Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Tabāra ka A l-Ladh ī Nazzala A l-Furq ā na `Alá `Ab dihi Liyakū na Lil`ālamī na Nadh īr āan
025-001. بزرگ [و خجسته] است كسى كه بر بنده خود فرقان [= كتاب جدا سازنده حق از باطل] را نازل فرمود، تا براى جهانيان هشداردهندهاى باشد.
تَبَارَ كَ ا لَّذِي نَزَّلَ ا لْفُرْقَ ا نَ عَلَى عَبْ دِهِ لِيَكُو نَ لِلْعَالَمِي نَ نَذِير اً
Al-Ladh ī Lahu Mulku A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Lam Yattakh dh Waladāan Wa Lam Yakun Lahu Sh ar ī kun Fī A l-Mulki Wa Kh q a Kulla Sh ay 'in Faq addara hu Taq r āan
025-002. همان كس كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست، و فرزندى اختيار نكرده، و براى او شريكى در فرمانروايى نبوده است، و هر چيزى را آفريده، و بدان گونه كه درخور آن بوده اندازه گيرى كرده است.
ا لَّذِي لَهُ مُلْكُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِ ذْ وَلَد‌ا ً وَلَمْ يَكُن ْ لَهُ شَر ِي كٌ فِي ا لْمُلْكِ وَخَ لَقَ كُلَّ شَيْ ءٍ فَقَ دَّرَ هُ تَقْ دِير اً
Wa A kh dh ū Min Dūnihi~ 'Ālihatan Lā Yakh q ū na Sh ay'ā an Wa Hum Yukh q ū na Wa Lā Yam likū na Li'n fusihim Đ arrā an Wa Lā Naf`āan Wa Lā Yam likū na Mawtāan Wa Lā Ĥayāatan Wa Lā Nush ūrā an
025-003. و به جاى او، خدايانى براى خود گرفتهاند كه چيزى را خلق نمىكنند، و خود خلق شدهاند؛ و براى خود نه زيانى را در اختيار دارند، و نه سودى را، و نه مرگى را در اختيار دارند، و نه حياتى، و نه رستاخيزى را.
وَاتَّخَ ذُوا مِن ْ دُ‌ونِهِ آلِهَة ً لاَ يَخْ لُقُ و نَ شَيْ ئا ً وَهُمْ يُخْ لَقُ و نَ وَلاَ يَمْلِكُو نَ لِأن فُسِهِمْ ضَ رّا ً وَلاَ نَفْعا ً وَلاَ يَمْلِكُو نَ مَوْتا ً وَلاَ حَيَا ة ً وَلاَ نُشُو‌ر‌اً
Wa Q ā la A l-Ladh ī na Kafarū 'In Hādh ā 'Illā 'Ifkun A r ā hu Wa 'A`ānahu `Alay hi Q aw mun 'Ākh ū na ۖ Faq ad Jā 'ū Ž ulmāan Wa Zūrā an
025-004. و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند: اين [كتاب] جز دروغى كه آن را بربافته [چيزى] نيست، و گروهى ديگر او را بر آن يارى كردهاند، و قطعا [با چنين نسبتى] ظلم و بهتانى به پيش آوردند.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا إِن ْ هَذَ‌ا إِلاَّ إِفْك‌‍ٌ ا رَ ا هُ وَ‌أَعَانَ‍‍هُ عَلَيْ هِ قَ وْ مٌ آخَ رُو نَ ۖ فَقَ د ْ جَا ءُ وا ظُ لْما ً وَ‌زُ‌و‌ر‌اً
Wa Q ālū 'Asāţ ī r u A l-'Awwalī na A m lá `Alay hi Bukra tan Wa 'Aş īlāan
025-005. و گفتند: افسانههاى پيشينيان است كه آنها را براى خود نوشته و صبح و شام بر او املا مىشود.
وَقَ الُو ا أَسَاطِ ي رُ ا لأَوَّلِي نَ ا يْ هِ بُكْرَ ة ً وَأَصِ يلاً
Q ul 'An zalahu A l-Ladh ī Ya`lamu A s-Sir ra Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۚ 'Inn ahu Kā na Gh rā an Ra ĥīmāan
025-006. بگو: آن را كسى نازل ساخته است كه راز نهانها را در آسمانها و زمين مىداند، و هموست كه همواره آمرزنده مهربان است
قُ لْ أَن زَلَهُ ا لَّذِي يَعْلَمُ ا ل سِّر َّ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ غَ فُورا ً رَ حِيماً
Wa Q ālū Mā li Hādh ā A r-Ra sū li Ya'kulu A ţ -Ţ a`ā ma Wa Yam sh ī Fī A l-'Aswā q i ۙ Lawlā 'Un zila 'Ilay hi Malakun Fayakū na Ma`ahu Nadh īr āan
025-007. و گفتند: اين چه پيامبرى است كه غذا مىخورد، و در بازارها راه مىرود، چرا فرشتهاى به سوى او نازل نشده تا همراه وى هشداردهنده باشد،
وَقَ الُوا مَا لِ هَذَ‌ا ا ل رَّ سُو لِ يَأْكُلُ ا ل طَّ عَا مَ وَيَمْشِي فِي ا لأَسْوَا قِ ۙ لَوْلاَ أُن زِلَ إِلَيْ هِ مَلَك‌‍ٌ فَيَكُو نَ مَعَهُ نَذِير اً
'Aw Yulq á 'Ilay hi Kan zun 'Aw Takū nu Lahu Jann atun Ya'kulu Minhā ۚ Wa Q ā la A ž-Ž ālimū na 'In Tattabi`ū na 'Illā Ra julāan Masĥūrā an
025-008. يا گنجى به طرف او افكنده نشده، يا باغى ندارد كه از [بار و بر] آن بخورد. و ستمكاران گفتند: جز مردى افسون شده را دنبال نمىكنيد.
أَ‌وْ يُلْقَ ى إِلَيْ هِ كَن زٌ أَ‌وْ تَكُو نُ لَهُ جَنَّ ةٌ يَأْكُلُ مِ‍‌‍نْ هَا ۚ وَقَ ا لَ ا ل ظَّ الِمُو نَ إِن ْ تَتَّبِعُو نَ إِلاَّ رَ جُلا ً مَسْحُو‌ر‌اً
A n žur Kay fa Đ ara bū Laka A l-'Am th ā la Fađallū Falā Yastaţ ī`ū na Sabīlāan
025-009. بنگر چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدند؛ در نتيجه نمىتوانند راهى بيابند.
ا ن ظُ رْ كَيْ فَ ضَ رَ بُوا لَكَ ا لأَمْثَا لَ فَضَ لُّوا فَلاَ يَسْتَطِ يعُو نَ سَبِيلاً
Tabāra ka A l-Ladh ī 'In Sh ā 'a Ja`ala Laka Kh rā an Min Dh ālika Jann ā tin Taj r ī Min Taĥtihā A l-'Anhā ru Wa Yaj `al Laka Q uş ūrā an
025-010. بزرگ [و خجسته] است كسى كه اگر بخواهد بهتر از اين را براى تو قرار مىدهد. باغهايى كه جويبارها از زير [درختان] آن روان خواهد بود، و براى تو كاخها پديد مىآورد.
تَبَارَ كَ ا لَّذِي إِن ْ شَا ءَ جَعَلَ لَكَ خَ يْرا ً مِن ْ ذَلِكَ جَنّ َا تٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهَا ا لأَنْ هَا رُ وَيَجْ عَلْ لَكَ قُ صُ وراً
Bal Kadh dh abū Bis-Sā`ati ۖ Wa 'A`tad nā Liman Kadh dh aba Bis-Sā`ati Sa`īr āan
025-011. [نه] بلكه [آنها] رستاخيز را دروغ خواندند؛ و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند، آتش سوزان آماده كردهايم.
بَلْ كَذَّبُو‌ا بِا ل سَّاعَةِ ۖ وَأَعْتَد ْنَا لِمَن ْ كَذَّبَ بِا ل سَّاعَةِ سَعِير اً
'Idh ā Ra 'at/hum Min Makā nin Ba`ī din Sami`ū Lahā Tagh n Wa Zafīr āan
025-012. چون [دوزخ] از فاصلهاى دور آنان را ببيند، خشم و خروشى از آن مىشنوند.
إِ‌ذَ‌ا رَ أَتْهُم مِن ْ مَكَا ن ٍ بَعِي دٍ سَمِعُو‌ا لَهَا تَغَ يُّظ ا ً وَزَفِير اً
Wa 'Idh ā 'Ulq ū Minhā Makānāan Đ ayyiq āan Muq arra nī na Da`aw Hunālika Th ubūrā an
025-013. و چون آنان را در تنگنايى از آن به زنجير كشيده بيندازند، آنجاست كه مرگ [خود] را مىخواهند.
وَ‌إِ‌ذَ‌ا أُلْقُ وا مِ‍‌‍نْ هَا مَكَانا ً ضَ يِّق ا ً مُقَ رَّ نِي نَ دَعَوْ‌ا هُنَالِكَ ثُبُو‌ر‌اً
Lā Tad `ū A l-Yaw ma Th ubūrā an Wāĥidāan Wa A d `ū Th ubūrā an Kath īr āan
025-014. امروز يك بار هلاك [خود] را مخواهيد؛ و بسيار هلاك [خود] را بخواهيد.
لاَ تَد ْعُوا ا لْيَوْ مَ ثُبُو‌ر‌ا ً وَ‌احِد‌ا ً وَا د ْعُوا ثُبُو‌ر‌ا ً كَثِير اً
Q ul 'Adh alika Kh y ru n 'Am Jann atu A l-Kh A llatī Wu`ida A l-Muttaq ū na ۚ Kānat Lahum Jazā 'an Wa Maş īr āan
025-015. بگو آيا اين [عقوبت] بهتر است، يا بهشت جاويدان، كه به پرهيزگاران وعده داده شده است، كه پاداش و سرانجام آنان است؟
قُ لْ أَ‌ذَلِكَ خَ يْ رٌ أَمْ جَنَّ ةُ ا لْخُ لْدِ ا لَّتِي وُعِدَ ا لْمُتَّقُ و نَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَا ء ً وَمَصِ ير اً
Lahum Fīhā Mā Yash ā 'ū na Kh ī na ۚ Kā na `Alá Ra bbika Wa`dāan Mas'ūlāan
025-016. جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند؛ پروردگار تو مسؤول [تحقق] اين وعده است.
لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَا ءُو نَ خَ الِدِي نَ ۚ كَا نَ عَلَى رَ بِّكَ وَعْد‌ا ً مَسْئُ ولاً
Wa Yaw ma Yaĥsh uru hum Wa Mā Ya`budū na Min Dū ni A ll ā hi Fayaq ū lu 'A'an tum 'Ađlaltum `Ibādī Hā 'uulā ' 'Am Hum Đ allū A s-Sabī la
025-017. و روزى كه آنان را با آنچه به جاى خدا مىپرستند محشور مىكند، پس مىفرمايد: آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه كشانديد يا خود گمراه شدند؟
وَيَوْ مَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ فَيَقُ و لُ أَأَنْ تُمْ أَضْ لَلْتُمْ عِبَا‌دِي هَا ؤُلاَء أَمْ هُمْ ضَ لُّوا ا ل سَّبِيلَ
Q ālū Sub ĥānaka Mā Kā na Yan bagh ā 'An Nattakh dh a Min Dūnika Min 'Awliyā 'a Wa Lakin Matta`tahum Wa 'Ābā 'ahum Ĥattá Nasū A dh -Dh ikra Wa Kānū Q awmāan Būrā an
025-018. مىگويند: منزهى تو؛ ما را نسزد كه جز تو دوستى براى خود بگيريم. ولى تو آنان و پدرانشان را برخوردار كردى، تا [آنجا كه] ياد [تو] را فراموش كردند، و گروهى هلاك شده، بودند.
قَ الُوا سُبْ حَانَكَ مَا كَا نَ يَنْ بَغِ ي لَنَا أَن ْ نَتَّخِ ذَ مِن ْ دُ‌ونِكَ مِن ْ أَوْلِيَا ءَ وَلَكِن ْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَا ءَهُمْ حَتَّى نَسُو‌ا ا ل ذِّكْرَ وَكَانُو‌ا قَ وْما ً بُو‌ر‌اً
Faq ad Kadh dh abūkum Bimā Taq ūlū na Famā Tastaţ ī`ū na Ş arfāan Wa Lā Naş rā an ۚ Wa Man Yažlim Min kum Nudh iq dh ābāan Kabīr āan
025-019. قطعا [خدايانتان (معبودانتان)] در آنچه مىگفتيد: شما را تكذيب كردند؛ در نتيجه نه مىتوانيد [عذاب را از خود] دفع كنيد، و نه [خود را] يارى نماييد؛ و هر كس از شما شرك ورزد عذابى سهمگين به او مىچشانيم.
فَقَ د ْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُ ولُو نَ فَمَا تَسْتَطِ يعُو نَ صَ رْفا ً وَلاَ نَصْ را ً ۚ وَمَن ْ يَظْ لِمْ مِ‍‌‍نْ كُمْ نُذِقْ هُ عَذَ‌ابا ً كَبِير اً
Wa Mā 'Arsalnā Q ab laka Mina A l-Mursalī na 'Illā 'Inn ahum Laya'kulū na A ţ -Ţ a`ā ma Wa Yam sh ū na Fī A l-'Aswā q i ۗ Wa Ja`alnā Ba`đakum Liba`đin Fitnatan 'Ataş birū na ۗ Wa Kā na Ra bbuka Baş īr āan
025-020. و پيش از تو پيامبران [خود] را نفرستاديم جز اينكه آنان [نيز] غذا مىخوردند، و در بازارها راه مىرفتند. و برخى از شما را براى برخى ديگر [وسيله] آزمايش قرار داديم. آيا شكيبايى مىكنيد؟ و پروردگار تو همواره بيناست.
وَم‍‍ا أَ‌رْسَلْنَا قَ بْ لَكَ مِنَ ا لْمُرْسَلِي نَ إِلاَّ إِنَّ هُمْ لَيَأْكُلُو نَ ا ل طَّ عَا مَ وَيَمْشُو نَ فِي ا لأَسْوَا قِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَ كُمْ لِبَعْض ٍ فِتْنَةً أَتَصْ بِرُو نَ ۗ وَكَا نَ رَ بُّكَ بَصِ ير اً
Wa Q ā la A l-Ladh ī na Lā Yarjū na Liq ā 'anā Lawlā 'Un zila `Alaynā A l-Malā 'ikatu 'Aw Nará Ra bbanā ۗ Laq adi A ī 'An fusihim Wa `Ataw `Utūwāan Kabīr āan
025-021. و كسانى كه به لقاى ما اميد ندارند گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند، يا پروردگارمان را نمىبينيم؟ قطعا در مورد خود تكبر ورزيدند و سخت سركشى كردند.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ لاَ يَرْجُو نَ لِقَ ا ءَنَا لَوْلاَ أُن زِلَ عَلَيْنَا ا لْمَلاَئِكَةُ أَ‌وْ نَرَ ى رَ بَّنَا ۗ لَقَ دِ ا ا فِي أَن فُسِهِمْ وَعَتَوْ‌ا عُتُوّ‌ا ً كَبِير اً
Yaw ma Yara w na A l-Malā 'ikata Lā Bush rá Yawma'idh in Lilmuj r imī na Wa Yaq ūlū na Ĥij rā an Maĥjūrā an
025-022. روزى كه فرشتگان را ببينند، آن روز براى گناهكاران بشارتى نيست؛ و مىگويند: دور و ممنوع [از رحمت خداييد].
يَوْ مَ يَرَ وْ نَ ا لْمَلاَئِكَةَ لاَ بُشْرَ ى يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْ ر ِمِي نَ وَيَقُ ولُو نَ حِجْ را ً مَحْجُو‌ر‌اً
Wa Q adim nā 'Ilá Mā `Amilū Min `Amalin Faja`alnā hu Habā 'an Man th ūrā an
025-023. و به هر گونه كارى كه كردهاند مىپردازيم، و آن را [چون] گردى پراكنده مىسازيم.
وَقَ دِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُو‌ا مِن ْ عَمَل‌‍ٍ فَجَعَلْنَا هُ هَبَا ء ً مَ‍‌‍نْ ثُوراً
'Aş ĥā bu A l-Jann ati Yawma'idh in Kh y ru n Mustaq arrā an Wa 'Aĥsanu Maq īlāan
025-024. آن روز، جايگاه اهل بهشت بهتر و استراحت گاهشان نيكوتر است.
أَصْ حَا بُ ا لْجَنَّ ةِ يَوْمَئِذٍ خَ يْ رٌ مُسْتَقَ رّا ً وَ‌أَحْسَنُ مَقِ يلاً
Wa Yaw ma Tash aq q aq u A s-Samā 'u Bil-Gh ā mi Wa Nuzzila A l-Malā 'ikatu Tan zīlāan
025-025. و روزى كه آسمان با ابرى سپيد از هم مىشكافد و فرشتگان نزول يابند.
وَيَوْ مَ تَشَقَّ قُ ا ل سَّمَا ءُ بِا لْغَ مَا مِ وَنُزِّلَ ا لْمَلاَئِكَةُ تَن زِيلاً
Al-Mulku Yawma'idh in A l-Ĥaq q u Lilrra ĥmani ۚ Wa Kā na Yawmāan `Alá A l-Kāfir ī na `Asīr āan
025-026. آن روز، فرمانروايى بحق از آن [خداى] رحمان است و روزى است كه بر كافران بسى دشوار است.
ا لْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ ا لْحَقُّ لِل رَّ حْمَنِ ۚ وَكَا نَ يَوْماً عَلَى ا لْكَافِر ِي نَ عَسِير اً
Wa Yaw ma Ya`ađđu A ž-Ž ālimu `Alá Yaday hi Yaq ū lu Yā Laytanī A kh dh tu Ma`a A r-Ra sū li Sabīlāan
025-027. و روزى است كه ستمكار دستهاى خود را مىگزد [و] مىگويد: اى كاش با پيامبر راهى برمىگرفتم.
وَيَوْ مَ يَعَضّ ُ ا ل ظَّ الِمُ عَلَى يَدَيْ هِ يَقُ و لُ يَالَيْتَنِي ا خَ ذْتُ مَعَ ا ل رَّ سُو لِ سَبِيلاً
Yā Waylatī Laytanī Lam 'Attakh dh Fulānāan Kh n
025-028. اى واى، كاش فلانى را دوست [خود] نگرفته بودم.
يَا‌وَيْلَتِي لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِ ذْ فُلاَناً خَ لِيلاً
Laq ad 'Ađallanī `Ani A dh -Dh ikr i Ba`da 'Idh Jā 'anī ۗ Wa Kā na A sh -Sh ayţ ā nu Lil'in sā ni Kh dh ūlāan
025-029. او [بود كه] مرا به گمراهى كشانيد، پس از آنكه قرآن به من رسيده بود. و شيطان همواره فروگذارنده انسان است.
لَقَ د ْ أَضَ لَّنِي عَنِ ا ل ذِّكْر ِ بَعْدَ إِ‌ذْ جَا ءَنِي ۗ وَكَا نَ ا ل شَّيْطَ ا نُ لِلإِن سَا نِ خَ ذُولاً
Wa Q ā la A r-Ra sū lu Yā Ra bbi 'Inn a Q awmī A kh dh ū Hādh ā A l-Q ur'ā na Mahjūrā an
025-030. و پيامبر [خدا] گفت: پروردگارا، قوم من اين قرآن را رها كردند.
وَقَ ا لَ ا ل رَّ سُو لُ يَارَ بِّ إِنّ َ قَ وْمِي ا خَ ذُوا هَذَ‌ا ا لْقُ رْآنَ مَهْجُو‌ر‌اً
Wa Kadh alika Ja`alnā Likulli Nabī yin `Adūwāan Mina A l-Muj r imī na ۗ Wa Kafá Bira bbika Hādīāan Wa Naş īr āan
025-031. و اين گونه براى هر پيامبرى، دشمنى از گناهكاران قرار داديم؛ و همين بس كه پروردگارت راهبر و ياور توست.
وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُ‌وّ‌ا ً مِنَ ا لْمُجْ ر ِمِي نَ ۗ وَكَفَى بِرَ بِّكَ هَادِي ا ً وَنَصِ ير اً
Wa Q ā la A l-Ladh ī na Kafarū Lawlā Nuzzila `Alay hi A l-Q ur'ā nu Jum latan Wāĥidatan ۚ Kadh ālika Linuth abbita Bihi Fu'uādaka ۖ Wa Ra ttalnā hu Tartīlāan
025-032. و كسانى كه كافر شدند گفتند: چرا قرآن يكجا بر او نازل نشده است؟ اين گونه [ما آن را به تدريج نازل كرديم] تا قلبت را به وسيله آن استوار گردانيم؛ و آن را به آرامى [بر تو] خوانديم.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْ هِ ا لْقُ رْآنُ جُمْلَة ً وَ‌احِدَة ً ۚ كَذَلِكَ لِنُثَبِّتَ بِ‍‍هِ فُؤَ ادَكَ ۖ وَرَ تَّلْنَا هُ تَرْتِيلاً
Wa Lā Ya'tūnaka Bimath alin 'Illā Ji'nā ka Bil-Ĥaq q i Wa 'Aĥsana Tafsīr āan
025-033. و براى تو مثلى نياوردند، مگر آنكه [ما] حق را با نيكوترين بيان براى تو آورديم.
وَلاَ يَأْتُونَكَ بِمَثَل‌‍ٍ إِلاَّ جِئْنَا كَ بِا لْحَقِّ وَ‌أَحْسَنَ تَفْسِير اً
Al-Ladh ī na Yuĥsh arū na `Alá Wujūhihim 'Ilá Jahann ama 'Ūlā 'ika Sh arru n Makānāan Wa 'Ađallu Sabīlāan
025-034. كسانى كه به رو درافتاده به سوى جهنم رانده مىشوند؛ آنان بدترين جاى و گم ترين راه را دارند.
ا لَّذِي نَ يُحْشَرُو نَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّ مَ أُ وْلَا ئِكَ شَرٌّ مَكَانا ً وَأَضَ لُّ سَبِيلاً
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Wa Ja`alnā Ma`ahu~ 'Akh ā hu Hārū na Wazīr āan
025-035. و به يقين، [ما] به موسى كتاب [آسمانى] عطا كرديم، و برادرش هارون را همراه او دستيار[ش] گردانيديم
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ~ ُ أَخَ ا هُ هَارُو نَ وَزِير اً
Faq ulnā A dh /habā 'Ilá A l-Q aw mi A l-Ladh ī na Kadh dh abū Bi'āyātinā Fadamm arnāhum Tad mīr āan
025-036. پس گفتيم: هر دو به سوى قومى كه نشانههاى ما را به دروغ گرفتند برويد. پس [ما] آنان را به سختى هلاك نموديم.
فَقُ لْنَا ا ا إِلَى ا لْقَ وْ مِ ا لَّذِي نَ كَذَّبُو‌ا بِآيَاتِنَا فَدَمَّ رْنَاهُمْ تَد ْمِير اً
Wa Q aw ma Nūĥin Lamm ā Kadh dh abū A r-Ru sula 'Agh ra q m Wa Ja`alnāhum Lilnn ā si 'Āyatan ۖ Wa 'A`tad nā Lilžžālimī na `Adh ābāan 'Alīmāan
025-037. و قوم نوح را آنگاه كه پيامبران [خدا] را تكذيب كردند، غرقشان ساختيم. و آنان را براى [همه] مردم عبرتى گردانيديم، و براى ستمكاران عذابى پر درد آماده كردهايم.
وَقَ وْ مَ نُو حٍ لَمَّ ا كَذَّبُو‌ا ا ل رُّسُلَ أَغْ رَ قْ نَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنّ َا سِ آيَة ً ۖ وَأَعْتَد ْنَا لِلظَّ الِمِي نَ عَذَ‌اباً أَلِيماً
Wa `Ādāan Wa Th amū da Wa 'Aş ĥā ba A r-Ra ssi Wa Q urūnāan Bay na Dh ālika Kath īr āan
025-038. و [نيز] عاديان، و ثموديان، و اصحاب رس، و نسلهاى بسيارى ميان اين [جماعتها] را [هلاك كرديم].
وَعَا‌د‌ا ً وَثَمُو دَ وَأَصْ حَا بَ ا ل رَّ سِّ وَقُ رُونا ً بَيْ نَ ذَلِكَ كَثِير اً
Wa Kullāan Đ ara b nā Lahu A l-'Am th ā la ۖ Wa Kullāan Tabbarnā Tatbīr āan
025-039. و براى همه آنان مثلها زديم، و همه را زير و زبر كرديم.
وَكُلاّ ً ضَ رَ بْ نَا لَهُ ا لأَمْثَا لَ ۖ وَكُلاّ ً تَبَّرْنَا تَتْبِير اً
Wa Laq ad 'Ataw `Alá A l-Q aryati A llatī 'Um ţ ira t Maţ ara A s-Saw 'i ۚ 'Afalam Yakūnū Yara wnahā ۚ Bal Kānū Lā Yarjū na Nush ūrā an
025-040. و قطعا، بر شهرى كه باران بلا بر آن بارانده شد گذشته اند؛ مگر آن را نديدهاند؟ [چرا] ولى اميد به زنده شدن ندارند.
وَلَقَ د ْ أَتَوْ‌ا عَلَى ا لْقَ رْيَةِ ا لَّتِي أُمْطِ رَ تْ مَطَ رَ ا ل سَّوْ ءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُو‌ا يَرَ وْنَهَا ۚ بَلْ كَانُو‌ا لاَ يَرْجُو نَ نُشُو‌ر‌اً
Wa 'Idh ā R'aw ka 'In Yattakh dh ūnaka 'Illā Huzūan 'Ahadh ā A l-Ladh ī Ba`ath a A ll āhu Ra sūlāan
025-041. و چون تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند؛ [كه] آيا اين همان كسى است كه خدا او را به رسالت فرستاده است؟
وَ‌إِ‌ذَ‌ا رأَوْ كَ إِن ْ يَتَّخِ ذُونَكَ إِلاَّ هُزُو اً أَهَذَ‌ا ا لَّذِي بَعَثَ ا للَّ هُ رَ سُولاً
'In Kā da Layuđillunā `An 'Ālihatinā Lawlā 'An Ş abarnā `Alayhā ۚ Wa Saw fa Ya`lamū na Ĥī na Yara w na A l-`Adh ā ba Man 'Ađallu Sabīlāan
025-042. چيزى نمانده بود كه ما را از خدايانمان اگر بر آن ايستادگى نمىكرديم منحرف كند. و هنگامى كه عذاب را مىبينند، به زودى خواهند دانست چه كسى گمراه تر است.
إِن ْ كَا دَ لَيُضِ لُّنَا عَن ْ آلِهَتِنَا لَوْلاَ أَن ْ صَ بَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْ فَ يَعْلَمُو نَ حِي نَ يَرَ وْ نَ ا لْعَذَا بَ مَن ْ أَضَ لُّ سَبِيلاً
'Ara 'ay ta Mani A kh dh a 'Ilahahu Hawā hu 'Afa'an ta Takū nu `Alay hi Wa Kīlāan
025-043. آيا آن كس كه هواى [نفس] خود را معبود خويش گرفته است ديدى؟ آيا [مىتوانى] ضامن او باشى؟
أَرَ أَيْ تَ مَنِ ا خَ ذَ إِلَهَ‍‍هُ هَوَا هُ أَفَأَنْ تَ تَكُو نُ عَلَيْ هِ وَكِيلاً
'Am Taĥsabu 'Ann a 'Akth ara hum Yasma`ū na 'Aw Ya`q ilū na ۚ 'In Hum 'Illā Kāl'an`ām ۖ Bal Hum 'Ađallu Sabīlāan
025-044. يا گمان دارى كه بيشترشان مىشنوند يا مىانديشند؟ آنان جز مانند ستوران (چهار پايان) نيستند؛ بلكه گمراه ترند.
أَمْ تَحْسَبُ أَنّ َ أَكْثَرَ هُمْ يَسْمَعُو نَ أَ‌وْ يَعْقِ لُو نَ ۚ إِن ْ هُمْ إِلاَّ كَالأَنعَام ۖ بَلْ هُمْ أَضَ لُّ سَبِيلاً
'Alam Tará 'Ilá Ra bbika Kay fa Madda A ž-Ž illa Wa Law Sh ā 'a Laja`alahu Sākināan Th umm a Ja`alnā A sh -Sh am sa `Alay hi Dalīlāan
025-045. آيا نديدهاى كه پروردگارت چگونه سايه را گسترده است؟ و اگر مىخواست آن را ساكن قرار مىداد، آنگاه خورشيد را بر آن دليل گردانيديم.
أَلَمْ تَرَ ى إِلَى رَ بِّكَ كَيْ فَ مَدَّ ا ل ظِّ لَّ وَلَوْ شَا ءَ لَجَعَلَ‍‍هُ سَاكِنا ً ثُمّ َ جَعَلْنَا ا ل شَّمْسَ عَلَيْ هِ دَلِيلاً
Th umm a Q abađnā hu 'Ilaynā Q ab đāan Yasīr āan
025-046. سپس آن [سايه] را اندك اندك به سوى خود بازمىگيريم.
ثُمّ َ قَ بَضْ نَا هُ إِلَيْنَا قَ بْ ض ا ً يَسِير اً
Wa Huwa A l-Ladh ī Ja`ala Lakumu A l-Lay la Libāsāan Wa A n -Naw ma Subātāan Wa Ja`ala A n -Nahā ra Nush ūrā an
025-047. و اوست كسى كه شب را براى شما پوششى قرار داد، و خواب را [مايه] آرامشى، و روز را زمان برخاستن [شما] گردانيد.
وَهُوَ ا لَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ا ل لَّيْ لَ لِبَاسا ً وَا ل نَّ وْ مَ سُبَاتا ً وَجَعَلَ ا ل نَّ هَا رَ نُشُو‌ر‌اً
Wa Huwa A l-Ladh ī 'Arsala A r-R iyā ĥa Bush rā an Bay na Yaday Ra ĥmatihi ۚ Wa 'An zalnā Mina A s-Samā 'i Mā 'an Ţ ahūrā an
025-048. و اوست آن كس كه بادها را نويدى پيشاپيش رحمت خويش [=باران] فرستاد؛ و از آسمان آبى پاك فرود آورديم؛
وَهُوَ ا لَّذِي أَ‌رْسَلَ ا ل رِّيَا حَ بُشْر‌ا ً بَيْ نَ يَدَيْ رَ حْمَتِهِ ۚ وَأَن زَلْنَا مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً طَ هُوراً
Linuĥyiya Bihi Baldatan Maytāan Wa Nusq iyahu Mimm ā Kh q ā 'An`āmāan Wa 'Anāsī ya Kath īr āan
025-049. تا به وسيله آن، سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم؛ و آن را به آنچه خلق كردهايم از دامها و انسانهاى بسيار بنوشانيم.
لِنُحْيِيَ بِ‍‍هِ بَلْدَة ً مَيْتا ً وَنُسْقِ يَهُ مِمَّ ا خَ لَقْ نَا أَ‌نْ عَاما ً وَ‌أَنَاسِيَّ كَثِير اً
Wa Laq ad Ş arra fnā hu Baynahum Liyadh dh akkarū Fa'abá 'Akth aru A n -Nā si 'Illā Kufūrā an
025-050. و قطعا آن [پند] را ميان آنان گوناگون ساختيم تا توجه پيدا كنند، و[لى ] بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند.
وَلَقَ د ْ صَ رَّ فْنَا هُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُ‌و‌ا فَأَبَ‍‍ى أَكْثَرُ ا ل نّ َا سِ إِلاَّ كُفُو‌ر‌اً
Wa Law Sh i'nā Laba`ath nā Fī Kulli Q aryatin Nadh īr āan
025-051. و اگر مىخواستيم، قطعا در هر شهرى هشداردهندهاى برمىانگيختيم.
وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَ رْيَةٍ نَذِير اً
Falā Tuţ i`i A l-Kāfir ī na Wa Jāhid /hum Bihi Jihādāan Kabīr āan
025-052. پس از كافران اطاعت مكن، و با [الهام گرفتن از] قرآن، با آنان به جهادى بزرگ بپرداز.
فَلاَ تُطِ عِ ا لْكَافِر ِي نَ وَجَاهِد ْهُمْ بِ‍‍هِ جِهَا‌د‌ا ً كَبِير اً
Wa Huwa A l-Ladh ī Mara ja A l-Baĥra y ni Hādh ā `Adh bun Fur ā tun Wa Hadh ā Milĥun 'Ujā jun Wa Ja`ala Baynahumā Barzakh n Wa Ĥij rā an Maĥjūrā an
025-053. و اوست كسى كه دو دريا را موج زنان به سوى هم روان كرد؛ اين يكى شيرين [و] گوارا، و آن يكى شور [و] تلخ است، و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد.
وَهُوَ ا لَّذِي مَرَ جَ ا لْبَحْرَ يْ نِ هَذَ‌ا عَذْب‌‍ٌ فُرَ ا تٌ وَهَذَ‌ا مِلْحٌ أُجَا جٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخ ا ً وَحِجْ را ً مَحْجُو‌ر‌اً
Wa Huwa A l-Ladh ī Kh q a Mina A l-Mā 'i Bash arā an Faja`alahu Nasabāan Wa Ş ihrā an ۗ Wa Kā na Ra bbuka Q adīr āan
025-054. و اوست كسى كه از آب، بشرى آفريد؛ و او را [داراى خويشاوندى] نسبى و دامادى قرار داد. و پروردگار تو همواره تواناست.
وَهُوَ ا لَّذِي خَ لَقَ مِنَ ا لْمَا ءِ بَشَر‌ا ً فَجَعَلَ‍‍هُ نَسَبا ً وَصِ هْرا ً ۗ وَكَا نَ رَ بُّكَ قَ دِير اً
Wa Ya`budū na Min Dū ni A ll ā hi Mā Lā Yan fa`uhum Wa Lā Yađurru hum ۗ Wa Kā na A l-Kāfir u `Alá Ra bbihi Ž ahīr āan
025-055. و غير از خدا چيزى را مىپرستند كه نه سودشان مىدهد و نه زيانشان مىرساند. و كافر همواره در برابر پروردگار خود همپشت [شيطان] است.
وَيَعْبُدُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مَا لاَ يَن فَعُهُمْ وَلاَ يَضُ رُّهُمْ ۗ وَكَا نَ ا لْكَافِر ُ عَلَى رَ بِّهِ ظَ هِير اً
Wa Mā 'Arsalnā ka 'Illā Mubash sh ir āan Wa Nadh īr āan
025-056. و تو را جز بشارتگر و بيم دهنده نفرستاديم.
وَمَا أَ‌رْسَلْنَا كَ إِلاَّ مُبَشِّر ا ً وَنَذِير اً
Q ul Mā 'As'alukum `Alay hi Min 'Aj r in 'Illā Man Sh ā 'a 'An Yattakh dh a 'Ilá Ra bbihi Sabīlāan
025-057. بگو بر اين [رسالت،] اجرى از شما طلب نمىكنم؛ جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.
قُ لْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْ هِ مِن ْ أَجْ رٍ إِلاَّ مَن ْ شَا ءَ أَن ْ يَتَّخِ ذَ إِلَى رَ بِّهِ سَبِيلاً
Wa Tawakkal `Alá A l-Ĥay yi A l-Ladh ī Lā Yamū tu Wa Sabbiĥ Biĥam dihi ۚ Wa Kafá Bihi Bidh unū bi `Ibādihi Kh r āan
025-058. و بر آن زنده كه نمىميرد توكل كن؛ و به ستايش او تسبيح گوى؛ و همين بس كه او به گناهان بندگانش آگاه است.
وَتَوَكَّلْ عَلَى ا لْحَيِّ ا لَّذِي لاَ يَمُو تُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَى بِ‍‍هِ بِذُنُو بِ عِبَا‌دِهِ خَ بِير اً
Al-Ladh ī Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Wa Mā Baynahumā Fī Sittati 'Ayyā min Th umm a A A l-`Arsh i ۚ A r-Ra ĥmā nu Fās'al Bihi Kh r āan
025-059. همان كسى كه آسمانها و زمين، و آنچه را كه ميان آن دو است در شش روز (مرحله) آفريد. آنگاه بر عرش استيلا يافت (پرداخت، قرار گرفت). رحمتگر عام [اوست]. در باره وى از خبرهاى بپرس [كه مىداند].
ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّا مٍ ثُمّ َ ا ا لْعَرْشِ ۚ ا ل رَّ حْمَنُ فَاسْأَلْ بِ‍‍هِ خَ بِير اً
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum A sjudū Lilrra ĥmani Q ālū Wa Mā A r-Ra ĥmā nu 'Anasjudu Limā Ta'muru nā Wa Zādahum Nufūrā an
025-060. و چون به آنان گفته شود [خداى] رحمان را سجده كنيد مىگويند: رحمان چيست؟ آيا براى چيزى كه ما را [بدان] فرمان مىدهى سجده كنيم؟ و بر رميدنشان مىافزايد.
وَ‌إِ‌ذَ‌ا قِ ي لَ لَهُمْ ا سْجُدُوا لِل رَّ حْمَنِ قَ الُوا وَمَا ا ل رَّ حْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَ‌زَ‌ا‌دَهُمْ نُفُو‌ر‌اً
Tabāra ka A l-Ladh ī Ja`ala Fī A s-Samā 'i Burūjāan Wa Ja`ala Fīhā Sir ājāan Wa Q amarā an Munīr āan
025-061. [فرخنده و] بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برجهايى نهاد، و در آن، چراغ و ماهى نوربخش قرار داد.
تَبَارَ كَ ا لَّذِي جَعَلَ فِي ا ل سَّمَا ءِ بُرُ‌وجا ً وَجَعَلَ فِيهَا سِرَ اجا ً وَقَ مَرا ً مُنِير اً
Wa Huwa A l-Ladh ī Ja`ala A l-Lay la Wa A n -Nahā ra Kh n Liman 'Ar ā da 'An Yadh dh akkara 'Aw 'Ar ā da Sh ukūrā an
025-062. و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد سپاسگزارى نمايد، شب و روز را جانشين يكديگر گردانيد.
وَهُوَ ا لَّذِي جَعَلَ ا ل لَّيْ لَ وَا ل نَّ هَا رَ خِ لْفَة ً لِمَن ْ أَرَ ا دَ أَن ْ يَذَّكَّ‍رَ أَ‌وْ أَرَ ا دَ شُكُو‌ر‌اً
Wa `Ibā du A r-Ra ĥmā ni A l-Ladh ī na Yam sh ū na `Alá A l-'Arđi Hawnāan Wa 'Idh ā Kh ţ abahumu A l-Jāhilū na Q ālū Salāmāan
025-063. و بندگان خداى رحمان كسانىاند كه روى زمين به نرمى گام برمىدارند؛ و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مىدهند.
وَعِبَا دُ ا ل رَّ حْمَنِ ا لَّذِي نَ يَمْشُو نَ عَلَى ا لأَرْضِ هَوْنا ً وَ‌إِ‌ذَ‌ا خَ اطَ بَهُمُ ا لْجَاهِلُو نَ قَ الُوا سَلاَماً
Wa A l-Ladh ī na Yabītū na Lira bbihim Sujjadāan Wa Q iyāmāan
025-064. و آنانند كه در حال سجده يا ايستاده، شب را به روز مىآورند.
وَالَّذِي نَ يَبِيتُو نَ لِرَ بِّهِمْ سُجَّد‌ا ً وَقِ يَاماً
Wa A l-Ladh ī na Yaq ūlū na Ra bbanā A ş r if `Ann ā `Adh ā ba Jahann ama ۖ 'Inn a `Adh ābahā Kā na Gh rā māan
025-065. و كسانىاند كه مىگويند: پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دايمى است.
وَالَّذِي نَ يَقُ ولُو نَ رَ بَّنَا ا صْ ر ِفْ عَنَّ ا عَذَا بَ جَهَنَّ مَ ۖ إِنّ َ عَذَ‌ابَهَا كَا نَ غَ رَ اماً
'Inn ahā Sā 'at Mustaq arrā an Wa Muq āmāan
025-066. و در حقيقت آن بد قرارگاه و جايگاهى است.
إِنَّ هَا سَا ءَتْ مُسْتَقَ رّا ً وَمُقَ اماً
Wa A l-Ladh ī na 'Idh ā 'An faq ū Lam Yusr ifū Wa Lam Yaq ā na Bay na Dh ālika Q awāmāan
025-067. و كسانىاند كه چون انفاق كنند نه ولخرجى مىكنند و نه تنگ مىگيرند، و ميان اين دو [روش] حد وسط را برمىگزينند.
وَالَّذِي نَ إِ‌ذَ‌ا أَن فَقُ وا لَمْ يُسْر ِفُوا وَلَمْ يَقْ تُرُوا وَكَا نَ بَيْ نَ ذَلِكَ قَ وَاماً
Wa A l-Ladh ī na Lā Yad `ū na Ma`a A ll āhi 'Ilahāan 'Ākh ra Wa Lā Yaq ū na A n -Nafsa A llatī Ĥarra ma A ll āhu 'Illā Bil-Ĥaq q i Wa Lā Yaznū na ۚ Wa Man Yaf`al Dh ālika Yalq a 'Ath āmāan
025-068. و كسانىاند كه با خدا معبودى ديگر نمىخوانند، و كسى را كه خدا [خونش را] حرام كرده است، جز به حق نمىكشند، و زنا نمىكنند؛ و هر كس اينها را انجام دهد سزايش را دريافت خواهد كرد.
وَالَّذِي نَ لاَ يَد ْعُو نَ مَعَ ا للَّ هِ إِلَها ً آخَ رَ وَلاَ يَقْ تُلُو نَ ا ل نَّ فْسَ ا لَّتِي حَرَّ مَ ا للَّ هُ إِلاَّ بِا لْحَقِّ وَلاَ يَزْنُو نَ ۚ وَمَن ْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْ‍‍قَ أَثَاماً
Yuđā`af Lahu A l-`Adh ā bu Yaw ma A l-Q iyāmati Wa Yakh d Fī hi Muhānāan
025-069. براى او در روز قيامت عذاب دو چندان مىشود؛ و پيوسته در آن خوار مىماند.
يُضَ اعَفْ لَهُ ا لْعَذَا بُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ وَيَخْ لُد ْ فِي هِ مُهَاناً
'Illā Man Tā ba Wa 'Āmana Wa `Amila `Amalāan Ş āliĥāan Fa'ūlā 'ika Yubaddilu A ll āhu Sayyi'ātihim Ĥasanā tin ۗ Wa Kā na A ll āhu Gh rā an Ra ĥīmāan
025-070. مگر كسى كه توبه كند، و ايمان آورد، و كار شايسته كند. پس خداوند بديهايشان را به نيكيها تبديل مىكند. و خدا همواره آمرزنده مهربان است.
إِلاَّ مَن ْ تَا بَ وَ‌آمَنَ وَعَمِلَ عَمَلا ً صَ الِحا ً فَأُ وْلَا ئِكَ يُبَدِّلُ ا للَّ هُ سَيِّئَ اتِهِمْ حَسَنَا تٍ ۗ وَكَا نَ ا للَّ هُ غَ فُورا ً رَ حِيماً
Wa Man Tā ba Wa `Amila Ş āliĥāan Fa'inn ahu Yatū bu 'Ilá A ll āhi Matābāan
025-071. و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد، در حقيقت به سوى خدا بازمىگردد.
وَمَن ْ تَا بَ وَعَمِلَ صَ الِحا ً فَإِنَّ هُ يَتُو بُ إِلَى ا للَّ هِ مَتَاباً
Wa A l-Ladh ī na Lā Yash /hadū na A z-Zū ra Wa 'Idh ā Marrū Bil-Lagh r āmāan
025-072. و كسانىاند كه گواهى دروغ نمىدهند، و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مىگذرند.
وَالَّذِي نَ لاَ يَشْهَدُو نَ ا ل زُّو رَ وَ‌إِ‌ذَ‌ا مَرُّ‌و‌ا بِا ل لَّغْ وِ مَرُّ‌و‌ا كِرَ اماً
Wa A l-Ladh ī na 'Idh ā Dh ukkirū Bi'āyā ti Ra bbihim Lam Yakh r rū `Alayhā Ş umm āan Wa `Um yānāan
025-073. و كسانىاند كه چون به آيات پروردگارشان تذكر داده شوند، كر و كور روى آن نمىافتند.
وَالَّذِي نَ إِ‌ذَ‌ا ذُكِّرُ‌و‌ا بِآيَا تِ رَ بِّهِمْ لَمْ يَخِ ر ُّوا عَلَيْهَا صُ مّ ا ً وَعُمْيَاناً
Wa A l-Ladh ī na Yaq ūlū na Ra bbanā Hab Lanā Min 'Azwājinā Wa Dh urr īyātinā Q urra ta 'A`yunin Wa A j `alnā Lilmuttaq ī na 'Imāmāan
025-074. و كسانىاند كه مىگويند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده كه مايه روشنى چشمان [ما] باشد؛ و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان.
وَالَّذِي نَ يَقُ ولُو نَ رَ بَّنَا هَب ْ لَنَا مِن ْ أَ‌زْ‌وَ‌اجِنَا وَ‌ذُ‌رِّيَّاتِنَا قُ رَّ ةَ أَعْيُنٍ وَا جْ عَلْنَا لِلْمُتَّقِ ي نَ إِمَاماً
'Ūlā 'ika Yuj zaw na A l-Gh Ş abarū Wa Yulaq q aw na Fīhā Taĥīyatan Wa Salāmāan
025-075. اينانند كه به پاس آنكه صبر كردند، غرفه[هاى بهشت را] پاداش خواهند يافت؛ و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد.
أُ وْلَا ئِكَ يُجْ زَوْ نَ ا لْغُ رْفَةَ بِمَا صَ بَرُوا وَيُلَقَّ وْ نَ فِيهَا تَحِيَّة ً وَسَلاَماً
Kh ī na Fīhā ۚ Ĥasunat Mustaq arrā an Wa Muq āmāan
025-076. در آنجا جاودانه خواهند ماند. چه خوش قرارگاه و مقامى.
خَ الِدِي نَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَ رّا ً وَمُقَ اماً
Q ul Mā Ya`ba'u Bikum Ra bbī Lawlā Du`ā 'uukum ۖ Faq ad Kadh dh ab tum Fasaw fa Yakū nu Lizāmāan
025-077. بگو: اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمىكند. در حقيقت شما به تكذيب پرداختهايد و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد.
قُ لْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَ بِّي لَوْلاَ دُعَا ؤُكُمْ ۖ فَقَ د ْ كَذَّبْ تُمْ فَسَوْ فَ يَكُو نُ لِزَ‌اماً
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
