20) Sūrat Ţāhā

Printed format

20) سُورَة طَاهَا

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ҭӓһӓ 020-001 Та Һа. طَ‍‍اهَا‌
Мӓнзалнӓ `Алайка Ал-Қур'ӓна Литашқá 020-002 Саған Құранды машақат үшін түсірмедік. مَ‍‍ا‌ ‌أَنْ‍‍زَلْنَا‌ عَلَيْكَ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ لِتَشْ‍‍قَ‍‍ى‌
'Иллӓ Таҙкиратан Лиман Йаҳшá 020-003 Бірақ қорыққан кісіге насихат үшін түсірдік. إِلاَّ‌ تَذْكِ‍رَة ً‌ لِمَ‍‍نْ يَ‍‍خْ‍‍شَى‌
Танзӥлӓан Мимман Ҳалақа Ал-'Арđа Ұа Ас-Самӓұӓти Ал-`Улӓ 020-004 Жер мен биік көктерді жаратқаннан түсірілді. تَ‍‍ن‍‍زِيلا‌ ً‌ مِ‍‍مَّ‍‍نْ خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ ‌وَ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌الْعُلاَ‌
Ар-Рахмӓну `Алá Ал-`Арши Астаұá 020-005 Ол Рахман, ғаршыны меңгерді. ال‍رَّحْمَنُ عَلَى‌ ‌الْعَرْشِ ‌اسْتَوَ‌ى‌
Лаһу Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи Ұа Мӓ Байнаһумӓ Ұа Мӓ Тахта Аć-Ćарá 020-006 Көктердегі, жердегі әрі екі арасындағы нәрселермен топырақтың астындағы нәрсе Оған тән. لَه ُ‌ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَمَا‌ بَيْنَهُمَا‌ ‌وَمَا‌ تَحْتَ ‌ال‍‍ثَّ‍رَ‌ى‌
Ұа 'Ин Таҗһар Бил-Қаұли Фа'иннаһу Йа`ламу Ас-Сирра Ұа 'Аҳфá 020-007 Сөзіңді мейлі әшкере сөйле. Расында Ол сырды да, құпияны да біледі. وَ‌إِنْ تَ‍‍جْ‍‍هَرْ‌ بِ‍الْ‍‍قَ‍‍وْلِ فَإِنَّ‍‍ه ُ‌ يَعْلَمُ ‌ال‍‍سِّ‍رَّ‌ ‌وَ‌أَ‍‍خْ‍‍فَى‌
Ал-Лаһу Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа ۖ Лаһу Ал-'Асмӓ Ал-Хуснá 020-008 Ол Алла. Одан басқа ешбір тәңір жоқ. Ең көркем аттар Оған тән. ال‍‍لَّهُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ۖ لَهُ ‌الأَسْم‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌الْحُسْنَى‌
Ұа Һал 'Атӓка Хадӥćу Мӱсá 020-009 (Мұхаммед Ғ.С.) саған Мұса (Ғ.С.) ның әңгімесі келді ме? وَهَلْ ‌أَت‍‍َ‍اكَ حَد‍ِ‍ي‍‍ثُ مُوسَى‌
'Иҙ Ра'á Нӓрӓан Фақӓла Ли'һлиһи Амкуćӱннӥ 'Ӓнасту Нӓрӓан Ла`аллӥ 'Ӓтӥкум Минһӓ Биқабасин 'Аұ 'Аҗиду `Алá Анӓри Һудáан 020-010 Сол уақытта ол бір от көріп, үй-ішіне: “Тұрып тұрыңдар. Бір от көрдім. Бәлкім сендерге бір шоқ келтіремін немесе от жақта, бір жол көрсетуші табармын” деді. إِ‌ذْ‌ ‌‍رَ‌أَ‌ى‌ نَا‌ر‌ا ‌ ً‌ فَ‍‍قَ‍‍الَ لِأهْلِهِ ‌امْكُثُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنِّ‍‍ي ‌آنَسْتُ نَا‌ر‌ا ‌ ً‌ لَعَلِّ‍‍ي ‌آتِيكُ‍‍مْ مِنْهَا‌ بِ‍‍قَ‍‍بَسٍ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَجِدُ‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ هُد‌ى ‌ ً
Фаламмӓ 'Атӓһӓ Нӱдӥ Йӓ Мӱсá 020-011 Ол отқа барған сәтте: “Әй Мұса!” деп шақырылды. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَتَاهَا‌ نُو‌دِي يَامُوسَى‌
ннӥ 'Анӓ Раббука Фӓҳла` На`лайка ۖннака Бил-Ұӓди Ал-Муқаддаси Ҭӱáан 020-012 “Рас Мен Раббыңмын. Кебісіңді шеш. Өйткені, сен қасиетті Туа ойпатындасың”. إِنِّ‍‍ي ‌أَنَا‌ ‌‍رَبُّكَ فَ‍‍ا‍خْ‍‍لَعْ نَعْلَيْكَ ۖ ‌إِنَّ‍‍كَ بِ‍الْو‍َ‍‌ا‌دِ‌ ‌الْمُ‍‍قَ‍‍دَّسِ طُ‍‍و‌ى‌‌ ً
Ұа 'Анӓ Аҳтартука Фӓстами` Лимӓ Йӱхá 020-013 “Сені ұнаттым. Енді уахи етілгендерді тыңда”. وَ‌أَنَا‌ ‌ا‍خْ‍‍تَرْتُكَ فَ‍‍اسْتَمِعْ لِمَا‌ يُوحَى‌
ннанӥ 'Анӓ Ал-Лаһу Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ 'Анӓ Фӓ`буднӥ Ұа 'Ақими Аҫ-Ҫалӓата Лиҙикрӥ 020-014 “Рас Мен Алламын. Менен басқа тәңір жоқ. Сондықтан маған құлшылық қыл. Сондай-ақ Мені еске алу үшін намазды толық орында”. إِنَّ‍‍نِ‍‍ي ‌أَنَا‌ ‌ال‍‍لَّهُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ ‌أَنَا‌ فَ‍‍اعْبُ‍‍دْنِي ‌وَ‌أَ‍‍قِ‍‍مِ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ لِذِكْ‍‍رِي
нна Ас-Сӓ`ата 'Ӓтийатун 'Акӓду 'Уҳфӥһӓ Литуҗзá Куллу Нафсин Бимӓ Тас`á 020-015 “Әркім істегенінің бодауын алу үшін; Мен мезгілін құпиялаған қиямет анық келеді.” إِنَّ ‌ال‍‍سَّاعَةَ ‌آتِيَةٌ ‌أَك‍‍َ‍ا‌دُ‌ ‌أُ‍‍خْ‍‍فِيهَا‌ لِتُ‍‍جْ‍‍زَ‌ى‌ كُلُّ نَفْس ٍ‌ بِمَا‌ تَسْعَى‌
Фалӓ Йаҫудданнака `Анһӓ Ман Лӓ Йу'умину Биһӓ Ұа Аттаба`а Һаұӓһу Фатардá 020-016 “Ендеше, сені қияметке сенбей, көңілдері тартқанына ілескендер, (қияметке сенуден) тоспасын. Онда жоқ боласың.” فَلاَ‌ يَ‍‍صُ‍‍دَّنَّ‍‍كَ عَنْهَا‌ مَ‍‍نْ لاَ‌ يُؤْمِنُ بِهَا‌ ‌وَ‌اتَّبَعَ هَو‍َ‍‌اه ُ‌ فَتَرْ‌دَ‌ى‌
Ұа Мӓ Тилка Бийамӥника Йӓ Мӱсá 020-017 Әй Мұса! Оң қолыңдағы не нәрсе?” وَمَا‌ تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَامُوسَى‌
Қӓла Һийа `Аҫӓйа 'Атаұакка'у `Алайһӓ Ұа 'Аһушшу Биһӓ `Алá Ғанамӥ Ұа Лийа Фӥһӓ Ма'ӓрибу 'Уҳрá 020-018 (Мұса Ғ.С.): “Ол таяғым. Оған таянамын. Онымен қойларыма жапырақ қағып беремін әрі онда басқа да істерім бар” деді. قَ‍‍الَ هِيَ عَ‍‍صَ‍‍ايَ ‌أَتَوَكَّأُ‌ عَلَيْهَا‌ ‌وَ‌أَهُشُّ بِهَا‌ عَلَى‌ غَ‍‍نَمِي ‌وَلِيَ فِيهَا‌ مَآ‌رِبُ ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌
Қӓла 'Алқиһӓ Йӓ Мӱсá 020-019 “Әй Мұса! Оны таста!”,- деді. قَ‍‍الَ ‌أَلْ‍‍قِ‍‍هَا‌ يَامُوسَى‌
Фа'алқӓһӓ Фа'иҙӓ Һийа Хаййатун Тас`á 020-020 Оны тастады. Сонда ол, жылан болып жүрді. فَأَلْ‍‍قَ‍‍اهَا‌ فَإِ‌ذَ‌ا‌ هِيَ حَيَّة ‍ٌ‌ تَسْعَى‌
Қӓла Ҳуҙ/һӓ Ұа Лӓ Таҳаф ۖ Сану`ӥдуһӓ Сӥратаһӓ Ал-'Ӱлá 020-021 “Оны ұста, қорықпа! Оны әуелгі халына қайтарамыз” деді. قَ‍‍الَ خُ‍‍ذْهَا‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍خَ‍‍فْ ۖ سَنُعِيدُهَا‌ سِي‍رَتَهَا‌ ‌الأ‍ُ‍‌ولَى‌
Ұа Аđмум Йадака 'Илá Җанӓхика Таҳруҗ Байđӓ'а Мин Ғайри Сӱ'ин 'Ӓйатан 'Уҳрá 020-022 “Қолыңды қойныңа тық. Аппақ ақаусыз басқа бір мұғжиза болып шықсын”. وَ‌اضْ‍‍مُمْ يَدَكَ ‌إِلَى‌ جَنَاحِكَ تَ‍‍خْ‍‍رُجْ بَيْ‍‍ضَ‍‍ا‌ءَ‌ مِنْ غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ س‍‍ُ‍و‌ء ‌ٍ‌ ‌آيَةً ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌
Линурийака Мин 'Ӓйӓтинӓ Ал-Кубрá 020-023 Саған ірі мұғжизаларымызды көрсету үшін (еді.)” لِنُ‍‍رِيَكَ مِ‍‍نْ ‌آيَاتِنَا‌ ‌الْكُ‍‍بْ‍‍‍رَ‌ى‌
Аҙ/һаб 'Илá Фир`аұна 'Иннаһу Ҭағá 020-024 “Перғауынға бар. Өйткені ол, шектен шыққан.” ‍ا‌ذْهَ‍‍بْ ‌إِلَى‌ فِرْعَوْنَ ‌إِنَّ‍‍ه ُطَ‍‍غَ‍‍ى‌
