Roman Script    Reciting key words            Previous Sūrah    Quraan Index    Home  

17) Sūrat Al-'Isrā'

Printed format

17) سُورَة الإسرَاء

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Subĥāna Al-Ladhī 'Asrá Bi`abdihi Laylāan Mina Al-Masjidi Al-Ĥarāmi 'Ilá Al-Masjidi Al-'Aqşá Al-Ladhī Bāraknā Ĥawlahu Linuriyahu Min 'Āyātinā ۚ 'Innahu Huwa As-Samī`u Al-Başīru 017-001 پاک و منزه است خدایی که در (مبارک) شبی بنده خود (محمّد) را از مسجد حرام (مکّه معظّمه) به مسجد اقصایی که پیرامونش را مبارک و پر نعمت ساختیم سیر داد تا آیات و اسرار غیب خود را به او بنماییم که او (خدا) به حقیقت شنوا و بیناست. سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌الَّذِي ‌أَسْ‍رَ‌ى‌ بِعَ‍‍بْ‍‍دِهِ لَيْلا‌ ً‌ مِنَ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ‌إِلَى‌ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الأَ‍قْ‍‍‍‍صَ‍‍ى‌ ‌الَّذِي بَا‌‍رَكْنَا‌ حَوْلَ‍‍هُ لِنُ‍‍رِيَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ ‌آيَاتِنَ‍‍اۚ ‌إِنَّ‍‍هُ هُوَ‌ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْبَ‍‍صِ‍‍يرُ
Wa 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Wa Ja`alnāhu Hudan Libanī 'Isrā'īla 'Allā Tattakhidhū Min Dūnī Wa Kīlāan 017-002 و به موسی کتاب (تورات) را فرستادیم و آن را وسیله هدایت بنی اسرائیل قرار دادیم (و گفتیم) که غیر من هیچ کس را حافظ و کارساز فرا نگیرید. وَ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَجَعَلْن‍‍َ‍اهُ هُ‍‍د‌ى‌ ً‌ لِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌أَلاَّ‌ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِي ‌وَكِيلاً
Dhurrīyata Man Ĥamalnā Ma`a Nūĥin ۚ 'Innahu Kāna `Abdāan Shakūan 017-003 (ای) فرزندان کسانی که به کشتی نوحشان بردیم (و از هلاک نجاتشان دادیم، چنانکه) نوح بسیار بنده شکرگزاری بود (شما هم مانند او شاکر باشید تا نجات یابید). ذُ‌رِّيَّةَ مَ‍‌‍نْ حَمَلْنَا‌ مَعَ ن‍‍ُ‍وح‌‍ٍۚ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ عَ‍‍بْ‍‍د‌ا‌‌ ً‌ شَكُو‌ر‌اً
Wa Qađaynā 'Ilá Banī 'Isrā'īla Fī Al-Kitābi Latufsidunna Fī Al-'Arđi Marratayni Wa Lata`lunna `Ulūwāan Kabīrāan 017-004 و در کتاب (تورات، یا در لوح محفوظ و کتاب تکوین الهی) خبر دادیم و چنین مقدر کردیم که شما بنی اسرائیل دو بار حتما در زمین فساد و خونریزی می‌کنید و تسلط و سرکشی سخت ظالمانه می‌یابید (یک بار به قتل اشعیا و مخالفت ارمیا، و بار دیگر به قتل زکریا و یحیی). وَ‍قَ‍ضَ‍‍يْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ بَنِ‍‍ي ‌إسْر‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مَ‍رَّتَ‍‍يْ‍‍نِ ‌وَلَتَعْلُ‍‍نَّ عُلُوّ‌ا‌‌ ً‌ كَبِي‍‍ر‌اً
Fa'idhā Jā'a Wa`du 'Ūlāhumā Ba`athnā `Alaykum `Ibādāan Lanā 'Ūlī Ba'sin Shadīdin Fajāsū Khilāla Ad-Diyāri ۚ Wa Kāna Wa`dāan Maf`ūlāan 017-005 پس چون وقت انتقام اول فرا رسد بندگان سخت جنگجو و نیرومند خود را (چون بخت النصر) بر شما برانگیزیم تا آنجا که در درون خانه‌های شما نیز جستجو کنند. و این وعده (انتقام خدا) حتمی است. فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌أ‍ُ‍‌ولاَهُمَا‌ بَعَثْنَا‌ عَلَيْكُمْ عِبَا‌د‌ا‌ ً‌ لَنَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌ولِي بَأْس‌‍ٍ‌ شَد‍ِ‍ي‍‍د‌‌ٍ‌ فَجَاسُو‌اخِ‍‍لاَلَ ‌ال‍‍دِّي‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌وَعْد‌ا‌ ً‌ مَفْعُولاً
Thumma Radadnā Lakumu Al-Karrata `Alayhim Wa 'Amdadnākum Bi'amwālin Wa Banīna Wa Ja`alnākum 'Akthara Nafīrāan 017-006 آن‌گاه شما را به روی آنها برگردانیم و بر آنها غلبه دهیم و به مال و فرزندان مدد بخشیم و عدّه (جنگجویان) شما را بیشتر (از دشمن) گردانیم. ثُ‍‍مَّ ‌‍رَ‌دَ‌دْنَا‌ لَكُمُ ‌الْكَ‍رَّةَ عَلَيْهِمْ ‌وَ‌أَمْدَ‌دْنَاكُمْ بِأَمْو‍َ‍‌الٍ‌ ‌وَبَن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَجَعَلْنَاكُمْ ‌أَكْثَ‍رَ‌ نَفِي‍‍ر‌اً
'In 'Aĥsantum 'Aĥsantum Li'nfusikum ۖ Wa 'In 'Asa'tum Falahā ۚ Fa'idhā Jā'a Wa`du Al-'Ākhirati Liyasū'ū Wujūhakum Wa Liyadkhulū Al-Masjida Kamā Dakhalūhu 'Awwala Marratin Wa Liyutabbirū Mā `Alaw Tatbīrāan 017-007 اگر نیکی و احسان کردید به خود کرده‌اید و اگر بدی و ستم کردید باز به خود کرده‌اید. و آن‌گاه که وقت (انتقام ظلم) دیگر شما (که کشتن یحیی و زکریاست یا عزم قتل عیسی) فرا رسید (باز بندگانی قوی و جنگ آور را بر شما مسلط می‌کنیم) تا اثر بیچارگی و خوف و اندوه بر رخسار شما نشانند و به مسجد بیت المقدس (معبد بزرگ شما) مانند بار اول درآیند و به هر چه رسند نابود سازند. إِ‌نْ ‌أَحْسَ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَحْسَ‍‌‍ن‍‍تُمْ لِأ‌ن‍‍فُسِكُمْ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ ‌أَسَأْتُمْ فَلَهَا‌ ۚ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ لِيَس‍‍ُ‍و‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ ‌وُجُوهَكُمْ ‌وَلِيَ‍‍دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌الْمَسْجِدَ‌ كَمَا‌ ‌دَ‍خَ‍‍ل‍‍ُ‍وهُ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّةٍ‌ ‌وَلِيُتَبِّرُ‌و‌ا‌ مَا‌ عَلَوْ‌ا‌ تَتْبِي‍‍ر‌اً
`Asá Rabbukum 'An Yarĥamakum ۚ Wa 'In `Udtum `Udۘ Wa Ja`alnā Jahannama Lilkāfirīna Ĥaşīrāan 017-008 امید است خدا به شما (اگر توبه کرده و صالح شوید) باز مهربان گردد و اگر (به عصیان و ستمگری) برگردید ما هم (به عقوبت و مجازات شما) بازمی‌گردیم و جهنم را زندان کافران قرار داده‌ایم. عَسَى‌ ‌‍رَبُّكُمْ ‌أَ‌نْ يَرْحَمَكُمْ ۚ ‌وَ‌إِ‌نْ عُ‍‍دْتُمْ عُ‍‍دْنَا‌ ۘ ‌وَجَعَلْنَا‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ لِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ حَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
'Inna Hādhā Al-Qur'āna Yahdī Lillatī Hiya 'Aqwamu Wa Yubashshiru Al-Mu'uminīna Al-Ladhīna Ya`malūna Aş-Şāliĥāti 'Anna Lahum 'Ajan Kabīrāan 017-009 همانا این قرآن (خلق را) به راست و استوارترین طریقه هدایت می‌کند و اهل ایمان را که نیکوکار باشند به اجر و ثواب بزرگ بشارت می‌دهد. إِنَّ هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ ‌أَ‍قْ‍‍وَمُ ‌وَيُبَشِّ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌أَنَّ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ كَبِي‍‍ر‌اً
Wa 'Anna Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Bil-'Ākhirati 'A`tadnā Lahum `Adhābāan 'Alīmāan 017-010 و بر آنان که به عالم آخرت ایمان نمی‌آورند البته عذاب دردناک مهیا ساخته‌ایم. وَ‌أَنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌أَعْتَ‍‍دْنَا‌ لَهُمْ عَذَ‌اباً‌ ‌أَلِيماً
Wa Yad`u Al-'Insānu Bish-Sharri Du`ā'ahu Bil-Khayri ۖ Wa Kāna Al-'Insānu `Ajūlāan 017-011 انسان با شوق و رغبتی که خیر و منفعت خود را می‌جوید (چه بسا به نادانی) با همان شوق و رغبت شر و زیان خود را می‌طلبد، و انسان بسیار بی‌صبر و شتاب‌کار است. وَيَ‍‍دْعُ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انُ بِ‍ال‍‍شَّرِّ‌ ‌دُع‍‍َ‍ا‌ءَهُ بِ‍الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انُ عَجُولاً
Wa Ja`alnā Al-Layla Wa An-Nahāra 'Āyatayni ۖ Famaĥawnā 'Āyata Al-Layli Wa Ja`alnā 'Āyata An-Nahāri Mubşiratan Litabtaghū Fađlāan Min Rabbikum Wa Lita`lamū `Adada As-Sinīna Wa Al-Ĥisāba ۚ Wa Kulla Shay'in Faşşalnāhu Tafşīlāan 017-012 و ما شب و روز را دو آیت و نشانه‌ای (از قدرت خود) قرار دادیم آن‌گاه آیت شب (روشنی ماه) را زدودیم و آیت روز (خورشید) را تابان ساختیم تا شما در روز (روزی حلال) از فضل خدا طلب کنید و تا آنکه شمار سالها و حساب (اوقات) را عموما بدانید و ما (برای پند و صلاح بندگان) هر چیزی را مفصل بیان کردیم. وَجَعَلْنَا‌ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لَ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ‌آيَتَ‍‍يْ‍‍نِ ۖ فَمَحَوْنَ‍‍ا‌ ‌آيَةَ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَجَعَلْنَ‍‍ا‌ ‌آيَةَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ مُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍رَة ً‌ لِتَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ فَ‍‍ضْ‍‍لا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَلِتَعْلَمُو‌ا‌ عَدَ‌دَ‌ ‌ال‍‍سِّن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْحِس‍‍َ‍ابَ ۚ ‌وَكُلَّ شَ‍‍يْء‌‌ٍ‌ فَ‍‍صَّ‍‍لْن‍‍َ‍اهُ تَفْ‍‍صِ‍‍يلاً
Wa Kulla 'Insānin 'Alzamnāhu Ţā'irahu Fī `Unuqihi ۖ Wa Nukhriju Lahu Yawma Al-Qiyāmati Kitābāan Yalqāhu Manshūan 017-013 و ما مقدرات و نتیجه اعمال هر انسانی را طوق گردن او ساختیم (که ملازم و قرین همیشگی او باشد) و روز قیامت کتابی (که نامه اعمال اوست) بر او بیرون آریم در حالی که آن نامه چنان باز باشد که همه اوراق آن را یک مرتبه ملاحظه کند. وَكُلَّ ‌إِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انٍ ‌أَلْزَمْن‍‍َ‍اهُ طَ‍‍ائِ‍رَهُ فِي عُنُ‍‍قِ‍‍هِ ۖ ‌وَنُ‍‍خْ‍‍رِجُ لَ‍‍هُ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ كِتَابا‌ ً‌ يَلْ‍‍قَ‍‍اهُ مَ‍‌‍ن‍‍شُو‌ر‌اً
Aqra' Kitābaka Kafá Binafsika Al-Yawma `Alayka Ĥasībāan 017-014 تو خود کتاب اعمالت را بخوان (و بنگر تا در دنیا چه کرده‌ای) که تو خود تنها برای رسیدگی به حساب خویش کافی هستی. ا‍قْ‍‍‍رَ‌أْ‌ كِتَابَكَ كَفَى‌ بِنَفْسِكَ ‌الْيَ‍‍وْمَ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ حَسِيباً
Mani Ahtadá Fa'innamā Yahtadī Linafsihi ۖ Wa Man Đalla Fa'innamā Yađillu `Alayhā ۚ Wa Lā Taziru Wāziratun Wizra 'Ukhۗ Wa Mā Kunnā Mu`adhdhibīna Ĥattá Nab`atha Rasūlāan 017-015 هر کس راه هدایت یافت تنها به نفع و سعادت خود یافته، و هر که به گمراهی شتافت آن هم به زیان و شقاوت خود شتافته، و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نگیرد، و ما تا رسول نفرستیم (و بر خلق اتمام حجّت نکنیم) هرگز کسی را عذاب نخواهیم کرد. مَنِ ‌اهْتَدَ‌ى‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَهْتَدِي لِنَفْسِ‍‍هِ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ضَ‍‍لَّ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَ‍‍ضِ‍‍لُّ عَلَيْهَا‌ ۚ ‌وَلاَ‌ تَزِ‌ر‍ُ‍‌ ‌وَ‌ا‌زِ‌‍رَةٌ‌ ‌وِ‌زْ‌‍رَ‌ ‌أُ‍خْ‍رَ‌ى‌ ۗ ‌وَمَا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ مُعَذِّب‍‍ِ‍ي‍‍نَ حَتَّى‌ نَ‍‍بْ‍‍عَثَ ‌‍رَسُولاً
Wa 'Idhā 'Aradnā 'An Nuhlika Qaryatan 'Amarnā Mutrafīhā Fafasaqū Fīhā Faĥaqqa `Alayhā Al-Qawlu Fadammarnāhā Tadrāan 017-016 و ما چون اهل دیاری را بخواهیم به کیفر گناه هلاک سازیم پیشوایان و متنعّمان آن شهر را امر کنیم (به طاعت، لیکن) آنها راه فسق (و تبهکاری و ظلم) در آن دیار پیش گیرند (و مردم هم به راه آنها روند) پس آنجا تنبیه و عقاب لزوم خواهد یافت، آن گاه همه را هلاک می‌سازیم. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌‍رَ‌دْنَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ نُهْلِكَ قَ‍‍رْيَةً ‌أَمَرْنَا‌ مُتْ‍رَفِيهَا‌ فَفَسَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ فِيهَا‌ فَحَ‍‍قَّ عَلَيْهَا‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْلُ فَدَمَّ‍‍رْنَاهَا‌ تَ‍‍دْمِي‍‍ر‌اً
Wa Kam 'Ahlaknā Mina Al-Qurūni Min Ba`di Nūĥin ۗ Wa Kafá Birabbika Bidhunūbi `Ibādihi Khabīrāan Başīrāan 017-017 و چه بسیاری از ملل و اقوامی را بعد از نوح هلاک کردیم و تنها خدای تو که بر گناهان بندگانش آگاه و با خبر است کفایت می‌کند (که به مصلحت هر که را خواهد عفو و هر که را خواهد عقاب کند). وَكَمْ ‌أَهْلَكْنَا‌ مِنَ ‌الْ‍‍قُ‍‍ر‍ُ‍‌ونِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ن‍‍ُ‍وحٍۗ ‌وَكَفَى‌ بِ‍رَبِّكَ بِذُن‍‍ُ‍وبِ عِبَا‌دِهِ خَ‍‍بِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Man Kāna Yurīdu Al-`Ājilata `Ajjalnā Lahu Fīhā Mā Nashā'u Liman Nurīdu Thumma Ja`alnā Lahu Jahannama Yaşlāhā Madhmūmāan Madĥūan 017-018 هر کس متاع عاجل و زودگذر دنیا را طالب است متاع دنیا را به او می‌دهیم (لیکن باز) به هر که خواهیم و هر چه مشیّت ازلی ما باشد، سپس (در عالم آخرت به کیفر کردارش) دوزخ را نصیب او کنیم که با نکوهش و مردودی به جهنم درآید. مَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا‌ لَ‍‍هُ فِيهَا‌ مَا‌ نَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ لِمَ‍‌‍نْ نُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ثُ‍‍مَّ جَعَلْنَا‌ لَ‍‍هُ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ يَ‍‍صْ‍‍لاَهَا‌ مَذْمُوما‌ ً‌ مَ‍‍دْحُو‌ر‌اً
Wa Man 'Arāda Al-'Ākhirata Wa Sa`á Lahā Sa`yahā Wa Huwa Mu'uminun Fa'ūlā'ika Kāna Sa`yuhum Mashan 017-019 و هر که طالب حیات آخرت باشد و برای آن به قدر لزوم و طاقت بکوشد البته به شرط ایمان (به خدا) سعی چنین کسانی مقبول و مأجور خواهد بود. وَمَ‍‌‍نْ ‌أَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةَ ‌وَسَعَى‌ لَهَا‌ سَعْيَهَا‌ ‌وَهُوَ‌ مُؤْمِن‌‍ٌ‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ك‍‍َ‍انَ سَعْيُهُمْ مَشْكُو‌ر‌اً
Kullāan Numiddu Hā'uulā' Wa Hā'uulā' Min `Aţā'i Rabbika ۚ Wa Mā Kāna `Aţā'u Rabbika Maĥžūan 017-020 و ما به هر دو فرقه (از دنیا طلبان و آخرت طلبان) به لطف پروردگارت مدد خواهیم داد، که لطف و عطای پروردگار تو از هیچ‌کس دریغ نخواهد شد. كُلاّ‌ ً‌ نُمِدُّ‌ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌وَه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ مِ‍‌‍نْ عَ‍‍طَ‍‍ا‌ءِ‌ ‌‍رَبِّكَ ۚ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ عَ‍‍طَ‍‍ا‌ءُ‌ ‌‍رَبِّكَ مَحْ‍‍ظُ‍‍و‌ر‌اً
Anžur Kayfa Fađđalnā Ba`đahum `Alá Ba`đin ۚ Wa Lal'ākhiratu 'Akbaru Darajātin Wa 'Akbaru Tafđīlāan 017-021 بنگر تا ما چگونه (در دنیا) بعضی مردم را بر بعضی فضیلت و برتری بخشیدیم (تا بدانی که) البته مراتب آخرت بسیار بیش از درجات دنیاست و برتری خلایق بر یکدیگر به مراتب افزون از حد تصور است. ‍ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ فَ‍‍ضَّ‍‍لْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ عَلَى‌ بَعْ‍‍ضٍۚ ‌وَلَلآ‍‍خِ‍رَةُ ‌أَكْبَرُ‌ ‌دَ‌‍رَج‍‍َ‍اتٍ‌ ‌وَ‌أَكْبَرُ‌ تَفْ‍‍ضِ‍‍يلاً
Lā Taj`al Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fataq`uda Madhmūmāan Makhdhūlāan 017-022 هرگز با خدای یکتا شرک و شریک میاور و گر نه به نکوهش و خذلان ابدی خواهی نشست. لاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ مَعَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِلَها‌‌ ً‌ ‌آ‍‍خَ‍رَ‌ فَتَ‍‍قْ‍‍عُدَ‌ مَذْمُوما‌ ً‌ مَ‍‍خْ‍‍ذُ‌ولاً
Wa Qađá Rabbuka 'Allā Ta`budū 'Illā 'Īyāhu Wa Bil-Wālidayni 'Iĥsānāan ۚ 'Immā Yablughanna `Indaka Al-Kibara 'Aĥaduhumā 'Aw Kilāhumā Falā Taqul Lahumā 'Uffin Wa Lā Tanharhumā Wa Qul Lahumā Qawlāan Karīmāan 017-023 و خدای تو حکم فرموده که جز او را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید و چنانکه یکی از آنها یا هر دو در نزد تو پیر و سالخورده شوند (که موجب رنج و زحمت تو باشند) زنهار کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگو و بر آنها بانگ مزن و آنها را از خود مران و با ایشان به اکرام و احترام سخن‌گو. وَ‍قَ‍ضَ‍‍ى‌ ‌‍رَبُّكَ ‌أَلاَّ‌ تَعْبُدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِيّ‍‍َ‍اهُ ‌وَبِالْوَ‌الِدَيْ‍‍نِ ‌إِحْسَانا‌‌ ًۚ ‌إِمَّ‍‍ا‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ‍‍نَّ عِ‍‌‍نْ‍‍دَكَ ‌الْكِبَ‍رَ‌ ‌أَحَدُهُمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ كِلاَهُمَا‌ فَلاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍لْ لَهُمَ‍‍ا‌ ‌أُفٍّ‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‌‍نْ‍‍هَرْهُمَا‌ ‌وَ‍قُ‍‍لْ لَهُمَا‌ قَ‍‍وْلا‌‌ ً‌ كَ‍‍رِيماً
Wa Akhfiđ Lahumā Janāĥa Adh-Dhulli Mina Ar-Raĥmati Wa Qul Rrabbi Arĥamhumā Kamā Rabbayānī Şaghīrāan 017-024 و همیشه پر و بال تواضع و تکریم را با کمال مهربانی نزدشان بگستران و بگو: پروردگارا، چنانکه پدر و مادر، مرا از کودکی (به مهربانی) بپروردند تو در حق آنها رحمت و مهربانی فرما. وَ‌اخْ‍‍فِ‍‍ضْ لَهُمَا‌ جَن‍‍َ‍احَ ‌ال‍‍ذُّلِّ مِنَ ‌ال‍رَّحْمَةِ ‌وَ‍قُ‍‍لْ ‌‍رَّبِّ ‌ا‌رْحَمْهُمَا‌ كَمَا‌ ‌‍رَبَّيَانِي صَ‍‍غِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Rabbukum 'A`lamu Bimā Fī Nufūsikum ۚ 'In Takūnū Şāliĥīna Fa'innahu Kāna Lil'awwābīna Ghafūan 017-025 خدایتان به آنچه در دلهای شماست داناتر است، اگر همانا در دل اندیشه صلاح دارید خدا هر که را با نیّت پاک به درگاه او تضرع و توبه کند البته خواهد بخشید. رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ فِي نُفُوسِكُمْ ۚ ‌إِ‌نْ تَكُونُو‌اصَ‍‍الِح‍‍ِ‍ي‍‍نَ فَإِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ لِلأَ‌وَّ‌اب‍‍ِ‍ي‍‍نَ غَ‍‍فُو‌ر‌اً
Wa 'Āti Dhā Al-Qurbá Ĥaqqahu Wa Al-Miskīna Wa Abna As-Sabīli Wa Lā Tubadhdhir Tabdhīrāan 017-026 و (ای رسول ما) تو خود حقوق خویشاوندان و ارحام خود را ادا کن و نیز فقیران و رهگذران بیچاره را به حق خودشان برسان و هرگز (در کارها) اسراف روا مدار. وَ‌آتِ ‌ذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْبَى‌ حَ‍‍قَّ‍‍هُ ‌وَ‌الْمِسْك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ابْ‍‍نَ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌وَلاَ‌ تُبَذِّ‌ر‍ْ‍‌ تَ‍‍بْ‍‍ذِي‍‍ر‌اً
'Inna Al-Mubadhdhirīna Kānū 'Ikhwāna Ash-Shayāţīni ۖ Wa Kāna Ash-Shayţānu Lirabbihi Kafūan 017-027 که مبذّران و مسرفان برادران شیطانهایند، و شیطان است که سخت کفران (نعمت) پروردگار خود کرد. إِنَّ ‌الْمُبَذِّ‌ر‍ِ‍ي‍‍نَ كَانُ‍‍و‌ا‌ ‌إِخْ‍‍و‍َ‍‌انَ ‌ال‍‍شَّيَاطِ‍‍ي‍‍نِ ۖ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ لِ‍رَبِّ‍‍هِ كَفُو‌ر‌اً
Wa 'Immā Tu`riđanna `Anhumu Abtighā'a Raĥmatin Min Rabbika Tarjūhā Faqul Lahum Qawlāan Maysūan 017-028 و چنانچه از ارحام و فقیران ذوی الحقوق مذکور چون فعلا نادار هستی ولی در آتیه به لطف خدا میدواری اکنون اعراض کرده و توجه به حقوقشان نتوانی کرد باز گفتار خوش به آنان بگو. وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ تُعْ‍‍رِ‍‍ضَ‍‍نَّ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ ‌‍رَحْمَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ تَرْجُوهَا‌ فَ‍‍قُ‍‍لْ لَهُمْ قَ‍‍وْلا‌ ً‌ مَيْسُو‌ر‌اً
Wa Lā Taj`al Yadaka Maghlūlatan 'Ilá `Unuqika Wa Lā Tabsuţhā Kulla Al-Basţi Fataq`uda Malūmāan Maĥsūan 017-029 و نه هرگز دست خود (در احسان به خلق) محکم به گردنت بسته‌دار، و نه بسیار باز و گشاده‌دار، که (هر کدام کنی) به نکوهش و درماندگی خواهی نشست. وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ يَدَكَ مَ‍‍غْ‍‍لُولَة‌ ً‌ ‌إِلَى‌ عُنُ‍‍قِ‍‍كَ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طْ‍‍هَا‌ كُلَّ ‌الْبَسْ‍‍طِ فَتَ‍‍قْ‍‍عُدَ‌ مَلُوما‌ ً‌ مَحْسُو‌ر‌اً
'Inna Rabbaka Yabsuţu Ar-Rizqa Liman Yashā'u Wa Yaqdiru ۚ 'Innahu Kāna Bi`ibādihi Khabīrāan Başīrāan 017-030 همانا خدای تو هر که را خواهد روزی وسیع دهد و هر که را خواهد تنگ روزی گرداند، که او به (صلاح کار) بندگان خود کاملا آگاه و بصیر است. إِنَّ ‌‍رَبَّكَ يَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طُ ‌ال‍‍رِّ‌زْ‍قَ لِمَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍دِ‌ر‍ُ‍‌ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ بِعِبَا‌دِهِ خَ‍‍بِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Wa Lā Taqtulū 'Awlādakum Khashyata 'Imlāqin ۖ Naĥnu Narzuquhum Wa 'Īyākum ۚ 'Inna Qatlahum Kāna Khiţ'āan Kabīrāan 017-031 هرگز فرزندان خود را از ترس فقر به قتل مرسانید (زنده به گور مکنید) که ما رازق آنها و شما هستیم، زیرا این قتل فرزندان بسیار گناه بزرگی است. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍تُلُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دَكُمْ خَ‍‍شْيَةَ ‌إِمْلاَ‍قٍۖ نَحْنُ نَرْ‌زُ‍قُ‍‍هُمْ ‌وَ‌إِيَّاكُمْ ۚ ‌إِنَّ قَ‍‍تْلَهُمْ ك‍‍َ‍انَ خِ‍‍طْ‍‍ئا‌‌ ً‌ كَبِي‍‍ر‌اً
Wa Lā Taqra Az-Ziná ۖ 'Innahu Kāna Fāĥishatan Wa Sā'a Sabīlāan 017-032 و هرگز به عمل زنا نزدیک نشوید، که کاری بسیار زشت و راهی بسیار ناپسند است. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُو‌ا‌ال‍‍زِّنَ‍‍ىۖ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ فَاحِشَة ً‌ ‌وَس‍‍َ‍ا‌ءَ‌ سَبِيلاً
Wa Lā Taqtulū An-Nafsa Allatī Ĥarrama Allāhu 'Illā Bil-Ĥaqqi ۗ Wa Man Qutila Mažlūmāan Faqad Ja`alnā Liwalīyihi Sulţānāan Falā Yusrif Al-Qatli ۖ 'Innahu Kāna Manşūan 017-033 و هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آنکه به حکم حق مستحق قتل شود، و کسی که خونش به مظلومی و ناحق ریخته شود ما به ولیّ او حکومت و تسلط (بر قاتل) دادیم پس (در مقام انتقام) آن ولی در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما مؤید و منصور خواهد بود. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍تُلُو‌ا‌ال‍‍نَّ‍‍فْسَ ‌الَّتِي حَ‍رَّمَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌إِلاَّ‌ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ قُ‍‍تِلَ مَ‍‍ظْ‍‍لُوما‌‌ ً‌ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ جَعَلْنَا‌ لِوَلِيِّ‍‍هِ سُلْ‍‍طَ‍‍انا‌‌ ً‌ فَلاَ‌ يُسْ‍‍رِفْ فِي ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلِ ۖ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ مَ‍‌‍ن‍‍صُ‍‍و‌ر‌اً
Wa Lā Taqrabū Māla Al-Yatīmi 'Illā Bi-Atī Hiya 'Aĥsanu Ĥattá Yablugha 'Ashuddahu ۚ Wa 'Awfū Bil-`Ahdi ۖ 'Inna Al-`Ahda Kāna Mas'ūlāan 017-034 و هرگز به مال یتیم نزدیک نشوید مگر آنکه راه خیر و طریق بهتری (به نفع یتیم) منظور دارید، تا آنکه به حد بلوغ و رشد خود برسد، و همه به عهد خود باید وفا کنید که البته (در قیامت) از عهد و پیمان سؤال خواهد شد. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُو‌ا‌ م‍‍َ‍الَ ‌الْيَت‍‍ِ‍ي‍‍مِ ‌إِلاَّ‌ بِ‍الَّتِي هِيَ ‌أَحْسَنُ حَتَّى‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌أَشُدَّهُ ۚ ‌وَ‌أَ‌وْفُو‌ا‌ بِ‍الْعَهْدِ‌ ۖ ‌إِنَّ ‌الْعَهْدَ‌ ك‍‍َ‍انَ مَسْئ‍‍ُ‍‍ولاً
Wa 'Awfū Al-Kayla 'Idhā Kiltum Wa Zinū Bil-Qisţāsi Al-Mustaqīmi ۚ Dhālika Khayrun Wa 'Aĥsanu Ta'wīlāan 017-035 و هر چه را به پیمانه (یا وزن) می‌سنجید تمام بپیمایید (و کم و گران نفروشید) و (همه چیز را) با ترازوی درست و عادلانه بسنجید، که این کاری بهتر و عاقبتش نیکوتر است. وَ‌أَ‌وْفُو‌ا‌الْكَ‍‍يْ‍‍لَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ كِلْتُمْ ‌وَ‌زِنُو‌ا‌ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طَ‍‍اسِ ‌الْمُسْتَ‍‍قِ‍‍ي‍‍مِ ۚ ‌ذَلِكَ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ ‌وَ‌أَحْسَنُ تَأْ‌وِيلاً
Wa Lā Taqfu Mā Laysa Laka Bihi `Ilmun ۚ 'Inna As-Sam`a Wa Al-Başara Wa Al-Fu'uāda Kullu 'Ūlā'ika Kāna `Anhu Mas'ūlāan 017-036 و (ای انسان) هرگز آنچه را که بدان علم و اطمینان نداری دنبال مکن که چشم و گوش و دل همه مسئولند. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍فُ مَا‌ لَ‍‍يْ‍‍سَ لَكَ بِ‍‍هِ عِلْم‌‍ٌۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍سَّمْعَ ‌وَ‌الْبَ‍‍صَ‍رَ‌ ‌وَ‌الْفُؤ‍َ‍‌ا‌دَ‌ كُلُّ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ك‍‍َ‍انَ عَ‍‌‍نْ‍‍هُ مَسْئ‍‍ُ‍‍ولاً
Wa Lā Tamshi Fī Al-'Arđi Maraĥāan ۖ 'Innaka Lan Takhriqa Al-'Arđa Wa Lan Tablugha Al-Jibāla Ţūlāan 017-037 و هرگز در زمین به کبر و ناز مرو و غرور و نخوت مفروش، که به نیرو زمین را نتوانی شکافت و به کوه در سربلندی نخواهی رسید. وَلاَ‌ تَمْشِ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مَ‍رَحا‌‌ ًۖ ‌إِنَّ‍‍كَ لَ‍‌‍نْ تَ‍‍خْ‍‍رِ‍‍قَ ‌الأَ‌رْ‍ضَ ‌وَلَ‍‌‍نْ تَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌الْجِب‍‍َ‍الَ طُ‍‍ولاً
Kullu Dhālika Kāna Sayyi'uhu `Inda Rabbika Makrūhāan 017-038 که این قبیل کارها و اندیشه‌های بد گناهش نزد خدا ناپسند است. كُلُّ ‌ذَلِكَ ك‍‍َ‍انَ سَيِّئُ‍‍هُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّكَ مَكْرُ‌وهاً
Dhālika Mimmā 'Awĥá 'Ilayka Rabbuka Mina Al-Ĥikmati ۗ Wa Lā Taj`al Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fatulqá Fī Jahannama Malūmāan Madĥūan 017-039 اینها پاره‌ای از حکمتهاست که پروردگارت به تو وحی کرد، و هرگز با خدای یکتا کسی را به خدایی مپرست و گر نه ملامت زده و مردود به دوزخ درخواهی افتاد. ذَلِكَ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْحَ‍‍ى‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌‍رَبُّكَ مِنَ ‌الْحِكْمَةِ ۗ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ مَعَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِلَها‌‌ ً‌ ‌آ‍‍خَ‍رَ‌ فَتُلْ‍‍قَ‍‍ى‌ فِي جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ مَلُوما‌ ً‌ مَ‍‍دْحُو‌ر‌اً
'Afa'aşfākum Rabbukum Bil-Banīna Wa Attakhadha Mina Al-Malā'ikati 'Ināthāan ۚ 'Innakum Lataqūlūna Qawlāan `Ažīmāan 017-040 آیا خدا شما را به فرزندان پسر برگزیده و خود از فرشتگان دخترانی برگرفته است؟! این رأی و گفتار شما (مشرکان، افترایی عظیم و گناهی) بسیار بزرگ است. أَفَأَ‍صْ‍‍فَاكُمْ ‌‍رَبُّكُمْ بِ‍الْبَن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ مِنَ ‌الْمَلاَئِكَةِ ‌إِنَاثا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ‍‍كُمْ لَتَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍وْلاً‌ عَ‍‍ظِ‍‍يماً
Wa Laqad Şarrafnā Fī Hādhā Al-Qur'āni Liyadhdhakkarū Wa Mā Yazīduhum 'Illā Nufūan 017-041 و ما در این قرآن انواع سخنان را نیکو بیان کردیم تا خلق متذکر شوند و از آن پند گیرند و لیکن بدان را به جز نفرت حاصلی نمی‌افزاید. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍رَّفْنَا‌ فِي هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ لِيَذَّكَّرُ‌و‌ا‌ ‌وَمَا‌ يَزِيدُهُمْ ‌إِلاَّ‌ نُفُو‌ر‌اً
Qul Law Kāna Ma`ahu~ 'Ālihatun Kamā Yaqūlūna 'Idhāanbtaghaw 'Ilá Dhī Al-`Arshi Sabīlāan 017-042 بگو: اگر با خدای یکتا چنانکه آنها می‌گویند خدایان دیگری بود در این صورت آن خدایان بر خدای عرش (به تنازع) راه می‌گرفتند (و تمانع آنان موجب اختلال نظام عالم می‌شد. پس چون عالم را نظام ثابتی است دلیل است که با خدای یگانه خدایان دیگری نیست). قُ‍‍لْ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ مَعَهُ~ُ ‌آلِهَة‌‍ٌ‌ كَمَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لاَبْ‍‍تَ‍‍غَ‍‍وْ‌ا‌ ‌إِلَى‌ ‌ذِي ‌الْعَرْشِ سَبِيلاً
Subĥānahu Wa Ta`ālá `Ammā Yaqūlūna `Ulūwāan Kabīrāan 017-043 خدا از آنچه (مشرکان نادان) می‌گویند بسیار برتر و منزه‌تر است. سُ‍‍بْ‍‍حَانَ‍‍هُ ‌وَتَعَالَى‌ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عُلُوّ‌ا‌‌ ً‌ كَبِي‍‍ر‌اً
Tusabbiĥu Lahu As-Samāwātu As-Sab`u Wa Al-'Arđu Wa Man Fīhinna ۚ Wa 'In Min Shay'in 'Illā Yusabbiĥu Biĥamdihi Wa Lakin Lā Tafqahūna Tasbīĥahum ۗ 'Innahu Kāna Ĥalīmāan Ghafūan 017-044 هفت آسمان و زمین و هر که در آنهاست همه به ستایش و تنزیه خدا مشغولند و موجودی نیست در عالم جز آنکه ذکرش تسبیح و ستایش حضرت اوست و لیکن شما تسبیح آنها را فهم نمی‌کنید. همانا او بسیار بردبار و آمرزنده است. تُسَبِّحُ لَهُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتُ ‌ال‍‍سَّ‍‍بْ‍‍عُ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضُ ‌وَمَ‍‌‍نْ فِيهِ‍‍نَّ ۚ ‌وَ‌إِ‌نْ مِ‍‌‍نْ شَ‍‍يْء‌‌ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ لاَ‌ تَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍ونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ حَلِيماً‌ غَ‍‍فُو‌ر‌اً
Wa 'Idhā Qara'ta Al-Qur'āna Ja`alnā Baynaka Wa Bayna Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Bil-'Ākhirati Ĥijābāan Mastūan 017-045 و چون تو قرآن تلاوت کنی ما میان تو و آنها که به قیامت ایمان ندارند حجابی بداریم که آنها از فهم حقایق آن دور و مستور مانند. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قَ‍رَ‌أْتَ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ جَعَلْنَا‌ بَيْنَكَ ‌وَبَ‍‍يْ‍‍نَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ حِجَابا‌ ً‌ مَسْتُو‌ر‌اً
Wa Ja`alnā `Alá Qulūbihim 'Akinnatan 'An Yafqahūhu Wa Fīdhānihim Waqan Wa 'Idhā ۚ Dhakarta Rabbaka Fī Al-Qur'āni Waĥdahu Wa Llaw `Alá 'Adrihim Nufūan 017-046 و ما بر دلهای تیره آن کافران پرده‌ای افکندیم که قرآن را فهم نکنند و در گوشهایشان هم سنگینی نهادیم، و چون تو در قرآن خدایت را به وحدانیت و یگانگی یاد کنی آنان روی گردانیده و به پشت گریزان می‌شوند. وَجَعَلْنَا‌ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌أَكِ‍‍نَّ‍‍ةً ‌أَ‌نْ يَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍وهُ ‌وَفِ‍‍ي ‌آ‌ذَ‌انِهِمْ ‌وَ‍قْ‍‍ر‌ا‌ ًۚ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌ذَكَرْتَ ‌‍رَبَّكَ فِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ‌وَحْدَهُ ‌وَلَّوْ‌ا‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌دْبَا‌رِهِمْ نُفُو‌ر‌اً
Naĥnu 'A`lamu Bimā Yastami`ūna Bihi~ 'Idh Yastami`ūna 'Ilayka Wa 'Idh Hum Najwá 'Idh Yaqūlu Až-Žālimūna 'In Tattabi`ūna 'Illā Rajulāan Masĥūan 017-047 ما به خیالات باطلی که وقت شنیدن گفتار تو در دل خود می‌کنند (از خود آنها) آگاه‌تریم و آن‌گاه که به رازگویی می‌پردازند و آن مردم ستمکار گویند که شما جز شخصی مفتون و سحرزده را پیروی نمی‌کنید. نَحْنُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ يَسْتَمِع‍‍ُ‍ونَ بِهِ ‌إِ‌ذْ‌ يَسْتَمِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌وَ‌إِ‌ذْ‌ هُمْ نَ‍‍جْ‍‍وَ‌ى‌ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ُ‍ونَ ‌إِ‌نْ تَتَّبِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَجُلا‌ ً‌ مَسْحُو‌ر‌اً
Anžur Kayfa Đarabū Laka Al-'Amthāla Fađallū Falā Yastaţī`ūna Sabīlāan 017-048 بنگر تا چه نسبتها به تو می‌دهند! پس گمراه شدند و هیچ راه خلاصی نمی‌یابند. ‍ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ ضَ‍رَبُو‌ا‌ لَكَ ‌الأَمْث‍‍َ‍الَ فَ‍‍ضَ‍‍لُّو‌ا‌ فَلاَ‌ يَسْتَ‍‍طِ‍‍يع‍‍ُ‍ونَ سَبِيلاً
Wa Qālū 'A'idhā Kunnā `Ižāmāan Wa Rufātāan 'A'innā Lamabthūna Khalqāan Jadīdāan 017-049 و (کافران به معاد) گفتند: آیا ما چون استخوان پوسیده و غبار پراکنده شویم باز روزی از نو زنده و برانگیخته خواهیم شد؟! وَ‍قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَئِذَ‌ا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عِ‍‍ظَ‍‍اما‌ ً‌ ‌وَ‌رُفَاتاً‌ ‌أَئِ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَمَ‍‍بْ‍‍عُوث‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً‌ جَدِيد‌اً
Qul Kūnū Ĥijāratan 'Aw Ĥadīdāan 017-050 بگو که شما سنگ باشید یا آهن. قُ‍‍لْ كُونُو‌ا‌ حِجَا‌‍رَةً ‌أَ‌وْ‌ حَدِيد‌اً
'Aw Khalqāan Mimmā YakburuŞudūrikum ۚ Fasayaqūlūna Man Yu`īdunā ۖ Quli Al-Ladhī Faţarakum 'Awwala Marratin ۚ Fasayunghūna 'Ilayka Ru'ūsahum Wa Yaqūlūna Matá Huwa ۖ Qul `Asá 'An Yakūna Qarībāan 017-051 یا خلقتی (سخت‌تر از سنگ و آهن) از آنچه در دلتان بزرگ می‌نماید (باز به امر خدا زنده می‌شوید)، پس خواهند گفت: که ما را دوباره زنده می‌کند؟ بگو: همان خدایی که هم اول بار شما را آفرید؛ آن‌گاه آنها سر به سوی تو جنبانده گویند: پس این وعده کی خواهد بود؟ بگو: شاید که از حوادث نزدیک باشد (زیرا مرگ به هر کس نزدیک است و قیامتش به مرگ برپا می‌شود). أَ‌وْ‌ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَكْبُرُ‌ فِي صُ‍‍دُ‌و‌رِكُمْ ۚ فَسَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَ‍‌‍نْ يُعِيدُنَا‌ ۖ قُ‍‍لِ ‌الَّذِي فَ‍‍طَ‍رَكُمْ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّة‌‍ٍۚ فَسَيُ‍‌‍نْ‍‍‍‍غِ‍‍ضُ‍‍ونَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌رُ‌ء‍ُ‍‌وسَهُمْ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَتَى‌ هُوَ‌ ۖ قُ‍‍لْ عَسَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ يَك‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍رِيباً
Yawma Yad`ūkum Fatastajībūna Biĥamdihi Wa Tažunnūna 'In Labithtum 'Illā Qalīlāan 017-052 روزی که خدا شما را بخواند و شما (سر از خاک بیرون کرده و) با حمد و ستایش او را اجابت کنید و تصور می‌کنید که جز اندک زمانی (در گورها) درنگ نکرده‌اید. يَ‍‍وْمَ يَ‍‍دْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيب‍‍ُ‍ونَ بِحَمْدِهِ ‌وَتَ‍‍ظُ‍‍نّ‍‍ُ‍ونَ ‌إِ‌نْ لَبِثْتُمْ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلاً
Wa Qul Li`ibādī Yaqūlū Allatī Hiya 'Aĥsanu ۚ 'Inna Ash-Shayţāna Yanzaghu Baynahum ۚ 'Inna Ash-Shayţāna Kāna Lil'insāni `Adūwāan Mubīnāan 017-053 و بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را بر زبان آرند، که شیطان (بسیار شود به یک کلمه زشت) میان آنان دشمنی و فساد برمی‌انگیزد، زیرا دشمنی شیطان با آدمیان واضح و آشکار است. وَ‍قُ‍‍لْ لِعِبَا‌دِي يَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌الَّتِي هِيَ ‌أَحْسَنُ ۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انَ يَ‍‌‍ن‍‍زَ‍‍غُ بَيْنَهُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انَ ك‍‍َ‍انَ لِلإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انِ عَدُ‌وّ‌ا‌ ً‌ مُبِيناً
Rabbukum 'A`lamu Bikum ۖ 'In Yasha' Yarĥamkum 'Aw 'In Yasha' Yu`adhdhibkum ۚ Wa Mā 'Arsalnāka `Alayhim Wa Kīlāan 017-054 خدا صلاح حال شما را بهتر می‌داند، اگر بخواهد (و صلاح بداند) به شما لطف و مهربانی کند یا اگر بخواهد (و مصلحت باشد) مجازات و عذاب فرماید، و ما تو را وکیل و نگهبان بندگان نفرستاده‌ایم (بر تو تنها رسالت و اتمام حجت است). رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ ‌إِ‌نْ يَشَأْ‌ يَرْحَمْكُمْ ‌أَ‌وْ‌ ‌إِ‌نْ يَشَأْ‌ يُعَذِّبْ‍‍كُمْ ۚ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ عَلَيْهِمْ ‌وَكِيلاً
Wa Rabbuka 'A`lamu Biman As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۗ Wa Laqad Fađđalnā Ba`đa An-Nabīyīna `Alá Ba`đin ۖ Wa 'Ātaynā Dāwūda Zabūan 017-055 و خدای تو به آن که در آسمانها و زمین است داناتر (و به قابلیت هر موجودی آگاه‌تر) است، و همانا ما بعضی از انبیاء را بر بعضی دیگر برتری دادیم و به داوود زبور را عطا کردیم. وَ‌‍رَبُّكَ ‌أَعْلَمُ بِمَ‍‌‍نْ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ فَ‍‍ضَّ‍‍لْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَلَى‌ بَعْ‍‍ضٍۖ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ ‌دَ‌ا‌و‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌زَبُو‌ر‌اً
Quli Ad Al-Ladhīna Za`amtum Min Dūnihi Falā Yamlikūna Kashfa Ađ-Đurri `Ankum Wa Lā Taĥwīlāan 017-056 بگو: این بتها را که به جز خدا (مؤثر در حوائج خود) می‌پندارید بخوانید تا ببینید که نه دفع ضرری از شما توانند کرد و نه تغییر حالی به شما توانند داد. قُ‍‍لِ ‌ا‌دْعُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌زَعَمْتُمْ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِ‍‍هِ فَلاَ‌ يَمْلِك‍‍ُ‍ونَ كَشْفَ ‌ال‍‍ضُّ‍‍رِّ‌ عَ‍‌‍ن‍‍كُمْ ‌وَلاَ‌ تَحْوِيلاً
'Ūlā'ika Al-Ladhīna Yad`ūna Yabtaghūna 'Ilá Rabbihimu Al-Wasīlata 'Ayyuhum 'Aqrabu Wa Yarjūna Raĥmatahu Wa Yakhāfūna `Adhābahu~ ۚ 'Inna `Adhāba Rabbika Kāna Maĥdhūan 017-057 آنهایی که (کافران به خدایی) می‌خوانند آنان خود به درگاه خدا وسیله تقرب می‌جویند، تا که مقرب‌تر باشد؟ و امیدوار به رحمت و ترسان از عذاب اویند، که البته از عذاب پروردگارت باید سخت هراسان بود. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ يَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍ونَ ‌إِلَى‌ ‌‍رَبِّهِمُ ‌الْوَسِيلَةَ ‌أَيُّهُمْ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَبُ ‌وَيَرْج‍‍ُ‍ونَ ‌‍رَحْمَتَ‍‍هُ ‌وَيَ‍‍خَ‍‍اف‍‍ُ‍ونَ عَذَ‌ابَهُ~ُ ۚ ‌إِنَّ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌‍رَبِّكَ ك‍‍َ‍انَ مَحْذُ‌و‌ر‌اً
Wa 'In Min Qaryatin 'Illā Naĥnu Muhlikūhā Qabla Yawmi Al-Qiyāmati 'Aw Mu`adhdhibūhā `Adhābāan Shadīdāan ۚ Kāna Dhālika Fī Al-Kitābi Masţūan 017-058 و هیچ شهر و دیاری نیست جز آنکه ما پیش از ظهور روز قیامت اهل آن شهر را یا هلاک کرده یا به عذاب سخت معذب می‌کنیم. این حکم در کتاب (علم ازلی حق) مسطور است. وَ‌إِ‌نْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍رْيَة‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا‌ قَ‍‍بْ‍‍لَ يَ‍‍وْمِ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌أَ‌وْ‌ مُعَذِّبُوهَا‌ عَذَ‌ابا‌‌ ً‌ شَدِيد‌ا‌‌ ًۚ ك‍‍َ‍انَ ‌ذَلِكَ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ مَسْ‍‍طُ‍‍و‌ر‌اً
Wa Mā Mana`anā 'An Nursila Bil-'Āyāti 'Illā 'An Kadhdhaba Bihā Al-'Awwalūna ۚ Wa 'Ātaynā Thamūda An-Nāqata Mubşiratan Fažalamū Bihā ۚ Wa Mā Nursilu Bil-'Āyāti 'Illā Takhwīfāan 017-059 و ما را از فرستادن آیات و معجزات (دلخواه آنان) جز تکذیب پیشینیان چیزی مانع نبود، و به ثمود (قوم صالح) آن ناقه را که آیتی روشن بود (و همه مشاهده کردند) بدادیم، اما درباره آن ظلم کردند (و ناقه را پی نمودند)، و ما معجزات و آیات را جز برای آنکه (مردم از خدا) بترسند (و هدایت شوند) نمی‌فرستیم. وَمَا‌ مَنَعَنَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ نُرْسِلَ بِ‍الآي‍‍َ‍اتِ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ كَذَّبَ بِهَا‌ ‌الأَ‌وَّل‍‍ُ‍ونَ ۚ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ ثَم‍‍ُ‍و‌دَ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍اقَ‍‍ةَ مُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍رَة‌ ً‌ فَ‍‍ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ بِهَا‌ ۚ ‌وَمَا‌ نُرْسِلُ بِ‍الآي‍‍َ‍اتِ ‌إِلاَّ‌ تَ‍‍خْ‍‍وِيفاً
Wa 'Idh Qulnā Laka 'Inna Rabbaka 'Aĥāţa Bin-Nāsi ۚ Wa Mā Ja`alnā Ar-Ru'uyā Allatī 'Araynāka 'Illā Fitnatan Lilnnāsi Wa Ash-Shajarata Al-Mal`ūnata Fī Al-Qur'āni ۚ Wa Nukhawwifuhum Famā Yazīduhum 'Illā Ţughyānāan Kabīrāan 017-060 و (ای رسول ما، به یاد آر) وقتی که به تو گفتیم خدا البته به (همه افعال و افکار) مردم محیط است، و ما رؤیایی را که به تو ارائه دادیم و درختی را که به لعن در قرآن یاد شده (درخت نژاد بنی امیه و همه ظالمان عالم) قرار ندادیم جز برای آزمایش و امتحان مردم. و ما آنها را می‌ترسانیم و لیکن آیات بر آنها (از فرط شقاوت) جز طغیان بزرگ چیزی نیفزاید. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لَكَ ‌إِنَّ ‌‍رَبَّكَ ‌أَح‍‍َ‍اطَ بِ‍ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ۚ ‌وَمَا‌ جَعَلْنَا‌ ‌ال‍‍رُّ‌ؤْيَا‌ ‌الَّتِ‍‍ي ‌أَ‌‍رَيْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلاَّ‌ فِتْنَة ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌ال‍‍شَّجَ‍رَةَ ‌الْمَلْعُونَةَ فِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ۚ ‌وَنُ‍‍خَ‍‍وِّفُهُمْ فَمَا‌ يَزِيدُهُمْ ‌إِلاَّ‌ طُ‍‍غْ‍‍يَانا‌‌ ً‌ كَبِي‍‍ر‌اً
Wa 'Idh Qulnā Lilmalā'ikati Asjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Iblīsa Qāla 'A'asjudu Liman Khalaqta Ţīnāan 017-061 و (یاد آر) وقتی که فرشتگان را امر به سجده آدم کردیم پس همه سجده کردند جز شیطان که گفت: آیا من سجده به آدمی که از گل آفریدی فرود آرم؟! وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌اسْجُدُ‌و‌ا‌ لِأ‌دَمَ فَسَجَدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سَ قَ‍‍الَ ‌أَ‌أَسْجُدُ‌ لِمَ‍‌‍نْ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍تَ طِ‍‍يناً
Qāla 'Ara'aytaka Hādhā Al-Ladhī Karramta `Alayya La'in 'Akhkhartanī 'Ilá Yawmi Al-Qiyāmati La'aĥtanikanna Dhurrīyatahu~ 'Illā Qalīlāan 017-062 گفت: با من بگو آیا این آدم خاکی را بر من فضیلت و برتری دادی؟ (ای خدا) اگر اجل مرا تا قیامت به تأخیر افکنی به جز قلیلی (چون معصومین و خواص مؤمنین) همه اولاد آدم را مهار می‌کنم (و به دار هلاک می‌کشانم). قَ‍‍الَ ‌أَ‌‍رَ‌أَيْتَكَ هَذَ‌ا‌ ‌الَّذِي كَ‍رَّمْتَ عَلَيَّ لَئِ‍‌‍نْ ‌أَ‍خَّ‍‍رْتَنِ‍‍ي ‌إِلَى‌ يَ‍‍وْمِ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ لَأَحْتَنِكَ‍‍نَّ ‌ذُ‌رِّيَّتَهُ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلاً
Qāla Adh/hab Faman Tabi`aka Minhum Fa'inna Jahannama Jazā'uukum Jazā'an Mawfūan 017-063 خدا به شیطان گفت: برو که هر کس از اولاد آدم پیرو تو گردد با تو به دوزخ که پاداش کامل شماست کیفر خواهد شد. قَ‍‍الَ ‌ا‌ذْهَ‍‍بْ فَمَ‍‌‍نْ تَبِعَكَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ فَإِنَّ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُكُمْ جَز‍َ‍‌ا‌ء‌ ً‌ مَوْفُو‌ر‌اً
Wa Astafziz Mani Astaţa`ta Minhum Bişawtika Wa 'Ajlib `Alayhim Bikhaylika Wa Rajilika Wa Shārik/hum Al-'Amwli Wa Al-'Awlādi Wa `Id/hum ۚ Wa Mā Ya`iduhumu Ash-Shayţānu 'Illā Ghurūan 017-064 (برو) و هر که را توانستی با آواز خود تحریک کن و به لغزش افکن، و با جمله لشکر سوار و پیاده‌ات بر آنها بتاز و در اموال و اولاد هم با ایشان شریک شو و به آنها وعده (های دروغ و فریبنده) بده، و (ای بندگان بدانید که) وعده شیطان چیزی جز غرور و فریب نخواهد بود. وَ‌اسْتَفْزِ‌زْ‌ مَنِ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍عْتَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ بِ‍‍صَ‍‍وْتِكَ ‌وَ‌أَجْ‍‍لِ‍‍بْ عَلَيْهِمْ بِ‍‍خَ‍‍يْلِكَ ‌وَ‌‍رَجِلِكَ ‌وَشَا‌رِكْهُمْ فِي ‌الأَمْو‌الِ ‌وَ‌الأَ‌ولاَ‌دِ‌ ‌وَعِ‍‍دْهُمْ ۚ ‌وَمَا‌ يَعِدُهُمُ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ ‌إِلاَّ‌ غُ‍‍رُ‌و‌ر‌اً
'Inna `Ibādī Laysa Laka `Alayhim Sulţānun ۚ Wa Kafá Birabbika Wa Kīlāan 017-065 همانا تو را بر بندگان (خاص) من تسلط نیست و تنها محافظت و نگهبانی خدای تو (ای رسول، از شیطان آنها را) کافی است. إِنَّ عِبَا‌دِي لَ‍‍يْ‍‍سَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْ‍‍طَ‍‍انٌۚ ‌وَكَفَى‌ بِ‍رَبِّكَ ‌وَكِيلاً
Rabbukumu Al-Ladhī Yuzjī Lakumu Al-Fulka Fī Al-Baĥri Litabtaghū Min Fađlihi~ ۚ 'Innahu Kāna Bikum Raĥīmāan 017-066 پروردگار شما همان است که به دریا برای شما کشتی‌ها را به حرکت می‌آورد تا از فضل خدا (یعنی روزی) طلبید، که او درباره شما بسیار مهربان است. رَبُّكُمُ ‌الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ ‌الْفُلْكَ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ لِتَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِهِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ بِكُمْ ‌‍رَحِيماً
Wa 'Idhā Massakumu Ađ-Đurru Al-Baĥri Đalla Man Tad`ūna 'Illā 'Īyāhu ۖ Falammā Najjākum 'Ilá Al-Barri 'A`rađtum ۚ Wa Kāna Al-'Insānu Kafūan 017-067 و چون در دریا به شما خوف و خطری رسد در آن حال به جز خدا همه آنهایی که به خدایی می‌خوانید از یاد شما بروند، و آن‌گاه که خدا شما را به ساحل سلامت رسانید باز از خدا روی می‌گردانید، و انسان بسیار کفر کیش و ناسپاس است. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَسَّكُمُ ‌ال‍‍ضُّ‍‍رُّ‌ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ضَ‍‍لَّ مَ‍‌‍نْ تَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌إِيّ‍‍َ‍اهُ ۖ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ نَجَّاكُمْ ‌إِلَى‌ ‌الْبَرِّ‌ ‌أَعْ‍رَضْ‍‍تُمْ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌نْ‍‍س‍‍َ‍انُ كَفُو‌ر‌اً
'Afa'amintum 'An Yakhsifa Bikum Jāniba Al-Barri 'Aw Yursila `Alaykum Ĥāşibāan Thumma Lā Tajidū Lakum Wa Kīlāan 017-068 آیا مگر ایمنید از این که شما را در خشکی زمین فرو برد یا (تندباد غضبش) بر سرتان سنگ بارد، آن‌گاه بر خود پناه و نگهبانی نیابید؟! أَفَأَمِ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَ‌نْ يَ‍‍خْ‍‍سِفَ بِكُمْ جَانِبَ ‌الْبَرِّ‌ ‌أَ‌وْ‌ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِ‍‍با‌‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌و‌ا‌ لَكُمْ ‌وَكِيلاً
'Am 'Amintum 'An Yu`īdakum Fīhi Tāratan 'Ukhrá Fayursila `Alaykum Qāşifāan Mina Ar-Rīĥi Fayughriqakum Bimā Kafartum ۙ Thumma Lā Tajidū Lakum `Alaynā Bihi Tabī`āan 017-069 یا مگر از آن ایمنید که بار دیگر خدا شما را به اراده خود به دریا برگرداند و تندبادی بفرستد تا همه را به کیفر کفر به دریا غرق سازد؟ آن‌گاه کسی را از (قهر) ما بدان غرقه کردن دادخواه و فریادرس خود نیابید؟! أَمْ ‌أَمِ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَ‌نْ يُعِيدَكُمْ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ تَا‌‍رَةً ‌أُ‍خْ‍رَ‌ى‌ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَ‍‍اصِ‍‍فا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍رّ‍ِ‍ي‍‍حِ فَيُ‍‍غْ‍‍رِ‍‍قَ‍‍كُمْ بِمَا‌ كَفَرْتُمْ ۙ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌و‌ا‌ لَكُمْ عَلَيْنَا‌ بِ‍‍هِ تَبِيعاً
Wa Laqad Karramnā Banī 'Ādama Wa Ĥamalnāhum Al-Barri Wa Al-Baĥri Wa Razaqnāhum Mina Aţ-Ţayyibāti Wa Fađđalnāhum `Alá Kathīrin Mimman Khalaqnā Tafđīlāan 017-070 و محققا ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و آنها را (بر مرکب) در برّ و بحر سوار کردیم و از هر غذای لذیذ و پاکیزه آنها را روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری و فضیلت کامل بخشیدیم. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ كَ‍رَّمْنَا‌ بَنِ‍‍ي ‌آ‌دَمَ ‌وَحَمَلْنَاهُمْ فِي ‌الْبَرِّ‌ ‌وَ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاهُمْ مِنَ ‌ال‍‍طَّ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ ‌وَفَ‍‍ضَّ‍‍لْنَاهُمْ عَلَى‌ كَث‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٍ‌ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍نَا‌ تَفْ‍‍ضِ‍‍يلاً
Yawma Nad`ū Kulla 'Unāsin Bi'imāmihim ۖ Faman 'Ūtiya Kitābahu Biyamīnihi Fa'ūlā'ika Yaqra'ūna Kitābahum Wa Lā Yužlamūna Fatīlāan 017-071 (به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد. يَ‍‍وْمَ نَ‍‍دْعُو‌ كُلَّ ‌أُن‍‍َ‍اس ٍ‌ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَ‍‌‍نْ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ كِتَابَ‍‍هُ بِيَمِينِ‍‍هِ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ء‍ُ‍‌ونَ كِتَابَهُمْ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَم‍‍ُ‍ونَ فَتِيلاً
Wa Man Kāna Fī Hadhihi~ 'A`má Fahuwa Fī Al-'Ākhirati 'A`má Wa 'Ađallu Sabīlāan 017-072 هر کس در این جهان نابینا (ی کفر و جهل و ضلالت) است در عالم آخرت نیز (از مشاهده بهشتیان و شهود و جمال حق) نابینا و گمراه‌تر خواهد بود. وَمَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ فِي هَذِهِ ‌أَعْمَى‌ فَهُوَ‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌أَعْمَى‌ ‌وَ‌أَ‍ضَ‍‍لُّ سَبِيلاً
Wa 'In Kādū Layaftinūnaka `Ani Al-Ladhī 'Awĥaynā 'Ilayka Litaftariya `Alaynā Ghayrahu ۖ Wa 'Idhāan Lāttakhadhūka Khalīlāan 017-073 و نزدیک بود که کافران تو را فریب داده و از آنچه به تو وحی کردیم (که به بتان هیچ اعتنا مکن) غافل شوی و چیز دیگر بر ما فرابندی، آن‌گاه یقینا مشرکان تو را دوست خود می‌گرفتند. وَ‌إِ‌نْ كَا‌دُ‌و‌ا‌ لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ ‌الَّذِي ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ لِتَفْتَ‍‍رِيَ عَلَيْنَا‌ غَ‍‍يْ‍رَهُ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لاَتَّ‍‍خَ‍‍ذ‍ُ‍‌وكَ خَ‍‍لِيلاً
Wa Lawlā 'An Thabbatnāka Laqad Kidtta Tarkanu 'Ilayhim Shay'āan Qalīlāan 017-074 و اگر ما تو را ثابت قدم نمی‌گردانیدیم نزدیک بود که به آن مشرکان اندک تمایل و اعتمادی پیدا کنی. وَلَوْلاَ‌ ‌أَ‌نْ ثَبَّتْن‍‍َ‍اكَ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كِ‍‍دْتَّ تَرْكَنُ ‌إِلَيْهِمْ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌‌ ًقَ‍‍لِيلاً
'Idhāan La'adhaqnāka Đi`fa Al-Ĥayāati Wa Đi`fa Al-Mamāti Thumma Lā Tajidu Laka `Alaynā Naşīrāan 017-075 و در آن صورت به تو جزاء این عمل را می‌چشاندیم و عذاب تو را در حیات دنیا و پس از مرگ مضاعف می‌گردانیدیم و آن‌گاه از (قهر و خشم) ما بر خود هیچ یاوری نمی‌یافتی. إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لَأَ‌ذَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اكَ ضِ‍‍عْفَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌وَ‍ضِ‍‍عْفَ ‌الْمَم‍‍َ‍اتِ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌ لَكَ عَلَيْنَا‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Wa 'In Kādū Layastafizzūnaka Mina Al-'Arđi Liyukhrijūka Minhā ۖ Wa 'Idhāan Lā Yalbathūna Khilāfaka 'Illā Qalīlāan 017-076 و نزدیک بود که کافران تو را از سرزمین خود جنبانده تا از آنجا بیرونت کنند، و در این صورت پس از آن اندک زمانی بیش زیست نمی‌کردند (که به عذاب ما همه هلاک می‌شدند). وَ‌إِ‌نْ كَا‌دُ‌و‌ا‌ لَيَسْتَفِزُّ‌ونَكَ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍ضِ لِيُ‍‍خْ‍‍رِج‍‍ُ‍وكَ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لاَ‌ يَلْبَث‍‍ُ‍ونَ خِ‍‍لاَفَكَ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلاً
Sunnata Man Qad 'Arsalnā Qablaka Min Rusulinā ۖ Wa Lā Tajidu Lisunnatinā Taĥwīlāan 017-077 ما آیین همه پیمبرانی را که پیش از تو فرستادیم نیز همین (توحید و خداپرستی و هلاک کافران و نجات اهل ایمان) قرار دادیم، و این طریقه ما را تغییرپذیر نخواهی یافت. سُ‍‍نَّ‍‍ةَ مَ‍‌‍نْ قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‌رْسَلْنَا‌ قَ‍‍بْ‍‍لَكَ مِ‍‌‍نْ ‌رُسُلِنَا‌ ۖ ‌وَلاَ‌ تَجِدُ‌ لِسُ‍‍نَّ‍‍تِنَا‌ تَحْوِيلاً
'Aqimi Aş-Şalāata Lidulūki Ash-Shamsi 'Ilá Ghasaqi Al-Layli Wa Qur'āna Al-Fajri ۖ 'Inna Qur'āna Al-Fajri Kāna Mash/hūdāan 017-078 نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاریکی شب به پا دار (یعنی نماز ظهرین را از اول ظهر و نماز عشائین را از بدو تاریکی شب به پا دار) و نماز صبح را نیز به جای آر که آن نماز به حقیقت مشهود (نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز) است. أَ‍قِ‍‍مِ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ لِدُل‍‍ُ‍وكِ ‌ال‍‍شَّمْسِ ‌إِلَى‌ غَ‍‍سَ‍‍قِ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَ‍قُ‍‍رْ‌آنَ ‌الْفَ‍‍جْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ‌إِنَّ قُ‍‍رْ‌آنَ ‌الْفَ‍‍جْ‍‍ر‍ِ‍‌ ك‍‍َ‍انَ مَشْهُو‌د‌اً
Wa Mina Al-Layli Fatahajjad Bihi Nāfilatan Laka `Asá 'An Yab`athaka Rabbuka Maqāmāan Maĥmūdāan 017-079 و بعضی از شب را به خواندن قرآن (در نماز) بیدار و متهجّد باش، که نماز شب خاص توست، باشد که خدایت تو را به مقام محمود (شفاعت کبری) مبعوث گرداند. وَمِنَ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ فَتَهَجَّ‍‍دْ‌ بِ‍‍هِ نَافِلَة ً‌ لَكَ عَسَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ يَ‍‍بْ‍‍عَثَكَ ‌‍رَبُّكَ مَ‍‍قَ‍‍اما‌ ً‌ مَحْمُو‌د‌اً
Wa Qul Rabbi 'Adkhilnī Mudkhala Şidqin Wa 'Akhrijnī Mukhraja Şidqin Wa Aj`al Lī Min Ladunka Sulţānāan Naşīrāan 017-080 و بگو که بارالها مرا (همیشه به هر جا روم به مکّه یا مدینه یا عالم قبر و محشر) به قدم صدق داخل و به قدم صدق خارج گردان و به من از جانب خود حجت روشنی که دائم یار و مددکار باشد عطا فرما. وَ‍قُ‍‍لْ ‌‍رَبِّ ‌أَ‌دْ‍‍خِ‍‍لْنِي مُ‍‍دْ‍‍خَ‍‍لَ صِ‍‍دْ‍‍قٍ‌ ‌وَ‌أَ‍خْ‍‍رِجْ‍‍نِي مُ‍‍خْ‍رَجَ صِ‍‍دْ‍‍قٍ‌ ‌وَ‌اجْ‍‍عَلْ لِي مِ‍‌‍نْ لَدُ‌نْ‍‍كَ سُلْ‍‍طَ‍‍انا‌ ً‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Wa Qul Jā'a Al-Ĥaqqu Wa Zahaqa Al-Bāţilu ۚ 'Inna Al-Bāţila Kāna Zahūqāan 017-081 و (به امت) بگو که (دین) حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لایق محو نابودی ابدی است. وَ‍قُ‍‍لْ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌الْحَ‍‍قُّ ‌وَ‌زَهَ‍‍قَ ‌الْبَاطِ‍‍لُ ۚ ‌إِنَّ ‌الْبَاطِ‍‍لَ ك‍‍َ‍انَ ‌زَهُوق‍‍اً
Wa Nunazzilu Mina Al-Qur'āni Mā Huwa Shifā'un Wa Raĥmatun Lilmu'uminīna ۙ Wa Lā Yazīdu Až-Žālimīna 'Illā Khasāan 017-082 و ما آنچه از قرآن فرستیم شفا (ی دل) و رحمت (الهی) برای اهل ایمان است و ظالمان را به جز زیان (و شقاوت) چیزی نخواهد افزود. وَنُنَزِّلُ مِنَ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ مَا‌ هُوَ‌ شِف‍‍َ‍ا‌ء‌ٌ‌ ‌وَ‌‍رَحْمَة ٌ‌ لِلْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ۙ ‌وَلاَ‌ يَز‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِلاَّ‌ خَ‍‍سَا‌ر‌اً
Wa 'Idhā 'An`amnā `Alá Al-'Insāni 'A`rađa Wa Na'á Bijānibihi ۖ Wa 'Idhā Massahu Ash-Sharru Kāna Ya'ūsāan 017-083 و ما هرگاه به انسان نعمتی عطا کنیم از آن رو بگرداند و دوری جوید، و هرگاه شر و بلایی به او روی آورد به کلی مأیوس و ناامید شود. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍عَمْنَا‌ عَلَى‌ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انِ ‌أَعْ‍رَضَ ‌وَنَأَ‌ى‌ بِجَانِبِ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَسَّهُ ‌ال‍‍شَّرُّ‌ ك‍‍َ‍انَ يَئ‍‍ُ‍‍وساً
Qul Kullun Ya`malu `Alá Shākilatihi Farabbukum 'A`lamu Biman Huwa 'Ahdá Sabīlāan 017-084 بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد، و خدای شما به آن که راهیافته‌تر است (از همه کس) آگاهتر است. قُ‍‍لْ كُلٌّ‌ يَعْمَلُ عَلَى‌ شَاكِلَتِ‍‍هِ فَ‍رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِمَ‍‌‍نْ هُوَ‌ ‌أَهْدَ‌ى‌ سَبِيلاً
Wa Yas'alūnaka `Ani Ar-Rūĥi ۖ Quli Ar-Rūĥu Min 'Amri Rabbī Wa Mā 'Ūtītum Mina Al-`Ilmi 'Illā Qalīlāan 017-085 و تو را از حقیقت روح می‌پرسند، جواب ده که روح از (عالم) امر خداست (و بی‌واسطه جسمانیات به امر الهی به بدنها تعلق می‌گیرد) و (شما پی به حقیقت آن نمی‌برید زیرا) آنچه از علم به شما دادند بسیار اندک است. وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌ال‍‍رّ‍ُ‍‌وحِ ۖ قُ‍‍لِ ‌ال‍‍رّ‍ُ‍‌وحُ مِ‍‌‍نْ ‌أَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌‍رَبِّي ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيتُمْ مِنَ ‌الْعِلْمِ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلاً
Wa La'in Shi'nā Lanadh/habanna Bial-Ladhī 'Awĥaynā 'Ilayka Thumma Lā Tajidu Laka Bihi `Alaynā Wa Kīlāan 017-086 و اگر ما بخواهیم آنچه را که به وحی بر تو آوردیم (از قرآن و علم و آیین) همه را باز می‌بریم و آن‌گاه تو بر (قهر) ما هیچ کارساز و مددکاری در این باره نخواهی یافت. وَلَئِ‍‌‍نْ شِئْنَا‌ لَنَذْهَبَ‍‍نَّ بِ‍الَّذِي ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌ لَكَ بِ‍‍هِ عَلَيْنَا‌ ‌وَكِيلاً
'Illā Raĥmatan Min Rabbika ۚ 'Inna Fađlahu Kāna `Alayka Kabīrāan 017-087 مگر رحمت و لطف پروردگار (از تو مدد کند) که فضل (و رحمت) او بر تو بزرگ و بسیار است. إِلاَّ‌ ‌‍رَحْمَة ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۚ ‌إِنَّ فَ‍‍ضْ‍‍لَ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ كَبِي‍‍ر‌اً
Qul La'ini Ajtama`ati Al-'Insu Wa Al-Jinnu `Alá 'An Ya'tū Bimithli Hādhā Al-Qur'āni Lā Ya'tūna Bimithlihi Wa Law Kāna Ba`đuhum Liba`đin Žahīrāan 017-088 بگو که اگر جن و انس متّفق شوند که مانند این قرآن کتابی بیاورند هرگز نتوانند مثل آن آورند هر چند همه پشتیبان یکدیگر باشند. قُ‍‍لْ لَئِنِ ‌اجْ‍‍تَمَعَتِ ‌الإِ‌ن‍‍سُ ‌وَ‌الْجِ‍‍نُّ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ يَأْتُو‌ا‌ بِمِثْلِ هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ لاَ‌ يَأْت‍‍ُ‍ونَ بِمِثْلِ‍‍هِ ‌وَلَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ لِبَعْ‍‍ضٍظَ‍‍هِي‍‍ر‌اً
Wa Laqad Şarrafnā Lilnnāsi Fī Hādhā Al-Qur'āni Min Kulli Mathalin Fa'abá 'Aktharu An-Nāsi 'Illā Kufūan 017-089 و همانا ما در این قرآن برای مردم هر گونه مثال آوردیم (تا مگر هدایت شوند) لیکن اکثر مردم به جز از کفر و عناد از هر چیز امتناع کردند. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍رَّفْنَا‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فِي هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ مِ‍‌‍نْ كُلِّ مَثَل‌‍ٍ‌ فَأَبَ‍‍ى‌ ‌أَكْثَرُ‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌إِلاَّ‌ كُفُو‌ر‌اً
Wa Qālū Lan Nu'umina Laka Ĥattá Tafjura Lanā Mina Al-'Arđi Yanbū`āan 017-090 و گفتند: ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا آنکه از زمین برای ما (به اعجاز) چشمه آبی بیرون آری. وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‌‍نْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى‌ تَفْجُ‍رَ‌ لَنَا‌ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍ضِ يَ‍‌‍نْ‍‍بُوعاً
'Aw Takūna Laka Jannatun Min Nakhīlin Wa `Inabin Fatufajjira Al-'Anhāra Khilālahā Tafjīrāan 017-091 یا آنکه تو را باغی از خرما و انگور باشد که در میان آن باغ نهرهای آب جاری گردانی. أَ‌وْ‌ تَك‍‍ُ‍ونَ لَكَ جَ‍‍نَّ‍‍ةٌ‌ مِ‍‌‍نْ نَ‍‍خِ‍‍ي‍‍لٍ‌ ‌وَعِنَب‌‍ٍ‌ فَتُفَجِّ‍‍ر‍َ‍‌ ‌الأَنه‍‍َ‍ا‌‍رَخِ‍‍لاَلَهَا‌ تَفْجِي‍‍ر‌اً
'Aw Tusqiţa As-Samā'a Kamā Za`amta `Alaynā Kisafāan 'Aw Ta'tiya Billāhi Wa Al-Malā'ikati Qabīlāan 017-092 یا آنکه بنابر پندار و دعوی خودت پاره‌ای از آسمان را بر سر ما فرود آوری یا آنکه خدا را با فرشتگانش مقابل ما حاضر آری. أَ‌وْ‌ تُسْ‍‍قِ‍‍طَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءَ‌ كَمَا‌ ‌زَعَمْتَ عَلَيْنَا‌ كِسَفاً‌ ‌أَ‌وْ‌ تَأْتِيَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةِ قَ‍‍بِيلاً
'Aw Yakūna Laka Baytun Min Zukhrufin 'Aw Tarqá Fī As-Samā'i Wa Lan Nu'umina Liruqīyika Ĥattá Tunazzila `Alaynā Kitābāan Naqra'uuhu ۗ Qul Subĥāna Rabbī Hal Kuntu 'Illā Bashaan Rasūlāan 017-093 یا آنکه خانه‌ای از زر (و کاخی زرنگار) دارا باشی یا آنکه بر آسمان بالا روی و باز هم هرگز ایمان به آسمان رفتنت نیاوریم تا آنکه بر ما کتابی نازل کنی که آن را قرائت کنیم. بگو: خدای من منزه است (از آنکه من، او یا فرشتگان او را حاضر سازم) آیا من فرد بشری بیشترم که (از جانب خدا) به رسالت آمده‌ام؟ أَ‌وْ‌ يَك‍‍ُ‍ونَ لَكَ بَ‍‍يْ‍‍تٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌زُ‍خْ‍‍رُفٍ ‌أَ‌وْ‌ تَرْ‍قَ‍‍ى‌ فِي ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَلَ‍‌‍نْ نُؤْمِنَ لِرُ‍قِ‍‍يِّكَ حَتَّى‌ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا‌ كِتَابا‌ ً‌ نَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ؤُهُ ۗ قُ‍‍لْ سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌‍رَبِّي هَلْ كُ‍‌‍ن‍‍تُ ‌إِلاَّ‌ بَشَر‌ا‌ ً‌ ‌‍رَسُولاً
Wa Mā Mana`a An-Nāsa 'An Yu'uminū 'Idh Jā'ahumu Al-Hudá 'Illā 'An Qālū 'Aba`atha Allāhu Bashaan Rasūlāan 017-094 و مردم را چیزی از (هدایت و) ایمان بازنداشت وقتی که هدایت (قرآن) بر آنان آمد جز این (خیال باطل) که گفتند: آیا خدا بشری را به رسالت فرستاده است؟ وَمَا‌ مَنَعَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌أَ‌نْ يُؤْمِنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْهُدَ‌ى‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَبَعَثَ ‌اللَّ‍‍هُ بَشَر‌ا‌ ً‌ ‌‍رَسُولاً
Qul Law Kāna Fī Al-'Arđi Malā'ikatun Yamshūna Muţma'innīna Lanazzalnā `Alayhim Mina As-Samā'i Malakāan Rasūlāan 017-095 بگو: اگر فرشتگان را در زمین مسکن و قرارگاه بودی ما هم فرشته‌ای را از آسمان به رسالت بر آنها می‌فرستادیم (که رسول باید از جنس امت باشد و گرنه حجت و معجزش پذیرفته نشود). قُ‍‍لْ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مَلاَئِكَةٌ‌ يَمْش‍‍ُ‍ونَ مُ‍‍طْ‍‍مَئِ‍‍نّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ لَنَزَّلْنَا‌ عَلَيْهِمْ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ مَلَكا‌ ً‌ ‌‍رَسُولاً
Qul Kafá Billāhi Shahīdāan Baynī Wa Baynakum ۚ 'Innahu Kāna Bi`ibādihi Khabīrāan Başīrāan 017-096 (ای پیغمبر، پس از اتمام حجت به امت) بگو: خدا شاهد میان من و شما کافی است که او به (احوال) بندگانش آگاه و بصیر است. قُ‍‍لْ كَفَى‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ شَهِيد‌ا‌ ً‌ بَيْنِي ‌وَبَيْنَكُمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ بِعِبَا‌دِهِ خَ‍‍بِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌اً
Wa Man Yahdi Allāhu Fahuwa Al-Muhtadi ۖ Wa Man Yuđlil Falan Tajida Lahum 'Awliyā'a Min Dūnihi ۖ Wa Naĥshuruhum Yawma Al-Qiyāmati `Alá Wajūhihim `Umyāan Wa Bukmāan Wa Şummāan ۖ Ma'wāhum Jahannamu ۖ Kullamā Khabat Zidnāhum Sa`īrāan 017-097 و هر که را خدا رهنمایی کند آن کس به حقیقت هدایت یافته و هر که را به گمراهی واگذارد دیگر جز خدا هیچ (رهنما و) دوست و نگهبانی بر آنها نخواهی یافت و چون روز قیامت شود بر روی صورت (بکشانیم و) کور و گنگ و کر محشورشان خواهیم کرد؛ به دوزخ مسکن کنند که هرگه آن دوزخ آتشش خاموش شود باز شدیدتر بر آنها سوزان و فروزانش کنیم. وَمَ‍‌‍نْ يَهْدِ‌ ‌اللَّ‍‍هُ فَهُوَ‌ ‌الْمُهْتَدِ‌ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُ‍‍ضْ‍‍لِلْ فَلَ‍‌‍نْ تَجِدَ‌ لَهُمْ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِ‍‍هِ ۖ ‌وَنَحْشُرُهُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ عَلَى‌ ‌وَجُوهِهِمْ عُمْيا‌ ً‌ ‌وَبُكْما‌ ً‌ ‌وَ‍صُ‍‍مّ‍‍ا‌ ًۖ مَأْ‌وَ‌اهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۖ كُلَّمَا‌ خَ‍‍بَتْ ‌زِ‌دْنَاهُمْ سَعِي‍‍ر‌اً
Dhālika Jazā'uuhum Bi'annahum Kafarū Bi'āyātinā Wa Qālū 'A'idhā Kunnā `Ižāmāan Wa Rufātāan 'A'innā Lamabthūna Khalqāan Jadīdāan 017-098 این است کیفر آن کافران چون به آیات ما کافر شدند و گفتند: آیا پس از آنکه ما استخوانی پوسیده و غباری پراکنده شویم از نو باز برانگیخته می‌شویم؟ ذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُهُمْ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِآيَاتِنَا‌ ‌وَ‍قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَئِذَ‌ا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عِ‍‍ظَ‍‍اما‌ ً‌ ‌وَ‌رُفَاتاً‌ ‌أَئِ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَمَ‍‍بْ‍‍عُوث‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً‌ جَدِيد‌اً
'Awalam Yaraw 'Anna Allāha Al-Ladhī Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Qādirun `Alá 'An Yakhluqa Mithlahum Wa Ja`ala Lahum 'AjalāanRayba Fīhi Fa'abá Až-Žālimūna 'Illā Kufūan 017-099 آیا ندیدند که آن خدایی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است که مانند اینها را باز خلق کند و بر آنها وقت روز موعودی که بی‌شک خواهد آمد مقرر گرداند؟! (آری با این همه آیات و حجت قاطع) باز ستمکاران جز راه کفر و عناد نپیمودند. أَ‌وَلَمْ يَ‍رَ‌وْ‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضَ قَ‍‍ا‌دِ‌رٌ‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ يَ‍‍خْ‍‍لُ‍‍قَ مِثْلَهُمْ ‌وَجَعَلَ لَهُمْ ‌أَجَلا‌ ً‌ لاَ‌ ‌‍رَيْ‍‍بَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ فَأَبَى‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ كُفُو‌ر‌اً
Qul Law 'Antum Tamlikūna Khazā'ina Raĥmati Rabbī 'Idhāan La'amsaktum Khashyata Al-'Infāqi ۚ Wa Kāna Al-'Insānu Qatūan 017-100 بگو که شما اگر دارای گنجهای رحمت (بی‌انتهای) خدای من شوید باز هم از ترس فقر و خوف درویشی، بخل از انفاق خواهید کرد، که انسان طبعا بسیار ممسک و بخیل است. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ‌أَ‌ن‍‍تُمْ تَمْلِك‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍ز‍َ‍‌ائِنَ ‌‍رَحْمَةِ ‌‍رَبِّ‍‍ي ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ لَأَمْسَكْتُمْ خَ‍‍شْيَةَ ‌الإِ‌ن‍‍ف‍‍َ‍اقِ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌نْ‍‍س‍‍َ‍انُ قَ‍‍تُو‌ر‌اً
Wa Laqad 'Ātaynā Mūsá Tis`a 'Āyātin Bayyinātin ۖ Fās'l Banī 'Isrā'īla 'Idh Jā'ahum Faqāla Lahu Fir`awnu 'Innī La'ažunnuka Yāmūsá Masĥūan 017-101 و همانا ما به موسی نه آیت روشن و معجز آشکار عطا کردیم، این حکایت را از بنی اسرائیل سؤال کن که موسی بر آنها آمد، پس فرعون به او گفت: ای موسی، من تو را سحرزده (یا ساحر و سحر آموز) می‌پندارم. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ تِسْعَ ‌آي‍‍َ‍ات ٍ‌ بَيِّن‍‍َ‍ات‌‍ٍۖ فَاسْألْ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ فَ‍‍قَ‍‍الَ لَ‍‍هُ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنُ ‌إِنِّ‍‍ي لَأَ‍ظُ‍‍نُّ‍‍كَ يَامُوسَى‌ مَسْحُو‌ر‌اً
Qāla Laqad `Alimta Mā 'Anzala Hā'uulā' 'Illā Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Başā'ira Wa 'Innī La'ažunnuka Yā Fir`awnu Mathan 017-102 موسی به فرعون پاسخ داد که تو خود کاملا دانسته‌ای که این آیات را برای هدایت و بینایی (خلق) جز خدای آسمانها و زمین نفرستاده و من ای فرعون، تو را شخصی جاهل و لایق هلاک می‌پندارم. قَ‍‍الَ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَلِمْتَ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَبُّ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ بَ‍‍صَ‍‍ائِ‍‍ر‍َ‍‌ ‌وَ‌إِنِّ‍‍ي لَأَ‍ظُ‍‍نُّ‍‍كَ يَافِ‍‍رْعَ‍‍وْنُ مَثْبُو‌ر‌اً
Fa'arāda 'An Yastafizzahum Mina Al-'Arđi Fa'aghraqnāhu Wa Man Ma`ahu Jamī`āan 017-103 آن‌گاه فرعون اراده آن کرد که موسی و قومش را از زمین (مصر) براندازد، ما هم او و همدستانش را تمام به دریا غرق کردیم. فَأَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌أَ‌نْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍ضِ فَأَ‍‍غْ‍رَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اهُ ‌وَمَ‍‌‍نْ مَعَ‍‍هُ جَمِيعاً
Wa Qulnā Min Ba`dihi Libanī 'Isrā'īla Askunū Al-'Arđa Fa'idhā Jā'a Wa`du Al-'Ākhirati Ji'nā Bikum Lafīfāan 017-104 و بعد از آن بنی اسرائیل را فرمان دادیم که در آن زمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرا رسد همه شما را باز جمعا مبعوث گردانیم (و هر کس را به کیفر و پاداش عمل خود برسانیم). وَ‍قُ‍‍لْنَا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ لِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌اسْكُنُو‌ا‌الأَ‌رْ‍ضَ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ جِئْنَا‌ بِكُمْ لَفِيفاً
Wa Bil-Ĥaqqi 'Anzalnāhu Wa Bil-Ĥaqqi Nazala ۗ Wa Mā 'Arsalnāka 'Illā Mubashshirāan Wa Nadhīrāan 017-105 و ما این آیات (قرآن عظیم) را به حق فرستادیم و به حق و راستی هم نازل شد، و نفرستادیم تو را جز برای آنکه بشارت دهی و بترسانی. وَبِالْحَ‍‍قِّ ‌أَ‌ن‍‍زَلْن‍‍َ‍اهُ ‌وَبِالْحَ‍‍قِّ نَزَلَ ۗ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلاَّ‌ مُبَشِّ‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَنَذِي‍‍ر‌اً
Wa Qur'ānāan Faraqnāhu Litaqra'ahu `Alá An-Nāsi `Alá Mukthin Wa Nazzalnāhu Tanzīlāan 017-106 و قرآنی را جزء جزء (و به تدریج) بر تو فرستادیم که تو نیز بر مردم به تدریج قرائت کنی (و با صبر و تأنّی به هدایت خلق پردازی)، و این قرآن کتابی از تنزیلات بزرگ ماست. وَ‍قُ‍‍رْ‌آنا‌‌ ً‌ فَ‍رَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اهُ لِتَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌أَهُ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَلَى‌ مُكْثٍ‌ ‌وَنَزَّلْن‍‍َ‍اهُ تَ‍‌‍ن‍‍زِيلاً
Qul 'Āminū Bihi~ 'Aw Lā Tu'uminū ۚ 'Inna Al-Ladhīna 'Ūtū Al-`Ilma Min Qablihi~ 'Idhā Yutlá `Alayhim Yakhirrūna Lil'adhqāni Sujjadāan 017-107 بگو که شما به این کتاب ایمان بیاورید یا نیاورید (مرا یکسان است که) البته آنها که پیش از این به مقام علم و دانش رسیدند هرگاه این آیات بر ایشان تلاوت شود همه با کمال خضوع و فروتنی سر طاعت بر حکم آن فرود آورند. قُ‍‍لْ ‌آمِنُو‌ا‌ بِهِ ‌أَ‌وْ‌ لاَ‌ تُؤْمِنُ‍‍و‌اۚ ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْعِلْمَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ يُتْلَى‌ عَلَيْهِمْ يَ‍‍خِ‍‍ر‍ّ‍‍ُ‍‌ونَ لِلأَ‌ذْ‍قَ‍‍انِ سُجَّد‌اً
Wa Yaqūlūna Subĥāna Rabbinā 'In Kāna Wa`du Rabbinā Lamaf`ūlāan 017-108 و گویند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته وعده خدای ما محققا واقع خواهد شد. وَيَ‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌‍رَبِّنَ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ ك‍‍َ‍انَ ‌وَعْدُ‌ ‌‍رَبِّنَا‌ لَمَفْعُولاً
Wa Yakhirrūna Lil'adhqāni Yabkūna Wa Yazīduhum Khushū`āan 017-109 و آنها با چشم گریان همه سر به خاک عبودیت نهاده، و پیوسته بر فروتنی و ترسشان (از خدا) می‌افزاید. وَيَ‍خِ‍‍ر‍ّ‍‍ُ‍‌ونَ لِلأَ‌ذْ‍قَ‍‍انِ يَ‍‍بْ‍‍ك‍‍ُ‍ونَ ‌وَيَزِيدُهُمْ خُ‍‍شُوعاً
Qul Ad Allaha 'Aw Ad Ar-Raĥmana ۖ 'Ayyanan Mmā Tad`ū Falahu Al-'Asmā'u Al-Ĥusná ۚ Wa Lā Tajhar Bişalātika Wa Lā Tukhāfit Bihā Wa Abtaghi Bayna Dhālika Sabīlāan 017-110 بگو که خواه خدا را به اسم اللّه یا به اسم رحمان بخوانید، به هر اسمی بخوانید اسماء نیکو همه مخصوص اوست. و تو در نماز نه صدا را بسیار بلند و نه بسیار آهسته گردان بلکه حدّ وسط را اختیار کن. قُ‍‍لْ ‌ا‌دْعُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌أَ‌وْ‌ ‌ا‌دْعُو‌ا‌ال‍رَّحْمَنَ ۖ ‌أَيّاً‌ ًمَّ‍‍ا‌ تَ‍‍دْعُو‌ا‌ فَلَهُ ‌الأَسْم‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌الْحُسْنَى‌ ۚ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍هَرْ‌ بِ‍‍صَ‍‍لاَتِكَ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍خَ‍‍افِتْ بِهَا‌ ‌وَ‌ابْ‍‍تَ‍‍غِ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ذَلِكَ سَبِيلاً
Wa Quli Al-Ĥamdu Lillāh Al-Ladhī Lam Yattakhidh Waladāan Wa Lam Yakun Lahu Sharīkun Al-Mulki Wa Lam Yakun Lahu Wa Līyun Mina Adh-Dhulli ۖ Wa Kabbirhu Takbīrāan 017-111 و بگو: ستایش مخصوص خداست که نه هرگز فرزندی برگرفته و نه شریکی در ملک خود دارد و نه هرگز عزت و اقتدار او را نقصی رسد که به دوست و مددکاری نیازمند شود، و پیوسته ذات الهی را به بزرگترین اوصاف کمال ستایش کن. وَ‍قُ‍‍لِ ‌الْحَمْدُ‌ لِلَّهِ ‌الَّذِي لَمْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذْ‌ ‌وَلَد‌ا‌ ً‌ ‌وَلَمْ يَكُ‍‌‍نْ لَ‍‍هُ شَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ك‌‍ٌ‌ فِي ‌الْمُلْكِ ‌وَلَمْ يَكُ‍‌‍نْ لَ‍‍هُ ‌وَلِيٌّ‌ مِنَ ‌ال‍‍ذُّلِّ ۖ ‌وَكَبِّ‍‍رْهُ تَكْبِي‍‍ر‌اً
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah