َ090-002. Sənin yaşadığın (sənə halal olan) şəhərə;
وَأَنْتَ حِلّ ٌ بِهَذَا الْبَلَدِ
Wa Wālidin Wa Mā Walada
َ090-003. And içirəm ataya və onun ِvladına (Adəmə və onun nəslinə, yaxud İbrahimə və oğlu İsmailə) ki,
وَوَالِد ٍ وَمَا وَلَدَ
LaqadKhalaqnā Al-'Insāna Fī Kabadin
َ090-004. Biz insanı məşəqqətdə yaratdıq! (İnsan doğulduğu gündən qəbir evinə gedənə qədər əzab-əziyyət içində çalışıb çabalayır, həyat boyu müxtəlif çətinliklərlə üzləşər. Bu, ilahı bir hikmətdir, həyatın qanunudur!)
لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ فِي كَبَد ٍ
'Ayaĥsabu 'An Lan Yaqdira `Alayhi 'Aĥadun
َ090-005. Məgər insan (Vəlid bin əl-Müğirə) heç kəsin ona gücü çatmayacağını zənn edir?
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَد ٌ
Yaqūlu 'Ahlaktu Mālāan Lubadāan
َ090-006. Və: Mən (Peyğəmbərlə düşmənçilik yolunda) xeyli mal-dِvlət sərf etmişəm!" - deyir?
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالا ً لُبَدا ً
'Ayaĥsabu 'An Lam Yarahu 'Aĥadun
َ090-007. Məgər o heç kəsin onu gِrmədiyini güman edir?!
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ~ُ أَحَد ٌ
'Alam Naj`al Lahu `Aynayni
َ090-008. Məgər Biz ona iki gِz vermədikmi?!
أَلَمْ نَجْعَلْ لَه ُُ عَيْنَيْنِ
Wa Lisānāan Wa Shafatayni
َ090-009. Eləcə də bir dil və qoşa dodaq (vermədikmi)?!
وَلِسَانا ً وَشَفَتَيْنِ
Wa Hadaynāhu An-Najdayni
َ090-010. Biz ona iki yol (xeyir və şər, küfr və iman yollarını) gِstərmədikmi?!
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
Falā Aqtaĥama Al-`Aqabaha
َ090-011. Lakin o, əqəbəni (maneəni) keçə bilmədi (ِzünə verilən bu qədər ne´mətlərə şükür etmədi).
فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
Wa Mā 'Adrāka Mā Al-`Aqabahu
َ090-012. (Ya Peyğəmbər!) Sən nə bilirsən (haradan bilirsən) ki, əqəbə nədir?!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
Fakku Raqabahin
َ090-013. (O) bir kِlə azad etməkdir;
فَكُّ رَقَبَة ٍ
'Aw 'Iţ`āmun Fī YawminDhī Masghabahin
َ090-014. Yaxud aclıq günü (zamanı) yemək verməkdir -
أَوْ إِطْعَام ٌ فِي يَوْم ٍ ذِي مَسْغَبَة ٍ
YatīmāanDhā Maqrabahin
َ090-015. Qohumluq əlaqəsi çatan bir yetimə.
يَتِيما ً ذَا مَقْرَبَة ٍ
'Aw MiskīnāanDhā Matrabahin
َ090-016. Və ya (taqətsizlikdən) torpağa sərilmiş bir miskinə!
أَوْ مِسْكِينا ً ذَا مَتْرَبَة ٍ
Thumma Kāna Mina Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Tawāşaw Biş-Şabri Wa Tawāşaw Bil-Marĥamahi
َ090-017. Sonra da iman gətirən və bir-birinə səbr tِvsiyə edən, mərhəmət tِvsiyə edən kimsələrdən olmaqdır!