Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
A q ra ba Lilnn ā si Ĥisābuhum Wa Hum Fī Gh n Mu`r iđū na
021-001 مردم را [هنگام] حسابرسی [آنچه در مدت عمرشان انجام داده اند] نزدیک شده در حالی که آنان با [فرو افتادن] در غفلت [از دلایل اثبات کننده معاد] روی گردانند.
ا قْ تَرَ بَ لِلنّ َا سِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَ فْلَةٍ مُعْر ِضُ ونَ
Mā Ya'tīhim Min Dh ikr in Min Ra bbihim Muĥdath in 'Illā A ū hu Wa Hum Yal`abū na
021-002 هیچ یادآوری و پند تازه ای از سوی پروردگارشان برای آنان نمی آید مگر آنکه آن را می شنوند و در حالی که سرگرم بازی هستند [آن را مسخره می کنند.]
مَا يَأْتِيهِمْ مِن ْ ذِكْر‌ٍ مِن ْ رَ بِّهِمْ مُحْدَث‌‍ٍ إِلاَّ ا ُو هُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ
Lāhiyatan Q ulūbuhum ۗ Wa 'Asarrū A n -Naj wá A l-Ladh ī na Ž alamū Hal Hādh ā 'Illā Bash aru n Mith lukum ۖ 'Afata'tū na A s-Siĥra Wa 'An tum Tub ş irū na
021-003 دل هایشان [به امور مادی، خوشگذرانی و معصیت] مشغول است؛ و آنان که ستم پیشه اند رازگویی خود را پنهان داشتند [و گفتند:] آیا این پیامبر جز این است که بشری مانند شماست؟ آیا شما با چشم باز وشناخت وآگاهی به سوی سِحر می روید؟!
لاَهِيَة ً قُ لُوبُهُمْ ۗ وَ‌أَسَرُّ‌و‌ا ا ل نَّ جْ وَى ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا هَلْ هَذَ‌ا إِلاَّ بَشَر‌ٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُو نَ ا ل سِّحْرَ وَأَنْ تُمْ تُبْ صِ رُونَ
Q ā la Ra bbī Ya`lamu A l-Q aw la Fī A s-Samā 'i Wa A l-'Arđi ۖ Wa Huwa A s-Samī `u A l-`Alī mu
021-004 [پیامبر به آنان] گفت: [رازگویی خود را پنهان نکنید، زیرا] پروردگارم هر سخنی را در آسمان و زمین می داند، و او شنوا و داناست.
قَ ا لَ رَ بِّي يَعْلَمُ ا لْقَ وْ لَ فِي ا ل سَّمَا ءِ وَا لأَرْضِ ۖ وَهُوَ ا ل سَّمِي عُ ا لْعَلِيمُ
Bal Q ālū 'Ađgh th u 'Aĥlā min Bal A r ā hu Bal Huwa Sh ā`ir un Falya'tinā Bi'āyatin Kamā 'Ursila A l-'Awwalū na
021-005 [مشرکان] گفتند: [نه، قرآنْ سحر نیست] بلکه خواب هایی آشفته و پریشان است، [نه] بلکه آن را به دروغ بربافته، [نه] بلکه او شاعرِ [خیال پردازی] است، [اگر فرستاده خداست] باید برای ما معجزه ای بیاورد مانند معجزه هایی که پیامبران گذشته را [با آنها] فرستادند.
بَلْ قَ الُو ا أَضْ غَ ا ثُ أَحْلاَم ٍ بَلْ ا رَ ا هُ بَلْ هُوَ شَاعِر‌‌ٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَة‌‍ٍ كَمَا أُ‌رْسِلَ ا لأَوَّلُونَ
Mā 'Āmanat Q ab lahum Min Q aryatin 'Ahlaknāhā ۖ 'Afahum Yu'uminū na
021-006 پیش از آنان [اهل] هیچ شهری که آن را نابود کردیم [با دیدن معجزه] ایمان نیاوردند؛ پس آیا اینان ایمان می آورند؟!
مَا آمَنَتْ قَ بْ لَهُمْ مِن ْ قَ رْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَ‍‍ا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ
Wa Mā 'Arsalnā Q ab laka 'Illā R ijālāan Nūĥī 'Ilayhim ۖ Fās'alū 'Ahla A dh -Dh ikr i 'In Kun tum Lā Ta`lamū na
021-007 و پیش از تو [برای هدایت مردم] نفرستادیم مگر مردانی را که به آنان وحی می نمودیم. اگر نمی دانید از دانایان [به کتاب های آسمانی و آگاهان به اخبار پیشینیان] بپرسید [که همه پیامبران از جنس خود بشر بودند، نه فرشته]
وَمَا أَ‌رْسَلْنَا قَ بْ لَكَ إِلاَّ ر ِجَالا ً نُوحِ‍‍ي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُو ا أَهْلَ ا ل ذِّكْر ِ إِن ْ كُن تُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
Wa Mā Ja`alnāhum Jasadāan Lā Ya'kulū na A ţ -Ţ a`ā ma Wa Mā Kānū Kh ī na
021-008 و آنان را جسدهایی که غذا نخورند قرار ندادیم، و جاویدان هم نبودند [که از دنیا نروند.]
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَد‌ا ً لاَ يَأْكُلُو نَ ا ل طَّ عَا مَ وَمَا كَانُو‌ا خَ الِدِينَ
Th umm a Ş adaq A l-Wa`da Fa'an jaynāhum Wa Man Nash ā 'u Wa 'Ahlaknā A l-Musr ifī na
021-009 سپس به وعده ای که به آنان داده بودیم [که شکست برای دشمنان لجوج و پیروزی برای آنان است] وفا کردیم، و آنان و هر که را می خواستیم، نجات دادیم و متجاوزان [از حدود حق] را هلاک کردیم.
ثُمّ َ صَ دَقْ نَاهُمُ ا لْوَعْدَ فَأَن جَيْنَاهُمْ وَمَن ْ نَشَا ءُ وَ‌أَهْلَكْنَا ا لْمُسْر ِفِينَ
Laq ad 'An zalnā 'Ilaykum Kitābāan Fī hi Dh ikru kum ۖ 'Afalā Ta`q ilū na
021-010 بی تردید کتابی به سوی شما نازل کردیم که مایه [شرف، بزرگواری، رشد و سعادت] شما در آن است؛ آیا نمی اندیشید.
لَقَ د ْ أَن زَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابا ً فِي هِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Wa Kam Q aş am nā Min Q aryatin Kānat Ž ālimatan Wa 'An sh a'nā Ba`dahā Q awmāan 'Ākh r ī na
021-011 و چه بسیار از شهرهایی که [اهلش] ستمکار بودند، درهم شکستیم، و پس از آنان قومی دیگرپدید آوردیم.
وَكَمْ قَ صَ مْنَا مِن ْ قَ رْيَةٍ كَانَتْ ظَ الِمَة ً وَأَن شَأْنَا بَعْدَهَا قَ وْما ً آخَ ر ِينَ
Falamm ā 'Aĥassū Ba'sanā 'Idh ā Hum Minhā Yarkuđū na
021-012 پس هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان از آن می گریختند.
فَلَمَّ ا أَحَسُّو‌ا بَأْسَنَ‍‍ا إِ‌ذَ‌ا هُمْ مِ‍‌‍نْ هَا يَرْكُضُ ونَ
Lā Tarkuđū Wa A ū 'Ilá Mā 'Utr iftum Fī hi Wa Masākinikum La`allakum Tus'alū na
021-013 [از روی استهزا و تحقیر به آنان گفتند:] فرار نکنید، و به سوی زندگی مرفّهی که در آن نازپرورده [و مغرور] بودید و خانه هایتان بازگردید تا [بار دیگر به وسیله تهیدستان و مستمندان] از شما درخواست کمک شود [و شما آنان را با کبر و نخوت برانید.]
لاَ تَرْكُضُ وا وَا و ا إِلَى مَا أُتْر ِفْتُمْ فِي هِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ
Q ālū Yā Waylanā 'Inn ā Kunn ā Ž ālimī na
021-014 [با دیدن عذاب فریاد برداشتند و] گفتند: ای وای بر ما که ما قطعاً ستمکار بودیم!
