34) Sūrat Saba'

Printed format

34) سُورَة سَبَأ

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ал-Хамду Лиллаһи Ал-Лаҙӥ Лаһу Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи Ұа Лаһу Ал-Хамду Фӥ Ал-'Ӓҳирати Ұа Һуұа Ал-Хакӥму Ал-Ҳабӥру 034-001 Көктер мен жерде болған нәрселер; өзіне тән болған Аллаға, барлық мақтау лайық. Әрі ақыреттегі мақтау да Оған лайық. Ол, хикмет иесі, толық хабар алушы. الْحَمْدُ‌ لِلَّهِ ‌الَّذِي لَه ُ‌ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَلَهُ ‌الْحَمْدُ‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌وَهُوَ‌ ‌الْحَك‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌الْ‍‍خَ‍‍ب‍‍ِ‍ي‍‍ر‍ُ‍‌
Йа`ламу Мӓ Йалиҗу Фӥ Ал-'Арđи Ұа Мӓ Йаҳруҗу Минһӓ Ұа Мӓ Йанзилу Мина Ас-Самӓ'и Ұа Мӓ Йа`руҗу Фӥһӓ ۚ Ұа Һуұа Ар-Рахӥму Ал-Ғафӱру 034-002 Ол, жерге кіргенді, одан шықанды әрі көкге шыққанды, одан түскенді біледі. Ол, тым мейірімді, аса жарылқаушы. يَعْلَمُ مَا‌ يَلِجُ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَمَا‌ يَ‍‍خْ‍‍رُجُ مِنْهَا‌ ‌وَمَا‌ يَ‍‌‍ن‍‍زِلُ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَمَا‌ يَعْرُجُ فِيهَا‌ ۚ ‌وَهُوَ‌ ‌ال‍رَّح‍‍ِ‍ي‍‍مُ ‌الْ‍‍غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رُ‌
Ұа Қӓла Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лӓ Та'тӥнӓ Ас-Сӓ`ату ۖ Қул Балá Ұа Раббӥ Лата'тийаннакум `Ӓлими Ал-Ғайби ۖ Лӓ Йа`зубу `Анһу Миćқӓлу Ҙарратин Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Лӓ Фӥ Ал-'Арđи Ұа Лӓҫғару Мин Ҙӓлика Ұа Лӓ 'Акбару 'Иллӓ Фӥ Китӓбин Мубӥнин 034-003 Қарсы болғандар: “Бізге қиямет келмейді” деді. (Мұхаммед Ғ.С.): “Олай емес, көместі білетін Раббыма ант етемін! Әлбетте сендерге ол мезгіл келеді. Көктердегі, жердегі тозаңның түйірінің салмағындай нәрсе Одан тасаланбайды. Сондай-ақ одан үлкені де, кішкенесі де белгілі бір Кітапта жазулы” де. وَ‍‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لاَ‌ تَأْتِينَا‌ ‌ال‍‍سَّاعَةُ ۖ قُ‍‍لْ بَلَى‌ ‌وَ‌‍رَبِّي لَتَأْتِيَ‍‍نَّ‍‍كُمْ عَالِ‍‍مِ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْبِ ۖ لاَ‌ يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْ‍‍قَ‍‍الُ ‌ذَ‌‍رَّة‌‍ٍ‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَلاَ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‍‍صْ‍‍غَ‍‍رُ‌ مِ‍‌‍نْ ‌ذَلِكَ ‌وَلاَ‌ ‌أَكْبَرُ‌ ‌إِلاَّ‌ فِي كِت‍‍َ‍ابٍ‌ مُب‍‍ِ‍ي‍‍ن‌‍ٍ
Лийаҗзийа Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти ۚ 'Ӱлӓ'ика Лаһум Мағфиратун Ұа Ризқун Карӥмун 034-004 (Ол күні) иман келтіріп, ізгі іс істегендерге сыйлық берілуі тшін. Міне солар үшін; жарылқау, көркем несібе бар. لِيَ‍‍جْ‍‍زِيَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُ‍‍مْ مَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةٌ‌ ‌وَ‌رِ‌زْ‍‍ق‌‍ٌ‌ كَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ
Ұа Ал-Лаҙӥна Са`аұ Фӥ 'Ӓйӓтинӓ Му`ӓҗизӥна 'Ӱлӓ'ика Лаһум `Аҙӓбун Мин Риҗзин 'Алӥмун 034-005 Ал аяттарымыз жайында оны күшінен қалдыруға тырысқандар, міне соларға жаман бейнетті азап бар. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ سَعَوْ‌ا‌ فِ‍‍ي ‌آيَاتِنَا‌ مُعَاجِز‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ‌ مِ‍‍نْ ‌رِجْ‍‍زٍ‌ ‌أَل‍‍ِ‍ي‍‍م ‍ٌ
Ұа Йарá Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-`Илма Ал-Лаҙӥнзила 'Илайка Мин Раббика Һуұа Ал-Хаққа Ұа Йаһдӥ 'Илá Ҫирӓҭи Ал-`Азӥзи Ал-Хамӥди 034-006 Өздеріне білім берілгендердің, саған Раббыңнан түсірілгеннің хақ екендігіне және мақтаулы, үстем Алланың жолына салатындығына көздері жетеді. وَيَ‍رَ‌ى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْعِلْمَ ‌الَّذِي ‌أُن‍‍زِلَ ‌إِلَيْكَ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ هُوَ‌ ‌الْحَ‍‍قَّ ‌وَيَهْدِي ‌إِلَى‌ صِ‍رَ‍‌اطِ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زِ‌ ‌الْحَم‍‍ِ‍ي‍‍د‍ِ‍‌
Ұа Қӓла Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Һал Надуллукум `Алá Раҗулин Йунабби'укум 'Иҙӓ Муззиқтум Кулла Мумаззақин 'Иннакум Лафӥ Ҳалқин Җадӥдин 034-007 Сондай қарсы болғандар, (өзара): “Қашан сендер бөлшектеліп, тозаңға айналғаннан кейін, шын жаңадан жаратылатындарыңнан сендерге хабар беретін адамды көрсетейік пе?”,- деседі. وَ‍‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَى‌ ‌‍رَجُلٍ‌ يُنَبِّئُكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مُزِّ‍قْ‍‍تُمْ كُلَّ مُمَزَّ‍‍ق ‍ٍ‌ ‌إِنَّ‍‍كُمْ لَفِي خَ‍‍لْ‍‍ق ‍ٍ‌ جَد‍ِ‍ي‍‍د ‌ٍ
