'Inn ā  'Arsalnā Nūĥāan 'Ilá Qawmihi  'An 'An dh ir Qawmaka Min  Qab li 'An  Ya'tiyahum  `Adh ā bun 'Alī mun     َ071-001 Ne e dërguam Nuhun e populli i vet (dhe i thamë): “Tërhiqja vërejtjen popullit tënd para se ata t’i godasë dënimi i rëndë!”     إِنّ َا  أَرْسَلْنَا نُوحا ً  إِلَى قَوْمِهِ~ ِ أَنْ أَن ذِرْ قَوْمَكَ مِن ْ قَب ْلِ أَن ْ يَأْتِيَهُمْ عَذَا بٌ أَلِي م ٌ    
    Qā la Yā Qawmi 'Inn ī Lakum  Nadh ī r un  Mubī nun     َ071-002 Ai tha: “O populli im, unë jam i dëruar te ju, jam i qartë.     قَا لَ يَاقَوْمِ إِنّ ِي لَكُمْ نَذِي ر ٌ  مُبِي ن ٌ    
    'Ani A `budū A l-Laha  Wa A ū hu  Wa 'Aţī`ū ni     َ071-003 Adhuronie All-llahun, kini frikë prej Tij dhe mua më dëgjoni.     أَنِ ا عْبُدُوا  ا ل لَّهَ وَاتَّقُو ه ُ ُ وَأَطِيعُو نِ   
    Yagh fir Lakum  Min  Dh unūbikum  Wa Yu'uakh kh irkum  'Ilá  'Ajalin  Musamm áan  ۚ   'Inn a 'Ajala A l-Lahi  'Idh ā Jā 'a Lā Yu'uakh kh aru  ۖ   Law Kun tum  Ta`lamū na     َ071-004 Ai u falë juve nga mëkatet tuaja dhe ua vazhdon jetën deri në një afat të caktuar (pa u dënuar), e kur të vijë afati i caktuar prej All-llahut, ai nuk shtyhet për më vonë, nëse jeni që e dini”.     يَغْفِرْ لَكُم ْ مِن ْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى  أَجَل ٍ  مُسَمّ ى ً   ۚ   إِنّ َ أَجَلَ ا ل لَّهِ إِذَا جَا ءَ لاَ يُؤَخَّرُ  ۖ   لَوْ كُن تُمْ تَعْلَمُو نَ   
    Qā la Rabbi 'Inn ī Da`awtu Qawmī Laylāan  Wa Nahārāan     َ071-005 Ai tha: “O Zoti im, unë e thirra popullin tim natën e ditën.     قَا لَ رَبِّ إِنّ ِي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلا ً  وَنَهَارا ً    
    Falam  Yazid /hum  Du`ā 'ī  'Illā Firārāan     َ071-006 Por thirrja ime vetëm ua shtoi ikjen.     فَلَمْ يَزِد ْهُمْ دُعَائِ ي  إِلاَّ فِرَارا ً    
     Wa 'Inn ī Kullamā Da`awtuhum  Litagh fir a Lahum  Ja`alū  'Aşābi`ahum  Fī  'Ā dh ānihim  Wa A gh sh aw Th iyābahum  Wa 'Aşarrū Wa A A an     َ071-007 Dhe sa herë që unë i thirritja ata për t’u falur Ti mëkatet, ata i vënin gishtat e tyre në veshë dhe e mbulonin kokat me teshat e tyre dhe vazhdonin në atë të tyren me një mendjemadhësi të fortë.     وَإِنّ ِي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِر َ لَهُمْ جَعَلُو ا  أَصَابِعَهُمْ فِي  آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا  وَاسْتَكْبَرُوا  ا  ً    
    Th umm a 'Inn ī Da`awtuhum  Jihārāan    َ071-008 Pastaj, unë i kam thirrur ata haptazi.     ثُمّ َ إِنّ ِي دَعَوْتُهُمْ جِهَارا ً    