قَ الُوا يَاوَيْلَنَا إِنَّ ا كُنَّ ا ظَ الِمِينَ
Famā Zālat Tilka Da`wāhum Ĥattá Ja`alnāhum Ĥaş īdāan Kh ī na
021-015 پس همواره سخنشان همین بود تا آنکه آنان را ریشه کن و خاموش ساختیم.
فَمَا زَ‌الَتْ تِلْكَ دَعْوَ‌اهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِ يداً خَ امِدِينَ
Wa Mā Kh q A s-Samā 'a Wa A l-'Arđa Wa Mā Baynahumā Lā`ibī na
021-016 و ما آسمان و زمین و آنچه را میان آن دو قرار دارد به بازی نیافریده ایم.
وَمَا خَ لَقْ نَا ا ل سَّمَا ءَ وَا لأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لاَعِبِينَ
Law 'Ara d nā 'An Nattakh dh a Lahwan Lā ttakh dh nā hu Min Ladunn ā 'In Kunn ā Fā`ilī na
021-017 اگر می خواستیم بازیچه و سرگرمی انتخاب کنیم، چنان چه، [بر فرض محال] کننده [این کار] بودیم، آن را از نزدِ ذاتِ خود [برابر با شأنمان] انتخاب می کردیم [نه از آسمان و زمین که مملوکِ ما هستند.]
لَوْ أَرَ د ْنَا أَن ْ نَتَّخِ ذَ لَهْو‌ا ً لاَتَّخَ ذْنَا هُ مِن ْ لَدُنَّ ا إِن ْ كُنَّ ا فَاعِلِينَ
Bal Naq dh ifu Bil-Ĥaq q i `Alá A l-Bāţ ili Fayad magh u Fa'idh ā Huwa Zāhiq un ۚ Wa Lakumu A l-Way lu Mimm ā Taş ifū na
021-018 نه، بلکه [شأن ما این است که] با حق بر باطل می کوبیم تا آن را درهم شکند [و از هم بپاشد] پس ناگهان باطل نابود شود؛ و وای بر شما از آنچه [درباره خدا و مخلوقات او به ناحق] توصیف می کنید.
بَلْ نَقْ ذِفُ بِا لْحَقِّ عَلَى ا لْبَاطِ لِ فَيَد ْمَغُ هُ فَإِ‌ذَ‌ا هُوَ زَاهِق ٌ ۚ وَلَكُمُ ا لْوَيْ لُ مِمَّ ا تَصِ فُونَ
Wa Lahu Man Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۚ Wa Man `In dahu Lā Yastakbirū na `An `Ibādatihi Wa Lā Yastaĥsirū na
021-019 و هر که در آسمان ها و زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، و کسانی که [از فرشتگان] در محضر اویند از بندگیش تکبّر نمی ورزند و خسته و درمانده نمی شوند.
وَلَ‍‍هُ مَن ْ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۚ وَمَن ْ عِنْ دَهُ لاَ يَسْتَكْبِرُو نَ عَن ْ عِبَا‌دَتِ‍‍هِ وَلاَ يَسْتَحْسِرُ‌ونَ
Yusabbiĥū na A l-Lay la Wa A n -Nahā ra Lā Yafturū na
021-020 شبانه روز او را بی آنکه سست شوند، تسبیح می گویند.
يُسَبِّحُو نَ ا ل لَّيْ لَ وَا ل نَّ هَا رَ لاَ يَفْتُرُ‌ونَ
'Am A kh dh ū 'Ālihatan Mina A l-'Arđi Hum Yun sh irū na
021-021 آیا معبودانی از زمین اختیار کرده اند که آنان مردگان را زنده می کنند؟!
أَمْ ا خَ ذُو ا آلِهَة ً مِنَ ا لأَرْضِ هُمْ يُن شِرُونَ
Law Kā na Fīhimā 'Ālihatun 'Illā A l-Lahu Lafasadatā ۚ Fasub ĥā na A ll āhi Ra bbi A l-`Arsh i `Amm ā Yaş ifū na
021-022 اگر در آسمان و زمین معبودانی جز خدا بود بی تردید آن دو تباه می شد؛ پس منزّه است خدای صاحب عرش از آنچه [او را به ناحق به آن] وصف می کنند.
لَوْ كَا نَ فِيهِمَ‍‍ا آلِهَة‌‍ٌ إِلاَّ ا للَّ هُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْ حَا نَ ا للَّ هِ رَ بِّ ا لْعَرْشِ عَمَّ ا يَصِ فُونَ
Lā Yus'alu `Amm ā Yaf`alu Wa Hum Yus'alū na
021-023 خدا از آنچه انجام می دهد، بازخواست نمی شود و آنان [در برابر خدا] بازخواست خواهند شد.
لاَ يُسْأَلُ عَمَّ ا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ
'Am A kh dh ū Min Dūnihi~ 'Ālihatan ۖ Q ul Hātū Burhānakum ۖ Hādh ā Dh ikru Man Ma`iya Wa Dh ikru Man Q ab lī ۗ Bal 'Akth aru hum Lā Ya`lamū na A l-Ĥaq q a ۖ Fahum Mu`r iđū na
021-024 [شگفتا!] آیا به جای خدا معبودانی اختیار کرده اند؟ بگو: [اگر انتخاب شما حق است] دلیل و برهانتان را [بر آن] بیاورید، این [قرآن] یادآور امت من [نسبت به توحید و نفی شرک] و یادآور امت های پیش از من [نسبت به معارف توحیدی دیگر کتاب های آسمانی] است؛ [حق نه این است که مشرکان می گویند] بلکه بیشترشان حق را نمی شناسند و به این سبب از آن روی گردانند.
أَمْ ا خَ ذُوا مِن ْ دُونِهِ آلِهَة ً ۖ قُ لْ هَاتُو‌ا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَذَ‌ا ذِكْرُ مَن ْ مَعِيَ وَ‌ذِكْرُ مَن ْ قَ بْ لِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُو نَ ا لْحَقَّ ۖ فَهُمْ مُعْر ِضُ ونَ
Wa Mā 'Arsalnā Min Q ab lika Min Ra sūl 'Illā Nūĥī 'Ilay hi 'Ann ahu Lā 'Ilā ha 'Illā 'Anā Fā`budū ni
021-025 و پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم مگر آنکه به او وحی کردیم که معبودی جز من نیست، پس تنها مرا بپرستید.
وَمَا أَ‌رْسَلْنَا مِن ْ قَ بْ لِكَ مِن ْ رَ سُول إِلاَّ نُوحِ‍‍ي إِلَيْ هِ أَنَّ هُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدُ‌ونِ
Wa Q ālū A kh dh a A r-Ra ĥmā nu Waladāan ۗ Sub ĥānahu ۚ Bal `Ibā dun Mukra mū na
021-026 و [مشرکان] گفتند: [خدایِ] رحمان فرشتگان را فرزند خود گرفته است. منزّه است او، [فرشتگان، فرزند خدا نیستند] بلکه بندگانی گرامی و ارجمندند.
وَقَ الُوا ا خَ ذَ ا ل رَّ حْمَنُ وَلَد‌ا ً ۗ سُبْ حَانَهُ ۚ بَلْ عِبَا دٌ مُكْرَ مُونَ
Lā Yasbiq ūnahu Bil-Q aw li Wa Hum Bi'am r ihi Ya`malū na
021-027 در گفتار بر او پیشی نمی گیرند، و آنان فقط به فرمان او عمل می کنند.
لاَ يَسْبِقُ ونَهُ بِا لْقَ وْ لِ وَهُمْ بِأَمْر ِهِ يَعْمَلُونَ
Ya`lamu Mā Bay na 'Aydīhim Wa Mā Kh m Wa Lā Yash fa`ū na 'Illā Limani A m Min Kh sh yatihi Mush fiq ū na
021-028 خدا همه گذشته آنان و آینده شان را می داند، و جز برای کسی که خدا بپسندد شفاعت نمی کنند، و آنان از ترس [عظمت و جلال] او هراسان و بیمناکند.
يَعْلَمُ مَا بَيْ نَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَ لْفَهُمْ وَلاَ يَشْفَعُو نَ إِلاَّ لِمَنِ ا ضَ ى وَهُمْ مِن ْ خَ شْيَتِهِ مُشْفِقُ ونَ
Wa Man Yaq ul Minhum 'Inn ī 'Ilahun Min Dūnihi Fadh ālika Naj zī hi Jahann ama ۚ Kadh ālika Naj zī A ž-Ž ālimī na
021-029 و هر کس از آنان بگوید: من هم معبودی، غیر از اویم، دوزخ را به آن گوینده کیفر می دهیم، و ستمکاران را این گونه مجازات می کنیم.