'Ӓфтарá `Алá Ал-Лаһи Каҙибӓан 'Ам Биһи Җиннатун ۗ Бали Ал-Лаҙӥна Лӓ Йу'уминӱна Бил-'Ӓҳирати Фӥ Ал-`Аҙӓби Ұа Аđ-Đалӓли Ал-Ба`ӥди 034-008 “Ол, Аллаға байланысты өтірік жала қоя ма? Немесе оның жындылығы бар ма?” Жоқ олай емес. Ақыретке сенбегендер, азапта және ұзақ адасуда. أ‍َ‍‌افْتَ‍رَ‌ى‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍لَّهِ كَذِبا‌‌ ً‌ ‌أَمْ بِه ِ‍ِ‍‌ جِ‍‍نَّ‍‍ة‌‍ٌۗ بَلِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ فِي ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ ‌وَ‌ال‍‍ضَّ‍‍لاَلِ ‌الْبَع‍‍ِ‍ي‍‍د‍ِ‍‌
'Афалам Йараұ 'Илá Мӓ Байна 'Айдӥһим Ұа Мӓ Ҳалфаһум Мина Ас-Самӓ'и Ұа Ал-'Арđи ۚн Наша' Наҳсиф Биһиму Ал-'Арđа 'Аұ Нусқиҭ `Алайһим Кисафӓан Мина Ас-Самӓ ۚнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйатан Ликулли `Абдин Мунӥбин 034-009 Олар, көктен және жерден алды-артындағы нәрселерді көрмей ме? Егер қаласақ, оларды жерге жұтқызамыз не үстеріне көктен кесектер түсіреміз. Рас мұнда Аллаға берілген әр құл үшін ғибрат бар. أَفَلَمْ يَ‍رَ‌وْ‌ا‌ ‌إِلَى‌ مَا‌ بَيْنَ ‌أَيْدِيهِمْ ‌وَمَا‌ خَ‍‍لْفَهُ‍‍مْ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ۚ ‌إِنْ نَشَأْ‌ نَ‍‍خْ‍‍سِفْ بِهِمُ ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ ‌أَ‌وْ‌ نُسْ‍‍قِ‍‍ط‍ْ عَلَيْهِمْ كِسَفا‌‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ۚ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآيَة ً‌ لِكُلِّ عَ‍‍بْ‍‍د‌ٍ‌ مُن‍‍ِ‍ي‍‍ب‌‍‌‍ٍ
Ұа Лақад 'Ӓтайнӓ Дӓұӱда Миннӓ Фаđлӓан ۖ Йӓ Җибӓлу 'Аұұибӥ Ма`аһу Ұа Аҭ-Ҭайра ۖ Ұа 'Аланнӓ Лаһу Ал-Хадӥда 034-010 Расында Дәуіт (Ғ.С.) ке өз жанымыздан ізгілік бердік: “Әй таулар, құстар! Онымен бірге үн қосыңдар” (дедік). Және оған темірді жұмсаттық. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌آتَيْنَا‌ ‌دَ‌ا‌و‍ُ‍‌و‌دَ‌ مِ‍‍نَّ‍‍ا‌ فَ‍‍ضْ‍‍لا‌ ًۖ يَاجِب‍‍َ‍الُ ‌أَ‌وِّبِي مَعَه ُ‌ ‌وَ‌ال‍‍طَّ‍‍يْ‍رَ‌ ‌وَ‌أَلَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ۖ لَهُ ‌الْحَد‍ِ‍ي‍‍د‍َ‍‌
'Ани А`мал Сӓбиғӓтин Ұа Қаддир Фӥ Ас-Сарди ۖ Ұа А`малӱ Ҫӓлихӓан ۖннӥ Бимӓ Та`малӱна Баҫӥрун 034-011 “Кең сауыттар жаса, оны тоқығанда мөлшерле. Оң істеңдер. Әрине не істегендеріңді толық көрушімін.” أَنِ ‌اعْمَلْ سَابِ‍‍غَ‍‍اتٍ‌ ‌وَ‍‍قَ‍‍دِّ‌رْ‌ فِي ‌ال‍‍سَّرْ‌دِ‌ ۖ ‌وَ‌اعْمَلُو‌اصَ‍‍الِ‍‍حا‌‌ ًۖ ‌إِنِّ‍‍ي بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌‌ٌ
Ұа Лисулаймӓна Ар-Рӥха Ғудӱұуһӓ Шаһрун Ұа Раұӓхуһӓ Шаһрун ۖ Ұа 'Асалнӓ Лаһу `Айна Ал-Қиҭри ۖ Ұа Мина Ал-Җинни Ман Йа`малу Байна Йадайһи Би'иҙни Раббиһи ۖ Ұа Ман Йазиғ Минһум `Ан 'Амринӓ Нуҙиқһу Мин `Аҙӓби Ас-Са`ӥри 034-012 Сүлеймен (Ғ.С.) ге де ерте кетуі бір айлық, кешке қайтуы бір айлық (жол алатын) желдерді бағындырдық. Ол үшін еріген мыстан бұлақ ағыздық. Я, Раббының бұйрығымен оның алдында жұмыс істейтін жындарды да бағындырдық. Олардан кім әмірімізден тайса, оған жалындаған азаптан таттырамыз. وَلِسُلَيْم‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍رّ‍ِ‍ي‍‍حَ غُ‍‍دُ‌وُّهَا‌ شَهْر‌ٌ‌ ‌وَ‌‍رَ‌وَ‌احُهَا‌ شَهْر‌ٌۖ ‌وَ‌أَسَلْنَا‌ لَه ُ‌ عَيْنَ ‌الْ‍‍قِ‍‍طْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ‌وَمِنَ ‌الْجِ‍‍نِّ مَ‍‍نْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِ‌ذْنِ ‌‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَمَ‍‍نْ يَزِ‍‍غْ مِنْهُمْ عَنْ ‌أَمْ‍‍رِنَا‌ نُذِ‍قْ‍‍هُ مِنْ عَذ‍َ‍‌ابِ ‌ال‍‍سَّع‍‍ِ‍ي‍‍رِ‌
Йа`малӱна Лаһу Мӓ Йашӓ'у Мин Махӓрӥба Ұа Тамӓćӥла Ұа Җифӓнин Кӓлҗаұӓби Ұа Қудӱрин Рӓсийӓтин ۚ А`малӱ 'Ӓла Дӓұӱда Шукрӓан ۚ Ұа Қалӥлун Мин `Ибӓдийа Аш-Шакӱру 034-013 Олар, Сүлеймен (Ғ.С.) нің қалауынша, құрылыстар, мүсіндер, көлдей ыдыстар және орнатылған қазандар жасайтын еді. “Ей Дәуіт (Ғ.С.) тің үй-іші! Шүкірлік етіңдер!” Құлдарымнан шүкір етуші аз. يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ لَه ُ‌ مَا‌ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ مِ‍‍نْ مَحَا‌ر‍ِ‍ي‍‍بَ ‌وَتَمَاث‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَجِف‍‍َ‍ان‌‍ٍ‌ كَ‍الْجَو‍َ‍‌ابِ ‌وَ‍‍قُ‍‍د‍ُ‍‌و‌ر‌ٍ‌ ‌‍رَ‌اسِي‍‍َ‍ات‌‍ٍۚ ‌اعْمَلُ‍‍و‌ا‌ ‌آلَ ‌دَ‌ا‌و‍ُ‍‌و‌دَ‌ شُكْر‌ا‌‌ ًۚ ‌وَ‍‍قَ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍لٌ‌ مِنْ عِبَا‌دِيَ ‌ال‍‍شَّك‍‍ُ‍و‌رُ‌
