Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ş ād Wa ۚ A l-Q ur'ā ni Dh ī A dh -Dh ikr i
038-001. صاد. سوگند به قرآن پراندرز.
صَ اد ۚ وَا لْقُ رْآنِ ذِي ا ل ذِّكْر ِ
Bali A l-Ladh ī na Kafarū Fī `Izzatin Wa Sh iq ā q in
038-002. آرى آنان كه كفر ورزيدند، در سركشى و ستيزهاند.
بَلِ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَ اقٍ
Kam 'Ahlaknā Min Q ab lihim Min Q arnin Fanādaw Walā ta Ĥī na Manāş in
038-003. چه بسيار نسلها كه پيش از ايشان هلاك كرديم، كه [ما را] به فرياد خواندند، و[لى] ديگر مجال گريز نبود.
كَمْ أَهْلَكْنَا مِن ْ قَ بْ لِهِمْ مِن ْ قَ رْنٍ فَنَادَوْا وَلاَتَ حِي نَ مَنَاصٍ
Wa `Ajibū 'An Jā 'ahum Mun dh ir un Minhum ۖ Wa Q ā la A l-Kāfirū na Hādh ā Sāĥir un Kadh dh ā b un
038-004. و از اينكه هشداردهندهاى از خودشان برايشان آمده درشگفتند، و كافران مى گويند: اين ساحرى شياد است.
وَعَجِبُو ا أَن ْ جَا ءَهُمْ مُنْ ذِرٌ مِنْ هُمْ ۖ وَقَ ا لَ ا لْكَافِرُو نَ هَذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ
'Aja`ala A l-'Ālihata 'Ilahāan Wāĥidāan ۖ 'Inn a Hādh ā Lash ay 'un `Ujā b un
038-005. آيا خدايان [متعدد] را خداى واحدى قرار داده؟ اين واقعا چيز عجيبى است.
أَجَعَلَ ا لآلِهَةَ إِلَها ً وَاحِدا ً ۖ إِنّ َ هَذَا لَشَيْ ءٌ عُجَابٌ
Wa A n ţ alaq a A l-Mala'u Minhum 'Ani A m sh ū Wa A ş birū `Alá 'Ālihatikum ۖ 'Inn a Hādh ā Lash ay 'un Yur ā du
038-006. و بزرگانشان روان شدند [و گفتند:] برويد و بر خدايان خود ايستادگى نماييد، كه اين امر قطعا هدف [ما]ست.
وَان طَ لَقَ ا لْمَلَأُ مِنْ هُمْ أَنِ ا مْشُوا وَا صْ بِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ ۖ إِنّ َ هَذَا لَشَيْ ءٌ يُرَ ادُ
Mā Sami`nā Bihadh ā Fī A l-Millati A l-'Ākh ira ti 'In Hādh ā 'Illā A kh tilā q un
038-007. [از طرفى] اين [مطلب] را، در آيين اخير [عيسوى هم] نشنيدهايم؛ اين [ادعا] جز دروغبافى نيست.
مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي ا لْمِلَّةِ ا لآخِ رَ ةِ إِن ْ هَذَا إِلاَّ ا خْ تِلاَقٌ
'A'uun zila `Alay hi A dh -Dh ikru Min Bayninā ۚ Bal Hum Fī Sh akkin Min Dh ikr ī ۖ Bal Lamm ā Yadh ūq ū `Adh ā bi
038-008. آيا از ميان ما قرآن بر او نازل شده است؟ [نه،] بلكه آنان در باره قرآن من دودلند. [نه،] بلكه هنوز عذاب [مرا] نچشيدهاند.
أَؤُن زِلَ عَلَيْ هِ ا ل ذِّكْرُ مِن ْ بَيْنِنَا ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِن ْ ذِكْر ِي ۖ بَلْ لَمَّ ا يَذُوقُ وا عَذَابِ
'Am `In dahum Kh azā 'inu Ra ĥmati Ra bbika A l-`Azī zi A l-Wahhā bi
038-009. آيا گنجينههاى رحمت پروردگار ارجمند بسيار بخشنده تو، نزد ايشان است؟
أَمْ عِنْ دَهُمْ خَ زَا ئِنُ رَ حْمَةِ رَ بِّكَ ا لْعَزِي زِ ا لْوَهَّابِ
'Am Lahum Mulku A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā ۖ Falyartaq ū Fī A l-'Asbā bi
038-010. آيا فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، از آن ايشان است؟ [اگر چنين است] پس [با چنگ زدن] در آن اسباب به بالا روند.
أَمْ لَهُمْ مُلْكُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ فَلْيَرْتَقُ وا فِي ا لأَسْبَابِ
Jun dun Mā Hunālika Mahzū mun Mina A l-'Aĥzā bi
038-011. اين سپاهك دستههاى دشمن در آنجا [= بدر] در هم شكستنىاند.
جُن دٌ مَا هُنَالِكَ مَهْزُو مٌ مِنَ ا لأَحْزَابِ
Kadh dh abat Q ab lahum Q aw mu Nūĥin Wa `Ā dun Wa Fir `aw nu Dh ū A l-'Awtā di
038-012. پيش از ايشان، قوم نوح و عاد و فرعون صاحب [عمارت و] خرگاهها (خيمه ها) تكذيب كردند.
كَذَّبَتْ قَ بْ لَهُمْ قَ وْ مُ نُو حٍ وَعَا دٌ وَفِر ْعَوْ نُ ذُو ا لأَوْتَادِ
Wa Th amū du Wa Q aw mu Lūţ in Wa 'Aş ĥā bu A l-'Aykati ۚ 'Ūlā 'ika A l-'Aĥzā bu
038-013. و ثمود و قوم لوط و اصحاب ايكه [نيز به تكذيب پرداختند]، آنها دستههاى مخالف بودند.
وَثَمُو دُ وَقَ وْ مُ لُو ط ٍ وَأَصْ حَا بُ ا لأَيْكَةِ ۚ أُ وْلَا ئِكَ ا لأَحْزَابُ
'In Kullun 'Illā Kadh dh aba A r-Ru sula Faĥaq q a `Iq ā bi
038-014. هيچ كدام نبودند كه پيامبران [ما] را تكذيب نكنند؛ پس عقوبت [من بر آنان] سزاوار آمد.
إِن ْ كُلٌّ إِلاَّ كَذَّبَ ا ل رُّسُلَ فَحَقَّ عِقَ ابِ
Wa Mā Yan žuru Hā 'uulā ' 'Illā Ş ayĥatan Wāĥidatan Mā Lahā Min Fawā q in
038-015. و اينان جز يك فرياد را انتظار نمى برند، كه هيچ [مجال] سر خاراندنى در آن نيست.
وَمَا يَن ظُ رُ هَا ؤُلاَء إِلاَّ صَ يْحَة ً وَاحِدَة ً مَا لَهَا مِن ْ فَوَاقٍ
Wa Q ālū Ra bbanā `Ajjil Lanā Q iţ ţ anā Q ab la Yaw mi A l-Ĥisā bi
038-016. و گفتند: پروردگارا، پيش از [رسيدن] روز حساب، بهره ما را [از عذاب] به شتاب به ما بده.
وَقَ الُوا رَ بَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِ طَّ نَا قَ بْ لَ يَوْ مِ ا لْحِسَابِ
A ş bir `Alá Mā Yaq ūlū na Wa A dh kur `Ab danā Dāwū da Dh ā A l-'Ay di ۖ 'Inn ahu~ 'Awwā b un
038-017. بر آنچه مىگويند صبر كن. و داوود بنده ما را كه داراى امكانات [متعدد] بود به ياد آور؛ آرى او بسيار بازگشت كننده [به سوى خدا] بود.
ا صْ بِر ْ عَلَى مَا يَقُ ولُو نَ وَا ذْكُرْ عَبْ دَنَا دَاوُو دَ ذَا ا لأَيْ دِ ۖ إِنَّ هُ~ُ أَوَّابٌ
'Inn ā Sakh kh arnā A l-Jibā la Ma`ahu Yusabbiĥna Bil-`Ash ī yi Wa A l-'Ish r ā q i
038-018. ما كوهها را با او مسخر ساختيم (مسخر او ساختيم)، [كه] شامگاهان و بامدادان خداوند را نيايش مىكردند.
إِنَّ ا سَخَّ رْنَا ا لْجِبَا لَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِا لْعَشِيِّ وَا لإِشْرَ اقِ
Wa A ţ -Ţ ay ra Maĥsh ūra tan ۖ Kullun Lahu~ 'Awwā b un
038-019. و پرندگان را از هر سو [بر او] گرد [آورديم]؛ همگى [به نواى دلنوازش] به سوى او، بازگشتكننده [و خدا را ستايشگر] بودند.
وَالطَّ يْ رَ مَحْشُورَ ة ً ۖ كُلّ ٌ لَهُ~ُ أَوَّابٌ
Wa Sh adad nā Mulkahu Wa 'Ātaynā hu A l-Ĥikmata Wa Faş la A l-Kh iţ ā bi
038-020. و پادشاهيش را استوار كرديم، و او را حكمت و كلام فيصله (کلام قاطع) دهنده عطا كرديم.
وَشَدَد ْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَا هُ ا لْحِكْمَةَ وَفَصْ لَ ا لْخِ طَ ابِ
Wa Hal 'Atā ka Naba'u A l-Kh aş mi 'Idh Tasawwarū A l-Miĥr ā ba
038-021. و آيا خبر دادخواهان، چون از نمازخانه [او] بالا رفتند، به تو رسيد؟
وَهَلْ أَتَا كَ نَبَأُ ا لْخَ صْ مِ إِذْ تَسَوَّرُوا ا لْمِحْرَ ابَ
'Idh Dakh alū `Alá Dāwū da Fafazi`a Minhum ۖ Q ālū Lā Takh af ۖ Kh aş mā ni Bagh á Ba`đunā `Alá Ba`đin Fāĥkum Baynanā Bil-Ĥaq q i Wa Lā Tush ţ iţ Wa A hdinā 'Ilá Sawā 'i A ş -Ş ir ā ţ i
038-022. وقتى [به طور ناگهانى] بر داوود درآمدند، و او از آنان به هراس افتاد، گفتند: مترس [ما] دو مدعى [هستيم] كه يكى از ما بر ديگرى تجاوز كرده؛ پس ميان ما به حق داورى كن، و از حق دور مشو، و ما را به راه راست راهبر باش.
إِذْ دَخَ لُوا عَلَى دَاوُو دَ فَفَزِعَ مِنْ هُمْ ۖ قَ الُوا لاَ تَخَ فْ ۖ خَ صْ مَا نِ بَغَ ى بَعْضُ نَا عَلَى بَعْض ٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِا لْحَقِّ وَلاَ تُشْطِ ط ْ وَا هْدِنَا إِلَى سَوَا ءِ ا ل صِّ رَ اطِ
'Inn a Hādh ā 'Akh ī Lahu Tis`un Wa Tis`ū na Na`jatan Wa Liya Na`jatun Wāĥidatun Faq ā la 'Akfilnīhā Wa `Azzanī Fī A l-Kh iţ ā bi
038-023. اين [شخص] برادر من است. او را نود و نه ميش، و مرا يك ميش است؛ و مىگويد: آن را به من بسپار، و در سخنورى بر من غالب آمده است.
إِنّ َ هَذَا أَخِ ي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُو نَ نَعْجَة ً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَ ا لَ أَكْفِلْنِيهَا وَعَزَّنِي فِي ا لْخِ طَ ابِ
Q ā la Laq ad Ž alamaka Bisu'uā li Na`jatika 'Ilá Ni`ājihi ۖ Wa 'Inn a Kath īr āan Mina A l-Kh ulaţ ā 'i Layab gh ī Ba`đuhum `Alá Ba`đin 'Illā A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Wa Q alī lun Mā Hum ۗ Wa Ž ann a Dāwū du 'Ann amā Fatann ā hu Fāstagh fara Ra bbahu Wa Kh arra Rā ki`āan Wa 'Anā ba
038-024. [داوود] گفت: قطعا او در مطالبه ميش تو [اضافه] بر ميشهاى خودش، بر تو ستم كرده، و در حقيقت، بسيارى از شريكان به همديگر ستم روا مىدارند، به استثناى كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، و اينها بس اندكند؛ و داوود دانست كه ما او را آزمايش كردهايم. پس، از پروردگارش آمرزش خواست، و به رو درافتاد، و توبه كرد.
قَ ا لَ لَقَ د ْ ظَ لَمَكَ بِسُؤَا لِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ ۖ وَإِنّ َ كَثِير ا ً مِنَ ا لْخُ لَطَ ا ءِ لَيَبْ غِ ي بَعْضُ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ إِلاَّ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ وَقَ لِي لٌ مَا هُمْ ۗ وَظَ نّ َ دَاوُو دُ أَنَّ مَا فَتَنّ َا هُ فَاسْتَغْ فَرَ رَ بَّهُ وَخَ رَّ رَ اكِعا ً وَأَنَابَ
Fagh afarnā Lahu Dh ālika ۖ Wa 'Inn a Lahu `In danā Lazulfá Wa Ĥusna Ma'ā b in
038-025. و بر او اين [ماجرا] را بخشوديم، و در حقيقت، براى او پيش ما تقرب و فرجامى خوش خواهد بود.
فَغَ فَرْنَا لَهُ ذَلِكَ ۖ وَإِنّ َ لَهُ عِنْ دَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ
Yā Dāwū du 'Inn ā Ja`alnā ka Kh alīfatan Fī A l-'Arđi Fāĥkum Bay na A n -Nā si Bil-Ĥaq q i Wa Lā Tattabi`i A l-Hawá Fayuđillaka `An Sabī li A ll ā hi ۚ 'Inn a A l-Ladh ī na Yađillū na `An Sabī li A ll ā hi Lahum `Adh ā bun Sh adī dun Bimā Nasū Yaw ma A l-Ĥisā bi
038-026. اى داوود، ما تو را در زمين خليفه [و جانشين] گردانيديم؛ پس ميان مردم به حق داورى كن، و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در كند. در حقيقت كسانى كه از راه خدا به در مىروند، به [سزاى] آنكه روز حساب را فراموش كردهاند، عذابى سخت خواهند داشت.