وَمَن ْ يَقُ لْ مِ‍‌‍نْ هُمْ إِنِّ ي إِلَهٌ مِن ْ دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْ زِي هِ جَهَنَّ مَ ۚ كَذَلِكَ نَجْ زِي ا ل ظَّ الِمِينَ
'Awalam Yará A l-Ladh ī na Kafarū 'Ann a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Kānatā Ra tq āan Fafataq ۖ Wa Ja`alnā Mina A l-Mā 'i Kulla Sh ay 'in Ĥay yin ۖ 'Afalā Yu'uminū na
021-030 آیا کافران ندانسته اند که آسمان ها و زمین به هم بسته و پیوسته بودند و ما آن دو را شکافته و از هم باز کردیم و هر چیز زنده ای را از آب آفریدیم؟ پس آیا ایمان نمی آورند؟
أَ‌وَلَمْ يَرَ ى ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا أَنّ َ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ كَانَتَا رَ تْق ا ً فَفَتَقْ نَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ ا لْمَا ءِ كُلَّ شَيْ ءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلاَ يُؤْمِنُونَ
Wa Ja`alnā Fī A l-'Arđi Ra wāsiya 'An Tamī da Bihim Wa Ja`alnā Fīhā Fijājāan Subulāan La`allahum Yahtadū na
021-031 و در زمین کوه های استوار پدید آوردیم تا زمین آنان را نلرزاند، و در آن راه هایی فراخ و گشاده قرار دادیم تا [به سوی اهداف خود] راه یابند.
وَجَعَلْنَا فِي ا لأَرْضِ رَ وَاسِيَ أَن ْ تَمِي دَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجا ً سُبُلا ً لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُ‌ونَ
Wa Ja`alnā A s-Samā 'a Saq n Maĥfūžāan ۖ Wa Hum `An 'Āyātihā Mu`r iđū na
021-032 و آسمان را سقفی محفوظ قرار دادیم در حالی که آنان [از تأمل و دقت در] نشانه های آن [که گواه توحید، ربوبیّت و قدرت خداست] روی گردانند.
وَجَعَلْنَا ا ل سَّمَا ءَ سَقْ فا ً مَحْفُوظ ا ً ۖ وَهُمْ عَن ْ آيَاتِهَا مُعْر ِضُ ونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī Kh q a A l-Lay la Wa A n -Nahā ra Wa A sh -Sh am sa Wa A l-Q amara ۖ Kullun Fī Falakin Yasbaĥū na
021-033 و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید که هر یک در مداری شناور است.
وَهُوَ ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل لَّيْ لَ وَا ل نَّ هَا رَ وَا ل شَّمْسَ وَا لْقَ مَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
Wa Mā Ja`alnā Libash ar in Min Q ab lika A l-Kh ۖ 'Afa'ī n Mitta Fahumu A l-Kh ū na
021-034 و پیش از تو برای هیچ بشری جاودانگی قرار ندادیم؛ پس آیا اگر تو بمیری آنان جاویدان خواهند ماند؟!
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَر‌ٍ مِن ْ قَ بْ لِكَ ا لْخُ لْدَ ۖ أَفَإِيْن ْ مِتَّ فَهُمُ ا لْخَ الِدُونَ
Kullu Nafsin Dh ā 'iq atu A l-Maw ti ۗ Wa Nab lūkum Bish -Sh arr i Wa A l-Kh y r i Fitnatan ۖ Wa 'Ilaynā Turja`ū na
021-035 هر کسی چشنده مرگ است و ما شما را [چنانکه سزاوار است] به نوعی خیر و شر [که تهیدستی، ثروت، سلامت، بیماری، امنیت و بلاست] آزمایش می کنیم، و به سوی ما بازگردانده می شوید.
كُلُّ نَفْس‌‍ٍ ذَا ئِقَ ةُ ا لْمَوْ تِ ۗ وَنَبْ لُوكُمْ بِا ل شَّرِّ وَا لْخَ يْ ر ِ فِتْنَة ً ۖ وَ‌إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
Wa 'Idh ā Ra 'ā ka A l-Ladh ī na Kafarū 'In Yattakh dh ūnaka 'Illā Huzūan 'Ahadh ā A l-Ladh ī Yadh kuru 'Ālihatakum Wa Hum Bidh ikr i A r-Ra ĥmā ni Hum Kāfirū na
021-036 کافران چون تو را ببینند جز به مسخره ات نمی گیرند [و می گویند:] آیا این است آن کسی که معبودان شما را [به موجوداتی بی اثر و بی اختیار] یاد می کند؟ در حالی که خود به ذکر [خدایِ] رحمان [که توحید و قرآن است] کافرند [و از این کار، باکی ندارند.]
وَ‌إِ‌ذَ‌ا رَ آكَ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا إِن ْ يَتَّخِ ذُونَكَ إِلاَّ هُزُو اً أَهَذَ‌ا ا لَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْر ِ ا ل رَّ حْمَنِ هُمْ كَافِرُ‌ونَ
Kh q a A l-'In sā nu Min `Ajalin ۚ Sa'ur īkum 'Āyātī Falā Tasta`jilū ni
021-037 انسان از شتاب و عجله آفریده شده است [که با نخوت و غرور، عذابم را به شتاب می خواهد]؛ به زودی عذاب هایم را به شما نشان خواهم داد، پس [آن را] به شتاب از من نخواهید.
خُ لِقَ ا لإِن سَا نُ مِن ْ عَجَل‌‍ٍ ۚ سَأُر ِيكُمْ آيَاتِي فَلاَ تَسْتَعْجِلُونِ
Wa Yaq ūlū na Matá Hādh ā A l-Wa`du 'In Kun tum Ş ādiq ī na
021-038 [به پیامبر و مؤمنان] می گویند: اگر راست می گویید، این وعده کی خواهد بود؟
وَيَقُ ولُو نَ مَتَى هَذَ‌ا ا لْوَعْدُ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Law Ya`lamu A l-Ladh ī na Kafarū Ĥī na Lā Yakuffū na `An Wujūhihimu A n -Nā ra Wa Lā `An Ž uhūr ihim Wa Lā Hum Yun ş arū na
021-039 اگر کافران به آن وقتی که نمی توانند آتش را از چهره ها و پشتشان باز دارند و یاری هم نمی شوند، آگاهی داشتند [عجولانه عذاب را نمی خواستند.]
لَوْ يَعْلَمُ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا حِي نَ لاَ يَكُفُّو نَ عَن ْ وُجُوهِهِمُ ا ل نّ َا رَ وَلاَ عَن ْ ظُ هُور ِهِمْ وَلاَ هُمْ يُنْ صَ رُونَ
Bal Ta'tīhim Bagh n Fatab hatuhum Falā Yastaţ ī`ū na Ra ddahā Wa Lā Hum Yun žarū na
021-040 بلکه ناگهان به آنان می رسد، پس چنان مبهوتشان می کند که نه قدرت دارند آن را بازگردانند، و نه [برای به تأخیر افتادنش] مهلت می یابند.
بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْ تَة ً فَتَبْ هَتُهُمْ فَلاَ يَسْتَطِ يعُو نَ رَ دَّهَا وَلاَ هُمْ يُن ظَ رُونَ
Wa Laq adi A stuhzi'a Biru sulin Min Q ab lika Faĥā q a Bial-Ladh ī na Sakh m Mā Kānū Bihi Yastahzi'ūn
021-041 و به راستی پیش از تو پیامبرانی مورد استهزا قرار گرفتند، پس عذابی را که همواره مسخره می کردند، استهزا کنندگان را فرا گرفت.
وَلَقَ دِ ا سْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِن ْ قَ بْ لِكَ فَحَا قَ بِا لَّذِي نَ سَخِ رُوا مِ‍‌‍نْ هُمْ مَا كَانُو‌ا بِ‍‍هِ يَسْتَهْزِئُ ون
Q ul Man Yakla'uukum Bil-Lay li Wa A n -Nahā r i Mina A r-Ra ĥmā ni ۗ Bal Hum `An Dh ikr i Ra bbihim Mu`r iđū na
021-042 بگو: چه کسی شما را در شب و روز از [عذاب خدای] رحمان محافظت می کند؟ بلکه [حقیقت این است که] آنان از یاد پروردگارشان روی گردانند.
قُ لْ مَن ْ يَكْلَؤُكُمْ بِا ل لَّيْ لِ وَا ل نَّ هَا ر ِ مِنَ ا ل رَّ حْمَنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ْ ذِكْر ِ رَ بِّهِمْ مُعْر ِضُ ونَ
'Am Lahum 'Ālihatun Tam na`uhum Min Dūninā ۚ Lā Yastaţ ī`ū na Naş ra 'An fusihim Wa Lā Hum Minn ā Yuş ĥabū na
021-043 آیا برای آنان به جای ما معبودانی هست که آنان را [از عذاب ما] باز دارند در حالی که [آن معبودان] نمی توانند خود را یاری دهند و از سوی ما هم پناه داده نمی شوند؟
أَمْ لَهُمْ آلِهَة‌‍ٌ تَمْنَعُهُمْ مِن ْ دُ‌ونِنَا ۚ لاَ يَسْتَطِ يعُو نَ نَصْ رَ أَن فُسِهِمْ وَلاَ هُمْ مِنَّ ا يُصْ حَبُونَ
Bal Matta`nā Hā 'uulā ' Wa 'Ābā 'ahum Ĥattá Ţ ā la `Alayhimu A l-`Umuru ۗ 'Afalā Yara w na 'Ann ā Na'tī A l-'Arđa Nan q uş uhā Min 'Aţ rā fihā ۚ 'Afahumu A l-Gh ū na
021-044 بلکه اینان و پدرانشان را [از انواع نعمت ها] بهره مند ساختیم تا جایی که عمرشان طولانی شد [و گمان کردند که نعمت ها و عمرشان پایان نمی پذیرد]. آیا ندانسته اند که ما همواره به زمین می پردازیم و از اطراف [و جوانب] آن [که ملت ها، اقوام، تمدن ها و دانشمندانش هستند] می کاهیم؟ پس آیا باز هم آنان پیروزند؟
بَلْ مَتَّعْنَا هَا ؤُلاَء وَآبَا ءَهُمْ حَتَّى طَ ا لَ عَلَيْهِمُ ا لْعُمُرُ ۗ أَفَلاَ يَرَ وْ نَ أَنَّ ا نَأْتِي ا لأَرْضَ نَن قُ صُ هَا مِن ْ أَطْ رَ افِهَا ۚ أَفَهُمُ ا لْغَ الِبُونَ
Q ul 'Inn amā 'Un dh iru kum Bil-Waĥyi ۚ Wa Lā Yasma`u A ş -Ş umm u A d-Du`ā 'a 'Idh ā Mā Yun dh arū na
021-045 بگو: من فقط شما را به وسیله وحی بیم می دهم، ولی کران، بانگ دعوت را هنگامی که بیمشان دهند، نمی شنوند.
قُ لْ إِنَّ مَا أُن ذِرُكُمْ بِا لْوَحْيِ ۚ وَلاَ يَسْمَعُ ا ل صُّ مّ ُ ا ل دُّعَا ءَ إِ‌ذَ‌ا مَا يُن ذَرُونَ
Wa La'in Massat/hum Nafĥatun Min `Adh ā bi Ra bbika Layaq ūlunn a Yā Waylanā 'Inn ā Kunn ā Ž ālimī na
021-046 و اگر اندکی از عذاب پروردگارت به آنان برسد، خواهند گفت: ای وای بر ما که قطعاً ستمکار بودیم!
وَلَئِن ْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِن ْ عَذَا بِ رَ بِّكَ لَيَقُ ولُنّ َ يَاوَيْلَنَا إِنَّ ا كُنَّ ا ظَ الِمِينَ
Wa Nađa`u A l-Mawāzī na A l-Q isţ a Liyaw mi A l-Q iyāmati Falā Tužlamu Nafsun Sh ay'ā an ۖ Wa 'In Kā na Mith q ā la Ĥabbatin Min Kh ۗ Wa Kafá Binā Ĥāsibī na
021-047 و ترازوهای عدالت را در روز قیامت می نهیم و به هیچ کس هیچ ستمی نمی شود؛ و اگر [عمل خوب یا بد] هم وزن دانه خردلی باشد آن را [برای وزن کردن] می آوریم، و کافی است که ما حسابگر باشیم.
وَنَضَ عُ ا لْمَوَازِي نَ ا لْقِ سْطَ لِيَوْ مِ ا لْقِ يَامَةِ فَلاَ تُظْ لَمُ نَفْس‌‍ٌ شَيْ ئا ً ۖ وَإِن ْ كَا نَ مِثْقَ ا لَ حَبَّةٍ مِن ْ خَ رْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá Wa Hārū na A l-Furq ā na Wa Đ iyā 'an Wa Dh ikrā an Lilmuttaq ī na
021-048 یقیناً به موسی و هارون [کتابی که] جداکننده [حق از باطل] و نور و مایه یادآوری برای پرهیزکاران [است] عطا کردیم.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُو نَ ا لْفُرْقَ ا نَ وَضِ يَا ء ً وَ‌ذِكْر‌ا ً لِلْمُتَّقِ ينَ
Al-Ladh ī na Yakh sh aw na Ra bbahum Bil-Gh y bi Wa Hum Mina A s-Sā`ati Mush fiq ū na
021-049 همانان که در پنهانی از پروردگارشان می ترسند و از قیامت هم بیمناکند.
ا لَّذِي نَ يَخْ شَوْ نَ رَ بَّهُمْ بِا لْغَ يْ بِ وَهُمْ مِنَ ا ل سَّاعَةِ مُشْفِقُ ونَ
Wa Hadh ā Dh ikru n Mubāra kun 'An zalnā hu ۚ 'Afa'an tum Lahu Mun kirū na
021-050 و این [قرآنی] که آن را نازل کرده ایم، ذکر و پندی پرمنفعت است؛ آیا باز هم شما منکر آن هستید؟
وَهَذَ‌ا ذِكْر‌ٌ مُبَارَ كٌ أَن زَلْنَا هُ ۚ أَفَأَنْ تُمْ لَهُ مُن كِرُونَ
Wa Laq ad 'Ātaynā 'Ib rā hī ma Ru sh dahu Min Q ab lu Wa Kunn ā Bihi `Ālimī na
021-051 و مسلماً پیش از این به ابراهیم، رشد و هدایتی [که سزاوارش بود] عطا کردیم؛ و ما به او دانا بودیم.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا إِبْ رَ اهِي مَ رُشْدَهُ مِن ْ قَ بْ لُ وَكُنَّ ا بِ‍‍هِ عَالِمِينَ
'Idh Q ā la Li'abī hi Wa Q awmihi Mā Hadh ihi A t-Tamāth ī lu A llatī 'An tum Lahā `Ākifū na
021-052 [یاد کن] زمانی را که به پدرش و قومش گفت: این مجسمه هایی که شما ملازم پرستش آنها شده اید، چیست؟
إِ‌ذْ قَ ا لَ لِأَبِي هِ وَقَ وْمِهِ مَا هَذِهِ ا ل تَّمَاثِي لُ ا لَّتِي أَ‌نْ تُمْ لَهَا عَاكِفُونَ
Q ālū Wajad nā 'Ābā 'anā Lahā `Ābidī na
021-053 گفتند: پدرانمان را پرستش کنندگان آنها یافتیم [لذا به پیروی از پدرانمان آنها را می پرستیم!!]
قَ الُوا وَجَد ْنَا آبَا ءَنَا لَهَا عَابِدِينَ
Q ā la Laq ad Kun tum 'An tum Wa 'Ābā 'uukum Fī Đ alā lin Mubī nin
021-054 گفت: به یقین شما و پدرانتان در گمراهی آشکاری هستید.
قَ ا لَ لَقَ د ْ كُن تُمْ أَ‌نْ تُمْ وَآبَا ؤُكُمْ فِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
Q ālū 'Aji'tanā Bil-Ĥaq q i 'Am 'An ta Mina A l-Lā`ibī na
021-055 گفتند: آیا حق را برای ما آورده ای یا شوخی می کنی؟!
