Wa 'Ani Astaghfirū RabbakumThumma Tūbū 'Ilayhi Yumatti`kum Matā`āan Ĥasanāan 'Ilá 'Ajalin Musamman Wa Yu'uti Kulla Dhī Fađlin Fađlahu ۖ Wa 'In Tawallaw Fa'innī 'Akhāfu `Alaykum `Adhāba Yawmin Kabīrin
011-003. و اينكه، از پروردگارتان آمرزش بخواهيد. سپس به درگاه او توبه كنيد، [تا اينكه] شما را با بهرهمندى نيكويى، تا زمانى معين بهرهمند سازد. و به هر شايسته نعمتى از کرم خود عطا كند. و اگر رويگردان شويد، من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم.
011-005. آگاه باشيد كه آنان دل مىگردانند [و مىكوشند] تا [راز خود را] از او نهفته دارند. آگاه باشيد آنگاه كه آنان جامههايشان را بر سر مىكشند، [خدا] آنچه را نهفته و آنچه را آشكار مىدارند مىداند. زيرا او به اسرار سينهها داناست.
Wa Huwa Al-Ladhī Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Fī Sittati 'Ayyāmin Wa Kāna `Arshuhu `Alá Al-Mā'i Liyabluwakum 'Ayyukum 'Aĥsanu `Amalāan ۗ Wa La'inQulta 'Innakum Mab`ūthūna Min Ba`di Al-Mawti Layaqūlanna Al-Ladhīna Kafarū 'In Hādhā 'Illā Siĥrun Mubīnun
011-007. و اوست كسى كه آسمانها و زمين را در شش هنگام (مرحله) آفريد. و عرش او بر آب بود تا شما را بيازمايد كه كدام يك نيكوكارتريد. و اگر بگويى شما پس از مرگ برانگيخته خواهيد شد، قطعا كسانى كه كافر شدهاند خواهند گفت: اين [ادعا] جز سحرى آشكار نيست.
011-008. و اگر عذاب را تا چند گاهى از آنان به تاخير افكنيم، حتما خواهند گفت: چه چيز آن را باز مىدارد؟ آگاه باش روزى كه [عذاب] به آنان برسد، از ايشان بازگشتنى نيست. و آنچه را كه مسخره مىكردند آنان را فرو خواهد گرفت.
011-012. و مبادا تو برخى از آنچه را كه به سويت وحى مىشود ترك گويى. و سينهات بدان تنگ گردد، كه مىگويند چرا گنجى بر او فرو فرستاده نشده، يا فرشتهاى با او نيامده است. تو فقط هشداردهندهاى، و خدا بر هر چيزى نگهبان است.
'Am Yaqūlūna Aftarāhu ۖ Qul Fa'tū Bi`ashri Suwarin Mithlihi Muftarayātin Wa Ad`ū Mani Astaţa`tum Min Dūni Allāhi 'In KuntumŞādiqīna
011-013. يا مىگويند اين [قرآن] را به دروغ ساخته است. بگو: اگر راست مىگوييد ده سوره برساخته شده مانند آن بياوريد، و غير از خدا هر كه را مىتوانيد فرا خوانيد.
'Afaman Kāna `Alá Bayyinatin MinRabbihi Wa Yatlūhu Shāhidun Minhu Wa MinQablihi Kitābu Mūsá 'Imāmāan Wa Raĥmatan ۚ 'Ūlā'ika Yu'uminūna Bihi ۚ Wa Man Yakfur Bihi Mina Al-'Aĥzābi Fālnnāru Maw`iduhu ۚ Falā Takun Fī Miryatin Minhu ۚ 'Innahu Al-Ĥaqqu MinRabbika Wa Lakinna 'Akthara An-Nāsi Lā Yu'uminūna
011-017. آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است، و شاهدى از [خويشان] او پيرو آن است، و پيش از وى [نيز] كتاب موسى راهبر و مايه رحمت بوده است [دروغ مىبافد]؟ آنان [كه در جستجوى حقيقتاند] به آن مىگروند، و هر كس از گروههاى [مخالف] به آن كفر ورزد آتش وعده گاه اوست. پس در آن ترديد مكن كه آن حق است، [و] از جانب پروردگارت [آمده است]. ولى بيشتر مردم باور نمىكنند.
Wa Man 'Ažlamu Mimmani Aftará `Alá Allāhi Kadhibāan ۚ 'Ūlā'ika Yu`rađūna `Alá Rabbihim Wa Yaqūlu Al-'Ash/hādu Hā'uulā' Al-Ladhīna Kadhabū `Alá Rabbihim ۚ 'Alā La`natu Allāhi `Alá Až-Žālimīna
011-018. و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگارشان عرضه مىشوند، و گواهان خواهند گفت: اينان بودند كه بر پروردگارشان دروغ بستند. هان، لعنتخدا بر ستمگران باد.
'Ūlā'ika Lam Yakūnū Mu`jizīna Fī Al-'Arđi Wa Mā Kāna Lahum Min Dūni Allāhi Min 'Awliyā'a ۘ Yuđā`afu Lahumu Al-`Adhābu ۚ Mā Kānū Yastaţī`ūna As-Sam`a Wa Mā Kānū Yubşirūna
011-020. آنان در زمين درمانده كنندگان [خدا] نيستند، و جز خدا دوستانى براى آنان نيست. عذاب براى آنان دو چندان مىشود. آنان توان شنيدن [حق را] نداشتند و [حق را] نمىديدند
'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa 'Akhbatū 'Ilá Rabbihim 'Ūlā'ika 'Aşĥābu Al-Jannati ۖ Hum Fīhā Khālidūna
011-023. بىگمان، كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و [با فروتنى] به سوى پروردگارشان آرام يافتند (متواضح بودند)، آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود.
Faqāla Al-Mala'u Al-Ladhīna Kafarū MinQawmihi Mā Narāka 'Illā Basharāan Mithlanā Wa Mā Narāka Attaba`aka 'Illā Al-Ladhīna Hum 'Arādhilunā Bādiya Ar-Ra'yi Wa Mā Nará Lakum `Alaynā Min Fađlin Bal Nažunnukum Kādhibīna
011-027. پس سران قومش كه كافر بودند گفتند: ما تو را جز بشرى مثل خود نمىبينيم. و جز [جماعتى از] فرومايگان ما، آنهم نسنجيده، نمىبينيم كسى تو را پيروى كرده باشد. و شما را بر ما امتيازى نيست؛ بلكه شما را دروغگو مىدانيم.
Qāla Yā Qawmi 'Ara'aytum 'In Kuntu `Alá Bayyinatin MinRabbī Wa 'Ātānī Raĥmatan Min `Indihi Fa`ummiyat `Alaykum 'Anulzimukumūhā Wa 'Antum Lahā Kārihūna
011-028. گفت: اى قوم من، به من بگوييد اگر از طرف پروردگارم حجتى روشن داشته باشم، و مرا از نزد خود رحمتى بخشيده باشد، كه بر شما پوشيده است، آيا ما [بايد] شما را در حالى كه بدان اكراه داريد به آن وادار كنيم؟
Wa Yāqawmi Lā 'As'alukum `Alayhi Mālāan 'In ۖ 'Ajriya 'Illā `Alá Allāhi Wa Mā ۚ 'Anā Biţāridi Al-Ladhīna 'Āmanū 'Innahum ۚ Mulāqū Rabbihim Wa Lakinnī 'ArākumQawmāan Tajhalūna
011-029. و اى قوم من، بر اين [رسالت] مالى از شما درخواست نمىكنم. مزد من جز بر عهده خدا نيست. و كسانى را كه ايمان آوردهاند طرد نمىكنم. قطعا آنان پروردگارشان را ديدار خواهند كرد. ولى شما را قومى مىبينم كه نادانى مىكنيد.
Wa Lā 'Aqūlu Lakum `Indī Khazā'inu Allāhi Wa Lā 'A`lamu Al-Ghayba Wa Lā 'Aqūlu 'Innī Malakun Wa Lā 'Aqūlu Lilladhīna Tazdarī 'A`yunukum Lan Yu'utiyahumu Allāhu Khayrāan ۖ Al-Lahu 'A`lamu Bimā Fī 'Anfusihim ۖ 'Innī 'Idhāan Lamina Až-Žālimīna
011-031. و به شما نمىگويم كه گنجينههاى خدا پيش من است، و غيب نمىدانم. و نمىگويم كه من فرشتهام، و در باره كسانى كه ديدگان شما به خوارى در آنان مىنگرد، نمىگويم خدا هرگز خيرشان نمىدهد. خدا به آنچه در دل آنان است آگاه تر است. [اگر جز اين بگويم] من در آن صورت از ستمكاران خواهم بود.
Wa Lā Yanfa`ukum Nuşĥī 'In 'Aradtu 'An 'Anşaĥa Lakum 'In Kāna Allāhu Yurīdu 'An Yughwiyakum ۚ Huwa Rabbukum Wa 'Ilayhi Turja`ūna
011-034. و اگر بخواهم شما را اندرز دهم، در صورتى كه خدا بخواهد شما را بيراه گذارد، اندرز من شما را سودى نمىبخشد. او پروردگار شماست، و به سوى او باز گردانيده مىشويد.
011-035. يا [در باره قرآن] مىگويند آن را بربافته است. بگو: اگر آن را به دروغ سر هم كردهام، گناه من بر عهده خود من است. و[لى] من، از جرمى كه به من نسبت مىدهيد بركنارم.
011-038. و [نوح] كشتى را مىساخت، و هر بار كه اشرافى از قومش بر او مىگذشتند او را مسخره مىكردند. مىگفت: اگر ما را مسخره مىكنيد، ما [نيز] شما را همان گونه كه مسخره مىكنيد، مسخره خواهيم كرد.
Ĥattá 'Idhā Jā'a 'Amrunā Wa Fāra At-TannūruQulnā Aĥmil Fīhā Min Kullin Zawjayni Athnayni Wa 'Ahlaka 'Illā Man Sabaqa `Alayhi Al-Qawlu Wa Man 'Āmana ۚ Wa Mā 'Āmana Ma`ahu~ 'Illā Qalīlun
011-040. تا آنگاه كه فرمان ما دررسيد و تنور فوران كرد. فرموديم: در آن [كشتى] از هر حيوانى يك جفت، با كسانت، مگر كسى كه قبلا در باره او سخن رفته است، و كسانى كه ايمان آوردهاند حمل كن. و با او جز [عده] اندكى ايمان نياورده بودند.
Qāla Sa'āwī 'Ilá Jabalin Ya`şimunī Mina Al-Mā'i ۚ Qāla Lā `Āşima Al-Yawma Min 'Amri Allāhi 'Illā ManRaĥima ۚ Wa Ĥāla Baynahumā Al-Mawju Fakāna Mina Al-Mughraqīna
011-043. گفت: به زودى، به كوهى پناه مىجويم كه مرا از آب در امان نگاه مىدارد. گفت: امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارندهاى نيست،مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند. و موج ميان آن دو حايل شد و [پسر] از غرقشدگان گرديد.
Wa Qīla Yā 'Arđu Abla`ī Mā'aki Wa Yā Samā'u 'Aqli`ī Wa Ghīđa Al-Mā'u Wa Quđiya Al-'Amru Wa Astawat `Alá Al-Jūdīyi ۖ Wa Qīla Bu`dāan Lilqawmi Až-Žālimīna
011-044. و گفته شد: اى زمين آب خود را فرو بر، و اى آسمان [از باران] خوددارى كن. و آب فرو كاست، و فرمان گزارده شده و [كشتى] بر جودى قرار گرفت. و گفته شد مرگ بر قوم ستمكار.
011-046. فرمود: اى نوح، او در حقيقت از كسان تو نيست. او [داراى] كردارى ناشايسته است. پس چيزى را كه بدان علم ندارى از من مخواه. من به تو اندرز مىدهم كه مبادا از نادانان باشى.
Qīla Yā Nūĥu Ahbiţ Bisalāmin Minnā Wa Barakātin `Alayka Wa `Alá 'Umamin Mimman Ma`aka ۚ Wa 'Umamun Sanumatti`uhumThumma Yamassuhum Minnā `Adhābun 'Alīmun
011-048. گفته شد: اى نوح، با درودى از ما، و بركتهايى بر تو، و بر گروههايى كه با تواند فرود آى. و گروههايى هستند كه به زودى برخوردارشان مىكنيم. سپس، از جانب ما عذابى دردناك به آنان مىرسد.
Tilka Min 'Anbā'i Al-Ghaybi Nūĥīhā 'Ilayka ۖ Mā Kunta Ta`lamuhā 'Anta Wa Lā Qawmuka MinQabli Hādhā ۖ Fāşbir ۖ 'Inna Al-`Āqibata Lilmuttaqīna
011-049. اين از خبرهاى غيب است كه آن را به تو وحى مىكنيم. پيش از اين، نه تو آن را مىدانستى، و نه قوم تو. پس شكيبا باش كه فرجام [نيك] از آن تقواپيشگان است.
Wa Yā Qawmi Astaghfirū RabbakumThumma Tūbū 'Ilayhi Yursili As-Samā'a `Alaykum Midrārāan Wa YazidkumQūwatan 'Ilá Qūwatikum Wa Lā Tatawallaw Mujrimīna
011-052. و اى قوم من، از پروردگارتان آمرزش بخواهيد؛ سپس به درگاه او توبه كنيد، [تا] از آسمان بر شما بارش فراوان فرستد، و نيرويى بر نيروى شما بيفزايد، و تبهكارانه روى بر مگردانيد.
011-054. [چيزى] جز اين نمىگوييم كه بعضى از خدايان ما، به تو آسيبى رساندهاند. گفت: من خدا را گواه مىگيرم، و شاهد باشيد كه من از آنچه جز او شريك وى مىگيريد بيزارم.
'Innī Tawakkaltu `Alá Allāhi Rabbī Wa Rabbikum ۚ Mā Min Dābbatin 'Illā Huwa 'Ākhidhun Bināşiyatihā ۚ 'Inna Rabbī `Alá Şirāţin Mustaqīmin
011-056. در حقيقت من، بر خدا، پروردگار خودم، و پروردگار شما توكل كردم. هيچ جنبندهاى نيست مگر اينكه او مهار هستىاش را در دست دارد. به راستى پروردگار من بر راه راست است.
011-057. پس اگر روى بگردانيد؛ به يقين، آنچه را كه به منظور آن به سوى شما فرستاده شده بودم، به شما رسانيدم، و پروردگارم قومى جز شما را جانشين [شما] خواهد كرد، و به او هيچ زيانى نمىرسانيد. در حقيقت، پروردگارم بر هر چيزى نگاهبان است.
Wa 'Ilá Thamūda 'AkhāhumŞāliĥāan ۚ Qāla Yā Qawmi A`budū Allaha Mā Lakum Min 'Ilahin Ghayruhu ۖ Huwa 'Ansha'akum Mina Al-'Arđi Wa Asta`marakum Fīhā Fāstaghfirūhu Thumma Tūbū 'Ilayhi ۚ 'Inna Rabbī Qarībun Mujībun
011-061. و به سوى [قوم] ثمود برادرشان صالح را [فرستاديم] گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد براى شما هيچ معبودى جز او نيست. او شما را از زمين پديد آورد، و در آن شما را استقرار داد. پس از او آمرزش بخواهيد، آنگاه به درگاه او توبه كنيد، كه پروردگارم نزديك [و] اجابت كننده است.
Qālū Yā Şāliĥu Qad Kunta Fīnā MarjūwāanQabla Hādhā ۖ 'Atanhānā 'An Na`buda Mā Ya`budu 'Ābā'uunā Wa 'Innanā Lafī Shakkin Mimmā Tad`ūnā 'Ilayhi Murībin
011-062. گفتند: اى صالح، به راستى تو پيش از اين ميان ما مايه اميد بودى. آيا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مىپرستيدند باز مىدارى؟ و بىگمان ما از آنچه تو ما را بدان مىخوانى، سخت دچار شكيم.
011-063. گفت: اى قوم من، چه بينيد، اگر [در اين دعوا] بر حجتى روشن از پروردگار خود باشم، و از جانب خود رحمتى به من داده باشد؛ پس اگر او را نافرمانى كنم چه كسى در برابر خدا مرا يارى مىكند؟ در نتيجه شما جز بر زيان من نمىافزاييد.
Wa Yā Qawmi Hadhihi Nāqatu Allāhi Lakum 'Āyatan Fadharūhā Ta'kul Fī 'Arđi Allāhi Wa Lā Tamassūhā Bisū'in Faya'khudhakum `AdhābunQarībun
011-064. و اى قوم من، اين ماده شتر [مال] خداست، كه براى شما، پديدهاى شگرف است. پس بگذاريد او در زمين خدا بخورد، و آسيبش مرسانيد، كه شما را عذابى زودرس فرو مىگيرد.
Falammā Jā'a 'Amrunā Najjaynā Şāliĥāan Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Ma`ahu Biraĥmatin Minnā Wa Min Khizyi Yawmi'idhin ۗ 'Inna Rabbaka Huwa Al-Qawīyu Al-`Azīzu
011-066. پس چون فرمان ما در رسيد، صالح و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند به رحمت خود رهانيديم، و از رسوايى آن روز [نجات داديم]. به يقين، پروردگار تو همان نيرومند شكست ناپذير است.
Wa Jā'ahuQawmuhu Yuhra`ūna 'Ilayhi Wa MinQablu Kānū Ya`malūna As-Sayyi'āti ۚ Qāla Yā Qawmi Hā'uulā' Banātī Hunna 'Aţharu Lakum Fa ۖ Attaqū Allaha Wa Lā Tukhzūnī Fī Đayfī ۖ 'Alaysa MinkumRajulunRashīdun
011-078. و قوم او شتابان به سويش آمدند، و پيش از آن كارهاى زشت مىكردند. [لوط] گفت: اى قوم من، اينان دختران منند، آنان براى شما پاكيزهترند. پس از خدا بترسيد و مرا در كار مهمانانم رسوا مكنيد. آيا در ميان شما آدمى عقلرس پيدا نمىشود؟
011-081. گفتند، اى لوط: ما فرستادگان پروردگار توييم. آنان هرگز به تو دست نخواهند يافت. پس پاسى از شب گذشته خانوادهات را حركت ده، و هيچ كس از شما نبايد واپس بنگرد. مگر زنت كه آنچه به ايشان رسد به او [نيز] خواهد رسيد. بىگمان وعده گاه آنان صبح است. مگر صبح نزديك نيست؟
Wa 'Ilá Madyana 'AkhāhumShu`aybāan ۚ Qāla Yā Qawmi A`budū Allaha Mā Lakum Min 'Ilahin Ghayruhu ۖ Wa Lā Tanquşū Al-Mikyā La Wa ۚ Al-Mīzāna 'Innī 'Arākum Bikhayrin Wa 'Innī 'Akhāfu `Alaykum `Adhāba Yawmin Muĥīţin
011-084. و به سوى [اهل] مدين، برادرشان شعيب را [فرستاديم]. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد. براى شما جز او معبودى نيست. و پيمانه و ترازو را كم مكنيد. به راستى شما را در نعمت مىبينم. و[لى] از عذاب روزى فراگير بر شما بيمناكم.