Фаламмӓ Қаđайнӓ `Алайһи Ал-Маұта Мӓ Даллаһум `Алá Маұтиһи 'Иллӓ Дӓббату Ал-'Арđи Та'кулу Минса'атаһу ۖ Фаламмӓ Ҳарра Табаййанати Ал-Җинну 'Ан Лаұ Кӓнӱ Йа`ламӱна Ал-Ғайба Мӓ Лабиćӱ Фӥ Ал-`Аҙӓби Ал-Муһӥни 034-014 Біз оның (Сүлеймен Ғ.С. нің) өліміне үкім берген заманда, жындарға оның өлімін; оның таяғын жеген бір жердің кұрты ғана көрсетті. Сонда ол жығылган сәтте, жындарға аян болды. Егер жындар, көместі білген болса еді, олар, ауыр машақатта қалмас еді. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ قَ‍‍ضَ‍‍يْنَا‌ عَلَيْهِ ‌الْمَوْتَ مَا‌ ‌دَلَّهُمْ عَلَى‌ مَوْتِهِ ‌إِلاَّ‌ ‌د‍َ‍‌ابَّةُ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ تَأْكُلُ مِ‍‌‍ن‍‍سَأَتَه ُۖ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ خَ‍رَّ‌ تَبَيَّنَتِ ‌الْجِ‍‍نُّ ‌أَنْ لَوْ‌ كَ‍‍انُو‌ا‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْبَ مَا‌ لَبِثُو‌ا‌ فِي ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ ‌الْمُه‍‍ِ‍ي‍‍نِ
Лақад Кӓна Лисаба'иин Фӥ Масканиһим 'Ӓйатун ۖ Җаннатӓни `Ан Йамӥнин Ұа Шимӓлин ۖ Кулӱ Мин Ризқи Раббикум Ұа Ашкурӱ Лаһу ۚ Балдатун Ҭаййибатун Ұа Раббун Ғафӱрун 034-015 Расында Сәбә елдерінің қоныстарында бір ғибрат бар. Оңнан, солдан екі бақша (бар еді. Оларға): “Раббыларыңның несібесін жеңдер де Оған шүкір етіңдер. Бір көркем қала, Раббыларың да аса жарылқаушы” (делінді). لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ك‍‍َ‍انَ لِسَبَإ‌‌ٍ‌ فِي مَسْكَنِهِمْ ‌آيَة‌‍ٌۖ جَ‍‍نَّ‍‍ت‍‍َ‍انِ عَ‍‍نْ يَم‍‍ِ‍ي‍‍نٍ‌ ‌وَشِم‍‍َ‍ال‌‍ٍۖ كُلُو‌ا‌ مِ‍‍نْ ‌رِ‌زْ‍‍قِ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَ‌اشْكُرُ‌و‌ا‌ لَه ُۚ بَلْدَة‌‍ٌطَ‍‍يِّبَةٌ‌ ‌وَ‌‍رَبٌّ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌‌ٌ
Фа'а`раđӱ Фа'арсалнӓ `Алайһим Сайла Ал-`Арими Ұа Баддалнӓһум Биҗаннатайһим Җаннатайни Ҙаұӓтá 'Укулин Ҳамҭин Ұа 'Аćлин Ұа Шай'ин Мин Сидрин Қалӥлин 034-016 Олар бас тартты. Сондықтан оларға күшті сел жібердік те, ол бақшаларын ащы мәуелі, жыңғылды бір азғантай жеміс ағашы бар; екі бақшаға айналдырдық. فَأَعْ‍رَ‍ضُ‍‍و‌ا‌ فَأَ‌رْسَلْنَا‌ عَلَيْهِمْ سَيْلَ ‌الْعَ‍‍رِمِ ‌وَبَدَّلْنَاهُ‍‍مْ بِجَ‍‍نَّ‍‍تَيْهِمْ جَ‍‍نَّ‍‍تَيْنِ ‌ذَ‌وَ‌اتَ‍‍ى‌ ‌أُكُلٍ خَ‍‍مْ‍‍طٍ‌ ‌وَ‌أَثْلٍ‌ ‌وَشَيْء‌ٍ‌ مِ‍‍نْ سِ‍‍دْ‌ر ‌ٍقَ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍ل ‍ٍ
Ҙӓлика Җазайнӓһум Бимӓ Кафарӱ ۖ Ұа Һал Нуҗӓзӥ 'Иллӓ Ал-Кафӱра 034-017 Өстіп оларды нәсүкірліктері себепті жазаландырдық. Қарсы келгендерді ғана жазаландырамыз. ذَلِكَ جَزَيْنَاهُ‍‍مْ بِمَا‌ كَفَرُ‌و‌اۖ ‌وَهَلْ نُجَا‌زِي ‌إِلاَّ‌ ‌الْكَف‍‍ُ‍و‌‍رَ
Ұа Җа`алнӓ Байнаһум Ұа Байна Ал-Қурá Аллатӥ Бӓракнӓ Фӥһӓ Қурáан Žӓһиратан Ұа Қаддарнӓ Фӥһӓ Ас-Сайра ۖ Сӥрӱ Фӥһӓ Лайӓлийа Ұа 'Аййӓмӓан 'Ӓминӥна 034-018 Оларменен сондай біз берекет берген кенттер арасында көрініп тұрған ауылдар бар. Онда кезілетін жер белгіледік: Ол жерде күндіз-түні аман-есен кезіңдер.” وَجَعَلْنَا‌ بَيْنَهُمْ ‌وَبَيْنَ ‌الْ‍‍قُ‍رَ‌ى‌ ‌الَّتِي بَا‌‍رَكْنَا‌ فِيهَا‌ قُ‍‍ر‌ى‌‌ ًظَ‍‍اهِ‍رَة ً‌ ‌وَ‍‍قَ‍‍دَّ‌رْنَا‌ فِيهَا‌ ‌ال‍‍سَّيْ‍رَۖ سِيرُ‌و‌ا‌ فِيهَا‌ لَيَالِيَ ‌وَ‌أَيَّاما‌‌ ً‌ ‌آمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ
Фақӓлӱ Раббанӓ Бӓ`ид Байна 'Асфӓринӓ Ұа Žаламӱнфусаһум Фаҗа`алнӓһум 'Ахӓдӥćа Ұа Маззақнӓһум Кулла Мумаззақин ۚнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйӓтин Ликулли Ҫаббӓрин Шакӱрин 034-019 Сонда олар: “Раббымыз! Сапарларымыздың араларын ұзақтастыр!”,- деп, өздеріне кесірлері тиді. Сонда оларды аңызға айналдырып, быт-шыт қылып, мүлде тозғындыққа ұшыраттық. Сөз жоқ, бұнда әр сабыр етуші, шүкір етушілерге үлгі бар. فَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبَّنَا‌ بَاعِ‍‍دْ‌ بَيْنَ ‌أَسْفَا‌رِنَا‌ ‌وَ‍‍ظَ‍‍لَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ ‌أَحَا‌د‍ِ‍ي‍‍ثَ ‌وَمَزَّ‍قْ‍‍نَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّ‍‍ق‍ٍۚ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآي‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ لِكُلِّ صَ‍‍بّ‍‍َ‍ا‌ر‌‌ٍ‌ شَك‍‍ُ‍و‌ر‌‌ٍ