    Th umm a 'Inn ī  'A`lan tu Lahum  Wa 'Asrartu Lahum  'Isrārāan    َ071-009 Pastaj unë thirrjen ua drejtoja atyre haptazi, e shumë herë edhe fshehurazi”.     ثُمّ َ إِنّ ِي  أَعْلَن تُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارا ً    
    Faqultu A gh firū Rabbakum  'Inn ahu Kā na Gh affārāan     َ071-010 Unë u thashë: “Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë;     فَقُلْتُ ا ا  رَبَّكُمْ إِنّ َه ُ ُ كَا نَ غَفَّارا ً    
    Yursili A s-Samā 'a `Alaykum  Mid rārāan     َ071-011 Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk,     يُرْسِلِ ا ل سَّمَا ءَ عَلَيْكُم ْ مِد ْرَارا ً    
     Wa Yum did kum  Bi'am wā lin  Wa Banī na Wa Yaj `al  Lakum  Jann ā tin  Wa Yaj `al  Lakum  'Anhārāan     َ071-012 Ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj.     وَيُمْدِد ْكُم ْ بِأَمْوَا ل ٍ  وَبَنِي نَ وَيَج ْعَل ْ لَكُمْ جَنّ َا ت ٍ  وَيَج ْعَل ْ لَكُمْ أَنْهَارا ً    
    Mā Lakum  Lā Tarjū na Lillahi Waqārāan     َ071-013 ç’është me ju që All-llahut nuk i shprehni madhërinë që e meriton?     مَا لَكُمْ لاَ تَرْجُو نَ لِلَّهِ وَقَارا ً    
     Wa Qad  Kh alaqakum  'Aţ wārāan     َ071-014 Kur Ai ju krijoi në disa etapa.     وَقَد ْ خَلَقَكُمْ أَط ْوَارا ً    
    'Alam  Taraw Kayfa Kh alaqa A l-Lahu  Sab `a Samāwā tin  Ţibāqāan     َ071-015 A nuk e keni parë se si All-llahu krijoi shtatë palë qiej (në kate).     أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ ا ل لَّهُ سَب ْعَ سَمَاوَا ت ٍ  طِبَاقا ً    
     Wa Ja`ala A l-Qamara Fīhinn a Nūrāan  Wa Ja`ala A sh -Sh am sa Sirājāan     َ071-016 Dhe në ta hënën e bëri dritë, diellin e bëri ndriçues.     وَجَعَلَ ا لْقَمَرَ فِيهِنّ َ نُورا ً  وَجَعَلَ ا ل شَّمْسَ سِرَاجا ً    
    Wa A ll ā hu 'An m  Mina A l-'Arđi Nabātāan     َ071-017 Dhe All-llahu u shpiku juve prej tokës si bimë.     وَاللَّهُ أَن ْبَتَكُم ْ مِنَ ا لأَرْضِ نَبَاتا ً    
    Th umm a Yu`īdukum  Fīhā Wa Yukh r ijukum  'Ikh rājāan    َ071-018 Pastaj ju kthen në të pa dyshim ju nxjerr sërish.     ثُمّ َ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْر ِجُكُمْ إِخْرَاجا ً    
    Wa A ll ā hu Ja`ala  Lakumu A l-'Arđa Bisāţāan     َ071-019 All-llahu juve ua bëri tokën të sheshtë.     وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ا لأَرْضَ بِسَاطا ً    
    Litaslukū Minhā Subulāan  Fijājāan     َ071-020 Që nëpër të të ecni rrugëve të gjera”.     لِتَسْلُكُوا  مِنْهَا سُبُلا ً  فِجَاجا ً    
    Qā la Nūĥun  Rabbi 'Inn ahum  `Aşawnī Wa A n  Lam  Yazid /hu Māluhu  Wa Waladuhu  'Illā Kh asārāan     َ071-021 Nuhu tha: “Zoti im, ata më kundërshtuan, ata shkuan pas atyre (pasanikëve), të cilëve pasuria dhe fëmijët e tyre vetëm ua shtuan dëshpërimin.     قَا لَ نُو ح ٌ  رَبِّ إِنّ َهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا  مَن ْ لَمْ يَزِد ْهُ مَال ُه ُ ُ وَوَلَدُهُ~ ُ إِلاَّ خَسَارا ً    
     Wa Makarū Makrāan  Kubbārāan     َ071-022 Dhe ata (pasanikët) u kurdisën atyre kurthe shumë të mëdha”.     وَمَكَرُوا  مَكْرا ً  كُبَّارا ً    
     Wa Qālū Lā Tadh arunn a 'Ā lihatakum  Wa Lā Tadh arunn a Waddāan  Wa Lā Suwā`āan  Wa Lā Yagh ūth a Wa Ya`ū qa Wa Nasrāan     َ071-023 Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n.     وَقَالُوا  لاَ تَذَرُنّ َ آلِهَتَكُمْ وَلاَ تَذَرُنّ َ وَدّا ً  وَلاَ سُوَاعا ً  وَلاَ يَغُو ثَ وَيَعُو قَ وَنَسْرا ً    
     Wa Qad  'Ađallū Kath īrāan   ۖ   Wa Lā Tazidi A ž-Žālimī na 'Illā Đalālāan     َ071-024 Dhe ata i bënë të humbur shumë sish, e Ti zullumqarëve mos u jep tjetër, por vetëm humbje.     وَقَد ْ أَضَلُّوا  كَثِيرا ً   ۖ   وَلاَ تَزِدِ ا ل ظَّالِمِي نَ إِلاَّ ضَلاَلا ً    
    Mimm ā Kh aţī 'ā tihim  'Ugh r iqū Fa'ud kh ilū Nārāan  Falam  Yajidū Lahum  Min  Dū ni A l-Lahi  'An şārāan     َ071-025 Për shkak të mëkateve të tyre ata u përmbytën dhe menjëherë u futën në zjarr dhe ata, përveç All-llahut, nuk gjetën ndihmëtarë.     مِمّ َا خَطِيئَ اتِهِمْ أُغْر ِقُوا  فَأُد ْخِلُوا  نَارا ً  فَلَمْ يَجِدُوا  لَهُم ْ مِن ْ دُو نِ ا ل لَّهِ أَن ْصَارا ً    
     Wa Qā la Nūĥun  Rabbi Lā Tadh ar `Alá A l-'Arđi Mina A l-Kāfir ī na Dayyārāan     َ071-026 E Nuhu tha: “O Zoti im, mos lë mbi tokë asnjë nga jobesimtarët!     وَقَا لَ نُو ح ٌ  رَبِّ لاَ تَذَرْ عَلَى ا لأَرْضِ مِنَ ا لْكَافِر ِي نَ دَيَّارا ً    
    'Inn aka 'In  Tadh arhum  Yuđillū `Ibādaka Wa Lā Yalidū  'Illā Fājirāan  Kaffārāan     َ071-027 Sepse, nëse Ti i lë ata, robërit Tu do t’i humbin dhe prej tyre nuk lind tjetër, vetëm të prishur e jobesimtarë.     إِنّ َكَ إِن ْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا  عِبَادَكَ وَلاَ يَلِدُو ا  إِلاَّ فَا  ً  كَفَّارا ً    
    Rabbi A gh fir Lī Wa Liwālidayya Wa Liman  Dakh ala Baytiya Mu'umināan  Wa Lilmu'uminī na Wa A l-Mu'uminā ti Wa Lā Tazidi A ž-Žālimī na 'Illā Tabārāan     َ071-028 Zoti im, më falë mua dhe prindërit e mi, dhe ata që hynë në shtëpinë time, duke qenë besimtarë. edhe besimtarët e besimtaret, ndërsa jobesimtarëve mos u shto tjetër, vetëm dëshpërim”.     رَبِّ ا ن ْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِن ا ً  وَلِلْمُؤْمِنِي نَ وَالْمُؤْمِنَا تِ وَلاَ تَزِدِ ا ل ظَّالِمِي نَ إِلاَّ تَبَارا ً