Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Kāf-Hā-Yā-`Ayn -Ş ād
019-001 کهیعص
كَاف-هَا-يَا-عَي‍‌‍ن -صَ اد
Dh ikru Ra ĥmati Ra bbika `Ab dahu Zakar īyā
019-002 [آیاتی که بر تو خوانده می شود] یاد رحمت پروردگارت بر بنده اش زکریاست.
ذِكْرُ رَ حْمَةِ رَ بِّكَ عَبْ دَهُ زَكَر ِيَّا
'Idh Nādá Ra bbahu Nidā 'an Kh n
019-003 هنگامی که پروردگارش را با دعایی پنهان خواند،
إِ‌ذْ نَا‌دَ‌ى رَ بَّهُ نِدَا ءً خَ فِيّاً
Q ā la Ra bbi 'Inn ī Wahana A l-`Ažmu Minn ī Wa A sh ta`ala A r-Ra 'su Sh aybāan Wa Lam 'Akun Bidu`ā 'ika Ra bbi Sh aq īyāan
019-004 گفت: پروردگارا! به راستی استخوانم سست شده و [مویِ] سرم از پیری سپید گشته، و پروردگارا! هیچ گاه درباره دعا به پیشگاهت [از اجابت] محروم و بی بهره نبودم.
قَ ا لَ رَ بِّ إِنِّ ي وَهَنَ ا لْعَظْ مُ مِنِّ ي وَا ا ل رَّ أْسُ شَيْبا ً وَلَمْ أَكُن ْ بِدُعَا ئِكَ رَ بِّ شَقِ يّاً
Wa 'Inn ī Kh A l-Mawāliya Min Warā 'ī Wa Kānati A m ra 'atī `Āq ir āan Fahab Lī Min Ladun ka Walīyāan
019-005 و همانا من پس از خود از خویشاوندانم بیمناکم، و همسرم [از شروع زندگی] نازا بوده است، پس مرا از سوی خود فرزندی عطا کن.
وَإِنِّ ي خِ فْتُ ا لْمَوَالِيَ مِن ْ وَرَا ئِ ي وَكَانَتِ ا رَ أَتِي عَاقِ ر ا ً فَهَب ْ لِي مِن ْ لَدُنْ كَ وَلِيّاً
Yar ith unī Wa Yar ith u Min 'Ā li Ya`q ū ba ۖ Wa A j `alhu Ra bbi Ra đīyāan
019-006 که از من و خاندان یعقوب ارث ببرد، و او را پروردگارا! [از هر جهت] مورد رضایت [خود] قرار ده.
يَر ِثُنِي وَيَر ِثُ مِن ْ آلِ يَعْقُ و بَ ۖ وَا جْ عَلْهُ رَ بِّ رَ ضِ يّاً
Yā Zakar īyā 'Inn ā Nubash sh iru ka Bigh ā min A smuhu Yaĥyá Lam Naj `al Lahu Min Q ab lu Samīyāan
019-007 ای زکریا! ما تو را به پسری که نامش یحیی است، مژده می دهیم، [و] پیش از این همنامی برای او قرار نداده ایم.
يَازَكَر ِيَّا إِنَّ ا نُبَشِّرُكَ بِغُ لاَمٍ ا سْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْ عَلْ لَهُ مِن ْ قَ بْ لُ سَمِيّاً
Q ā la Ra bbi 'Ann á Yakū nu Lī Gh ā mun Wa Kānat A m ra 'atī `Āq ir āan Wa Q ad Balagh A l-Kibar i `Itīyāan
019-008 گفت: پروردگارا! چگونه برایم پسری خواهد بود در حالی که همسرم نازا بوده است و خود نیز از پیری به فرتوتی رسیده ام؟!
قَ ا لَ رَ بِّ أَنَّ ى يَكُو نُ لِي غُ لاَمٌ وَكَانَتْ ا رَ أَتِي عَاقِ ر ا ً وَقَ د ْ بَلَغْ تُ مِنَ ا لْكِبَر ِ عِتِيّاً
Q ā la Kadh ālika Q ā la Ra bbuka Huwa `Alay ya Hayyinun Wa Q ad Kh q n Q ab lu Wa Lam Taku Sh ay'ā an
019-009 [فرشته وحی به او] گفت: چنین است [که گفتی، ولی] پروردگارت فرمود: این [کار] بر من آسان است، و همانا تو را پیش از این در حالی که چیزی نبودی آفریدم.
قَ ا لَ كَذَلِكَ قَ ا لَ رَ بُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَ د ْ خَ لَقْ تُكَ مِن ْ قَ بْ لُ وَلَمْ تَكُ شَيْ ئاً
Q ā la Ra bbi A j `al Lī 'Āyatan ۚ Q ā la 'Āyatuka 'Allā Tukallima A n -Nā sa Th alāth a Layā lin Sawīyāan
019-010 گفت: پروردگارا! برای من نشانه ای قرار ده. گفت: نشانه تو این است که سه شبانه روز در حالی که سالم هستی، قدرت سخن گفتن با مردم نخواهی داشت.
قَ ا لَ رَ بِّ ا جْ عَل لِي آيَة ً ۚ قَ ا لَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ ا ل نّ َا سَ ثَلاَثَ لَيَا لٍ سَوِيّاً
Fakh ra ja `Alá Q awmihi Mina A l-Miĥr ā bi Fa'awĥá 'Ilayhim 'An Sabbiĥū Bukra tan Wa `Ash īyāan
019-011 پس [به دنبال ناتوانی از سخن گفتن] از عبادتگاهش بر قومش درآمد و به آنان اشاره کرد که صبح و شام خدا را تسبیح گویید.
فَخَ رَ جَ عَلَى قَ وْمِهِ مِنَ ا لْمِحْرَ ا بِ فَأَ‌وْحَ‍‍ى إِلَيْهِمْ أَن ْ سَبِّحُو‌ا بُكْرَ ة ً وَعَشِيّاً
Yā Yaĥyá Kh dh i A l-Kitā ba Biq ūwatin ۖ Wa 'Ātaynā hu A l-Ĥukma Ş abīyāan
019-012 ای یحیی! کتاب را به قوت و نیرومندی بگیر؛ و به او در حالی که کودک بود، حکمت دادیم.
يَايَحْيَى خُ ذِ ا لْكِتَا بَ بِقُ وَّةٍ وَآتَيْنَا هُ ۖ ا لْحُكْمَ صَ بِيّاً
Wa Ĥanānāan Min Ladunn ā Wa Zakāatan ۖ Wa Kā na Taq īyāan
019-013 و از سوی خود مهرورزی [به همه مردم] و پاکی و شایستگی [به او عطا کردیم] و او همواره پرهیزکار بود.
وَحَنَانا ً مِن ْ لَدُنَّ ا وَزَكَا ة ً ۖ وَكَا نَ تَقِ يّاً
Wa Barrā an Biwāliday hi Wa Lam Yakun Jabbārā an `Aş īyāan
019-014 و به پدر و مادرش نیکوکار بود و سرکش و نافرمان نبود.
وَبَرّ‌ا ً بِوَالِدَيْ هِ وَلَمْ يَكُن ْ جَبَّا‌ر‌اً عَصِ يّاً
Wa Salā mun `Alay hi Yaw ma Wulida Wa Yaw ma Yamū tu Wa Yaw ma Yub `ath u Ĥayyāan
019-015 و بر او سلام باد روزی که زاده شد، و روزی که می میرد، و روزی که زنده برانگیخته می شود.
وَسَلاَمٌ عَلَيْ هِ يَوْ مَ وُلِدَ وَيَوْ مَ يَمُو تُ وَيَوْ مَ يُبْ عَثُ حَيّاً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi Maryama 'Idh A n tabadh at Min 'Ahlihā Makānāan Sh arq īyāan
019-016 و در این کتاب [سرگذشتِ] مریم را یاد کن هنگامی که از خانواده اش [در] مکان شرقی کناره گرفت.
وَ‌ا‌ذْكُرْ فِي ا لْكِتَا بِ مَرْيَمَ إِ‌ذْ ا ن تَبَذَتْ مِن ْ أَهْلِهَا مَكَانا ً شَرْقِ يّاً
Fā ttakh dh at Min Dūnihim Ĥijābāan Fa'arsalnā 'Ilayhā Rūĥanā Fatamath th ala Lahā Bash arā an Sawīyāan
019-017 و جدا از آنان پوشش و پرده ای برای خود قرار داد. و ما روح خود را به سوی او فرستادیم، پس برای او [به صورت] بشری خوش اندام و معتدل نمودار شد.
فَاتَّخَ ذَتْ مِن ْ دُ‌ونِهِمْ حِجَابا ً فَأَ‌رْسَلْنَ‍‍ا إِلَيْهَا رُ‌وحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَر‌ا ً سَوِيّاً
Q ālat 'Inn ī 'A`ūdh u Bir -Ra ĥmani Min ka 'In Kun ta Taq īyāan
019-018 مریم گفت: همانا من از تو به [خدای] رحمان پناه می برم، اگر پرهیزکار هستی [از من فاصله بگیر.]
قَ الَتْ إِنِّ ي أَعُو ذُ بِا ل رَّ حْمَنِ مِ‍‌‍نْ كَ إِن ْ كُن تَ تَقِ يّاً
Q ā la 'Inn amā 'Anā Ra sū lu Ra bbiki Li'haba Laki Gh n Zakīyāan
019-019 گفت: جز این نیست که من فرستاده پروردگار تو هستم برای آنکه پسری پاک و پاکیزه به تو ببخشم.
قَ ا لَ إِنَّ مَا أَنَا رَ سُو لُ رَ بِّكِ لِأهَبَ لَكِ غُ لاَما ً زَكِيّاً
Q ālat 'Ann á Yakū nu Lī Gh ā mun Wa Lam Yam sasnī Bash aru n Wa Lam 'Aku Bagh n
019-020 گفت: چگونه برای من پسری خواهد بود در حالی که نه هیچ بشری با من ازدواج کرده است و نه بدکار بوده ام.
قَ الَتْ أَنَّ ى يَكُو نُ لِي غُ لاَمٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَر‌ٌ وَلَمْ أَكُ بَغِ يّاً
Q ā la Kadh āliki Q ā la Ra bbuki Huwa `Alay ya Hayyinun ۖ Wa Linaj `alahu~ 'Āyatan Lilnn ā si Wa Ra ĥmatan Minn ā ۚ Wa Kā na 'Am rā an Maq n
019-021 گفت: چنین است [که گفتی، ولی] پروردگارت فرموده است: این کار بر من آسان است و [فرزندی بدون ازدواج به او بخشیدن] برای این [است] که او را نشانه ای [از قدرت خود] برای مردم و رحمتی از سوی خود قرار دهیم؛ و این کار شدنی است.
قَ ا لَ كَذَلِكِ قَ ا لَ رَ بُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْ عَلَهُ~ ُ آيَة ً لِلنّ َا سِ وَرَ حْمَة ً مِنَّ ا ۚ وَكَا نَ أَمْر‌ا ً مَقْ ضِ يّاً
Faĥamalat/hu Fān tabadh at Bihi Makānāan Q aş īyāan
019-022 پس به عیسی حامله شد و به خاطر او در مکانی دور کناره گرفت.
فَحَمَلَتْهُ فَان تَبَذَتْ بِهِ مَكَانا ً قَ صِ يّاً
Fa'ajā 'ahā A l-Makh ā đu 'Ilá Jidh `i A n -Nakh Q ālat Yā Laytanī Mittu Q ab la Hādh ā Wa Kun tu Nasyāan Man sīyāan
019-023 آن گاه درد زاییدن، او را به ناچار به جانب درخت خرما کشانید؛ [در آن حال] گفت: ای کاش پیش از این میمردم و یکسره از خاطره ها فراموش شده بودم.
فَأَجَا ءَهَا ا لْمَخَ ا ضُ إِلَى جِذْعِ ا ل نَّ خْ لَةِ قَ الَتْ يَالَيْتَنِي مِتُّ قَ بْ لَ هَذَ‌ا وَكُن تُ نَسْيا ً مَ‍‌‍نْ سِيّاً
Fanādāhā Min Taĥtihā 'Allā Taĥzanī Q ad Ja`ala Ra bbuki Taĥtaki Sar īyāan
019-024 پس کودک از زیر [پای] او ندایش داد: غمگین مباش که پروردگارت از زیر [پای] تو نهر آبی پدید آورده است [تا بیاشامی و شستشو کنی.]
فَنَا‌دَ‌اهَا مِن ْ تَحْتِهَ‍‍ا أَلاَّ تَحْزَنِي قَ د ْ جَعَلَ رَ بُّكِ تَحْتَكِ سَر ِيّاً
Wa Huzzī 'Ilay ki Bijidh `i A n -Nakh q iţ y ki Ru ţ abāan Janīyāan
019-025 و تنه خرما را به سوی خود بجنبان تا برایت خرمای تازه و از بار چیده بریزد.
وَهُزِّي إِلَيْ كِ بِجِذْعِ ا ل نَّ خْ لَةِ تُسَاقِ ط ْ عَلَيْ كِ رُطَ با ً جَنِيّاً
Fakulī Wa A sh ra bī Wa Q arr ī `Aynāan ۖ Fa'imm ā Tara ynn a Mina A l-Bash ar i 'Aĥadāan Faq ūlī 'Inn ī Nadh artu Lilrra ĥmani Ş awmāan Falan 'Ukallima A l-Yaw ma 'In sīyāan
019-026 پس [از آن خرما] بخور و [از آن نهر] بیاشام و خاطرت را شاد و خوش دار، و اگر از مردم کسی را دیدی [که درباره نوزادت پرسید] بگو: من برای [خدای] رحمان روزه [سکوت] نذر کرده ام، پس هرگز امروز با هیچ انسانی سخن نخواهم گفت.
فَكُلِي وَا رَ بِي وَقَ رِّي عَيْنا ً ۖ فَإِمَّ ا تَ‍رَ يْ نّ َ مِنَ ا لْبَشَر ِ أَحَد‌ا ً فَقُ ولِي إِنِّ ي نَذَ‌رْتُ لِل رَّ حْمَنِ صَ وْما ً فَلَن ْ أُكَلِّمَ ا لْيَوْ مَ إِن سِيّاً
Fa'atat Bihi Q awmahā Taĥmiluhu ۖ Q ālū Yā Maryamu Laq ad Ji'ti Sh ay'ā an Far īyāan
019-027 آن گاه نوزاد را در حالی که [در آغوشش] حمل می کرد، نزد قومش آورد. گفتند: ای مریم! به راستی که تو کاری شگفت [و بی سابقه و ناپسندی] مرتکب شده ای.
فَأَتَتْ بِهِ قَ وْمَهَا تَحْمِلُ‍‍هُ ۖ قَ الُوا يَامَرْيَمُ لَقَ د ْ جِئْتِ شَيْ ئا ً فَر ِيّاً
Yā 'Ukh ū na Mā Kā na 'Abū ki A m ra 'a Saw 'in Wa Mā Kānat 'Umm uki Bagh n
019-028 ای خواهر هارون! نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت بدکاره بود [این طفل را از کجا آورده ای؟]
يَا أُخْ تَ هَارُو نَ مَا كَا نَ أَبُو كِ ا رَ أَ سَوْ ءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّ كِ بَغِ يّاً
Fa'ash āra t 'Ilay hi ۖ Q ālū Kay fa Nukallimu Man Kā na Fī A l-Mahdi Ş abīyāan
019-029 پس مریم به نوزاد اشاره کرد [که از او بپرسید.] گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم؟!
فَأَشَارَ تْ إِلَيْ هِ ۖ قَ الُوا كَيْ فَ نُكَلِّمُ مَن ْ كَا نَ فِي ا لْمَهْدِ صَ بِيّاً
Q ā la 'Inn ī `Ab du A ll āhi 'Ātāniya A l-Kitā ba Wa Ja`alanī Nabīyāan
019-030 نوزاد [از میان گهواره] گفت: بی تردید من بنده خدایم، به من کتاب عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است.
قَ ا لَ إِنِّ ي عَبْ دُ ا للَّ هِ آتَانِيَ ا لْكِتَا بَ وَجَعَلَنِي نَبِيّاً
Wa Ja`alanī Mubāra kāan 'Ay na Mā Kun tu Wa 'Awş ānī Biş -Ş alāati Wa A z-Zakāati Mā Dum tu Ĥayyāan
019-031 و هر جا که باشم بسیار بابرکت و سودمندم قرار داده، و مرا تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است.
وَجَعَلَنِي مُبَارَ كاً أَيْ نَ مَا كُن تُ وَأَوْصَ انِي بِا ل صَّ لاَةِ وَا ل زَّكَا ةِ مَا دُمْتُ حَيّاً
Wa Barrā an Biwālidatī Wa Lam Yaj `alnī Jabbārā an Sh aq īyāan
019-032 و مرا نسبت به مادرم نیکوکار [و خوش رفتار] گردانیده و گردنکش و تیره بختم قرار نداده است.
وَبَرّ‌ا ً بِوَ‌الِدَتِي وَلَمْ يَجْ عَلْنِي جَبَّا‌ر‌ا ً شَقِ يّاً
Wa A s-Salā mu `Alay ya Yaw ma Wulid tu Wa Yaw ma 'Amū tu Wa Yaw ma 'Ub `ath u Ĥayyāan
019-033 و سلام بر من روزی که زاده شدم، و روزی که می میرم، و روزی که زنده برانگیخته می شوم.
وَ‌السَّلاَمُ عَلَيَّ يَوْ مَ وُلِد ْتُ وَيَوْ مَ أَمُو تُ وَيَوْ مَ أُبْ عَثُ حَيّاً
Dh ālika `Īsá A b nu Maryama ۚ Q aw la A l-Ĥaq q i A l-Ladh ī Fī hi Yam tarū na
019-034 این است عیسی بن مریم، همان قول حق که [یهود و نصاری] درباره او در تردیدند.
ذَلِكَ عِيسَى ا بْ نُ مَرْيَمَ ۚ قَ وْ لَ ا لْحَقِّ ا لَّذِي فِي هِ يَمْتَرُ‌ونَ
Mā Kā na Lill ā h 'An Yattakh dh a Min Waladin ۖ Sub ĥānahu~ ۚ 'Idh ā Q ađá 'Am rā an Fa'inn amā Yaq ū lu Lahu Kun Fayakū nu
019-035 خدا را نسزد که هیچ فرزندی [برای خود] برگیرد؛ او منزّه است؛ چون پدید آمدن چیزی را اراده کند، فقط به آن می گوید: باش، پس بی درنگ موجود می شود.
مَا كَا نَ لِلَّهِ أَن ْ يَتَّخِ ذَ مِن ْ وَلَد‌‌ٍ ۖ سُبْ حَانَهُ~ ُ ۚ إِ‌ذَ‌ا قَ ضَ ى أَمْر‌ا ً فَإِنَّ مَا يَقُ و لُ لَهُ كُن ْ فَيَكُونُ
Wa 'Inn a A ll āha Ra bbī Wa Ra bbukum Fā`budū hu ۚ Hādh ā Ş ir āţ un Mustaq ī mun
019-036 [عیسی گفت:] بی تردید خدا [یِ یکتا] پروردگار من و شماست؛ پس او را بپرستید [که] این راهی راست است.
وَإِنّ َ ا للَّ هَ رَ بِّي وَرَ بُّكُمْ فَاعْبُدُو هُ ۚ هَذَ‌ا صِ رَ ا ط ٌ مُسْتَقِ يمٌ
Fākh A l-'Aĥzā bu Min Baynihim ۖ Faway lun Lilladh ī na Kafarū Min Mash /hadi Yaw min `Ažī min
019-037 ولی گروه هایی از میان آنان [درباره عیسی] اختلاف کردند، پس وای بر کسانی که [با افراط در شأن عیسی] کافر شدند از حضور در روزی بزرگ!