Қӓла Рабби Ашрах Лӥ Ҫадрӥ 020-025 (Мұса Ғ.С.): “Раббым! Көңлімді кеңейткейсің!”,- деді. قَ‍‍الَ ‌‍رَبِّ ‌اشْ‍رَحْ لِي صَ‍‍دْ‌رِي
Ұа Йассир Лӥмрӥ 020-026 “Ісімді оңайластырғайсың!” وَيَسِّرْ‌ لِ‍‍ي ‌أَمْ‍‍رِي
Ұа Ахлул `Уқдатан Мин Лисӓнӥ 020-027 “Тілімнің тұтықпасын шеше көр.” وَ‌احْلُلْ عُ‍‍قْ‍‍دَة ً‌ مِ‍‍نْ لِسَانِي
Йафқаһӱ Қаұлӥ 020-028 “Олар сөзімді түсінсін!” يَفْ‍‍قَ‍‍هُو‌اقَ‍‍وْلِي
Ұа Аҗл Лӥ Ұазӥрӓан Мин 'Аһлӥ 020-029 “Маған семьямнан бір уәзір қыл!” وَ‌اجْ‍‍عَ‍‍لْ لِي ‌وَ‌زِير‌ا ‌ ً‌ مِنْ ‌أَهْلِي
Һӓрӱна 'Аҳӥ 020-030 “Туысым Һарұнды,” هَا‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌أَ‍‍خِ‍‍ي
Ашдуд Биһи 'Азрӥ 020-031 “Ол арқылы арқамды қуатта!” ‍اشْدُ‌دْ‌ بِهِ ‌أَ‌زْ‌رِي
Ұа 'Ашрик/һу Фӥмрӥ 020-032 “Оны істеріме ортақ қыл.” وَ‌أَشْ‍‍رِكْهُ فِ‍‍ي ‌أَمْ‍‍رِي
Кай Нусаббихака Каćӥрӓан 020-033 “Сені көп дәріптеуіміз үшін.” كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِير‌ا ‌ ً
Ұа Наҙкурака Каćӥрӓан 020-034 “Сені көп еске аламыз.” وَنَذْكُ‍رَكَ كَثِير‌ا ‌ ً
ннака Кунта Бинӓ Баҫӥрӓан 020-035 “Күдіксіз Сен бізді көресің.” إِنَّ‍‍كَ كُ‍‍نْ‍‍تَ بِنَا‌ بَ‍‍صِ‍‍ير‌ا ‌ ً
Қӓла Қад 'Ӱтӥта Су'улака Йӓ Мӱсá 020-036 (Алла): “Әй Мұса! Сенің тілегің берілді” деді. قَ‍‍الَ قَ‍‍دْ‌ ‌أ‍ُ‍‌وت‍‍ِ‍ي‍‍تَ سُؤْلَكَ يَامُوسَى‌
Ұа Лақад Мананнӓ `Алайка Марратан 'Уҳрá 020-037 “Негізінде саған басқа да бір рет игілік еткен едік.” وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ مَنَ‍‍نَّ‍‍ا‌ عَلَيْكَ مَ‍رَّةً ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌
'Иҙ 'Аұхайнӓ 'Илáммика Мӓ Йӱхá 020-038 “Сол уақытта анаңның көкейіне тиісті нәрселер салған едік: إِ‌ذْ‌ ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌أُمِّ‍‍كَ مَا‌ يُوحَى‌
'Ани Ақҙифӥһи Фӥ Ат-Тӓбӱти Фӓқҙифӥһи Фӥ Ал-Йамми Фалйулқиһи Ал-Йамму Бис-Сӓхили Йа'ҳуҙ/һу `Адӱұун Лӥ Ұа`адӱұун Лаһу ۚ Ұа 'Алқайту `Алайка Махаббатан Миннӥ Ұа Литуҫна `Алá `Айни 020-039 “Оны сандыққа салып, дәрияға тастап жібер; дәрия оны қырға шығарып тастасын. Оны оған да Маған да дұшпан біреу тауып алсын.” “(Әй Мұса! Саған) көз алдымызда бағылуың үшін өз тарапымнан махаббат салдым.” أَنِ ‌ا‍قْ‍‍ذِف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ فِي ‌ال‍‍تَّاب‍‍ُ‍وتِ فَ‍‍ا‍قْ‍‍ذِف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ فِي ‌الْيَ‍‍مِّ فَلْيُلْ‍‍قِ‍‍هِ ‌الْيَ‍‍مُّ بِ‍ال‍‍سَّاحِلِ يَأْ‍‍خُ‍‍ذْهُ عَدُ‌وّ‌ٌ‌ لِي ‌وَعَدُ‌وّ‌ٌ‌ لَه ُۚ ‌وَ‌أَلْ‍‍قَ‍‍يْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّة ً‌ مِ‍‍نِّ‍‍ي ‌وَلِتُ‍‍صْ‍‍نَعَ عَلَى‌ عَيْنِ
'Иҙ Тамшӥҳтука Фатақӱлу Һал 'Адуллукум `Алá Ман Йакфулуһу ۖ Фараҗа`нӓка 'Илáммика Кай Тақарра `Айнуһӓ Ұа Лӓ Тахзана ۚ Ұа Қаталта Нафсӓан Фанаҗҗайнӓка Мина Ал-Ғамми Ұа Фатаннӓка Футӱнӓан ۚ Фалабиćта Синӥна Фӥ 'Аһли Мадйана Ćумма Җи'та `Алá Қадарин Йӓ Мӱсá 020-040 “Сол уақытта әпкең барып: Сендерге оны бағатын біреу көрсетейін бе?”,- деді. Сонда сені, көз айым болып кейімеуі үшін анаңа қайтардық. Және бір кісі өлтірдің. Сонда сені, ол қайғыдан құтқарған едік те сынаулармен сынаған едік. Сондай-ақ жылдар бойы Мәдян елінде тұрдың. Сосын белгілі мерзімде қайтып келдің, әй Мұса!” إِ‌ذْ‌ تَمْشِ‍‍ي ‌أُ‍‍خْ‍‍تُكَ فَتَ‍‍قُ‍‍ولُ هَلْ ‌أَ‌دُلُّكُمْ عَلَى‌ مَ‍‍نْ يَكْفُلُه ُۖ فَ‍رَجَعْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌أُمِّ‍‍كَ كَيْ تَ‍‍قَ‍رَّ‌ عَيْنُهَا‌ ‌وَلاَ‌ تَحْزَنَ ۚ ‌وَ‍‍قَ‍‍تَلْتَ نَفْسا‌‌ ً‌ فَنَجَّيْن‍‍َ‍اكَ مِنَ ‌الْ‍‍غَ‍‍مِّ ‌وَفَتَ‍‍نّ‍‍َ‍اكَ فُتُونا‌‌ ًۚ فَلَبِثْتَ سِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ فِ‍‍ي ‌أَهْلِ مَ‍‍دْيَنَ ثُ‍‍مَّ جِئْتَ عَلَى‌ قَ‍‍دَ‌ر‌ٍ‌ يَامُوسَى‌
Ұа Аҫҭана`тука Линафсӥ 020-041 “Сені Өзіме арнадым.” وَ‌ا‍صْ‍‍طَ‍‍نَعْتُكَ لِنَفْسِي
Аҙ/һабнта Ұа 'Аҳӱка Би'ӓйӓтӥ Ұа Лӓ Танийӓ Фӥ Ҙикрӥ 020-042 “Сен туысың (Һарұн екеуің) мұғжизаларымды апарыңдар. Мені еске алуда селқостық қылмаңдар.” ‍ا‌ذْهَ‍‍بْ ‌أَنْ‍‍تَ ‌وَ‌أَ‍‍خُ‍‍وكَ بِآيَاتِي ‌وَلاَ‌ تَنِيَا‌ فِي ‌ذِكْ‍‍رِي
Аҙ/һабӓ 'Илá Фир`аұна 'Иннаһу Ҭағá 020-043 “Екеуің Перғауынға барыңдар, өйткені ол шектен шыққан.” ‍ا‌ذْهَبَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ فِرْعَوْنَ ‌إِنَّ‍‍ه ُطَ‍‍غَ‍‍ى‌
Фақӱлӓ Лаһу Қаұлӓан Лаййинӓан Ла`аллаһу Йатаҙаккару 'Аұ Йаҳшá 020-044 “Оған сыпайы сөз сөйлеңдер, мүмкін үгіт алар немесе қорқар.” فَ‍‍قُ‍‍ولاَ‌ لَه ُقَ‍‍وْلا‌ ً‌ لَيِّنا ‌ ً‌ لَعَلَّه ُ‌ يَتَذَكَّرُ‌ ‌أَ‌وْ‌ يَ‍‍خْ‍‍شَى‌
Қӓлӓ Раббанӓннанӓ Наҳӓфу 'Ан Йафруҭа `Алайнӓ 'Аұ 'Ан Йаҭғá 020-045 (Мұса мен Һарұн Ғ.С.): “Раббымыз! Оның өктемдік қылуынан немесе шектен шығуынан қорқамыз” деді. قَ‍‍الاَ‌ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍نَا‌ نَ‍‍خَ‍‍افُ ‌أَنْ يَفْرُ‍‍طَ عَلَيْنَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَنْ يَ‍‍طْ‍‍‍‍غَ‍‍ى‌
Қӓла Лӓ Таҳӓфӓ ۖннанӥ Ма`акумӓ 'Асма`у Ұа 'Арá 020-046 (Алла Т.): “Қорықпаңдар! Сендермен біргемін. Естимін, көремін” деді. قَ‍‍الَ لاَ‌ تَ‍‍خَ‍‍افَ‍‍اۖ ‌إِنَّ‍‍نِي مَعَكُمَ‍‍ا‌ ‌أَسْمَعُ ‌وَ‌أَ‌‍رَ‌ى‌
Фа'тийӓһу Фақӱлӓннӓ Расӱлӓ Раббика Фа'арсил Ма`анӓ Банӥ 'Исрӓ'ӥла Ұа Лӓ Ту`аҙҙибһум ۖ Қад Җи'нӓка Би'ӓйатин Мин Раббика Ұа ۖ Ас-Салӓму `Алá Мани Аттаба`а Ал-Һудá 020-047 “Екеуің барып: Біз, Раббыңның саған жіберген елшісіміз; ал енді Израил ұрпақтарын бізбен бірге жібер. Енді оларды қинама, саған Раббыңның мұғжизасымен келдік. Есендік тура жолдағыларға болсын” деңдер. فَأْتِي‍‍َ‍اه ُ‌ فَ‍‍قُ‍‍ولاَ‌ ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌‍رَسُولاَ‌ ‌‍رَبِّكَ فَأَ‌رْسِلْ مَعَنَا‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَلاَ‌ تُعَذِّبْ‍‍هُمْ ۖ قَ‍‍دْ‌ جِئْن‍‍َ‍اكَ بِآيَةٍ‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۖ ‌وَ‌ال‍‍سَّلاَمُ عَلَى‌ مَنِ ‌اتَّبَعَ ‌الْهُدَ‌ى‌
ннӓ Қад 'Ӱхийа 'Илайнӓнна Ал-`Аҙӓба `Алá Ман Каҙҙаба Ұа Таұаллá 020-048 “Бізді жасынға шығарып, бет бұрғандарға азап болатындығы уахи етілді.” إِنَّ‍‍ا‌ قَ‍‍دْ‌ ‌أ‍ُ‍‌وحِيَ ‌إِلَيْنَ‍‍ا‌ ‌أَنَّ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ عَلَى‌ مَ‍‍نْ كَذَّبَ ‌وَتَوَلَّى‌
