده شده بودند از ياد بردند، كسانى را كه از [كار] بد باز مىداشتند، نجات داديم. و كسانى را كه ستم كردند، به سزاى آنكه نافرمانى مىكردند، به عذابى شديد گرفتار كرديم.
Wa 'Idh Ta'adhdhana Rabbuka Layab`athanna `Alayhim 'Ilá Yawmi Al-Qiyāmati Man Yasūmuhum Sū'a Al-`Adhābi ۗ 'Inna Rabbaka Lasarī`u Al-`Iqābi ۖ Wa 'Innahu LaghafūrunRaĥīmun
007-167. و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت اعلام داشت: كه تا روز قيامت بر آنان [= يهوديان] كسانى را خواهد گماشت كه بديشان عذاب سخت بچشانند. آرى، پروردگار تو زودكيفر است، و همو آمرزنده بسيار مهربان است.
Wa Qaţţa`nāhum Fī Al-'Arđi 'Umamāan ۖ Minhumu Aş-Şāliĥūna Wa Minhum Dūna Dhālika ۖ Wa Balawnāhum Bil-Ĥasanāti Wa As-Sayyi'āti La`allahum Yarji`ūna
007-168. و آنان را در زمين به صورت گروههايى پراكنده ساختيم. برخى از آنان درستكارند و برخى از آنان جز اينند. و آنها را به خوشيها و ناخوشيها آزموديم، باشد كه ايشان بازگردند.
Fakhalafa Min Ba`dihimKhalfun Wa Rithū Al-Kitāba Ya'khudhūna `Arađa Hādhā Al-'Adná Wa Yaqūlūna Sayughfaru Lanā Wa 'In Ya'tihim `Arađun Mithluhu Ya'khudhūhu ۚ 'Alam Yu'ukhadh `Alayhim Mīthāqu Al-Kitābi 'An Lā Yaqūlū `Alá Allāhi 'Illā Al-Ĥaqqa Wa Darasū Mā Fīhi Wa ۗ Ad-Dāru Al-'Ākhiratu Khayrun Lilladhīna Yattaqūna ۗ 'Afalā Ta`qilūna
007-169. آنگاه بعد از آنان، جانشينانى وارث كتاب [آسمانى] شدند كه متاع اين دنياى پست را مىگيرند و مىگويند: بخشيده خواهيم شد. و اگر متاعى مانند آن به ايشان برسد، [باز] آن را مىستانند. آيا از آنان پيمان كتاب [آسمانى] گرفته نشده كه جز به حق نسبت به خدا سخن نگويند، با اينكه آنچه را كه در آن [كتاب] است آموختهاند؟(از نافرمانی خدا حذر ميکنند)بهتر است. آيا باز تعقل نمىكنيد؟
Wa 'Idh Nataqnā Al-Jabala Fawqahum Ka'annahu Žullatun Wa Žannū 'Annahu Wāqi`un BihimKhudhū Mā 'Ātaynākum Biqūwatin Wa Adhkurū Mā Fīhi La`allakum Tattaqūna
007-171. و [ياد كن] هنگامى را كه كوه [طور] را بر فرازشان سايبانآسا، برافراشتيم. و چنان پنداشتند كه [كوه] بر سرشان فرو خواهد افتاد. [و گفتيم] آنچه را كه به شما دادهايم به جد و جهد بگيريد، و آنچه را در آن است به ياد داشته باشيد. شايد كه پرهيزگار شويد.
Wa 'Idh 'Akhadha Rabbuka Min Banī 'Ādama MinŽuhūrihimDhurrīyatahum Wa 'Ash/hadahum `Alá 'Anfusihim 'Alastu Birabbikum ۖ Qālū Balá ۛ Shahidnā ۛ 'An Taqūlū Yawma Al-Qiyāmati 'Innā Kunnā `An Hādhā Ghāfilīna
007-172. و هنگامى را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنان (نسلهای آنان) را برگرفت، و ايشان را بر خودشان گواه ساخت، كه آيا پروردگار شما نيستم؟ گفتند: چرا گواهى داديم. تا مبادا روز قيامت بگوييد ما از اين [امر] غافل بوديم.
Wa Law Shi'nā Larafa`nāhu Bihā Wa Lakinnahu~ 'Akhlada 'Ilá Al-'Arđi Wa Attaba`a Hawāhu ۚ Famathaluhu Kamathali Al-Kalbi 'In Taĥmil `Alayhi Yalhath 'Aw Tatruk/hu Yalhath ۚ Dhālika Mathalu Al-Qawmi Al-Ladhīna Kadhdhabū Bi'āyātinā ۚ Fāqşuşi Al-Qaşaşa La`allahum Yatafakkarūna
007-176. و اگر مىخواستيم قدر او را به وسيله آن [آيات] بالا مىبرديم. اما او به زمين [=دنيا] گراييد، و از هواى نفس خود پيروى كرد. از اين رو، داستانش چون داستان سگ است [كه] اگر بر آن حمله ور شوى زبان از كام برآورد، و اگر آن را رها كنى [باز هم] زبان از كام برآورد اين مثل آن گروهى است كه آيات ما را تكذيب كردند. پس اين داستان را [براى آنان] حكايت كن شايد؛ كه آنان بينديشند.
Wa LaqadDhara'nā Lijahannama Kathīrāan Mina Al-Jinni Wa Al-'Insi ۖ LahumQulūbun Lā Yafqahūna Bihā Wa Lahum 'A`yunun Lā Yubşirūna Bihā Wa Lahum 'Ādhānun Lā Yasma`ūna Bihā ۚ 'Ūlā'ika Kāl'an`āmi Bal Hum 'Ađallu ۚ 'Ūlā'ika Humu Al-Ghāfilūna
007-179. و در حقيقت بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريدهايم. [چرا كه] دلهايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمىكنند. و چشمانى دارند كه با آنها نمىبينند. و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند. آنان همانند چهارپايان، بلكه گمراه ترند. [آرى] آنها همان غافلماندگانند.
Wa Lillāh Al-'Asmā'u Al-Ĥusná Fād`ūhu Bihā ۖ Wa Dharū Al-Ladhīna Yulĥidūna Fī 'Asmā'ihi ۚ Sayujzawna Mā Kānū Ya`malūna
007-180. و نامهاى نيكو به خدا اختصاص دارد. پس او را با آنها بخوانيد. و كسانى را كه در مورد نامهاى او به كژى مىگرايند رها كنيد. زودا كه به [سزاى] آنچه انجام مىدادند كيفر خواهند يافت.
'Awalam Yanžurū Fī Malakūti As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Khalaqa Allāhu MinShay'in Wa 'An `Asá 'An Yakūna Qadi Aqtaraba 'Ajaluhum ۖ Fabi'ayyi Ĥadīthin Ba`dahu Yu'uminūna
007-185. آيا در ملكوت آسمانها و زمين و هر چيزى كه خدا آفريده است ننگريستهاند؟ و اينكه شايد هنگام مرگشان نزديك شده باشد. پس به كدام سخن بعد از قرآن ايمان مىآورند؟
007-187. از تو در باره قيامت مىپرسند [كه] وقوع آن چه وقت است؟ بگو: علم آن، تنها نزد پروردگار من است. جز او [هيچ كس] آن را به موقع خود آشكار نمىگرداند. [اين حادثه] بر آسمانها و زمين گران است. جز ناگهان به شما نمىرسد. [باز] از تو مىپرسند، گويا تو از [زمان وقوع] آن آگاهى. بگو: علم آن تنها نزد خداست. ولى بيشتر مردم نمىدانند.
Qul Lā 'Amliku Linafsī Naf`āan Wa Lā Đarrāan 'Illā Mā Shā'a Allāhu ۚ Wa Law Kuntu 'A`lamu Al-Ghayba Lāstakthartu Mina Al-Khayri Wa Mā Massaniya As-Sū'u ۚ 'In 'Anā 'Illā Nadhīrun Wa Bashīrun Liqawmin Yu'uminūna
007-188. بگو: جز آنچه خدا بخواهد، براى خودم اختيار سود و زيانى ندارم. و اگر غيب مىدانستم، قطعا خير بيشترى مىاندوختم، و هرگز به من آسيبى نمىرسيد. من جز بيم دهنده و بشارتگر، براى گروهى كه ايمان مىآورند نيستم.
Huwa Al-Ladhī Khalaqakum Min Nafsin Wāĥidatin Wa Ja`ala Minhā Zawjahā Liyaskuna 'Ilayhā ۖ Falammā Taghashshāhā Ĥamalat Ĥamlāan Khafīfāan Famarrat Bihi ۖ Falammā 'Athqalat Da`awā Al-Laha Rabbahumā La'in 'Ātaytanā Şāliĥāan Lanakūnanna Mina Ash-Shākirīna
007-189. اوست آن كس كه شما را از نفس واحدى آفريد. و جفت وى را از آن پديد آورد تا بدان آرام گيرد. پس چون [آدم] با او [حوا] درآميخت باردار شد، بارى سبك و [چندى] با آن [بار سبك] گذرانيد. و چون سنگينبار شد، خدا، پروردگار خود را خواندند كه اگر به ما [فرزندى] شايسته عطا كنى، قطعا از سپاسگزاران خواهيم بود.
007-190. و چون به آن دو [فرزندى] شايسته داد، در آنچه [خدا] به ايشان داده بود، براى او شريكانى قرار دادند و خدا از آنچه [با او] شريك مىگردانند برتر است.
007-194. در حقيقت كسانى را كه به جاى خدا مىخوانيد، بندگانى امثال شما هستند. پس آنها را [در گرفتاريها] بخوانيد. اگر راست مىگوييد بايد شما را اجابت كنند.
007-195. آيا آنها پاهايى دارند كه با آن راه بروند، يا دستهايى دارند كه با آن كارى انجام دهند، يا چشمهايى دارند كه با آن بنگرند، يا گوشهايى دارند كه با آن بشنوند؟ بگو شريكان خود را بخوانيد، سپس درباره من حيله به كار بريد و مرا مهلت مدهيد.
Wa 'Idhā Lam Ta'tihim Bi'āyatinQālū Lawlā Ajtabaytahā ۚ Qul 'Innamā 'Attabi`u Mā Yūĥá 'Ilayya MinRabbī ۚ Hādhā Başā'iru MinRabbikum Wa Hudan Wa Raĥmatun Liqawmin Yu'uminūna
007-203. و هر گاه براى آنان آياتى نياورى مىگويند: چرا آن را خود برنگزيدى؟ بگو: من فقط آنچه را كه از پروردگارم به من وحى مىشود پيروى مىكنم. اين [قرآن] رهنمودى است از جانب پروردگار شما، و براى گروهى كه ايمان مىآورند هدايت و رحمتى است.