فَاخْ تَلَفَ ا لأَحْزَا بُ مِن ْ بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْ ل ٌ لِلَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا مِن ْ مَشْهَدِ يَوْ مٍ عَظِ يمٍ
'Asmi` Bihim Wa 'Ab ş ir Yaw ma Ya'tūnanā ۖ Lakini A ž-Ž ālimū na A l-Yaw ma Fī Đ alā lin Mubī nin
019-038 آنان روزی که به سوی ما می آیند [نسبت به حقایق] چه شنوا و چه بینا می شوند، ولی امروز ستمکاران در گمراهی آشکارند.
أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْ صِ ر ْ يَوْ مَ يَأْتُونَنَا ۖ لَكِنِ ا ل ظَّ الِمُو نَ ا لْيَوْ مَ فِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
Wa 'An dh ir hum Yaw ma A l-Ĥasra ti 'Idh Q uđiya A l-'Am ru Wa Hum Fī Gh n Wa Hum Lā Yu'uminū na
019-039 و آنان را از روز حسرت ـ آن گاه که کار از کار بگذرد ـ بترسان، در حالی که آنان در بی خبری [شدیدی] هستند و ایمان نمی آورند.
وَأَن ذِر ْهُمْ يَوْ مَ ا لْحَسْرَ ةِ إِ‌ذْ قُ ضِ يَ ا لأَمْرُ وَهُمْ فِي غَ فْلَةٍ وَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
'Inn ā Naĥnu Nar ith u A l-'Arđa Wa Man `Alayhā Wa 'Ilaynā Yurja`ū na
019-040 یقیناً ماییم که زمین و همه کسانی را که روی آن قرار دارند به میراث می بریم و [همه] به سوی ما بازگردانده می شوند.
إِنَّ ا نَحْنُ نَر ِثُ ا لأَرْضَ وَمَن ْ عَلَيْهَا وَ‌إِلَيْنَا يُرْجَعُونَ
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Ib rā hī ma ۚ 'Inn ahu Kā na Ş iddīq āan Nabīyāan
019-041 و در این کتاب، [سرگذشتِ] ابراهیم را یاد کن، یقیناً او بسیار راستگو و پیامبر بود.
وَ‌ا‌ذْكُرْ فِي ا لْكِتَا بِ إِبْ رَ اهِي مَ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ صِ دِّيق ا ً نَبِيّاً
'Idh Q ā la Li'abī hi Yā 'Abati Lima Ta`budu Mā Lā Yasma`u Wa Lā Yub ş iru Wa Lā Yugh n ka Sh ay'ā an
019-042 آن گاه که به پدر [خوانده] اَش گفت: پدرم! چرا چیزی را که نمی شنود و نمی بیند و نمی تواند هیچ آسیب و گزندی را از تو برطرف کند، می پرستی!؟
إِ‌ذْ قَ ا لَ لِأَبِي هِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لاَ يَسْمَعُ وَلاَ يُبْ صِ ر ُ وَلاَ يُغْ نِي عَ‍‌‍نْ كَ شَيْ ئاً
Yā 'Abati 'Inn ī Q ad Jā 'anī Mina A l-`Ilmi Mā Lam Ya'tika Fa A ī 'Ahdika Ş ir āţ āan Sawīyāan
019-043 پدرم! همانا برای من [از طریق وحی] دانشی آمده که تو را نیامده؛ بنابراین از من پیروی کن تا تو را به راهی راست راهنمایی کنم.
يَا أَبَتِ إِنِّ ي قَ د ْ جَا ءَنِي مِنَ ا لْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِ‍‍ي أَهْدِكَ صِ رَ اط ا ً سَوِيّاً
Yā 'Abati Lā Ta`budi A sh -Sh ayţ ā na ۖ 'Inn a A sh -Sh ayţ ā na Kā na Lilrra ĥmani `Aş īyāan
019-044 پدرم! شیطان را مپرست؛ زیرا شیطان همواره نسبت به خدا نافرمان است.
يَا أَبَتِ لاَ تَعْبُدِ ا ل شَّيْطَ ا نَ إِنّ َ ۖ ا ل شَّيْطَ ا نَ كَا نَ لِل رَّ حْمَنِ عَصِ يّاً
Yā 'Abati 'Inn ī 'Akh ā fu 'An Yamassaka `Adh ā bun Mina A r-Ra ĥmā ni Fatakū na Lilsh sh ayţ ā ni Walīyāan
019-045 پدرم! به یقین می ترسم که عذابی از سوی [خدای] رحمان به تو برسد، و در نتیجه همنشین شیطان شوی.
يَا أَبَتِ إِنِّ ي أَخَ ا فُ أَن ْ يَمَسَّكَ عَذَا بٌ مِنَ ا ل رَّ حْمَنِ فَتَكُو نَ لِلشَّيْطَ ا نِ وَلِيّاً
Q ā la 'Arā gh n ta `An 'Ālihatī Yā 'Ib rā hī mu ۖ La'in Lam Tan tahi La'arjumann aka ۖ Wa A hjurnī Malīyāan
019-046 گفت: ای ابراهیم! آیا تو از معبودهای من روی گردانی؟ اگر [از بت ستیزی] باز نایستی، قطعاً تو را سنگسار می کنم، و [تا از من آسیبی به تو نرسیده] زمانی طولانی از من دور شو.
قَ ا لَ أَرَ اغِ بٌ أَ‌نْ تَ عَن ْ آلِهَتِي يَاإِبْ راهِي مُ لَئِن ْ ۖ لَمْ تَن تَهِ لَأَرْجُمَنَّ كَ وَا هْجُرْنِي ۖ مَلِيّاً
Q ā la Salā mun `Alay ka ۖ Sa'astagh r u Laka Ra bbī ۖ 'Inn ahu Kā na Bī Ĥafīyāan
019-047 ابراهیم گفت: سلام بر تو، به زودی از پروردگارم برای تو آمرزش می خواهم؛ زیرا او همواره نسبت به من بسیار نیکوکار و مهربان است.
قَ ا لَ سَلاَمٌ عَلَيْ كَ ۖ سَأَسْتَغْ فِر ُ لَكَ رَ بِّي ۖ إِنَّ هُ كَا نَ بِي حَفِيّاً
Wa 'A`tazilukum Wa Mā Tad `ū na Min Dū ni A ll ā hi Wa 'Ad `ū Ra bbī `Asá 'Allā 'Akū na Bidu`ā 'i Ra bbī Sh aq īyāan
019-048 و من از شما و معبودانی که به جای خدا می خوانید، کناره می گیرم و پروردگارم را می خوانم، امید است در خواندن پروردگارم [از اجابت او] محروم و بی بهره نباشم.
وَ‌أَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَد ْعُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ وَأَد ْعُو رَ بِّي عَسَ‍‍ى أَلاَّ أَكُو نَ بِدُعَا ءِ رَ بِّي شَقِ يّاً
Falamm ā A m Wa Mā Ya`budū na Min Dū ni A ll ā hi Wahab nā Lahu~ 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba ۖ Wa Kullā Ja`alnā Nabīyāan
019-049 پس هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستیدند، کناره گرفت، اسحاق ویعقوب را به او بخشیدیم وهر یک را پیامبر قرار دادیم.
فَلَمَّ ا ا ُو نَ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ وَهَبْ نَا لَهُ~ ُ إِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ ۖ وَكُلاَّ جَعَلْنَا نَبِيّاً
Wa Wahab nā Lahum Min Ra ĥmatinā Wa Ja`alnā Lahum Lisā na Ş id q in `Alīyāan
019-050 و به آنان از رحمت خود بخشیدیم، وبرای آنان [در میان مردم] نامی نیک و ستایشی والامرتبه قرار دادیم.
وَوَهَبْ نَا لَهُمْ مِن ْ رَ حْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَا نَ صِ د ْقٍ عَلِيّاً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi Mūsá ۚ 'Inn ahu Kā na Mukh ş āan Wa Kā na Ra sūlāan Nabīyāan
019-051 و در این کتاب، [سرگذشتِ] موسی را یاد کن، بی تردید او انسانی خالص شده و فرستاده ای پیامبر بود.
وَ‌ا‌ذْكُرْ فِي ا لْكِتَا بِ مُوسَ‍‍ى ۚ إِنَّ هُ كَا نَ مُخْ لَص ا ً وَكَا نَ رَ سُولا ً نَبِيّاً
Wa Nādaynā hu Min Jānibi A ţ -Ţ ū r i A l-'Aymani Wa Q arra b nā hu Najīyāan
019-052 و او را از جانب راست طور ندا کردیم، و او را در حالی که با وی راز گفتیم، مقرّب خود قرار دادیم.
وَنَادَيْنَا هُ مِن ْ جَانِبِ ا ل طُّ و ر ِ ا لأَيْمَنِ وَقَ رَّ بْ نَا هُ نَجِيّاً
Wa Wahab nā Lahu Min Ra ĥmatinā 'Akh ā hu Hārū na Nabīyāan
019-053 و از رحمت خود برادرش هارون را که دارای مقام پیامبری بود، به او بخشیدیم.
وَوَهَبْ نَا لَهُ مِن ْ رَ حْمَتِنَا أَخَ ا هُ هَارُو نَ نَبِيّاً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Ismā`ī la ۚ 'Inn ahu Kā na Ş ādiq a A l-Wa`di Wa Kā na Ra sūlāan Nabīyāan
019-054 و در این کتاب، [سرگذشتِ] اسماعیل را یاد کن، که او وفا کننده به عهد و فرستاده ای پیامبر بود.
وَ‌ا‌ذْكُرْ فِي ا لْكِتَا بِ إِسْمَاعِي لَ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ صَ ادِقَ ا لْوَعْدِ وَكَا نَ رَ سُولا ً نَبِيّاً
Wa Kā na Ya'muru 'Ahlahu Biş -Ş alāati Wa A z-Zakāati Wa Kā na `In da Ra bbihi Marđīyāan
019-055 و همواره خانواده اش را به نماز و زکات فرمان می داد، و نزد پروردگارش پسندیده بود.
وَكَا نَ يَأْمُرُ أَهْلَ‍‍هُ بِا ل صَّ لاَةِ وَا ل زَّكَا ةِ وَكَا نَ عِنْ دَ رَ بِّهِ مَرْضِ يّاً
Wa A dh kur Fī A l-Kitā bi 'Id r ī sa ۚ 'Inn ahu Kā na Ş iddīq āan Nabīyāan
019-056 و در این کتاب، [سرگذشتِ] ادریس را یاد کن، که او بسیار راستگو و پیامبر بود.
وَ‌ا‌ذْكُرْ فِي ا لْكِتَا بِ إِد ْر ِي سَ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ صِ دِّيق ا ً نَبِيّاً
Wa Ra fa`nā hu Makānāan `Alīyāan
019-057 و او را به جایگاه و مقام بلندی ارتقا دادیم.
وَرَ فَعْنَا هُ مَكَاناً عَلِيّاً
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na 'An`ama A ll āhu `Alayhim Mina A n -Nabīyī na Min Dh urr īyati 'Ādama Wa Mimm an Ĥamalnā Ma`a Nūĥin Wa Min Dh urr īyati 'Ib rā hī ma Wa 'Isrā 'ī la Wa Mimm an Hadaynā Wa A j tabaynā ۚ 'Idh ā Tutlá `Alayhim 'Āyā tu A r-Ra ĥmā ni Kh n Wa Bukīyāan
019-058 اینان کسانی از پیامبران بودند که خدا به آنان نعمت داد، از نسل آدم و از نسل کسانی که با نوح در کشتی سوار کردیم و از نسل ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که آنان را هدایت کردیم و برگزیدیم؛ هنگامی که آیات [خدایِ] رحمان بر آنان خوانده می شد، سجده کنان و گریان به رو می افتادند.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ أَ‌نْ عَمَ ا للَّ هُ عَلَيْهِمْ مِنَ ا ل نَّ بِيِّي نَ مِن ْ ذُ‌رِّيَّةِ آ‌دَمَ وَمِمَّ ن ْ حَمَلْنَا مَعَ نُو حٍ وَمِن ْ ذُ‌رِّيَّةِ إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْرَا ئِي لَ وَمِمَّ ن ْ هَدَيْنَا وَا جْ تَبَيْنَا ۚ إِ‌ذَ‌ا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَا تُ ا ل رَّ حْمَنِ خَ رُّوا سُجَّد‌ا ً وَبُكِيّاً
Fakh n Ba`dihim Kh A ş -Ş alāata Wa A A sh -Sh ahawā ti ۖ Fasaw fa Yalq aw na Gh n
019-059 سپس بعد از آنان نسلی جایگزین [آنان] شد که نماز را ضایع کردند و از شهوات پیروی نمودند؛ پس [کیفر] گمراهی خود را [که عذابی دردناک است] خواهند دید.
فَخَ لَفَ مِن ْ بَعْدِهِمْ خَ لْفٌ أَضَ اعُوا ا ل صَّ لاَةَ وَا ا ا ل شَّهَوَا تِ ۖ فَسَوْ فَ يَلْقَ وْ نَ غَ يّاً
'Illā Man Tā ba Wa 'Āmana Wa `Amila Ş āliĥāan Fa'ūlā 'ika Yad kh ū na A l-Jann ata Wa Lā Yužlamū na Sh ay'ā an
019-060 مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام داده اند، پس آنان به بهشت درآیند و ذرّه ای مورد ستم قرار نمی گیرند.
إِلاَّ مَن ْ تَا بَ وَ‌آمَنَ وَعَمِلَ صَ الِحا ً فَأُ وْلَا ئِكَ يَد ْخُ لُو نَ ا لْجَنَّ ةَ وَلاَ يُظْ لَمُو نَ شَيْ ئاً
Jann ā ti `Ad nin A llatī Wa`ada A r-Ra ĥmā nu `Ibādahu Bil-Gh y bi ۚ 'Inn ahu Kā na Wa`duhu Ma'tīyāan
019-061 بهشت های جاویدی که [خدای] رحمان به بندگانش وعده داده در حالی که اکنون از نظرها پنهان است، یقیناً وعده خدا آمدنی است.
جَنّ َا تِ عَد ْنٍ ا لَّتِي وَعَدَ ا ل رَّ حْمَنُ عِبَا‌دَهُ بِا لْغَ يْ بِ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ وَعْدُهُ مَأْتِيّاً
Lā Yasma`ū na Fīhā Lagh n ۖ Wa Lahum R izq uhum Fīhā Bukra tan Wa `Ash īyāan
019-062 در آنجا کلام لغو و بیهوده ای نمی شنوند، بلکه آنچه می شنوند فقط سلام و درود است؛ و در آنجا صبح و شام، رزقشان برای آنان [آماده] است.
لاَ يَسْمَعُو نَ فِيهَا لَغْ وا ً إِلاَّ سَلاَما ً ۖ وَلَهُمْ ر ِزْقُ هُمْ فِيهَا بُكْرَ ة ً وَعَشِيّاً
Tilka A l-Jann atu A llatī Nūr ith u Min `Ibādinā Man Kā na Taq īyāan
019-063 این است بهشتی که به هر کس از بندگان خود که پرهیزکار باشد، به میراث می دهیم.
تِلْكَ ا لْجَنَّ ةُ ا لَّتِي نُور ِثُ مِن ْ عِبَا‌دِنَا مَن ْ كَا نَ تَقِ يّاً
Wa Mā Natanazzalu 'Illā Bi'am r i Ra bbika ۖ Lahu Mā Bay na 'Aydīnā Wa Mā Kh y na Dh ālika ۚ Wa Mā Kā na Ra bbuka Nasīyāan
019-064 و [ای رسول خدا! ما فرشتگان] جز به فرمان پرودگارت نازل نمی شویم. [آگاهی به] آنچه مربوط به آینده ماست و آنچه مربوط به گذشته ماست وآنچه میان گذشته و آینده است، ویژه اوست؛ و پروردگارت هیچ گاه فراموشکار نیست.
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلاَّ بِأَمْر ِ رَ بِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْ نَ أَيْدِينَا وَمَا خَ لْفَنَا وَمَا بَيْ نَ ذَلِكَ ۚ وَمَا كَا نَ رَ بُّكَ نَسِيّاً
Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā Fā`bud /hu Wa A ş ţ abir Li`ibādatihi ۚ Hal Ta`lamu Lahu Samīyāan
019-065 [اوست] پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو قرار دارد؛ پس او را بِپرَست و بر پرستیدنش شکیبا باش. آیا برای او همنامی می دانی [که او هم پروردگار آسمان ها و زمین باشد؟!]
رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُد ْهُ وَا صْ طَ بِر ْ لِعِبَا‌دَتِ‍‍هِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيّاً
Wa Yaq ū lu A l-'In sā nu 'A'idh ā Mā Mittu Lasaw fa 'Ukh ra ju Ĥayyāan
019-066 و انسان می گوید: آیا زمانی که بمیرم به راستی زنده [از خاک] بیرونم می آورند؟
وَيَقُ و لُ ا لإِن سَا نُ أَئِذَ‌ا مَا مِتُّ لَسَوْ فَ أُخْ رَ جُ حَيّاً
'Awalā Yadh kuru A l-'In sā nu 'Ann ā Kh q ā hu Min Q ab lu Wa Lam Yaku Sh ay'ā an
019-067 آیا انسان به یاد نمی آورد [و توجه ندارد] که ما او را پیش از این در حالی که چیزی نبود، آفریدیم.
أَ‌وَلاَ يَذْكُرُ ا لإِن سَا نُ أَنَّ ا خَ لَقْ نَا هُ مِن ْ قَ بْ لُ وَلَمْ يَكُ شَيْ ئاً
Fawara bbika Lanaĥsh ura nn ahum Wa A sh -Sh ayāţ ī na Th umm a Lanuĥđira nn ahum Ĥaw la Jahann ama Jith īyāan
019-068 پس به پروردگارت سوگند، آنان را [که بدون دلیل و از روی جهل و نادانی منکر زنده شدن مردگانند] با شیاطین محشور می کنیم، سپس آنان را در حالی که به زانو درآمده اند، گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد.
فَوَرَ بِّكَ لَنَحْشُرَ نَّ هُمْ وَا ل شَّيَاطِ ي نَ ثُمّ َ لَنُحْضِ رَ نَّ هُمْ حَوْ لَ جَهَنَّ مَ جِثِيّاً
Th umm a Lanan zi`ann a Min Kulli Sh ī`atin 'Ayyuhum 'Ash addu `Alá A r-Ra ĥmā ni `Itīyāan
019-069 آن گاه از هر گروهی، آنان که بر خدای رحمان عاصی و سرکش تر بوده اند، بیرون می کشیم.
ثُمّ َ لَنَن زِعَنّ َ مِن ْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى ا ل رَّ حْمَنِ عِتِيّاً
Th umm a Lanaĥnu 'A`lamu Bial-Ladh ī na Hum 'Awlá Bihā Ş ilīyāan
019-070 سپس ما به کسانی که برای سوختن در دوزخ سزاوارترند، داناتریم.
ثُمّ َ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِا لَّذِي نَ هُمْ أَ‌وْلَى بِهَا صِ لِيّاً
Wa 'In Min kum 'Illā Wa A r iduhā ۚ Kā na `Alá Ra bbika Ĥatmāan Maq n
019-071 و هیچ کس از شما نیست مگر آنکه وارد دوزخ می شود، [ورود همگان به دوزخ] بر پروردگارت مسلّم و حتمی است.
وَإِن ْ مِ‍‌‍نْ كُمْ إِلاَّ وَا ر ِدُهَا ۚ كَا نَ عَلَى رَ بِّكَ حَتْما ً مَقْ ضِ يّاً
Th umm a Nunajjī A l-Ladh ī na A q aw Wa Nadh aru A ž-Ž ālimī na Fīhā Jith īyāan
019-072 سپس آنان را که [از کفر، شرک، فساد و گناه] پرهیز کردند، نجات می دهیم، و ستمکاران را که به زانو درافتاده اند، در دوزخ رها می کنیم.
ثُمّ َ نُنَجِّي ا لَّذِي نَ ا قَ وْا وَنَذَ‌رُ ا ل ظَّ الِمِي نَ فِيهَا جِثِيّاً
Wa 'Idh ā Tutlá `Alayhim 'Āyātunā Bayyinā tin Q ā la A l-Ladh ī na Kafarū Lilladh ī na 'Āmanū 'Ay yu A l-Far īq ay ni Kh y ru n Maq āmāan Wa 'Aĥsanu Nadīyāan
019-073 و هنگامی که آیات روشن ما را بر آنان می خوانند، کافران به آنان که ایمان آورده اند، می گویند: کدام یک از ما دو گروه، جایگاهش [از جهت مادی] بهتر و مجلس اُنسش [از لحاظ اجتماعی و سیاسی] نیکوتر است؟
وَ‌إِ‌ذَ‌ا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَا تٍ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا لِلَّذِي نَ آمَنُو ا أَيُّ ا لْفَر ِيقَ يْ نِ خَ يْ رٌ مَقَ اما ً وَ‌أَحْسَنُ نَدِيّاً
Wa Kam 'Ahlaknā Q ab lahum Min Q arnin Hum 'Aĥsanu 'Ath āth āan Wa R i'yāan
019-074 و چه بسیار اقوامی را پیش از آنان هلاک کردیم که لوازم زندگی بهتر [و منظر] و ظاهری [خوش نماتر و] نیکوتر داشتند.
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِن ْ قَ رْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثا ً وَر ِئْياً
Q ul Man Kā na Fī A đ-Đ alālati Falyam dud Lahu A r-Ra ĥmā nu Maddāan ۚ Ĥattá 'Idh ā Ra 'aw Mā Yū`adū na 'Imm ā A l-`Adh ā ba Wa 'Imm ā A s-Sā`ata Fasaya`lamū na Man Huwa Sh arru n Makānāan Wa 'Ađ`afu Jun dāan
019-075 بگو: آنان که در گمراهی قرار دارند، باید [خدای] رحمان [بر پایه سنت جاری خود] به آنان مهلتی معین دهد، تا زمانی که آنچه را به آنان وعده داده اند ببینند، یا عقوبت و شکنجه [در دنیا] را یا عذاب قیامت را؛ پس به زودی خواهند دانست چه کسی جایگاهش بدتر و سپاهش ناتوان تر است؟!
قُ لْ مَن ْ كَا نَ فِي ا ل ضَّ لاَلَةِ فَلْيَمْدُد ْ لَهُ ا ل رَّ حْمَنُ مَدّاً ۚ حَتَّ‍‍ى إِ‌ذَ‌ا رَ أَوْا مَا يُوعَدُو نَ إِمَّ ا ا لْعَذَا بَ وَإِمَّ ا ا ل سَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُو نَ مَن ْ هُوَ شَرٌّ مَكَانا ً وَأَضْ عَفُ جُن داً
Wa Yazī du A ll āhu A l-Ladh ī na A n Wa ۗ A l-Bāq iyā tu A ş -Ş āliĥā tu Kh y ru n `In da Ra bbika Th awābāan Wa Kh y ru n Mara ddāan
019-076 و آنان که هدایت یافته اند، خدا بر هدایتشان می افزاید، و اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ بازدهی نیکوتر است.
وَيَزِي دُ ا للَّ هُ ا لَّذِي نَ ا د ى ً ۗ وَا لْبَاقِ يَا تُ ا ل صَّ الِحَا تُ خَ يْ رٌ عِنْ دَ رَ بِّكَ ثَوَ‌ابا ً وَخَ يْ رٌ مَرَ د ّاً
'Afara 'ay ta A l-Ladh ī Kafara Bi'āyātinā Wa Q ā la La'ū tayann a Mālāan Wa Waladāan
019-077 آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کافر شد وگفت: [به خاطر انتخاب آیین شرک و کفر] به من مال و اولاد بسیار خواهند داد؟
أَفَرَ أَيْ تَ ا لَّذِي كَفَ‍رَ بِآيَاتِنَا وَقَ ا لَ لَأُ وتَيَنّ َ مَالا ً وَ‌وَلَد‌اً
'Ā ţ ţ ala`a A l-Gh y ba 'Am A kh dh a `In da A r-Ra ĥmā ni `Ahdāan
019-078 آیا [او درباره رسیدن به مال و اولاد بسیار] بر غیب آگاهی یافته، یا پیمانی [بر این عطای فراوان] از سوی [خدای] رحمان دریافت نموده است؟
أَا طَّ لَعَ ا لْغَ يْ بَ أَمْ ا خَ ذَ عِنْ دَ ا ل رَّ حْمَنِ عَهْد‌اً
Kallā ۚ Sanaktubu Mā Yaq ū lu Wa Namuddu Lahu Mina A l-`Adh ā bi Maddāan
019-079 این چنین نیست [که او می گوید]، ما به زودی آنچه را می گوید [در پرونده عملش] خواهیم نوشت و عذابش را همواره ادامه خواهیم داد.
كَلاَّ ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُ و لُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ ا لْعَذَا بِ مَد ّاً
Wa Nar ith uhu Mā Yaq ū lu Wa Ya'tīnā Fardāan
019-080 و آنچه را که [از مال و فرزند] می گوید، از او به میراث می بریم، و تنها نزد ما خواهد آمد.
وَنَر ِثُهُ مَا يَقُ و لُ وَيَأْتِينَا فَرْ‌د‌اً
Wa A kh dh ū Min Dū ni A ll ā hi 'Ālihatan Liyakūnū Lahum `Izzāan
019-081 و به جای خدا معبودانی گرفتند تا برای آنان مایه عزت و توانمندی باشد.
وَاتَّخَ ذُوا مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ آلِهَة ً لِيَكُونُو‌ا لَهُمْ عِزّ‌اً
Kallā ۚ Sayakfurū na Bi`ibādatihim Wa Yakūnū na `Alayhim Đ iddāan
019-082 چنین نیست، به زودی [آن معبودان] پرستش آنان را انکار می کنند و دشمنشان خواهند شد.
كَلاَّ ۚ سَيَكْفُرُو نَ بِعِبَا‌دَتِهِمْ وَيَكُونُو نَ عَلَيْهِمْ ضِ د ّاً
'Alam Tara 'Ann ā 'Arsalnā A sh -Sh ayāţ ī na `Alá A l-Kāfir ī na Ta'uuzzuhum 'Azzāan
019-083 آیا ندانسته ای که ما شیطان ها را بر کافران فرستادیم تا آنان را به شدت به سوی گناهان و شهوات برانگیزند.
أَلَمْ تَ‍رَ أَنَّ ا أَ‌رْسَلْنَا ا ل شَّيَاطِ ي نَ عَلَى ا لْكَافِر ِي نَ تَؤُ‌زُّهُمْ أَ‌زّ‌اً
Falā Ta`jal `Alayhim ۖ 'Inn amā Na`uddu Lahum `Addāan
019-084 بنابراین بر [شکست و هلاکت] آنان شتاب مکن، ما [همه اعمال و رفتار حتی لحظات عمرشان را] به دقت شماره می کنیم [تا مهلتشان تمام شود و به کیفر آنچه همواره مرتکب می شدند، برسند.]
فَلاَ تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّ مَا نَعُدُّ لَهُمْ عَد ّاً
Yaw ma Naĥsh uru A l-Muttaq ī na 'Ilá A r-Ra ĥmā ni Wafdāan
019-085 [یاد کن] روزی را که پرهیزکاران را به ضیافت و میهمانی [خدای] رحمان گرد می آوریم.
يَوْ مَ نَحْشُرُ ا لْمُتَّقِ ي نَ إِلَى ا ل رَّ حْمَنِ وَفْد‌اً
Wa Nasū q u A l-Muj r imī na 'Ilá Jahann ama Wir dāan
019-086 و مجرمان را تشنه به سوی دوزخ می رانیم.
وَنَسُو قُ ا لْمُجْ ر ِمِي نَ إِلَى جَهَنَّ مَ وِر ْداً
Lā Yam likū na A sh -Sh afā`ata 'Illā Mani A kh dh a `In da A r-Ra ĥmā ni `Ahdāan
019-087 [شفیعان در آن روز] قدرت بر شفاعت ندارند مگر کسانی [مانند پیامبران، امامان، فرشتگان و اولیا] که از نزد [خدای] رحمان، پیمانی [بر اذن شفاعت] گرفته باشند.
لاَ يَمْلِكُو نَ ا ل شَّفَاعَةَ إِلاَّ مَنِ ا خَ ذَ عِنْ دَ ا ل رَّ حْمَنِ عَهْد‌اً
Wa Q ālū A kh dh a A r-Ra ĥmā nu Waladāan
019-088 و [مشرکان] گفتند: [خدای] رحمان برای خود فرزندی گرفته است.
وَقَ الُوا ا خَ ذَ ا ل رَّ حْمَنُ وَلَد‌اً
Laq ad Ji'tum Sh ay'ā an 'Iddāan
019-089 به راستی که چیزی بسیار زشت و نسبتی بس ناروا [به میان] آورده اید.
لَقَ د ْ جِئْتُمْ شَيْ ئا ً إِد ّاً
Takā du A s-Samāwā tu Yatafaţ ţ arna Minhu Wa Tan sh aq q u A l-'Arđu Wa Takh r ru A l-Jibā lu Haddāan
019-090 نزدیک است آسمان ها از این [ادعای بی اصل و سخن ناروا] پاره پاره شوند، و زمین بشکافد، و کوه ها به شدت در هم بشکنند و فرو ریزند!!
تَكَا دُ ا ل سَّمَاوَا تُ يَتَفَطَّ رْنَ مِ‍‌‍نْ هُ وَتَن شَقُّ ا لأَرْضُ وَتَخِ ر ُّ ا لْجِبَا لُ هَد ّاً
'An Da`aw Lilrra ĥmani Waladāan
019-091 به خاطر آنکه برای [خدای] رحمان فرزندی ادعا کرده اند.
أَن ْ دَعَوْ‌ا لِل رَّ حْمَنِ وَلَد‌اً
Wa Mā Yan bagh ra ĥmani 'An Yattakh dh a Waladāan
019-092 و [خدای] رحمان را نسزد که فرزندی اختیار کند.
وَمَا يَنْ بَغِ ي لِل رَّ حْمَنِ أَن ْ يَتَّخِ ذَ وَلَد‌اً
'In Kullu Man Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi 'Illā 'Ātī A r-Ra ĥmā ni `Ab dāan
019-093 هیچ کس در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه [ذاتاً] بنده [و مملوک] به سوی [خدای] رحمان می آید.
إِن ْ كُلُّ مَن ْ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ إِلاَّ آتِي ا ل رَّ حْمَنِ عَبْ داً
Laq ad 'Aĥş āhum Wa `Addahum `Addāan
019-094 به یقین همه آنان را [با قدرت و دانشش کنترل و] احاطه نموده و درست و دقیق شماره کرده است.
لَقَ د ْ أَحْصَ اهُمْ وَعَدَّهُمْ عَد ّاً
Wa Kulluhum 'Ātī hi Yaw ma A l-Q iyāmati Fardāan
019-095 و روز قیامت همه آنان تنها به پیشگاه او می آیند.
وَكُلُّهُمْ آتِي هِ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ فَرْ‌د‌اً
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Sayaj `alu Lahumu A r-Ra ĥmā nu Wuddāan
019-096 قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُو‌ا ا ل صَّ الِحَا تِ سَيَجْ عَلُ لَهُمُ ا ل رَّ حْمَنُ وُد ّاً
Fa'inn amā Yassarnā hu Bilisānika Litubash sh ir a Bihi A l-Muttaq ī na Wa Tun dh ir a Bihi Q awmāan Luddāan
019-097 جز این نیست که ما این [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم تا به وسیله آن پرهیزکاران را مژده دهی و مردم ستیزه جو را بترسانی.
فَإِنَّ مَا يَسَّرْنَا هُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّر َ بِهِ ا لْمُتَّقِ ي نَ وَتُن ذِر َ بِهِ قَ وْما ً لُد ّاً
Wa Kam 'Ahlaknā Q ab lahum Min Q arnin Hal Tuĥissu Minhum Min 'Aĥadin 'Aw Tasma`u Lahum R ikzāan
019-098 و چه بسیار ملت ها را پیش از آنان [به سبب طغیانشان] هلاک کردیم. آیا کسی از آنان را می یابی، یا هیچ زمزمه و صدایی آهسته از آنان می شنوی؟
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِن ْ قَ رْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِ‍‌‍نْ هُمْ مِن ْ أَحَدٍ أَ‌وْ تَسْمَعُ لَهُمْ ر ِكْزاً
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