Қӓла Фаман Раббукумӓ Йӓ Мӱсá 020-049 (Перғауын): “Әй Мұса! Раббыларың кім?”,- деді. قَ‍‍الَ فَمَ‍‍نْ ‌‍رَبُّكُمَا‌ يَامُوسَى‌
Қӓла Раббунӓ Ал-Лаҙӥ 'А`ҭá Кулла Шай'ин Ҳалқаһу Ćумма Һадá 020-050 (Мұса): “Раббымыз, әр нәрсеге бір бейне беріп, сонан соң оны тура жолға салған” деді. قَ‍‍الَ ‌‍رَبُّنَا‌ ‌الَّذِي ‌أَعْ‍‍طَ‍‍ى‌ كُلَّ شَيْءٍ‌ خَ‍‍لْ‍‍قَ‍‍ه ُ‌ ثُ‍‍مَّ هَدَ‌ى‌
Қӓла Фамӓ Бӓлу Ал-Қурӱни Ал-'Ӱлá 020-051 (Перғауын): “Ал сонда бұрынғы дәуірдегілердің жағдайы қандай?”,-деді. قَ‍‍الَ فَمَا‌ ب‍‍َ‍الُ ‌الْ‍‍قُ‍‍ر‍ُ‍‌ونِ ‌الأ‍ُ‍‌ولَى‌
Қӓла `Илмуһӓ `Инда Раббӥ Фӥ Китӓбин ۖ Лӓ Йаđиллу Раббӥ Ұа Лӓ Йансá 020-052 (Мұса Ғ.С.): “Олардың мәліметі Раббымның қасындағы Кітапта бар. Раббым жаңылмайды да, ұмытпайды” деді. قَ‍‍الَ عِلْمُهَا‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّي فِي كِت‍‍َ‍اب‌‍ٍۖ لاَ‌ يَ‍‍ضِ‍‍لُّ ‌‍رَبِّي ‌وَلاَ‌ يَ‍‌‍ن‍‍سَى‌
Ал-Лаҙӥ Җа`ала Лакуму Ал-'Арđа Маһдӓан Ұа Салака Лакум Фӥһӓ Субулӓан Ұа 'Анзала Мина Ас-Самӓ'и Мӓн Фа'аҳраҗнӓ Биһи 'Азұӓҗӓан Мин Набӓтин Шаттá 020-053 Ол сондай Алла, сендер үшін жерді бесік қылып, онда сендергө жолдар ашқан және көктен жаңбыр жаудырған. Ол су арқылы түрлі өсімдіктерден пар-парымен шығардық. الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ مَهْد‌ا ‌ ً‌ ‌وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا‌ سُبُلا‌ ً‌ ‌وَ‌أَن‍‍زَلَ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ م‍‍َ‍ا‌ء ‌ ً‌ فَأَ‍‍خْ‍رَجْ‍‍نَا‌ بِهِ ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجا ‌ ً‌ مِ‍‍نْ نَب‍‍َ‍ات ‍ٍ‌ شَتَّى‌
Кулӱ Ұа Ар`аұ 'Ан`ӓмакум ۗнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйӓтин Ли'ұлӥ Ан-Нуһá 020-054 Жеңдер де малдарыңды жайыңдар, Рас бұнда ақыл иелері үшін өнеге бар. كُلُو‌ا‌ ‌وَ‌ا‌رْعَوْ‌ا‌ ‌أَنْعَامَكُمْ ۗ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآي‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ لِأ‌وْلِي ‌ال‍‍نُّ‍‍هَى‌
Минһӓ Ҳалақнӓкум Ұа Фӥһӓ Ну`ӥдукум Ұа Минһӓ Нуҳриҗукум Тӓратан 'Уҳрá 020-055 Одан (топырақтан) сендерді жараттық. Оған қайтарамыз да екінші рет содан шығарамыз. مِنْهَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍نَاكُمْ ‌وَفِيهَا‌ نُعِيدُكُمْ ‌وَمِنْهَا‌ نُ‍‍خْ‍‍رِجُكُمْ تَا‌‍رَةً ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌
Ұа Лақадрайнӓһу 'Ӓйӓтинӓ Куллаһӓ Факаҙҙаба Ұа 'Абá 020-056 Расында Перғауынға барлық мұғжизаларымызды көрсеттік. Бірақ ол жасынға шығарып бас тартты. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‌‍رَيْن‍‍َ‍اهُ ‌آيَاتِنَا‌ كُلَّهَا‌ فَكَذَّبَ ‌وَ‌أَبَى‌
Қӓла 'Аҗи'танӓ Литуҳриҗанӓ Мин 'Арđинӓ Бисихрика Йӓ Мӱсá 020-057 “Әй Мұса! Сиқырың арқылы бізді жерімізден шығару үшін келдің бе?”,- деді. قَ‍‍الَ ‌أَجِئْتَنَا‌ لِتُ‍‍خْ‍‍رِجَنَا‌ مِنْ ‌أَ‌رْ‍‍ضِ‍‍نَا‌ بِسِحْ‍‍رِكَ يَامُوسَى‌
Фалана'тийаннака Бисихрин Миćлиһи Фӓҗ`ал Байнанӓ Ұа Байнака Маұ`идӓан Лӓ Нуҳлифуһу Нахну Ұа Лӓнта Макӓнӓан Сӱáан 020-058 “Әрине біз де сол тәрізді сиқыр әкелеміз. Ендеше бізбен өз араңда бір уәделі жер белгіле. Біз де, сен де айнымайтын ыңғайлы бір орын болсын” деді. فَلَنَأْتِيَ‍‍نَّ‍‍كَ بِسِحْر‌ٍ‌ مِثْلِه ِ‍ِ‍‌ فَ‍‍اجْ‍‍عَلْ بَيْنَنَا‌ ‌وَبَيْنَكَ مَوْعِد‌ا ‌ ً‌ لاَ‌ نُ‍‍خْ‍‍لِفُه ُ‌ نَحْنُ ‌وَلاَ‌ ‌أَنْ‍‍تَ مَكَانا ‌ ً‌ سُو‌ى ‌ ً
Қӓла Маұ`идукум Йаұму Аз-Зӥнати Ұа 'Ан Йухшара Анӓсу Đухáан 020-059 (Мұса Ғ.С.): Табысатын уақтымыз мереке күнгі ел жиналатын сәске болсын” деді قَ‍‍الَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ ‌ال‍‍زِّينَةِ ‌وَ‌أَنْ يُحْشَ‍رَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ضُ‍‍حى ‌ ً
Фатаұаллá Фир`аұну Фаҗама`а Кайдаһу Ćумма 'Атá 020-060 Сонда Перғауын бұрылып кетті де сиқыршыларын жинап келді, فَتَوَلَّى‌ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَه ُ‌ ثُ‍‍مَّ ‌أَتَى‌
Қӓла Лаһум Мӱсá Ұайлакум Лӓ Тафтарӱ `Алá Ал-Лаһи Каҙибӓан Файусхитакум Би`аҙӓбин ۖ Ұа Қад Ҳӓба Мани Афтарá 020-061 Мұса (Ғ.С) оларға: “Құрып-ақ қалыңдар! Аллаға өтірік жала жапсырмаңдар. Онда сендерді азаппен жоқ етеді. Расында кім жала жапсырса, мүлде зиянға ұшырайды” деді. قَ‍‍الَ لَهُ‍‍مْ مُوسَى‌ ‌وَيْلَكُمْ لاَ‌ تَفْتَرُ‌و‌ا‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍لَّهِ كَذِبا‌‌ ً‌ فَيُسْحِتَكُ‍‍مْ بِعَذ‍َ‍‌ابٍۖ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ خَ‍‍ابَ مَنِ ‌افْتَ‍رَ‌ى‌
Фатанӓза`ӱмраһум Байнаһум Ұа 'Асаррӱ Ан-Наҗұá 020-062 Олар өзара тартысып, жасырын кеңесті. فَتَنَا‌زَعُ‍‍و‌ا‌ ‌أَمْ‍رَهُ‍‍مْ بَيْنَهُمْ ‌وَ‌أَسَرُّ‌و‌ا‌ال‍‍نَّ‍‍جْ‍‍وَ‌ى‌
Қӓлӱ 'Ин Һаҙӓни Ласӓхирӓни Йурӥдӓни 'Ан Йуҳриҗӓкум Мин 'Арđикум Бисихриһимӓ Ұа Йаҙ/һабӓ Биҭарӥқатикуму Ал-Муćлá 020-063 Олар: “Бұл екеуі сиқыршы, сиқырлары арқылы сендерді жерлеріңнен шығаруды, ардақты діндеріңді жоюды қалайды” десті. قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنْ هَذ‍َ‍‌انِ لَسَاحِرَ‍‌انِ يُ‍‍رِيد‍َ‍‌انِ ‌أَنْ يُ‍‍خْ‍‍رِجَاكُ‍‍مْ مِنْ ‌أَ‌رْ‍‍ضِ‍‍كُ‍‍مْ بِسِحْ‍‍رِهِمَا‌ ‌وَيَذْهَبَا‌ بِ‍‍طَ‍‍رِي‍‍قَ‍‍تِكُمُ ‌الْمُثْلَى‌
Фа'аҗми`ӱ Кайдакум Ćумма А'тӱ Ҫаффӓан ۚ Ұа Қад 'Афлаха Ал-Йаұма Мани Аста`лá 020-064 “Сондықтан барлық сиқырларыңды жинап, сосын қатарланып келіңдер. Расында бүгін кім үстем болса, мұратқа жетеді,” فَأَجْ‍‍مِعُو‌ا‌ كَيْدَكُمْ ثُ‍‍مَّ ‌ائْتُو‌اصَ‍‍فّا‌‌ ًۚ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَفْلَحَ ‌الْيَوْمَ مَنِ ‌اسْتَعْلَى‌
Қӓлӱ Йӓ Мӱсáммӓн Тулқийа Ұа 'Иммӓн Накӱна 'Аұұала Ман 'Алқá 020-065 Олар: “Әй Мұса! Енді (асаңды) не сен таста немесе біз бұрын тастайық” деді. قَ‍‍الُو‌ا‌ يَامُوسَ‍‍ى‌ ‌إِمَّ‍‍ا‌ ‌أَنْ تُلْ‍‍قِ‍‍يَ ‌وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ ‌أَنْ نَك‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌وَّلَ مَنْ ‌أَلْ‍‍قَ‍‍ى‌
Қӓла Бал 'Алқӱ ۖ Фа'иҙӓ Хибӓлуһум Ұа `Иҫӥйуһум Йуҳаййалу 'Илайһи Мин Сихриһимннаһӓ Тас`á 020-066 (Мұса Ғ.С.): “Жоқ, сендер тастаңдар” деді. Сол сәтте, олардың (тастаған) жіптері мен таяқтары сиқырларының салдарынан, Мұса (Ғ.С.) ға жүрген жылан болып сезілді. قَ‍‍الَ بَلْ ‌أَلْ‍‍قُ‍‍و‌اۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ حِبَالُهُمْ ‌وَعِ‍‍صِ‍‍يُّهُمْ يُ‍‍خَ‍‍يَّلُ ‌إِلَيْهِ مِ‍‌‍نْ سِحْ‍‍رِهِمْ ‌أَنَّ‍‍هَا‌ تَسْعَى‌
Фа'аұҗаса Фӥ Нафсиһи Ҳӥфатан Мӱсá 020-067 Сондықтан Мұса (Ғ.С.) көңлінде бір қобалжу сезді. فَأَ‌وْجَسَ فِي نَفْسِه ِ‍ِ‍‌ خِ‍‍يفَة ً‌ مُوسَى‌
Қулнӓ Лӓ Таҳаф 'Иннака 'Анта Ал-'А`лá 020-068 “Қорықпа! Сен үстем боласың” дедік. قُ‍‍لْنَا‌ لاَ‌ تَ‍‍خَ‍‍فْ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَنْ‍‍تَ ‌الأَعْلَى‌
Ұа 'Алқи Мӓ Фӥ Йамӥника Талқаф Мӓ Ҫана`ӱ ۖннамӓ Ҫана`ӱ Кайду Сӓхирин ۖ Ұа Лӓ Йуфлиху Ас-Сӓхиру Хайćу 'Атá 020-069 “Оң қолыңдағыны (таяқты) таста! Олардың жасағандарын жалмасын. Шынында олардың жасағандары, сиқыршының ғана айласы. Сиқыршы қайда барса да құтылмайды” дедік. وَ‌أَلْ‍‍قِ مَا‌ فِي يَمِينِكَ تَلْ‍‍قَ‍‍فْ مَا‌ صَ‍‍نَعُ‍‍و‌اۖ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ صَ‍‍نَعُو‌ا‌ كَيْدُ‌ سَاحِر‌ٍۖ ‌وَلاَ‌ يُفْلِحُ ‌ال‍‍سَّاحِ‍‍ر‍ُ‍‌ حَيْثُ ‌أَتَى‌
Фа'улқийа Ас-Сахарату Суҗҗадӓан Қӓлӱ 'Ӓманнӓ Бирабби Һӓрӱна Ұа Мӱсá 020-070 Сонда бүкіл сиқыршылар, сәждеге жығылып: “Мұса мен Һарұнның Раббына иман келтірдік” деді. فَأُلْ‍‍قِ‍‍يَ ‌ال‍‍سَّحَ‍رَةُ سُجَّد‌ا ‌ ًقَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍رَبِّ هَا‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌وَمُوسَى‌
Қӓла 'Ӓмантум Лаһу Қабла 'Ан 'Ӓҙана Лакум ۖннаһу Лакабӥрукуму Ал-Лаҙӥ `Алламакуму Ас-Сихра ۖ Фала'уқаҭҭи`анна 'Айдийакум Ұа 'Арҗулакум Мин Ҳилӓфин Ұа Ла'уҫаллибаннакум Фӥ Җуҙӱ Ан-Наҳли Ұа Лата`ламунна 'Аййунӓ 'Ашадду `Аҙӓбӓан Ұа 'Абқá 020-071 (Перғауын сиқыршыларға): “Мен сендерге рұқсат беруден бұрын иман келтірдіңдер ме? Әрине ол, сендерге сиқыр үйреткен үлкендерің екен. Енді, әлбетте қолдарыңды да, аяқтарыңды да шадырлата кесемін. Және сендерді құрманың бұтақтарына асамын. Сөйтіп қайсымыздың азабымыз қатты да тұрақты екенін жақсы білесіңдер” деді. قَ‍‍الَ ‌آمَ‍‌‍نْ‍‍تُمْ لَه ُقَ‍‍بْ‍‍لَ ‌أَ‌نْ ‌آ‌ذَنَ لَكُمْ ۖ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ لَكَبِيرُكُمُ ‌الَّذِي عَلَّمَكُمُ ‌ال‍‍سِّحْ‍رَۖ فَلَأُ‍‍قَ‍‍طِّ‍‍عَ‍‍نَّ ‌أَيْدِيَكُمْ ‌وَ‌أَ‌رْجُلَكُ‍‍مْ مِنْ خِ‍‍لاَفٍ‌ ‌وَلَأُ‍‍صَ‍‍لِّبَ‍‍نَّ‍‍كُمْ فِي جُذ‍ُ‍‌وعِ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍خْ‍‍لِ ‌وَلَتَعْلَمُ‍‍نَّ ‌أَيُّنَ‍‍ا‌ ‌أَشَدُّ‌ عَذَ‌ابا‌‌ ً‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍‍‍قَ‍‍ى‌
Қӓлӱ Лан Ну'уćирака `Алá Мӓ Җӓ'анӓ Мина Ал-Баййинӓти Ұа Ал-Лаҙӥ Фаҭаранӓ ۖ Фӓқđи Мӓнта Қӓđин ۖннамӓ Тақđӥ Һаҙиһи Ал-Хайӓата Ад-Дунйӓ 020-072 Олар: “Бізге келген ашық мұғжизалардан, сондай-ақ бізді жаратқаннан, сені артық көре алмаймыз. Дереу не үкім берсең бер. Әрине сен осы дүниеде ғана ықпал жүргізе аласың” деді. قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‍نْ نُؤْثِ‍رَكَ عَلَى‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَنَا‌ مِنَ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌الَّذِي فَ‍‍طَ‍رَنَا‌ ۖ فَ‍‍ا‍قْ‍‍‍‍ضِ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍تَ قَ‍‍اضٍۖ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ تَ‍‍قْ‍‍‍‍ضِ‍‍ي هَذِهِ ‌الْحَي‍‍َ‍اةَ ‌ال‍‍دُّنْ‍‍يَا‌
ннӓ 'Ӓманнӓ Бираббинӓ Лийағфира Ланӓ Ҳаҭӓйӓнӓ Ұа Мӓ 'Акраһтанӓ `Алайһи Мина Ас-Сихри Ұа ۗ Аллӓһу Ҳайрун Ұа 'Абқá 020-073 “Күдіксіз біз, қателіктерімізді және сен бізді зорлаған сиқырды кешіруі үшін Раббымызға иман келтірдік. Сондай-ақ Алла (Т.) қайырлы да тұрақты.” إِنَّ‍‍ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍رَبِّنَا‌ لِيَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍َ‍‌ لَنَا‌ خَ‍‍طَ‍‍ايَانَا‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَكْ‍رَهْتَنَا‌ عَلَيْهِ مِنَ ‌ال‍‍سِّحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۗ ‌وَ‌ال‍‍لَّهُ خَ‍‍يْر‌ٌ‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍‍‍قَ‍‍ى‌
ннаһу Ман Йа'ти Раббаһу Муҗримӓан Фа'инна Лаһу Җаһаннама Лӓ Йамӱту Фӥһӓ Ұа Лӓ Йахйӓ 020-074 Күдіксіз кім Раббына күнәкар болып келсе, рас оған тозақ бар. Онда ол, өлмейді де тіршілік өмір де сүрмейді. إِنَّ‍‍ه ُ‌ مَ‍‍نْ يَأْتِ ‌‍رَبَّه ُ‌ مُ‍‍جْ‍‍رِما ‌ ً‌ فَإِنَّ لَه ُ‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ لاَ‌ يَم‍‍ُ‍وتُ فِيهَا‌ ‌وَلاَ‌ يَحْيَا‌
Ұа Ман Йа'тиһи Му'уминӓан Қад `Амила Аҫ-Ҫӓлихӓти Фа'ӱлӓ'ика Лаһуму Ад-Дараҗӓту Ал-`Улӓ 020-075 Ал кім Оған иман келтіріп, рас ізгі іс істеп келсе, міне соларға жоғары дәрежелер бар. وَمَ‍‍نْ يَأْتِه ِ‍ِ‍‌ مُؤْمِنا ‌ ًقَ‍‍دْ‌ عَمِلَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمُ ‌ال‍‍دَّ‌‍رَج‍‍َ‍اتُ ‌الْعُلاَ‌
Җаннӓту `Аднин Таҗрӥ Мин Тахтиһӓ Ал-'Анһӓру Ҳӓлидӥна Фӥһӓ ۚ Ұа Ҙалика Җазӓ'у Ман Тазаккá 020-076 Астынан өзендер ағатын Ғадын бақшалары; Олар, онда мәңгі қалады. Пәк болған кісінің сыйлығы осы. جَ‍‍نّ‍‍َ‍اتُ عَ‍‍دْن‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَنْه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍ال‍ِ‍د‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ۚ ‌وَ‌ذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ مَ‍‌‍نْ تَزَكَّى‌
Ұа Лақад 'Аұхайнӓ 'Илá Мӱсá 'Ан 'Асри Би`ибӓдӥ Фӓđриб Лаһум Ҭарӥқӓан Фӥ Ал-Бахри Йабасӓан Лӓ Таҳӓфу Даракӓан Ұа Лӓ Таҳшá 020-077 Расында Мұсаға: “Құлдарымды (Израил ұрпақтарын) түнделетіп, алып кет. Оларға теңізде құрғақ жол аш. Олардың қуып жетулерінен қорықпа да шошыма!”,- деп уахи қылдық. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ مُوسَ‍‍ى‌ ‌أَنْ ‌أَسْ‍‍ر‍ِ‍‌ بِعِبَا‌دِي فَ‍‍ا‍ضْ‍‍رِبْ لَهُمْ طَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا ‌ ً‌ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ يَبَسا ‌ ً‌ لاَ‌ تَ‍‍خَ‍‍افُ ‌دَ‌‍رَكا ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍خْ‍‍شَى‌
Фа'атба`аһум Фир`аұну Биҗунӱдиһи Фағашийаһум Мина Ал-Йамми Мӓ Ғашийаһум 020-078 Сонда оларды қуған Перғауын мен әскерлерін теңіз басып, ішіне алды. فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُو‌دِه ِ‍ِ‍‌ فَ‍‍غَ‍‍شِيَهُ‍‍مْ مِنَ ‌الْيَ‍‍مِّ مَا‌ غَ‍‍شِيَهُمْ
Ұа 'Аđалла Фир`аұну Қаұмаһу Ұа Мӓ Һадá 020-079 Перғауын, елін адастырып, тура жолға салмаған еді. وَ‌أَ‍‍ضَ‍‍لَّ فِرْعَوْنُ قَ‍‍وْمَه ُ‌ ‌وَمَا‌ هَدَ‌ى‌
Йӓ Банӥ 'Исрӓ'ӥла Қаднҗайнӓкум Мин `Адӱұикум Ұа Ұӓ`аднӓкум Җӓниба Аҭ-Ҭӱри Ал-'Аймана Ұа Наззалнӓ `Алайкуму Ал-Манна Ұа Ас-Салұá 020-080 Әй Израил ұрпақтары! Өздеріңді дұшпандарыңнан құтқарып, Тұр тауының оң жағын сендерге уәде қылдық. Сондай-ақ сендерге, Мәнна, Сәлуаны түсірдік. يَابَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ قَ‍‍دْ‌ ‌أَن‍‍جَيْنَاكُ‍‍مْ مِنْ عَدُ‌وِّكُمْ ‌وَ‌وَ‌اعَ‍‍دْنَاكُمْ جَانِبَ ‌ال‍‍طُّ‍‍و‌ر‍ِ‍‌ ‌الأَيْمَنَ ‌وَنَزَّلْنَا‌ عَلَيْكُمُ ‌الْمَ‍‍نَّ ‌وَ‌ال‍‍سَّلْوَ‌ى‌
Кулӱ Мин Ҭаййибӓти Мӓ Разақнӓкум Ұа Лӓ Таҭғаұ Фӥһи Файахилла `Алайкум Ғаđабӥ ۖ Ұа Ман Йахлил `Алайһи Ғаđабӥ Фақад Һаұá 020-081 Біз сендерге берген таза ризықтан жеңдер. Бұнда шектен шықпаңдар. (Өйтсеңдер) Сендерге ашуым түседі. Ал кімге ашуым түссе, расында сол жоқ болады. كُلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ طَ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ مَا‌ ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاكُمْ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍طْ‍‍‍‍غَ‍‍وْ‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ‍‍ضَ‍‍بِي ۖ ‌وَمَ‍‍نْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَ‍‍ضَ‍‍بِي فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ هَوَ‌ى‌
Ұа 'Иннӥ Лағаффӓрун Лиман Тӓба Ұа 'Ӓмана Ұа `Амила Ҫӓлихӓан Ćумма Аһтадá 020-082 Өйткені Мен, кім тәубе етіп, иман келтіріп, игілік істеп, тура жолда болса, әлбетте жарылқаймын. وَ‌إِنِّ‍‍ي لَ‍‍غَ‍‍فّ‍‍َ‍ا‌ر‌ٌ‌ لِمَ‍‍نْ ت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌آمَنَ ‌وَعَمِلَ صَ‍‍الِ‍‍حا ‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌اهْتَدَ‌ى‌
Ұа Мӓ 'А`җалака `Ан Қаұмика Йӓ Мӱсá 020-083 “Әй Мұса! Сені қауымыңнан не асықтырды?” وَمَ‍‍ا‌ ‌أَعْجَلَكَ عَ‍‍نْ قَ‍‍وْمِكَ يَامُوسَى‌
Қӓла Һум 'Ӱлӓ'и `Алá 'Аćарӥ Ұа `Аҗилту 'Илайка Рабби Литарđá 020-084 (Мұса Ғ.С): “Олар артымда, Раббым, разы болуың үшін Саған асықтым” деді. قَ‍‍الَ هُمْ ‌أ‍ُ‍‌ولاَ‌ءِ‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَثَ‍‍رِي ‌وَعَجِلْتُ ‌إِلَيْكَ ‌‍رَبِّ لِتَرْ‍‍ضَ‍‍ى‌
Қӓла Фа'иннӓ Қад Фатаннӓ Қаұмака Мин Ба`дика Ұа 'Аđаллаһуму Ас-Сӓмирӥйу 020-085 (Алла): “Рас Біз, сенен кейін еліңді сынадық. Сондай-ақ оларды, Сәміри жолдан шығарды” деді. قَ‍‍الَ فَإِنَّ‍‍ا‌ قَ‍‍دْ‌ فَتَ‍‍نَّ‍‍ا‌ قَ‍‍وْمَكَ مِ‍‍نْ بَعْدِكَ ‌وَ‌أَ‍‍ضَ‍‍لَّهُمُ ‌ال‍‍سَّامِ‍‍رِيُّ
Фараҗа`а Мӱсá 'Илá Қаұмиһи Ғаđбӓна 'Асифӓан ۚ Қӓла Йӓ Қаұми 'Алам Йа`идкум Раббукум Ұа`дӓан Хасанӓан ۚ 'Афаҭӓла `Алайкуму Ал-`Аһду 'Амрадтумн Йахилла `Алайкум Ғаđабун Мин Раббикум Фа'аҳлафтум Маұ`идӥ 020-086 Сонда Мұса (Ғ.С.) ашуланып, кейіген түрде, еліне қайтты да: “Әй елім! Раббыларың сендерге жақсы уәде қылмап па еді? Сендерге уәде ұзақ келді ме? Немесе өздеріңе Раббыларыңның қаһары келуін қалап, уәдемнен айныдыңдар ма?”,-деді. فَ‍رَجَعَ مُوسَ‍‍ى‌ ‌إِلَى‌ قَ‍‍وْمِه ِ‍ِ‍‌ غَ‍‍ضْ‍‍ب‍‍َ‍انَ ‌أَسِفا‌‌ ًۚ قَ‍‍الَ يَاقَ‍‍وْمِ ‌أَلَمْ يَعِ‍‍دْكُمْ ‌‍رَبُّكُمْ ‌وَعْد‌ا‌‌ ً‌ حَسَنا‌‌ ً‌ ‌أَفَ‍‍طَ‍‍الَ ۚ عَلَيْكُمُ ‌الْعَهْدُ‌ ‌أَمْ ‌أَ‌‍رَ‌دْتُمْ ‌أَنْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ‍‍ضَ‍‍بٌ‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ فَأَ‍‍خْ‍‍لَفْتُ‍‍مْ مَوْعِدِي
Қӓлӱ Мӓҳлафнӓ Маұ`идака Бималкинӓ Ұа Лакиннӓ Хуммилнӓ 'Аұзӓрӓан Мин Зӥнати Ал-Қаұми Фақаҙафнӓһӓ Факаҙалика 'Алқá Ас-Сӓмирӥйу 020-087 Олар: “Уәдеңнен өздігімізден таймадық. Бірақ бізге, ол елдің сәндік-бұйымдары артылған еді. (Алып шыққан едік.) Сонда оларды отқа салдық. Осылайша Сәміри де салды” деді. قَ‍‍الُو‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‍‍خْ‍‍لَفْنَا‌ مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ‍‍ا‌ حُ‍‍مِّ‍‍لْنَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌زَ‌ا‌ر‌ا ‌ ً‌ مِ‍‍نْ ‌زِينَةِ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ فَ‍‍قَ‍‍ذَفْنَاهَا‌ فَكَذَلِكَ ‌أَلْ‍‍قَ‍‍ى‌ ‌ال‍‍سَّامِ‍‍رِيُّ
Фа'аҳраҗа Лаһумҗлӓан Җасадӓан Лаһу Ҳуұӓрун Фақӓлӱ Һӓҙӓ 'Илаһукум Ұа 'Илаһу Мӱсá Фанасийа 020-088 Сонда Сәміри, оларға; мөңіреген бір бұзаудың мүсінін шығарды да олар: “Сендердің де Мұсаның да тәңірі осы. Бірақ ол жаңылды” десті. فَأَ‍‍خْ‍رَجَ لَهُمْ عِ‍‍جْ‍‍لا ‌ ً‌ جَسَد‌ا ‌ ً‌ لَه ُخُ‍‍و‍َ‍‌ا‌ر ‌ٌ‌ فَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ هَذَ‌ا‌ ‌إِلَهُكُمْ ‌وَ‌إِلَه ُ‌ مُوسَى‌ فَنَسِيَ
'Афалӓ Йараұна 'Аллӓ Йарҗи`у 'Илайһим Қаұлӓан Ұа Лӓ Йамлику Лаһум Đаррӓан Ұа Лӓ Наф`ӓан 020-089 Олар оның өздеріне жауап қайтармағанын сондай-ақ олар үшін пайда, зиян келтіру күшіне ие емес екендігін көрмей ме? أَفَلاَ‌ يَ‍رَ‌وْنَ ‌أَلاَّ‌ يَرْجِعُ ‌إِلَيْهِمْ قَ‍‍وْلا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يَمْلِكُ لَهُمْ ضَ‍‍رّ‌ا ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ نَفْعا ‌ ً
Ұа Лақад Қӓла Лаһум Һӓрӱну Мин Қаблу Йӓ Қаұми 'Иннамӓ Футинтум Биһи ۖ Ұа 'Инна Раббакуму Ар-Рахмӓну Фа Аттаби`ӱнӥ Ұа 'Аҭӥ`ӱмрӥ 020-090 Рас бұрын Һарұн да оларға: “Әй елім! Шынында сендер осы арқылы сыналдыңдар. Күдіксіз Раббыларың мейірімді. Сондықтан маған еріп, әміріме бой ұсыныңдар!”,- деген еді. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ قَ‍‍الَ لَهُمْ هَا‌ر‍ُ‍‌ونُ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ يَاقَ‍‍وْمِ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ فُتِ‍‌‍ن‍‍تُ‍‍مْ بِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَ‌إِنَّ ۖ ‌‍رَبَّكُمُ ‌ال‍رَّحْمَنُ فَ‍‍اتَّبِعُونِي ‌وَ‌أَ‍‍طِ‍‍يعُ‍‍و‌ا‌ ‌أَمْ‍‍رِي
Қӓлӱ Лан Набраха `Алайһи `Ӓкифӥна Хаттá Йарҗи`а 'Илайнӓ Мӱсá 020-091 Олар: “Мұса бізге қайтқанға дейін бұған табынудан тапжылмаймыз” десті. قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‍نْ نَ‍‍بْ‍‍‍رَحَ عَلَيْهِ عَاكِف‍‍ِ‍ي‍‍نَ حَتَّى‌ يَرْجِعَ ‌إِلَيْنَا‌ مُوسَى‌
Қӓла Йӓ Һӓрӱну Мӓ Мана`ака 'Иҙ Ра'айтаһум Đаллӱ 020-092 (Мұса Ғ.С.): “Әй Һарұн! Бұлардың адасқанын көргенде, артымнан келуіңнен сені тосқан не?” قَ‍‍الَ يَاهَا‌ر‍ُ‍‌ونُ مَا‌ مَنَعَكَ ‌إِ‌ذْ‌ ‌‍رَ‌أَيْتَهُمْ ضَ‍‍لُّو‌ا
'Аллӓ Таттаби`анӥ ۖ 'Афа`аҫайта 'Амрӥ 020-093 “Немесе әміріме қарсы келдің бе?”,- деді. أَلاَّ‌ تَتَّبِعَنِ‍‍ي ۖ ‌أَفَعَ‍‍صَ‍‍يْتَ ‌أَمْ‍‍رِي
Қӓла Йабна'уумма Лӓ Та'ҳуҙ Билихйатӥ Ұа Лӓ Бираӥннӥ Ҳашӥту ۖн Тақӱла Фаррақта Байна Банӥ 'Исрӓ'ӥла Ұа Лам Тарқуб Қаұлӥ 020-094 (Һарұн): “Әй анамның ұлы! Сақалым мен шашымды ұстамашы. Израил ұрпақтарының арасына іріткі салдың, сөзімді елемедің деуіңнен қорықтым” деді. قَ‍‍الَ يَ‍‍بْ‍‍نَؤُمّ‍َ لاَ‌ تَأْ‍‍خُ‍‍ذْ‌ بِلِحْيَتِي ‌وَلاَ‌ بِ‍رَ‌أْسِ‍‍ي ‌إِنِّ‍‍ي خَ‍‍ش‍‍ِ‍ي‍‍تُ ۖ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ولَ فَ‍رَّ‍قْ‍‍تَ بَيْنَ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَلَمْ تَرْ‍‍قُ‍‍بْ قَ‍‍وْلِي
Қӓла Фамӓ Ҳаҭбука Йӓ Сӓмирӥйу 020-095 (Мұса Ғ.С): “Әй Сәміри! Жә, сенің істегенің не?”,- деді. قَ‍‍الَ فَمَا‌ خَ‍‍طْ‍‍بُكَ يَاسَامِ‍‍رِيُّ
Қӓла Баҫурту Бимӓ Лам Йабҫурӱ Биһи Фақабаđту Қабđатан Мин 'Аćари Ар-Расӱли Фанабаҙтуһӓ Ұа Каҙалика Саұұалат Лӥ Нафсӥ 020-096 (Сәміри): “Олар көрмеген бір нәрсе көрдім. Елшінің (Жебрейіл Ғ.С.) ізінен бір уыс топырақ алып, оны ішіне салдым. Оны маған нәпсім жақсы көрсетті” деді. قَ‍‍الَ بَ‍‍صُ‍‍رْتُ بِمَا‌ لَمْ يَ‍‍بْ‍‍‍‍صُ‍‍رُ‌و‌ا‌ بِه ِ‍ِ‍‌ فَ‍‍قَ‍‍بَ‍‍ضْ‍‍تُ قَ‍‍بْ‍‍‍‍ضَ‍‍ة ً‌ مِنْ ‌أَثَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولِ فَنَبَذْتُهَا‌ ‌وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Қӓла Фӓҙ/һаб Фа'инна Лака Фӥ Ал-Хайӓати 'Ан Тақӱла Лӓ Мисӓса ۖ Ұа 'Инна Лака Маұ`идӓан Лан Туҳлафаһу ۖ Ұа Анžур 'Илá 'Илаһика Ал-Лаҙӥ Žалта `Алайһи `Ӓкифӓан ۖ Ланухарриқаннаһу Ćумма Ланансифаннаһу Фӥ Ал-Йамми Насфӓан 020-097 (Мұса Ғ.С.): “Енді кет! Өмірің бойынша: “Маған жұғыспа” деп өтесің. Күдіксіз саған әсте өзгермейтін бір жаза тағы бар. Бұлжымай табынған тәңіріңе қара! Әлбетте оны өртеп сонан соң дәрияға тастап жібереміз.” قَ‍‍الَ فَ‍‍ا‌ذْهَ‍‍بْ فَإِنَّ لَكَ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ولَ لاَ‌ مِس‍‍َ‍اسَ ۖ ‌وَ‌إِنَّ لَكَ مَوْعِد‌ا‌‌ ً‌ لَ‍‌‍نْ تُ‍‍خْ‍‍لَفَه ُۖ ‌وَ‌ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌إِلَهِكَ ‌الَّذِي ظَ‍‍لْتَ عَلَيْهِ عَاكِفا‌‌ ًۖ لَنُحَرِّ‍‍قَ‍‍نَّ‍‍ه ُ‌ ثُ‍‍مَّ لَنَ‍‌‍ن‍‍سِفَ‍‍نَّ‍‍ه ُ‌ فِي ‌الْيَ‍‍مِّ نَسْفا‌‌ ً
ннамӓ 'Илаһукуму Ал-Лаһу Ал-Лаҙӥ Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа ۚ Ұаси`а Кулла Шай'ин `Илмӓан 020-098 “Тәңірлерің Алла ғана. Одан басқа ешбір Тәңір жоқ. Білімі әр нәрсені сидырады.” إِنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌إِلَهُكُمُ ‌ال‍‍لَّهُ ‌الَّذِي لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ۚ ‌وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ‌ عِلْما‌‌ ً
Каҙӓлика Нақуҫҫу `Алайка Мин 'Анбӓ'и Мӓ Қад Сабақа ۚ Ұа Қад 'Ӓтайнӓка Мин Ладуннӓ Ҙикрӓан 020-099 (Мұхаммед Ғ.С.) өстіп, саған кейбір болып өткен уақиғаларды баян етеміз. Сондай-ақ саған өз қасымыздан Құранды бердік. كَذَلِكَ نَ‍‍قُ‍‍صُّ عَلَيْكَ مِنْ ‌أَنْ‍‍ب‍‍َ‍ا‌ءِ‌ مَا‌ قَ‍‍دْ‌ سَبَ‍‍قَ ۚ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌آتَيْن‍‍َ‍اكَ مِ‍‍نْ لَدُنَّ‍‍ا‌ ‌ذِكْر‌ا‌‌ ً
Ман 'А`раđа `Анһу Фа'иннаһу Йахмилу Йаұма Ал-Қийӓмати Ұизрӓан 020-100 Кім Құраннан бет бұрса, сонда күдіксіз оған қиямет күнінде күнә жүктеледі. مَنْ ‌أَعْ‍رَ‍ضَ عَنْهُ فَإِنَّ‍‍ه ُ‌ يَحْمِلُ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌وِ‌زْ‌ر‌ا ‌ ً
Ҳӓлидӥна Фӥһи ۖ Ұа Сӓ'а Лаһум Йаұма Ал-Қийӓмати Химлӓан 020-101 Олар ол бейнетте мүлде қалады. Олар үшін қиямет күні нендей жаман жүк. خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَس‍‍َ‍ا‌ءَ‌ لَهُمْ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ حِمْلا‌‌ ً
Йаұма Йунфаҳу Фӥ Аҫ-Ҫӱри ۚ Ұа Нахшуру Ал-Муҗримӥна Йаұма'иҙин Зурқӓан 020-102 Сүр үрілген күні, күнәкарларды көздері көгерген түрде жинаймыз. يَوْمَ يُ‍‌‍نْ‍‍فَ‍‍خُ فِي ‌ال‍‍صُّ‍‍و‌ر‍ِ‍‌ ۚ ‌وَنَحْشُرُ‌ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ يَوْمَئِذ‌‌ٍ‌ ‌زُ‌رْ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً
Йатаҳӓфатӱна Байнаһумн Лабиćтум 'Иллӓ `Ашрӓан 020-103 Олар араларында: “Дүниеде он-ақ тәулік тұрдық” деп сыбырласады. يَتَ‍‍خَ‍‍افَت‍‍ُ‍ونَ بَيْنَهُمْ ‌إِنْ لَبِثْتُمْ ‌إِلاَّ‌ عَشْر‌ا ‌ ً
Нахну 'А`ламу Бимӓ Йақӱлӱна 'Иҙ Йақӱлу 'Амćалуһум Ҭарӥқатан 'Ин Лабиćтум 'Иллӓ Йаұмӓан 020-104 Олардың не айтқандарын жақсы білеміз. Олардың ең туралары: “Дүниеде бір-ақ күн тұрдыңдар” дейді. نَحْنُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌أَمْثَلُهُمْ طَ‍‍رِي‍‍قَ‍‍ة ً‌ ‌إِنْ لَبِثْتُمْ ‌إِلاَّ‌ يَوْما ‌ ً
Ұа Йас'алӱнака `Ани Ал-Җибӓли Фақул Йансифуһӓ Раббӥ Насфӓан 020-105 (Мұхаммед Ғ.С.) олар сенен таулардың жайынан сұрайды. Сонда оларға: “Раббым тозаң қылып, ұшырып жібереді” де. وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌الْجِب‍‍َ‍الِ فَ‍‍قُ‍‍لْ يَ‍‍ن‍‍سِفُهَا‌ ‌‍رَبِّي نَسْفا ‌ ً
Файаҙаруһӓ Қӓ`ӓан Ҫафҫафӓан 020-106 Оны теп-тегіс жазық қылады. فَيَذَ‌رُهَا‌ قَ‍‍اعا ‌ ًصَ‍‍فْ‍‍صَ‍‍فا ‌ ً
Лӓ Тарá Фӥһӓ `Иұаҗӓан Ұа Лӓмтӓан 020-107 Сен онда ешбір қия не томпақ көрмейсің. لاَ‌ تَ‍رَ‌ى‌ فِيهَا‌ عِوَجا ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ‌أَمْتا ‌ ً
Йаұма'иҙин Йаттаби`ӱна Ад-Дӓ`ӥ Лӓ `Иұаҗа Лаһу ۖ Ұа Ҳаша`ати Ал-'Аҫұӓту Лилррахмани Фалӓ Тасма`у 'Иллӓ Һамсӓан 020-108 Олар; қиямет күні, шақырушыға еш бұрылмай ілеседі. Сондай-ақ Рахманның алдында дауыстар бәсеңдейді. Тіпті сыбдырдан басқаны естімейсің. يَوْمَئِذ‌ٍ‌ يَتَّبِع‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍دَّ‌اعِي لاَ‌ عِوَجَ لَه ُۖ ‌وَ‍‍خَ‍‍شَعَتِ ‌الأَ‍‍صْ‍‍و‍َ‍‌اتُ لِل‍رَّحْمَنِ فَلاَ‌ تَسْمَعُ ‌إِلاَّ‌ هَمْسا‌‌ ً