Ұа Лақад Ҫаддақа `Алайһимблӥсу Žаннаһу Фа Аттаба`ӱһу 'Иллӓ Фарӥқӓан Мина Ал-Му'уминӥна 034-020 Расында оларға деген Ібілістің ойы шынға шығып, бір-ақ топ мүміндерден басқасы саған ілесті. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍‍دَّ‍‍قَ عَلَيْهِمْ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سُ ظَ‍‍نَّ‍‍ه ُ‌ فَ‍‍اتَّبَع‍‍ُ‍وهُ‍‍~ُ ‌إِلاَّ‌ فَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا ‌ ً‌ مِنَ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ
Ұа Мӓ Кӓна Лаһу `Алайһим Мин Сулҭӓнин 'Иллӓ Лина`лама Ман Йу'умину Бил-'Ӓҳирати Мимман Һуұа Минһӓ Фӥ Шаккин ۗ Ұа Раббука `Алá Кулли Шай'ин Хафӥžун 034-021 Негізінде Ібілістің оларға ешбір ықпалы жоқ еді. Бірақ ақыретке сенген кісімен, одан күдікте болғанды ажырату үшін ғана. Раббың әр нәрсені қорғаушы. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ لَه ُ‌ عَلَيْهِ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ سُلْ‍‍طَ‍‍ان‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ لِنَعْلَمَ مَ‍‍نْ يُؤْمِنُ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ مِ‍‍مَّ‍‍نْ هُوَ‌ مِنْهَا‌ فِي شَكٍّۗ ‌وَ‌‍رَبُّكَ عَلَى‌ كُلِّ شَيْءٍ‌ حَف‍‍ِ‍ي‍‍ظ‌‍ٌ
Қул Ад Ал-Лаҙӥна За`амтум Мин Дӱни Ал-Лаһи ۖ Лӓ Йамликӱна Миćқӓла Ҙарратин Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Лӓ Фӥ Ал-'Арđи Ұа Мӓ Лаһум Фӥһимӓ Мин Ширкин Ұа Мӓ Лаһу Минһум Мин Žаһӥрин 034-022 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Алладан өзге, көктерде де, жерде де тозаңның салмағындай түкке ие бола алмайтын, екеуінде де бір ортақтығы жоқ. Сондай-ақ Аллаға олардың ешбіреуі көмекші де емес. Тәңір деп ойлағандарыңды шақырыңдар” де. قُ‍‍لْ ‌ا‌دْعُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌زَعَمْتُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌ال‍‍لَّهِ ۖ لاَ‌ يَمْلِك‍‍ُ‍ونَ مِثْ‍‍قَ‍‍الَ ‌ذَ‌‍رَّة‌‍ٍ‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَلاَ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَمَا‌ لَهُمْ فِيهِمَا‌ مِ‍‌‍نْ شِرْكٍ‌ ‌وَمَا‌ لَه ُ‌ مِنْهُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ ظَ‍‍ه‍‍ِ‍ي‍‍ر‌‌ٍ
Ұа Лӓ Танфа`у Аш-Шафӓ`ату `Индаһу 'Иллӓ Лиман 'Аҙина Лаһу ۚ Хаттá 'Иҙӓ Фуззин Қулӱбиһим Қӓлӱ Мӓҙӓ Қӓла Раббукум ۖ Қӓлӱ Ал-Хаққа ۖ Ұа Һуұа Ал-`Алӥйу Ал-Кабӥру 034-023 Алланың қасында, рұқсат берілген біреуден басқаның шапағаты пайда бермейді. Ақыр жүректерінен шошыну кеткен кезде, өзара: “Раббың не айтты?”,- десе: “Хақты айтты” деседі. Ол Алла, аса жоғары, тым үлкен. وَلاَ‌ تَ‍‌‍ن‍‍فَعُ ‌ال‍‍شَّفَاعَةُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ‍‍~ُ ‌إِلاَّ‌ لِمَنْ ‌أَ‌ذِنَ لَه ُۚ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ فُزِّعَ عَ‍‌‍نْ قُ‍‍لُوبِهِمْ قَ‍‍الُو‌ا‌ مَا‌ذَ‌ا‌ قَ‍‍الَ ‌‍رَبُّكُمْ ۖ قَ‍‍الُو‌ا‌الْحَ‍‍قَّ ۖ ‌وَهُوَ‌ ‌الْعَلِيُّ ‌الْكَب‍‍ِ‍ي‍‍ر‍ُ‍‌
Қул Ман Йарзуқукум Мина Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи ۖ Қули Ал-Лаһу ۖ Ұа 'Иннӓ 'Аұ 'Ӥйӓкум Ла`алá Һудáан 'Аұ Фӥ Đалӓлин Мубӥнин 034-024 (Мұхаммед Ғ.С.) олардан: “Сендерге көктерден және жерден кім несібе береді?”,- деп сұра да: “Алла” де. Негізінде біз немесе сендер әлбетте тура жолда не ашық адасудамыз. قُ‍‍لْ مَ‍‍نْ يَرْ‌زُ‍‍قُ‍‍كُ‍‍مْ مِنَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ۖ قُ‍‍لِ ‌ال‍‍لَّهُ ۖ ‌وَ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌إِيَّاكُمْ لَعَلَى‌ هُد‌ى‌‌ ً‌ ‌أَ‌وْ‌ فِي ضَ‍‍لاَلٍ‌ مُب‍‍ِ‍ي‍‍ن‌‍ٍ
Қул Лӓ Тус'алӱна `Аммӓҗрамнӓ Ұа Лӓ Нус'алу `Аммӓ Та`малӱна 034-025 Оларға: “Біздің кесірімізден сендер сұралмайсыңдар да, сендердің істегендеріңнен біз сұралмаймыз” де. قُ‍‍لْ لاَ‌ تُسْأَل‍‍ُ‍ونَ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَجْ‍‍‍رَمْنَا‌ ‌وَلاَ‌ نُسْأَلُ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ
Қул Йаҗма`у Байнанӓ Раббунӓ Ćумма Йафтаху Байнанӓ Бил-Хаққи Ұа Һуұа Ал-Фаттӓху Ал-`Алӥму 034-026 Оларға: “Раббымыз арамызды қосып, сосын арамызға шындықпен үкім етеді. Ол, қара қылды қақ жарған, аса білгіш” де. قُ‍‍لْ يَ‍‍جْ‍‍مَعُ بَيْنَنَا‌ ‌‍رَبُّنَا‌ ثُ‍‍مَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا‌ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ‌وَهُوَ‌ ‌الْفَتّ‍‍َ‍احُ ‌الْعَل‍‍ِ‍ي‍‍مُ
Қул 'Арӱнийа Ал-Лаҙӥна 'Алхақтум Биһи Шуракӓۖ Каллӓ ۚ Бал Һуұа Ал-Лаһу Ал-`Азӥзу Ал-Хакӥму 034-027 “Оған ортақтар етіп, қосқандарыңды маған көрсетіңдерші. Әсте мүмкін емес. Әрине Ол Алла, өте үстем, аса дана” де. قُ‍‍لْ ‌أَ‌رُ‌ونِيَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَلْحَ‍‍قْ‍‍تُ‍‍مْ بِه ِ‍ِ‍‌ شُ‍رَك‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۖ كَلاَّ‌ ۚ بَلْ هُوَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زُ‌ ‌الْحَك‍‍ِ‍ي‍‍مُ
Ұа Мӓ 'Арсалнӓка 'Иллӓ Кӓффатан Лилннӓси Башӥрӓан Ұа Наҙӥрӓан Ұа Лакинна 'Акćара Анӓси Лӓ Йа`ламӱна 034-028 Сені біртұтас адам баласына қуандырушы, қорқытушы етіп қана жібердік. Бірақ адамдардың көбі түсінбейді. وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلاَّ‌ كَ‍‍افَّة ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ بَشِير‌ا ‌ ً‌ ‌وَنَذِير‌ا ‌ ً‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌أَكْثَ‍رَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ
Ұа Йақӱлӱна Матá Һӓҙӓ Ал-Ұа`ду 'Ин Кунтум Ҫӓдиқӥна 034-029 Олар: “Егер шыншыл болсаңдар, осы құқайлаған уәделерің қашан?”,-дейді. وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَتَى‌ هَذَ‌ا‌ ‌الْوَعْدُ‌ ‌إِنْ كُ‍‍ن‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ
Қул Лакум Мӥ`ӓду Йаұмин Лӓ Таста'ҳирӱна `Анһу Сӓ`атан Ұа Лӓ Тастақдимӱна 034-030 (Мұхаммед Ғ.С.): “Сендерге уәде етілген бір күн бар. Одан бір сәтке кейін қалмайсыңдар да, ілгері кете алмайсыңдар” де. قُ‍‍لْ لَكُ‍‍مْ مِيع‍‍َ‍ا‌دُ‌ يَوْم ‍ٍ‌ لاَ‌ تَسْتَأْ‍‍خِ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ عَنْهُ سَاعَة ً‌ ‌وَلاَ‌ تَسْتَ‍‍قْ‍‍دِم‍‍ُ‍ونَ
Ұа Қӓла Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лан Ну'умина Биһаҙӓ Ал-Қур'ӓни Ұа Лӓ Биал-Лаҙӥ Байна Йадайһи ۗ Ұа Лаұ Тарá 'Иҙи Аž-Žӓлимӱна Маұқӱфӱна `Инда Раббиһим Йарҗи`у Ба`đуһум 'Илá Ба`đин Ал-Қаұла Йақӱлу Ал-Лаҙӥна Астуđ`ифӱ Лиллаҙӥна Астакбарӱ Лаұлӓнтум Лакуннӓ Му'уминӥна 034-031 Сондай қарсы келгендер: “Біз әсте бұл Құранға сенбейміз әрі бұның алдындағы (кітап) ларға да сенбейміз” деді. Ол залымдарды, Раббыларының құзырында тұрғызылып, бір-бірлеріне сөз қайтарып тұрғанда бір көрсең: Езілгендер; өздерін ірі санағандарға: “Сендер болмасаңдар, иман келтіретін едік” дейді. وَ‍‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لَ‍‍نْ نُؤْمِنَ بِهَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ‌وَلاَ‌ بِ‍الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ ‌وَلَوْ‌ تَ‍رَ‌ى‌ ‌إِ‌ذِ‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ُ‍ونَ مَوْقُ‍‍وف‍‍ُ‍ونَ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ ‌إِلَى‌ بَعْ‍‍ضٍ‌الْ‍‍قَ‍‍وْلَ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتُ‍‍ضْ‍‍عِفُو‌ا‌ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتَكْبَرُ‌و‌ا‌ لَوْلاَ‌ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لَكُ‍‍نَّ‍‍ا‌ مُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ
Қӓла Ал-Лаҙӥна Астакбарӱ Лиллаҙӥна Астуđ`ифӱ 'Анахну Ҫададнӓкум `Ани Ал-Һудá Ба`да 'Иҙ Җӓ'акум ۖ Бал Кунтум Муҗримӥна 034-032 Өздерін ірі санағандар, езілгендерге: “Сендерге тура жол келгеннен кейін, сендерге біз бөгет болдық па? Керісінше өздерің күнәкар едіңдер” дер. قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتَكْبَرُ‌و‌ا‌ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتُ‍‍ضْ‍‍عِفُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَحْنُ صَ‍‍دَ‌دْنَاكُمْ عَنِ ‌الْهُدَ‌ى‌ بَعْدَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُ‍‍مْ ۖ بَلْ كُ‍‌‍ن‍‍تُ‍‍مْ مُ‍‍جْ‍‍رِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ
Ұа Қӓла Ал-Лаҙӥна Астуđ`ифӱ Лиллаҙӥна Астакбарӱ Бал Макру Ал-Лайли Ұа Ан-Наһӓри 'Иҙ Та'мурӱнанӓн Накфура Бил-Лаһи Ұа Наҗла Лаһундӓдӓан ۚ Ұа 'Асаррӱ Ан-Надӓмата Ламмӓ Ра'аұ Ал-`Аҙӓба Ұа Җа`алнӓ Ал-'Ағлӓла Фӥ 'А`нӓқи Ал-Лаҙӥна Кафарӱ ۚ Һал Йуҗзаұна 'Иллӓ Мӓ Кӓнӱ Йа`малӱна 034-033 Езілгендер, өздерін ірі санағандарға: “Күндіз-түні қулықпен, Аллаға қарсы келуімізді, Оған теңеулер жасауымызды әмір етуші едіңдер” дер. Сондай-ақ азапты көрген кезде, ішінен өкінеді; қарсы келгендердің мойындарына боғаулар жасадық. Оларға істегендерінің ғана жазасы беріледі. وَ‍‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتُ‍‍ضْ‍‍عِفُو‌ا‌ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتَكْبَرُ‌و‌ا‌ بَلْ مَكْرُ‌ ‌ال‍‍لَّيْلِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌إِ‌ذْ‌ تَأْمُرُ‌ونَنَ‍‍ا‌ ‌أَنْ نَكْفُ‍رَ‌ بِ‍ال‍‍لَّهِ ‌وَنَ‍‍جْ‍‍عَلَ لَهُ‍‍~ُ ‌أَ‌ن‍‍دَ‌ا‌د‌ا‌‌ ًۚ ‌وَ‌أَسَرُّ‌و‌ا‌ال‍‍نَّ‍‍دَ‌امَةَ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌‍رَ‌أَ‌وْ‌ا‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌وَجَعَلْنَا‌ ‌الأَغْ‍‍لاَلَ فِ‍‍ي ‌أَعْن‍‍َ‍اقِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌اۚ هَلْ يُ‍‍جْ‍‍زَ‌وْنَ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ كَ‍‍انُو‌ا‌ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ
Ұа Мӓ 'Арсалнӓ Фӥ Қарйатин Мин Наҙӥрин 'Иллӓ Қӓла Мутрафӱһӓннӓ Бимӓ 'Урсилтум Биһи Кӓфирӱна 034-034 Бір кентке ескертуші жіберген болсақ, әсіресе олардың байлары: “Рас сендер арқылы жіберілген нәрселерге қарсымыз” деді. وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْنَا‌ فِي قَ‍‍رْيَةٍ‌ مِ‍‍نْ نَذ‍ِ‍ي‍‍ر ‌ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍الَ مُتْ‍رَفُوهَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍ا‌ بِمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌رْسِلْتُ‍‍مْ بِه ِ‍ِ‍‌ كَ‍‍افِر‍ُ‍‌ونَ
Ұа Қӓлӱ Нахну 'Акćарумұӓлӓан Ұа 'Аұлӓдӓан Ұа Мӓ Нахну Биму`аҙҙабӥна 034-035 Сондай-ақ олар: “Біздер, көп малдар, балаларға иеміз. Сондықтан да азапқа душар болмаймыз” деді. وَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ نَحْنُ ‌أَكْثَرُ‌ ‌أَمْوَ‌الا‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‌وْلاَ‌د‌ا ‌ ً‌ ‌وَمَا‌ نَحْنُ بِمُعَذَّب‍‍ِ‍ي‍‍نَ
Қул 'Инна Раббӥ Йабсуҭу Ар-Ризқа Лиман Йашӓ'у Ұа Йақдиру Ұа Лакинна 'Акćара Анӓси Лӓ Йа`ламӱна 034-036 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Сөз жоқ, Раббым әлде кімге тілесе, несібесін кеңітіп, тарайтады; бірақ адамдардың көбі түсінбейді” де. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌‍رَبِّي يَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طُ ‌ال‍‍رِّ‌زْ‍‍قَ لِمَ‍‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍دِ‌ر‍ُ‍‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌أَكْثَ‍رَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لاَ‌ يَعْلَم‍‍ُ‍ونَ
Ұа Мӓмұӓлукум Ұа Лӓ 'Аұлӓдукум Би-Атӥ Туқаррибукумнданӓ Зулфá 'Иллӓ Ман 'Ӓмана Ұа `Амила Ҫӓлихӓан Фа'ӱлӓ'ика Лаһум Җазӓ Аđ-Đи`фи Бимӓ `Амилӱ Ұа Һум Фӥ Ал-Ғуруфӓти 'Ӓминӱна 034-037 Малдарың да, балаларың да сендерді жанымызға жақындастырмайды. Бірақ кім иман келтіріп, оң іс істесе, міне соларға істегендерінің салдарынан неше есе сыйлық бар. Сондай-ақ олар аман-есен жоғары орындарда болады. وَمَ‍‍ا‌ ‌أَمْوَ‌الُكُمْ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دُكُ‍‍مْ بِ‍الَّتِي تُ‍‍قَ‍‍رِّبُكُمْ عِ‍‍نْ‍‍دَنَا‌ ‌زُلْفَ‍‍ى‌ ‌إِلاَّ‌ مَ‍‍نْ ‌آمَنَ ‌وَعَمِلَ صَ‍‍الِ‍‍حا ‌ ً‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ‌ال‍‍ضِّ‍‍عْفِ بِمَا‌ عَمِلُو‌ا‌ ‌وَهُمْ فِي ‌الْ‍‍غُ‍‍رُف‍‍َ‍اتِ ‌آمِن‍‍ُ‍ونَ
Ұа Ал-Лаҙӥна Йас`аұна Фӥ 'Ӓйӓтинӓ Му`ӓҗизӥна 'Ӱлӓ'ика Фӥ Ал-`Аҙӓби Мухđарӱна 034-038 Сондай-ақ аяттарымызды күшінен қалдыруға тырысқандарға келсек, міне солар; азапқа душар болатындар. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَسْعَوْنَ فِ‍‍ي ‌آيَاتِنَا‌ مُعَاجِز‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ فِي ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ مُحْ‍‍ضَ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ
Қул 'Инна Раббӥ Йабсуҭу Ар-Ризқа Лиман Йашӓ'у Мин `Ибӓдиһи Ұа Йақдиру Лаһу ۚ Ұа Мӓнфақтум Мин Шай'ин Фаһуұа Йуҳлифуһу ۖ Ұа Һуұа Ҳайру Ар-Рӓзиқӥна 034-039 (Мұхаммед Ғ.С.): “Рас Раббым, несібені құлдарынан кімге қаласа; кеңітеді де оған өлшеп-тамап та береді. Тиісті орынға бір нәрсе жүмсасаңдар, сонда Алла, тағы есесін береді. Ол, ризық берушілердің ең жақсысы” де. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌‍رَبِّي يَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طُ ‌ال‍‍رِّ‌زْ‍‍قَ لِمَ‍‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ مِنْ عِبَا‌دِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍دِ‌ر‍ُ‍‌ لَه ُۚ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فَ‍‍قْ‍‍تُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ شَيْء‌‌ٍ‌ فَهُوَ‌ يُ‍‍خْ‍‍لِفُه ُۖ ‌وَهُوَ‌ خَ‍‍يْرُ‌ ‌ال‍رَّ‌ا‌زِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ
Ұа Йаұма Йахшуруһум Җамӥ`ӓан Ćумма Йақӱлу Лилмалӓ'икати 'Аһӓ'уулӓ' 'Ӥйӓкум Кӓнӱ Йа`будӱна 034-040 Ол күні, Алла оларды тұтас жинайды. Сосын періштелерге: “Осылар, сендерге табынушы ма еді?”,- деп сұрайды. وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعا ‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ يَ‍‍قُ‍‍ولُ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌أَه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌إِيَّاكُمْ كَ‍‍انُو‌ا‌ يَعْبُد‍ُ‍‌ونَ
Қӓлӱ Субхӓнака 'Анта Ұалӥйунӓ Мин Дӱниһим ۖ Бал Кӓнӱ Йа`будӱна Ал-Җинна ۖ 'Акćаруһум Биһим Му'уминӱна 034-041 (Періштелер): “Сен пәксің! Біздің иеміз олар емес, Сенсің. Бәлкім олар жынға табынатын еді. Олардың көбі соларға сенуші еді” дейді. قَ‍‍الُو‌ا‌ سُ‍‍بْ‍‍حَانَكَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌وَلِيُّنَا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِهِ‍‍مْ ۖ بَلْ كَ‍‍انُو‌ا‌ يَعْبُد‍ُ‍‌ونَ ‌الْجِ‍‍نَّ ۖ ‌أَكْثَرُهُ‍‍مْ بِهِ‍‍مْ مُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ
Фӓлйаұма Лӓ Йамлику Ба`đукум Либа`đин Наф`ӓан Ұа Лӓ Đаррӓан Ұа Нақӱлу Лиллаҙӥна Žаламӱ Ҙӱқӱ `Аҙӓба Анӓри Аллатӥ Кунтум Биһӓ Тукаҙҙибӱн 034-042 Бүгін бір-бірлеріңе пайда, зиян тигізу күшіне ие емессіңдер. Залымдарға: “Жасынға айналдырған тозақтың азабын татыңдар” дейміз. فَ‍الْيَوْمَ لاَ‌ يَمْلِكُ بَعْ‍‍ضُ‍‍كُمْ لِبَعْ‍‍ضٍ‌ نَفْعا ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ضَ‍‍رّ‌ا ‌ ً‌ ‌وَنَ‍‍قُ‍‍ولُ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ ‌ذُ‌وقُ‍‍و‌ا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌الَّتِي كُ‍‍ن‍‍تُ‍‍مْ بِهَا‌ تُكَذِّبُون
Ұа 'Иҙӓ Тутлá `Алайһим 'Ӓйӓтунӓ Баййинӓтин Қӓлӱ Мӓ Һӓҙӓ 'Иллӓ Раҗулун Йурӥду 'Ан Йаҫуддакумммӓ Кӓна Йа`буду 'Ӓбӓ'уукум Ұа Қӓлӱ Мӓ Һӓҙӓ 'Иллӓ 'Ифкун Муфтарáан ۚ Ұа Қӓла Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лилхаққи Ламмӓ Җӓ'аһум 'Ин Һӓҙӓ 'Иллӓ Сихрун Мубӥнун 034-043 Оларға түсінікті аяттарымыз оқылған кезде, олар: “Бұл адам, сендерді аталарың табынған нәрселерден тыюды ғана қалайды” деді. Және: “Бұл Құран, жасанды бір өтіріктен басқа дәнеңе емес” деді. Сондай-ақ өздеріне келген шындыққа қарсы болғандар: “Бұл ашық бір жады ғана” деді. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تُتْلَى‌ عَلَيْهِمْ ‌آيَاتُنَا‌ بَيِّن‍‍َ‍ات‌‍ٍقَ‍‍الُو‌ا‌ مَا‌ هَذَ‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَجُلٌ‌ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌أَنْ يَ‍‍صُ‍‍دَّكُمْ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ك‍‍َ‍انَ يَعْبُدُ‌ ‌آب‍‍َ‍ا‌ؤُكُمْ ‌وَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ مَا‌ هَذَ‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِفْكٌ‌ مُفْتَر‌ى‌‌ ًۚ ‌وَ‍‍قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لِلْحَ‍‍قِّ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ ‌إِنْ هَذَ‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ سِحْر‌ٌ‌ مُب‍‍ِ‍ي‍‍ن‌‍ٌ
Ұа Мӓ 'Ӓтайнӓһум Мин Кутубин Йадрусӱнаһӓ ۖ Ұа Мӓ 'Арсалнӓ 'Илайһим Қаблака Мин Наҙӥрин 034-044 Оларға оқитын бір кітап бермедік те өздеріне сенен бұрын бір ескертуші жібермедік. وَمَ‍‍ا‌ ‌آتَيْنَاهُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ كُتُبٍ‌ يَ‍‍دْ‌رُسُونَهَا‌ ۖ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَيْهِمْ قَ‍‍بْ‍‍لَكَ مِ‍‍نْ نَذ‍ِ‍ي‍‍ر‌‌ٍ
Ұа Каҙҙаба Ал-Лаҙӥна Мин Қаблиһим Ұа Мӓ Балағӱ Ми`шӓра Мӓ 'Ӓтайнӓһум Факаҙҙабӱ Русулӥ ۖ Факайфа Кӓна Накӥри 034-045 Олардан бұрынғылар да жасынға шығарған еді. Бұлар, оларға бергеніміздің оннан біріне де жеткен жоқ. Сонда да олар, елшілерімді жасынға шығарды. Менің соққым қалай екен? وَكَذَّبَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ ‌وَمَا‌ بَلَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ مِعْش‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ مَ‍‍ا‌ ‌آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُو‌ا‌ ‌رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ ك‍‍َ‍انَ نَك‍‍ِ‍ي‍‍رِ‌
Қул 'Иннамӓ 'А`иžукум Биұӓхидатин ۖн Тақӱмӱ Лиллаһи Маćнá Ұа Фурӓдá Ćумма Татафаккарӱ ۚ Мӓ Биҫӓхибикум Мин Җиннатин ۚ 'Ин Һуұа 'Иллӓ Наҙӥрун Лакум Байна Йадай `Аҙӓбин Шадӥдин 034-046 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Шын мәнінде сендерге бір үгіт беремін; Алла үшін екі-екіден, бір-бірден тұрыңдар да сосын ойланыңдар. Жолдастарыңда бір жындылық жоқ. Ол, сендер үшін келетін қатты азапты алдын ала ескертуші ғана” де. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌أَعِ‍‍ظُ‍‍كُ‍‍مْ بِوَ‌احِدَةٍ ۖ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ومُو‌ا‌ لِلَّهِ مَثْنَى‌ ‌وَفُ‍رَ‌ا‌دَ‌ى‌ ثُ‍‍مَّ تَتَفَكَّرُ‌و‌اۚ مَا‌ بِ‍‍صَ‍‍احِبِكُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ جِ‍‍نَّ‍‍ة‌‍ٍۚ ‌إِنْ هُوَ‌ ‌إِلاَّ‌ نَذ‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌ‌ لَكُ‍‍مْ بَيْنَ يَدَيْ عَذ‍َ‍‌اب‌‍ٍ‌ شَد‍ِ‍ي‍‍د‌ٍ
Қул Мӓ Са'алтукум Мин 'Аҗрин Фаһуұа Лакум ۖ 'Ин 'Аҗрийа 'Иллӓ `Алá Ал-Лаһи ۖ Ұа Һуұа `Алá Кулли Шай'ин Шаһӥдун 034-047 Оларға: “Сендерден ақы тілемедім. Ол сендердікі болсын. Менің ақым Аллаға ғана тән. Ол әр нәрсеге куә” де. قُ‍‍لْ مَا‌ سَأَلْتُكُ‍‍مْ مِنْ ‌أَجْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَهُوَ‌ لَكُمْ ۖ ‌إِنْ ‌أَجْ‍‍رِيَ ‌إِلاَّ‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍لَّهِ ۖ ‌وَهُوَ‌ عَلَى‌ كُلِّ شَيْء‌‌ٍ‌ شَه‍‍ِ‍ي‍‍د‌ٌ
Қул 'Инна Раббӥ Йақҙифу Бил-Хаққи `Аллӓму Ал-Ғуйӱби 034-048 Оларға: “Негізінде шындықты Раббым ортаға атады. Ол, көместерді толық білуші” де. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌‍رَبِّي يَ‍‍قْ‍‍ذِفُ بِ‍الْحَ‍‍قِّ عَلاَّمُ ‌الْ‍‍غُ‍‍ي‍‍ُ‍وبِ
Қул Җӓ Ал-Хаққу Ұа Мӓ Йубди'у Ал-Бӓҭилу Ұа Мӓ Йу`ӥду 034-049 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Шындық келді. Енді бұзықтық бастамайды да қайтып келмейді” де. قُ‍‍لْ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌الْحَ‍‍قُّ ‌وَمَا‌ يُ‍‍بْ‍‍دِئُ ‌الْبَاطِ‍‍لُ ‌وَمَا‌ يُع‍‍ِ‍ي‍‍د‍ُ‍‌
Қул 'Ин Đалалту Фа'иннамӓ 'Аđиллу `Алá Нафсӥ ۖ Ұа 'Ини Аһтадайту Фабимӓ Йӱхӥ 'Илаййа Раббӥ ۚннаһу Самӥн Қарӥбун 034-050 “Егер адассам, шын мәнінде адасуым өз зияныма болады. Ал егер тура жолда болсам, сонда ол, Раббымның уахи еткенімен болады. Күдіксіз Ол, толық естуші, аса жақын” де. قُ‍‍لْ ‌إِ‌نْ ضَ‍‍لَلْتُ فَإِنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌أَ‍‍ضِ‍‍لُّ عَلَى‌ نَفْسِي ۖ ‌وَ‌إِنِ ‌اهْتَدَيْتُ فَبِمَا‌ يُوحِ‍‍ي ‌إِلَيَّ ‌‍رَبِّ‍‍ي ۚ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ سَم‍‍ِ‍ي‍‍ع‌‍ٌقَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ب‌‍ٌ
Ұа Лаұ Тарá 'Иҙ Фази`ӱ Фалӓ Фаұта Ұа 'Уҳиҙӱ Мин Макӓнин Қарӥбин 034-051 Олардың үрейленіп қашар жер жоқ, жақын жерден ұсталғанын бір көрсең. وَلَوْ‌ تَ‍رَ‌ى‌ ‌إِ‌ذْ‌ فَزِعُو‌ا‌ فَلاَ‌ فَوْتَ ‌وَ‌أُ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‍نْ مَك‍‍َ‍ان ‍ٍقَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍بٍ
Ұа Қӓлӱ 'Ӓманнӓ Биһи Ұа 'Аннá Лаһуму Ат-Танӓұушу Мин Макӓнин Ба`ӥдин 034-052 “Оған иман келтірдік” дейді, олар; бірақ ұзақ жерден олардың қолдарына қалайша келеді? وَ‍‍قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَ‌أَنَّ‍‍ى‌ لَهُمُ ‌ال‍‍تَّنَا‌وُشُ مِ‍‍نْ مَك‍‍َ‍ان ٍ‌ بَع‍‍ِ‍ي‍‍د ‌ٍ
Ұа Қад Кафарӱ Биһи Мин Қаблу ۖ Ұа Йақҙифӱна Бил-Ғайби Мин Макӓнин Ба`ӥдин 034-053 Расында олар, оған бұрын қарсы келген еді. Олар ұзақ жерден көрмей сілтейді. وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِه ِ‍ِ‍‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۖ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍ذِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍الْ‍‍غَ‍‍يْبِ مِ‍‍نْ مَك‍‍َ‍ان ٍ‌ بَع‍‍ِ‍ي‍‍د‌ٍ
Ұа Хӥла Байнаһум Ұа Байна Мӓ Йаштаһӱна Камӓ Фу`ила Би'ашйӓ`иһим Мин Қаблу ۚннаһум Кӓнӱ Фӥ Шаккин Мурӥбин 034-054 Олармен олардың қалаған нәрселерінің арасына кедергі түседі. Бұрын ұқсастарына да сөйтілген еді. Сөз жоқ, олар шәк ішінде күдіктенуші. وَح‍‍ِ‍ي‍‍لَ بَيْنَهُمْ ‌وَبَيْنَ مَا‌ يَشْتَه‍‍ُ‍ونَ كَمَا‌ فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُمْ كَ‍‍انُو‌ا‌ فِي شَكٍّ‌ مُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ب‌‍‌‍ٍ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah