Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ţ ā-Sīn ۚ Tilka 'Āyā tu A l-Q ur'ā ni Wa Kitā bin Mubī nin
027-001. طا، سين. اين است آيات قرآن و [آيات] كتابى روشنگر؛
طَ ا-سِي‍‌‍ن ۚ تِلْكَ آيَا تُ ا لْقُ رْآنِ وَكِتَا بٍ مُبِينٍ
Hudan Wa Bush rá Lilmu'uminī na
027-002. كه [مايه] هدايت و بشارت براى مؤمنان است.
هُد ى ً وَبُشْرَ ى لِلْمُؤْمِنِينَ
Al-Ladh ī na Yuq īmū na A ş -Ş alāata Wa Yu'utū na A z-Zakāata Wa Hum Bil-'Ākh ra ti Hum Yūq inū na
027-003. همانان كه نماز برپا مىدارند، و زكات مىدهند، و خود به آخرت يقين دارند.
ا لَّذِي نَ يُقِ يمُو نَ ا ل صَّ لاَةَ وَيُؤْتُو نَ ا ل زَّكَا ةَ وَهُمْ بِا لآخِ رَ ةِ هُمْ يُوقِ نُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na Lā Yu'uminū na Bil-'Ākh ra ti Zayyann ā Lahum 'A`mālahum Fahum Ya`mahū na
027-004. كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، كردارهايشان را در نظرشان بياراستيم [تا همچنان] سرگشته بمانند.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ لاَ يُؤْمِنُو نَ بِا لآخِ رَ ةِ زَيَّنَّ ا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na Lahum Sū 'u A l-`Adh ā bi Wa Hum Fī A l-'Ākh ra ti Humu A l-'Akh ū na
027-005. آنان كسانىاند كه عذاب سخت براى ايشان خواهد بود، و در آخرت خود زيانكارترين [مردم] اند.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ لَهُمْ سُو ءُ ا لْعَذَا بِ وَهُمْ فِي ا لآخِ رَ ةِ هُمُ ا لأَخْ سَرُونَ
Wa 'Inn aka Latulaq q á A l-Q ur'ā na Min Ladun Ĥakī min `Alī min
027-006. و حقا، تو قرآن را از سوى حكيمى دانا دريافت مىدارى.
وَ‌إِنَّ كَ لَتُلَقَّ ى ا لْقُ رْآنَ مِن ْ لَدُن ْ حَكِي مٍ عَلِيمٍ
'Idh Q ā la Mūsá Li'hlihi~ 'Inn ī 'Ānastu Nārā an Sa'ā tīkum Minhā Bikh r in 'Aw 'Ātīkum Bish ihā bin Q abasin La`allakum Taş ţ alū na
027-007. [يادكن] هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: من آتشى به نظرم رسيد، به زودى براى شما خبرى از آن خواهم آورد، يا شعله آتشى براى شما مىآورم، باشد كه خود را گرم كنيد.
إِ‌ذْ قَ ا لَ مُوسَى لِأهْلِهِ إِنِّ ي آنَسْتُ نَا‌ر‌ا ً سَآتِيكُمْ مِ‍‌‍نْ هَا بِخَ بَرٍ أَ‌وْ آتِيكُمْ بِشِهَا بٍ قَ بَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْ طَ لُونَ
Falamm ā Jā 'ahā Nūdiya 'An Būr ika Man Fī A n -Nā r i Wa Man Ĥawlahā Wa Sub ĥā na A ll āhi Ra bbi A l-`Ālamī na
027-008. چون نزد آن آمد، آوا رسيد كه: خجسته [و مبارك گرديد] آنكه در كنار اين آتش و آنكه پيرامون آن است؛ و منزه است خدا؛ پروردگار جهانيان.
فَلَمَّ ا جَا ءَهَا نُو‌دِيَ أَن ْ بُور ِكَ مَن ْ فِي ا ل نّ َا ر ِ وَمَن ْ حَوْلَهَا وَسُبْ حَا نَ ا للَّ هِ رَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
Yā Mūsá 'Inn ahu~ 'Anā A l-Lahu A l-`Azī zu A l-Ĥakī mu
027-009. اى موسى، اين منم خداى عزيز حكيم.
يَا مُوسَى إِنَّ هُ~ ُ أَنَا ا للَّهُ ا لْعَزِي زُ ا لْحَكِيمُ
Wa 'Alq i `Aş ā ka ۚ Falamm ā Ra 'ā hā Tahtazzu Ka'ann ahā Jā nn un Wallá Mud bir āan Wa Lam Yu`aq q ib ۚ Yā Mūsá Lā Takh nn ī Lā Yakh ā fu Laday ya A l-Mursalū na
027-010. و عصايت را بيفكن. پس چون آن را همچون مارى ديد كه مىجنبد، پشت گردانيد و به عقب بازنگشت. اى موسى، مترس كه فرستادگان پيش من نمىترسند.
وَ‌أَلْ‍‍قِ عَصَ ا كَ ۚ فَلَمَّ ا رَ آهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّ هَا جَا نّ ٌ وَلَّى مُد ْبِر ا ً وَلَمْ يُعَقِّ ب ْ ۚ يَا مُوسَى لاَ تَخَ فْ إِنِّ ي لاَ يَخَ ا فُ لَدَيَّ ا لْمُرْسَلُونَ
'Illā Man Ž alama Th umm a Baddala Ĥusnāan Ba`da Sū 'in Fa'inn ī Gh ū ru n Ra ĥī mun
027-011. ليكن كسى كه ستم كرده، سپس بعد از بدى، نيكى را جايگزين [آن] گردانيده، [بداند] كه من آمرزنده مهربانم.
إِلاَّ مَن ْ ظَ لَمَ ثُمّ َ بَدَّلَ حُسْنا ً بَعْدَ سُو ءٍ فَإِنِّ ي غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Wa 'Ad kh kh ru j Bayđā 'a Min Gh y r i Sū 'in ۖ Fī Tis`i 'Āyā tin 'Ilá Fir `aw na Wa Q awmihi~ ۚ 'Inn ahum Kānū Q awmāan Fāsiq ī na
027-012. و دستت را در گريبانت كن تا سپيد بى عيب بيرون آيد. [اينها] از [جمله] نشانههاى نه (٩) گانهاى است، [كه بايد] به سوى فرعون و قومش [ببرى]، زيرا كه آنان مردمى نافرمانند.
وَأَد ْخِ لْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْ رُج ْ بَيْضَ ا ءَ مِن ْ غَ يْ ر ِ سُو ءٍ ۖ فِي تِسْعِ آيَا تٍ إِلَى فِر ْعَوْ نَ وَقَ وْمِهِ ۚ إِنَّ هُمْ كَانُو‌ا قَ وْما ً فَاسِقِ ينَ
Falamm ā Jā 'at/hum 'Āyātunā Mub ş ira tan Q ālū Hādh ā Siĥru n Mubī nun
027-013. و هنگامى كه آيات روشنگر ما به سويشان آمد، گفتند اين سحرى آشكار است.
فَلَمَّ ا جَا ءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْ صِ رَ ة ً قَ الُوا هَذَا سِحْر‌ٌ مُبِينٌ
Wa Jaĥadū Bihā Wa A q anat/hā 'An fusuhum Ž ulmāan Wa `Ulūwāan ۚ Fān žur Kay fa Kā na `Āq ibatu A l-Mufsidī na
027-014. و با آنكه دلهايشان بدان يقين داشت، از روى ظلم و تكبر آن را انكار كردند؛ پس ببين فرجام فسادگران چگونه بود.