Йаұма'иҙин Лӓ Танфа`у Аш-Шафӓ`ату 'Иллӓ Ман 'Аҙина Лаһу Ар-Рахмӓну Ұа Раđийа Лаһу Қаұлӓан 020-109 Сол күні Рахман рұқсат берген, сөзін жақтырғаннан басқаның шапағаты пайда бермейді. يَوْمَئِذ‌ٍ‌ لاَ‌ تَ‍‍ن‍‍فَعُ ‌ال‍‍شَّفَاعَةُ ‌إِلاَّ‌ مَنْ ‌أَ‌ذِنَ لَهُ ‌ال‍رَّحْمَنُ ‌وَ‌‍رَ‍ضِ‍‍يَ لَه ُقَ‍‍وْلا ‌ ً
Йа`ламу Мӓ Байна 'Айдӥһим Ұа Мӓ Ҳалфаһум Ұа Лӓ Йухӥҭӱна Биһи `Илмӓан 020-110 Өйткені Алла, олардың алдарындағыны да арттарындағыны да біледі. Басқалар оны толық білмейді. يَعْلَمُ مَا‌ بَيْنَ ‌أَيْدِيهِمْ ‌وَمَا‌ خَ‍‍لْفَهُمْ ‌وَلاَ‌ يُحِي‍‍طُ‍‍ونَ بِه ِ‍ِ‍‌ عِلْما ‌ ً
Ұа `Анати Ал-Ұуҗӱһу Лилхаййи Ал-Қаййӱми ۖ Ұа Қад Ҳӓба Ман Хамала Žулмӓан 020-111 Тірі, меңгеруші (Алла) ге бастар иіледі. Кім зұлымдық арқаласа, қор болады. وَعَنَتِ ‌الْوُج‍‍ُ‍وه ُ‌ لِلْحَيِّ ‌الْ‍‍قَ‍‍يّ‍‍ُ‍ومِ ۖ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ خَ‍‍ابَ مَنْ حَمَلَ ظُ‍‍لْما‌‌ ً
Ұа Ман Йа`мал Мина Аҫ-Ҫӓлихӓти Ұа Һуұа Му'уминун Фалӓ Йаҳӓфу Žулмӓан Ұа Лӓ Һаđмӓан 020-112 Ал кім иман келтірген түрде түзу іс істесе, сонда ол жамандықтарының артуынан, жақсылықтарының кемуінен қорықпайды. وَمَ‍‍نْ يَعْمَلْ مِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌وَهُوَ‌ مُؤْمِن ‍ٌ‌ فَلاَ‌ يَ‍‍خَ‍‍افُ ظُ‍‍لْما ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ هَ‍‍ضْ‍‍ما ‌ ً
Ұа Каҙалика 'Анзалнӓһу Қур'ӓнӓан `Арабӥйӓан Ұа Ҫаррафнӓ Фӥһи Мина Ал-Ұа`ӥди Ла`аллаһум Йаттақӱна 'Аұ Йухдиćу Лаһум Ҙикрӓан 020-113 Осылайша Құранды Арапша түсіріп, онда түрлі ескертулер баян еттік. Мүмкін олар сақтанар. Немесе оларға үгіт пайда қылар. وَكَذَلِكَ ‌أَن‍‍زَلْن‍‍َ‍اه ُقُ‍‍رْ‌آنا ‌ ً‌ عَ‍رَبِيّا ‌ ً‌ ‌وَ‍‍صَ‍رَّفْنَا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ مِنَ ‌الْوَع‍‍ِ‍ي‍‍دِ‌ لَعَلَّهُمْ يَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَ‌وْ‌ يُحْدِثُ لَهُمْ ‌ذِكْر‌ا ‌ ً
Фата`ӓлá Ал-Лаһу Ал-Малику Ал-Хаққу ۗ Ұа Лӓ Та`җал Бил-Қур'ӓни Мин Қабли 'Ан Йуқđá 'Илайка Ұахйуһу ۖ Ұа Қул Рабби Зиднӥ `Илмӓан 020-114 Шынайы меңгеруші Алла әр нәрседен жоғары. (Мұхаммед Ғ.С.) саған етілген уахи бітуден бұрын Құранды оқуға асықпа да: “Раббым, білімімді арттыр!”,- де. فَتَعَالَى‌ ‌ال‍‍لَّهُ ‌الْمَلِكُ ‌الْحَ‍‍قُّ ۗ ‌وَلاَ‌ تَعْجَلْ بِ‍الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَنْ يُ‍‍قْ‍‍‍‍ضَ‍‍ى‌ ‌إِلَيْكَ ‌وَحْيُه ُۖ ‌وَ‍‍قُ‍‍لْ ‌‍رَبِّ ‌زِ‌دْنِي عِلْما‌‌ ً
Ұа Лақад `Аһиднӓ 'Илá 'Ӓдама Мин Қаблу Фанасийа Ұа Лам Наҗид Лаһу `Азмӓан 020-115 Рас бұрын Адамға үкім берген едік. Алайда, ол ұмытты. Оны төзімді таппадық. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَهِ‍‍دْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍ى‌ ‌آ‌دَمَ مِ‍‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ فَنَسِيَ ‌وَلَمْ نَجِ‍‍دْ‌ لَه ُ‌ عَزْما ‌ ً
Ұа 'Иҙ Қулнӓ Лилмалӓ'икати Асҗудӱ Ли'дама Фасаҗадӱ 'Иллӓблӥса 'Абá 020-116 Сол уақытта періштелерге: “Адамға сәжде қылыңдар!”,- дедік. Сонда олар сәжде қылды. Бірақ Ібіліс сәжде қылмай бас тартты. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌اسْجُدُ‌و‌ا‌ لِأ‌دَمَ فَسَجَدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سَ ‌أَبَى‌
Фақулнӓ Йӓ 'Ӓдаму 'Инна Һӓҙӓ `Адӱұун Лака Ұа Лизаұҗика Фалӓ Йуҳриҗаннакумӓ Мина Ал-Җаннати Фаташқá 020-117 Сонда Адамға: “Күдіксіз осы, саған да жұбайыңа да дұшпан. Екеуіңді жаннаттан шығарып жібермесін. Сонда машақат тартасыңдар” дедік. فَ‍‍قُ‍‍لْنَا‌ يَا‌آ‌دَمُ ‌إِنَّ هَذَ‌ا‌ عَدُ‌وّ‌ٌ‌ لَكَ ‌وَلِزَ‌وْجِكَ فَلاَ‌ يُ‍‍خْ‍‍رِجَ‍‍نَّ‍‍كُمَا‌ مِنَ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةِ فَتَشْ‍‍قَ‍‍ى‌
нна Лака 'Аллӓ Таҗӱ`а Фӥһӓ Ұа Лӓ Та`рá 020-118 Күдіксіз сен жаннатта, аш-жалаңаш қалмайсың. إِنَّ لَكَ ‌أَلاَّ‌ تَج‍‍ُ‍وعَ فِيهَا‌ ‌وَلاَ‌ تَعْ‍رَ‌ى‌
Ұа 'Аннака Лӓ Таžма'у Фӥһӓ Ұа Лӓ Таđхá 020-119 Сондай-ақ онда шөлдемейсің де күннің ыстығы өтпейді. وَ‌أَنَّ‍‍كَ لاَ‌ تَ‍‍ظْ‍‍مَأُ‌ فِيهَا‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍ضْ‍‍حَى‌
Фаұасұаса 'Илайһи Аш-Шайҭӓну Қӓла Йӓ 'Ӓдаму Һал 'Адуллука `Алá Шаҗарати Ал-Ҳулди Ұа Мулкин Лӓ Йаблá 020-120 Ақыр шайтан оған азғыру жүргізіп: “Әй Адам! Саған мәңгілік ағашын және таусылмайтын салтанатты көрсетейін бе?”,- деді. فَوَسْوَسَ ‌إِلَيْهِ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ قَ‍‍الَ يَا‌آ‌دَمُ هَلْ ‌أَ‌دُلُّكَ عَلَى‌ شَجَ‍رَةِ ‌الْ‍‍خُ‍‍لْدِ‌ ‌وَمُلْك ‍ٍ‌ لاَ‌ يَ‍‍بْ‍‍لَى‌
Фа'акалӓ Минһӓ Фабадат Лаһумӓ Саұ'ӓтуһумӓ Ұа Ҭафиқӓ Йаҳҫифӓни `Алайһимӓ Мин Ұарақи Ал-Җаннати ۚ Ұа `Аҫá 'Ӓдаму Раббаһу Фағаұá 020-121 Сонда екеуі, одан жеді. Дереу ұятты жерлері көрінді. Сондықтан екеуі де үстеріне жаннаттың жапырақтарын жаба бастады. Адам (Ғ.С.) Раббына күнәкар болып, жолдан тайды. فَأَكَلاَ‌ مِنْهَا‌ فَبَدَتْ لَهُمَا‌ سَوْ‌آتُهُمَا‌ ‌وَ‍‍طَ‍‍فِ‍‍قَ‍‍ا‌ يَ‍‍خْ‍‍صِ‍‍ف‍‍َ‍انِ عَلَيْهِمَا‌ مِ‍‍نْ ‌وَ‌‍رَ‍قِ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةِ ۚ ‌وَعَ‍‍صَ‍‍ى‌ ‌آ‌دَمُ ‌‍رَبَّه ُ‌ فَ‍‍غَ‍‍وَ‌ى‌
Ćумма Аҗтабӓһу Раббуһу Фатӓба `Алайһи Ұа Һадá 020-122 Сонан кейін Раббы оны есіркеп, тәубесін қабыл етіп, тура жолға салды. ثُ‍‍مَّ ‌اجْ‍‍تَب‍‍َ‍اه ُ‌ ‌‍رَبُّه ُ‌ فَت‍‍َ‍ابَ عَلَيْهِ ‌وَهَدَ‌ى‌
Қӓла Аһбиҭӓ Минһӓ Җамӥ`ӓан ۖ Ба`đукум Либа`đин `Адӱұун ۖ Фа'иммӓ Йа'тийаннакум Миннӥ Һудáан Фамани Аттаба`а Һудӓйа Фалӓ Йаđиллу Ұа Лӓ Йашқá 020-123 Бір-біріңе дұшпан болған бойда жаннаттан түгел түсіңдер. Егер екеуің тарапымнан бір туралық келіп, кім тура жолыма ілессе, сонда ол адаспайды да машақат тартпайды. قَ‍‍الَ ‌اهْبِ‍‍طَ‍‍ا‌ مِنْهَا‌ جَمِيعا‌‌ ًۖ بَعْ‍‍ضُ‍‍كُمْ لِبَعْ‍‍ضٍ عَدُ‌وّ‌‌ٌۖ فَإِمَّ‍‍ا‌ يَأْتِيَ‍‍نَّ‍‍كُ‍‍مْ مِ‍‍نِّ‍‍ي هُد‌ى‌‌ ً‌ فَمَنِ ‌اتَّبَعَ هُد‍َ‍‌ايَ فَلاَ‌ يَ‍‍ضِ‍‍لُّ ‌وَلاَ‌ يَشْ‍‍قَ‍‍ى‌