011-087. گفتند: اى شعيب، آيا نماز تو به تو دستور مىدهد كه آنچه را پدران ما مىپرستيدهاند رها كنيم؟ يا در اموال خود به ميل خود تصرف نكنيم؟ راستى كه تو بردبار فرزانهاى.
011-088. گفت، اى قوم من، بينديشيد، اگر از جانب پروردگارم دليل روشنى داشته باشم، و او از سوى خود روزى نيكويى به من داده باشد [آيا باز هم از پرستش او دست بردارم؟] من نمىخواهم در آنچه شما را از آن باز مىدارم با شما مخالفت كنم [و خود مرتكب آن شوم]. من قصدى جز اصلاح [جامعه] تا آنجا كه بتوانم ندارم، و توفيق من جز به [يارى] خدا نيست. بر او توكل كردهام و به سوى او بازمىگردم.
011-089. و اى قوم من، زنهار تا مخالفت شما با من، شما را بدانجا نكشاند كه [بلايى] مانند آنچه به قوم نوح، يا قوم هود، يا قوم صالح رسيد به شما [نيز] برسد. و قوم لوط از شما چندان دور نيست.
Qālū Yā Shu`aybu Mā Nafqahu Kathīrāan Mimmā Taqūlu Wa 'Innā Lanarāka Fīnā Đa`īfāan ۖ Wa Lawlā Rahţuka Larajamnāka ۖ Wa Mā 'Anta `Alaynā Bi`azīzin
011-091. گفتند: اى شعيب، بسيارى از آنچه را كه مىگويى نمىفهميم، و واقعا تو را در ميان خود ضعيف مىبينيم. و اگر عشيره تو نبود، قطعا سنگسارت مىكرديم. و تو بر ما پيروز نيستى.
Qāla Yā Qawmi 'Arahţī 'A`azzu `Alaykum Mina Allāhi Wa Attakhadhtumūhu Warā'akumŽihrīyāan ۖ 'Inna Rabbī Bimā Ta`malūna Muĥīţun
011-092. گفت: اى قوم من، آيا عشيره من پيش شما از خدا عزيزتر است، كه او را پشتسر خود گرفتهايد [و فراموشش كردهايد]؟ در حقيقت، پروردگار من به آنچه انجام مىدهيد احاطه دارد.
Wa Yā Qawmi A`malū `Alá Makānatikum 'Innī `Āmilun ۖ Sawfa Ta`lamūna Man Ya'tīhi `Adhābun Yukhzīhi Wa Man Huwa Kādhibun ۖ Wa Artaqibū 'Innī Ma`akumRaqībun
011-093. و اى قوم من، شما بر حسب امكانات خود عمل كنيد، من [نيز] عمل مىكنم. به زودى خواهيد دانست كه عذاب رسوا كننده بر چه كسى فرود مىآيد، و دروغگو كيست. و انتظار بريد كه من [هم] با شما منتظرم.
Wa Lammā Jā'a 'Amrunā Najjaynā Shu`aybāan Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Ma`ahu Biraĥmatin Minnā Wa 'Akhadhati Al-Ladhīna Žalamū Aş-Şayĥatu Fa'aşbaĥū Fī Diyārihim Jāthimīna
011-094. و چون فرمان ما آمد، شعيب و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند، به رحمتى از جانب خويش نجات داديم. و كسانى را كه ستم كرده بودند، فرياد [مرگبار] فرو گرفت، و در خانههايشان از پا درآمدند.
Wa Mā Žalamnāhum Wa LakinŽalamū 'Anfusahum ۖ Famā 'Aghnat `Anhum 'Ālihatuhumu Allatī Yad`ūna Min Dūni Allāhi MinShay'in Lammā Jā'a 'AmruRabbika ۖ Wa Mā ZādūhumGhayra Tatbībin
011-101. و ما به آنان ستم نكرديم، ولى آنان به خودشان ستم كردند. پس چون فرمان پروردگارت آمد، خدايانى كه به جاى خدا [ى حقيقى] مىخواندند، هيچ به كارشان نيامد، و جز بر هلاكت آنان نيفزود.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Liman Khāfa `Adhāba Al-'Ākhirati ۚ Dhālika Yawmun Majmū`un Lahu An-Nāsu Wa Dhalika Yawmun Mash/hūdun
011-103. قطعا در اين [يادآوريها]، براى كسى كه از عذاب آخرت مىترسد عبرتى است. آن [روز،] روزى است كه مردم را براى آن گرد مىآورند، و آن [روز] روزى است كه [جملگى در آن] حاضر مىشوند.
011-109. پس در باره آنچه آنان [=مشركان] مىپرستند در ترديد مباش آنان جز همان گونه كه قبلا پدرانشان مىپرستيدند نمىپرستند. و ما بهره ايشان را تمام و ناكاسته خواهيم داد.
Wa Laqad 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Fākhtulifa Fīhi ۚ Wa Lawlā Kalimatun Sabaqat MinRabbika Laquđiya Baynahum ۚ Wa 'Innahum Lafī Shakkin Minhu Murībin
011-110. و به حقيقت ما به موسى كتاب [آسمانى] داديم؛ پس در مورد آن اختلاف شد. و اگر از جانب پروردگارت وعدهاى پيشى نگرفته بود، قطعا ميان آنها داورى شده بود، و بى گمان آنان در باره آن در شكى بهتان آميزند.
Falawlā Kāna Mina Al-Qurūni MinQablikum 'Ūlū Baqīyatin Yanhawna `Ani Al-Fasādi Fī Al-'Arđi 'Illā Qalīlāan Mimman 'Anjaynā Minhum ۗ Wa Attaba`a Al-Ladhīna Žalamū Mā 'Utrifū Fīhi Wa Kānū Mujrimīna
011-116. پس چرا از نسلهاى پيش از شما، خردمندانى نبودند كه [مردم را] از فساد در زمين باز دارند؟ جز اندكى از كسانى كه از ميان آنان نجاتشان داديم. و كسانى كه ستم كردند به دنبال ناز و نعمتى كه در آن بودند رفتند، و آنان بزهكار بودند.
'Illā ManRaĥima Rabbuka ۚ Wa Lidhalika Khalaqahum ۗ Wa Tammat Kalimatu Rabbika La'amla'anna Jahannama Mina Al-Jinnati Wa An-Nāsi 'Ajma`īna
011-119. مگر كسانى كه پروردگار تو به آنان رحم كرده، و براى همين آنان را آفريده است. و وعده پروردگارت [چنين] تحقق پذيرفته است [كه] البته جهنم را از جن و انس يكسره پر خواهم كرد.
Wa Kullāan Naquşşu `Alayka Min 'Anbā'i Ar-Rusuli Mā Nuthabbitu Bihi Fu'uādaka ۚ Wa Jā'aka Fī Hadhihi Al-Ĥaqqu Wa Maw`ižatun Wa Dhikrá Lilmu'uminīna
011-120. و هر يك از سرگذشتهاى پيامبران [خود] را كه بر تو حكايت مىكنيم، چيزى است كه دلت را بدان استوار مىگردانيم، و در اينها حقيقت براى تو آمده، و براى مؤمنان اندرز و تذكرى است.
Wa Lillāh Ghaybu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa 'Ilayhi Yurja`u Al-'Amru Kulluhu Fā`bud/hu Wa Tawakkal `Alayhi ۚ Wa Mā Rabbuka Bighāfilin `Ammā Ta`malūna
011-123. و نهان (غيب) آسمانها و زمين، از آن خداست. و تمام كارها به او بازگردانده مىشود. پس او را پرستش كن. و بر او توكل نماى. و پروردگار تو از آنچه انجام مىدهيد غافل نيست.
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