يَادَاوُو دُ إِنَّ ا جَعَلْنَا كَ خَ لِيفَة ً فِي ا لأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْ نَ ا ل نّ َا سِ بِا لْحَقِّ وَلاَ تَتَّبِعِ ا لْهَوَى فَيُضِ لَّكَ عَن ْ سَبِي لِ ا للَّ هِ إِنّ َ ۚ ا لَّذِي نَ يَضِ لُّو نَ عَن ْ سَبِي لِ ا للَّ هِ لَهُمْ عَذَا بٌ شَدِي دٌ بِمَا نَسُوا يَوْ مَ ا لْحِسَابِ
Wa Mā Kh alaq nā A s-Samā 'a Wa A l-'Arđa Wa Mā Baynahumā Bāţ ilāan ۚ Dh ālika Ž ann u A l-Ladh ī na Kafarū ۚ Faway lun Lilladh ī na Kafarū Mina A n -Nā r i
038-027. و آسمان، و زمين، و آنچه را كه ميان اين دو است، به باطل نيافريديم. اين گمان كسانى است كه كافر شده [و حق پوشى كرده]اند، پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شدهاند.
وَمَا خَ لَقْ نَا ا ل سَّمَا ءَ وَا لأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِ لا ً ۚ ذَلِكَ ظَ نّ ُ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْ ل ٌ لِلَّذِي نَ كَفَرُوا مِنَ ا ل نَّ ار ِ
'Am Naj `alu A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Kālmufsidī na Fī A l-'Arđi 'Am Naj `alu A l-Muttaq ī na Kālfujjā r i
038-028. يا [مگر] كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، چون مفسدان در زمين مىگردانيم، يا پرهيزگاران را چون پليد كاران قرار مىدهيم؟
أَمْ نَجْ عَلُ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ كَالْمُفْسِدِي نَ فِي ا لأَرْضِ أَمْ نَجْ عَلُ ا لْمُتَّقِ ي نَ كَالْفُجَّار ِ
Kitā bun 'An zalnā hu 'Ilay ka Mubāra kun Liyaddabbarū 'Āyātihi Wa Liyatadh akkara 'Ūlū A l-'Albā bi
038-029. [اين] كتابى مبارك است كه آن را به سوى تو نازل كردهايم، تا در [باره] آيات آن بينديشند، و خردمندان پند گيرند.
كِتَا بٌ أَن زَلْنَا هُ إِلَيْ كَ مُبَارَ ك ٌ لِيَدَّبَّرُو ا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُ وْلُوا ا لأَلْبَابِ
Wa Wahab nā Lidāwū da Sulaymā na ۚ Ni`ma A l-`Ab du ۖ 'Inn ahu~ 'Awwā b un
038-030. و سليمان را به داوود بخشيديم، چه نيكو بندهاى؟ به راستى او توبه كار [و ستايشگر] بود.
وَوَهَبْ نَا لِدَاوُو دَ سُلَيْمَا نَ ۚ نِعْمَ ا لْعَبْ دُ ۖ إِنَّ هُ~ُ أَوَّابٌ
'Idh `Ur iđa `Alay hi Bil-`Ash ī yi A ş -Ş āfinā tu A l-Jiyā du
038-031. هنگامى كه [طرف] غروب اسبهاى اصيل را بر او عرضه كردند،
إِذْ عُر ِضَ عَلَيْ هِ بِا لْعَشِيِّ ا ل صَّ افِنَا تُ ا لْجِيَادُ
Faq ā la 'Inn ī 'Aĥbab tu Ĥubba A l-Kh ay r i `An Dh ikr i Ra bbī Ĥattá Tawāra t Bil-Ĥijā bi
038-032. [سليمان] گفت واقعا من دوستى اسبان را بر ياد پروردگارم ترجيح دادم تا [هنگام نماز گذشت و خورشيد] در پس حجاب ظلمت شد.
فَقَ ا لَ إِنِّ ي أَحْبَبْ تُ حُبَّ ا لْخَ يْ ر ِ عَن ْ ذِكْر ِ رَ بِّي حَتَّى تَوَارَ تْ بِا لْحِجَابِ
Ru ddūhā `Alay ya ۖ Faţ afiq a Masĥāan Bis-Sū q i Wa A l-'A`nā q i
038-033. [گفت: اسبها] را نزد من باز آوريد. پس شروع كرد به دست كشيدن بر ساقها و گردن آنها [و سرانجام وقف كردن آنها در راه خدا].
رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَ فِقَ مَسْحا ً بِا ل سُّو قِ وَا لأَعْنَاقِ
Wa Laq ad Fatann ā Sulaymā na Wa 'Alq aynā `Alá Kursīyihi Jasadāan Th umm a 'Anā ba
038-034. و قطعا سليمان را آزموديم، و بر تخت او جسدى بيفكنديم؛ پس به توبه باز آمد.
وَلَقَ د ْ فَتَنَّ ا سُلَيْمَا نَ وَأَلْقَ يْنَا عَلَى كُرْسِيِّهِ جَسَدا ً ثُمّ َ أَنَابَ
Q ā la Ra bbi A gh fir Lī Wa Hab Lī Mulkāan Lā Yan bagh ī Li'ĥadin Min Ba`dī ۖ 'Inn aka 'An ta A l-Wahhā bu
038-035. گفت: پروردگارا، مرا ببخش و ملكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد، در حقيقت تويى كه خود بسيار بخشندهاى.
قَ ا لَ رَ بِّ ا غْ فِر ْ لِي وَهَب ْ لِي مُلْكا ً لاَ يَنْ بَغِ ي لِأحَدٍ مِن ْ بَعْدِي ۖ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا لْوَهَّابُ
Fasakh kh arnā Lahu A r-R ī ĥa Taj r ī Bi'am r ihi Ru kh ā 'an Ĥay th u 'Aş ā ba
038-036. پس باد را در اختيار او قرار داديم، كه هر جا تصميم مىگرفت به فرمان او نرم روان مىشد.
فَسَخَّ رْنَا لَهُ ا ل رِّي حَ تَجْ ر ِي بِأَمْر ِهِ رُخَ ا ءً حَيْ ثُ أَصَ ابَ
Wa A sh -Sh ayāţ ī na Kulla Bann ā 'in Wa Gh awwāş in
038-037. و شيطانها را [از] بنا و غواص،
وَالشَّيَاطِ ي نَ كُلَّ بَنّ َا ءٍ وَغَ وَّاصٍ
Wa 'Ākh ar ī na Muq arra nī na Fī A l-'Aş fā di
038-038. تا [وحشيان] ديگر را كه جفت جفت با زنجيرها به هم بسته بودند [تحت فرمانش درآورديم].
وَآخَ ر ِي نَ مُقَ رَّ نِي نَ فِي ا لأَصْ فَادِ
Hādh ā `Aţ ā 'uunā Fām nun 'Aw 'Am sik Bigh ay r i Ĥisā b in
038-039. [گفتيم] اين بخشش ماست [آن را] بىشمار ببخش، يا نگاه دار.
هَذَا عَطَ ا ؤُنَا فَامْنُن ْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَ يْ ر ِ حِسَابٍ
Wa 'Inn a Lahu `In danā Lazulfá Wa Ĥusna Ma'ā b in
038-040. و قطعا براى او در پيشگاه ما، تقرب و فرجام نيكوست.
وَإِنّ َ لَهُ عِنْ دَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ
Wa A dh kur `Ab danā 'Ayyū ba 'Idh Nādá Ra bbahu~ 'Ann ī Massanī A sh -Sh ayţ ā nu Binuş bin Wa `Adh ā b in
038-041. و بنده ما ايوب را به ياد آور، آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه: شيطان مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد.
وَاذْكُرْ عَبْ دَنَا أَيُّو بَ إِذْ نَادَى رَ بَّهُ~ ُ أَنِّ ي مَسَّنِي ا ل شَّيْطَ ا نُ بِنُصْ بٍ وَعَذَابٍ
A rkuđ Bir ij lika ۖ Hādh ā Mugh tasalun Bār idun Wa Sh ar ā b un
038-042. [به او گفتيم: ] با پاى خود [به زمين] بكوب، اينك اين چشمهسارى است سرد و آشاميدنى.
ا رْكُضْ بِر ِجْ لِكَ ۖ هَذَا مُغْ تَسَلٌ بَار ِدٌ وَشَرَ ابٌ
Wa Wahab nā Lahu~ 'Ahlahu Wa Mith lahum Ma`ahum Ra ĥmatan Minn ā Wa Dh ikrá Li'wlī A l-'Albā bi
038-043. و [مجددا] كسانش را، و نظاير آنها را همراه آنها، به او بخشيديم، تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد.
وَوَهَبْ نَا لَهُ~ ُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَ حْمَة ً مِنَّ ا وَذِكْرَ ى لِأو ْلِي ا لأَلْبَابِ
Wa Kh udh Biyadika Đ igh th āan Fāđr ib Bihi Wa Lā Taĥnath ۗ 'Inn ā Wa Jad nā hu Ş ābir āan ۚ Ni`ma A l-`Ab du ۖ 'Inn ahu~ 'Awwā b un
038-044. [و به او گفتيم] يك بسته تركه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن، و سوگند مشكن. ما او را شكيبا يافتيم. چه نيكو بندهاى! به راستى او توبه كار بود.
وَخُ ذْ بِيَدِكَ ضِ غْ ثا ً فَاضْ ر ِب ْ بِهِ وَلاَ تَحْنَثْ ۗ إِنَّ ا وَجَد ْنَا هُ صَ ابِر ا ً ۚ نِعْمَ ا لْعَبْ دُ ۖ إِنَّ هُ~ُ أَوَّابٌ
Wa A dh kur `Ibādanā 'Ib rā hī ma Wa 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba 'Ūlī A l-'Aydī Wa A l-'Ab ş ā r i
038-045. و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه نيرومند و ديدهور بودند به يادآور.
وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إبْ رَ اهِي مَ وَإِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ أُ وْلِي ا لأَيْدِي وَا لأَبْ صَ ار ِ
'Inn ā 'Akh laş nāhum Bikh āliş atin Dh ikrá A d-Dā r i
038-046. ما آنان را، با موهبت ويژهاى، كه يادآورى آن سراى (آخرت) بود، خالص گردانيديم.
إِنَّ ا أَخْ لَصْ نَاهُمْ بِخَ الِصَ ةٍ ذِكْرَ ى ا ل دَّار ِ
Wa 'Inn ahum `In danā Lamina A l-Muş ţ afay na A l-'Akh yā r i
038-047. و آنان در پيشگاه ما،جدا (واقعا) از برگزيدگان نيكانند.
وَإِنَّ هُمْ عِنْ دَنَا لَمِنَ ا لْمُصْ طَ فَيْ نَ ا لأَخْ يَار ِ
Wa A dh kur 'Ismā`ī la Wa A l-Yasa`a Wa Dh ā A l-Kifli ۖ Wa Kullun Mina A l-'Akh yā r i
038-048. و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور، [كه] همه از نيكانند.
وَاذْكُرْ إِسْمَاعِي لَ وَا لْيَسَعَ وَذَا ا لْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ ا لأَخْ يَار ِ
Hādh ā Dh ikru n ۚ Wa 'Inn a Lilmuttaq ī na Laĥusna Ma'ā b in
038-049. اين يادكردى است، و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است.
هَذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنّ َ لِلْمُتَّقِ ي نَ لَحُسْنَ مَآبٍ
Jann ā ti `Ad nin Mufattaĥatan Lahumu A l-'Ab wā bu
038-050. باغهاى هميشگى، در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشودهاست.
جَنّ َا تِ عَد ْنٍ مُفَتَّحَة ً لَهُمُ ا لأَبْ وَابُ
Muttaki'ī na Fīhā Yad `ū na Fīhā Bifākihatin Kath īra tin Wa Sh ar ā b in
038-051. در آنجا تكيه مىزنند، [و] ميوههاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مىكنند.
مُتَّكِئِي نَ فِيهَا يَد ْعُو نَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَ ةٍ وَشَرَ ابٍ
Wa `In dahum Q āş ir ā tu A ţ -Ţ arfi 'Atr ā b un
038-052. و نزدشان [دلبران] فروهشتهنگاه همسال است.
وَعِنْ دَهُمْ قَ اصِ رَ ا تُ ا ل طَّ رْفِ أَتْرَ ابٌ
Hādh ā Mā Tū`adū na Liyaw mi A l-Ĥisā bi
038-053. اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مىشد.
هَذَا مَا تُوعَدُو نَ لِيَوْ مِ ا لْحِسَابِ
'Inn a Hādh ā Lar izq unā Mā Lahu Min Nafā d in
038-054. [مىگويند:] در حقيقت، اين روزى ماست و آن را پايانى نيست.
إِنّ َ هَذَا لَر ِزْقُ نَا مَا لَهُ مِن ْ نَفَادٍ
Hādh ā ۚ Wa 'Inn a Lilţ ţ āgh ī na Lash arra Ma'ā b in
038-055. اين است [حال بهشتيان]، و [اما] براى طغيانگران واقعا بد فرجامى است.
هَذَا ۚ وَإِنّ َ لِلطَّ اغِ ي نَ لَشَرَّ مَآبٍ
Jahann ama Yaş lawnahā Fabi'sa A l-Mihā du
038-056. به جهنم درمىآيند، و چه بد آرامگاهى است.
جَهَنَّ مَ يَصْ لَوْنَهَا فَبِئْسَ ا لْمِهَادُ
Hādh ā Falyadh ūq ū hu Ĥamī mun Wa Gh assā q un
038-057. اين جوشاب و چركاب است، بايد آن را بچشند.
هَذَا فَلْيَذُوقُ و هُ حَمِي مٌ وَغَ سَّاقٌ
Wa 'Ākh aru Min Sh aklihi~ 'Azwā j un
038-058. و از همين گونه، انواع ديگر [عذابها].
وَآخَ رُ مِن ْ شَكْلِهِ~ ِ أَزْوَاجٌ
Hādh ā Faw jun Muq taĥimun Ma`akum ۖ Lā Marĥabāan Bihim ۚ 'Inn ahum Ş ālū A n -Nā r i
038-059. اينها گروهىاند كه با شما به اجبار [در آتش] درمىآيند. بدا به حال آنها، زيرا آنان داخل آتش مىشوند.
هَذَا فَوْ جٌ مُقْ تَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لاَ مَرْحَبا ً بِهِمْ ۚ إِنَّ هُمْ صَ الُوا ا ل نَّ ار ِ
Q ālū Bal 'An tum Lā Marĥabāan Bikum ۖ 'An tum Q addam tumū hu Lanā ۖ Fabi'sa A l-Q ar ā ru
038-060. [به رؤساى خود] مىگويند: بلكه بر خود شما خوش مباد! اين [عذاب] را شما خود براى ما از پيش فراهم آورديد، و چه بد قرارگاهى است.
قَ الُوا بَلْ أَنْ تُمْ لاَ مَرْحَبا ً بِكُمْ ۖ أَنْ تُمْ قَ دَّمْتُمُو هُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ ا لْقَ رَ ارُ
Q ālū Ra bbanā Man Q addama Lanā Hādh ā Fazid /hu `Adh ābāan Đ i`fāan Fī A n -Nā r i
038-061. مىگويند: پروردگارا، هر كس اين [عذاب] را از پيش براى ما فراهم آورده، عذاب او را در آتش دو چندان كن.
قَ الُوا رَ بَّنَا مَن ْ قَ دَّمَ لَنَا هَذَا فَزِد ْهُ عَذَابا ً ضِ عْفا ً فِي ا ل نَّ ار ِ
Wa Q ālū Mā Lanā Lā Nará R ijālāan Kunn ā Na`udduhum Mina A l-'Ash rā r
038-062. و مىگويند: ما را چه شده است كه مردانى را كه ما آنان را از [زمره] اشرار مىشمرديم نمىبينيم؟
وَقَ الُوا مَا لَنَا لاَ نَرَ ى ر ِجَالا ً كُنَّ ا نَعُدُّهُمْ مِنَ ا لأَشْرَ ار
'Ā ttakh adh nāhum Sikh r īyāan 'Am Zāgh at `Anhumu A l-'Ab ş ā ru
038-063. آيا آنان را [در دنيا] به ريشخند مىگرفتيم، يا چشمها[ى ما] بر آنها نمىافتد؟
أَا تَّخَ ذْنَاهُمْ سِخْ ر ِيّاً أَمْ زَاغَ تْ عَنْ هُمُ ا لأَبْ صَ ارُ
'Inn a Dh ālika Laĥaq q un Takh āş umu 'Ahli A n -Nā r i
038-064. اين مجادله اهل آتش، قطعا راست است.
إِنّ َ ذَلِكَ لَحَقّ ٌ تَخَ اصُ مُ أَهْلِ ا ل نَّ ار ِ
Q ul 'Inn amā 'Anā Mun dh ir un ۖ Wa Mā Min 'Ilahin 'Illā A l-Lahu A l-Wāĥidu A l-Q ahhā ru
038-065. بگو: من فقط هشداردهندهاى هستم، و جز خداى يگانه قهار معبودى ديگر نيست.
قُ لْ إِنَّ مَا أَنَا مُن ذِرٌ ۖ وَمَا مِن ْ إِلَهٍ إِلاَّ ا للَّ هُ ا لْوَاحِدُ ا لْقَ هَّارُ
Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā A l-`Azī zu A l-Gh affā ru
038-066. پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است؛ همان شكست ناپذير آمرزنده.
رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ا لْعَزِي زُ ا لْغَ فَّارُ
Q ul Huwa Naba'un `Ažī mun
038-067. بگو اين خبرى بزرگ است،
قُ لْ هُوَ نَبَأٌ عَظِ يمٌ
'An tum `Anhu Mu`r iđū na
038-068. [كه] شما از آن روى برمىتابيد.
أَنْ تُمْ عَنْ هُ مُعْر ِضُ ونَ
Mā Kā na Liya Min `Ilmin Bil-Mala'i A l-'A`lá 'Idh Yakh taş imū na
038-069. مرا در باره ملاء اعلى (گروه بالا، فرشتهگان) هيچ دانشى نبود، آنگاه كه مجادله مىكردند.
مَا كَا نَ لِيَ مِن ْ عِلْم ٍ بِا لْمَلَإِ ا لأَعْلَى إِذْ يَخْ تَصِ مُونَ
'In Yūĥá 'Ilay ya 'Illā 'Ann amā 'Anā Nadh ī r un Mubī nun
038-070. به من هيچ [چيز] وحى نمىشود، جز اينكه من هشداردهندهاى آشكارم.
إِن ْ يُوحَى إِلَيَّ إِلاَّ أَنَّ مَا أَنَا نَذِي رٌ مُبِينٌ
'Idh Q ā la Ra bbuka Lilmalā 'ikati 'Inn ī Kh āliq un Bash arā an Min Ţ ī nin
038-071. آنگاه كه پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشرى را از گل خواهم آفريد.
إِذْ قَ ا لَ رَ بُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّ ي خَ الِق ٌ بَشَرا ً مِن ْ طِ ينٍ
Fa'idh ā Sawwaytuhu Wa Nafakh tu Fī hi Min Rūĥī Faq a`ū Lahu Sājidī na
038-072. پس چون او را [كاملا] درست كردم، و از روح خويش در آن دميدم، سجدهكنان براى او [به خاك] بيفتيد.
فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْ تُ فِي هِ مِن ْ رُوحِي فَقَ عُوا لَهُ سَاجِدِينَ
Fasajada A l-Malā 'ikatu Kulluhum 'Aj ma`ū na
038-073. پس همه فرشتگان يكسره سجده كردند،
فَسَجَدَ ا لْمَلاَئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْ مَعُونَ
'Illā 'Ib lī sa A stakbara Wa Kā na Mina A l-Kāfir ī na
038-074. مگر ابليس، [كه] تكبر نمود، و از كافران شد.
إِلاَّ إِبْ لِي سَ ا سْتَكْبَرَ وَكَا نَ مِنَ ا لْكَافِر ِينَ
Q ā la Yā 'Ib lī su Mā Mana`aka 'An Tasjuda Limā Kh alaq tu Biyaday ya ۖ 'Āstakbarta 'Am Kun ta Mina A l-`Ālī na
038-075. فرمود: اى ابليس، چه چيز تو را مانع شد كه براى چيزى كه به دستان قدرت خويش خلق كردم سجده آورى؟ آيا تكبر نمودى، يا از [جمله] برترىجويانى؟
قَ ا لَ يَاإِبْ لِي سُ مَا مَنَعَكَ أَن ْ تَسْجُدَ لِمَا خَ لَقْ تُ بِيَدَيَّ أَ اسْتَكْبَرْتَ ۖ أَمْ كُن تَ مِنَ ا لْعَالِينَ
Q ā la 'Anā Kh ay ru n Minhu ۖ Kh alaq tanī Min Nā r in Wa Kh alaq tahu Min Ţ ī nin
038-076. گفت: من از او بهترم؛ مرا از آتش آفريدهاى و او را از گل آفريدهاى.
قَ ا لَ أَنَا خَ يْ رٌ مِنْ هُ ۖ خَ لَقْ تَنِي مِن ْ نَا رٍ وَخَ لَقْ تَهُ مِن ْ طِ ينٍ
Q ā la Fākh ru j Minhā Fa'inn aka Ra jī mun
038-077. فرمود: پس از آن [مقام] بيرون شو، كه تو راندهاى.
قَ ا لَ فَاخْ رُج ْ مِنْ هَا فَإِنَّ كَ رَ جِيمٌ
Wa 'Inn a `Alay ka La`natī 'Ilá Yaw mi A d-Dī ni
038-078. و تا روز جزا، لعنت من بر تو باد.
وَإِنّ َ عَلَيْ كَ لَعْنَتِي إِلَى يَوْ مِ ا ل دِّينِ
Q ā la Ra bbi Fa'an žir nī 'Ilá Yaw mi Yub `ath ū na
038-079. گفت: پروردگارا، پس مرا تا روزى كه برانگيخته مىشوند مهلت ده.
قَ ا لَ رَ بِّ فَأَن ظِ ر ْنِي إِلَى يَوْ مِ يُبْ عَثُونَ
Q ā la Fa'inn aka Mina A l-Mun žar ī na
038-080. فرمود در حقيقت تو از مهلتيافتگانى،
قَ ا لَ فَإِنَّ كَ مِنَ ا لْمُن ظَ ر ِينَ
'Ilá Yaw mi A l-Waq ti A l-Ma`lū mi
038-081. تا روز معين معلوم.
إِلَى يَوْ مِ ا لْوَقْ تِ ا لْمَعْلُومِ
Q ā la Fabi`izzatika La'ugh wiyann ahum 'Aj ma`ī na
038-082. [شيطان] گفت: پس به عزت تو سوگند كه همگى را جدا (واقعا) از راه به در مىبرم،
قَ ا لَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْ وِيَنَّ هُمْ أَجْ مَعِينَ
'Illā `Ibādaka Minhumu A l-Mukh laş ī na
038-083. مگر آن بندگان پاكدل تو را.
إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْ هُمُ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Q ā la Fālĥaq q u Wa A l-Ĥaq q a 'Aq ū lu
038-084. فرمود: حق [از من] است و حق را مىگويم.
قَ ا لَ فَالْحَقُّ وَا لْحَقَّ أَقُ ولُ
La'am la'ann a Jahann ama Min ka Wa Mimm an Tabi`aka Minhum 'Aj ma`ī na
038-085. هرآينه جهنم را از تو و از هر كس از آنان كه تو را پيروى كند، از همگىشان، خواهم انباشت.
لَأَمْلَأَنّ َ جَهَنَّ مَ مِنْ كَ وَمِمَّ ن ْ تَبِعَكَ مِنْ هُمْ أَجْ مَعِينَ
Q ul Mā 'As'alukum `Alay hi Min 'Aj r in Wa Mā 'Anā Mina A l-Mutakallifī na
038-086. بگو: مزدى بر اين [رسالت] از شما طلب نمىكنم، و من از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم و به خدا نسبت دهم.
قُ لْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْ هِ مِن ْ أَجْ رٍ وَمَا أَنَا مِنَ ا لْمُتَكَلِّفِينَ
'In Huwa 'Illā Dh ikru n Lil`ālamī na
038-087. اين [قرآن] جز پندى براى جهانيان نيست.
إِن ْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ
Wa Lata`lamunn a Naba'ahu Ba`da Ĥī nin
038-088. و قطعا پس از چندى خبر آن را خواهيد دانست.
وَلَتَعْلَمُنّ َ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