وَجَحَدُ‌و‌ا بِهَا وَا قَ نَتْهَا أَ‌نْ فُسُهُمْ ظُ لْما ً وَعُلُوّ‌ا ً ۚ فَان ظُ رْ كَيْ فَ كَا نَ عَاقِ بَةُ ا لْمُفْسِدِينَ
Wa Laq ad 'Ātaynā Dāwū da Wa Sulaymā na `Ilmāan ۖ Wa Q ālā A l-Ĥam du Lill ā h A l-Ladh ī Fađđalanā `Alá Kath ī r n Min `Ibādihi A l-Mu'uminī na
027-015. و به راستى، به داوود و سليمان دانشى عطا كرديم؛ و آن دو گفتند: ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از بندگان باايمانش برترى داده است.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا دَاوُو دَ وَسُلَيْمَا نَ عِلْما ً ۖ وَقَ الاَ ا لْحَمْدُ لِلَّهِ ا لَّذِي فَضَّ لَنَا عَلَى كَثِي ر ٍ مِن ْ عِبَا‌دِهِ ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa War ith a Sulaymā nu Dāwū da ۖ Wa Q ā la Yā 'Ayyuhā A n -Nā su `Ullim nā Man ţ iq a A ţ -Ţ ay r i Wa 'Ūtīnā Min Kulli Sh ay 'in ۖ 'Inn a Hādh ā Lahuwa A l-Fađlu A l-Mubī nu
027-016. و سليمان از داوود ميراث يافت و گفت: اى مردم، ما زبان پرندگان را تعليم يافتهايم، و از هر چيزى به ما داده شده است. راستى كه اين همان امتياز آشكار است.
وَوَر ِثَ سُلَيْمَا نُ دَاوُو دَ ۖ وَقَ ا لَ يَا أَيُّهَا ا ل نّ َا سُ عُلِّمْنَا مَن طِ قَ ا ل طَّ يْ ر ِ وَأُ وتِينَا مِن ْ كُلِّ شَيْ ءٍ إِنّ َ ۖ هَذَا لَهُوَ ا لْفَضْ لُ ا لْمُبِينُ
Wa Ĥush ir a Lisulaymā na Junūduhu Mina A l-Jinn i Wa A l-'In si Wa A ţ -Ţ ay r i Fahum Yūza`ū na
027-017. و براى سليمان سپاهيانش از جن و انس و پرندگان جمع آورى شدند؛ و [براى رژه] دسته دسته گرديدند.
وَحُشِر َ لِسُلَيْمَا نَ جُنُو‌دُهُ مِنَ ا لْجِنّ ِ وَا لإِنْ سِ وَا ل طَّ يْ ر ِ فَهُمْ يُو‌زَعُونَ
Ĥattá 'Idh ā 'Ataw `Alá Wādī A n -Nam li Q ālat Nam latun Yā 'Ayyuhā A n -Nam lu A d kh m Lā Yaĥţ imann akum Sulaymā nu Wa Junūduhu Wa Hum Lā Yash `urū na
027-018. تا آنگاه كه به وادى مورچگان رسيدند؛ مورچهاى [به زبان خويش] گفت: اى مورچگان، به خانههايتان داخل شويد؛ مبادا سليمان و سپاهيانش نديده و ندانسته شما را پايمال كنند.
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا أَتَوْ‌ا عَلَى وَ‌ا‌دِي ا ل نَّ مْلِ قَ الَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا ا ل نَّ مْلُ ا د ْخُ لُوا مَسَاكِنَكُمْ لاَ يَحْطِ مَنَّ كُمْ سُلَيْمَا نُ وَجُنُو‌دُهُ وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
Fatabassama Đ āĥikāan Min Q awlihā Wa Q ā la Ra bbi 'Awzi`nī 'An 'Ash kura Ni`mataka A llatī 'An`am ta `Alay ya Wa `Alá Wa A -Day ya Wa 'An 'A`mala Ş āliĥāan Tarđā hu Wa 'Ad kh ra ĥmatika Fī `Ibādika A ş -Ş āliĥī na
027-019. [سليمان] از گفتار او دهان به خنده گشود و گفت: پروردگارا، در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى سپاس بگزارم، و به كار شايستهاى كه آن را مىپسندى بپردازم؛ و مرا به رحمت خويش در ميان بندگان شايستهات داخل كن.
فَتَبَسَّمَ ضَ احِكا ً مِن ْ قَ وْلِهَا وَقَ ا لَ رَ بِّ أَ‌وْ‌زِعْنِ‍‍ي أَن ْ أَشْكُ‍رَ نِعْمَتَكَ ا لَّتِي أَ‌نْ عَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَا لِدَيَّ وَأَن ْ أَعْمَلَ صَ الِحا ً تَرْضَ ا هُ وَأَد ْخِ لْنِي بِرَ حْمَتِكَ فِي عِبَا‌دِكَ ا ل صَّ الِحِينَ
Wa Tafaq q ada A ţ -Ţ ay ra Faq ā la Mā Lī Lā 'Ará A l-Hud /huda 'Am Kā na Mina A l-Gh ā 'ibī na
027-020. و جوياى [حال] پرندگان شد و گفت: مرا چه شده است كه هدهد را نمىبينم؛ يا شايد از غايبان است.
وَتَفَقَّ دَ ا ل طَّ يْ رَ فَقَ ا لَ مَا لِي لاَ أَرَ ى ا لْهُد ْهُدَ أَمْ كَا نَ مِنَ ا لْغَ ا ئِبِينَ
La'u`adh dh ibann ahu `Adh ābāan Sh adīdāan 'Aw La'adh baĥann ahu~ 'Aw Laya'tiyanī Bisulţ ā nin Mubī nin
027-021. قطعا او را به عذابى سخت عذاب مىكنم، يا سرش را مىبرم، مگر آنكه دليلى روشن براى من بياورد.
لَأُعَذِّبَنَّ هُ عَذَ‌ابا ً شَدِيد‌اً أَ‌وْ لَأَذْبَحَنَّ هُ~ ُ أَ‌وْ لَيَأْتِيَنِي بِسُلْطَ ا نٍ مُبِينٍ
Famakath a Gh y ra Ba`ī din Faq ā la 'Aĥaţ m Tuĥiţ i Wa Ji'tuka Min Saba'iin Binaba'iin Yaq ī nin
027-022. پس ديرى نپاييد كه [هدهد آمد و] گفت: از چيزى آگاهى يافتم كه از آن آگاهى نيافتهاى، و براى تو از سبا گزارشى درست آوردهام.
فَمَكَثَ غَ يْ رَ بَعِي دٍ فَقَ ا لَ أَحَط تُ بِمَا لَمْ تُحِط ْ بِ‍‍هِ وَجِئْتُكَ مِن ْ سَبَإ‌ٍ بِنَبَإ‌ٍ يَقِ ينٍ
'Inn ī Wa Jad ttu A m ra 'atan Tam likuhum Wa 'Ūtiyat Min Kulli Sh ay 'in Wa Lahā `Arsh un `Ažī mun
027-023. من [آنجا] زنى را يافتم كه بر آنها سلطنت مىكرد؛ و از هر چيزى به او داده شده بود؛ و تختى بزرگ داشت. إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ
إِنِّ ي وَجَد تُّ ا رَ أَة ً تَمْلِكُهُمْ وَأُ وتِيَتْ مِن ْ كُلِّ شَيْ ءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِ يمٌ
Wa Jad tuhā Wa Q awmahā Yasjudū na Lilsh sh am si Min Dū ni A ll ā hi Wa Zayyana Lahumu A sh -Sh ayţ ā nu 'A`mālahum Faş addahum `Ani A s-Sabī li Fahum Lā Yahtadū na
027-024. او و قومش را چنين يافتم كه به جاى خدا به خورشيد سجده مىكنند، و شيطان اعمالشان را برايشان آراسته، و آنان را از راه [راست] باز داشته بود؛ در نتيجه [به حق] راه نيافته بودند.
وَجَد ْتُهَا وَقَ وْمَهَا يَسْجُدُو نَ لِلشَّمْسِ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ وَ‌زَيَّنَ لَهُمُ ا ل شَّيْطَ ا نُ أَعْمَالَهُمْ فَصَ دَّهُمْ عَنِ ا ل سَّبِي لِ فَهُمْ لاَ يَهْتَدُ‌ونَ
'Allā Yasjudū Lill ā h A l-Ladh ī Yukh r iju A l-Kh b 'a Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Ya`lamu Mā Tukh ū na Wa Mā Tu`linū na
027-025. [آرى شيطان چنين كرده بود] تا براى خدايى كه نهان را در آسمانها و زمين بيرون مىآورد، و آنچه را پنهان مىداريد، و آنچه را آشكار مىنماييد مىداند، سجده نكنند.
أَلاَّ يَسْجُدُ‌و‌ا لِلَّهِ ا لَّذِي يُخْ ر ِجُ ا لْخَ بْ ءَ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْ فُو نَ وَمَا تُعْلِنُونَ
Al-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa Ra bbu A l-`Arsh i A l-`Ažī mi
027-026. خداى يكتا كه هيچ خدايى جز او نيست، پروردگار عرش بزرگ است.
ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ رَ بُّ ا لْعَرْشِ ا لْعَظِ يمِ
Q ā la Sanan žuru 'Aş adaq m Kun ta Mina A l-Kādh ibī na
027-027. گفت :خواهيم ديد آيا راست گفتهاى يا از دروغگويان بودهاى.
قَ ا لَ سَنَن ظُ رُ أَصَ دَقْ تَ أَمْ كُن تَ مِنَ ا لْكَاذِبِينَ
A dh /hab Bikitābī Hādh ā Fa'alq ih 'Ilayhim Th umm a Tawalla `Anhum Fān žur Mādh ā Yarji`ū na
027-028. اين نامه مرا ببر و به سوى آنها بيفكن، آنگاه از ايشان روى برتاب، پس ببين چه پاسخ مىدهند. اذْهَب بِّكِتَابِي هَذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ
ا ب بِكِتَابِي هَذَا فَأَلْقِ ه إِلَيْهِمْ ثُمّ َ تَوَلَّ عَ‍‌‍نْ هُمْ فَان ظُ رْ مَاذَا يَرْجِعُونَ
Q ālat Yā 'Ayyuhā A l-Mala'u 'Inn ī 'Ulq iya 'Ilay ya Kitā bun Kar ī mun
027-029. [ملكه سبا] گفت: اى سران [كشور،] نامهاى ارجمند براى من آمده است؛
قَ الَتْ يَا أَيُّهَا ا لمَلَأُ إِنِّ ي أُلْقِ يَ إِلَيَّ كِتَا بٌ كَر ِيمٌ
'Inn ahu Min Sulaymā na Wa 'Inn ahu Bismi A ll ā hi A r-Ra ĥmā ni A r-Ra ĥī mi
027-030. كه از طرف سليمان است؛ و [مضمون آن] اين است: به نام خداوند رحمتگر مهربان.
إِنَّ هُ مِن ْ سُلَيْمَا نَ وَ‌إِنَّ هُ بِسْمِ ا للَّ هِ ا ل رَّ حْمَنِ ا ل رَّ حِيمِ
'Allā Ta`lū `Alay ya Wa 'Tūnī Muslimī na
027-031. بر من بزرگى مكنيد، و مرا از در اطاعت درآييد.
أَلاَّ تَعْلُو‌ا عَلَيَّ وَ‌أْتُونِي مُسْلِمِينَ
Q ālat Yā 'Ayyuhā A l-Mala'u 'Aftūnī Fī 'Am r ī Mā Kun tu Q āţ i`atan 'Am rā an Ĥattá Tash /hadū ni
027-032. گفت: اى سران [كشور] در كارم به من نظر دهيد كه بىحضور شما [تا به حال] كارى را فيصله (انجام) ندادهام.
قَ الَتْ يَا أَيُّهَا ا لمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْر ِي مَا كُن تُ قَ اطِ عَةً أَمْر‌اً حَتَّى تَشْهَدُ‌ونِ
Q ālū Naĥnu 'Ūlū Q ūwatin Wa 'Ūlū Ba'sin Sh adī din Wa A l-'Am ru 'Ilay ki Fān žur ī Mādh ā Ta'mur ī na
027-033. گفتند: ما سخت نيرومند و دلاوريم، و[لى] اختيار كار با توست؛ بنگر چه دستور مىدهى.
قَ الُوا نَحْنُ أُ وْلُوا قُ وَّةٍ وَأُ ولُوا بَأْس‌‍ٍ شَدِي دٍ وَا لأَمْرُ إِلَيْ كِ فَان ظُ ر ِي مَاذَا تَأْمُر ِينَ
Q ālat 'Inn a A l-Mulū ka 'Idh ā Dakh Q aryatan 'Afsadūhā Wa Ja`alū 'A`izzata 'Ahlihā 'Adh illatan ۖ Wa Kadh alika Yaf`alū na
027-034. [ملكه] گفت: پادشاهان چون به شهرى درآيند آن را تباه و عزيزانش را خوار مىگردانند؛ و اين گونه مىكنند.
قَ الَتْ إِنّ َ ا لْمُلُو كَ إِ‌ذَ‌ا دَخَ لُوا قَ رْيَةً أَفْسَدُ‌وهَا وَجَعَلُو ا أَعِزَّةَ أَهْلِهَ‍‍ا أَ‌ذِلَّة ً ۖ وَكَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
Wa 'Inn ī Mursilatun 'Ilayhim Bihadīyatin Fanāžira tun Bima Yarji`u A l-Mursalū na
027-035. و [اينك] من ارمغانى به سويشان مىفرستم و مىنگرم كه فرستادگان [من] با چه چيز بازمىگردند.
وَإِنِّ ي مُرْسِلَة‌‍ٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّة‌‍ٍ فَنَاظِ رَ ةٌ بِمَ يَرْجِعُ ا لْمُرْسَلُونَ
Falamm ā Jā 'a Sulaymā na Q ā la 'Atumiddūnani Bimā lin Famā 'Ātāniya A ll āhu Kh y ru n Mimm ā 'Ātākum Bal 'An tum Bihadīyatikum Tafra ĥū na
027-036. و چون [فرستاده] نزد سليمان آمد [سليمان] گفت: آيا مرا به مالى كمك مىدهيد؟ آنچه خدا به من عطا كرده بهتر است از آنچه به شما دادهاست. [نه،] بلكه شما به ارمغان خود شادمانى مىنماييد.
فَلَمَّ ا جَا ءَ سُلَيْمَا نَ قَ ا لَ أَتُمِدُّ‌ونَنِ بِمَا لٍ فَمَا آتَانِيَ ا للَّ هُ خَ يْ رٌ مِمَّ ا آتَاكُمْ بَلْ أَ‌نْ تُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَ حُونَ
A m Falana'tiyann ahum Bijunū din Lā Q ibala Lahum Bihā Wa Lanukh r ijann ahum Minhā 'Adh illatan Wa Hum Ş āgh ū na
027-037. به سوى آنان بازگرد كه قطعا سپاهيانى بر [سر] ايشان مىآوريم كه در برابر آنها تاب ايستادگى نداشته باشند، و از آن [ديار] به خوارى و زبونى بيرونشان مىكنيم.
ا نَّ هُمْ بِجُنُو دٍ لاَ قِ بَلَ لَهُمْ بِهَا وَلَنُخْ ر ِجَنَّ هُمْ مِ‍‌‍نْ هَا أَ‌ذِلَّة ً وَهُمْ صَ اغِ رُونَ
Q ā la Yā 'Ayyuhā A l-Mala'u 'Ayyukum Ya'tīnī Bi`arsh ihā Q ab la 'An Ya'tūnī Muslimī na
027-038. [سپس] گفت: اى سران [كشور] كدام يك از شما تخت او را پيش از آنكه مطيعانه نزد من آيند، براى من مىآورد؟
قَ ا لَ يَا أَيُّهَا ا لمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَ بْ لَ أَن ْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ
Q ā la `Ifry tun Mina A l-Jinn i 'Anā 'Ātī ka Bihi Q ab la 'An Taq ū ma Min Maq āmika ۖ Wa 'Inn ī `Alay hi Laq awī yun 'Amī nun
027-039. عفريتى از جن گفت: من آن را پيش از آنكه از مجلس خود برخيزى براى تو مىآورم، و بر اين [كار] سخت توانا و مورد اعتمادم.
قَ ا لَ عِفْريتٌ مِنَ ا لْجِنّ ِ أَنَا آتِي كَ بِ‍‍هِ قَ بْ لَ أَن ْ تَقُ و مَ مِن ْ مَقَ امِكَ ۖ وَإِنِّ ي عَلَيْ هِ لَقَ وِيٌّ أَمِينٌ
Q ā la A l-Ladh ī `In dahu `Ilmun Mina A l-Kitā bi 'Anā 'Ātī ka Bihi Q ab la 'An Yartadda 'Ilay ka Ţ arfuka ۚ Falamm ā Ra 'ā hu Mustaq ir rā an `In dahu Q ā la Hādh ā Min Fađli Ra bbī Liyab luwanī 'A'ash kuru 'Am 'Akfuru ۖ Wa Man Sh akara Fa'inn amā Yash kuru Linafsihi ۖ Wa Man Kafara Fa'inn a Ra bbī Gh ī yun Kar ī mun
027-040. كسى كه نزد او دانشى از كتاب [الهى] بود گفت: من آن را پيش از آنكه چشم خود را بر هم زنى برايت مىآورم. پس چون [سليمان] آن [تخت] را نزد خود مستقر ديد گفت: اين از فضل پروردگار من است، تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مىكنم. و هر كس سپاس گزارد، تنها به سود خويش سپاس مىگزارد؛ و هر كس ناسپاسى كند، بىگمان پروردگارم بىنياز و كريم است.
قَ ا لَ ا لَّذِي عِنْ دَهُ عِلْمٌ مِنَ ا لْكِتَا بِ أَنَا آتِي كَ بِ‍‍هِ قَ بْ لَ أَن ْ يَرْتَدَّ إِلَيْ كَ طَ رْفُكَ ۚ فَلَمَّ ا رَ آهُ مُسْتَقِ ر ّاً عِنْ دَهُ قَ ا لَ هَذَا مِن ْ فَضْ لِ رَ بِّي لِيَبْ لُوَنِي أَ‌أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ ۖ وَمَن ْ شَكَ‍رَ فَإِنَّ مَا يَشْكُرُ لِنَفْسِ‍‍هِ ۖ وَمَن ْ كَفَ‍رَ فَإِنّ َ رَ بِّي غَ نِيٌّ كَر ِيمٌ
Q ā la Nakkirū Lahā `Arsh ahā Nan žur 'Atahtadī 'Am Takū nu Mina A l-Ladh ī na Lā Yahtadū na
027-041. گفت: تخت [ملكه] را برايش ناشناس گردانيد تا ببينيم آيا پى مىبرد، يا از كسانى است كه پى نمىبرند.
قَ ا لَ نَكِّرُ‌و‌ا لَهَا عَرْشَهَا نَن ظُ رْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُو نُ مِنَ ا لَّذِي نَ لاَ يَهْتَدُ‌ونَ
Falamm ā Jā 'at Q ī la 'Ahakadh ā `Arsh uki ۖ Q ālat Ka'ann ahu Huwa ۚ Wa 'Ūtīnā A l-`Ilma Min Q ab lihā Wa Kunn ā Muslimī na
027-042. پس وقتى [ملكه] آمد [بدو] گفته شد: آيا تخت تو همين گونه است؟ گفت: گويا اين همان است، و پيش از اين ما آگاه شده و از در اطاعت درآمده بوديم.
فَلَمَّ ا جَا ءَتْ قِ ي لَ أَهَكَذَ‌ا عَرْشُكِ ۖ قَ الَتْ كَأَنَّ هُ هُوَ ۚ وَأُ وتِينَا ا لْعِلْمَ مِن ْ قَ بْ لِهَا وَكُنَّ ا مُسْلِمِينَ
Wa Ş addahā Mā Kānat Ta`budu Min Dū ni A ll ā hi ۖ 'Inn ahā Kānat Min Q aw min Kāfir ī na
027-043. و [در حقيقت قبلا] آنچه غير از خدا مىپرستيد مانع [ايمان] او شده بود، و او از جمله گروه كافران بود.
وَصَ دَّهَا مَا كَانَتْ تَعْبُدُ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ ۖ إِنَّ هَا كَانَتْ مِن ْ قَ وْ مٍ كَافِر ِينَ
Q ī la Lahā A d kh A ş -Ş arĥa ۖ Falamm ā Ra 'at/hu Ĥasibat/hu Lujjatan Wa Kash afat `An Sāq ayhā ۚ Q ā la 'Inn ahu Ş arĥun Mumarra dun Min Q awār ī r a ۗ Q ālat Ra bbi 'Inn ī Ž alam tu Nafsī Wa 'Aslam tu Ma`a Sulaymā na Lill ā h Ra bbi A l-`Ālamī na
027-044. به او گفته شد: واردساحت (حيات جلو)كاخ [پادشاهى] شو. و چون آن را ديد بركهاى پنداشت و ساقهايش را نمايان كرد. [سليمان] گفت: اين كاخى مفروش از آبگينه(شيشه صاف) است. [ملكه] گفت: پروردگارا، من به خود ستم كردم، و [اينك] با سليمان در برابر خدا، پروردگار جهانيان، تسليم شدم.
قِ ي لَ لَهَا ا د ْخُ لِي ا ل صَّ رْحَ ۖ فَلَمَّ ا رَ أَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّة ً وَكَشَفَتْ عَن ْ سَاقَ يْهَا ۚ قَ ا لَ إِنَّ هُ صَ رْحٌ مُمَرَّ دٌ مِن ْ قَ وَار ِي رَ ۗ قَ الَتْ رَ بِّ إِنِّ ي ظَ لَمْتُ نَفْسِي وَ‌أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَا نَ لِلَّهِ رَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
Wa Laq ad 'Arsalnā 'Ilá Th amū da 'Akh m Ş āliĥāan 'Ani A `budū A ll aha Fa'idh ā Hum Far īq ā ni Yakh ş imū na
027-045. و به راستى، به سوى ثمود، برادرشان صالح را فرستاديم كه: خدا را بپرستيد. پس به ناگاه آنان دو دسته متخاصم شدند. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ
وَلَقَ د ْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُو دَ أَخَ اهُمْ صَ الِحاً أَنِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ فَإِذَا هُمْ فَر ِيقَ ا نِ يَخْ تَصِ مُونَ
Q ā la Yā Q aw mi Lima Tasta`jilū na Bis-Sayyi'ati Q ab la A l-Ĥasanati ۖ Lawlā Tastagh ū na A ll āha La`allakum Turĥamū na
027-046. [صالح] گفت: اى قوم من، چرا پيش از [جستن] نيكى، شتابزده خواهان بدى هستيد؟ چرا از خدا آمرزش نمىخواهيد؟ باشد كه مورد رحمت قرار گيريد.
قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ لِمَ تَسْتَعْجِلُو نَ بِا ل سَّيِّئَةِ قَ بْ لَ ا لْحَسَنَةِ لَوْلاَ ۖ تَسْتَغْ فِرُو نَ ا للَّ هَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
Q ālū A ţ ţ ayyarnā Bika Wa Biman Ma`aka ۚ Q ā la Ţ ā 'iru kum `In da A ll āhi ۖ Bal 'An tum Q aw mun Tuftanū na
027-047. گفتند: ما به تو و به هر كس كه همراه توستشگون بد زديم. گفت سرنوشتخوب و بدتان پيش خداست؛ بلكه شما مردمى هستيد كه مورد آزمايش قرار گرفتهايد.
قَ الُوا ا طَّ يَّرْنَا بِكَ وَبِمَن ْ مَعَكَ ۚ قَ ا لَ طَ ا ئِرُكُمْ عِنْ دَ ا للَّ هِ ۖ بَلْ أَ‌نْ تُمْ قَ وْ مٌ تُفْتَنُونَ
Wa Kā na Fī A l-Madīnati Tis`atu Ra hţ in Yufsidū na Fī A l-'Arđi Wa Lā Yuş liĥū na
027-048. و در آن شهر،نه ( 9) دسته بودند كه در آن سرزمين فساد مىكردند؛ و از در اصلاح درنمىآمدند.
وَكَا نَ فِي ا لْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَ هْط ٍ يُفْسِدُو نَ فِي ا لأَرْضِ وَلاَ يُصْ لِحُونَ
Q ālū Taq āsamū Bill āhi Lanubayyitann ahu Wa 'Ahlahu Th umm a Lanaq ūlann a Liwalīyihi Mā Sh ahid nā Mahlika 'Ahlihi Wa 'Inn ā Laş ādiq ū na
027-049. [با هم] گفتند: با يكديگر سوگند بخوريد كه حتما به [صالح] و كسانش شبيخون مىزنيم، سپس به ولى او خواهيم گفت: ما در محل قتل كسانش حاضر نبوديم؛ و ما قطعا راست مىگوييم.
قَ الُوا تَقَ اسَمُوا بِا للَّ هِ لَنُبَيِّتَنَّ هُ وَأَهْلَهُ ثُمّ َ لَنَقُ ولَنّ َ لِوَلِيِّ‍‍هِ مَا شَهِد ْنَا مَهْلِكَ أَهْلِ‍‍هِ وَ‌إِنَّ ا لَصَ ادِقُ ونَ
Wa Makarū Makrā an Wa Makarnā Makrā an Wa Hum Lā Yash `urū na
027-050. و دست به نيرنگ (نقشه) زدند؛ و [ما نيز] دست به نيرنگ زديم و خبر نداشتند.
وَمَكَرُ‌و‌ا مَكْر‌ا ً وَمَكَرْنَا مَكْر‌ا ً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
Fān žur Kay fa Kā na `Āq ibatu Makr ihim 'Ann ā Damm arnāhum Wa Q awmahum 'Aj ma`ī na
027-051. پس بنگر كه فرجام نيرنگشان چگونه بود. ما آنان و قومشان را همگى هلاك كرديم.
فَان ظُ رْ كَيْ فَ كَا نَ عَاقِ بَةُ مَكْر ِهِمْ أَنَّ ا دَمَّ رْنَاهُمْ وَقَ وْمَهُمْ أَجْ مَعِينَ
Fatilka Buyūtuhum Kh n Bimā Ž alamū ۗ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yatan Liq aw min Ya`lamū na
027-052. و اين [هم] خانههاى خالى آنهاست؛ به [سزاى] بيدادى كه كردهاند. قطعا در اين [كيفر] براى مردمى كه مىدانند عبرتى خواهد بود.
فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَ اوِيَة ً بِمَا ظَ لَمُو ا ۗ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَة ً لِقَ وْ مٍ يَعْلَمُونَ
Wa 'An jaynā A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa Kānū Yattaq ū na
027-053. و كسانى را كه ايمان آورده و تقوا پيشه كرده بودند رهانيديم.
وَأَن جَيْنَا ا لَّذِي نَ آمَنُو‌ا وَكَانُو‌ا يَتَّقُ ونَ
Wa Lūţ āan 'Idh Q ā la Liq awmihi~ 'Ata'tū na A l-Fāĥish ata Wa 'An tum Tub ş irū na
027-054. و [ياد كن] لوط را كه چون به قوم خود گفت: آيا ديده و دانسته مرتكب عمل ناشايست [لواط] مىشويد؟
وَلُوط ا ً إِ‌ذْ قَ ا لَ لِقَ وْمِهِ أَتَأْتُو نَ ا لْفَاحِشَةَ وَ‌أَ‌نْ تُمْ تُبْ صِ رُونَ
'A'inn akum Lata'tū na A r-R ijā la Sh ahwatan Min Dū ni A n -Nisā ' ۚ Bal 'An tum Q aw mun Taj halū na
027-055. آيا شما به جاى زنان، از روى شهوت با مردها در مىآميزيد؟ [نه،] بلكه شما مردمى جهالت پيشهايد.
أَئِنَّ كُمْ لَتَأْتُو نَ ا ل رِّجَا لَ شَهْوَة ً مِن ْ دُو نِ ا ل نِسَا ء ۚ بَلْ أَ‌نْ تُمْ قَ وْ مٌ تَجْ هَلُونَ
Famā Kā na Jawā ba Q awmihi~ 'Illā 'An Q ālū 'Akh r ijū 'Ā la Lūţ in Min Q aryatikum ۖ 'Inn ahum 'Unā sun Yataţ ahharū na
027-056. و[لى] پاسخ قومش غير از اين نبود كه گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بيرون كنيد، كه آنها مردمى هستند كه به پاكى تظاهر مىنمايند.
فَمَا كَا نَ جَوَا بَ قَ وْمِهِ إِلاَّ أَن ْ قَ الُو ا أَخْ ر ِجُو ا آلَ لُو ط ٍ مِن ْ قَ رْيَتِكُمْ ۖ إِنَّ هُمْ أُنَا سٌ يَتَطَ هَّرُونَ
Fa'an jaynā hu Wa 'Ahlahu~ 'Illā A m ra 'atahu Q addarnāhā Mina A l-Gh r ī na
027-057. پس او و خانوادهاش را نجات داديم؛ جز زنش را كه مقدر كرديم از باقىماندگان [در خاكستر آتش] باشد.
فَأَن جَيْنَا هُ وَأَهْلَهُ~ ُ إِلاَّ ا رَ أَتَهُ قَ دَّرْنَاهَا مِنَ ا لْغَ ابِر ِينَ
Wa 'Am ţ arnā `Alayhim Maţ arā an ۖ Fasā 'a Maţ aru A l-Mun dh ar ī na
027-058. و بارانى [از سجيل (سنگ گل)] بر ايشان فرو باريديم؛ و باران هشداردادهشدگان چه بد بارانى بود.
وَأَمْطَ رْنَا عَلَيْهِمْ مَطَ را ً ۖ فَسَا ءَ مَطَ رُ ا لْمُن ذَر ِينَ
Q uli A l-Ĥam du Lill ā h Wa Salā mun `Alá `Ibādihi A l-Ladh ī na A ş ţ afá ۗ 'Āā lllahu Kh y ru n 'Amm ā Yush r ikū na
027-059. بگو: سپاس براى خداست، و درود بر آن بندگانش كه [آنان را] برگزيده است. آيا خدا بهتر استيا آنچه [با او] شريك مىگردانند؟
قُ لِ ا لْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلاَمٌ عَلَى عِبَا‌دِهِ ا لَّذِي نَ ا صْ طَ فَى ۗ آ‌اللَّهُ خَ يْ رٌ أَمَّ ا يُشْر ِكُونَ
'Amm an Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Wa 'An zala Lakum Mina A s-Samā 'i Mā 'an Fa'an batnā Bihi Ĥadā 'iq a Dh ā ta Bahjatin Mā Kā na Lakum 'An Tun bitū Sh ajara hā ۗ 'A'ilahun Ma`a A ll āhi ۚ Bal Hum Q aw mun Ya`dilū na
027-060. [آيا آنچه شريك مىپندارند بهتر است،] يا آن كس كه آسمانها و زمين را خلق كرد، و براى شما آبى از آسمان فرود آورد؟ پس به وسيله آن باغهاى بهجت انگيز رويانيديم. كار شما نبود كه درختانش را برويانيد. آيا معبودى با خداست؟ [نه،] بلكه آنان قومى منحرفند.
أَمَّ ن ْ خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ وَأَن زَلَ لَكُمْ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً فَأَنْ بَتْنَا بِ‍‍هِ حَدَا ئِقَ ذَا تَ بَهْجَةٍ مَا كَا نَ لَكُمْ أَن ْ تُنْ بِتُوا شَجَرَ هَا ۗ أَ‌ءِلَهٌ مَعَ ا للَّ هِ ۚ بَلْ هُمْ قَ وْ مٌ يَعْدِلُونَ
'Amm an Ja`ala A l-'Arđa Q arā rā an Wa Ja`ala Kh ā 'Anhārā an Wa Ja`ala Lahā Ra wāsiya Wa Ja`ala Bay na A l-Baĥra y ni Ĥājizāan ۗ 'A'ilahun Ma`a A ll āhi ۚ Bal 'Akth aru hum Lā Ya`lamū na
027-061. [آيا شريكانى كه مىپندارند بهتر است،] يا آن كس كه زمين را قرارگاهى ساخت؛ و در آن رودها پديد آورد؛ و براى آن، كوهها را [مانند لنگر] قرار داد؛ و ميان دو دريا برزخى (فاصله) گذاشت؟ آيا معبودى با خداست؟ [نه،] بلكه بيشترشان نمىدانند.
أَمَّ ن ْ جَعَلَ ا لأَرْضَ قَ رَ ارا ً وَجَعَلَ خِ لاَلَهَا أَ‌نْ هَارا ً وَجَعَلَ لَهَا رَ وَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْ نَ ا لْبَحْرَ يْ نِ حَاجِز‌اً ۗ أَ‌ءِلَهٌ مَعَ ا للَّ هِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ
'Amm an Yujī bu A l-Muđţ arra 'Idh ā Da`ā hu Wa Yaksh ifu A s-Sū 'a Wa Yaj `alukum Kh ā 'a A l-'Arđi ۗ 'A'ilahun Ma`a A ll āhi ۚ Q alīlāan Mā Tadh akkarū na
027-062. يا [كيست] آن كس كه درمانده را، چون وى را بخواند، اجابت مىكند، و گرفتارى را برطرف مىگرداند، و شما را جانشينان اين زمين قرار مىدهد؟ آيا معبودى با خداست؟ چه كم پند مىپذيريد.
أَمَّ ن ْ يُجِي بُ ا لْمُض طَ رَّ إِ‌ذَ‌ا دَعَا هُ وَيَكْشِفُ ا ل سُّو ءَ وَيَجْ عَلُكُمْ خُ لَفَا ءَ ا لأَرْضِ ۗ أَ‌ءِلَهٌ مَعَ ا للَّ هِ ۚ قَ لِيلا ً مَا تَذَكَّرُ‌ونَ
'Amm an Yahdīkum Fī Ž ulumā ti A l-Barr i Wa A l-Baĥr i Wa Man Yursilu A r-R iyā ĥa Bush rā an Bay na Yaday Ra ĥmatihi~ ۗ 'A'ilahun Ma`a A ll āhi ۚ Ta`ālá A ll āhu `Amm ā Yush r ikū na
027-063. يا آن كس كه شما را در تاريكيهاى خشكى و دريا راه مىنمايد، و آن كس كه بادها [ى باران زا] را پيشاپيش رحمتش، بشارتگر مىفرستد؟ آيا معبودى با خداست خدا؟ برتر [و بزرگتر] است از آنچه [با او] شريك مىگردانند.
أَمَّ ن ْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُ لُمَا تِ ا لْبَرِّ وَا لْبَحْر ِ وَمَن ْ يُرْسِلُ ا ل رِّيَا حَ بُشْر‌ا ً بَيْ نَ يَدَيْ رَ حْمَتِهِ ۗ أَ‌ءِلَهٌ مَعَ ا للَّ هِ ۚ تَعَالَى ا للَّ هُ عَمَّ ا يُشْر ِكُونَ
'Amm an Yab da'u A l-Kh q a Th umm a Yu`īduhu Wa Man Yarzuq ukum Mina A s-Samā 'i Wa A l-'Arđi ۗ 'A'ilahun Ma`a A ll āhi ۚ Q ul Hātū Burhānakum 'In Kun tum Ş ādiq ī na
027-064. يا آن كس كه خلق را آغاز مىكند و سپس آن را بازمىآورد، و آن كس كه از آسمان و زمين به شما روزى مىدهد؟ آيا معبودى با خداست؟ بگو: اگر راست مىگوييد، برهان خويش را بياوريد.
أَمَّ ن ْ يَبْ دَأُ ا لْخَ لْقَ ثُمّ َ يُعِيدُهُ وَمَن ْ يَرْزُقُ كُمْ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ وَا لأَرْضِ ۗ أَ‌ءِلَهٌ مَعَ ا للَّ هِ ۚ قُ لْ هَاتُو‌ا بُرْهَانَكُمْ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Q ul Lā Ya`lamu Man Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi A l-Gh y ba 'Illā A l-Lahu ۚ Wa Mā Yash `urū na 'Ayyā na Yub `ath ū na
027-065. بگو: هر كه در آسمانها و زمين است، جز خدا، غيب را نمىشناسند، و نمىدانند كى برانگيخته خواهند شد.
قُ لْ لاَ يَعْلَمُ مَن ْ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ا لْغَ يْ بَ إِلاَّ ا للَّ هُ ۚ وَمَا يَشْعُرُو نَ أَيَّا نَ يُبْ عَثُونَ
Bal A ra ka `Ilmuhum Fī A l-'Ākh ra ti ۚ Bal Hum Fī Sh akkin Minhā ۖ Bal Hum Minhā `Amū na
027-066. [نه،] بلكه علم آنان در باره آخرت نارساست؛ [نه،] بلكه ايشان در باره آن ترديد دارند؛ [نه،] بلكه آنان در مورد آن كوردلند.
بَلْ ا رَ كَ عِلْمُهُمْ فِي ا لآخِ رَ ةِ ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِ‍‌‍نْ هَا ۖ بَلْ هُمْ مِ‍‌‍نْ هَا عَمُونَ
Wa Q ā la A l-Ladh ī na Kafarū 'A'idh ā Kunn ā Turā bāan Wa 'Ābā 'uunā 'A'inn ā Lamukh ra jū na
027-067. و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند: آيا وقتى ما و پدرانمان خاك شديم، آيا حتما [زنده از گور] بيرون آورده مىشويم؟
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا أَئِذَ‌ا كُنَّ ا تُرَ ابا ً وَآبَا ؤُنَا أَئِنَّ ا لَمُخْ رَ جُونَ
Laq ad Wu`id nā Hādh ā Naĥnu Wa 'Ābā 'uunā Min Q ab lu 'In Hādh ā 'Illā 'Asāţ ī r u A l-'Awwalī na
027-068. در حقيقت اين را به ما و پدرانمان قبلا وعده دادهاند. اين جز افسانههاى پيشينيان نيست.
لَقَ د ْ وُعِد ْنَا هَذَا نَحْنُ وَآبَا ؤُنَا مِن ْ قَ بْ لُ إِن ْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِ ي رُ ا لأَوَّلِينَ
Q ul Sīrū Fī A l-'Arđi Fān žurū Kay fa Kā na `Āq ibatu A l-Muj r imī na
027-069. بگو: در زمين بگرديد و بنگريد فرجام گنهپيشگان چگونه بوده است.
قُ لْ سِيرُ‌و‌ا فِي ا لأَرْضِ فَان ظُ رُوا كَيْ فَ كَا نَ عَاقِ بَةُ ا لْمُجْ ر ِمِينَ
Wa Lā Taĥzan `Alayhim Wa Lā Takun Fī Đ ay q in Mimm ā Yam kurū na
027-070. و بر آنان غم مخور، و از آنچه مكر مىكنند تنگدل مباش.
وَلاَ تَحْزَن ْ عَلَيْهِمْ وَلاَ تَكُن ْ فِي ضَ يْ ق ٍ مِمَّ ا يَمْكُرُ‌ونَ
Wa Yaq ūlū na Matá Hādh ā A l-Wa`du 'In Kun tum Ş ādiq ī na
027-071. و مىگويند: اگر راست مىگوييد اين وعده كى خواهد بود؟ وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
وَيَقُ ولُو نَ مَتَى هَذَا ا لْوَعْدُ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Q ul `Asá 'An Yakū na Ra difa Lakum Ba`đu A l-Ladh ī Tasta`jilū na
027-072. بگو: شايد برخى از آنچه را به شتاب مىخواهيد در پى شما باشد(دنبال شما باشد) . قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ
قُ لْ عَسَى أَن ْ يَكُو نَ رَ دِفَ لَكُمْ بَعْضُ ا لَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ
Wa 'Inn a Ra bbaka Ladh ū Fađlin `Alá A n -Nā si Wa Lakinn a 'Akth ara hum Lā Yash kurū na
027-073. و راستى پروردگارت بر [اين] مردم داراى بخشش است؛ ولى بيشترشان سپاس نمىدارند.
وَإِنّ َ رَ بَّكَ لَذُ‌و فَضْ لٍ عَلَى ا ل نّ َا سِ وَلَكِنّ َ أَكْثَ‍رَ هُمْ لاَ يَشْكُرُ‌ونَ
Wa 'Inn a Ra bbaka Laya`lamu Mā Tukinn u Ş udūru hum Wa Mā Yu`linū na
027-074. و در حقيقت، پروردگار تو آنچه را در سينههايشان نهفته، و آنچه را آشكار مىدارند نيك مىداند.
وَإِنّ َ رَ بَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِ‍‍نُّ صُ دُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ
Wa Mā Min Gh ā 'ibatin Fī A s-Samā 'i Wa A l-'Arđi 'Illā Fī Kitā bin Mubī nin
027-075. و هيچ پنهانى در آسمان و زمين نيست، مگر اينكه در كتابى روشن [درج] است.
وَمَا مِن ْ غَ ا ئِبَةٍ فِي ا ل سَّمَا ءِ وَا لأَرْضِ إِلاَّ فِي كِتَا بٍ مُبِينٍ
'Inn a Hādh ā A l-Q ur'ā na Yaq uş ş u `Alá Banī 'Isrā 'ī la 'Akth ara A l-Ladh ī Hum Fī hi Yakh ū na
027-076. بىگمان اين قرآن، بر فرزندان اسرائيل بيشتر آنچه را كه آنان در بارهاش اختلاف دارند، حكايت مىكند.
إِنّ َ هَذَا ا لْقُ رْآنَ يَقُ صّ ُ عَلَى بَنِ‍‍ي إِسْرَا ئِي لَ أَكْثَ‍رَ ا لَّذِي هُمْ فِي هِ يَخْ تَلِفُونَ
Wa 'Inn ahu Lahudan Wa Ra ĥmatun Lilmu'uminī na
027-077. و به راستى كه آن، رهنمود و رحمتى براى مؤمنان است.
وَ‌إِنَّ هُ لَهُد ى ً وَرَ حْمَة ٌ لِلْمُؤْمِنِينَ
'Inn a Ra bbaka Yaq m Biĥukmihi ۚ Wa Huwa A l-`Azī zu A l-`Alī mu
027-078. در حقيقت، پروردگار تو طبق حكم خود ميان آنان داورى مىكند، و اوست شكست ناپذير دانا.
إِنّ َ رَ بَّكَ يَقْ ضِ ي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِ‍‍هِ ۚ وَهُوَ ا لْعَزِي زُ ا لْعَلِيمُ
Fatawakkal `Alá A ll āhi ۖ 'Inn aka `Alá A l-Ĥaq q i A l-Mubī ni
027-079. پس بر خدا توكل كن، كه تو واقعا بر حق آشكارى.
فَتَوَكَّلْ عَلَى ا للَّ هِ ۖ إِنَّ كَ عَلَى ا لْحَقِّ ا لْمُبِينِ
'Inn aka Lā Tusmi`u A l-Mawtá Wa Lā Tusmi`u A ş -Ş umm a A d-Du`ā 'a 'Idh ā Wa Llaw Mud bir ī na
027-080. البته تو مردگان را شنوا نمىگردانى، و اين ندا را به كران، چون پشت بگردانند، نمىتوانى بشنوانى،
إِنَّ كَ لاَ تُسْمِعُ ا لْمَوْتَى وَلاَ تُسْمِعُ ا ل صُّ مّ َ ا ل دُّعَا ءَ إِ‌ذَ‌ا وَلَّوْ‌ا مُد ْبِر ِينَ
Wa Mā 'An ta Bihādī A l-`Um yi `An Đ alālatihim ۖ 'In Tusmi`u 'Illā Man Yu'uminu Bi'āyātinā Fahum Muslimū na
027-081. و راهبر كوران [و بازگرداننده] از گمراهىشان نيستى. تو جز كسانى را كه به نشانههاى ما ايمان آوردهاند و مسلمانند، نمىتوانى بشنوانى.
وَمَا أَ‌نْ تَ بِهَا‌دِي ا لْعُمْيِ عَن ْ ضَ لاَلَتِهِمْ ۖ إِن ْ تُسْمِعُ إِلاَّ مَن ْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ
Wa 'Idh ā Waq a`a A l-Q aw lu `Alayhim 'Akh ra j nā Lahum Dā bbatan Mina A l-'Arđi Tukallimuhum 'Ann a A n -Nā sa Kānū Bi'āyātinā Lā Yūq inū na
027-082. و چون قول [عذاب] بر ايشان واجب گردد، جنبندهاى را از زمين براى آنان بيرون مىآوريم كه با ايشان سخن گويد كه: مردم [چنانكه بايد] به نشانههاى ما يقين نداشتند.
وَ‌إِ‌ذَ‌ا وَقَ عَ ا لْقَ وْ لُ عَلَيْهِمْ أَخْ رَ جْ نَا لَهُمْ دَا بَّة ً مِنَ ا لأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنّ َ ا ل نّ َا سَ كَانُو‌ا بِآيَاتِنَا لاَ يُوقِ نُونَ
Wa Yaw ma Naĥsh uru Min Kulli 'Umm atin Fawjāan Mimm an Yukadh dh ibu Bi'āyātinā Fahum Yūza`ū na
027-083. و آن روز كه از هر امتى، گروهى از كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردهاند محشور مىگردانيم، پس آنان نگاه داشته مىشوند تا همه به هم بپيوندند.
وَيَوْ مَ نَحْشُرُ مِن ْ كُلِّ أُمَّ ةٍ فَوْجا ً مِمَّ ن ْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُو‌زَعُونَ
Ĥattá 'Idh ā Jā 'ū Q ā la 'Akadh dh ab tum Bi'āyātī Wa Lam Tuĥīţ ū Bihā `Ilmāan 'Amm ādh ā Kun tum Ta`malū na
027-084. تا چون [همه كافران] بيايند، [خدا] مىفرمايد: آيا نشانههاى مرا به دروغ گرفتيد، و حال آنكه از نظر علم، بدانها احاطه نداشتيد؟ آيا [در طول حيات] چه مىكرديد؟
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا جَا ءُ وا قَ ا لَ أَكَذَّبْ تُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُ وا بِهَا عِلْماً أَمَّ اذَا كُن تُمْ تَعْمَلُونَ
Wa Waq a`a A l-Q aw lu `Alayhim Bimā Ž alamū Fahum Lā Yan ţ iq ū na
027-085. و به [كيفر] آنكه ستم كردند، حكم [عذاب] بر آنان واجب گردد؛ در نتيجه ايشان دم برنيارند.
وَوَقَ عَ ا لْقَ وْ لُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَ لَمُوا فَهُمْ لاَ يَن طِ قُ ونَ
'Alam Yara w 'Ann ā Ja`alnā A l-Lay la Liyaskunū Fī hi Wa A n -Nahā ra Mub ş ir āan ۚ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Liq aw min Yu'uminū na
027-086. آيا نديدهاند كه ما شب را قرار دادهايم تا در آن بياسايند، و روز را روشنى بخش [گردانيديم]؟ قطعا در اين [امر] براى مردمى كه ايمان مىآورند مايههاى عبرت است.
أَلَمْ يَرَ وْا أَنَّ ا جَعَلْنَا ا ل لَّيْ لَ لِيَسْكُنُو‌ا فِي هِ وَا ل نَّ هَا رَ مُبْ صِ ر ا ً ۚ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ لِقَ وْ مٍ يُؤْمِنُونَ
Wa Yaw ma Yun fakh A ş -Ş ū r i Fafazi`a Man Fī A s-Samāwā ti Wa Man Fī A l-'Arđi 'Illā Man Sh ā 'a A ll āhu ۚ Wa Kullun 'Ataw hu Dākh r ī na
027-087. و روزى كه در صور دميده شود، پس هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است به هراس افتد، مگر آن كس كه خدا بخواهد؛ و جملگى با زبونى رو به سوى او آورند.
وَيَوْ مَ يُن فَخُ فِي ا ل صُّ و ر ِ فَفَزِعَ مَن ْ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَمَن ْ فِي ا لأَرْضِ إِلاَّ مَن ْ شَا ءَ ا للَّ هُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْ هُ دَاخِ ر ِينَ
Wa Tará A l-Jibā la Taĥsabuhā Jāmidatan Wa Hiya Tamurru Marra A s-Saĥā bi ۚ Ş un`a A ll āhi A l-Ladh ī 'Atq ana Kulla Sh ay 'in ۚ 'Inn ahu Kh ī r un Bimā Taf`alū na
027-088. و كوهها را مىبينى [و] مىپندارى كه آنها بىحركتند، و حال آنكه آنها ابرآسا در حركتند. [اين] صنع (ساخت) خدايى است كه هر چيزى را در كمال استوارى پديد آورده است. در حقيقت او به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.
وَتَرَ ى ا لْجِبَا لَ تَحْسَبُهَا جَامِدَة ً وَهِيَ تَمُرُّ مَ‍رَّ ا ل سَّحَا بِ ۚ صُ نْ عَ ا للَّ هِ ا لَّذِي أَتْقَ نَ كُلَّ شَيْ ءٍ ۚ إِنَّ هُ خَ بِي رٌ بِمَا تَفْعَلُونَ
Man Jā 'a Bil-Ĥasanati Falahu Kh y ru n Minhā Wa Hum Min Faza`in Yawma'idh in 'Āminū na
027-089. هر كس نيكى به ميان آورد، پاداشى بهتر از آن خواهد داشت، و آنان از هراس آن روز ايمنند.
مَن ْ جَا ءَ بِا لْحَسَنَةِ فَلَ‍‍هُ خَ يْ رٌ مِ‍‌‍نْ هَا وَهُمْ مِن ْ فَزَعٍ يَوْمَئِذ‌‌ٍ آمِنُونَ
Wa Man Jā 'a Bis-Sayyi'ati Fakubbat Wujūhuhum Fī A n -Nā r i Hal Tuj zaw na 'Illā Mā Kun tum Ta`malū na
027-090. و هر كس بدى به ميان آورد، به رو در آتش [دوزخ] سرنگون شوند. آيا جز آنچه مىكرديد سزا داده مىشويد؟
وَمَن ْ جَا ءَ بِا ل سَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي ا ل نّ َا ر ِ هَلْ تُجْ زَوْ نَ إِلاَّ مَا كُن تُمْ تَعْمَلُونَ
'Inn amā 'Umir tu 'An 'A`buda Ra bba Hadh ihi A l-Baldati A l-Ladh ī Ĥarra mahā Wa Lahu Kullu Sh ay 'in ۖ Wa 'Umir tu 'An 'Akū na Mina A l-Muslimī na
027-091. من مامورم كه تنها پروردگار اين شهر را كه آن را مقدس شمرده و هر چيزى از آن اوست پرستش كنم، و مامورم كه از مسلمانان باشم،
إِنَّ مَا أُمِر ْتُ أَن ْ أَعْبُدَ رَ بَّ هَذِهِ ا لْبَلْدَةِ ا لَّذِي حَرَّ مَهَا وَلَ‍‍هُ كُلُّ شَيْ ءٍ ۖ وَأُمِر ْتُ أَن ْ أَكُو نَ مِنَ ا لْمُسْلِمِينَ
Wa 'An 'Atluwa A l-Q ur'ā na ۖ Famani A nn amā Yahtadī Linafsihi ۖ Wa Man Đ alla Faq ul 'Inn amā 'Anā Mina A l-Mun dh ir ī na
027-092. و اينكه قرآن را بخوانم، پس هر كه راه يابد تنها به سود خود راه يافته است؛ و هر كه گمراه شود، بگو: من فقط از هشداردهندگانم.
وَأَن ْ أَتْلُوَ ا لْقُ رْآنَ ۖ فَمَنِ ا نَّ مَا يَهْتَدِي لِنَفْسِ‍‍هِ ۖ وَمَن ْ ضَ لَّ فَقُ لْ إِنَّ مَا أَنَا مِنَ ا لْمُن ذِر ِينَ
Wa Q uli A l-Ĥam du Lill ā h Sayur īkum 'Āyātihi Fata`r ifūnahā ۚ Wa Mā Ra bbuka Bigh mm ā Ta`malū na
027-093. و بگو: ستايش از آن خداست. به زودى آياتش را به شما نشان خواهد داد، و آن را خواهيد شناخت. و پروردگار تو از آنچه مىكنيد غافل نيست.
وَقُ لِ ا لْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُر ِيكُمْ آيَاتِ‍‍هِ فَتَعْر ِفُونَهَا ۚ وَمَا رَ بُّكَ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