Ұа Ман 'А`раđа `Ан Ҙикрӥ Фа'инна Лаһу Ма`ӥшатан Đанкӓан Ұа Нахшуруһу Йаұма Ал-Қийӓмати 'А`мá 020-124 Ал кім үгітімнен бет бұрса, сонда күдіксіз оған бір тар тұрмыс болады. Сондай-ақ оны соқыр түрде жинаймыз. وَمَنْ ‌أَعْ‍رَ‍ضَ عَ‍‍نْ ‌ذِكْ‍‍رِي فَإِنَّ لَه ُ‌ مَعِيشَة ًضَ‍‍ن‍‍كا ‌ ً‌ ‌وَنَحْشُرُه ُ‌ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌أَعْمَى‌
Қӓла Рабби Лима Хашартанӥ 'А`мá Ұа Қад Кунту Баҫӥрӓан 020-125 “Раббым, мені неге соқыр етіп тірілттің? Расында мен көретін едім” дейді. قَ‍‍الَ ‌‍رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِ‍‍ي ‌أَعْمَى‌ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كُ‍‍ن‍‍تُ بَ‍‍صِ‍‍ير‌ا ‌ ً
Қӓла Каҙӓлика 'Ататка 'Ӓйӓтунӓ Фанасӥтаһӓ ۖ Ұа Каҙалика Ал-Йаұма Тунсá 020-126 (Алла): “Міне осылай. Өйткені саған аяттарымыз келген еді. Сонда сен оны ұмытқан едің. Сол сияқты бүгін сен де ұмытыларсың” дейді. قَ‍‍الَ كَذَلِكَ ‌أَتَتْكَ ‌آيَاتُنَا‌ فَنَسِيتَهَا‌ ۖ ‌وَكَذَلِكَ ‌الْيَوْمَ تُ‍‌‍ن‍‍سَى‌
Ұа Каҙалика Наҗзӥ Ман 'Асрафа Ұа Лам Йу'умин Би'ӓйӓти Раббиһи ۚ Ұа Ла`аҙӓбу Ал-'Ӓҳирати 'Ашадду Ұа 'Абқá 020-127 Ал міне сөйтіп, шектен шыққан, Раббының аяттарына иман келтірмеген кісіні жазаландырамыз. Әрине ақырет азабы әрі қатты әрі тұрақты. وَكَذَلِكَ نَ‍‍جْ‍‍زِي مَنْ ‌أَسْ‍رَفَ ‌وَلَمْ يُؤْمِ‍‍نْ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ ۚ ‌وَلَعَذ‍َ‍‌ابُ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌أَشَدُّ‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍‍‍قَ‍‍ى‌
'Афалам Йаһди Лаһум Кам 'Аһлакнӓ Қаблаһум Мина Ал-Қурӱни Йамшӱна Фӥ Масӓкиниһим ۗнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйӓтин Ли'ұлӥ Ан-Нуһá 020-128 Оларды жұрттарында жүріп жүрген өздерінен бұрынғы Біз жоқ еткен нәсілдер (дін үлгісі) жолға салмады ма? Рас мұнда ақыл иелеріне өнеге бар. أَفَلَمْ يَهْدِ‌ لَهُمْ كَمْ ‌أَهْلَكْنَا‌ قَ‍‍بْ‍‍لَهُ‍‍مْ مِنَ ‌الْ‍‍قُ‍‍ر‍ُ‍‌ونِ يَمْش‍‍ُ‍ونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآي‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ لِأ‌وْلِي ‌ال‍‍نُّ‍‍هَى‌
Ұа Лаұлӓ Калиматун Сабақат Мин Раббика Лакӓна Лизӓмӓан Ұа 'Аҗалун Мусаммáан 020-129 Егер Раббыңнан бекітілген сөз; белгіленген бір мерзім болмаса, әрине істері біткен болар еді. وَلَوْلاَ‌ كَلِمَة ‍ٌ‌ سَبَ‍‍قَ‍‍تْ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ لَك‍‍َ‍انَ لِزَ‌اما ‌ ً‌ ‌وَ‌أَجَلٌ‌ مُسَ‍‍مّ‍‍ى ‌ ً
Фӓҫбир `Алá Мӓ Йақӱлӱна Ұа Саббих Бихамди Раббика Қабла Ҭулӱ Аш-Шамси Ұа Қабла Ғурӱбиһӓ ۖ Ұа Мин 'Ӓнӓ Ал-Лайли Фасаббих Ұа 'Аҭрӓфа Ан-Наһӓри Ла`аллака Тарđá 020-130 (Мұхаммед Ғ.С.) сонда олардың айтқандарына сабыр ет. Күн шығудан бұрын да батудан бұрын да Раббыңды мақтай пәкте. Кеш мезгілдерінде және күндіздің айналасында да пәкте. Мүмкін ризалыққа бөленерсің. فَ‍‍ا‍صْ‍‍بِرْ‌ عَلَى‌ مَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌وَسَبِّحْ بِحَمْدِ‌ ‌‍رَبِّكَ قَ‍‍بْ‍‍لَ طُ‍‍ل‍‍ُ‍وعِ ‌ال‍‍شَّمْسِ ‌وَ‍‍قَ‍‍بْ‍‍لَ غُ‍‍رُ‌وبِهَا‌ ۖ ‌وَمِ‍‌‍نْ ‌آن‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌ال‍‍لَّيْلِ فَسَبِّحْ ‌وَ‌أَ‍طْ‍رَ‍‌افَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ لَعَلَّكَ تَرْ‍‍ضَ‍‍ى‌
Ұа Лӓ Тамудданна `Айнайка 'Илá Мӓ Матта`нӓ Биһи 'Азұӓҗӓан Минһум Заһрата Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Линафтинаһум Фӥһи ۚ Ұа Ризқу Раббика Ҳайрун Ұа 'Абқá 020-131 Біз олардың кейбіреуіне сынау үшін берген дүние тіршілігінің ғана сәні түріндегі нәрселерге көзіңді сүзбе. Раббыңның несібесі қайырлы да тұрақты. وَلاَ‌ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ ‌إِلَى‌ مَا‌ مَتَّعْنَا‌ بِهِ ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجا‌‌ ً‌ مِنْهُمْ ‌زَهْ‍رَةَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّن‍‍يَا‌ لِنَفْتِنَهُمْ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ ۚ ‌وَ‌رِ‌زْ‍‍قُ ‌‍رَبِّكَ خَ‍‍يْر‌ٌ‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍‍‍قَ‍‍ى‌
Ұа 'Мур 'Аһлака Биҫ-Ҫалӓати Ұа Аҫҭабир `Алайһӓ ۖ Лӓ Нас'алука Ризқӓан ۖ Нахну Нарзуқука Ұа ۗ Ал-`Ӓқибату Лилттақұá 020-132 Үй-ішіңді намазға бұйыр және өзің де оған көңіл бөл. Біз сенен ризық тілемейміз. Сені біз ризықтандырамыз. Соңғы табыс тақуаға тән. وَ‌أْمُرْ‌ ‌أَهْلَكَ بِ‍ال‍‍صَّ‍‍لاَةِ ‌وَ‌ا‍صْ‍‍طَ‍‍بِرْ‌ عَلَيْهَا‌ ۖ لاَ‌ نَسْأَلُكَ ‌رِ‌زْ‍‍ق‍‍ا‌‌ ًۖ نَحْنُ نَرْ‌زُ‍‍قُ‍‍كَ ۗ ‌وَ‌الْعَاقِ‍‍بَةُ لِلتَّ‍‍قْ‍‍وَ‌ى‌
Ұа Қӓлӱ Лаұлӓ Йа'тӥнӓ Би'ӓйатин Мин Раббиһи ۚ 'Аұалам Та'тиһим Баййинату Мӓ Фӥ Аҫ-Ҫухуфи Ал-'Ӱлá 020-133 Олар: “Бұл, Раббынан бір мұғжиза неге келтірмейді?”,- деді. Оларға, бұрынғы кітаптарда ашық дәлелдер келмеді ме? وَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لَوْلاَ‌ يَأْتِينَا‌ بِآيَةٍ‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّهِ ۚ ‌أَ‌وَلَمْ تَأْتِهِ‍‍مْ بَيِّنَةُ مَا‌ فِي ‌ال‍‍صُّ‍‍حُفِ ‌الأ‍ُ‍‌ولَى‌
Ұа Лаұ 'Аннӓ 'Аһлакнӓһум Би`аҙӓбин Мин Қаблиһи Лақӓлӱ Раббанӓ Лаұлӓ 'Арсалта 'Илайнӓ Расӱлӓан Фанаттаби`а 'Ӓйӓтика Мин Қабли 'Ан Наҙилла Ұа Наҳзá 020-134 Егер бізге бір елші жіберген болсаң, қор және сорлы болудан бұрын аяттарыңа көнер едік” дер еді. وَلَوْ‌ ‌أَنَّ‍‍ا‌ ‌أَهْلَكْنَاهُ‍‍مْ بِعَذ‍َ‍‌ابٍ‌ مِ‍‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِه ِ‍ِ‍‌ لَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبَّنَا‌ لَوْلاَ‌ ‌أَ‌رْسَلْتَ ‌إِلَيْنَا‌ ‌‍رَسُولا ‌ ً‌ فَنَتَّبِعَ ‌آيَاتِكَ مِ‍‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَنْ نَذِلَّ ‌وَنَ‍‍خْ‍‍زَ‌ى‌
Қул Куллун Мутараббиҫун Фатараббаҫӱ ۖ Фасата`ламӱна Ман 'Аҫхӓбу Аҫ-Ҫирӓҭи Ас-Саұӥйи Ұа Мани Аһтадá 020-135 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Бәріміз де соңын күтеміз. Ал сендер де күтіңдер. Таяуда кімнің тура жолға ие екендігін, кімнің тура жол тапқандығын білесіңдер” де. قُ‍‍لْ كُلٌّ‌ مُتَ‍رَبِّ‍‍ص‌‍ٌ‌ فَتَ‍رَبَّ‍‍صُ‍‍و‌اۖ فَسَتَعْلَم‍‍ُ‍ونَ مَنْ ‌أَ‍‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍صِّ‍رَ‍‌اطِ ‌ال‍‍سَّوِيِّ ‌وَمَنِ ‌اهْتَدَ‌ى‌
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah