Yawma Tarawnahā Tadh/halu Kullu Murđi`atin `Ammā 'Arđa`at Wa Tađa`u Kullu Dhāti Ĥamlin Ĥamlahā Wa Tará An-Nāsa Sukārá Wa Mā Hum Bisukārá Wa Lakinna `Adhāba Allāhi Shadīdun
022-002. روزى كه آن را ببينيد، هر شيردهندهاى، آن را كه شير مىدهد [از ترس] فرو مىگذارد، و هر آبستنى بار خود را فرو مىنهد، و مردم را مست مىبينى، و حال آنكه مست نيستند، ولى عذاب خدا شديد است.
Yā 'Ayyuhā An-Nāsu 'In Kuntum Fī Raybin Mina Al-Ba`thi Fa'innā Khalaqnākum Min TurābinThumma Min NuţfatinThumma Min `AlaqatinThumma Min Muđghatin Mukhallaqatin Wa Ghayri Mukhallaqatin Linubayyina Lakum ۚ Wa Nuqirru Fī Al-'Arĥāmi Mā Nashā'u 'Ilá 'Ajalin MusammanThumma NukhrijukumŢiflāanThumma Litablughū 'Ashuddakum ۖ Wa Minkum Man Yutawaffá Wa Minkum Man Yuraddu 'Ilá 'Ardhali Al-`Umuri Likaylā Ya`lama Min Ba`di `IlminShay'āan ۚ Wa Tará Al-'Arđa Hāmidatan Fa'idhā 'Anzalnā `Alayhā Al-Mā'a Ahtazzat Wa Rabat Wa 'Anbatat Min Kulli Zawjin Bahījin
022-005. اى مردم، اگر در باره برانگيخته شدن در شكيد، پس [بدانيد] كه ما شما را، از خاك آفريدهايم، سپس از نطفه، سپس از علقه، آنگاه از مضغه، داراى خلقت كامل و [احيانا] خلقت ناقص، تا [قدرت خود را] بر شما روشن گردانيم. و آنچه را اراده مىكنيم، تا مدتى معين در رحمها قرار مىدهيم. آنگاه شما را [به صورت] كودك برون مىآوريم، سپس [حيات شما را ادامه مىدهيم] تا به حد رشدتان برسيد، و برخى از شما [زودرس] مىميرد؛ و برخى از شما به غايت پيرى مىرسد، به گونهاى كه پس از دانستن [بسى چيزها] چيزى نمىداند. و زمين را خشكيده مىبينى؛ و[لى] چون آب بر آن فرود آوريم، به جنبش درمىآيد و نمو مىكند، و از هر نوع [رستنيهاى] نيكو مىروياند.
Wa Mina An-Nāsi Man Ya`budu Allāha `Alá Ĥarfin ۖ Fa'in 'Aşābahu Khayrun Aţma'anna Bihi ۖ Wa 'In 'Aşābat/hu Fitnatun Anqalaba `Alá Wajhihi Khasira Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirata Dhālika ۚ Huwa Al-Khusrānu Al-Mubīnu
022-011. و از ميان مردم كسى است كه خدا را فقط بر يك حال [و بدون عمل] مىپرستد. پس اگر خيرى به او برسد بدان اطمينان يابد، و چون بلايى بدو رسد، روى برتابد. در دنيا و آخرت زيان ديده است. اين است همان زيان آشكار.
'Inna Allāha Yudkhilu Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru ۚ 'Inna Allāha Yaf`alu Mā Yurīdu
022-014. بىگمان، خدا كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، به باغهايى درمىآورد كه از زير [درختان] آن رودبارها روان است. خدا هر چه بخواهد انجام مىدهد.
Man Kāna Yažunnu 'An Lan Yanşurahu Allāhu Fī Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati Falyamdud Bisababin 'Ilá As-Samā'i Thumma Liyaqţa` Falyanžur Hal Yudh/hibanna Kayduhu Mā Yaghīžu
022-015. هر كه مىپندارد كه خدا او را در دنيا و آخرت هرگز يارى نخواهد كرد [بگو:] 1 تا طنابى به سوى سقف كشد [و خود را حلق آويز كند] سپس [آن را] ببرد، آنگاه بنگرد كه آيا نيرنگش چيزى را كه مايه خشم او شده از ميان خواهد برد؟
'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Al-Ladhīna Hādū Wa Aş-Şābi'īna Wa An-Naşārá Wa Al-Majūsa Wa Al-Ladhīna 'Ashrakū 'Inna Allāha Yafşilu Baynahum Yawma Al-Qiyāmati ۚ 'Inna Allāha `Alá Kulli Shay'inShahīdun
022-017. كسانى كه ايمان آوردند، و كسانى كه يهودى شدند، و صابئىها، و مسيحيان، و زرتشتيان، و كسانى كه شرك ورزيدند؛ البته خدا روز قيامت ميانشان داورى خواهد كرد؛ زيرا خدا بر هر چيزى گواه است.
'Alam Tará 'Anna Allāha Yasjudu Lahu Man Fī As-Samāwāti Wa Man Fī Al-'Arđi Wa Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru Wa An-Nujūmu Wa Al-Jibālu Wa Ash-Shajaru Wa Ad-Dawābbu Wa Kathīrun Mina An-Nāsi ۖ Wa Kathīrun Ĥaqqa `Alayhi Al-`Adhābu ۗ Wa Man Yuhini Allāhu Famā Lahu Min Mukrimin ۚ 'Inna Allāha Yaf`alu Mā Yashā'u
022-018. آيا ندانستى كه خداست كه هر كس در آسمانها، و هر كس در زمين است، و خورشيد و ماه، و [تمام] ستارگان، و كوهها، و درختان، و جنبندگان، و بسيارى از مردم براى او سجده مىكنند. و بسيارىاند كه عذاب بر آنان واجب شده است. و هر كه راخدا خوار كند، او را گرامىدارندهاى نيست؛ چرا كه خدا هر چه بخواهد انجام مىدهد.
Hadhāni Khaşmāni Akhtaşamū Fī Rabbihim ۖ Fa-Al-Ladhīna Kafarū Quţţi`at LahumThiyābun Min Nārin Yuşabbu Min Fawqi Ru'ūsihimu Al-Ĥamīmu
022-019. اين دو [گروه] دشمنان يكديگرند كه در باره پروردگارشان با هم ستيزه مىكنند. و كسانى كه كفر ورزيدند، جامههايى از آتش برايشان بريده شده است؛ [و] از بالاى سرشان آب جوشان ريخته مىشود.
'Inna Allāha Yudkhilu Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Yuĥallawna Fīhā Min 'Asāwira MinDhahabin Wa Lu'ulu'uāan ۖ Wa Libāsuhum Fīhā Ĥarīrun
022-023. خدا كسانى را كه ايمان آورده، و كارهاى شايسته كردهاند، در باغهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درمىآورد. در آنجا با دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته مىشوند، و لباسشان در آنجا از پرنيان (حرير) است.
'Inna Al-Ladhīna Kafarū Wa Yaşuddūna `An Sabīli Allāhi Wa Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Al-Ladhī Ja`alnāhu Lilnnāsi Sawā'an Al-`Ākifu Fīhi Wa Al-Bādi ۚ Wa Man Yurid Fīhi Bi'ilĥādin Bižulmin Nudhiqhu Min `Adhābin 'Alīmin
022-025. بىگمان كسانى كه كافر شدند، و از راه خدا و مسجدالحرام كه آن را براى مردم، اعم از مقيم در آنجا و باديهنشين يكسان قرار دادهايم جلو گيرى مىكنند؛ و [نيز] هر كه بخواهد در آنجا به ستم [از حق] منحرف شود؛ او را از عذابى دردناك مىچشانيم.
Wa 'Idh Bawwa'nā Li'ibrāhīma Makāna Al-Bayti 'An Lā Tushrik Bī Shay'āan Wa Ţahhir Baytiya Lilţţā'ifīna Wa Al-Qā'imīna Wa Ar-Rukka`i As-Sujūdi
022-026. و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [بدو گفتيم:] چيزى را با من شريك مگردان، و خانهام را براى طواف كنندگان، و قيام كنندگان، و ركوع كنندگان [و] سجده كنندگان پاكيزه دار.
Liyash/hadū Manāfi`a Lahum Wa Yadhkurū Asma Allāhi Fī 'Ayyāmin Ma`lūmātin `Alá Mā Razaqahum Min Bahīmati Al-'An`ām ۖ Fakulū Minhā Wa 'Aţ`imū Al-Bā'isa Al-Faqīra
022-028. تا شاهد منافع خويش باشند؛ و نام خدا را در روزهاى معلومى بر دامهاى زبانبستهاى كه روزى آنان كرده است ببرند، پس از آنها بخوريد و به درمانده مستمند بخورانيد.
Dhālika Wa Man Yu`ažžim Ĥurumāti Allāhi Fahuwa Khayrun Lahu `Inda Rabbihi ۗ Wa 'Uĥillat Lakumu Al-'An`ām 'Illā Mā Yutlá `Alaykum ۖ Fājtanibū Ar-Rijsa Mina Al-'Awthāni Wa Ajtanibū Qawla Az-Zūri
022-030. اين است [آنچه مقرر شده] و هر كس مقررات خدا را بزرگ دارد، آن براى او نزد پروردگارش بهتر است. و براى شما دامها حلال شده است، مگر آنچه بر شما خوانده مىشود. پس از پليدى بتها دورى كنيد، و از گفتار باطل اجتناب ورزيد.
Ĥunafā'a Lillāh Ghayra Mushrikīna Bihi ۚ Wa Man Yushrik Billāhi Faka'annamā Kharra Mina As-Samā'i Fatakhţafuhu Aţ-Ţayru 'Aw Tahwī Bihi Ar-Rīĥu Fī Makānin Saĥīqin
022-031. در حالى كه گروندگان خالص به خدا باشيد؛ نه شريك گيرندگان [براى] او. و هر كس به خدا شرك ورزد، چنان است كه گويى از آسمان فرو افتاده و مرغان [شكارى] او را ربودهاند؛ يا باد او را به جايى دور افكنده است.
Wa Likulli 'Ummatin Ja`alnā Mansakāan Liyadhkurū Asma Allāhi `Alá Mā Razaqahum Min Bahīmati Al-'An`āmi ۗ Fa'ilahukum 'Ilahun Wāĥidun Falahu~ 'Aslimū ۗ Wa Bashshiri Al-Mukhbitīna
022-034. و براى هر امتىمناسكى (راخ و رسمی) قرار داديم؛ تا نام خدا را بر دامهاى زبان بستهاى كه روزى آنها گردانيده ياد كنند. پس [بدانيد كه] خداى شما، خدايى يگانه است. پس به [فرمان] او گردن نهيد. و فروتنان را بشارت ده.
Al-Ladhīna 'Idhā Dhukira Allāhu Wajilat Qulūbuhum Wa Aş-Şābirīna `Alá Mā 'Aşābahum Wa Al-Muqīmī Aş-Şalāati Wa Mimmā Razaqnāhum Yunfiqūna
022-035. همانان كه چون [نام] خدا ياد شود دلهايشان خشيت يابد (بيمناک ميشود)؛ و [آنان كه] بر هر چه برسرشان آيد صبر پيشهگانند، و برپا دارندگان نمازند، و از آنچه روزيشان دادهايم انفاق مىكنند.
022-036. و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم. در آنها براى شما خير است؛ پس نام خدا را بر آنها در حالى كه برپاى ايستادهاند ببريد، و چون به پهلو درغلتيدند از آنها بخوريد، و به تنگدست [سائل] و به بينوا[ى غير سائل] بخورانيد. اين گونه آنها را براى شما رام كرديم؛ اميد كه شكرگزار باشيد.
Lan Yanāla Allāha Luĥūmuhā Wa Lā Dimā'uuhā Wa Lakin Yanāluhu At-Taqwá Minkum ۚ Kadhālika Sakhkharahā Lakum Litukabbirū Allaha `Alá Mā Hadākum ۗ Wa Bashshiri Al-Muĥsinīna
022-037. هرگز [نه] گوشتهاى آنها و نه خونهايشان به خدا نخواهد رسيد، ولى [اين] تقواى شماست كه به او مىرسد. اين گونه [خداوند] آنها را براى شما رام كرد، تا خدا را به پاس آنكه شما را هدايت نموده، به بزرگى ياد كنيد؛ و نيكوكاران را مژده ده.
Al-Ladhīna 'Ukhrijū Min Diyārihim Bighayri Ĥaqqin 'Illā 'An Yaqūlū Rabbunā Al-Lahu ۗ Wa Lawlā Daf`u Allāhi An-Nāsa Ba`đahum Biba`đin Lahuddimat Şawāmi`u Wa Biya`un Wa Şalawātun Wa Masājidu Yudhkaru Fīhā Asmu Allāhi Kathīrāan ۗ Wa Layanşuranna Allāhu Man Yanşuruhu~ ۗ 'Inna Allāha Laqawīyun `Azīzun
022-040. همان كسانى كه بناحق از خانههايشان بيرون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز اينكه مىگفتند: پروردگار ما خداست. و اگر خدا بعضى از مردم را با بعض ديگر دفع نمىكرد، صومعهها و كليساها و كنيسهها و مساجدى كه نام خدا در آنها بسيار برده مىشود سخت ويران مىشد. و قطعا خدا، به كسى كه [دين] او را يارى مىكند، يارى مىدهد؛ چرا كه خدا سخت نيرومند شكست ناپذير است.
Al-Ladhīna 'In Makkannāhum Fī Al-'Arđi 'Aqāmū Aş-Şalāata Wa 'Ātaw Az-Zakāata Wa 'Amarū Bil-Ma`rūfi Wa Nahaw `Ani Al-Munkari ۗ Wa Lillāh `Āqibatu Al-'Umūri
022-041. همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم، نماز برپا مىدارند، و زكات مىدهند، و به كارهاى پسنديده وامىدارند، و از كارهاى ناپسند باز مىدارند؛ و فرجام همه كارها از آن خداست.
022-046. آيا در زمين گردش نكردهاند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند، يا گوشهايى كه با آن بشنوند؟ در حقيقت چشمها كور نيست، ليكن دلهايى كه در سينههاست كور است.
Wa Yasta`jilūnaka Bil-`Adhābi Wa Lan Yukhlifa Allāhu Wa`dahu ۚ Wa 'Inna Yawmāan `Inda Rabbika Ka'alfi Sanatin Mimmā Ta`uddūna
022-047. و از تو با شتاب تقاضاى عذاب مىكنند، با آنكه هرگز خدا وعدهاش را خلاف نمى كند؛ و در حقيقت، يك روز نزد پروردگارت، مانند هزار سال است از آنچه مىشمريد. 3
Wa Mā 'Arsalnā MinQablika MinRasūlin Wa Lā Nabīyin 'Illā 'Idhā Tamanná 'Alqá Ash-Shayţānu Fī 'Umnīyatihi Fayansakhu Allāhu Mā Yulqī Ash-Shayţānu Thumma Yuĥkimu Allāhu 'Āyātihi Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun
022-052. و پيش از تو [نيز] هيچ رسول و پيامبرى را نفرستاديم، جز اينكه هر گاه چيزى تلاوت مىنمود، شيطان در تلاوتش القاى [شبهه] مىكرد (وسوسه ميکرد). پس خدا آنچه را شيطان القا مىكرد (وسوسه ميکرد) محو مىگردانيد، سپس خدا، آيات خود را استوار مىساخت؛ و خدا داناى حكيم است.
Liyaj`ala Mā Yulqī Ash-Shayţānu Fitnatan Lilladhīna Fī Qulūbihim Marađun Wa Al-Qāsiyati Qulūbuhum ۗ Wa 'Inna Až-Žālimīna Lafī Shiqāqin Ba`īdin
022-053. تا آنچه را كه شيطان القا (وسوسه) مىكند، براى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است، و [نيز] براى سنگدلان آزمايشى گرداند؛ و ستمگران در ستيزهاى بس دور و درازند.
022-054. و تا آنان كه دانش يافتهاند بدانند كه: اين [قرآن] حق است؛ [و] از جانب پروردگار توست؛ و بدان ايمان آورند؛ و دلهايشان براى او خاضع گردد. و به راستى خداوند كسانى را كه ايمان آوردهاند، به سوى راهى راست راهبر است.
022-056. در آن روز پادشاهى از آن خداست. ميان آنان داورى مىكند؛ و [در نتيجه] كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، در باغهاى پرناز و نعمت خواهند بود.
022-058. و آنان كه در راه خدا مهاجرت كردهاند، و آنگاه كشته شده يا مردهاند؛ قطعا خداوند به آنان رزقى نيكو مىبخشد. و راستى اين خداست كه بهترين روزىدهندگان است.
Dhālika Wa Man `Āqaba Bimithli Mā `Ūqiba Bihi Thumma Bughiya `Alayhi Layanşurannahu Allāhu ۗ 'Inna Allāha La`afūwun Ghafūrun
022-060. آرى چنين است؛ و هر كس نظير آنچه بر او عقوبت (آزار) رفته است دست به عقوبت زند؛ سپس مورد ستم قرار گيرد؛ قطعا خدا او را يارى خواهد كرد. چرا كه خدا بخشايشگر و آمرزنده است.
022-065. آيا نديدهاى كه خدا آنچه را در زمين است به نفع شما رام گردانيد، و كشتيها در دريا به فرمان او روانند، و آسمان را نگاه مىدارد تا [مبادا] بر زمين فرو افتد، مگر به اذن خودش [باشد]. در حقيقت، خداوند نسبت به مردم سخت رئوف و مهربان است.
022-067. براى هر امتىمناسكى (آداب و رسومی) قرار داديم كه آنها بدان عمل مىكنند، پس نبايد در اين امر با تو به ستيزه برخيزند. به راه پروردگارت دعوت كن؛ زيرا تو بر راهى راست قرار دارى.
022-072. و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده مىشود، در چهره كسانى كه كفر ورزيدهاند [اثر] انكار را تشخيص مىدهى. چيزى نمانده كه بر كسانى كه آيات ما را برايشان تلاوت مىكنند حمله ور شوند. بگو: آيا شما را به بدتر از اين خبر دهم؟ [همان] آتش است كه خدا آن را به كسانى كه كفر ورزيدهاند وعده داده؛ و چه بد سرانجامى است.
Yā 'Ayyuhā An-Nāsu Đuriba Mathalun Fāstami`ū Lahu~ ۚ 'Inna Al-Ladhīna Tad`ūna Min Dūni Allāhi Lan Yakhluqū Dhubābāan Wa Lawi Ajtama`ū Lahu ۖ Wa 'In Yaslubhumu Adh-Dhubābu Shay'āan Lā Yastanqidhūhu Minhu ۚ Đa`ufa Aţ-Ţālibu Wa Al-Maţlūbu
022-073. اى مردم مثلى زده شد پس بدان گوش فرا دهيد: كسانى را كه جز خدا مىخوانيد، هرگز [حتى] مگسى نمىآفرينند؛ هر چند براى [آفريدن] آن اجتماع كنند؛ و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد، نمىتوانند آن را بازپس گيرند؛ طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.
Wa Jāhidū Fī Al-Lahi Ĥaqqa Jihādihi ۚ Huwa Ajtabākum Wa Mā Ja`ala `Alaykum Fī Ad-Dīni Min Ĥarajin ۚ Millata 'Abīkum 'Ibrāhīma ۚ Huwa Sammākumu Al-Muslimyna MinQablu Wa Fī Hādhā Liyakūna Ar-Rasūlu Shahīdāan `Alaykum Wa Takūnū Shuhadā'a `Alá An-Nāsi ۚ Fa'aqīmū Aş-Şalāata Wa 'Ātū Az-Zakāata Wa A`taşimū Billāhi Huwa Mawlākum ۖ Fani`ma Al-Mawlá Wa Ni`ma An-Naşīru
022-078. و در راه خدا، چنانكه حق جهاد [در راه] اوست جهاد كنيد. اوست كه شما را [براى خود] برگزيده، و در دين بر شما سختى قرار نداده است. آيين پدرتان ابراهيم [نيز چنين بوده است]. او بود كه قبلا شما را مسلمان (تسليم حکم و دستور خداوند) ناميد؛ و در اين [قرآن نيز همين مطلب آمده است] تا اين پيامبر بر شما گواه باشد، و شما بر مردم گواه باشيد. پس نماز را برپا داريد، و زكات بدهيد، و به پناه خدا رويد. او مولاى شماست. چه نيكو مولايى، و چه نيكو ياورى.
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