قَ الُو ا أَجِئْتَنَا بِا لْحَقِّ أَمْ أَ‌نْ تَ مِنَ ا ل لاَّعِبِينَ
Q ā la Bal Ra bbukum Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi A l-Ladh ī Faţ ara hunn a Wa 'Anā `Alá Dh ālikum Mina A sh -Sh āhidī na
021-056 گفت: [شوخی نمی کنم] بلکه پروردگارتان همان پروردگار آسمان ها و زمین است، همان که آنها را آفرید و من بر این [حقیقت] از گواهی دهندگانم.
قَ ا لَ بَ‍‍ل رَ بُّكُمْ رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ا لَّذِي فَطَ رَ هُنّ َ وَ‌أَنَا عَلَى ذَلِكُمْ مِنَ ا ل شَّاهِدِينَ
Wa Tā lllahi La'akīdann a 'Aş nāmakum Ba`da 'An Tuwallū Mud bir ī na
021-057 سوگند به خدا پس از آنکه [به بتخانه] پشت کردید و رفتید، درباره بت هایتان تدبیری خواهم کرد.
وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنّ َ أَصْ نَامَكُمْ بَعْدَ أَن ْ تُوَلُّو‌ا مُد ْبِر ِينَ
Faja`alahum Judh ādh āan 'Illā Kabīr āan Lahum La`allahum 'Ilay hi Yarji`ū na
021-058 پس [همه] بت ها را قطعه قطعه کرد و شکست مگر بت بزرگشان را که [برای درک ناتوانی بت ها] به آن مراجعه کنند.
فَجَعَلَهُمْ جُذَ‌ا‌ذ‌ا ً إِلاَّ كَبِير ا ً لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْ هِ يَرْجِعُونَ
Q ālū Man Fa`ala Hādh ā Bi'ālihatinā 'Inn ahu Lamina A ž-Ž ālimī na
021-059 [چون به بتخانه آمدند، با شگفتی] گفتند: چه کسی این کار را با معبودانمان انجام داده است؟ به یقین او از ستمکاران است.
قَ الُوا مَن ْ فَعَلَ هَذَ‌ا بِآلِهَتِنَا إِنَّ هُ لَمِنَ ا ل ظَّ الِمِينَ
Q ālū Sami`nā Fatan Yadh kuru hum Yuq ā lu Lahu~ 'Ib rā hī mu
021-060 گفتند: از جوانی شنیدیم که از بتان ما [به عنوان عناصری بی اثر و بی اختیار] یاد می کرد که به او ابراهیم می گویند.
قَ الُوا سَمِعْنَا فَتى ً يَذْكُرُهُمْ يُقَ ا لُ لَهُ~ ُ إِبْ رَ اهِيمُ
Q ālū Fa'tū Bihi `Alá 'A`yuni A n -Nā si La`allahum Yash /hadū na
021-061 گفتند: پس او را در برابر دیدگان مردم بیاورید تا آنان [به این کار او] شهادت دهند.
قَ الُوا فَأْتُو‌ا بِ‍‍هِ عَلَى أَعْيُنِ ا ل نّ َا سِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُ‌ونَ
Q ālū 'A'an ta Fa`alta Hādh ā Bi'ālihatinā Yā 'Ib rā hī mu
021-062 گفتند: ای ابراهیم! آیا تو با معبودان ما چنین کرده ای؟
قَ الُو ا أَأَنْ تَ فَعَلْتَ هَذَ‌ا بِآلِهَتِنَا يَاإِبْ رَ اهِيمُ
Q ā la Bal Fa`alahu Kabīru hum Hādh ā Fās'alūhum 'In Kānū Yan ţ iq ū na
021-063 گفت: بلکه [سالم ماندن بزرگشان نشان می دهد که] بزرگشان این کار را انجام داده است؛ پس اگر سخن می گویند، از خودشان بپرسید.
قَ ا لَ بَلْ فَعَلَ‍‍هُ كَبِيرُهُمْ هَذَ‌ا فَاسْأَلُوهُمْ إِن ْ كَانُو‌ا يَن طِ قُ ونَ
Fara ja`ū 'Ilá 'An fusihim Faq ālū 'Inn akum 'An tumu A ž-Ž ālimū na
021-064 پس آنان [با تفکر و تأمل] به خود آمدند و گفتند: شما خودتان [با پرستیدن این موجودات بی اثر و بی اختیار] ستمکارید [نه ابراهیم.]
فَرَ جَعُو ا إِلَى أَن فُسِهِمْ فَقَ الُو ا إِنَّ كُمْ أَ‌نْ تُمُ ا ل ظَّ الِمُونَ
Th umm a Nukisū `Alá Ru 'ū sihim Laq ad `Alim ta Mā Hā 'uulā ' Yan ţ iq ū na
021-065 آن گاه سرافکنده و شرمسار شدند [ولی از روی ستیزه جویی به ابراهیم گفتند:] مسلماً تو می دانی که اینان سخن نمی گویند.
ثُمّ َ نُكِسُو‌ا عَلَى رُءُ وسِهِمْ لَقَ د ْ عَلِمْتَ مَا هَا ؤُلاَء يَن طِ قُ ونَ
Q ā la 'Afata`budū na Min Dū ni A ll ā hi Mā Lā Yan fa`ukum Sh ay'ā an Wa Lā Yađurru kum
021-066 گفت: [با توجه به این حقیقت] آیا به جای خدا چیزهایی را می پرستید که هیچ سود و زیانی به شما نمی رسانند؟!
قَ ا لَ أَفَتَعْبُدُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مَا لاَ يَن فَعُكُمْ شَيْ ئا ً وَلاَ يَضُ رُّكُمْ
'Uffin Lakum Wa Limā Ta`budū na Min Dū ni A ll ā hi ۖ 'Afalā Ta`q ilū na
021-067 اُف بر شما و بر آنچه به جای خدا می پرستید؛ پس آیا نمی اندیشید؟
أُفٍّ لَكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ ۖ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Q ālū Ĥarr iq ū hu Wa A n ş urū 'Ālihatakum 'In Kun tum Fā`ilī na
021-068 گفتند: اگر می خواهید کاری انجام دهید [و مرد کار هستید] او را بسوزانید، و معبودانتان را یاری دهید.
قَ الُوا حَرِّقُ و هُ وَا ن صُ رُو ا آلِهَتَكُمْ إِن ْ كُن تُمْ فَاعِلِينَ
Q ulnā Yā Nā ru Kūnī Bardāan Wa Salāmāan `Alá 'Ib rā hī ma
021-069 [پس او را در آتش افکندند] گفتیم: ای آتش! برابر ابراهیم سرد و بی آسیب باش!
قُ لْنَا يَا نَا رُ كُونِي بَرْ‌د‌ا ً وَسَلاَماً عَلَى إِبْ رَ اهِيمَ
Wa 'Arā dū Bihi Kaydāan Faja`alnāhumu A l-'Akh r ī na
021-070 و بر ضد او نیرنگی سنگین به کار گرفتند [که نابودش کنند] پس آنان را زیانکارترین [مردم] قرار دادیم.
وَأَرَ ادُوا بِ‍‍هِ كَيْد‌ا ً فَجَعَلْنَاهُمُ ا لأَخْ سَر ِينَ
Wa Najjaynā hu Wa Lūţ āan 'Ilá A l-'Arđi A llatī Bāra knā Fīhā Lil`ālamī na
021-071 و او و لوط را [از آن سرزمین پر از شرک و فساد] نجات داده و به سوی سرزمینی که در آن برای جهانیان برکت نهاده ایم، بردیم.
وَنَجَّيْنَا هُ وَلُوط ا ً إِلَى ا لأَرْضِ ا لَّتِي بَارَ كْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ
Wa Wahab nā Lahu~ 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba Nāfilatan ۖ Wa Kullāan Ja`alnā Ş āliĥī na
021-072 و اسحاق و یعقوب را به عنوان عطایی افزون، به او بخشیدیم و همه را افرادی شایسته قراردادیم.
وَوَهَبْ نَا لَهُ~ ُ إِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ نَافِلَة ً ۖ وَكُلاّ ً جَعَلْنَا صَ الِحِينَ
Wa Ja`alnāhum 'A'imm atan Yahdū na Bi'am r inā Wa 'Awĥaynā 'Ilayhim Fi`la A l-Kh r ā ti Wa 'Iq ā ma A ş -Ş alāati Wa 'Ītā 'a A z-Zakāati ۖ Wa Kānū Lanā `Ābidī na
021-073 و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت می کردند، و انجام دادن کارهای نیک و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را به آنان وحی کردیم، و آنان فقط پرستش کنندگان ما بودند.
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّ ة ً يَهْدُو نَ بِأَمْر ِنَا وَ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا إِلَيْهِمْ فِعْلَ ا لْخَ يْرَ ا تِ وَإِقَ ا مَ ا ل صَّ لاَةِ وَإِيتَا ءَ ا ل زَّكَا ةِ ۖ وَكَانُو‌ا لَنَا عَابِدِينَ
Wa Lūţ āan 'Ātaynā hu Ĥukmāan Wa `Ilmāan Wa Najjaynā hu Mina A l-Q aryati A llatī Kānat Ta`malu A l-Kh ā 'ith a ۗ 'Inn ahum Kānū Q aw ma Saw 'in Fāsiq ī na
021-074 و به لوط، حکمت و دانش دادیم و او را از آن شهری که [اهلش] کارهای زشت مرتکب می شدند، نجات دادیم؛ بی تردید آنان قومی بد و نافرمان بودند.
وَلُوط ا ً آتَيْنَا هُ حُكْما ً وَعِلْما ً وَنَجَّيْنَا هُ مِنَ ا لْقَ رْيَةِ ا لَّتِي كَانَتْ تَعْمَلُ ا لْخَ بَا ئِثَ ۗ إِنَّ هُمْ كَانُو‌ا قَ وْ مَ سَوْ ءٍ فَاسِقِ ينَ
Wa 'Ad kh ā hu Fī Ra ĥmatinā ۖ 'Inn ahu Mina A ş -Ş āliĥī na
021-075 و او را در رحمت خود درآوردیم؛ چون او از شایستگان بود.
وَأَد ْخَ لْنَا هُ فِي رَ حْمَتِنَا ۖ إِنَّ هُ مِنَ ا ل صَّ الِحِينَ
Wa Nūĥāan 'Idh Nādá Min Q ab lu Fāstajab nā Lahu Fanajjaynā hu Wa 'Ahlahu Mina A l-Karbi A l-`Ažī mi
021-076 و نوح را [یاد کن] هنگامی که پیش از این [پیامبران یاد شده] ندا کرد: [پروردگارا! مرا از این قوم فاسد و تبهکار نجات بخش.] پس ندایش را اجابت کردیم، و او و خانواده اش را از آن اندوه بزرگ نجات دادیم.
وَنُوحا ً إِ‌ذْ نَا‌دَ‌ى مِن ْ قَ بْ لُ فَاسْتَجَبْ نَا لَهُ فَنَجَّيْنَا هُ وَ‌أَهْلَ‍‍هُ مِنَ ا لْكَرْبِ ا لْعَظِ يمِ
Wa Naş arnā hu Mina A l-Q aw mi A l-Ladh ī na Kadh dh abū Bi'āyātinā ۚ 'Inn ahum Kānū Q aw ma Saw 'in Fa'agh ra q m 'Aj ma`ī na
021-077 و او را در برابر گروهی که آیات ما را تکذیب کردند، یاری دادیم؛ قطعاً آنان گروه بدی بودند، پس همه آنان را غرق کردیم.
وَنَصَ رْنَا هُ مِنَ ا لْقَ وْ مِ ا لَّذِي نَ كَذَّبُو‌ا بِآيَاتِنَ‍‍ا ۚ إِنَّ هُمْ كَانُو‌ا قَ وْ مَ سَوْ ءٍ فَأَغْ رَ قْ نَاهُمْ أَجْ مَعِينَ
Wa Dāwū da Wa Sulaymā na 'Idh Yaĥkumā ni Fī A l-Ĥarth i 'Idh Nafash at Fī hi Gh A l-Q aw mi Wa Kunn ā Liĥukmihim Sh āhidī na
021-078 و داود و سلیمان را [یاد کن] زمانی که درباره آن کشتزار که شبانه گوسفندان قوم در آن چریده بودند، داوری می کردند، و ما گواه داوری آنان بودیم.
وَدَاوُو دَ وَسُلَيْمَا نَ إِ‌ذْ يَحْكُمَا نِ فِي ا لْحَرْثِ إِ‌ذْ نَفَشَتْ فِي هِ غَ نَمُ ا لْقَ وْ مِ وَكُنَّ ا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ
Fafahham nāhā Sulaymā na ۚ Wa Kullāan 'Ātaynā Ĥukmāan Wa `Ilmāan ۚ Wa Sakh kh ū da A l-Jibā la Yusabbiĥna Wa A ţ -Ţ ay ra ۚ Wa Kunn ā Fā`ilī na
021-079 پس [داوری] آن را به سلیمان فهماندیم، و هر یک را حکمت و دانش عطا کردیم، و کوه ها و پرندگان را رام و مسخّر کردیم که همواره با داود تسبیح می گفتند، و ما انجام دهنده [این کار] بودیم.
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَا نَ ۚ وَكُلاّ ً آتَيْنَا حُكْما ً وَعِلْما ً ۚ وَسَخَّ رْنَا مَعَ دَاوُو دَ ا لْجِبَا لَ يُسَبِّحْنَ وَا ل طَّ يْ رَ ۚ وَكُنَّ ا فَاعِلِينَ
Wa `Allam nā hu Ş an`ata Labū sin Lakum Lituĥş inakum Min Ba'sikum ۖ Fahal 'An tum Sh ākirū na
021-080 و به سود شما صنعتِ ساختنِ پوشش های دفاعی را به او آموختیم تا شما را از [آسیب] جنگ تان محافظت نماید، پس آیا شما شکرگزار حق هستید؟
وَعَلَّمْنَا هُ صَ نْ عَةَ لَبُو سٍ لَكُمْ لِتُحْصِ نَكُمْ مِن ْ بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَ‌نْ تُمْ شَاكِرُ‌ونَ
Wa Lisulaymā na A r-R ī ĥa `Āş ifatan Taj r ī Bi'am r ihi~ 'Ilá A l-'Arđi A llatī Bāra knā Fīhā ۚ Wa Kunn ā Bikulli Sh ay 'in `Ālimī na
021-081 و برای سلیمان، تندباد را رام و مسخّر کردیم که به فرمانش به سوی آن سرزمینی که در آن برکت نهادیم، حرکت می کرد و ما همواره به همه چیز داناییم.
وَلِسُلَيْمَا نَ ا ل رِّي حَ عَاصِ فَة ً تَجْ ر ِي بِأَمْر ِهِ إِلَى ا لأَرْضِ ا لَّتِي بَارَ كْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّ ا بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَالِمِينَ
Wa Mina A sh -Sh ayāţ ī ni Man Yagh ş ū na Lahu Wa Ya`malū na `Amalāan Dū na Dh ālika ۖ Wa Kunn ā Lahum Ĥāfižī na
021-082 و از شیطان ها کسانی را رام و مسخّر او کردیم که برایش غوّاصی و کارهایی غیر از آن انجام می دادند، و ما نگهبان آنان بودیم.
وَمِنَ ا ل شَّيَاطِ ي نِ مَن ْ يَغُ وصُ و نَ لَهُ وَيَعْمَلُو نَ عَمَلا ً دُو نَ ذَلِكَ ۖ وَكُنَّ ا لَهُمْ حَافِظِ ينَ
Wa 'Ayyū ba 'Idh Nādá Ra bbahu~ 'Ann ī Massanī A đ-Đ urru Wa 'An ta 'Arĥamu A r-Rā ĥimī na
021-083 و ایوب را [یاد کن] هنگامی که پروردگارش را ندا داد که مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان ترین مهربانانی.
وَأَيُّو بَ إِ‌ذْ نَا‌دَ‌ى رَ بَّهُ~ ُ أَنِّ ي مَسَّنِي ا ل ضُّ رُّ وَأَنْ تَ أَ‌رْحَمُ ا ل رَّ احِمِينَ
Fāstajab nā Lahu Fakash afnā Mā Bihi Min Đ urr in ۖ Wa 'Ātaynā hu 'Ahlahu Wa Mith lahum Ma`ahum Ra ĥmatan Min `In dinā Wa Dh ikrá Lil`ābidī na
021-084 پس ندایش را اجابت کردیم و آنچه از آسیب و سختی به او بود برطرف نمودیم، و خانواده اش را [که در حادثه ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او عطا کردیم که رحمتی از سوی ما و مایه پند و تذکری برای عبادت کنندگان بود.
فَاسْتَجَبْ نَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِ‍‍هِ مِن ْ ضُ رٍّ ۖ وَآتَيْنَا هُ أَهْلَ‍‍هُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَ حْمَة ً مِن ْ عِنْ دِنَا وَذِكْرَ ى لِلْعَابِدِينَ
Wa 'Ismā`ī la Wa 'Id r ī sa Wa Dh ā A l-Kifli ۖ Kullun Mina A ş -Ş ābir ī na
021-085 و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همه از شکیبایان بودند.
وَإِسْمَاعِي لَ وَإِد ْر ِي سَ وَ‌ذَ‌ا ا لْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِنَ ا ل صَّ ابِر ِينَ
Wa 'Ad kh m Fī Ra ĥmatinā ۖ 'Inn ahum Mina A ş -Ş āliĥī na
021-086 و آنان را در رحمت خود درآوردیم، چون از شایستگان بودند.
وَأَد ْخَ لْنَاهُمْ فِي رَ حْمَتِنَا ۖ إِنَّ هُمْ مِنَ ا ل صَّ الِحِينَ
Wa Dh ā A n -Nū ni 'Idh Dh ahaba Mugh n Fažann a 'An Lan Naq ra `Alay hi Fanādá Fī A ž-Ž ulumā ti 'An Lā 'Ilā ha 'Illā 'An ta Sub ĥānaka 'Inn ī Kun tu Mina A ž-Ž ālimī na
021-087 و صاحب ماهی [حضرت یونس] را [یاد کن] زمانی که خشمناک [از میان قومش] رفت و گمان کرد که ما [زندگی را] بر او تنگ نخواهیم گرفت، پس در تاریکی ها [ی شب، زیر آب، و دل ماهی] ندا داد که معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، همانا من از ستمکارانم.
وَ‌ذَ‌ا ا ل نّ ُو نِ إِ‌ذْ ذَهَبَ مُغَ اضِ با ً فَظَ نّ َ أَن ْ لَن ْ نَقْ دِر َ عَلَيْ هِ فَنَا‌دَ‌ى فِي ا ل ظُّ لُمَا تِ أَن ْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَ‌نْ تَ سُبْ حَانَكَ إِنِّ ي كُن تُ مِنَ ا ل ظَّ الِمِينَ
Fāstajab nā Lahu Wa Najjaynā hu Mina A l-Gh mm i ۚ Wa Kadh alika Nun jī A l-Mu'uminī na
021-088 پس ندایش را اجابت کردیم و از اندوه نجاتش دادیم؛ و این گونه مؤمنان را نجات می دهیم.
فَاسْتَجَبْ نَا لَهُ وَنَجَّيْنَا هُ مِنَ ا لْغَ مّ ِ ۚ وَكَذَلِكَ نُنْ جِي ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa Zakar īyā 'Idh Nādá Ra bbahu Ra bbi Lā Tadh arnī Fardāan Wa 'An ta Kh y ru A l-Wār ith ī na
021-089 و زکریا را [یاد کن] زمانی که پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [و بی فرزند] مگذار؛ و تو بهترین وارثانی.
وَزَكَر ِيَّا إِ‌ذْ نَا‌دَ‌ى رَ بَّهُ رَ بِّ لاَ تَذَ‌رْنِي فَرْ‌د‌ا ً وَأَنْ تَ خَ يْ رُ ا لْوَار ِثِينَ
Fāstajab nā Lahu Wa Wahab nā Lahu Yaĥyá Wa 'Aş laĥnā Lahu Zawjahu~ ۚ 'Inn ahum Kānū Yusār i`ū na Fī A l-Kh r ā ti Wa Yad `ūnanā Ra gh n Wa Ra habāan ۖ Wa Kānū Lanā Kh sh i`ī na
021-090 پس [ندای] او را اجابت کردیم و یحیی را به او بخشیدیم و نازایی همسرش را برای وی اصلاح نمودیم، آنان همواره در کارهای خیر می شتافتند، و ما را از روی امید و بیم می خواندند، و پیوسته در برابر ما فروتن بودند.
فَاسْتَجَبْ نَا لَهُ وَوَهَبْ نَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْ لَحْنَا لَهُ زَ‌وْجَهُ~ ُ ۚ إِنَّ هُمْ كَانُو‌ا يُسَار ِعُو نَ فِي ا لْخَ يْرَ ا تِ وَيَد ْعُونَنَا رَ غَ با ً وَرَ هَبا ً ۖ وَكَانُو‌ا لَنَا خَ اشِعِينَ
Wa A -Atī 'Aĥş anat Farjahā Fanafakh n Rūĥinā Wa Ja`alnāhā Wa A b nahā 'Āyatan Lil`ālamī na
021-091 و آن [زن را یاد کن] که دامن خود را پاک نگه داشت، پس ما از روح خود در او دمیدیم و او و پسرش را نشانه ای [بزرگ از قدرت خود] برای جهانیان قرار دادیم.
وَ‌الَّتِ‍‍ي أَحْصَ نَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْ نَا فِيهَا مِن ْ رُ‌وحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَا بْ نَهَا آيَة ً لِلْعَالَمِينَ
'Inn a Hadh ihi~ 'Umm atukum 'Umm atan Wāĥidatan Wa 'Anā Ra bbukum Fā`budū ni
021-092 و بی تردید این [اسلام] آیین [حقیقی] شماست در حالی که آیینی یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید.
إِنّ َ هَذِهِ أُمَّ تُكُمْ أُمَّ ة ً وَ‌احِدَة ً وَ‌أَنَا رَ بُّكُمْ فَاعْبُدُ‌ونِ
Wa Taq aţ ţ a`ū 'Am ra hum Baynahum ۖ Kullun 'Ilaynā Rā ji`ū na
021-093 ولی [آنان] آیینشان را در میان خود قطعه قطعه کردند [و نسبت به دین گروه گروه شدند و به شدت با هم اختلاف پیدا کردند]؛ و همه آنان به سوی ما باز خواهند گشت [تا کیفر سخت این گروه گرایی را ببینند.]
وَتَقَ طَّ عُو ا أَمْرَ هُمْ بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَ اجِعُونَ
Faman Ya`mal Mina A ş -Ş āliĥā ti Wa Huwa Mu'uminun Falā Kufr ā na Lisa`yihi Wa 'Inn ā Lahu Kātibū na
021-094 پس کسی که برخی از کارهای شایسته را انجام دهد در حالی که مؤمن باشد، نسبت به تلاشش ناسپاسی نخواهد شد، و ما یقیناً [تلاشش را] برای او می نویسیم.
فَمَن ْ يَعْمَلْ مِنَ ا ل صَّ الِحَا تِ وَهُوَ مُؤْمِن‌‍ٌ فَلاَ كُفْرَ ا نَ لِسَعْيِ‍‍هِ وَإِنَّ ا لَهُ كَاتِبُونَ
Wa Ĥar ā mun `Alá Q aryatin 'Ahlaknāhā 'Ann ahum Lā Yarji`ū na
021-095 و بر [اهل] شهری که نابودشان کردیم، محال است که [در قیامت به سوی ما] باز نگردند.
وَحَرَ ا مٌ عَلَى قَ رْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَ‍‍ا أَنَّ هُمْ لاَ يَرْجِعُونَ
Ĥattá 'Idh ā Futiĥat Ya'jū ju Wa Ma'jū ju Wa Hum Min Kulli Ĥadabin Yan silū na
021-096 تا زمانی که [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر زمین بلندی سرازیر می شوند.
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا فُتِحَتْ يَأْجُو جُ وَمَأْجُو جُ وَهُمْ مِن ْ كُلِّ حَدَبٍ يَن سِلُونَ
Wāq ra ba A l-Wa`du A l-Ĥaq q u Fa'idh ā Hiya Sh ākh ş atun 'Ab ş ā ru A l-Ladh ī na Kafarū Yā Waylanā Q ad Kunn ā Fī Gh n Min Hādh ā Bal Kunn ā Ž ālimī na
021-097 و آن وعده حق [که قیامت است] نزدیک شود، پس ناگهان چشم های کافران خیره شود [و گویند:] وای بر ما! که ما از این روز در بی خبری سنگینی قرار داشتیم، بلکه ما ستمکار بودیم.
وَاقْ تَرَ بَ ا لْوَعْدُ ا لْحَقُّ فَإِ‌ذَ‌ا هِيَ شَاخِ صَ ةٌ أَبْ صَ ا رُ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا يَاوَيْلَنَا قَ د ْ كُنَّ ا فِي غَ فْلَةٍ مِن ْ هَذَ‌ا بَلْ كُنَّ ا ظَ الِمِينَ
'Inn akum Wa Mā Ta`budū na Min Dū ni A ll ā hi Ĥaş abu Jahann ama 'An tum Lahā Wa A r idū na
021-098 [به آنان گویند:] به یقین شما و معبودانی که به جای خدا می پرستیدید، هیزمِ دوزخید؛ [بی تردید] شما در آن وارد خواهید شد.
إِنَّ كُمْ وَمَا تَعْبُدُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ حَصَ بُ جَهَنَّ مَ أَ‌نْ تُمْ لَهَا وَا ر ِدُونَ
Law Kā na Hā 'uulā ' 'Ālihatan Mā Wara dūhā ۖ Wa Kullun Fīhā Kh ū na
021-099 اگر اینان معبودان [برحق] بودند، وارد دوزخ نمی شدند در حالی که همگی [بتان و بت پرستان] در آن جاودانه اند.
لَوْ كَا نَ هَا ؤُلاَء آلِهَة ً مَا وَرَ دُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَ الِدُونَ
Lahum Fīhā Zafī r un Wa Hum Fīhā Lā Yasma`ū na
021-100 آنان در دوزخ، نعره های دردناکی دارند و در آنجا [سخنی امیدوار کننده] نمی شنوند.
لَهُمْ فِيهَا زَفِي رٌ وَهُمْ فِيهَا لاَ يَسْمَعُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na Sabaq at Lahum Minn ā A l-Ĥusná 'Ūlā 'ika `Anhā Mub `adū na
021-101 بی تردید کسانی که پیش تر از سوی ما وعده نیک به آنان داده اند، از دوزخ دورشان نگه می دارند.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ سَبَقَ تْ لَهُمْ مِنَّ ا ا لْحُسْنَى أُ وْلَا ئِكَ عَ‍‌‍نْ هَا مُبْ عَدُونَ
Lā Yasma`ū na Ĥasīsahā ۖ Wa Hum Fī Mā A sh tahat 'An fusuhum Kh ū na
021-102 کمترین صدای آن را [هم] نمی شنوند، و آنان در آنچه [از نعمت های الهی] دلشان بخواهد جاودانه اند.
لاَ يَسْمَعُو نَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا ا ن فُسُهُمْ خَ الِدُونَ
Lā Yaĥzunuhumu A l-Faza`u A l-'Akbaru Wa Tatalaq q āhumu A l-Malā 'ikatu Hādh ā Yawmukumu A l-Ladh ī Kun tum Tū`adū na
021-103 [در آن روز] آن بزرگ ترین ترس و واهمه آنان را اندوهگین نمی کند و فرشتگان [با درود و سلام] به استقبالشان آیند [و گویند:] این است روز شما که شما را به آن وعده می دادند.
لاَ يَحْزُنُهُمُ ا لْفَزَعُ ا لأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّ اهُمُ ا لْمَلاَئِكَةُ هَذَ‌ا يَوْمُكُمُ ا لَّذِي كُن تُمْ تُوعَدُ‌ونَ
Yaw ma Naţ A s-Samā 'a Kaţ ay yi A s-Sijilli Lilkutubi ۚ Kamā Bada'nā 'Awwala Kh q in Nu`īduhu ۚ Wa`dāan `Alaynā ۚ 'Inn ā Kunn ā Fā`ilī na
021-104 روزی که آسمان را در هم می پیچیم، مانند در هم پیچیدن طومار، همان گونه که نخستین بار آفریده ها را آفریدیم، دوباره آنان را باز می گردانیم. وعده ای است [که تحقق دادنش] بر عهده ما [ست]، به یقین آن را انجام می دهیم.
يَوْ مَ نَطْ وِي ا ل سَّمَا ءَ كَطَ يِّ ا ل سِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَ‌أْنَ‍‍ا أَ‌وَّلَ خَ لْق ٍ نُعِيدُهُ ۚ وَعْد‌اً عَلَيْنَ‍‍ا ۚ إِنَّ ا كُنَّ ا فَاعِلِينَ
Wa Laq ad Katab nā Fī A z-Zabū r i Min Ba`di A dh -Dh ikr i 'Ann a A l-'Arđa Yar ith uhā `Ibādiya A ş -Ş āliĥū na
021-105 و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند.
وَلَقَ د ْ كَتَبْ نَا فِي ا ل زَّبُو ر ِ مِن ْ بَعْدِ ا ل ذِّكْر ِ أَنّ َ ا لأَرْضَ يَر ِثُهَا عِبَا‌دِيَ ا ل صَّ الِحُونَ
'Inn a Fī Hādh ā Labalāgh n Liq aw min `Ābidī na
021-106 بی تردید در این [حقایق] برای [رسانیدن] مردم عبادت پیشه [به نهایت مقصود و اوج مطلوب] کفایت است.
إِنّ َ فِي هَذَ‌ا لَبَلاَغ ا ً لِقَ وْ مٍ عَابِدِينَ
Wa Mā 'Arsalnā ka 'Illā Ra ĥmatan Lil`ālamī na
021-107 و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.
وَمَا أَ‌رْسَلْنَا كَ إِلاَّ رَ حْمَة ً لِلْعَالَمِينَ
Q ul 'Inn amā Yūĥá 'Ilay ya 'Ann amā 'Ilahukum 'Ilahun Wāĥidun ۖ Fahal 'An tum Muslimū na
021-108 بگو: به من فقط وحی می شود که معبود شما خدای یکتاست؛ پس آیا تسلیم [فرمان ها و احکام او] می شوید؟
قُ لْ إِنَّ مَا يُوحَ‍‍ى إِلَيَّ أَنَّ مَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَ‌احِد‌‌ٌ ۖ فَهَلْ أَ‌نْ تُمْ مُسْلِمُونَ
Fa'in Tawallaw Faq ul 'Ādh an tukum `Alá Sawā 'in ۖ Wa 'In 'Ad r ī 'Aq ar ī bun 'Am Ba`ī dun Mā Tū`adū na
021-109 پس اگر روی برگرداندند بگو: من به شما به طور یکسان آگاهی و هشدار دادم، و نمی دانم آنچه شما را [از عذاب] به آن وعده داده اند، آیا نزدیک است یا دور؟
فَإِن ْ تَوَلَّوْ‌ا فَقُ لْ آذَنْ تُكُمْ عَلَى سَوَا ءٍ ۖ وَإِن ْ أَد ْر ِي أَقَ ر ِي بٌ أَمْ بَعِي دٌ مَا تُوعَدُ‌ونَ
'Inn ahu Ya`lamu A l-Jahra Mina A l-Q aw li Wa Ya`lamu Mā Taktumū na
021-110 بی تردید او سخن آشکار را و آنچه را پنهان می دارید، می داند.
إِنَّ هُ يَعْلَمُ ا لْجَهْرَ مِنَ ا لْقَ وْ لِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ
Wa 'In 'Ad r ī La`allahu Fitnatun Lakum Wa Matā `un 'Ilá Ĥī nin
021-111 و من نمی دانم شاید این [تأخیر عذاب] آزمایشی برای شما و بهره مندی اندکی [از نعمت ها] تا مدتی معین است.
وَإِن ْ أَد ْر ِي لَعَلَّ‍‍هُ فِتْنَة ٌ لَكُمْ وَمَتَا عٌ إِلَى حِينٍ
Q ā la Ra bbi A ĥkum Bil-Ĥaq q i ۗ Wa Ra bbunā A r-Ra ĥmā nu A l-Musta`ā nu `Alá Mā Taş ifū na
021-112 [پیامبر] گفت: پروردگارا! [میان ما و مشرکان] به حق داوری کن و پروردگار ما مهربان است و [مؤمنان] بر خلاف واقعیتی که [شما مشرکان درباره پیروزی خود وشکست ما] وصف می کنید، از او یاری می خواهند.
قَ ا لَ رَ بِّ ا حْكُمْ بِا لْحَقِّ ۗ وَرَ بُّنَا ا ل رَّ حْمَنُ ا لْمُسْتَعَا نُ عَلَى مَا تَصِ فُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
